سوره نساء/متن و ترجمه
 |
| درباره سوره نساء (4) |
| آیات سوره نساء |
| فهرست قرآن |
| پخش و دانلود ترتیل سوره (پرهیزگار)
|
برای مشاهده ترجمه ها و تفسیرهای هر آیه روی آن کلیک کنید.
1
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
ای مردم بترسید از پروردگارتان، آن که شما را از یک تن بیافرید و از آن یک تن همسر او را و از آن دو مردان و زنان بسیار پدید آورد و بترسید از آن خدایی که با سوگند به نام او از یکدیگر چیزی می خواهید و زنهار از خویشاوندان مبرید هر آینه خدا مراقب شماست.
2
مال یتیمان را به یتیمان دهید و حرام را با حلال مبادله مکنید و اموال آنها را همراه با اموال خویش مخورید که این گناهی بزرگ است.
3
اگر شما را بیم آن است که در کار یتیمان عدالت نورزید، از زنان هر چه شما را پسند افتد دو دو و سه سه و چهار چهار به نکاح درآورید و اگر بیم آن دارید که به عدالت رفتار نکنید تنها یک زن بگیرید یا هر چه مالک آن شوید این راهی بهتر است تا مرتکب ستم نگردید.
4
مهر زنان را به طیب خاطر به آنها بدهید و اگر پاره ای از آن را به رضایت به شما بخشیدند، بگیرید که خوش و گوارایتان خواهد بود.
5
اموالتان را که خدا قوام زندگی شما ساخته است، بدست سفیهان مدهید ولی از آن هزینه و لباسشان دهید و با آنان سخن به نیکی گویید.
6
یتیمان را بیازمایید تا آنگاه که به سن زناشویی رسند، پس اگر در آنان رشدی یافتید اموالشان را به خودشان واگذارید و از بیم آن که مباد به سن رشد رسند اموالشان را به ناحق و شتاب مخورید هر که توانگر است عفت ورزد و هر که بینواست به آن اندازه که عرف تصدیق کند بخورد و چون اموالشان را تسلیمشان کردید کسانی را بر آنان به شهادت گیرید و خدا برای حساب کشیدن کافی است.
7
از هر چه پدر و مادر و خویشاوندان به ارث می گذارند، مردان را نصیبی است و از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان به ارث می گذارند چه اندک و چه بسیار زنان را نیز نصیبی است، نصیبی معین.
8
و چون به هنگام تقسیم، خویشاوندان و یتیمان و مسکینان حاضر آمدند به آنان نیز چیزی ارزانی دارید و با آنان به نیکویی سخن گویید.
9
باید از خدای بترسند کسانی که اگر پس از خویش فرزندانی ناتوان برجای می گذارند، از سرنوشت آنان بیمناکند باید که از خدای بترسند و سخن عادلانه و به صواب گویند.
10
آنان که اموال یتیمان را به ستم می خورند شکم خویش پر از آتش می کنند و به آتشی فروزان خواهند افتاد.
11
خدا درباره فرزندانتان به شما سفارش می کند که سهم پسر برابر سهم دو دختر است و اگر دختر باشند و بیش از دو تن، دو سوم میراث از آنهاست و اگر یک دختر بود نصف برد و اگر مرده را فرزندی باشد هر یک از پدر و مادر یک ششم میراث را برد و اگر فرزندی نداشته باشد و میراث بران تنها پدر و مادر باشند، مادر یک سوم دارایی را برد. اما اگر برادران داشته باشد سهم مادر پس از انجام وصیتی که کرده و پرداخت وام او یک ششم باشد و شما نمی دانید که از پدران و پسرانتان کدام یک شما را سودمندتر است. این ها حکم خداست که خدا دانا و حکیم است.
12
اگر زنانتان فرزندی نداشتند، پس از انجام دادن وصیتی که کرده اند و پس از پرداخت دین آنها نصف میراثشان از آن شماست و اگر فرزندی داشتند یک چهارم آن و اگر شما را فرزندی نبود پس از انجام دادن وصیتی که کرده اید و پس از پرداخت وامهایتان یک چهارم میراثتان از آن زنانتان است و اگر دارای فرزندی بودید یک هشتم آن و اگر مردی یا زنی بمیرد و میراث بر وی نه پدر باشد و نه فرزند او اگر او را برادر یا خواهری باشد. هر یک از آن دو یک ششم برد و اگر بیش از یکی بودند همه در یک سوم مال پس از انجام دادن وصیتی که کرده است بی آن که برای وارثتان زیانمند باشد و نیز پس از ادای دینش شریک هستند این اندرزی است از خدا به شما و خدا دانا و بردبار است.
13
این ها احکام خداست هر کس از خدا و پیامبرش فرمان برد، او را به بهشت هایی که در آن نهرها جاری است درآورد و همواره در آنجا خواهد بود و این کامیابی بزرگی است.
14
و هر که از خدا و رسولش فرمان نبرد و از احکام او تجاوز کند او را داخل در آتش کند و همواره در آنجا خواهد بود و برای اوست عذابی خوارکننده.
15
و از زنان شما آنان که مرتکب فحشا می شوند، از چهار تن از خودتان بر ضد آنها شهادت بخواهید، اگر شهادت دادند زنان را در خانه محبوس دارید تا مرگشان فرارسد یا خدا راهی پیش پایشان نهد.
16
و آن دو تن را که مرتکب آن عمل شده اند، بیازارید و چون توبه کنند و به صلاح آیند از آزارشان دست بردارید زیرا خدا توبه پذیر و مهربان است.
17
جز این نیست که توبه از آن کسانی است که به نادانی مرتکب کاری زشت می شوند و زود توبه می کنند، خدا توبه اینان را می پذیرد و خدا دانا و حکیم است.
18
توبه کسانی که کارهای زشت می کنند و چون مرگشان فرا می رسد می گویند که اکنون توبه کردیم و نیز آنان که کافر بمیرند، پذیرفته نخواهد شد. برای اینان عذابی دردآور مهیا کرده ایم.
19
ای کسانی که ایمان آورده اید، شما را حلال نیست که زنان را برخلاف میلشان به ارث ببرید و تا قسمتی از آنچه را که به آنها داده اید باز پس ستانید بر آنها سخت مگیرید، مگر آن که مرتکب فحشایی به ثبوت رسیده شده باشند و با آنان به نیکویی رفتار کنید و اگر شما را از زنان خوش نیامد، چه بسا چیزها که شما را از آن خوش نمی آید در حالی که خدا خیر کثیری در آن نهاده باشد.
20
اگر خواستید زنی به جای زنی دیگر بگیرید و او را قنطاری مال داده اید، نباید چیزی از او بازستانید آیا به زنان تهمت می زنید تا مهرشان را باز پس گیرید؟ این گناهی آشکار است.
21
وَكَيْفَ تَأْخُذُونَهُ وَقَدْ أَفْضَى بَعْضُكُمْ إِلَى بَعْضٍ وَأَخَذْنَ مِنكُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا
و چگونه آن مال را باز پس می گیرید و حال آن که هر یک از شما از دیگری بهره مند شده است و زنان از شما پیمانی استوار گرفته اند.
22
با زنانی که پدرانتان به عقد خویش درآورده اند زناشویی مکنید، مگر آن که پیش از این چنان کرده باشید زیرا این کار زنا و مورد خشم خدا است و شیوه ای است ناپسند.
23
مادرانتان و دخترانتان و خواهرانتان و عمه هایتان و خاله هایتان و دختران برادران و دختران خواهرانتان و زنانی که شما را شیر داده اند و خواهران شیریتان و مادران زنانتان بر شما حرام شده اند و دختران زنانتان که در کنار شما هستند، هرگاه با آن زنان همبستر شده اید بر شما حرام شده اند ولی اگر همبستر نشده اید، گناهی مرتکب نشده اید و نیز زنان پسرانی که از پشت شما هستند بر شما حرام شده اند و نباید دو خواهر را در یک زمان به زنی گیرید، مگر آنکه پیش از این چنین کرده باشید هر آینه خدا آمرزنده و مهربان است.
24
و نیز زنان شوهردار بر شما حرام شده اند، مگر آنها که به تصرف شما درآمده باشند. از کتاب خدا پیروی کنید و جز این ها زنان دیگر هرگاه در طلب آنان از مال خویش مهری بپردازید و آنها را به نکاح درآورید نه به زنا بر شما حلال شده اند و زنانی را که از آنها تمتع می گیرید، واجب است که مهرشان را بدهید و پس از مهر معین در قبول هر چه هر دو بدان رضا بدهید. گناهی نیست هر آینه خدا دانا و حکیم است.
25
هر کس را که توانگری نباشد تا آزاد زنان مؤمنه را به نکاح خود درآورد از کنیزان مؤمنه ای که مالک آنها هستید به زنی گیرد و خدا به ایمان شما آگاه تر است همه از جنس یکدیگرید پس بندگان را به اذن صاحبانشان نکاح کنید و مهرشان را به نحو شایسته ای بدهید و باید که پاکدامن باشند نه زناکار و نه از آنها که به پنهان دوست می گیرند و چون شوهر کردند، هرگاه مرتکب فحشا شوند شکنجه آنان نصف شکنجه آزاد زنان است و این برای کسانی است از شما که بیم دارند که به رنج افتند با این همه اگر صبر کنید برایتان بهتر است و خدا آمرزنده و مهربان است.
26
خدا می خواهد برای شما همه چیز را آشکار کند و به سنت های پیشینیانتان راه بنماید و توبه شما را بپذیرد که خدا دانا و حکیم است.
27
خدا می خواهد توبه شما را بپذیرد ولی آنان که از پی شهوات می روند، می خواهند که شما به کجروی عظیمی افتید.
28
يُرِيدُ اللّهُ أَن يُخَفِّفَ عَنكُمْ وَخُلِقَ الإِنسَانُ ضَعِيفًا
خدا می خواهد بار شما را سبک کند زیرا آدمی ناتوان آفریده شده است.
29
ای کسانی که ایمان آورده اید، اموال یکدیگر را به ناحق مخورید، مگر آن که تجارتی باشد که هر دو طرف بدان رضایت داده باشید و یکدیگر را مکشید هر آینه خدا با شما مهربان است.
30
و هر که این کارها را از روی تجاوز و ستم کند، او را در آتش خواهیم افکند و این بر خدا آسان است.
31
اگر از گناهان بزرگی که شما را از آن نهی کرده اند، اجتناب کنید. از دیگر گناهانتان درمی گذریم و شما را به مکانی نیکو درمی آوریم.
32
آرزو مکنید آن چیزهایی را که بدانها خدا بعضی از شما را بر بعضی دیگر برتری داده است. مردان را از آنچه کنند نصیبی است و زنان را از آنچه کنند نصیبی و روزی از خدا خواهید که خدا بر هر چیزی آگاه است.
33
برای همه در آنچه پدر و مادر و خویشاوندان نزدیک به میراث می گذارند، میراث برانی قرار داده ایم و بهره هر کس را که با او قراری نهاده اید، بپردازید که خدا بر هر چیزی گواه است.
34
مردان، از آن جهت که خدا بعضی را بر بعضی برتری داده است و از آن جهت که از مال خود نفقه می دهند، بر زنان تسلط دارند پس زنان شایسته، فرمانبردارند و در غیبت شوی عفیفند و فرمان خدای را نگاه می دارند و آن زنان را که از نافرمانیشان بیم دارید، اندرز دهید و از خوابگاهشان دوری کنید و بزنیدشان اگر فرمانبرداری کردند. از آن پس دیگر راه بیداد پیش مگیرید و خدا بلند پایه و بزرگ است.
35
اگر از اختلاف میان زن و شوی آگاه شدید، داوری از کسان مرد و داوری ازکسان زن برگزینید اگر آن دو را قصد اصلاح باشد خدا میانشان موافقت پدید می آورد که خدا دانا و آگاه است.
36
خدای را بپرستید و هیچ چیز شریک او مسازید و با پدر و مادر و خویشاوندان و یتیمان و بینوایان و همسایه خویشاوند و همسایه بیگانه و یار مصاحب و مسافر رهگذر و بندگان خود نیکی کنید هر آینه خدا متکبران و فخرفروشان را دوست ندارد.
37
آنان که بخل می ورزند و مردم را به بخل وامی دارند و مالی را که خدا به آنها داده است پنهان می کنند و ما برای کافران عذابی خوارکننده مهیا ساخته ایم.
38
و نیز کسانی را که اموال خویش برای خودنمایی انفاق می کنند و به خدا و روز قیامت ایمان نمی آورند و هر که شیطان قرین او باشد، قرینی بد دارد.
39
چه زیان داردشان اگر به خدا و روز قیامت ایمان آورند و از آنچه خدا به آنها روزی داده است، انفاق کنند؟ خدا به کارشان داناست.
40
خدا ذره ای هم ستم نمی کند، اگر نیکی باشد آن را دو برابر می کند و از جانب خدا مزدی کرامند، می دهد.
41
فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِن كُلِّ أمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَى هَـؤُلاء شَهِيدًا
چگونه خواهد بود آن روز که از هر امتی گواهی بیاوریم و تو را بر این امت به گواهی فراخوانیم؟
42
در آن روز کافران و آنان که بر رسول عصیان ورزیده اند، آرزو کنند که با خاک زمین یکسان می بودند و هیچ سخنی را از خدا پنهان نتوانند کرد.
43
ای کسانی که ایمان آورده اید، آنگاه که مست هستید گرد نماز مگردید تا بدانید که چه می گویید و نیز در حال جنابت تا غسل کنید، مگر آن که راهگذر باشید و اگر بیمار یا در سفر بودید یا از مکان قضای حاجت بازگشته اید یا با زنان جماع کرده اید و آب نیافتید با خاک پاک تیمم کنید و روی و دستهایتان را با آن خاک مسح کنید. هر آینه خدا عفوکننده و آمرزنده است.
44
آیا آن کسانی را که از کتاب بهره ای داده شده اند، ندیده ای که گمراهی می خرند و می خواهند که شما نیز گمراه شوید؟
45
وَاللّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدَائِكُمْ وَكَفَى بِاللّهِ وَلِيًّا وَكَفَى بِاللّهِ نَصِيرًا
خدا دشمنان شما را بهتر می شناسد و دوستی او شما را کفایت خواهد کرد و یاری او شما را بسنده است.
46
بعضی از جهودان کلمات خدا را به معنی دگرگون می کنند و می گویند: شنیدیم و عصیان می ورزیم و بشنو و کاش ناشنوا گردی و راعنا به لغت خویش زبان می گردانند و به دین اسلام طعنه می زنند. اگر می گفتند که شنیدیم و اطاعت کردیم و انظرنا، برایشان بهتر و به صوابتر بود خدا آنان را به سبب کفرشان لعنت کرده و جز اندکی ایمان نیاوردند.
47
ای کسانی که شما را کتاب داده اند به کتابی که نازل کرده ایم و کتاب شما را نیز تصدیق می کند. ایمان بیاورید، پیش از آن که نقش چهره هایتان را محو کنیم و روی هایتان را به قفا برگردانیم یا همچنان که اصحاب سبت را لعنت کردیم شما را هم لعنت کنیم و فرمان خدا شدنی است.
48
هر آینه خدا گناه کسانی را که به او شرک آورند نمی آمرزد و گناهان دیگر را برای هر که بخواهد می آمرزد و هر که به خدا شرک آورد، دروغی ساخته و گناهی بزرگ مرتکب شده است.
49
آیا آنان را ندیده ای که خویشتن را پاک و بی عیب جلوه می دهند؟ آری خداست که هر که را خواهد از عیب پاک گرداند و به هیچ کس حتی به قدر رشته ای که در شکاف هسته خرماست، ستم نشود.
50
انظُرْ كَيفَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الكَذِبَ وَكَفَى بِهِ إِثْمًا مُّبِينًا
بنگر که چگونه به خدا دروغ می بندند و همین دروغ گناهی آشکار را بسنده است.
51
آیا آنان را که نصیبی از کتاب برده اند، ندیده ای که به جبت و طاغوت ایمان می آورند و درباره کافران می گویند که راه اینان از راه مؤمنان به هدایت نزدیکتر است؟
52
أُوْلَـئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللّهُ وَمَن يَلْعَنِ اللّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ نَصِيرًا
اینان آن کسانند که خدا لعنتشان کرده است و هر کس را که خدا لعنت کند، برای او هیچ یاوری نیابی.
53
أَمْ لَهُمْ نَصِيبٌ مِّنَ الْمُلْكِ فَإِذًا لاَّ يُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِيرًا
یا از پادشاهی نصیبی برده اند؟ که در این صورت به قدر آن گودی که بر پشت هسته خرماست به مردم سودی نمی رسانند.
54
یا بر مردم به خاطر نعمتی که خدا از فضل خویش به آنان ارزانی داشته حسد می برند؟ در حالی که ما به خاندان ابراهیم کتاب و حکمت دادیم و فرمانروایی بزرگ ارزانی داشتیم.
55
فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ بِهِ وَمِنْهُم مَّن صَدَّ عَنْهُ وَكَفَى بِجَهَنَّمَ سَعِيرًا
بعضی بدان ایمان آوردند و بعضی از آن اعراض کردند. دوزخ، آن آتش افروخته ایشان را بس.
56
آنان را که به آیات ما کافر شدند به آتش خواهیم افکند. هرگاه پوست تنشان بپزد پوستی دیگرشان دهیم تا عذاب خدا را بچشند خدا پیروزمند و حکیم است.
57
و آنان را که ایمان آورده و کارهای نیکو کرده اند به بهشت هایی که در آن نهرها جاری است درآوریم تا ابد در آنجا خواهند بود و در آنجا صاحب زنان پاک و بی عیب شوند و در سایه های پیوسته و خنک جایشان می دهیم.
58
خدا به شما فرمان می دهد که امانت ها را به صاحبانشان بازگردانید و چون در میان مردم به داوری نشینید به عدل داوری کنید. خدا شما را چه نیکو پند می دهد، هر آینه او شنوا و بیناست.
59
ای کسانی که ایمان آورده اید، از خدا اطاعت کنید و از رسول و الوالامر خویش فرمان برید و چون در امری اختلاف کردید. اگر به خدا و روز قیامت ایمان دارید به خدا و پیامبر رجوع کنید در این خیر شماست و سرانجامی بهتر دارد.
60
آیا آنان را نمی بینی که می پندارند که به آنچه بر تو نازل شده و آنچه پیش از تو نازل شده است، ایمان آورده اند ولی می خواهند که بت را حکم قرار دهند، در حالی که به آنان گفته اند که بت را انکار کنند. شیطان می خواهد گمراهشان سازد و از حق دور گرداند.
61
و چون ایشان را گویند که به آنچه خدا نازل کرده و به پیامبرش روی آرید، منافقان را می بینی که سخت از تو رویگردان می شوند.
62
پس چگونه است که چون به پاداش کارهایی که مرتکب شده اند، مصیبتی به آنها رسد. نزد تو می آیند و به خدا سوگند می خورند که ما جز احسان و موافقت قصد دیگری نداشته ایم؟
63
خداوند از دلهایشان آگاه است از آنان اعراض کن و اندرزشان بده به چنان سخنی که در وجودشان کارگر افتد.
64
هیچ پیامبری را نفرستادیم جز آن که دیگران به امر خدا باید مطیع فرمان او شوند و اگر به هنگامی که مرتکب گناهی شدند، نزد تو آمده بودند و از خدا آمرزش خواسته بودند و پیامبر برایشان آمرزش خواسته بود، خدا را توبه پذیر و مهربان می یافتند.
65
نه، سوگند به پروردگارت که ایمان نیاورند مگر آن که در نزاعی که میان آنهاست. تو را داور قرار دهند و از حکمی که تو می دهی هیچ ناخشنود نشوند و سراسر تسلیم آن گردند.
66
و اگر به آنان فرمان داده بودیم که خود را بکشید یا از خانه هایتان بیرون روید، جز اندکی از آنان فرمان نمی بردند و حال آن که اگر اندرزی را که به آنان داده شده است کار می بستند. برایشان بهتر و بر اساسی استوارتر بود.
67
وَإِذاً لَّآتَيْنَاهُم مِّن لَّدُنَّـا أَجْراً عَظِيمًا
آنگاه از جانب خود به آنان مزدی بزرگ می دادیم.
68
وَلَهَدَيْنَاهُمْ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا
و آنان را به راه راست هدایت می کردیم.
69
و هر که از خدا و پیامبرش اطاعت کند، همراه با کسانی خواهد بود که خدا انعامشان داده است، چون انبیا و صدیقان و شهیدان و صالحان اینان چه نیکو رفیقانند.
70
ذَلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللّهِ وَكَفَى بِاللّهِ عَلِيمًا
این فضیلتی است از جانب خدا و خدا به کفایت داناست.
71
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ خُذُواْ حِذْرَكُمْ فَانفِرُواْ ثُبَاتٍ أَوِ انفِرُواْ جَمِيعًا
ای کسانی که ایمان آورده اید، سلاح بگیرید و آنگاه هوشیارانه فوج فوج یا یکباره به جنگ روید.
72
و از میان شما کسانی اند که در کارزار درنگ می کنند و چون به شما بلایی رسد، می گویند: خدا در حق ما چه انعامی کرد که در آن روز همراهشان نبودیم.
73
و چون مالی از جانب خدا نصیبشان شود چنان که گویی میانتان هیچ گونه مودتی نبوده است. گویند: ای کاش ما نیز با آنها می بودیم و به کامیابی بزرگ دست می یافتیم.
74
پس آنان که زندگی دنیا را داده اند و آخرت را خریده اند. باید که در راه خدا بجنگند و هر که در راه خدا بجنگد چه کشته شود چه پیروز گردد، مزدی بزرگ به او خواهیم داد.
75
چرا در راه خدا و به خاطر مردان و زنان و کودکان ناتوانی که می گویند: ای پروردگار ما، ما را از این قریه ستمکاران بیرون آر و از جانب خود یار و مددکاری قرار ده، نمی جنگید؟
76
آنان که ایمان آورده اند، در راه خدا می جنگند و آنان که کافر شده اند در راه شیطان پس با هواداران شیطان قتال کنید که مکر شیطان ناچیز است.
77
آیا ندیدی کسانی را که به آنها گفته شد که اکنون از جنگ بازایستید و نماز بخوانید و زکات بدهید که چون جنگیدن بر آنان مقرر شد، گروهی چنان از مردم ترسیدند که باید از خدا می ترسیدند؟ حتی ترسی بیشتر از ترس خدا و گفتند: ای پروردگار ما، چرا جنگ را بر ما واجب کرده ای و ما را مهلت نمی دهی تا به مرگ خود که نزدیک است بمیریم؟ بگو: متاع این جهانی اندک است و آخرت از آن پرهیزگاران است و به شما حتی به قدر رشته ای که در میان هسته خرماست، ستم نمی شود.
78
هر جا که باشید ولو در حصارهای سخت استوار، مرگ شما را درمی یابد و اگر خیری به آنها رسد می گویند که از جانب خدا بود و اگر شری به آنها رسد. می گویند که از جانب تو بود. بگو: همه از جانب خداست چه بر سر این قوم آمده است که هیچ سخنی را نمی فهمند؟
79
هر خیری که به تو رسد از جانب خداست و هر شری که به تو رسد از جانب خود تو است تو را به رسالت به سوی مردم فرستادیم و خدا به شهادت کافی است.
80
مَّنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللّهَ وَمَن تَوَلَّى فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا
هر که از پیامبر اطاعت کند، از خدا اطاعت کرده است و آنان که سر باز زنند، پس ما تو را به نگهبانی آنها نفرستاده ایم.
81
می گویند: فرمانبرداریم و چون از نزد تو بیرون شوند گروهی از ایشان خلاف آنچه تو می گویی، اندیشه ای در دل می پرورند و خدا آنچه را در خاطر گرفته اند، می نویسد. پس از ایشان اعراض کن و بر خدای توکل کن که او کارسازی را کافی است.
82
آیا در قرآن نمی اندیشند؟ هرگاه از سوی دیگری جز خدا می بود در آن اختلافی بسیار می یافتند.
83
و چون خبری چه ایمنی و چه ترس به آنها رسد، آن را در همه جا فاش می کنند و حال آن که اگر در آن به پیامبر و الوالامرشان رجوع می کردند، حقیقت امر را از آنان درمی یافتند و اگر فضل و رحمت خدا نبود، جز اندکی همگان از شیطان پیروی می کردید.
84
پس در راه خدا نبرد کن که جز بر نفس خویش مکلف نیستی و مؤمنان را به جنگ برانگیز. شاید خدا آسیب کافران را از شما بازدارد و خشم و عذاب خدا از هر خشم و عذاب دیگری سخت تر است.
85
هر کس در کار نیکی میانجی شود. او را از آن نصیبی است و هر کس در کار بدی میانجی شود. او را از آن بهره ای است و خدا نگهبان بر هر چیزی است.
86
چون شما را به سلامی نواختند به سلامی بهتر از آن یا همانند آن پاسخ گویید. هر آینه خدا حسابگر هر چیزی است.
87
الله خدایی است که هیچ خدایی جز او نیست به تحقیق همه شما را در روز قیامت که هیچ شکی در آن نیست گرد می آورد و چه کسی از خدا به گفتار راستگوی تر است؟
88
چیست شما را که درباره منافقان دو گروه شده اید و حال آن که خدا آنان را به سبب کردارشان مردود ساخته است؟ آیا می خواهید کسی را که خدا گمراه کرده است، هدایت کنید؟ و تو راهی پیش پای کسی که خداوند گمراهش کرده است، نتوانی نهاد.
89
دوست دارند همچنان که خود به راه کفر می روند شما نیز کافر شوید تا برابر گردید پس با هیچ یک از آنان دوستی مکنید تا آنگاه که در راه خدا مهاجرت کنند و اگر سر باز زدند در هر جا که آنها را بیابید، بگیرید و بکشید و هیچ یک از آنها را به دوستی و یاری برمگزینید.
90
مگر کسانی که به قومی که میان شما و ایشان پیمانی است، می پیوندند یا خود نزد شما می آیند. در حالی که از جنگیدن با شما یا جنگیدن با قوم خود ملول شده باشند و اگر خدا می خواست بر شما پیروزشان می ساخت و با شما به جنگ برمی خاستند پس هرگاه کناره گرفتند و با شما نجنگیدند و به شما پیشنهاد صلح کردند، خدا هیچ راهی برای شما بر ضد آنان نگشوده است.
91
گروه دیگری را خواهید یافت که می خواهند از شما و قوم خود در امان باشند، اینان هرگاه که به کفر دعوت شوند بدان بازگردند پس اگر خود را به کناری نکشند و صلح نکنند و از اعمال خویش بازنایستند. آنان را هر جا که یافتید، بگیرید و بکشید که خدا شما را بر آنان تسلطی آشکار داده است.
92
هیچ مؤمنی را نرسد که مؤمن دیگر را جز به خطا بکشد و هر کس که مؤمنی را به خطا بکشد باید که بنده ای مؤمن را آزاد کند یا خونبهایش را به خانواده اش تسلیم کند مگر آن که خونبها را ببخشند و اگر مقتول، مؤمن و از قومی است که با شما پیمان بسته اند، خونبها به خانواده اش پرداخت شود و بنده مؤمنی را آزاد کند و هر کس که بنده ای نیابد برای توبه دو ماه پی در پی روزه بگیرد و خدا دانا و حکیم است.
93
و هر کس مؤمنی را به عمد بکشد، کیفر او جهنم است که در آن همواره خواهد بود و خدا بر او خشم گیرد و لعنتش کند و برایش عذابی بزرگ آماده سازد.
94
ای کسانی که ایمان آورده اید چون برای جهاد رهسپر شوید، نیک تفحص کنید و به آن کس که بر شما سلام گوید، مگویید که مؤمن نیستی شما برخورداری از زندگی دنیا را می جویید و حال آن که غنیمت های بسیار نزد خداست. شما پیش از این چنان بودید ولی خدا بر شما منت نهاد پس تفحص کنید که خدا بر اعمالتان آگاه است.
95
مؤمنانی که بی هیچ رنج و آسیبی از جنگ سر می تابند با کسانی که به مال و جان خویش در راه خدا جهاد می کنند برابر نیستند خدا کسانی را که به مال و جان خویش جهاد می کنند. بر آنان که از جنگ سر می تابند به درجتی برتری داده است و خدا همه را وعده های نیکو داده است و جهادکنندگان را بر آنها که از جهاد سر می تابند به مزدی بزرگ برتری نهاده است.
96
دَرَجَاتٍ مِّنْهُ وَمَغْفِرَةً وَرَحْمَةً وَكَانَ اللّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا
درجاتی از جانب خدا و آمرزش و رحمتی که او آمرزنده و مهربان است.
97
کسانی هستند که فرشتگان جانشان را می ستانند در حالی که بر خویشتن ستم کرده بودند. از آنها می پرسند: در چه کاری بودید؟ گویند: ما در روی زمین مردمی بودیم، زبون گشته. فرشتگان گویند: آیا زمین خدا پهناور نبود که در آن مهاجرت کنید؟ مکان اینان جهنم است و سرانجامشان بد.
98
مگر مردان و زنان و کودکان ناتوانی که هیچ چاره ای نیابند و به هیچ جا راه نبرند.
99
فَأُوْلَـئِكَ عَسَى اللّهُ أَن يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَكَانَ اللّهُ عَفُوًّا غَفُورًا
باشد که خداشان عفو کند که خدا عفوکننده و آمرزنده است.
100
آن کس که در راه خدا مهاجرت کند در روی زمین برخورداری های بسیار و گشایش ها خواهد یافت و هر کس که از خانه خویش بیرون آید تا به سوی خدا و رسولش مهاجرت کند و آنگاه مرگ او را دریابد، مزدش بر عهده خداست و خدا آمرزنده و مهربان است.
101
و چون در زمین سفر کنید، گناهی نیست که اگر بیم آن داشتید که کافران به شما زیان رسانند، نماز خویش کوتاه کنید زیرا کافران دشمن آشکار شما هستند.
102
و چون تو در میانشان باشی و برایشان اقامه نماز کنی، باید که گروهی از آنها با تو به نماز بایستند و سلاح های خویش بردارند و چون سجده به پایان بردند. برابر دشمن شوند تا گروه دیگر که نماز نخوانده اند، بیایند و با تو نماز بخوانند آنان نیز هوشیار باشند و سلاح های خویش بگیرند زیرا کافران دوست دارند که شما از سلاح ها و متاع خود غافل شوید تا یکباره بر شما بتازند و گناهی مرتکب نشده اید. هرگاه از باران در رنج بودید یا بیمار بودید سلاح های خویش بگذارید ولی هوشیارانه مواظب دشمن باشید هر آینه خدا برای کافران عذابی خوارکننده آماده ساخته است.
103
و چون نماز را به پایان بردید خدا را ایستاده یا نشسته و یا به پهلو خوابیده یاد کنید. چون از دشمن ایمن گشتید نماز را تمام ادا کنید که نماز بر مؤمنان در وقت های معین واجب گشته است.
104
و در دست یافتن به آن قوم سستی مکنید اگر شما آزار می بینید، آنان نیز چون شما آزار می بینند ولی شما از خدا چیزی را امید دارید که آنان امید ندارند و خدا دانا و حکیم است.
105
ما این کتاب را به راستی بر تو نازل کردیم تا بدان سان که خدا به تو آموخته است، میان مردم داوری کنی و به نفع خائنان به مخاصمت برمخیز.
106
وَاسْتَغْفِرِاللّهِ إِنَّ اللّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا
و از خدا آمرزش بخواه که او آمرزنده و مهربان است.
107
و به خاطر کسانی که به خود خیانت می ورزند، مجادله مکن که خدا خائنان گناهکار را دوست ندارد.
108
از مردم پنهان می دارند و از خدا پنهان نمی دارند زیرا آنگاه که سخنانی ناپسند در دل می اندیشند خدا با آنهاست و او به هر چه می کنند، احاطه دارد.
109
هان، این شمایید که در این جهان از آنان سخت جانبداری کردید، کیست که در روز قیامت از آنان در برابر خدا جانبداری کند یا چه کسی وکیل آنها خواهد بود؟
110
و هر که کاری ناپسند کند یا به خود ستم روا دارد آنگاه از خدا آمرزش خواهد، خدا را آمرزنده و مهربان خواهد یافت.
111
وَمَن يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَى نَفْسِهِ وَكَانَ اللّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا
و هر که گناهی کند، آن گناه به زیان خود کرده است و خدا دانا و حکیم است.
112
و هر که خود خطا یا گناهی کند آنگاه بی گناهی را بدان متهم سازد، هر آینه بار تهمت و گناهی آشکار را بر دوش خود کشیده است.
113
اگر فضل و رحمت خدا شامل حال تو نبود، گروهی از کافران قصد آن داشتند که تو را گمراه کنند ولی آنان جز خود را گمراه نکنند و هیچ زیانی به تو نرسانند و خدا بر تو کتاب و حکمت نازل کرد و چیزهایی به تو آموخت که از این پیش نمی دانسته ای و خدا لطف بزرگ خود را بر تو ارزانی داشت.
114
در بسیاری از نجواهایشان فایده ای نیست، مگر در سخن آنان که به صدقه دادن یا نیکی کردن و یا آشتی جویی فرمان می دهند و آن کس را که برای خشنودی خدای چنین کند مزد بزرگی خواهیم داد.
115
هر که پس از آشکارشدن راه هدایت با پیامبر مخالفت ورزد و از شیوه ای جز شیوه مؤمنان پیروی کند، بدان سوی که پسند اوست بگردانیمش و به جهنمش افکنیم و جهنم سرانجام بدی است.
116
خدا کسی را که برای او شریکی قرار دهد، نمی آمرزد و جز آن هر گناهی را برای هر که خواهد می آمرزد و هر کس که برای خدا شریکی قرار دهد سخت به گمراهی افتاده است.
117
إِن يَدْعُونَ مِن دُونِهِ إِلاَّ إِنَاثًا وَإِن يَدْعُونَ إِلاَّ شَيْطَانًا مَّرِيدًا
نمی خوانند سوای الله مگر جماداتی را و نمی خوانند سوای الله مگر شیطانی سرکش را.
118
لَّعَنَهُ اللّهُ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَّفْرُوضًا
خدایش لعنت کرد و شیطان گفت: گروهی معین از بندگانت را به فرمان خویش می گیرم.
119
و البته گمراهشان می کنم و آرزوهای باطل در دلشان می افکنم و به آنان فرمان می دهم تا گوش های چارپایان را بشکافند و به آنان فرمان می دهم تا خلقت خدا را دگرگون سازند و هر کس که به جای خدا شیطان را به دوستی برگزیند زیانی آشکار کرده است.
120
يَعِدُهُمْ وَيُمَنِّيهِمْ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلاَّ غُرُورًا
به آنها وعده می دهد و به آرزوشان می افکند و شیطان آنان را جز به فریب وعده ندهد.
121
أُوْلَـئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَلاَ يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا
مکانشان در جهنم است و در آنجا راه گریزی نخواهند یافت.
122
و کسانی را که ایمان آورده اند و کارهای نیکو کرده اند به بهشت هایی درمی آوریم که در آن نهرها روان است و در آنجا جاویدانند. وعده بر حق خداوند است و چه کسی از او راستگوی تر است؟
123
نه بر وفق مراد شماست و نه بر وفق مراد اهل کتاب که هر کس که مرتکب کار بدی شود جزایش را ببیند و جز خدا برای خویش دوست و یاوری نیابد.
124
و هر کس که کاری شایسته کند چه زن و چه مرد اگر مؤمن باشد به بهشت می رود و به قدر آن گودی که بر پشت هسته خرماست به کس ستم نمی شود.
125
دین چه کسی بهتر از دین کسی است که به اخلاص روی به جانب خدا کرد و نیکوکار بود و از دین حنیف ابراهیم پیروی کرد؟ و خدا ابراهیم را به دوستی خود برگزید.
126
وَللّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَكَانَ اللّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُّحِيطًا
از آن خداست هر چه در آسمانها و زمین است و خدا بر هر چیزی احاطه دارد.
127
از تو درباره زنان فتوی می خواهند، بگو: خدا درباره آنان به آنچه در این کتاب بر شما خوانده می شود، فتوی داده است. این فتوی در باب آنها و زنان پدر مرده ای است که حق مقررشان را نمی پردازید و می خواهید ایشان را به نکاح خود درآورید و نیز در باب کودکان ناتوان است و باید که درباره یتیمان به عدالت رفتار کنید و هر کار نیکی که انجام می دهید خدا به آن آگاه است.
128
اگر زنی دریافت که شوهرش با او بی مهر و از او بیزار شده است، باکی نیست که هر دو در میان خود طرح آشتی افکنند که آشتی بهتر است و بخل و فرومایگی بر نفوس مردم غلبه دارد و اگر نیکی و پرهیزگاری کنید خدا به هر چه می کنید، آگاه است.
129
هر چند بکوشید هرگز نتوانید که در میان زنان به عدالت رفتار کنید، لکن یکباره به سوی یکی میل نکنید تا دیگری را سرگشته کرده باشید. اگر از درآشتی درآیید و پرهیزگاری کنید خدا آمرزنده و مهربان است.
130
وَإِن يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللّهُ كُلاًّ مِّن سَعَتِهِ وَكَانَ اللّهُ وَاسِعًا حَكِيمًا
و اگر آن دو از یکدیگر جدا شوند خدا هر دو را به کمال فضل خویش بی نیاز سازد که خدا گشایش دهنده و حکیم است.
131
از آن خداست آنچه در آسمانها و زمین است و هر آینه اهل کتاب را که پیش از شما بودند و نیز شما را سفارش کردیم که از خدا بترسید، اگر هم کفر ورزید باز هم آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است متعلق به خداست و اوست بی نیاز و در خور ستایش.
132
وَلِلّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَكَفَى بِاللّهِ وَكِيلاً
و از آن خداست آنچه در آسمانها و زمین است و خدا کارسازی را کافی است.
133
إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَيَأْتِ بِآخَرِينَ وَكَانَ اللّهُ عَلَى ذَلِكَ قَدِيرًا
ای مردم، اگر او بخواهد همه شما را از میان می برد و مردمی دیگر را می آورد که خدا بر این کار قادر است.
134
هر کس که پاداش این جهانی را می طلبد بداند که پاداش این جهانی و آن جهانی در نزد خداست و او شنوا و بیناست.
135
ای کسانی که ایمان آورده اید، به عدالت فرمانروا باشید و برای خدا شهادت دهید، هر چند به زیان خود یا پدر و مادر یا خویشاوندان شما چه توانگر و چه درویش بوده باشد زیرا خدا به آن دو سزاوارتر است پس از هوای نفس پیروی مکنید تا از شهادت حق عدول کنید چه زبان بازی کنید یا از آن اعراض کنید، خدا به هر چه می کنید آگاه است.
136
ای کسانی که ایمان آورده اید، به خدا و پیامبرش و این کتاب که بر پیامبرش نازل کرده و آن کتاب که پیش از آن نازل کرده به حقیقت ایمان بیاورید و هر که به خدا و فرشتگانش و کتابهایش و پیامبرانش و به روز قیامت کافر شود سخت در گمراهی افتاده است.
137
هر آینه خداوند آنان را که ایمان آوردند سپس کافر شدند و باز ایمان آوردند سپس کافر شدند و به کفر خویش افزودند نخواهد آمرزید و به راه راست هدایت نخواهد کرد.
138
بَشِّرِ الْمُنَافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا
منافقان را بشارت ده که عذابی دردآور برایشان آماده شده است.
139
کسانی که به جای مؤمنان کافران را به دوستی برمی گزینند، آیا عزت و توانایی را نزد آنان می جویند در حالی که عزت به تمامی از آن خداست؟
140
و از این پیش در این کتاب بر شما نازل کرده ایم که چون شنیدید کسانی آیات خدا را انکار می کنند و آن را به ریشخند می گیرند با آنان منشینید تا آنگاه که به سخنی دیگر پردازند وگرنه شما نیز همانند آنها خواهید بود و خدا همه منافقان و کافران را در جهنم گرد می آورد.
141
کسانی که همواره مواظب شما هستند پس اگر از جانب خدا فتحی نصیبتان شود، می گویند: مگر ما همراه شما نبودیم؟ و اگر پیروزی نصیب کافران شود، می گویند: آیا نه چنان بود که بر شما غلبه یافته بودیم و مؤمنان را از آسیب رساندن به شما بازداشتیم؟ در روز قیامت خدا میان شما حکم می کند و او هرگز برای کافران به زیان مسلمانان راهی نگشوده است.
142
منافقان خدا را فریب می دهند و حال آن که خدا آنها را فریب می دهد و چون به نماز برخیزند با اکراه و کاهلی برخیزند و برای خودنمایی نماز کنند و در نماز جز اندکی خدای را یاد نکنند.
143
سرگشتگان میان کفر و ایمانند: نه با اینان و نه با آنان آن که خدا گمراهش کند هیچ راهی برای او نخواهی یافت.
144
ای کسانی که ایمان آورده اید، به جای مؤمنان کافران را به دوستی مگیرید. آیا کاری می کنید که برای خدا به زیان خود حجتی آشکار پدید آرید؟
145
إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَن تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا
هر آینه منافقان در فروترین طبقات آتش هستند و هرگز برایشان یاوری نمی یابی.
146
مگر آنان که توبه کرده اند و از تباهی باز آمده اند و به خدا توسل جسته اند و برای خدا از روی اخلاص به دین گرویده اند. اینان در زمره مؤمنانند و خدا به مؤمنان اجری عظیم خواهد داد.
147
مَّا يَفْعَلُ اللّهُ بِعَذَابِكُمْ إِن شَكَرْتُمْ وَآمَنتُمْ وَكَانَ اللّهُ شَاكِرًا عَلِيمًا
چرا خدا شما را عذاب کند اگر سپاسگزار باشید و ایمان آورید؟ در حالی که شکرپذیر و داناست.
148
خدا بلندکردن صدا را به بدگویی دوست ندارد، مگر از آن کس که به او ستمی شده باشد و خدا شنوا و داناست.
149
اگر کار نیکی را به آشکار انجام دهید یا به پنهان یا کرداری ناپسند را درگذرید، خدا عفوکننده و تواناست.
150
کسانی هستند که به خدا و پیامبرانش کافر می شوند و می خواهند میان خدا و پیامبرانش جدایی افکنند و می گویند که بعضی را می پذیریم و بعضی را نمی پذیریم و می خواهند در این میانه راهی برگزینند.
151
أُوْلَـئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ حَقًّا وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا
اینان در حقیقت کافرانند و ما برای کافران عذابی خوارکننده آماده ساخته ایم.
152
و کسانی که به خدا و پیامبرانش ایمان آورده اند و میان پیامبرانش جدایی نیفکنده اند. پاداششان را خدا خواهد داد و خدا آمرزنده و مهربان است.
153
اهل کتاب از تو می خواهند که برایشان کتابی از آسمان نازل کنی، اینان بزرگتر از این را از موسی طلب کردند و گفتند: خدا را به آشکار به ما بنمای به سبب این سخن کفرآمیزشان صاعقه آنان را فروگرفت و پس از آن که معجزه هایی برایشان آمده بود گوساله ای را به خدایی گرفتند و ما آنان را بخشیدیم و موسی را حجتی آشکار ارزانی داشتیم.
154
و به خاطر پیمانی که با آنها بسته بودیم کوه طور را بر فراز سرشان بداشتیم و گفتیم: سجده کنان از آن در داخل شوید و در روز شنبه تجاوز مکنید و از ایشان پیمانی سخت گرفتیم.
155
پس به سبب پیمان شکستنشان و کافرشدنشان به آیات خدا و به ناحق، کشتن پیامبران و این که گفتند: دلهای ما فروبسته است، خدا بر دلهایشان مهر نهاده است و جز اندکی ایمان نمی آورند.
156
وَبِكُفْرِهِمْ وَقَوْلِهِمْ عَلَى مَرْيَمَ بُهْتَانًا عَظِيمًا
و نیز به سبب کفرشان و آن تهمت بزرگ که به مریم زدند.
157
و نیز بدان سبب که گفتند: ما مسیح پسر مریم پیامبر خدا را کشتیم و حال آن که آنان مسیح را نکشتند و بر دار نکردند بلکه امر بر ایشان مشتبه شد. هر آینه آنان که درباره او اختلاف می کردند. خود در تردید بودند و به آن یقین نداشتند تنها پیرو گمان خود بودند و عیسی را به یقین نکشته بودند.
158
بَل رَّفَعَهُ اللّهُ إِلَيْهِ وَكَانَ اللّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا
بلکه خداوند او را به نزد خود فرا برد که خدا پیروزمند و حکیم است.
159
و هیچ یک از اهل کتاب نیست مگر آن که پیش از مرگش به او ایمان آورد و عیسی در روز قیامت به ایمانشان گواهی خواهد داد.
160
و به کیفر ستمی که یهودان روا داشتند و انصراف بسیارشان از راه خدا آن چیزهای پاکیزه را که بر آنان حلال بود، حرام کردیم.
161
و نیز بدان سبب که ربا می گرفتند و حال آن که از آن منع شده بودند و اموال مردم را به باطل می خوردند و ما برای کافرانشان عذابی دردآور مهیا کرده ایم.
162
ولی دانشمندان و آن مؤمنانی را که به آنچه بر تو و به آنچه پیش از تو نازل کرده ایم، ایمان دارند و نمازگزاران و زکات دهندگان و مؤمنان به خدا و روز قیامت را اجر بزرگی خواهیم داد.
163
ما به تو وحی کردیم همچنان که به نوح و پیامبران بعد از او وحی کرده ایم و به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و سبطها و عیسی و ایوب و یونس و هارون و سلیمان وحی کرده ایم و به داود زبور را ارزانی داشتیم.
164
و پیامبرانی که پیش از این داستانهاشان را برای تو گفته ایم و آنان که داستانهاشان را برای تو نگفته ایم و خدا با موسی سخن گفت چه سخن گفتنی بی میانجی.
165
پیامبرانی مژده دهنده و بیم دهنده تا از آن پس مردم را بر خدا حجتی نباشد و خدا پیروزمند و حکیم است.
166
ولی خدا به آنچه بر تو نازل کرد شهادت می دهد که به علم خود نازل کرده است و فرشتگان نیز شهادت می دهند و خدا شهادت را بسنده است.
167
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ اللّهِ قَدْ ضَلُّواْ ضَلاَلاً بَعِيدًا
هر آینه آنان که کافر شده اند و از راه خدا روی گردانیده اند، سخت به گمراهی افتاده اند.
168
کسانی را که کافر شده اند و ستم کرده اند. خداوند نمی آمرزد و به هیچ راهی هدایت نمی کند.
169
إِلاَّ طَرِيقَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللّهِ يَسِيرًا
مگر به راه جهنم که همواره در آن باشند و این کار بر خدای آسان است.
170
ای مردم، پیامبری به حق از جانب خدا بر شما مبعوث شد پس به او ایمان بیاورید که خیر شما در آن است و اگر هم ایمان نیاورید. از آن خداست هر چه در آسمانها و زمین است و او دانا و حکیم است.
171
ای اهل کتاب در دین خویش غلو مکنید و درباره خدا جز سخن حق مگویید، هر آینه عیسی پسر مریم پیامبر خدا و کلمه او بود که به مریم القا شد و روحی از او بود پس به خدا و پیامبرانش ایمان بیاورید و مگویید که سه چیزند از این اندیشه ها بازایستید که خیر شما در آن خواهد بود جز این نیست که الله خدایی است یکتا منزه است از این که صاحب فرزندی باشد از آن اوست آنچه در آسمان ها و زمین است و خدا کارسازی را کافی است.
172
مسیح ابایی نداشت که یکی از بندگان خدا باشد و ملائکه مقرب نیز ابایی ندارند هر که از پرستش خداوند سر باز زند و سرکشی کند، بداند که خدا همه را در نزد خود محشور خواهد ساخت.
173
اما آنان که ایمان آورده اند و کارهای نیک کرده اند اجرشان را به تمامی خواهد داد و از فضل خویش بر آن خواهد افزود اما کسانی را که ابا و سرکشی کرده اند به عذابی دردآور معذب خواهد داشت و برای خود جز خدا هیچ دوست و یاوری نخواهند یافت.
174
ای مردم از جانب پروردگارتان بر شما حجتی آمد و برای شما نوری آشکار نازل کرده ایم.
175
اما آنان را که به خدا ایمان آورده اند و به او توسل جسته اند به آستان فضل و رحمت خویش درآورد و به راهی راست هدایت کند.
176
از تو فتوی می خواهند، بگوی که خدا درباره کلاله برایتان فتوی می دهد: هرگاه مردی که فرزندی نداشته باشد بمیرد و او را خواهری باشد به آن خواهر نصف میراث او می رسد اگر خواهر را نیز فرزندی نباشد برادر از او ارث می برد اگر آن خواهران دو تن بودند، دو ثلث دارایی را به ارث می برند و اگر چند برادر و خواهر بودند، هر مرد برابر دو زن می برد خدا برای شما بیان می کند تا گمراه نشوید و او از هر چیزی آگاه است.
