نصیر (اسم الله): تفاوت بین نسخهها
Goodosuser (بحث | مشارکتها) (صفحه جدید-نیازمند ویرایش) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
− | اسم صد و بيست و هفتم:'''النصير''' | + | اسم صد و بيست و هفتم: '''النصير''' |
− | لفظ نصير در قرآن 24 بار وارد شده و در چهار | + | لفظ نصير در [[قرآن]] 24 بار وارد شده و در چهار مورد وصف [[الله|خدا]] قرار گرفته است چنان كه مى فرمايد: |
− | 1.(وَ إِنْ تَوَلَّوا فَاعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ مَولاكُمْ نِعْمَ المَولى وَنَعْمَ النَّصير).(انفال/40) | + | 1. (وَ إِنْ تَوَلَّوا فَاعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ مَولاكُمْ نِعْمَ المَولى وَنَعْمَ النَّصير).([[سوره انفال|انفال]]/40) |
«بگو اگر روى گردانيد بدانيد كه خدا مولاى شما است نيك مولا و نيك يارى دهنده اى است». | «بگو اگر روى گردانيد بدانيد كه خدا مولاى شما است نيك مولا و نيك يارى دهنده اى است». | ||
− | 2. (...وَ اعْتَصِمُوا بِاللّهِ هُوَ مَولاكُمْ فَنِعْمَ المَولى وَ نِعْمَ النَّصير).(حج/78) | + | 2. (...وَ اعْتَصِمُوا بِاللّهِ هُوَ مَولاكُمْ فَنِعْمَ المَولى وَ نِعْمَ النَّصير).([[سوره حج|حج]]/78) |
«به خدا پناه بريد او مولاى شما است، نيك مولا و نيك يارى دهنده اى است». | «به خدا پناه بريد او مولاى شما است، نيك مولا و نيك يارى دهنده اى است». | ||
− | 3. (...وَ كَفى بِرَبِّكَ هادِياً و َ نَصِيراً).(فرقان/31) | + | 3. (...وَ كَفى بِرَبِّكَ هادِياً و َ نَصِيراً).([[سوره فرقان|فرقان]]/31) |
«كافى است كه پروردگارت راهنما و يارى دهنده است». | «كافى است كه پروردگارت راهنما و يارى دهنده است». | ||
− | 4. (وَ اللّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدائكُمْ وَكَفى بِاللّهِ وَلِيّاً وَ كَفى بِاللّهِ نَصِيراً).(نساء/45) | + | 4. (وَ اللّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدائكُمْ وَكَفى بِاللّهِ وَلِيّاً وَ كَفى بِاللّهِ نَصِيراً).([[سوره نساء|نساء]]/45) |
«خدا به دشمنان شما آگاه تر است، كافى است كه خدا ولى و يارى دهنده شما است». | «خدا به دشمنان شما آگاه تر است، كافى است كه خدا ولى و يارى دهنده شما است». | ||
− | «نصير» از ماده «نصر» به معنى عون و كمك گرفته شده است، تفاوتى كه با ناصر دارد اين است كه «نصير» دلالت بر مبالغه مى كند، | + | «نصير» از ماده «نصر» به معنى عون و كمك گرفته شده است، تفاوتى كه با ناصر دارد اين است كه «نصير» دلالت بر مبالغه مى كند، و يكى از مظاهر اين صفت اين است كه رسولان و مؤمنان را در همين جهان كمك مى كند چنان كه مى فرمايد: |
− | (إِنّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَالّذِينَ آمَنُوا فِى الحَياةِ الدُّنْيا...).(غافر/51) | + | (إِنّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَالّذِينَ آمَنُوا فِى الحَياةِ الدُّنْيا...).([[سوره غافر|غافر]]/51) |
«ما رسولان و مؤمنان را در زندگى دنيا كمك مى كنيم». | «ما رسولان و مؤمنان را در زندگى دنيا كمك مى كنيم». | ||
− | همچنين است آيات ديگر كه از يارى كردن خدا در جنگ ها و نبردها گزارش مى دهند، بلكه مى توان گفت خدا همه بندگانش را كمك مى كند، ولى برخى از آنها مؤمن و سپاسگزار و برخى ديگر كافر و نعمت نشناسند. <ref> [http://shia.ir/fa/persian/book?bookID=167&page=14#id371_p371 | + | همچنين است آيات ديگر كه از يارى كردن خدا در جنگ ها و نبردها گزارش مى دهند، بلكه مى توان گفت خدا همه بندگانش را كمك مى كند، ولى برخى از آنها مؤمن و سپاسگزار و برخى ديگر كافر و نعمت نشناسند. <ref> [http://shia.ir/fa/persian/book?bookID=167&page=14#id371_p371 منشور جاوید، جعفر سبحانی، صفحه۳۷۱ و ۳۷۲، پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سبحانی] </ref> |
− | == پانویس == | + | ==پانویس== |
− | <references/> | + | <references /> |
{{اسماء الله}} | {{اسماء الله}} |
نسخهٔ ۲۷ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۴۶
اسم صد و بيست و هفتم: النصير
لفظ نصير در قرآن 24 بار وارد شده و در چهار مورد وصف خدا قرار گرفته است چنان كه مى فرمايد:
1. (وَ إِنْ تَوَلَّوا فَاعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ مَولاكُمْ نِعْمَ المَولى وَنَعْمَ النَّصير).(انفال/40)
«بگو اگر روى گردانيد بدانيد كه خدا مولاى شما است نيك مولا و نيك يارى دهنده اى است».
2. (...وَ اعْتَصِمُوا بِاللّهِ هُوَ مَولاكُمْ فَنِعْمَ المَولى وَ نِعْمَ النَّصير).(حج/78)
«به خدا پناه بريد او مولاى شما است، نيك مولا و نيك يارى دهنده اى است».
3. (...وَ كَفى بِرَبِّكَ هادِياً و َ نَصِيراً).(فرقان/31)
«كافى است كه پروردگارت راهنما و يارى دهنده است».
4. (وَ اللّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدائكُمْ وَكَفى بِاللّهِ وَلِيّاً وَ كَفى بِاللّهِ نَصِيراً).(نساء/45)
«خدا به دشمنان شما آگاه تر است، كافى است كه خدا ولى و يارى دهنده شما است».
«نصير» از ماده «نصر» به معنى عون و كمك گرفته شده است، تفاوتى كه با ناصر دارد اين است كه «نصير» دلالت بر مبالغه مى كند، و يكى از مظاهر اين صفت اين است كه رسولان و مؤمنان را در همين جهان كمك مى كند چنان كه مى فرمايد:
(إِنّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَالّذِينَ آمَنُوا فِى الحَياةِ الدُّنْيا...).(غافر/51)
«ما رسولان و مؤمنان را در زندگى دنيا كمك مى كنيم».
همچنين است آيات ديگر كه از يارى كردن خدا در جنگ ها و نبردها گزارش مى دهند، بلكه مى توان گفت خدا همه بندگانش را كمك مى كند، ولى برخى از آنها مؤمن و سپاسگزار و برخى ديگر كافر و نعمت نشناسند. [۱]