سوره نمل/متن و ترجمه: تفاوت بین نسخهها
(۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
__بیفهرست__ | __بیفهرست__ | ||
__بیبخش__ | __بیبخش__ | ||
− | {{متن و ترجمه سوره|نام=نمل|شماره=27 | + | {{متن و ترجمه سوره|نام=نمل|شماره=27|کد صوت=<AudioTag url=" |
+ | https://wiki.ahlolbait.com/audios/full/027.mp3 | ||
+ | "></AudioTag> | ||
+ | |توصیف= پخش و دانلود ترتیل سوره (پرهیزگار) | ||
+ | |لینک پی دی اف = http://cdn.ahlolbait.com/files/696/download/quran-naml-27.pdf | ||
+ | |لینک پاورپوینت = http://cdn.ahlolbait.com/files/696/download/quran-naml-27.rar | ||
+ | }} | ||
<center>'''سورة النمل'''</center> | <center>'''سورة النمل'''</center> | ||
− | <center>(ترجمه | + | <center>(ترجمه حسین انصاریان)</center> |
− | {{ | + | {{کلیک آیه}} |
− | |||
− | |||
==1== | ==1== | ||
− | + | <span style="font-family:me_quran,Scheherazade,mry_KacstQurn,Tahoma; font-size:11pt; color: #2039C7; word-spacing:4px">بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ</span><p></P> | |
− | + | <span style="font-family:me_quran,Scheherazade,mry_KacstQurn,Tahoma; font-size:11pt; color: #2039C7; word-spacing:4px">[[آیه 1 سوره نمل|طس ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْقُرْآنِ وَكِتَابٍ مُبِينٍ]]<span font-size:14pt>﴿١﴾</span></span> | |
− | + | <p></P> | |
+ | به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی | ||
+ | طاء، سین. این آیاتِ [با عظمتِ] قرآن و کتابی روشنگر است (۱)<p></P> | ||
==2== | ==2== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|2|﴿٢﴾}}<p></P> |
− | + | [که سراسر] هدایت کننده [انسان ها] و برای مؤمنان مژده دهنده است. (۲)<p></p> | |
− | |||
==3== | ==3== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|3|﴿٣﴾}}<p></P> |
− | + | همانان که نماز برپا می دارند و زکات می پردازند، و قاطعانه به آخرت یقین دارند؛ (۳)<p></p> | |
− | |||
==4== | ==4== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|4|﴿٤﴾}}<p></P> |
− | + | به راستی کسانی که به آخرت ایمان ندارند، اعمال [زشتشان] را در نظرشان آراستیم، پس همواره در حیرت و سرگردانی اند، (۴)<p></p> | |
− | |||
==5== | ==5== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|5|﴿٥﴾}}<p></P> |
− | + | اینان کسانی هستند که عذاب سختی برای آنان است و بی تردید آنان در آخرت زیانکارترین [مردم] اند. (۵)<p></p> | |
− | |||
==6== | ==6== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|6|﴿٦﴾}}<p></P> |
− | + | یقیناً تو قرآن را از نزد حکیمی دانا فرا می گیری. (۶)<p></p> | |
− | |||
==7== | ==7== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|7|﴿٧﴾}}<p></P> |
− | + | [یاد کن] هنگامی را که موسی به خانواده اش گفت: به راستی من آتشی را از دور دیدم، به زودی خبری از آن برای شما می آورم، یا از آن شعله ای برگرفته به شما می رسانم تا خود را گرم کنید، (۷)<p></p> | |
− | موسی به خانواده | ||
==8== | ==8== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|8|﴿٨﴾}}<p></P> |
− | + | پس هنگامی که نزد آن آمد، ندا رسید که پربرکت باد آنکه در آتش است و آنکه پیرامون آن است، و منزّه و پاک است خدا که پروردگار جهانیان است. (۸)<p></p> | |
− | |||
==9== | ==9== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|9|﴿٩﴾}}<p></P> |
− | + | ای موسی! یقیناً منم خدای توانای شکست ناپذیر و حکیم، (۹)<p></p> | |
− | ای موسی | ||
==10== | ==10== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|10|﴿١٠﴾}}<p></P> |
− | + | و عصایت را بیفکن. پس وقتی آن را دید که تند و شتابان حرکت می کند، گویا ماری باریک و تیزرو است، پشت کنان رو به فرار گذاشت و به پشت برنگشت. [ندا رسید:] ای موسی! نترس که پیامبران [به سبب دارا بودن مقام عصمت و پاکی از گناه،] نزد من نمی ترسند، (۱۰)<p></p> | |
− | عصایت را بیفکن | ||
==11== | ==11== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|11|﴿١١﴾}}<p></P> |
− | + | مگر کسی که ستم کند [که او باید بترسد]؛ ولی زمانی که پس از بدی نیکی را [که ایمان و کار شایسته است] جایگزین آن نماید [از عذاب من در امان است و نباید بترسد]؛ زیرا من بسیار آمرزنده و مهربانم، (۱۱)<p></p> | |
− | مگر کسی که | ||
==12== | ==12== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|12|﴿١٢﴾}}<p></P> |
− | + | و دستت را در گریبانت کن تا بدون هیچ عیبی، سفید و درخشان بیرون آید، [با این دو معجزه که در ضمن] نه معجزه است به سوی فرعون و قومش [برو] که قطعاً آنان گروهی نافرمانند؛ (۱۲)<p></p> | |
− | دستت را در | ||
==13== | ==13== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|13|﴿١٣﴾}}<p></P> |
− | + | هنگامی که معجزات روشن ما به سویشان آمد، گفتند: این جادویی آشکار است. (۱۳)<p></p> | |
− | |||
==14== | ==14== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|14|﴿١٤﴾}}<p></P> |
− | + | و آنها را در حالی که باطنشان به الهی بودن آن معجزات یقین داشت، ستمکارانه و برتری جویانه انکار کردند. پس با تأمل بنگر که سرانجام مفسدان چگونه بود؟! (۱۴)<p></p> | |
− | |||
==15== | ==15== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|15|﴿١٥﴾}}<p></P> |
− | + | و یقیناً ما به داود و سلیمان، دانش [ویژه] دادیم، و آن دو گفتند: همه ستایش ها ویژه خداست، همان که ما را بر بسیاری از بندگان مؤمن خود برتری عطا کرده است، (۱۵)<p></p> | |
− | ما به داود و | ||
==16== | ==16== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|16|﴿١٦﴾}}<p></P> |
− | + | و سلیمان وارث داود شد و گفت: ای مردم! [معرفت و آگاهی به] زبان و منطق پرندگان را به ما آموخته اند، و از هر چیزی [که به پیامبران و پادشاهان داده اند] به ما عطا کرده اند، یقیناً این امتیاز و برتری آشکاری است. (۱۶)<p></p> | |
− | و سلیمان وارث داود شد و گفت : ای مردم | ||
==17== | ==17== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|17|﴿١٧﴾}}<p></P> |
− | + | و برای سلیمان، سپاهیانش از پریان و آدمیان و پرندگان گردآوری شدند، [و آنان را از حرکت باز می داشتند] تا گروه های دیگر به آنان ملحق شوند؛ (۱۷)<p></p> | |
− | |||
==18== | ==18== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|18|﴿١٨﴾}}<p></P> |
− | + | [پس حرکت کردند] تا به وادی مورچگان درآمدند. مورچه ای گفت: ای مورچگان! به خانه هایتان درآیید تا سلیمان و سپاهیانش ناآگاهانه شما را پایمال نکنند. (۱۸)<p></p> | |
− | تا به وادی مورچگان | ||
==19== | ==19== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|19|﴿١٩﴾}}<p></P> |
− | + | پس سلیمان از گفته اش با تبسم، حالت خنده به خود گرفت، و [به سبب نعمت فهم گفتار حیوانات] گفت: پروردگارا! به من الهام کن تا شکر نعمتی را که به من و پدر و مادرم عطا کرده ای به جای آورم، و اینکه کار شایسته ای که آن را بپسندی انجام دهم، و مرا به رحمتت در میان بندگان شایسته ات درآور. (۱۹)<p></p> | |
− | سلیمان از | ||
==20== | ==20== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|20|﴿٢٠﴾}}<p></P> |
− | + | و [سلیمان] جویای پرندگان شد [و هدهد را در میان پرندگان بارگاهش نیافت] پس گفت: مرا چه شده که هدهد را نمی بینم [آیا هست و او را نمی بینم] یا از غایبان است؟ (۲۰)<p></p> | |
− | در میان | ||
==21== | ==21== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|21|﴿٢١﴾}}<p></P> |
− | + | قطعاً او را عذابی سخت خواهم کرد یا [برای عبرت دیگر پرندگان] او را سر می برم، یا باید [برای غایب بودنش] دلیلی روشن برایم بیاورد. (۲۱)<p></p> | |
− | |||
==22== | ==22== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|22|﴿٢٢﴾}}<p></P> |
− | + | پس [هدهد] زمانی نه چندان دور درنگ کرد [و با شتاب بازگشت،] پس گفت: [ای سلیمان!] من به چیزی آگاهی یافته ام که تو به آن آگاهی نیافته ای، و [من] از [سرزمین] سبا خبری مهم و یقینی برایت آورده ام. (۲۲)<p></p> | |
− | |||
==23== | ==23== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|23|﴿٢٣﴾}}<p></P> |
− | + | به راستی من زنی را یافتم که بر آنان حکومت می کند، و از هر چیزی [که از وسایل و لوازم حکومت و قدرت است] به او داده اند و تختی بزرگ دارد، (۲۳)<p></p> | |
− | زنی را | ||
==24== | ==24== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|24|﴿٢٤﴾}}<p></P> |
− | + | او و قومش را یافتم که به جای خدا برای خورشید سجده می کنند و شیطان، اعمال [زشتشان] را برای آنان آراسته و در نتیجه آنان را از راه [حق] بازداشته است به این سبب هدایت نمی یابند، (۲۴)<p></p> | |
− | |||
==25== | ==25== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|25|﴿٢٥﴾}}<p></P> |
− | + | [و شیطان آنان را این گونه فریب داده] تا برای خدا سجده نکنند، همان که نهان در آسمان ها و زمین را بیرون می آورد و آنچه را پنهان می دارید و آنچه را آشکار می کنید، می داند. (۲۵)<p></p> | |
− | |||
==26== | ==26== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|26|﴿٢٦﴾}}<p></P> |
− | + | خدای یکتا که معبودی جز او نیست، پروردگار عرش بزرگ است. (۲۶)<p></p> | |
− | خدای یکتا که | ||
==27== | ==27== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|27|﴿٢٧﴾}}<p></P> |
− | + | [سلیمان به هدهد] گفت: به زودی [درباره ادعایت] تأمل و بررسی می کنم که آیا راست گفته ای یا از دروغگویانی، (۲۷)<p></p> | |
− | گفت : | ||
==28== | ==28== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|28|﴿٢٨﴾}}<p></P> |
− | + | این نامه مرا ببر و به سوی آنان بیفکن، سپس به دور از دیدگان آنان خود را کناری بگیر و بنگر چه پاسخی می دهند؟ (۲۸)<p></p> | |
− | این نامه مرا ببر و | ||
==29== | ==29== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|29|﴿٢٩﴾}}<p></P> |
− | + | [ملکه سبا پس از آگاهی از مضمون نامه] گفت: ای سران و اشراف! همانا نامه ای نیکو و با ارزشی به سوی من افکنده اند، (۲۹)<p></p> | |
− | |||
==30== | ==30== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|30|﴿٣٠﴾}}<p></P> |
− | + | یقیناً این نامه از سوی سلیمان است و سرآغازش به نام خدای رحمان و رحیم است، (۳۰)<p></p> | |
− | نامه از سلیمان است و | ||
==31== | ==31== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|31|﴿٣١﴾}}<p></P> |
− | + | و [مضمونش این است که] بر من برتری مجویید و همه با حالت تسلیم نزد من آیید. (۳۱)<p></p> | |
− | بر من برتری مجویید و | ||
==32== | ==32== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|32|﴿٣٢﴾}}<p></P> |
− | + | گفت: ای سران و اشراف! در کارم به من نظر دهید تا شما نزد من حضور داشتید، من [بدون شما] فیصله دهنده کاری نبوده ام. (۳۲)<p></p> | |
− | |||
==33== | ==33== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|33|﴿٣٣﴾}}<p></P> |
− | + | گفتند: ما دارای قدرت و مالک وسایل رزمی سختی هستیم، پس بنگر چه فرمان می دهی؟ (۳۳)<p></p> | |
− | گفتند: ما | ||
==34== | ==34== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|34|﴿٣٤﴾}}<p></P> |
− | + | گفت: همانا پادشاهان هنگامی که [با ابزار، ادوات جنگی و سپاهی رزمی] وارد شهری می شوند، آن را تباه می کنند و عزیزان اهلش را به ذلت و خواری می نشانند و [آنان] همواره چنین می کنند! (۳۴)<p></p> | |
− | |||
==35== | ==35== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|35|﴿٣٥﴾}}<p></P> |
− | + | من به سوی آنان هدیه ای [قابل توجه] می فرستم، پس با تأمل می نگرم که فرستادگان با چه پاسخی بر می گردند؟ (۳۵)<p></p> | |
− | من هدیه ای | ||
==36== | ==36== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|36|﴿٣٦﴾}}<p></P> |
− | + | هنگامی که [فرستاده ملکه سبا] نزد سلیمان آمد، [سلیمان] گفت: آیا مرا با مالی [اندک و ناچیز] یاری می دهید؟ آنچه خدا [از نبوّت و حکومت و ثروت] به من عطا کرده، بهتر است از آنچه به شما داده [هدیه شما برای من شادی آور نیست]، این شمایید که با هدیه خود شادمانی می کنید، (۳۶)<p></p> | |
− | |||
==37== | ==37== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|37|﴿٣٧﴾}}<p></P> |
− | + | به سوی آنان بازگرد که ما حتماً با سپاهیانی به سوی آنان خواهیم آمد که قدرت رویارویی با آن را ندارند، و آنان را در حالی که [در آن منطقه] حقیر و بی ارزش شده اند، با خواری و ذلت از آنجا بیرون می کنیم. (۳۷)<p></p> | |
− | |||
==38== | ==38== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|38|﴿٣٨﴾}}<p></P> |
− | + | [سلیمان] گفت: ای سران و اشراف! کدام یک از شما تخت او را پیش از آنکه همگی به حالت تسلیم نزد من آیند، برایم می آورد؟ (۳۸)<p></p> | |
− | گفت : ای | ||
==39== | ==39== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|39|﴿٣٩﴾}}<p></P> |
− | + | یکی از جنّیان کاردان و تیزهوش گفت: من آن را پیش از آنکه از مسند خود برخیزی نزد تو می آورم، و من بر این [کار] توانا و امینم، (۳۹)<p></p> | |
− | |||
==40== | ==40== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|40|﴿٤٠﴾}}<p></P> |
− | + | کسی که دانشی از کتاب [لوح محفوظ] نزد او بود گفت: من آن را پیش از آنکه پلک دیده ات به هم بخورد، نزد تو می آورم. [و آن را در همان لحظه آورد]. پس هنگامی که سلیمان تخت را نزد خود پابرجا دید، گفت: این از فضل و احسان پروردگار من است، تا مرا بیازماید که آیا سپاس گزارم یا بنده ای ناسپاسم؟ و هر کس که سپاس گزاری کند، به سود خود سپاس گزاری می کند و هر کس ناسپاسی ورزد، [زیانی به خدا نمی رساند]؛ زیرا پروردگارم بی نیاز و کریم است. (۴۰)<p></p> | |
− | |||
==41== | ==41== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|41|﴿٤١﴾}}<p></P> |
− | + | گفت: تختش را [با تغییر دادن در زینت و آرایش] برایش ناشناس کنید تا ببینیم آیا [به شناخت آن] راه می یابد، یا از کسانی است که راه نمی یابند؟ (۴۱)<p></p> | |
− | گفت : تختش را | ||
==42== | ==42== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|42|﴿٤٢﴾}}<p></P> |
− | + | پس زمانی که [ملکه سبا] آمد، گفتند: آیا تخت تو نیز این گونه است؟ گفت: گویا این همان است!! و ما را پیش از این [به حقّانیّت و قدرت سلیمان] آگاه کردند و [همان زمان] تسلیم شدیم؛ (۴۲)<p></p> | |
− | |||
==43== | ==43== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|43|﴿٤٣﴾}}<p></P> |
− | + | چیزی را که [ملکه سبا] به جای خدا می پرستید او را [از تسلیم شدن به حق] بازداشته بود؛ زیرا او از گروه کافران بود [و در میان آنان رشد کرده بود و به روش و رفتار آنان خو گرفته بود.] (۴۳)<p></p> | |
− | |||
==44== | ==44== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|44|﴿٤٤﴾}}<p></P> |
− | + | به او گفتند: به حیاط قصر درآی. هنگامی که آن را دید، پنداشت آبی فراوان [چون دریاچه] است، پس دامن جامه از دو ساق پایش بالا زد [که به خیال خود وارد آب شود]، سلیمان گفت: این محوطه ای است صاف و هموار از شیشه [نه از آب]. [ملکه سبا] گفت: پروردگارا! قطعاً من به خود ستم کردم، اینک همراه سلیمان، تسلیم [فرمان ها و احکام] خدا، پروردگار جهانیان شدم. (۴۴)<p></p> | |
− | |||
==45== | ==45== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|45|﴿٤٥﴾}}<p></P> |
− | + | همانا به سوی قوم ثمود برادرشان صالح را فرستادیم که خدا را بپرستید. پس ناگهان آنان دو گروه [مؤمن و کافر] شدند که با یکدیگر نزاع و دشمنی میکردند. (۴۵)<p></p> | |
− | |||
==46== | ==46== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|46|﴿٤٦﴾}}<p></P> |
− | + | گفت: ای قوم من! چرا بر عذاب و هلاکت، پیش از توبه و ایمان شتاب می کنید؟! چرا از خدا درخواست آمرزش نمی کنید تا مورد رحمت قرار گیرید؟! (۴۶)<p></p> | |
− | گفت : ای قوم من | ||
==47== | ==47== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|47|﴿٤٧﴾}}<p></P> |
− | + | گفتند: ما به تو و همراهانت فال بد زده ایم [و شما را سبب بروز این همه مشکلات و بدبختی خود می دانیم]. گفت: سبب بروز مشکلات و بدبختی شما [طغیان و گناهان شماست که عکس العملش] نزد خداست، [ربطی به ما ندارد] بلکه شما گروهی هستید که [به مشکلات و مصایب] امتحان می شوید [شاید به این سبب توبه کنید و مؤمن شوید.] (۴۷)<p></p> | |
− | گفتند: ما تو | ||
==48== | ==48== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|48|﴿٤٨﴾}}<p></P> |
− | + | در آن شهر نُه نفر از اشراف و سران بودند که در آن فساد می کردند و اصلاح گر نبودند، (۴۸)<p></p> | |
− | در شهر | ||
==49== | ==49== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|49|﴿٤٩﴾}}<p></P> |
− | + | [آنان به یکدیگر] گفتند: هم قسم شوید که حتماً به صالح و خانواده اش شبیخون می زنیم [تا همه را نابود کنیم]، آن گاه به خونخواهش بگوییم: ما زمان هلاک شدن خانواده اش حضور نداشتیم و یقیناً راستگوییم. (۴۹)<p></p> | |
− | |||
==50== | ==50== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|50|﴿٥٠﴾}}<p></P> |
− | + | آنان نیرنگ مهمی به کار گرفتند و ما هم در حالی که بی خبر بودند [با کیفر بسیار سختی] نیرنگ آنان را از بین بردیم. (۵۰)<p></p> | |
− | و | ||
==51== | ==51== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|51|﴿٥١﴾}}<p></P> |
− | + | پس با تأمل بنگر که سرانجام نیرنگشان چگونه بود؟ که ما آنان و قومشان را همگی درهم کوبیدیم و هلاک کردیم. (۵۱)<p></p> | |
− | بنگر که | ||
==52== | ==52== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|52|﴿٥٢﴾}}<p></P> |
− | + | این خانه های آنان است که به سبب ستمشان [از سکنه] خالی مانده. بی تردید در این سرگذشت برای گروهی که معرفت و شناخت دارند، عبرتی بزرگ وجود دارد، (۵۲)<p></p> | |
− | |||
==53== | ==53== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|53|﴿٥٣﴾}}<p></P> |
− | + | و آنان را که ایمان آوردند و همواره پرهیزکاری می کردند، نجات دادیم. (۵۳)<p></p> | |
− | |||
==54== | ==54== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|54|﴿٥٤﴾}}<p></P> |
− | + | و لوط را [یاد کن] هنگامی که به قومش گفت: آیا این عمل بسیار زشت را در حالی که [وقت انجام دادنش با بی شرمی کامل به هم] نگاه می کنید، مرتکب می شوید؟! (۵۴)<p></p> | |
− | و لوط را | ||
==55== | ==55== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|55|﴿٥٥﴾}}<p></P> |
− | + | آیا شما از روی میل و شهوت به جای زنان با مردان آمیزش می کنید؟ [شما برای این کار زشت دلیل و برهانی ندارید] بلکه شما گروهی نادان هستید. (۵۵)<p></p> | |
− | |||
==56== | ==56== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|56|﴿٥٦﴾}}<p></P> |
− | + | پس جواب قومش جز این نبود که گفتند: خاندان لوط را از شهرتان بیرون کنید؛ زیرا آنان مردمانی اند که همواره خواهان پاکی اند. (۵۶)<p></P> | |
− | جواب | ||
==57== | ==57== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|57|﴿٥٧﴾}}<p></P> |
− | + | پس او و خانواده اش را نجات دادیم مگر همسرش را که مقدر کرده بودیم در باقی ماندگان [در شهر برای هلاکت بماند.] (۵۷)<p></P> | |
− | او و | ||
==58== | ==58== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|58|﴿٥٨﴾}}<p></P> |
− | + | و بارانی از [سنگ گِل] بر آنان باراندیم، پس بد بود باران بیم داده شدگان. (۵۸)<p></P> | |
− | بارانی بر | ||
==59== | ==59== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|59|﴿٥٩﴾}}<p></P> |
− | + | بگو: همه ستایش ها ویژه خداست، و درود بر آن بندگانش که آنان را برگزیده است. آیا خدا بهتر است یا آنچه شریک او قرار می دهند؟ (۵۹)<p></P> | |
− | بگو: | ||
==60== | ==60== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|60|﴿٦٠﴾}}<p></P> |
− | + | [آیا آن شریکان انتخابی شما بهترند] یا آنکه آسمان ها و زمین را آفرید، و برای شما از آسمان آبی نازل کرد که به وسیله آن باغ هایی خرم و با طراوت رویاندیم، که رویاندن درختانش در قدرت شما نیست؛ آیا با خدا معبودی دیگر هست [که شریک در قدرت و ربوبیت او باشد؟ نه، نیست]، بلکه آنان مردمی منحرف اند [که برای او شریک می گیرند.] (۶۰)<p></P> | |
− | یا | ||
==61== | ==61== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|61|﴿٦١﴾}}<p></P> |
− | + | [آیا آن شریکان انتخابی شما بهترند] یا آنکه زمین را [برای موجوداتش] آرام و قرارگاه ساخت و در شکاف هایش نهرهایی پدید آورد، و برای آن کوه هایی استوار قرار داد [تا زیر پای اهلش نلرزد]، و میان دو دریا [ی شیرین و شور] مانع و حایلی قرار داد [که با هم مخلوط نشوند]؛ آیا با خدا معبودی دیگر هست [که شریک در قدرت و ربوبیت او باشد]؟! [نه، نیست] بلکه بیشترشان اهل معرفت و دانش نیستند. (۶۱)<p></P> | |
− | یا | ||
==62== | ==62== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|62|﴿٦٢﴾}}<p></P> |
− | + | [آیا آن شریکان انتخابی شما بهترند] یا آنکه وقتی درمانده ای او را بخواند اجابت می کند و آسیب و گرفتاریش را دفع می نماید، و شما را جانشینان [دیگران در روی] زمین قرار می دهد؟ آیا با خدا معبودی دیگر هست [که شریک در قدرت و ربوبیت او باشد؟!] اندکی متذکّر و هوشیار می شوند. (۶۲)<p></P> | |
− | یا | ||
==63== | ==63== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|63|﴿٦٣﴾}}<p></P> |
− | + | [آیا آن شریکان انتخابی شما بهترند] یا آنکه شما را در تاریکی های خشکی و دریا [به وسیله ستارگان و دیگر نشانه ها] راهنمایی می کند؟! و کیست که پیشاپیش [باران] رحمتش بادها را مژده رسان می فرستد؟ آیا با خدا معبودی دیگر هست [که شریک در قدرت و ربوبیت او باشد؟!] خدا برتر است از آنچه برای او شریک قرار می دهند. (۶۳)<p></P> | |
− | یا | ||
==64== | ==64== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|64|﴿٦٤﴾}}<p></P> |
− | + | [آیا آن شریکان انتخابی شما بهترند] یا آنکه مخلوقات را می آفریند، آن گاه آنان را [پس از مرگشان] باز میگرداند؟! و کیست آنکه از آسمان و زمین شما را روزی می دهد؟ آیا با خدا معبودی دیگر هست [که شریک در قدرت و ربوبیت او باشد؟] بگو: اگر راستگویید دلیل خود را بیاورید. (۶۴)<p></P> | |
− | یا آنکه مخلوقات را می | ||
==65== | ==65== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|65|﴿٦٥﴾}}<p></P> |
− | + | بگو: در آسمان ها و زمین هیچ کس جز خدا غیب نمی داند، و آنان آگاهی ندارند چه زمانی برانگیخته می شوند؟ (۶۵)<p></P> | |
− | بگو: | ||
==66== | ==66== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|66|﴿٦٦﴾}}<p></P> |
− | + | بلکه دانش و آگاهی آنان نسبت به آخرت [به خاطر هزینه کردن عمرشان در امور مادی] به پایان رسیده، بلکه درباره آخرت در تردیدند، بلکه اینان از [فهم] آن کور دلاند، (۶۶)<p></P> | |
− | در | ||
==67== | ==67== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در جزء|27|67|﴿٦٧﴾}}<p></P> |
− | + | و کافران گفتند: آیا زمانی که ما و پدرانمان خاک شدیم به راستی ما را از آن [زنده] بیرون می آورند؟ (۶۷)<p></P> | |
− | کافران گفتند: | ||
==68== | ==68== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|68|﴿٦٨﴾}}<p></P> |
− | + | همانا پیش از این [زنده بیرون آمدن از خاک را] به ما و پدرانمان وعده داده اند، ولی این مطلب جز افسانه خرافی پیشینیان نیست! (۶۸)<p></P> | |
− | به ما و پدرانمان | ||
==69== | ==69== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|69|﴿٦٩﴾}}<p></P> |
− | + | بگو: در زمین بگردید پس با تأمل بنگرید که سرانجام گنهکاران چگونه بود؟ (۶۹)<p></P> | |
− | بگو: در زمین | ||
==70== | ==70== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|70|﴿٧٠﴾}}<p></P> |
− | + | و بر آنان [که با حق دشمنی می کنند] اندوه مخور و از نیرنگی که همواره به کار می گیرند، دلتنگ مباش. (۷۰)<p></P> | |
− | |||
==71== | ==71== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|71|﴿٧١﴾}}<p></P> |
− | + | و می گویند: اگر راستگویید این وعده [عذاب] کی خواهد بود؟ (۷۱)<p></P> | |
− | می گویند: اگر | ||
==72== | ==72== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|72|﴿٧٢﴾}}<p></P> |
− | + | بگو: امید است بخشی از آن عذابی که رسیدنش را با شتاب می خواهید، دنبال شما باشد، (۷۲)<p></P> | |
− | بگو: | ||
==73== | ==73== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|73|﴿٧٣﴾}}<p></P> |
− | + | و یقیناً پروردگارت بر مردم دارای فضلی بزرگ است، ولی بیشترشان سپاس نمی گزارند، (۷۳)<p></P> | |
− | |||
==74== | ==74== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|74|﴿٧٤﴾}}<p></P> |
− | + | و به راستی پروردگارت آنچه را سینه هایشان پنهان می دارد و آنچه را آشکار می کند، می داند، (۷۴)<p></P> | |
− | و | ||
==75== | ==75== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|75|﴿٧٥﴾}}<p></P> |
− | + | هیچ پوشیده و پنهانی در آسمان و زمین وجود ندارد مگر آنکه در کتابی روشن [چون لوح محفوظ] است. (۷۵)<p></P> | |
− | و در | ||
==76== | ==76== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|76|﴿٧٦﴾}}<p></P> |
− | + | بی تردید این قرآن بیشتر آنچه را بنی اسرائیل [از روی جهالت] در آن اختلاف دارند، برای آنان بیان می کند، (۷۶)<p></P> | |
− | این قرآن | ||
==77== | ==77== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|77|﴿٧٧﴾}}<p></P> |
− | + | و یقیناً قرآن برای مؤمنان، سراسر هدایت و رحمت است. (۷۷)<p></P> | |
− | و برای | ||
==78== | ==78== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|78|﴿٧٨﴾}}<p></P> |
− | + | قطعاً پروردگارت [روز قیامت] به حکم خود میان بنی اسرائیل [در آنچه از امور دینی و معنوی اختلاف دارند] داوری می کند؛ و او توانای شکست ناپذیر و داناست. (۷۸)<p></P> | |
− | |||
==79== | ==79== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|79|﴿٧٩﴾}}<p></P> |
− | + | پس بر خدا توکل کن؛ زیرا تو [متکی بر آیین] حقّ آشکاری. (۷۹)<p></P> | |
− | پس بر خدا توکل | ||
==80== | ==80== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|80|﴿٨٠﴾}}<p></P> |
− | + | بی تردید تو نمی توانی [دعوتت را] به مردگان بشنوانی، و نیز نمی توانی آن را به کران که پشت کنان روی برمی گردانند بشنوانی، (۸۰)<p></P> | |
− | تو نمی توانی مردگان | ||
==81== | ==81== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|81|﴿٨١﴾}}<p></P> |
− | + | و تو هدایت کننده کوردلان از گمراهی شان نیستی، و نمی توانی [دعوتت را] جز به آنان که به آیات ما ایمان می آورند و تسلیم [فرمان ها و احکام] خدا هستند، بشنوانی. (۸۱)<p></P> | |
− | تو نمی توانی | ||
==82== | ==82== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|82|﴿٨٢﴾}}<p></P> |
− | + | و هنگامی که [در اوقات پایانی دنیا] وعده عذاب ما بر آنان حتمی و لازم شود، جنبنده ای را از زمین برای آنان بیرون می آوریم که با آنان سخن می گوید [تا به آیات ما و آخرت و اصول آن یقین کنند]؛ زیرا مردم پیش از این به آیات ما یقین نداشتند. (۸۲)<p></P> | |
− | |||
==83== | ==83== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|83|﴿٨٣﴾}}<p></P> |
− | + | و [یاد کن] روزی را که از هر امتی گروهی از آنان را که آیات ما را تکذیب می کنند، محشور می کنیم و آنان را [از حرکت] باز می دارند [تا گروه های دیگر به آنان ملحق شوند،] (۸۳)<p></P> | |
− | روزی که از هر | ||
==84== | ==84== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|84|﴿٨٤﴾}}<p></P> |
− | + | تا وقتی که [به محل حساب] آیند، [خدا] می گوید: آیا آیات مرا تکذیب کردید در حالی که هیچ احاطه علمی به آنها نداشتید؟ یا شما [غیر از تکذیب آیات] چه کارها [ی دیگری] انجام می دادید؟ (۸۴)<p></P> | |
− | تا | ||
==85== | ==85== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|85|﴿٨٥﴾}}<p></P> |
− | + | و به سبب ستمی که [به آیات ما] روا داشتند، عذاب ما بر آنان حتمی و لازم می شود، پس [برای معذور نشان دادن خود] سخن نمی گویند. (۸۵)<p></P> | |
− | به | ||
==86== | ==86== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|86|﴿٨٦﴾}}<p></P> |
− | + | آیا ندانسته اند که ما شب را قرار داده ایم تا در آن بیارامند، و روز را روشن نموده ایم [تا در آن به تلاش اقتصادی برخیزند؟] به راستی در این امور برای مردمی که ایمان می آورند، نشانه هایی [بر توحید، ربوبیت و قدرت خدا] ست. (۸۶)<p></P> | |
− | آیا | ||
==87== | ==87== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|87|﴿٨٧﴾}}<p></P> |
− | + | و [یاد کن] روزی را که در صور می دمند، پس هر که در آسمان ها و هر که در زمین است دچار هراس شود، مگر کسی که خدا بخواهد؛ و همه خوار و فروتن به پیشگاه او آیند، (۸۷)<p></P> | |
− | روزی که در صور | ||
==88== | ==88== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|88|﴿٨٨﴾}}<p></P> |
− | + | و کوه ها را می بینی [و] آنها را [در جای خود] بی حرکت می پنداری، در حالی که آنها مانند ابر گذر می کنند. آفرینش خداست که [آفرینش] هر چیزی را محکم و استوار کرده است؛ یقیناً او به آنچه انجام می دهید، آگاه است. (۸۸)<p></P> | |
− | و | ||
==89== | ==89== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|89|﴿٨٩﴾}}<p></P> |
− | + | آنان که کارهای خیر و نیک [به آخرت] بیاورند، پاداشی بهتر از آن دارند، و آنان در آن روز از هول و هراسی بزرگ ایمن اند، (۸۹)<p></P> | |
− | |||
==90== | ==90== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|90|﴿٩٠﴾}}<p></P> |
− | + | و آنان که کارهای بد و زشت بیاورند به رو در آتش افکنده می شوند؛ [و به آنان گویند:] آیا جز آنچه انجام دادید پاداشتان داده اند؟ (۹۰)<p></P> | |
− | و آنان | ||
==91== | ==91== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|91|﴿٩١﴾}}<p></P> |
− | + | من فقط فرمان یافته ام که پروردگار این شهر را که آن را بسیار محترم شمرده و همه چیز در سیطره مالکیّت و فرمانروایی اوست، بپرستم و فرمان یافته ام که از تسلیم شدگان [فرمان ها و احکام او] باشم، (۹۱)<p></P> | |
− | |||
==92== | ==92== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|92|﴿٩٢﴾}}<p></P> |
− | + | و اینکه قرآن را بخوانم؛ پس هر که راه یابد فقط به سود خود راه یافته است، و هر که گمراه شود [آثار شوم گمراهی فقط متوجه خود اوست] پس [به مردم] بگو: من فقط از بیم دهندگانم، (۹۲)<p></P> | |
− | و قرآن را | ||
==93== | ==93== | ||
− | {{متن قرآن| | + | {{متن قرآن/در سوره|نمل|27|93|﴿٩٣﴾}}<p></P> |
− | + | و بگو: همه ستایش ها ویژه خداست؛ به زودی نشانه های خود را [که شکست شما و گرفتاری های سخت دنیایی و مرگ و عذاب آخرت است] به شما [مشرکان و کافران] نشان خواهد داد، پس آنها را [به خوبی] خواهید شناخت. و پروردگارت از آنچه انجام می دهید، بی خبر نیست. (۹۳)<p></P> | |
− | و بگو: | ||
+ | {{فهرست متن سوره های قرآن | ||
+ | |سوره=۲۷.[[سوره نمل/متن و ترجمه|النمل]] | ||
+ | |قبلی=۲۶.[[سوره شعراء/متن و ترجمه|الشعراء]] | ||
+ | |بعدی=۲۸.[[سوره قصص/متن و ترجمه|القصص]] | ||
+ | }} | ||
[[رده:قرآن دانشنامه اسلامی]] | [[رده:قرآن دانشنامه اسلامی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۲۶
درباره سوره نمل (27) |
آیات سوره نمل |
فهرست قرآن |
پخش و دانلود ترتیل سوره (پرهیزگار)
|
برای مشاهده ترجمه ها و تفسیرهای هر آیه روی آن کلیک کنید.
1
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
طس ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْقُرْآنِ وَكِتَابٍ مُبِينٍ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
طاء، سین. این آیاتِ [با عظمتِ] قرآن و کتابی روشنگر است (۱)
2
هُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿٢﴾
[که سراسر] هدایت کننده [انسان ها] و برای مؤمنان مژده دهنده است. (۲)
3
الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ ﴿٣﴾
همانان که نماز برپا می دارند و زکات می پردازند، و قاطعانه به آخرت یقین دارند؛ (۳)
4
إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ زَيَّنَّا لَهُمْ أَعْمَالَهُمْ فَهُمْ يَعْمَهُونَ ﴿٤﴾
به راستی کسانی که به آخرت ایمان ندارند، اعمال [زشتشان] را در نظرشان آراستیم، پس همواره در حیرت و سرگردانی اند، (۴)
5
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ لَهُمْ سُوءُ الْعَذَابِ وَهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ ﴿٥﴾
اینان کسانی هستند که عذاب سختی برای آنان است و بی تردید آنان در آخرت زیانکارترین [مردم] اند. (۵)
6
وَإِنَّكَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ عَلِيمٍ ﴿٦﴾
یقیناً تو قرآن را از نزد حکیمی دانا فرا می گیری. (۶)
7
[یاد کن] هنگامی را که موسی به خانواده اش گفت: به راستی من آتشی را از دور دیدم، به زودی خبری از آن برای شما می آورم، یا از آن شعله ای برگرفته به شما می رسانم تا خود را گرم کنید، (۷)
8
پس هنگامی که نزد آن آمد، ندا رسید که پربرکت باد آنکه در آتش است و آنکه پیرامون آن است، و منزّه و پاک است خدا که پروردگار جهانیان است. (۸)
9
يَا مُوسَىٰ إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٩﴾
ای موسی! یقیناً منم خدای توانای شکست ناپذیر و حکیم، (۹)
10
و عصایت را بیفکن. پس وقتی آن را دید که تند و شتابان حرکت می کند، گویا ماری باریک و تیزرو است، پشت کنان رو به فرار گذاشت و به پشت برنگشت. [ندا رسید:] ای موسی! نترس که پیامبران [به سبب دارا بودن مقام عصمت و پاکی از گناه،] نزد من نمی ترسند، (۱۰)
11
إِلَّا مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًا بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿١١﴾
مگر کسی که ستم کند [که او باید بترسد]؛ ولی زمانی که پس از بدی نیکی را [که ایمان و کار شایسته است] جایگزین آن نماید [از عذاب من در امان است و نباید بترسد]؛ زیرا من بسیار آمرزنده و مهربانم، (۱۱)
12
و دستت را در گریبانت کن تا بدون هیچ عیبی، سفید و درخشان بیرون آید، [با این دو معجزه که در ضمن] نه معجزه است به سوی فرعون و قومش [برو] که قطعاً آنان گروهی نافرمانند؛ (۱۲)
13
فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ آيَاتُنَا مُبْصِرَةً قَالُوا هَٰذَا سِحْرٌ مُبِينٌ ﴿١٣﴾
هنگامی که معجزات روشن ما به سویشان آمد، گفتند: این جادویی آشکار است. (۱۳)
14
و آنها را در حالی که باطنشان به الهی بودن آن معجزات یقین داشت، ستمکارانه و برتری جویانه انکار کردند. پس با تأمل بنگر که سرانجام مفسدان چگونه بود؟! (۱۴)
15
و یقیناً ما به داود و سلیمان، دانش [ویژه] دادیم، و آن دو گفتند: همه ستایش ها ویژه خداست، همان که ما را بر بسیاری از بندگان مؤمن خود برتری عطا کرده است، (۱۵)
16
و سلیمان وارث داود شد و گفت: ای مردم! [معرفت و آگاهی به] زبان و منطق پرندگان را به ما آموخته اند، و از هر چیزی [که به پیامبران و پادشاهان داده اند] به ما عطا کرده اند، یقیناً این امتیاز و برتری آشکاری است. (۱۶)
17
وَحُشِرَ لِسُلَيْمَانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ وَالطَّيْرِ فَهُمْ يُوزَعُونَ ﴿١٧﴾
و برای سلیمان، سپاهیانش از پریان و آدمیان و پرندگان گردآوری شدند، [و آنان را از حرکت باز می داشتند] تا گروه های دیگر به آنان ملحق شوند؛ (۱۷)
18
[پس حرکت کردند] تا به وادی مورچگان درآمدند. مورچه ای گفت: ای مورچگان! به خانه هایتان درآیید تا سلیمان و سپاهیانش ناآگاهانه شما را پایمال نکنند. (۱۸)
19
پس سلیمان از گفته اش با تبسم، حالت خنده به خود گرفت، و [به سبب نعمت فهم گفتار حیوانات] گفت: پروردگارا! به من الهام کن تا شکر نعمتی را که به من و پدر و مادرم عطا کرده ای به جای آورم، و اینکه کار شایسته ای که آن را بپسندی انجام دهم، و مرا به رحمتت در میان بندگان شایسته ات درآور. (۱۹)
20
وَتَفَقَّدَ الطَّيْرَ فَقَالَ مَا لِيَ لَا أَرَى الْهُدْهُدَ أَمْ كَانَ مِنَ الْغَائِبِينَ ﴿٢٠﴾
و [سلیمان] جویای پرندگان شد [و هدهد را در میان پرندگان بارگاهش نیافت] پس گفت: مرا چه شده که هدهد را نمی بینم [آیا هست و او را نمی بینم] یا از غایبان است؟ (۲۰)
21
لَأُعَذِّبَنَّهُ عَذَابًا شَدِيدًا أَوْ لَأَذْبَحَنَّهُ أَوْ لَيَأْتِيَنِّي بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ ﴿٢١﴾
قطعاً او را عذابی سخت خواهم کرد یا [برای عبرت دیگر پرندگان] او را سر می برم، یا باید [برای غایب بودنش] دلیلی روشن برایم بیاورد. (۲۱)
22
پس [هدهد] زمانی نه چندان دور درنگ کرد [و با شتاب بازگشت،] پس گفت: [ای سلیمان!] من به چیزی آگاهی یافته ام که تو به آن آگاهی نیافته ای، و [من] از [سرزمین] سبا خبری مهم و یقینی برایت آورده ام. (۲۲)
23
إِنِّي وَجَدْتُ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَأُوتِيَتْ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ ﴿٢٣﴾
به راستی من زنی را یافتم که بر آنان حکومت می کند، و از هر چیزی [که از وسایل و لوازم حکومت و قدرت است] به او داده اند و تختی بزرگ دارد، (۲۳)
24
او و قومش را یافتم که به جای خدا برای خورشید سجده می کنند و شیطان، اعمال [زشتشان] را برای آنان آراسته و در نتیجه آنان را از راه [حق] بازداشته است به این سبب هدایت نمی یابند، (۲۴)
25
[و شیطان آنان را این گونه فریب داده] تا برای خدا سجده نکنند، همان که نهان در آسمان ها و زمین را بیرون می آورد و آنچه را پنهان می دارید و آنچه را آشکار می کنید، می داند. (۲۵)
26
اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ ۩ ﴿٢٦﴾
خدای یکتا که معبودی جز او نیست، پروردگار عرش بزرگ است. (۲۶)
27
قَالَ سَنَنْظُرُ أَصَدَقْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْكَاذِبِينَ ﴿٢٧﴾
[سلیمان به هدهد] گفت: به زودی [درباره ادعایت] تأمل و بررسی می کنم که آیا راست گفته ای یا از دروغگویانی، (۲۷)
28
این نامه مرا ببر و به سوی آنان بیفکن، سپس به دور از دیدگان آنان خود را کناری بگیر و بنگر چه پاسخی می دهند؟ (۲۸)
29
قَالَتْ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ إِنِّي أُلْقِيَ إِلَيَّ كِتَابٌ كَرِيمٌ ﴿٢٩﴾
[ملکه سبا پس از آگاهی از مضمون نامه] گفت: ای سران و اشراف! همانا نامه ای نیکو و با ارزشی به سوی من افکنده اند، (۲۹)
30
إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﴿٣٠﴾
یقیناً این نامه از سوی سلیمان است و سرآغازش به نام خدای رحمان و رحیم است، (۳۰)
31
أَلَّا تَعْلُوا عَلَيَّ وَأْتُونِي مُسْلِمِينَ ﴿٣١﴾
و [مضمونش این است که] بر من برتری مجویید و همه با حالت تسلیم نزد من آیید. (۳۱)
32
گفت: ای سران و اشراف! در کارم به من نظر دهید تا شما نزد من حضور داشتید، من [بدون شما] فیصله دهنده کاری نبوده ام. (۳۲)
33
گفتند: ما دارای قدرت و مالک وسایل رزمی سختی هستیم، پس بنگر چه فرمان می دهی؟ (۳۳)
34
گفت: همانا پادشاهان هنگامی که [با ابزار، ادوات جنگی و سپاهی رزمی] وارد شهری می شوند، آن را تباه می کنند و عزیزان اهلش را به ذلت و خواری می نشانند و [آنان] همواره چنین می کنند! (۳۴)
35
وَإِنِّي مُرْسِلَةٌ إِلَيْهِمْ بِهَدِيَّةٍ فَنَاظِرَةٌ بِمَ يَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ ﴿٣٥﴾
من به سوی آنان هدیه ای [قابل توجه] می فرستم، پس با تأمل می نگرم که فرستادگان با چه پاسخی بر می گردند؟ (۳۵)
36
هنگامی که [فرستاده ملکه سبا] نزد سلیمان آمد، [سلیمان] گفت: آیا مرا با مالی [اندک و ناچیز] یاری می دهید؟ آنچه خدا [از نبوّت و حکومت و ثروت] به من عطا کرده، بهتر است از آنچه به شما داده [هدیه شما برای من شادی آور نیست]، این شمایید که با هدیه خود شادمانی می کنید، (۳۶)
37
به سوی آنان بازگرد که ما حتماً با سپاهیانی به سوی آنان خواهیم آمد که قدرت رویارویی با آن را ندارند، و آنان را در حالی که [در آن منطقه] حقیر و بی ارزش شده اند، با خواری و ذلت از آنجا بیرون می کنیم. (۳۷)
38
[سلیمان] گفت: ای سران و اشراف! کدام یک از شما تخت او را پیش از آنکه همگی به حالت تسلیم نزد من آیند، برایم می آورد؟ (۳۸)
39
یکی از جنّیان کاردان و تیزهوش گفت: من آن را پیش از آنکه از مسند خود برخیزی نزد تو می آورم، و من بر این [کار] توانا و امینم، (۳۹)
40
کسی که دانشی از کتاب [لوح محفوظ] نزد او بود گفت: من آن را پیش از آنکه پلک دیده ات به هم بخورد، نزد تو می آورم. [و آن را در همان لحظه آورد]. پس هنگامی که سلیمان تخت را نزد خود پابرجا دید، گفت: این از فضل و احسان پروردگار من است، تا مرا بیازماید که آیا سپاس گزارم یا بنده ای ناسپاسم؟ و هر کس که سپاس گزاری کند، به سود خود سپاس گزاری می کند و هر کس ناسپاسی ورزد، [زیانی به خدا نمی رساند]؛ زیرا پروردگارم بی نیاز و کریم است. (۴۰)
41
گفت: تختش را [با تغییر دادن در زینت و آرایش] برایش ناشناس کنید تا ببینیم آیا [به شناخت آن] راه می یابد، یا از کسانی است که راه نمی یابند؟ (۴۱)
42
پس زمانی که [ملکه سبا] آمد، گفتند: آیا تخت تو نیز این گونه است؟ گفت: گویا این همان است!! و ما را پیش از این [به حقّانیّت و قدرت سلیمان] آگاه کردند و [همان زمان] تسلیم شدیم؛ (۴۲)
43
وَصَدَّهَا مَا كَانَتْ تَعْبُدُ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۖ إِنَّهَا كَانَتْ مِنْ قَوْمٍ كَافِرِينَ ﴿٤٣﴾
چیزی را که [ملکه سبا] به جای خدا می پرستید او را [از تسلیم شدن به حق] بازداشته بود؛ زیرا او از گروه کافران بود [و در میان آنان رشد کرده بود و به روش و رفتار آنان خو گرفته بود.] (۴۳)
44
به او گفتند: به حیاط قصر درآی. هنگامی که آن را دید، پنداشت آبی فراوان [چون دریاچه] است، پس دامن جامه از دو ساق پایش بالا زد [که به خیال خود وارد آب شود]، سلیمان گفت: این محوطه ای است صاف و هموار از شیشه [نه از آب]. [ملکه سبا] گفت: پروردگارا! قطعاً من به خود ستم کردم، اینک همراه سلیمان، تسلیم [فرمان ها و احکام] خدا، پروردگار جهانیان شدم. (۴۴)
45
همانا به سوی قوم ثمود برادرشان صالح را فرستادیم که خدا را بپرستید. پس ناگهان آنان دو گروه [مؤمن و کافر] شدند که با یکدیگر نزاع و دشمنی میکردند. (۴۵)
46
گفت: ای قوم من! چرا بر عذاب و هلاکت، پیش از توبه و ایمان شتاب می کنید؟! چرا از خدا درخواست آمرزش نمی کنید تا مورد رحمت قرار گیرید؟! (۴۶)
47
گفتند: ما به تو و همراهانت فال بد زده ایم [و شما را سبب بروز این همه مشکلات و بدبختی خود می دانیم]. گفت: سبب بروز مشکلات و بدبختی شما [طغیان و گناهان شماست که عکس العملش] نزد خداست، [ربطی به ما ندارد] بلکه شما گروهی هستید که [به مشکلات و مصایب] امتحان می شوید [شاید به این سبب توبه کنید و مؤمن شوید.] (۴۷)
48
وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ ﴿٤٨﴾
در آن شهر نُه نفر از اشراف و سران بودند که در آن فساد می کردند و اصلاح گر نبودند، (۴۸)
49
[آنان به یکدیگر] گفتند: هم قسم شوید که حتماً به صالح و خانواده اش شبیخون می زنیم [تا همه را نابود کنیم]، آن گاه به خونخواهش بگوییم: ما زمان هلاک شدن خانواده اش حضور نداشتیم و یقیناً راستگوییم. (۴۹)
50
وَمَكَرُوا مَكْرًا وَمَكَرْنَا مَكْرًا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿٥٠﴾
آنان نیرنگ مهمی به کار گرفتند و ما هم در حالی که بی خبر بودند [با کیفر بسیار سختی] نیرنگ آنان را از بین بردیم. (۵۰)
51
فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَقَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٥١﴾
پس با تأمل بنگر که سرانجام نیرنگشان چگونه بود؟ که ما آنان و قومشان را همگی درهم کوبیدیم و هلاک کردیم. (۵۱)
52
فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَاوِيَةً بِمَا ظَلَمُوا ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ ﴿٥٢﴾
این خانه های آنان است که به سبب ستمشان [از سکنه] خالی مانده. بی تردید در این سرگذشت برای گروهی که معرفت و شناخت دارند، عبرتی بزرگ وجود دارد، (۵۲)
53
وَأَنْجَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ ﴿٥٣﴾
و آنان را که ایمان آوردند و همواره پرهیزکاری می کردند، نجات دادیم. (۵۳)
54
وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ وَأَنْتُمْ تُبْصِرُونَ ﴿٥٤﴾
و لوط را [یاد کن] هنگامی که به قومش گفت: آیا این عمل بسیار زشت را در حالی که [وقت انجام دادنش با بی شرمی کامل به هم] نگاه می کنید، مرتکب می شوید؟! (۵۴)
55
آیا شما از روی میل و شهوت به جای زنان با مردان آمیزش می کنید؟ [شما برای این کار زشت دلیل و برهانی ندارید] بلکه شما گروهی نادان هستید. (۵۵)
56
پس جواب قومش جز این نبود که گفتند: خاندان لوط را از شهرتان بیرون کنید؛ زیرا آنان مردمانی اند که همواره خواهان پاکی اند. (۵۶)
57
فَأَنْجَيْنَاهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَاهَا مِنَ الْغَابِرِينَ ﴿٥٧﴾
پس او و خانواده اش را نجات دادیم مگر همسرش را که مقدر کرده بودیم در باقی ماندگان [در شهر برای هلاکت بماند.] (۵۷)
58
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ ﴿٥٨﴾
و بارانی از [سنگ گِل] بر آنان باراندیم، پس بد بود باران بیم داده شدگان. (۵۸)
59
بگو: همه ستایش ها ویژه خداست، و درود بر آن بندگانش که آنان را برگزیده است. آیا خدا بهتر است یا آنچه شریک او قرار می دهند؟ (۵۹)
60
[آیا آن شریکان انتخابی شما بهترند] یا آنکه آسمان ها و زمین را آفرید، و برای شما از آسمان آبی نازل کرد که به وسیله آن باغ هایی خرم و با طراوت رویاندیم، که رویاندن درختانش در قدرت شما نیست؛ آیا با خدا معبودی دیگر هست [که شریک در قدرت و ربوبیت او باشد؟ نه، نیست]، بلکه آنان مردمی منحرف اند [که برای او شریک می گیرند.] (۶۰)
61
[آیا آن شریکان انتخابی شما بهترند] یا آنکه زمین را [برای موجوداتش] آرام و قرارگاه ساخت و در شکاف هایش نهرهایی پدید آورد، و برای آن کوه هایی استوار قرار داد [تا زیر پای اهلش نلرزد]، و میان دو دریا [ی شیرین و شور] مانع و حایلی قرار داد [که با هم مخلوط نشوند]؛ آیا با خدا معبودی دیگر هست [که شریک در قدرت و ربوبیت او باشد]؟! [نه، نیست] بلکه بیشترشان اهل معرفت و دانش نیستند. (۶۱)
62
[آیا آن شریکان انتخابی شما بهترند] یا آنکه وقتی درمانده ای او را بخواند اجابت می کند و آسیب و گرفتاریش را دفع می نماید، و شما را جانشینان [دیگران در روی] زمین قرار می دهد؟ آیا با خدا معبودی دیگر هست [که شریک در قدرت و ربوبیت او باشد؟!] اندکی متذکّر و هوشیار می شوند. (۶۲)
63
[آیا آن شریکان انتخابی شما بهترند] یا آنکه شما را در تاریکی های خشکی و دریا [به وسیله ستارگان و دیگر نشانه ها] راهنمایی می کند؟! و کیست که پیشاپیش [باران] رحمتش بادها را مژده رسان می فرستد؟ آیا با خدا معبودی دیگر هست [که شریک در قدرت و ربوبیت او باشد؟!] خدا برتر است از آنچه برای او شریک قرار می دهند. (۶۳)
64
[آیا آن شریکان انتخابی شما بهترند] یا آنکه مخلوقات را می آفریند، آن گاه آنان را [پس از مرگشان] باز میگرداند؟! و کیست آنکه از آسمان و زمین شما را روزی می دهد؟ آیا با خدا معبودی دیگر هست [که شریک در قدرت و ربوبیت او باشد؟] بگو: اگر راستگویید دلیل خود را بیاورید. (۶۴)
65
بگو: در آسمان ها و زمین هیچ کس جز خدا غیب نمی داند، و آنان آگاهی ندارند چه زمانی برانگیخته می شوند؟ (۶۵)
66
بلکه دانش و آگاهی آنان نسبت به آخرت [به خاطر هزینه کردن عمرشان در امور مادی] به پایان رسیده، بلکه درباره آخرت در تردیدند، بلکه اینان از [فهم] آن کور دلاند، (۶۶)
67
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَإِذَا كُنَّا تُرَابًا وَآبَاؤُنَا أَئِنَّا لَمُخْرَجُونَ ﴿٦٧﴾
و کافران گفتند: آیا زمانی که ما و پدرانمان خاک شدیم به راستی ما را از آن [زنده] بیرون می آورند؟ (۶۷)
68
همانا پیش از این [زنده بیرون آمدن از خاک را] به ما و پدرانمان وعده داده اند، ولی این مطلب جز افسانه خرافی پیشینیان نیست! (۶۸)
69
قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ ﴿٦٩﴾
بگو: در زمین بگردید پس با تأمل بنگرید که سرانجام گنهکاران چگونه بود؟ (۶۹)
70
وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُنْ فِي ضَيْقٍ مِمَّا يَمْكُرُونَ ﴿٧٠﴾
و بر آنان [که با حق دشمنی می کنند] اندوه مخور و از نیرنگی که همواره به کار می گیرند، دلتنگ مباش. (۷۰)
71
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿٧١﴾
و می گویند: اگر راستگویید این وعده [عذاب] کی خواهد بود؟ (۷۱)
72
قُلْ عَسَىٰ أَنْ يَكُونَ رَدِفَ لَكُمْ بَعْضُ الَّذِي تَسْتَعْجِلُونَ ﴿٧٢﴾
بگو: امید است بخشی از آن عذابی که رسیدنش را با شتاب می خواهید، دنبال شما باشد، (۷۲)
73
وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ ﴿٧٣﴾
و یقیناً پروردگارت بر مردم دارای فضلی بزرگ است، ولی بیشترشان سپاس نمی گزارند، (۷۳)
74
وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ ﴿٧٤﴾
و به راستی پروردگارت آنچه را سینه هایشان پنهان می دارد و آنچه را آشکار می کند، می داند، (۷۴)
75
وَمَا مِنْ غَائِبَةٍ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ ﴿٧٥﴾
هیچ پوشیده و پنهانی در آسمان و زمین وجود ندارد مگر آنکه در کتابی روشن [چون لوح محفوظ] است. (۷۵)
76
بی تردید این قرآن بیشتر آنچه را بنی اسرائیل [از روی جهالت] در آن اختلاف دارند، برای آنان بیان می کند، (۷۶)
77
وَإِنَّهُ لَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿٧٧﴾
و یقیناً قرآن برای مؤمنان، سراسر هدایت و رحمت است. (۷۷)
78
إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ بِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ ﴿٧٨﴾
قطعاً پروردگارت [روز قیامت] به حکم خود میان بنی اسرائیل [در آنچه از امور دینی و معنوی اختلاف دارند] داوری می کند؛ و او توانای شکست ناپذیر و داناست. (۷۸)
79
فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۖ إِنَّكَ عَلَى الْحَقِّ الْمُبِينِ ﴿٧٩﴾
پس بر خدا توکل کن؛ زیرا تو [متکی بر آیین] حقّ آشکاری. (۷۹)
80
إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَىٰ وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ ﴿٨٠﴾
بی تردید تو نمی توانی [دعوتت را] به مردگان بشنوانی، و نیز نمی توانی آن را به کران که پشت کنان روی برمی گردانند بشنوانی، (۸۰)
81
و تو هدایت کننده کوردلان از گمراهی شان نیستی، و نمی توانی [دعوتت را] جز به آنان که به آیات ما ایمان می آورند و تسلیم [فرمان ها و احکام] خدا هستند، بشنوانی. (۸۱)
82
و هنگامی که [در اوقات پایانی دنیا] وعده عذاب ما بر آنان حتمی و لازم شود، جنبنده ای را از زمین برای آنان بیرون می آوریم که با آنان سخن می گوید [تا به آیات ما و آخرت و اصول آن یقین کنند]؛ زیرا مردم پیش از این به آیات ما یقین نداشتند. (۸۲)
83
وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ ﴿٨٣﴾
و [یاد کن] روزی را که از هر امتی گروهی از آنان را که آیات ما را تکذیب می کنند، محشور می کنیم و آنان را [از حرکت] باز می دارند [تا گروه های دیگر به آنان ملحق شوند،] (۸۳)
84
تا وقتی که [به محل حساب] آیند، [خدا] می گوید: آیا آیات مرا تکذیب کردید در حالی که هیچ احاطه علمی به آنها نداشتید؟ یا شما [غیر از تکذیب آیات] چه کارها [ی دیگری] انجام می دادید؟ (۸۴)
85
وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ بِمَا ظَلَمُوا فَهُمْ لَا يَنْطِقُونَ ﴿٨٥﴾
و به سبب ستمی که [به آیات ما] روا داشتند، عذاب ما بر آنان حتمی و لازم می شود، پس [برای معذور نشان دادن خود] سخن نمی گویند. (۸۵)
86
آیا ندانسته اند که ما شب را قرار داده ایم تا در آن بیارامند، و روز را روشن نموده ایم [تا در آن به تلاش اقتصادی برخیزند؟] به راستی در این امور برای مردمی که ایمان می آورند، نشانه هایی [بر توحید، ربوبیت و قدرت خدا] ست. (۸۶)
87
و [یاد کن] روزی را که در صور می دمند، پس هر که در آسمان ها و هر که در زمین است دچار هراس شود، مگر کسی که خدا بخواهد؛ و همه خوار و فروتن به پیشگاه او آیند، (۸۷)
88
و کوه ها را می بینی [و] آنها را [در جای خود] بی حرکت می پنداری، در حالی که آنها مانند ابر گذر می کنند. آفرینش خداست که [آفرینش] هر چیزی را محکم و استوار کرده است؛ یقیناً او به آنچه انجام می دهید، آگاه است. (۸۸)
89
مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ ﴿٨٩﴾
آنان که کارهای خیر و نیک [به آخرت] بیاورند، پاداشی بهتر از آن دارند، و آنان در آن روز از هول و هراسی بزرگ ایمن اند، (۸۹)
90
و آنان که کارهای بد و زشت بیاورند به رو در آتش افکنده می شوند؛ [و به آنان گویند:] آیا جز آنچه انجام دادید پاداشتان داده اند؟ (۹۰)
91
من فقط فرمان یافته ام که پروردگار این شهر را که آن را بسیار محترم شمرده و همه چیز در سیطره مالکیّت و فرمانروایی اوست، بپرستم و فرمان یافته ام که از تسلیم شدگان [فرمان ها و احکام او] باشم، (۹۱)
92
و اینکه قرآن را بخوانم؛ پس هر که راه یابد فقط به سود خود راه یافته است، و هر که گمراه شود [آثار شوم گمراهی فقط متوجه خود اوست] پس [به مردم] بگو: من فقط از بیم دهندگانم، (۹۲)
93
و بگو: همه ستایش ها ویژه خداست؛ به زودی نشانه های خود را [که شکست شما و گرفتاری های سخت دنیایی و مرگ و عذاب آخرت است] به شما [مشرکان و کافران] نشان خواهد داد، پس آنها را [به خوبی] خواهید شناخت. و پروردگارت از آنچه انجام می دهید، بی خبر نیست. (۹۳)
سوره قبلی:
۲۶.الشعراء |
۲۷.النمل | سوره بعدی:
۲۸.القصص |
۱.الفاتحة ۲.البقرة ۳.آل عمران ۴.النساء ۵.المائدة ۶.الأنعام ۷.الأعراف ۸.الأنفال ۹.التوبة ۱۰.يونس ۱۱.هود ۱۲.يوسف ۱۳.الرعد ۱۴.ابراهيم ۱۵.الحجر ۱۶.النحل ۱۷.الإسراء ۱۸.الكهف ۱۹.مريم ۲۰.طه ۲۱.الأنبياء ۲۲.الحج ۲۳.المؤمنون ۲۴.النور ۲۵.الفرقان ۲۶.الشعراء ۲۷.النمل ۲۸.القصص ۲۹.العنكبوت ۳۰.الروم ۳۱.لقمان ۳۲.السجدة ۳۳.الأحزاب ۳۴.سبإ ۳۵.الفاطر ۳۶.يس ۳۷.الصافات ۳۸.ص ۳۹.الزمر ۴۰.غافر ۴۱.فصلت ۴۲.الشورى ۴۳.الزخرف ۴۴.الدخان ۴۵.الجاثية ۴۶.الأحقاف ۴۷.محمد ۴۸.الفتح ۴۹.الحجرات ۵۰.ق ۵۱.الذاريات ۵۲.الطور ۵۳.النجم ۵۴.القمر ۵۵.الرحمن ۵۶.الواقعة ۵۷.الحديد ۵۸.المجادلة ۵۹.الحشر ۶۰.الممتحنة ۶۱.الصف ۶۲.الجمعة ۶۳.المنافقون ۶۴.التغابن ۶۵.الطلاق ۶۶.التحريم ۶۷.الملك ۶۸.القلم ۶۹.الحاقة ۷۰.المعارج ۷۱.نوح ۷۲.الجن ۷۳.المزمل ۷۴.المدثر ۷۵.القيامة ۷۶.الانسان ۷۷.المرسلات ۷۸.النبإ ۷۹.النازعات ۸۰.عبس ۸۱.التكوير ۸۲.الإنفطار ۸۳.المطففين ۸۴.الإنشقاق ۸۵.البروج ۸۶.الطارق ۸۷.الأعلى ۸۸.الغاشية ۸۹.الفجر ۹۰.البلد ۹۱.الشمس ۹۲.الليل ۹۳.الضحى ۹۴.الشرح ۹۵.التين ۹۶.العلق ۹۷.القدر ۹۸.البينة ۹۹.الزلزلة ۱۰۰.العاديات ۱۰۱.القارعة ۱۰۲.التكاثر ۱۰۳.العصر ۱۰۴.الهمزة ۱۰۵.الفيل ۱۰۶.قريش ۱۰۷.الماعون ۱۰۸.الكوثر ۱۰۹.الكافرون ۱۱۰.النصر ۱۱۱.المسد ۱۱۲.الإخلاص ۱۱۳.الفلق ۱۱۴.الناس