آیه 63 سوره نمل

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

أَمَّنْ يَهْدِيكُمْ فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَنْ يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ۗ أَإِلَٰهٌ مَعَ اللَّهِ ۚ تَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ

مشاهده آیه در سوره


<<62 آیه 63 سوره نمل 64>>
سوره : سوره نمل (27)
جزء : 20
نزول : مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

یا آن کس که در تاریکیهای برّ و بحر عالم شما را هدایت می‌کند و آن کس که بادها را به مژده باران رحمت خود می‌فرستد؟ آیا با وجود خدای یکتا خدایی هست؟ (هرگز نیست)، خداوند بسی برتر و بالاتر است از آنچه (مشرکان جاهل) شریک وی می‌شمرند.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Is He who guides you in the darkness of land and sea and who sends the winds as harbingers of His mercy...? What! Is there a god besides Allah? Exalted is Allah above [having] any partners that they ascribe [to Him].

معانی کلمات آیه

  • بشرا: (بر وزن قفل) بشارت دهنده‌‏ها آن، جمع بشير است [۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


أَمَّنْ يَهْدِيكُمْ فِي ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَنْ يُرْسِلُ الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ تَعالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ «63»

كيست كه شما را در تاريكى‌هاى خشكى و دريا (به وسيله‌ى ستارگان) هدايت مى‌كند، و كيست كه بادها را پيشاپيش (باران) رحمتش به عنوان بشارت مى‌فرستد، آيا معبودى با خداست؟ خداوند برتر است از آن چه براى او شريك قرار مى‌دهند.

نکته ها

شايد مراد از هدايت در تاريكى‌هاى دريا و خشكى، هدايت از طريق ستارگان باشد. زيرا در جاى ديگر مى‌خوانيم: «وَ بِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ» «1»

پیام ها

1- بهترين راه خداشناسى، توجّه كردن به مشكلات و بن‌بست‌هاى زندگى و پيدا شدن راه‌حل وروزنه‌هاى اميد به لطف خداوند است. «أَمَّنْ يَهْدِيكُمْ‌- مَنْ يُرْسِلُ»

2- حركت بادها با تدبير اوست. «يُرْسِلُ الرِّياحَ»

3- اگر وجدان خود را قاضى كنيم، در مى‌يابيم كه جز او خدايى نيست. «أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ»

4- هرگونه شرك، محكوم است. «عَمَّا»

5- قرار دادن شريك براى خداوند، توهين به مقام اوست. «تَعالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ»

«1». نحل، 16.

تفسير نور(10جلدى)، ج‌6، ص: 446

پانویس

  1. پرش به بالا تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج‏7، ص476

منابع