سوره شوری: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
سطر ۴: سطر ۴:
 
|بعدی=زخرف
 
|بعدی=زخرف
 
|شماره=۴۲
 
|شماره=۴۲
|جزء=۲5
+
|جزء=۲۵
 
|محل نزول=مکه
 
|محل نزول=مکه
 
|ترتیب نزول=۶۲
 
|ترتیب نزول=۶۲
 
|تعداد آیه=۵۳
 
|تعداد آیه=۵۳
 
}}
 
}}
سوره شوری چهل و دومین سوره قرآن است و دارای 53 آیه است.
+
'''«سوره شوری»''' چهل و دومین [[سوره]] از [[قرآن|قرآن کریم]] است و دارای ۵۳ [[آیه]] می باشد.
==نزول==
+
==نزول سوره==
از حسن نقل شده كه اين سوره [[مکی]] است، جز آيه {{متن قرآن|«وَالَّذِينَ اسْتَجابُوا»}}(آیه38)، تا آیه {{متن قرآن|«لايُحِبُّ الظَّالِمِينَ»}}.(آیه40)
+
از [[حسن بصری]] نقل شده که این سوره [[سوره های مکی|مکی]] است، جز آیه {{متن قرآن|«وَالَّذِینَ اسْتَجابُوا»}} (آیه ۳۸)، تا آیه {{متن قرآن|«لایحِبُّ الظَّالِمِینَ»}} (آیه ۴۰).
  
و از ابن عباس و قتاده نيز نقل شده است كه اين سوره مكى است بجز چهار آيه از آن كه در [[مدينه]] نازل شده است و آن اين آيات است: {{متن قرآن|«قُلْ لاأَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‌»}}.(آیه23)
+
و از [[ابن عباس]] و قتاده نیز نقل شده است که این سوره مکى است، بجز چهار آیه از آن که در [[مدینه]] نازل شده است و آن این آیات است: {{متن قرآن|«قُلْ لاأَسْئَلُکمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‌»}} (آیه ۲۳).
  
ابن عباس گويد: هنگامى كه اين آيه نازل شد، مردى گفت: بخدا كه اين آيه را خداوند نازل نكرده است، بدنبال اين سخن بود كه خداوند اين آيه را نازل كرد: {{متن قرآن|«أَمْ يَقُولُونَ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ كَذِباً»}}.(آیه24)
+
ابن عباس گوید: هنگامى که این آیه نازل شد، مردى گفت: بخدا که این آیه را خداوند نازل نکرده است، بدنبال این سخن بود که خداوند این آیه را نازل کرد: {{متن قرآن|«أَمْ یقُولُونَ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ کذِباً»}} (آیه ۲۴)؛ یعنى آیا می گویند بر خدا افتراء بسته است. سپس آن مرد [[توبه]] کرده پشیمان شد آنگاه این آیه نازل شد: {{متن قرآن|«وَ هُوَ الَّذِی یقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ»}} (آیه ۲۵).
  
يعنى مي گويند: آیا بر خدا افتراء بسته است. سپس آن مرد توبه كرده پشيمان شد آنگاه اين آيه نازل شد {{متن قرآن|«وَ هُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ»}}.(آیه25)
+
این سوره در ترتیب مصحف، چهل و دومین سوره و در [[ترتیب نزول سوره ها|ترتیب نزول]]، شصت و دومین سوره [[قرآن|قرآن کریم]] است که پیش از آن [[سوره فصلت]] و پس از آن [[سوره زخرف]] نازل شده است.  
 +
==تعداد آیات==
  
این سوره در ترتیب مصحف چهل و دومین سوره و در ترتیب نزول شصت و دومین  سوره قرآن کریم است که پیش از آن [[سوره فصلت]] و پس از آن [[سوره زخرف]] نازل شده است.  
+
این سوره داراى پنجاه و سه [[آیه|آیه]] است از نظر [[کوفه|کوفى]] و از نظر بقیه پنجاه آیه می باشد.
  
 +
==محتوای سوره==
 +
این سوره پیرامون مسأله [[وحی|وحى]] سخن مى‌گوید که خود نوعى تکلم از ناحیه خداى سبحان با [[پیامبران|انبیاء]] و رسل او است. هم چنان که مى‌بینیم در آغاز مى‌فرماید: {{متن قرآن|«کذلِک یوحِی إِلَیک وَ إِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِک اللَّهُ ...»}} و در آخر هم مى‌فرماید: {{متن قرآن|«وَ ما کانَ لِبَشَرٍ أَنْ یکلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْیاً»}} تا آخر سوره. و نیز در بین سوره هم چند نوبت سخن از وحى مى‌آورد، یک جا مى‌فرماید: {{متن قرآن|«وَ کذلِک أَوْحَینا إِلَیک قُرْآناً عَرَبِیا ...»}} و جایى دیگر مى‌فرماید: {{متن قرآن|«شَرَعَ لَکمْ مِنَ الدِّینِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً ...»}} و نیز مى‌فرماید: {{متن قرآن|«اللَّهُ الَّذِی أَنْزَلَ الْکتابَ بِالْحَقِّ وَ الْمِیزانَ ...»}} و همچنین چند نوبت در سوره سخن از [[رزق]] به میان آورده، چون وحى خود رزقى است براى انبیاء.
 +
بنابراین، مسأله [[وحی|وحى]] موضوعى است که در این سوره محور کلام قرار گرفته. 
  
==تعداد آيات==
+
و اما مطالب دیگر از قبیل آیات [[توحید|توحید]] و صفات مؤمنین و کفار، و سرانجامى که هر یک از این دو فریق دارند، و بازگشتشان به [[الله|خداى سبحان]] در روز قیامت، از باب "الکلام یجر الکلام؛ حرف، حرف مى‌آورد" مى‌باشد، و منظور اولى سوره نیست.<ref> ترجمه المیزان، ج‌۱۸، ص۵. </ref>
  
اين سوره داراى پنجاه و سه آيه است از نظر كوفى و از نظر بقيه پنجاه آيه مي باشد.
+
==فضیلت سوره==
 +
[[ابی بن کعب|ابى بن کعب]] از [[پیامبر|پیامبر خدا]] صلی الله علیه و آله روایت کرده است: هر کس سوره «حم عسق» را بخواند، از کسانى است که [[فرشتگان]] بر او درود می فرستند و برایش [[آمرزش]] و رحمت می خواهند.<ref> نور الثقلین، جلد ۴ صفحه ۵۵۶.</ref>
  
==فضيلت سوره==
+
سیف بن عمیره از [[امام صادق]] علیه السلام روایت می کند که فرمودند: هر کس سوره «حم عسق» را بخواند، [[الله|خداوند]] او را روز [[قیامت|قیامت]] بر خواهد انگیخت در حالى که صورتش مانند ماه شب چهارده می درخشد تا این که در پیشگاه پروردگار مى‌ایستد، خداوند می فرماید: بنده‌ام سوره «حم عسق» را بسیار خواندى و ندانستى چقدر [[ثواب]] دارد، ولى اگر می دانستى این سوره چه ثوابى دارد از خواندنش خسته نمی شدى، ولى بزودى تو را پاداش نیک خواهم داد، او را [[بهشت]] بفرستید... .<ref> نورالثقلین، جلد ۴ صفحه ۵۵۶؛ به نقل از ثواب الاعمال با مختصر فرقى.</ref>
 +
==پانویس==
 +
<references />
  
ابى بن كعب از [[پیامبر|پیامبر خدا]] صلی الله علیه و آله روايت كرده است هر كس سوره «حم عسق» را بخواند از كسانى است كه فرشتگان بر او درود مي فرستند و برايش آمرزش و رحمت مي خواهند.<ref> نور الثقلين، جلد 4 صفحه 556.</ref>
+
==منابع==
 
 
سيف بن عميره از [[امام صادق]] علیه السلام روايت مي كند كه فرمودند: هر كس سوره «حم عسق» را بخواند خداوند او را روز قيامت بر خواهد انگيخت در حالى كه صورتش مانند ماه شب چهارده مي درخشد تا اين كه در پيشگاه پروردگار مى‌ايستد، خداوند مي فرمايد: بنده‌ام سوره حم عسق را بسيار خواندى و ندانستى چقدر ثواب دارد، ولى اگر مي دانستى اين سوره چه ثوابى دارد از خواندنش خسته نمي شدى ولى بزودى تو را پاداش نيك خواهم داد، او را بهشت بفرستيد...<ref> نورالثقلين، جلد 4 صفحه 556؛ به نقل از ثواب الاعمال با مختصر فرقى.</ref>
 
  
 +
*فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‌۲۲، ص۸۹.
 +
*محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج‌۱۸، ص۵، قم ۱۳۷۴.
 +
*[http://wiki.ahlolbait.com/index.php/%D8%AA%D8%B1%D8%AA%DB%8C%D8%A8_%D9%86%D8%B2%D9%88%D9%84_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%87%D8%A7 ترتیب نزول سوره ها]، در همین دانشنامه.
  
== محتوای سوره ==
 
اين سوره پيرامون مساله وحى سخن مى‌گويد كه خود نوعى تكلم از ناحيه خداى سبحان با انبياء و رسل او است. هم چنان كه مى‌بينيم در آغاز مى‌فرمايد{{متن قرآن|« كَذلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللَّهُ ...»}} و در آخر هم مى‌فرمايد{{متن قرآن|« وَ ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْياً»}}- تا آخر سوره. و نيز در بين سوره هم چند نوبت سخن از وحى مى‌آورد، يك جا مى‌فرمايد:{{متن قرآن|« وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ قُرْآناً عَرَبِيًّا ...»}} جايى ديگر مى‌فرمايد:{{متن قرآن|« شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً ...»}} و نيز مى‌فرمايد:{{متن قرآن|« اللَّهُ الَّذِي أَنْزَلَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ وَ الْمِيزانَ ...»}}و همچنين چند نوبت در سوره سخن از رزق به ميان آورده چون وحى خود رزقى است براى انبياء.
 
بنا بر اين مساله وحى موضوعى است كه در اين سوره محور كلام قرار گرفته. و اما مطالب ديگر از قبيل آيات توحيد و صفات مؤمنين و كفار، و سرانجامى كه هر يك از اين دو فريق دارند، و بازگشتشان به خداى سبحان در روز قيامت، از باب" الكلام يجر الكلام حرف، حرف مى‌آورد" مى‌باشد، و منظور اولى سوره نيست <ref> ترجمه الميزان، ج‌18، ص5 </ref>:
 
 
==پانویس==
 
<references/>
 
 
==منابع==
 
*فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‌22، ص89.
 
*محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج‌18، ص5 ، قم 1374
 
*[http://wiki.ahlolbait.com/index.php/%D8%AA%D8%B1%D8%AA%DB%8C%D8%A8_%D9%86%D8%B2%D9%88%D9%84_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%87%D8%A7 ترتیب نزول سوره ها]، در همین دانشنامه
 
 
==پیوست==
 
==پیوست==
[[سوره شوری/متن و ترجمه]]
+
[[سوره شوری/متن و ترجمه|'''سوره شوری/متن و ترجمه''']]
 
{{فهرست سوره های قرآن
 
{{فهرست سوره های قرآن
 
|سوره=۴۲.[[سوره شوری|الشورى]]
 
|سوره=۴۲.[[سوره شوری|الشورى]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۱۴

<<فصلت شوری زخرف>>
شماره: ۴۲
جزء : ۲۵
محل نزول: مکه
ترتيب نزول : ۶۲
تعداد آیه : ۵۳
متن و ترجمه سوره

فهرست سوره‌های قرآن

«سوره شوری» چهل و دومین سوره از قرآن کریم است و دارای ۵۳ آیه می باشد.

نزول سوره

از حسن بصری نقل شده که این سوره مکی است، جز آیه «وَالَّذِینَ اسْتَجابُوا» (آیه ۳۸)، تا آیه «لایحِبُّ الظَّالِمِینَ» (آیه ۴۰).

و از ابن عباس و قتاده نیز نقل شده است که این سوره مکى است، بجز چهار آیه از آن که در مدینه نازل شده است و آن این آیات است: «قُلْ لاأَسْئَلُکمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‌» (آیه ۲۳).

ابن عباس گوید: هنگامى که این آیه نازل شد، مردى گفت: بخدا که این آیه را خداوند نازل نکرده است، بدنبال این سخن بود که خداوند این آیه را نازل کرد: «أَمْ یقُولُونَ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ کذِباً» (آیه ۲۴)؛ یعنى آیا می گویند بر خدا افتراء بسته است. سپس آن مرد توبه کرده پشیمان شد آنگاه این آیه نازل شد: «وَ هُوَ الَّذِی یقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ» (آیه ۲۵).

این سوره در ترتیب مصحف، چهل و دومین سوره و در ترتیب نزول، شصت و دومین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره فصلت و پس از آن سوره زخرف نازل شده است.

تعداد آیات

این سوره داراى پنجاه و سه آیه است از نظر کوفى و از نظر بقیه پنجاه آیه می باشد.

محتوای سوره

این سوره پیرامون مسأله وحى سخن مى‌گوید که خود نوعى تکلم از ناحیه خداى سبحان با انبیاء و رسل او است. هم چنان که مى‌بینیم در آغاز مى‌فرماید: «کذلِک یوحِی إِلَیک وَ إِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِک اللَّهُ ...» و در آخر هم مى‌فرماید: «وَ ما کانَ لِبَشَرٍ أَنْ یکلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْیاً» تا آخر سوره. و نیز در بین سوره هم چند نوبت سخن از وحى مى‌آورد، یک جا مى‌فرماید: «وَ کذلِک أَوْحَینا إِلَیک قُرْآناً عَرَبِیا ...» و جایى دیگر مى‌فرماید: «شَرَعَ لَکمْ مِنَ الدِّینِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً ...» و نیز مى‌فرماید: «اللَّهُ الَّذِی أَنْزَلَ الْکتابَ بِالْحَقِّ وَ الْمِیزانَ ...» و همچنین چند نوبت در سوره سخن از رزق به میان آورده، چون وحى خود رزقى است براى انبیاء. بنابراین، مسأله وحى موضوعى است که در این سوره محور کلام قرار گرفته.

و اما مطالب دیگر از قبیل آیات توحید و صفات مؤمنین و کفار، و سرانجامى که هر یک از این دو فریق دارند، و بازگشتشان به خداى سبحان در روز قیامت، از باب "الکلام یجر الکلام؛ حرف، حرف مى‌آورد" مى‌باشد، و منظور اولى سوره نیست.[۱]

فضیلت سوره

ابى بن کعب از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله روایت کرده است: هر کس سوره «حم عسق» را بخواند، از کسانى است که فرشتگان بر او درود می فرستند و برایش آمرزش و رحمت می خواهند.[۲]

سیف بن عمیره از امام صادق علیه السلام روایت می کند که فرمودند: هر کس سوره «حم عسق» را بخواند، خداوند او را روز قیامت بر خواهد انگیخت در حالى که صورتش مانند ماه شب چهارده می درخشد تا این که در پیشگاه پروردگار مى‌ایستد، خداوند می فرماید: بنده‌ام سوره «حم عسق» را بسیار خواندى و ندانستى چقدر ثواب دارد، ولى اگر می دانستى این سوره چه ثوابى دارد از خواندنش خسته نمی شدى، ولى بزودى تو را پاداش نیک خواهم داد، او را بهشت بفرستید... .[۳]

پانویس

  1. ترجمه المیزان، ج‌۱۸، ص۵.
  2. نور الثقلین، جلد ۴ صفحه ۵۵۶.
  3. نورالثقلین، جلد ۴ صفحه ۵۵۶؛ به نقل از ثواب الاعمال با مختصر فرقى.

منابع

  • فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‌۲۲، ص۸۹.
  • محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج‌۱۸، ص۵، قم ۱۳۷۴.
  • ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه.

پیوست

سوره شوری/متن و ترجمه

سوره قبلی:

۴۱.فصلت

۴۲.الشورى سوره بعدی:

۴۳.الزخرف

۱.سوره فاتحه ۲.سوره بقره ۳.سوره آل عمران ۴.سوره نساء ۵.سوره مائده ۶.سوره انعام ۷.سوره اعراف ۸.سوره انفال ۹.سوره توبه ۱۰.سوره یونس ۱۱.سوره هود ۱۲.سوره یوسف ۱۳.سوره رعد ۱۴.سوره ابراهیم ۱۵.سوره حجر ۱۶.سوره نحل ۱۷.سوره اسراء ۱۸.سوره کهف ۱۹.سوره مریم ۲۰.سوره طه ۲۱.سوره انبیاء ۲۲.سوره حج ۲۳.سوره مومنون ۲۴.سوره نور ۲۵.سوره فرقان ۲۶.سوره شعراء ۲۷.سوره نمل ۲۸.سوره قصص ۲۹.سوره عنکبوت ۳۰.سوره روم ۳۱.سوره لقمان ۳۲.سوره سجده ۳۳.سوره احزاب ۳۴.سوره سبأ ۳۵.سوره فاطر ۳۶.سوره یس ۳۷.سوره صافات ۳۸.سوره ص ۳۹.سوره زمر ۴۰.سوره غافر ۴۱.سوره فصلت ۴۲.سوره شوری ۴۳.سوره زخرف ۴۴.سوره دخان ۴۵.سوره جاثیه ۴۶.سوره احقاف ۴۷.سوره محمد ۴۸.سوره فتح ۴۹.سوره حجرات ۵۰.سوره ق ۵۱.سوره ذاریات ۵۲.سوره طور ۵۳.سوره نجم ۵۴.سوره قمر ۵۵.سوره الرحمن ۵۶.سوره واقعه ۵۷.سوره حدید ۵۸.سوره مجادله ۵۹.سوره حشر ۶۰.سوره ممتحنه ۶۱.سوره صف ۶۲.سوره جمعه ۶۳.سوره منافقون ۶۴.سوره تغابن ۶۵.سوره طلاق ۶۶.سوره تحریم ۶۷.سوره ملک ۶۸.سوره قلم ۶۹.سوره الحاقه ۷۰.سوره معارج ۷۱.سوره نوح ۷۲.سوره جن ۷۳.سوره مزمل ۷۴.سوره مدثر ۷۵.سوره قیامه ۷۶.سوره انسان ۷۷.سوره مرسلات ۷۸.سوره نبأ ۷۹.سوره نازعات ۸۰.سوره عبس ۸۱.سوره تکویر ۸۲.سوره انفطار ۸۳.سوره مطففین ۸۴.سوره انشقاق ۸۵.سوره بروج ۸۶.سوره طارق ۸۷.سوره اعلی ۸۸.سوره غاشیه ۸۹.سوره فجر ۹۰.سوره بلد ۹۱.سوره شمس ۹۲.سوره لیل ۹۳.سوره ضحی ۹۴.سوره انشراح ۹۵.سوره تین ۹۶.سوره علق ۹۷.سوره قدر ۹۸.سوره بینه ۹۹.سوره زلزال ۱۰۰.سوره عادیات ۱۰۱.سوره قارعه ۱۰۲.سوره تکاثر ۱۰۳.سوره عصر ۱۰۴.سوره همزه ۱۰۵.سوره فیل ۱۰۶.سوره قریش ۱۰۷.سوره ماعون ۱۰۸.سوره کوثر ۱۰۹.سوره کافرون ۱۱۰.سوره نصر ۱۱۱.سوره مسد ۱۱۲.سوره اخلاص ۱۱۳.سوره فلق ۱۱۴.سوره ناس

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن