قریب (اسم الله): تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (قریب را به قریب (اسم الله) منتقل کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | لفظ '''«قَريب»''' در [[قرآن کریم]] ۲۶ بار آمده و در سه مورد وصف [[خدا]] -به معناى نزديک به بندگان- قرار گرفته است:<ref>الاسماء والصّفات، بيهقى، ج ۱، ص ۸۰-۸۱؛ اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج۲، ص ۱۰۹۸-۱۱۰۰.</ref> | |
| − | + | * {{متن قرآن|«واِذَا سَاَلَكَ عِبادى عَنّى فَاِنّى قَريبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدّاعِ إِذا دَعان...»}}؛ ([[سوره بقره]]/ ۱۸۶) «هرگاه بندگان من از تو درباره من سؤال كنند، بگو: من نزديكم، درخواست درخواست كننده را پاسخ مى گويم، آنگاه كه مرا بخواند». | |
| − | + | * {{متن قرآن|«...فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ اِنَّ رَبّى قَريبٌ مُجيب»}}؛ ([[سوره هود]]/ ۶۱) «از او آمرزش بخواهيد آنگاه به سوى او بازگرديد، پروردگار من نزديك است و پاسخگو». | |
| − | * {{متن قرآن|«واِذَا سَاَلَكَ عِبادى عَنّى فَاِنّى قَريبٌ...»}} | + | * {{متن قرآن|«...وَ إِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِما يُوحِى إِلَىَّ رَبِّى اِنَّهُ سَميعٌ قَريب»}}؛ ([[سوره سبا]]/ ۵۰) «اگر هدايت شدم به خاطر پيامى است كه پروردگار به من مى فرستد، او شنوا و نزديك است». |
| − | * {{متن قرآن|«...اِنَّ رَبّى قَريبٌ مُجيب»}} | ||
| − | * {{متن قرآن|«...اِنَّهُ سَميعٌ قَريب»}} | ||
| + | از آنجا كه لازمه نزديک بودن خدا، شنوايى و اجابت است، قرآن اسم «قريب» را همراه با «[[سمیع (اسم الله)|سميع]]» و «[[مُجیب (اسم الله)|مُجيب]]» بكار برده است. و ما در باره قرب خدا به هنگام بحث از اسم «[[اقرب (اسم الله)|اَقرَب]]» سخن گفتيم.<ref>منشور جاوید، آیتالله جعفر سبحانی، ج ۲ ص ۳۲۷.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | فرهنگ قرآن، | + | *منشور جاوید، آیتالله جعفر سبحانی، ج ۲ ص ۳۲۷ |
| − | + | *فرهنگ قرآن، اکبر هاشمی رفسنجانی، ج ۲۳، ص ۲۳۰. | |
| + | ==مطالب مرتبط== | ||
| + | *[[اقرب (اسم الله)|اَقرَب]] | ||
| + | {{اسماء الله}} | ||
| + | {{قرآن}} | ||
[[رده:اسماء و صفات الهی]] | [[رده:اسماء و صفات الهی]] | ||
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۲۹
لفظ «قَريب» در قرآن کریم ۲۶ بار آمده و در سه مورد وصف خدا -به معناى نزديک به بندگان- قرار گرفته است:[۱]
- «واِذَا سَاَلَكَ عِبادى عَنّى فَاِنّى قَريبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدّاعِ إِذا دَعان...»؛ (سوره بقره/ ۱۸۶) «هرگاه بندگان من از تو درباره من سؤال كنند، بگو: من نزديكم، درخواست درخواست كننده را پاسخ مى گويم، آنگاه كه مرا بخواند».
- «...فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ اِنَّ رَبّى قَريبٌ مُجيب»؛ (سوره هود/ ۶۱) «از او آمرزش بخواهيد آنگاه به سوى او بازگرديد، پروردگار من نزديك است و پاسخگو».
- «...وَ إِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِما يُوحِى إِلَىَّ رَبِّى اِنَّهُ سَميعٌ قَريب»؛ (سوره سبا/ ۵۰) «اگر هدايت شدم به خاطر پيامى است كه پروردگار به من مى فرستد، او شنوا و نزديك است».
از آنجا كه لازمه نزديک بودن خدا، شنوايى و اجابت است، قرآن اسم «قريب» را همراه با «سميع» و «مُجيب» بكار برده است. و ما در باره قرب خدا به هنگام بحث از اسم «اَقرَب» سخن گفتيم.[۲]
پانویس
منابع
- منشور جاوید، آیتالله جعفر سبحانی، ج ۲ ص ۳۲۷
- فرهنگ قرآن، اکبر هاشمی رفسنجانی، ج ۲۳، ص ۲۳۰.
مطالب مرتبط




