مستعان (اسم الله): تفاوت بین نسخهها
(صفحهای جدید حاوی '{{بخشی از یک کتاب}} '''مستعان''' اسمى است براى خداوند تعالى، براى اين كه هيچ كس، ا...' ایجاد کرد) |
(افزودن الگوی قرآن) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | لفظ «المُستَعان» در [[قرآن کریم]] دو بار آمده و در هر دو مورد وصف [[خدا]] قرار گرفته است: | |
| + | *۱. {{متن قرآن|«وَ جاؤوا على قَمِيصِهِ بِدَم كَذِب قالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْراً فَصَبْرٌ جَميلٌ وَ اللّهُ المُسْتَعانُ على ما تَصِفُونَ»}}؛([[سوره يوسف]]/۱۸) «شبانگاه برادران يوسف با پيراهن خون آلود يوسف نزد يعقوب آمدند، يعقوب گفت نفس شما كارى را درنظرتان زيبا جلوه داده است، براى من صبر جميل، بهتر است، و از خدا استعانت مى شود بر آنچه شما بيان مى كنيد». | ||
| − | + | *۲. {{متن قرآن|«قَالَ رَبِّ احْكُمْ بِالحَقِّ وَ ربُّنَا الرَّحْمنُ الْمُسْتَعانُ عَلى ما تَصِفُونَ»}}؛([[سوره انبياء]]/۱۱۲) «گفت پروردگارم به حق داورى كن، پروردگار ما رحمان و از او استعانت مى شود بر آنچه مى گوييد». | |
| + | |||
| + | «مستعان» اسم مفعول از فعل «استعان» به معنى كمک خواستن است، چنان كه مى فرمايد: {{متن قرآن|«وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِوَالصَّلوةِ...»}}.([[سوره بقره]]/۴۵) با پايدارى و نماز كمك بگيريد. | ||
| + | |||
| + | «مستعان» اسمى است براى [[الله|خداوند]] تعالى، براى اين كه هيچ كس، [[انسان]] را كمك نمىكند، مگر اين كه او را از هدفش دور مىگرداند و فقط خداوند است كه شايسته كمك گرفتن مىباشد. | ||
| + | |||
| + | البته در اين كه فقط بايد از خدا كمك گرفت سخنى نيست و اين حقيقت در جمله: {{متن قرآن|«وَ إِيّاكَ نَسْتَعين»}} ([[سوره حمد]]/۵) نهفته است، مقدم داشتن مفعول (إِيّاكَ) بر فعل (نَسْتَعين) به خاطر افاده همين حصر است؛ يك فرد موحّد تنها خدا را [[عبادت]] مى كند و تنها از او كمك مى طلبد. ولى اعتراف به حصر استعانت به خدا به معنى حذف اسباب و علل طبيعى و وسايط معنوى كه خداوند آنها را سبب قرار داده، نيست. به گواه اين كه همان خدايى كه خود را تنها مستعان مى خواند، در [[آيه]] ديگر دستور مى دهد از [[صبر]] و [[نماز]] استعانت بجوييم و «[[ذوالقرنين]]» اين مرد خدا براى ساختن سد مى گويد: {{متن قرآن|«...ما مَكنّى فيهِ رَبِّى خَيْرٌ فَأَعينونى بِقُوَّة اجْعَلْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ رَدْماً»}}؛ ([[سوره كهف]]/۹۵) آنچه پروردگارم را از آن متمكن ساخته است بهتر است، مرا به نيروى خويش كمك كنيد تا ميان شما و آنها سدى بسازم. | ||
| + | |||
| + | گروهی ناآگاه ([[وهابیت|وهابیون]])، به ظاهر آيات حصر استعانت در خدا استناد كرده، هر نوع استعانت از ارواح مقدسه را [[شرک]] انگاشته اند؛ گرچه همين گروه وقتى به اسباب طبيعى مى رسند، بدون تأمل از آنها كمك مى گيرند، در حالى كه اگر استعانت منحصر به خدا است، اسباب طبيعى و غير طبيعى تفاوتى نخواهد داشت، از اين جهت يك فرد موحّد با حصر استعانت به خدا، از اسباب طبيعى و ارواح مقدسه كمك مى گيرد، زيرا كمك كننده واقعى را خدا مى داند، و به اينها از دريچه سببيت و وابستگى به خدا مى نگرد. | ||
| + | |||
| + | نمايش اين اسم در زندگى ما اين است كه اگر درمانده و ناتوانى از ما كمك خواست، از يارى كردن او دريغ نكنيم. | ||
| + | |||
| + | ==منابع== | ||
| + | *[https://tohid.ir/fa/index/book?bookID=167&page=14#id363_p363 منشور جاوید، جعفر سبحانی، ص۳۶۳-۳۶۴، پایگاه اطلاعرسانی آیتالله سبحانی]. | ||
| + | *ترجمه شرح الاسماء الحسنى، از علامه سيد حسين همدانى دورودآبادى. | ||
{{الگو:اسماء الله}} | {{الگو:اسماء الله}} | ||
| − | + | {{قرآن}} | |
| − | + | [[رده:واژگان قرآنی]][[رده:اسماء و صفات الهی]] | |
| − | [[رده:اسماء و صفات الهی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۴۸
لفظ «المُستَعان» در قرآن کریم دو بار آمده و در هر دو مورد وصف خدا قرار گرفته است:
- ۱. «وَ جاؤوا على قَمِيصِهِ بِدَم كَذِب قالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْراً فَصَبْرٌ جَميلٌ وَ اللّهُ المُسْتَعانُ على ما تَصِفُونَ»؛(سوره يوسف/۱۸) «شبانگاه برادران يوسف با پيراهن خون آلود يوسف نزد يعقوب آمدند، يعقوب گفت نفس شما كارى را درنظرتان زيبا جلوه داده است، براى من صبر جميل، بهتر است، و از خدا استعانت مى شود بر آنچه شما بيان مى كنيد».
- ۲. «قَالَ رَبِّ احْكُمْ بِالحَقِّ وَ ربُّنَا الرَّحْمنُ الْمُسْتَعانُ عَلى ما تَصِفُونَ»؛(سوره انبياء/۱۱۲) «گفت پروردگارم به حق داورى كن، پروردگار ما رحمان و از او استعانت مى شود بر آنچه مى گوييد».
«مستعان» اسم مفعول از فعل «استعان» به معنى كمک خواستن است، چنان كه مى فرمايد: «وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِوَالصَّلوةِ...».(سوره بقره/۴۵) با پايدارى و نماز كمك بگيريد.
«مستعان» اسمى است براى خداوند تعالى، براى اين كه هيچ كس، انسان را كمك نمىكند، مگر اين كه او را از هدفش دور مىگرداند و فقط خداوند است كه شايسته كمك گرفتن مىباشد.
البته در اين كه فقط بايد از خدا كمك گرفت سخنى نيست و اين حقيقت در جمله: «وَ إِيّاكَ نَسْتَعين» (سوره حمد/۵) نهفته است، مقدم داشتن مفعول (إِيّاكَ) بر فعل (نَسْتَعين) به خاطر افاده همين حصر است؛ يك فرد موحّد تنها خدا را عبادت مى كند و تنها از او كمك مى طلبد. ولى اعتراف به حصر استعانت به خدا به معنى حذف اسباب و علل طبيعى و وسايط معنوى كه خداوند آنها را سبب قرار داده، نيست. به گواه اين كه همان خدايى كه خود را تنها مستعان مى خواند، در آيه ديگر دستور مى دهد از صبر و نماز استعانت بجوييم و «ذوالقرنين» اين مرد خدا براى ساختن سد مى گويد: «...ما مَكنّى فيهِ رَبِّى خَيْرٌ فَأَعينونى بِقُوَّة اجْعَلْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ رَدْماً»؛ (سوره كهف/۹۵) آنچه پروردگارم را از آن متمكن ساخته است بهتر است، مرا به نيروى خويش كمك كنيد تا ميان شما و آنها سدى بسازم.
گروهی ناآگاه (وهابیون)، به ظاهر آيات حصر استعانت در خدا استناد كرده، هر نوع استعانت از ارواح مقدسه را شرک انگاشته اند؛ گرچه همين گروه وقتى به اسباب طبيعى مى رسند، بدون تأمل از آنها كمك مى گيرند، در حالى كه اگر استعانت منحصر به خدا است، اسباب طبيعى و غير طبيعى تفاوتى نخواهد داشت، از اين جهت يك فرد موحّد با حصر استعانت به خدا، از اسباب طبيعى و ارواح مقدسه كمك مى گيرد، زيرا كمك كننده واقعى را خدا مى داند، و به اينها از دريچه سببيت و وابستگى به خدا مى نگرد.
نمايش اين اسم در زندگى ما اين است كه اگر درمانده و ناتوانى از ما كمك خواست، از يارى كردن او دريغ نكنيم.
منابع
- منشور جاوید، جعفر سبحانی، ص۳۶۳-۳۶۴، پایگاه اطلاعرسانی آیتالله سبحانی.
- ترجمه شرح الاسماء الحسنى، از علامه سيد حسين همدانى دورودآبادى.




