ودود (اسم الله): تفاوت بین نسخهها
Goodosuser (بحث | مشارکتها) جز (ویرایش جزئی) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ ودود را به ودود (اسم الله) منتقل کرد) |
||
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۲: | سطر ۲: | ||
اسم صد و سى و دوم: '''الودود''' | اسم صد و سى و دوم: '''الودود''' | ||
− | لفظ «ودود» در [[قرآن]] دو بار آمده و وصف خدا قرار گرفته است، چنان که مى فرماید: | + | لفظ «ودود» در [[قرآن]] دو بار آمده و وصف [[الله|خدا]] قرار گرفته است، چنان که مى فرماید: |
− | + | {{متن قرآن|«وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ»}}.([[سوره هود]]/90) | |
− | «از پروردگارتان طلب | + | «از پروردگارتان طلب مغفرت کنید پس به سوى او برگردید، [[پروردگار]] من مهربان و دوستدار(بندگان خویش) است». |
− | + | {{متن قرآن|«إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ * وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ»}}.([[سوره بروج]]/13ـ14) | |
− | «او است که مى آفریند و پس از مرگ باز مى گرداند، او آمرزنده و دوستدار است». | + | «او است که مى آفریند و پس از [[مرگ]] باز مى گرداند، او آمرزنده و دوستدار است». |
− | ابن فارس مى گوید:«ودود» بر وزن فعول حاکى از محبت است، و مى تواند به معنى مفعول (محبوب) باشد زیرا خدا محبوب اولیاء ومؤمنان است، و مى تواند به معنى فاعل باشد(دوستدار) مانند غفور که به معنى غافر است و مفاد آن این است که خدا بندگان صالح خود را دوست مى دارد.و از این که در کنار رحیم و غفور آمده است مناسب همان معنى دوم است. | + | [[ابن فارس]] مى گوید: «ودود» بر وزن فعول حاکى از محبت است، و مى تواند به معنى مفعول (محبوب) باشد زیرا خدا محبوب اولیاء ومؤمنان است، و مى تواند به معنى فاعل باشد(دوستدار) مانند [[غفور (اسم الله)|غفور]] که به معنى غافر است و مفاد آن این است که خدا بندگان صالح خود را دوست مى دارد. و از این که در کنار [[رحیم]] و غفور آمده است مناسب همان معنى دوم است. |
نمایش این اسم در زندگى [[بشر]] روشن است، بشر با اعمال صالح خود مى تواند محبوبیتى در میان مردم کسب کند چنان که مى فرماید: | نمایش این اسم در زندگى [[بشر]] روشن است، بشر با اعمال صالح خود مى تواند محبوبیتى در میان مردم کسب کند چنان که مى فرماید: | ||
− | + | {{متن قرآن|«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَٰنُ وُدًّا»}}.([[سوره مریم]]/96) | |
− | «آنان که [[ایمان]] آورده و عمل صالح انجام داده اند، خدا دوستى آنان را در دلها مى افکند». <ref> [http://shia.ir/fa/persian/book?bookID=167&page=15#id385_p385 | + | «آنان که [[ایمان]] آورده و عمل صالح انجام داده اند، خدا دوستى آنان را در دلها مى افکند».<ref> [http://shia.ir/fa/persian/book?bookID=167&page=15#id385_p385 منشور جاوید-جلد دوم، جعفر سبحانی، صفحه۳۸۵ و ۳۸۶، پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سبحانی] </ref> |
− | == پانویس == | + | ==پانویس== |
− | <references/> | + | <references /> |
{{اسماء الله}} | {{اسماء الله}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۶
اسم صد و سى و دوم: الودود
لفظ «ودود» در قرآن دو بار آمده و وصف خدا قرار گرفته است، چنان که مى فرماید:
«وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ».(سوره هود/90)
«از پروردگارتان طلب مغفرت کنید پس به سوى او برگردید، پروردگار من مهربان و دوستدار(بندگان خویش) است».
«إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ * وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ».(سوره بروج/13ـ14)
«او است که مى آفریند و پس از مرگ باز مى گرداند، او آمرزنده و دوستدار است».
ابن فارس مى گوید: «ودود» بر وزن فعول حاکى از محبت است، و مى تواند به معنى مفعول (محبوب) باشد زیرا خدا محبوب اولیاء ومؤمنان است، و مى تواند به معنى فاعل باشد(دوستدار) مانند غفور که به معنى غافر است و مفاد آن این است که خدا بندگان صالح خود را دوست مى دارد. و از این که در کنار رحیم و غفور آمده است مناسب همان معنى دوم است.
نمایش این اسم در زندگى بشر روشن است، بشر با اعمال صالح خود مى تواند محبوبیتى در میان مردم کسب کند چنان که مى فرماید:
«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَٰنُ وُدًّا».(سوره مریم/96)
«آنان که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند، خدا دوستى آنان را در دلها مى افکند».[۱]