ذارئ (اسم الله): تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | |||
− | |||
ذارئ، اسم فاعل از [ذرأ، يَذرأُ] صفت فعل الهى به معناى ايجاد و آفرينش آمده است. فعل آن شش بار در [[قرآن]] به خداوند نسبت داده شده است:<ref>اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج1، ص489.</ref> | ذارئ، اسم فاعل از [ذرأ، يَذرأُ] صفت فعل الهى به معناى ايجاد و آفرينش آمده است. فعل آن شش بار در [[قرآن]] به خداوند نسبت داده شده است:<ref>اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج1، ص489.</ref> | ||
سطر ۱۳: | سطر ۱۱: | ||
* {{متن قرآن|«قُل هُوَ الَّذى ذَرَاَكُم فِى الاَرضِ و اِلَيهِ تُحشَرون»}}. ([[سوره ملك]](67)، 24) | * {{متن قرآن|«قُل هُوَ الَّذى ذَرَاَكُم فِى الاَرضِ و اِلَيهِ تُحشَرون»}}. ([[سوره ملك]](67)، 24) | ||
+ | ==ذاری در ادعیه== | ||
+ | در دعای سر که در کتاب بلد الامین نقل شده است آمده است : یا ذاری الانعام<ref> البلدالأمين، ج1 ، ص 65 </ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
− | فرهنگ قرآن، جلد 14، صص 235-234. | + | * فرهنگ قرآن، جلد 14، صص 235-234. |
+ | *البلد الامین، ابراهیم کفعمی | ||
+ | |||
+ | {{اسماء الله}} | ||
[[رده:اسماء و صفات الهی]] | [[رده:اسماء و صفات الهی]] | ||
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] |
نسخهٔ ۱۹ اوت ۲۰۱۴، ساعت ۱۱:۳۵
ذارئ، اسم فاعل از [ذرأ، يَذرأُ] صفت فعل الهى به معناى ايجاد و آفرينش آمده است. فعل آن شش بار در قرآن به خداوند نسبت داده شده است:[۱]
- «وجَعَلوا لِلّهِ مِمّا ذَرَاَ مِنَ الحَرثِ والاَنعـمِ نَصيبـًا...». (سوره انعام(6)، 136)
- «ولَقَد ذَرَأنا لِجَهَنَّمَ كَثيرًا مِنَ الجِنِّ والاِنسِ...». (سوره اعراف(7)، 179)
- «وما ذَرَاَ لَكُم فِى الاَرضِ مُختَلِفـًا اَلونُهُ...». (سوره نحل(16)، 13)
و آيات ديگر همچون:
- «وهُوَ الَّذى ذَرَاَكُم فِى الاَرضِ واِلَيهِ تُحشَرون». (سوره مؤمنون(23)، 79)
- «فاطِرُ السَّمـوتِ والاَرضِ جَعَلَ لَكُم مِن اَنفُسِكُم اَزوجـًا ومِنَ الاَنعـمِ اَزوجـًا يَذرَؤُكُم فيهِ لَيسَ كَمِثلِهِ شَىءٌ وهُوَ السَّميعُ البَصير». (سوره شورى(42)، 11)
- «قُل هُوَ الَّذى ذَرَاَكُم فِى الاَرضِ و اِلَيهِ تُحشَرون». (سوره ملك(67)، 24)
ذاری در ادعیه
در دعای سر که در کتاب بلد الامین نقل شده است آمده است : یا ذاری الانعام[۲]
پانویس
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد 14، صص 235-234.
- البلد الامین، ابراهیم کفعمی