خیرالمنزلین (اسم الله): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(نیاز به ویرایش دارد)
 
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
اين اسم در [[قرآن]] فقط در سوره هاى يوسف/59 و مؤمنون/29 آمده و فقط در يك مورد وصف خدا قرار گرفته است آن جا كه به [[نوح]] مى فرمايد:
+
اسم '''«خیر المُنزلِین»''' در [[قرآن|قرآن کریم]] تنها دوبار در سوره‌هاى [[سوره یوسف|یوسف]]/۵۹ و [[سوره مؤمنون|مؤمنون]]/۲۹ آمده و فقط در یک مورد وصف [[الله|خدا]] قرار گرفته است، آن جا که به [[نوح|حضرت نوح]] مى فرماید:
  
(...قُلْ رَبِّ أَنْزِلْنى مُنْزَلاً مُباركاً وَ أَنْتَ خَيُر المُنْزِلينَ).(مؤمنون/29)
+
{{متن قرآن|«...وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبَارَكًا وَأَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ»}}.([[سوره مؤمنون|مؤمنون]]/۲۹) «بگو پروردگارا مرا به منزلگاه فرخنده فرود آور، که تو بهترین فرود آورندگانى».
  
«بگو پروردگارا مرا به منزلگاه فرخنده فرود آور، كه تو بهترين فرود آورندگانى».
+
«مُنْزَلاً» د ر این [[آیه]] دو احتمال دارد، یکى این که مصدر میمى به معنى انزال باشد؛ در این صورت مبارک وصف انزال خواهد بود، یعنى فرود آمدن فرخنده. و دیگرى این که اسم مکان باشد، یعنى در جایگاه مبارک که در آن آب و درختى باشد که از برکت آنها زندگى ادامه یابد.
  
( مُنْزلاً) د ر اين آيه دو احتمال دارد، يكى اين كه[[ مصدر ميمى]] به معنى انزال باشد در اين صورت مبارك وصف انزال خواهد بود يعنى فرود آمدن فرخنده و ديگرى اين كه اسم مكان باشد، يعنى در جايگاه مبارك كه در آن آب و درختى باشد كه از بركت آنها زندگى ادامه يابد.
+
با توجه به آنچه که اهل لغت مانند [[ابن فارس]] در «[[معجم مقاییس اللغة (کتاب)|مقاییس]]» و [[راغب اصفهانی|راغب]] در «[[مفردات قرآن راغب (کتاب)|مفردات]]» گفته اند، «نزول» به فرود آمدن از نقطه بلند را مى گویند، مثلاً مى گویند «نزل عن دابته» از مرکب خود فرود آمد، و اگر [[حضرت یوسف علیه السلام|حضرت یوسف]] خود را {{متن قرآن|«خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ»}} خواند ([[سوره یوسف|یوسف]]/۵۹) براى این است که یوسف برادران خود را در منزلگاه خوبى فرود مى آورد.
  
با توجه به آنچه كه اهل لغت مانند ابن فارس در مقاييس و راغب در مفردات گفته اند، «نزول» به فرود آمدن از نقطه بلند را مى گويند، مثلاً مى گويند«نزل عن دابته» از مركب خود فرود آمد، و اگر يوسف خود را (خَيُر المُنزِلين)خواند(يوسف/59) براى اين است كه يوسف برادران خود را در منزلگاه خوبى فرود مى آورد.
+
بنابراین خدا به حضرت نوح آموزش مى دهد تا از او بخواهد که او را در جایگاه خوبى فرود آورد، زیرا او پیوسته به انسان محبت و کرم مى ورزد و لازمه مهربانى همان است که تعبیر «خیر المنزلین» در بردارد.
  
بنابراين خدا به حضرت نوح آموزش مى دهد تا از او بخواهد كه او را در جايگاه خوبى فرود آورد، زيرا او پيوسته به انسان محبت و كرم مىورزد و لازمه مهربانى همان است كه جمله (خير المنزلين) در بردارد.
+
==منابع==
 
 
== منابع ==
 
منشور جاوید، جعفر سبحانی، صفحه۲۳۲
 
، در دسترس در پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سبحانی[http://shia.ir/fa/persian/book?bookID=167&page=9]
 
  
 +
* [http://tohid.ir/fa/index/book?bookID=167&page=9#id232_p232 منشور جاوید، جعفر سبحانی، صفحه ۲۳۲، در دسترس در پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سبحانی.]
 
{{اسماء الله}}
 
{{اسماء الله}}
  
 
[[رده:اسماء و صفات الهی]]
 
[[رده:اسماء و صفات الهی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۶:۱۵

اسم «خیر المُنزلِین» در قرآن کریم تنها دوبار در سوره‌هاى یوسف/۵۹ و مؤمنون/۲۹ آمده و فقط در یک مورد وصف خدا قرار گرفته است، آن جا که به حضرت نوح مى فرماید:

«...وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبَارَكًا وَأَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ».(مؤمنون/۲۹) «بگو پروردگارا مرا به منزلگاه فرخنده فرود آور، که تو بهترین فرود آورندگانى».

«مُنْزَلاً» د ر این آیه دو احتمال دارد، یکى این که مصدر میمى به معنى انزال باشد؛ در این صورت مبارک وصف انزال خواهد بود، یعنى فرود آمدن فرخنده. و دیگرى این که اسم مکان باشد، یعنى در جایگاه مبارک که در آن آب و درختى باشد که از برکت آنها زندگى ادامه یابد.

با توجه به آنچه که اهل لغت مانند ابن فارس در «مقاییس» و راغب در «مفردات» گفته اند، «نزول» به فرود آمدن از نقطه بلند را مى گویند، مثلاً مى گویند «نزل عن دابته» از مرکب خود فرود آمد، و اگر حضرت یوسف خود را «خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ» خواند (یوسف/۵۹) براى این است که یوسف برادران خود را در منزلگاه خوبى فرود مى آورد.

بنابراین خدا به حضرت نوح آموزش مى دهد تا از او بخواهد که او را در جایگاه خوبى فرود آورد، زیرا او پیوسته به انسان محبت و کرم مى ورزد و لازمه مهربانى همان است که تعبیر «خیر المنزلین» در بردارد.

منابع

اسماء الله در قرآن
تعداد:۱۳۵
الف اله، اَحَد، اوّل، آخِر، اعلى، اکرم، اعلم، ارحم الراحمین، احکم الحاکمین، احسن الخالقین، اهل التقوی، اهل‌ المغفرة، اقرب، ابقى، اسرع الحاسبین.
ب بارى، باطن، بدیع، بَرّ، بصیر.
ت توّاب.
ج جبّار، جامع.
ح حکیم، حلیم، حیّ، حق، حمید، حسیب، حفیظ، حفى.
خ خبیر، خالق، خلاق، خیر، خیرالماکرین، خیرالرازقین، خیرالفاصلین، خیرالحاکمین، خیرالفاتحین، خیرالغافرین، خیرالوارثین، خیرالراحمین، خیرالمنزلین.
ذ ذوالعرش، ذوالطول، ذوانتقام، ذوالفضل العظیم، ذوالرحمة، ذوالقوة، ذوالجلال و الاکرام، ذوالمعارج.
ر رحمان، رحیم، رؤوف، رب، رفیع الدرجات، رزاق، رقیب.
س سمیع، سلام، سریع الحساب، سریع العقاب.
ش شهید، شاکر، شکور، شدید العذاب، شدید العقاب، شدید المحال.
ص صمد.
ظ ظاهر.
ع عالِمُ غيبِ السماواتِ و الأرضِ، علیم، عزیز، عفوّ، على، عظیم، علام‌الغیوب، عالم الغیب و الشهادة.
غ غافرالذنب،غالب، غفار، غفور، غنى.
ف فالق الاصباح، فالق الحب و النوى، فاطر، فتّاح.
ق قوى، قدوس، قیوم، قاهر، قهار، قریب، قادر، قدیر، قابل‌التوب، القائم على کل نفس.
ک کبیر، کریم، کافی.
ل لطیف.
م مؤمن، مهیمن، متکبر، مصوِّر، مجید، مجیب، مبین، مولی، محیط، مقیت، متعال، محیى، متین، مقتدر، مستعان، مبدى، مالک الملک.
ن نصیر ، نور.
و وهاب، واحد، ولی، والی، واسع، وکیل، ودود.
ه هادی.