کاربر:Sedaghat

تا جهان بود از سر آدم فراز

کس نبود از راز دانش بی نیاز

مردمان بخرد اندر هر زمان

راز دانش را به هرگونه زبان ،

گِرد کردند و گرامی داشتند

تا به سنگ اندر همی بنگاشتند

دانش اندر دل چراغ روشنست

وز همه بد بر تن تو جوشن است

این ابیات زیبا ، تنها ابیاتی است که از کلیله و دمنۀ منظوم رودکی سمرقندی به جای مانده است که متأسفانه امروزه در دست ما نیست...