فتّاح (اسم الله)
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
اين اسم و صفت الهى به صورت اسمى (فتّاح) و به صورت فعلى (فتح) به معناى گشودن و داورى در قيامت ميان مردم است.[۱]
و به صورت اسمى يك بار در قرآن آمده است:
- «قُل يَجمَعُ بَينَنا رَبُّنا ثُمَّ يَفتَحُ بَينَنا بِالحَقِّ وهُوَ الفَتّاحُ العَليم». (سوره سبا(34)/ 26)
پانویس
- ↑ الأسنى فى شرح اسماء اللّه الحسنى، قرطبى، ج 1، ص 105-106؛ اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 1033-1038.
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد 22، صفحه 46.