والى (اسم الله): تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Goodosuser (بحث | مشارکتها) جز (صفحه جدید) |
|||
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۲: | سطر ۲: | ||
اسم صدو سى ويكم: '''الوالى''' | اسم صدو سى ويكم: '''الوالى''' | ||
− | لفظ «والى» در قرآن يك بار و به عنوان وصف خدا آمده است، چنان كه مى فرمايد: | + | لفظ «والى» در [[قرآن]] يك بار و به عنوان وصف [[الله|خدا]] آمده است، چنان كه مى فرمايد: |
− | + | {{متن قرآن|«وَ إِذا أَرادَ اللّهُ بِقَوم سُوءً فَلا مَرَدَّ لَهُ وَ ما لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وال»}}.([[سوره رعد]]/11) | |
«هرگاه خدا براى مردمى عذاب يا مصيبت بخواهد براى آن دافعى نيست، و براى آنان جز خدا سرپرستى نيست كه عذاب را از آنان دفع كند». | «هرگاه خدا براى مردمى عذاب يا مصيبت بخواهد براى آن دافعى نيست، و براى آنان جز خدا سرپرستى نيست كه عذاب را از آنان دفع كند». | ||
− | لفظ والى از «ولى» گرفته شده كه به معنى قرب و نزديكى است، زيرا نزديكى انسان به انسان است كه يك نوع اولويتى در او پديد مى آورد، و مقصود | + | لفظ والى از «ولى» گرفته شده كه به معنى قرب و نزديكى است، زيرا نزديكى انسان به انسان است كه يك نوع اولويتى در او پديد مى آورد، و مقصود از والى در آيه، متولى و سرپرست انسان است، كه به حكم سرپرستى، شر را از او دفع كند، و اين تنها خدا است كه ولىّ همه انسانها است و اراده او نافذ و قاطع است.<ref> [http://shia.ir/fa/persian/book?bookID=167&page=15#id385_p385 منشور جاوید-جلد دوم، جعفر سبحانی، صفحه۳۸۵، پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سبحانی] </ref> |
− | == پانویس == | + | ==پانویس== |
− | <references/> | + | <references /> |
{{اسماء الله}} | {{اسماء الله}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۰۹
اسم صدو سى ويكم: الوالى
لفظ «والى» در قرآن يك بار و به عنوان وصف خدا آمده است، چنان كه مى فرمايد:
«وَ إِذا أَرادَ اللّهُ بِقَوم سُوءً فَلا مَرَدَّ لَهُ وَ ما لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وال».(سوره رعد/11)
«هرگاه خدا براى مردمى عذاب يا مصيبت بخواهد براى آن دافعى نيست، و براى آنان جز خدا سرپرستى نيست كه عذاب را از آنان دفع كند».
لفظ والى از «ولى» گرفته شده كه به معنى قرب و نزديكى است، زيرا نزديكى انسان به انسان است كه يك نوع اولويتى در او پديد مى آورد، و مقصود از والى در آيه، متولى و سرپرست انسان است، كه به حكم سرپرستى، شر را از او دفع كند، و اين تنها خدا است كه ولىّ همه انسانها است و اراده او نافذ و قاطع است.[۱]