ذارئ (اسم الله)
نسخهٔ تاریخ ۱۹ اوت ۲۰۱۴، ساعت ۱۱:۳۶ توسط Zamani (بحث | مشارکتها) (ذارئ (اسماء و صفات الهی) را به ذارئ (اسم الله) منتقل کرد)
ذارئ، اسم فاعل از [ذرأ، يَذرأُ] صفت فعل الهى به معناى ايجاد و آفرينش آمده است. فعل آن شش بار در قرآن به خداوند نسبت داده شده است:[۱]
- «وجَعَلوا لِلّهِ مِمّا ذَرَاَ مِنَ الحَرثِ والاَنعـمِ نَصيبـًا...». (سوره انعام(6)، 136)
- «ولَقَد ذَرَأنا لِجَهَنَّمَ كَثيرًا مِنَ الجِنِّ والاِنسِ...». (سوره اعراف(7)، 179)
- «وما ذَرَاَ لَكُم فِى الاَرضِ مُختَلِفـًا اَلونُهُ...». (سوره نحل(16)، 13)
و آيات ديگر همچون:
- «وهُوَ الَّذى ذَرَاَكُم فِى الاَرضِ واِلَيهِ تُحشَرون». (سوره مؤمنون(23)، 79)
- «فاطِرُ السَّمـوتِ والاَرضِ جَعَلَ لَكُم مِن اَنفُسِكُم اَزوجـًا ومِنَ الاَنعـمِ اَزوجـًا يَذرَؤُكُم فيهِ لَيسَ كَمِثلِهِ شَىءٌ وهُوَ السَّميعُ البَصير». (سوره شورى(42)، 11)
- «قُل هُوَ الَّذى ذَرَاَكُم فِى الاَرضِ و اِلَيهِ تُحشَرون». (سوره ملك(67)، 24)
ذاری در ادعیه
در دعای سر که در کتاب بلد الامین نقل شده است آمده است : یا ذاری الانعام[۲]
پانویس
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد 14، صص 235-234.
- البلد الامین، ابراهیم کفعمی