ذوالعرش
عرش در قرآن 22 بار وارد شده و در چهار مورد به اضافه لفظ «ذو» يا «ذى» وصف خدا قرار گرفته است چنان كه مى فرمايد:
«وَ هُوَ الغَفُور الوَدُود* ذو العَرشِ المَجيد».(سوره بروج/14ـ15)
«او است آمرزنده، و مهربان، صاحب عرش بزرگ».
و در آيه ديگر مى فرمايد:
«قُلْ لَو كانَ مَعَهُ آلِهَة كَما يَقُولونَ إِذاً لابْتَغَوا إِلى ذِى العَرْشِ سَبِيلاً». (اسراء/42)
«اگر با او خدايان ديگرى بود سعى مى كردند به سوى صاحب عرش راهى پيدا كنند».
و نيز مى فرمايد:
«إِنَّهُ لَقَولُ رَسُول كَرِيم*ذِى قُوَّة عِنْدَ ذِى العَرْشِ مَكين».(تكوير/19ـ20)
«اين گفتار رسول بزرگوار (جبرئيل) قدرتمندى است والا مقام در پيشگاه صاحب عرش».
و باز مى فرمايد:
«رَفِيعُ الدَّرَجاتِ ذُو العَرْشِ يُلقِى الرُّوح مِنْ أَمْرِهِ عَلى مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ لِيُنْذِرَ يَومَ التَلاقِ».(غافر/15)
«بالا برنده درجات (بندگان) و صاحب عرش، وحى را به فرمان خود به هر يك از بندگانش كه بخواهد القاءمى كند تا مردم را از روز ملاقات (قيامت) بيم دهد». [۱]