مُقیت (اسم الله)
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
لفظ «مُقيت» يک بار در قرآن کریم آمده و وصف خدا قرار گرفته است، چنانكه مىفرمايد:
«مَنْْ يَشْفَع شَفاعَةً حَسَنَةً يَكُنْ لَهُ نَصِيبٌ مِنْها وَ مَنْ يَشْفَع شَفاعَةً سَيّئَةً يَكُنْ لَهُ كِفْلٌ مِنْها وَ كانَ اللّهُ عَلى كُلِّ شَىء مُقِيتاً».(سوره نساء/۸۵)
«هر كس در كار نيكى شفاعت كند او را از آن نصيبى است و هركس در كار بدى شفاعت نمايد او را از آن بهره اى است و خدا نگهبان همه چيز است».
شیخ صدوق مى گويد: «مُقيت» به معنى حافظ و رقيب است، و اگر به رزق و روزى «قوت» مى گويند، زيرا مايه حفظ بدن است.[۱]
پانویس
- پرش به بالا ↑ التوحید، شیخ صدوق، ص۲۳۳؛ مقاييس اللغة، ابن فارس، ج۵ ص۳۶.
منابع