محیط (اسم الله)
لفظ «مُحيط» در قرآن کریم نُه بار آمده و در هشت مورد وصف خدا قرار گرفته است، چنانكه مى فرمايد:
- «... إِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ».(آل عمران/۱۲۰) «خدا بر آنچه كه انجام مى دهند احاطه دارد».
- «بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ * وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِيطٌ».(بروج/۱۹ـ۲۰) «آنان كه راه كفر پيش گرفته اند پيوسته در تكذيب هستند - و خداوند از پشت بر آنها احاطه دارد».
«محيط» از كلمه «حوط» گرفته شده و آن اين است كه چيزى بر چيزى دور بزند، و اگر ديوار را «حائط» مى گويند به خاطر اين است كه زمين را در برمى گيرد. و هدف از توصيف خدا با اين اسم اشاره به سعه وجودى او است، كه هرگز تحت حدى قرار نمى گيرد و همه چيز «مُحاط» او، او بر همه چيز احاطه دارد. همان گونه خدا بر تمام موجودات امكانى احاطه علمى دارد، احاطه وجودى نيز دارد، درباره نحوه دوم از احاطه او مى فرمايد: «... إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطٌ» (فصّلت/۵۴).
بنابر اين كسانى كه وجود خدا را در بالاى آسمانها مستقر بر سريرى مى دانند، در تفسير اين آيات راه تأويل را در پيش مى گيرند، و شگفت اين جا است كه با اين كه فخر رازى از حنابله نيست، ولى از مكتب استادش ابوالحسن اشعری متأثر شده و آيه را به احاطه علمى تفسير كرده است.[۱]
پانویس
- پرش به بالا ↑ لوامع البينات، فخر رازى، ص۳۵۸.
منابع