اسماء الله در قرآن
|
تعداد:۱۳۵
|
الف
|
اله، اَحَد، اوّل، آخِر، اعلى، اکرم، اعلم، ارحم الراحمین، احکم الحاکمین، احسن الخالقین، اهل التقوی، اهل المغفرة، اقرب، ابقى، اسرع الحاسبین.
|
ب
|
بارى، باطن، بدیع، بَرّ، بصیر.
|
ت
|
توّاب.
|
ج
|
جبّار، جامع.
|
ح
|
حکیم، حلیم، حیّ، حق، حمید، حسیب، حفیظ، حفى.
|
خ
|
خبیر، خالق، خلاق، خیر، خیرالماکرین، خیرالرازقین، خیرالفاصلین، خیرالحاکمین، خیرالفاتحین، خیرالغافرین، خیرالوارثین، خیرالراحمین، خیرالمنزلین.
|
ذ
|
ذوالعرش، ذوالطول، ذوانتقام، ذوالفضل العظیم، ذوالرحمة، ذوالقوة، ذوالجلال و الاکرام، ذوالمعارج.
|
ر
|
رحمان، رحیم، رؤوف، رب، رفیع الدرجات، رزاق، رقیب.
|
س
|
سمیع، سلام، سریع الحساب، سریع العقاب.
|
ش
|
شهید، شاکر، شکور، شدید العذاب، شدید العقاب، شدید المحال.
|
ص
|
صمد.
|
ظ
|
ظاهر.
|
ع
|
عالِمُ غيبِ السماواتِ و الأرضِ، علیم، عزیز، عفوّ، على، عظیم، علامالغیوب، عالم الغیب و الشهادة.
|
غ
|
غافرالذنب،غالب، غفار، غفور، غنى.
|
ف
|
فالق الاصباح، فالق الحب و النوى، فاطر، فتّاح.
|
ق
|
قوى، قدوس، قیوم، قاهر، قهار، قریب، قادر، قدیر، قابلالتوب، القائم على کل نفس.
|
ک
|
کبیر، کریم، کافی.
|
ل
|
لطیف.
|
م
|
مؤمن، مهیمن، متکبر، مصوِّر، مجید، مجیب، مبین، مولی، محیط، مقیت، متعال، محیى، متین، مقتدر، مستعان، مبدى، مالک الملک.
|
ن
|
نصیر ، نور.
|
و
|
وهاب، واحد، ولی، والی، واسع، وکیل، ودود.
|
ه
|
هادی.
|
|
منبع:
اسماء حسنى در بیان علامه طباطبایی، پژوهشکده باقرالعلوم(ع)، به نقل از المیزان، سوره اعراف، ذیل آیه 180
|