سوره ذاریات: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۴: سطر ۴:
 
|بعدی=طور
 
|بعدی=طور
 
|شماره=۵۱
 
|شماره=۵۱
|جزء=۲۶و ۲۷  
+
|جزء=۲۶ و ۲۷  
 
|محل نزول=مکه
 
|محل نزول=مکه
 
|ترتیب نزول=۶۷
 
|ترتیب نزول=۶۷
 
|تعداد آیه=۶۰
 
|تعداد آیه=۶۰
 
}}
 
}}
سوره ذاریات پنجاه و یکیمین سوره از قرآن است و دارای 60 آیه است.
+
'''«سوره ذاریات»''' پنجاه و یکمین [[سوره]] از [[قرآن|قرآن کریم]] است و دارای ۶۰ [[آیه]] می باشد.
==نزول==
+
==نزول سوره==
سوره ذاریات مکی است.
+
«سوره ذاریات» از [[سوره های مکی]] است.
این سوره در ترتیب مصحف پنجاه و یکیمین  سوره و در ترتیب نزول شصت و هفتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن [[سوره احقاف]] و پس از آن [[سوره الغاشیه]] نازل شده است.  
+
این [[سوره]] در ترتیب مصحف، پنجاه و یکمین سوره و در [[ترتیب نزول سوره ها|ترتیب نزول]]، شصت و هفتمین سوره [[قرآن|قرآن کریم]] است که پیش از آن [[سوره احقاف]] و پس از آن [[سوره الغاشیه]] نازل شده است.  
==عدد آيات==  
+
==محتوای سوره==
تعداد آيات اين سوره به اجماع قاريان شصت آيه مى‌باشد.
+
دعوت [[پیامبر اسلام|پیامبر اسلام]] همواره لبه تیزش به طرف وثنیت بود، که ایشان را به [[توحید|توحید]] در ربوبیت می خواند، و می خواست به آنها بفهماند که خداى تعالى تنها [[ربّ]] آنان و ربّ تمامى عالم است. و این دعوتش از دو طریق بود، یکى از راه بشارت و نوید، و یکى از راه [[انذار]] و تهدید که مخصوصا بر این انذار بیشتر تکیه داشت. و انذارش به دو چیز بود: یکى [[عذاب]] دنیا که اقوام و ملل گذشته را به جرم تکذیب منقرض ساخت. و یکى هم عذاب [[آخرت]] که عذابى است جاودانه. و در پیشبرد دعوت همین انذار مؤثر و عمده بود، چون اگر حساب و جزاى روز [[قیامت|قیامت]] نباشد، [[ایمان|ایمان]] به وحدانیت [[الله|خدا]] و نبوت [[پیامبران|انبیاء]] لغو و بى اثر است.
  
==فضيلت سوره==
+
هم چنان که مشرکین به همین منظور، خداى آسمان و زمین را با خدایان دروغین معاوضه کردند، و شدیدا با اصول سه‌گانه [[توحید|توحید]] و [[نبوت]] و [[معاد]] مخالفت و انکار می ‌ورزیدند.
 +
آرى می‌خواستند با انکار معاد و اصرار در اینکه چنین چیزى نیست و [[مسخره]] کردن آن، به هر راهى که ممکن باشد خود را از قید و بند آزاد کنند، چون آنها هم این قدر می فهمیدند که اگر بتوانند اصل سوم یعنى معاد را باطل کنند، آن دو اصل دیگر خود به خود باطل می شود.
  
(أبىّ بن كعب از [[پیامبر خدا]] صلی الله علیه و آله روايت كرده: (هر كس سوره ذاريات را بخواند به تعداد هر بادى كه در جهان مى‌وزد، ده حسنه به او خواهند داد).
+
و این سوره متعرض مسأله معاد و انکار مشرکین نسبت به آن است و با این مسأله ختم می شود. اما نه از این جهت که خود معاد را اثبات کند، هم چنان که در مواردى از کلام مجیدش، معاد بدان جهت که معاد است مورد نظر قرار نگرفته، بلکه از این جهت متعرض آن شده که روز جزاء است، و کسى که وعده آن را داده خداى تعالى است، و خداى تعالى هم یگانه رب ایشان است، و وعده او صدق است و در آن شکى نیست. و به همین منظور وقتى رشته کلام به احتجاج بر مساله معاد می کشد، بر مساله توحید احتجاج می کند، و آیات بیرونى -از زمینى و آسمانى- و آیات درونى را به رخ می کشد. و عذابهایى که با آن عذابها امت‌هاى گذشته را به دنبال دعوت به توحید عقوبت کرد- وقتى دعوت انبیا را نپذیرفتند، و نبوتشان را تکذیب کردند- ذکر می کند، و این نیست مگر براى همین منظور که با اثبات توحید، روز جزاء را که خداى واحد وعده داده اثبات کند، خدایى که هرگز [[خلف وعده]] نمی کند، از سوى دیگر، روز جزاء را اثبات کند که دعوت نبویه از آن خبر داده، (دعوتى که هرگز [[دروغ]] و فریب در آن وجود ندارد)، تا در نتیجه راهى براى انکار معاد برایشان باقى نماند، و نتوانند از راه انکار معاد، مسأله توحید و نبوت را هم لغو جلوه دهند، که بیانش گذشت.<ref> ترجمه المیزان، ج‌۱۸، ص: ۵۴۶ </ref>
 +
==فضیلت سوره==
 +
[[ابی بن کعب|أبىّ بن کعب]] از [[پیامبر خدا]] صلی الله علیه و آله روایت کرده: هر کس سوره ذاریات را بخواند، به تعداد هر بادى که در جهان مى‌وزد، ده حسنه به او خواهند داد.
  
(داود بن فرقد از [[امام صادق]] علیه السلام روايت كرده است كه فرمودند: هر كس سوره ذاريات را در روز يا شب بخواند، خداوند زندگى او را رو به راه كرده و رزق فراوان به او خواهد داد و با چراغى نورانى قبرش را روشن مى‌كند كه تا روز قيامت روشن باشد.
+
داود بن فرقد از [[امام صادق]] علیه السلام روایت کرده است که فرمودند: هر کس سوره ذاریات را در روز یا شب بخواند، [[الله|خداوند]] زندگى او را رو به راه کرده و [[رزق]] فراوان به او خواهد داد و با چراغى نورانى [[قبر|قبرش]] را روشن مى‌کند که تا روز [[قیامت|قیامت]] روشن باشد.
  
== محتوای سوره ==
+
==پانویس==
دعوت پيامبر اسلام همواره لبه تيزش به طرف وثنيت بود، كه ايشان را به توحيد در ربوبيت میخواند، و میخواست به آنها بفهماند كه خداى تعالى تنها رب آنان و رب تمامى عالم است. و اين دعوتش از دو طريق بود، يكى از راه بشارت و نويد، و يكى از راه انذار و تهديد كه مخصوصا بر اين انذار بيشتر تكيه داشت. و انذارش به دو چيز بود: يكى عذاب دنيا كه اقوام و ملل گذشته را به جرم تكذيب منقرض ساخت. و يكى هم عذاب آخرت كه عذابى است جاودانه. و در پيشبرد دعوت همين انذار مؤثر و عمده بود، چون اگر حساب و جزاى روز قيامت نباشد، ايمان به وحدانيت خدا و نبوت انبياء لغو و بى اثر است.
+
<references />
 +
==منابع==
  
هم چنان كه مشركين به همين منظور خداى آسمان و زمين را با خدايان دروغين معاوضه كردند، و شديدا با اصول سه‌گانه توحيد و نبوت و معاد مخالفت و انكار می ‌ورزيدند.
+
*فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‌۲۳، ص۲۸۸.
آرى می‌خواستند با انكار معاد و اصرار در اينكه چنين چيزى نيست و مسخره كردن آن به هر راهى كه ممكن باشد خود را از قيد و بند آزاد كنند، چون آنها هم اين قدر می فهميدند كه اگر بتوانند اصل سوم يعنى معاد را باطل كنند آن دو اصل ديگر خود به خود باطل میشود.
+
*محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج‌۱۸، ص۵۴۶، قم ۱۳۷۴.
 +
*[http://wiki.ahlolbait.com/index.php/%D8%AA%D8%B1%D8%AA%DB%8C%D8%A8_%D9%86%D8%B2%D9%88%D9%84_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%87%D8%A7 ترتیب نزول سوره ها]، در همین دانشنامه.
  
و اين سوره متعرض مساله معاد و انكار مشركين نسبت به آن است. و با اين مساله ختم میشود. اما نه از اين جهت كه خود معاد را اثبات كند، هم چنان كه در مواردى از كلام مجيدش، معاد بدان جهت كه معاد است مورد نظر قرار گرفته، بلكه از اين جهت متعرض آن شده كه روز جزاء است، و كسى كه وعده آن را داده خداى تعالى است، و خداى تعالى هم يگانه رب ايشان است، و وعده او صدق است، و در آن شكى نيست. و به همين منظور وقتى رشته كلام به احتجاج بر مساله معاد میكشد، بر مساله توحيد احتجاج میكند، و آيات بيرونى- از زمينى و آسمانى- و آيات درونى را به رخ میكشد. و عذابهايى كه با آن عذابها امت‌هاى گذشته را به دنبال دعوت به توحيد عقوبت كرد- وقتى دعوت انبيا را نپذيرفتند، و نبوتشان را تكذيب كردند- ذكر میكند، و اين نيست مگر براى همين منظور كه با اثبات توحيد، روز جزاء را كه خداى واحد وعده داده اثبات كند، خدايى كه هرگز خلف وعده نمیكند، از سوى ديگر روز جزاء را اثبات كند كه دعوت نبويه از آن خبر داده، (دعوتى كه هرگز دروغ و فريب در آن وجود ندارد)، تا در نتيجه راهى براى انكار معاد برايشان باقى نماند، و نتوانند از راه انكار معاد مساله توحيد و نبوت را هم لغو جلوه دهند، كه بيانش گذشت <ref> ترجمه الميزان، ج‌18، ص: 546 </ref>
 
==پانویس==
 
<references/>
 
==منابع==
 
*فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‌23، ص288.
 
*محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج‌18، ص: 546 ، قم 1374.
 
*[http://wiki.ahlolbait.com/index.php/%D8%AA%D8%B1%D8%AA%DB%8C%D8%A8_%D9%86%D8%B2%D9%88%D9%84_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%87%D8%A7 ترتیب نزول سوره ها]، در همین دانشنامه
 
 
==پیوست==
 
==پیوست==
[[سوره ذاریات/متن و ترجمه]]
+
[[سوره ذاریات/متن و ترجمه|'''سوره ذاریات/متن و ترجمه''']]
 
+
{{فهرست سوره های قرآن
 +
|سوره=۵۱.[[سوره ذاریات|الذاريات]]
 +
|قبلی=۵۰.[[سوره ق|ق]]
 +
|بعدی=۵۲.[[سوره طور|الطور]]
 +
}}
 
{{قرآن}}
 
{{قرآن}}
  
 
[[رده:سوره های قرآن]]
 
[[رده:سوره های قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۵۳

<<ق ذاریات طور>>
شماره: ۵۱
جزء : ۲۶ و ۲۷
محل نزول: مکه
ترتيب نزول : ۶۷
تعداد آیه : ۶۰
متن و ترجمه سوره

فهرست سوره‌های قرآن

«سوره ذاریات» پنجاه و یکمین سوره از قرآن کریم است و دارای ۶۰ آیه می باشد.

نزول سوره

«سوره ذاریات» از سوره های مکی است. این سوره در ترتیب مصحف، پنجاه و یکمین سوره و در ترتیب نزول، شصت و هفتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره احقاف و پس از آن سوره الغاشیه نازل شده است.

محتوای سوره

دعوت پیامبر اسلام همواره لبه تیزش به طرف وثنیت بود، که ایشان را به توحید در ربوبیت می خواند، و می خواست به آنها بفهماند که خداى تعالى تنها ربّ آنان و ربّ تمامى عالم است. و این دعوتش از دو طریق بود، یکى از راه بشارت و نوید، و یکى از راه انذار و تهدید که مخصوصا بر این انذار بیشتر تکیه داشت. و انذارش به دو چیز بود: یکى عذاب دنیا که اقوام و ملل گذشته را به جرم تکذیب منقرض ساخت. و یکى هم عذاب آخرت که عذابى است جاودانه. و در پیشبرد دعوت همین انذار مؤثر و عمده بود، چون اگر حساب و جزاى روز قیامت نباشد، ایمان به وحدانیت خدا و نبوت انبیاء لغو و بى اثر است.

هم چنان که مشرکین به همین منظور، خداى آسمان و زمین را با خدایان دروغین معاوضه کردند، و شدیدا با اصول سه‌گانه توحید و نبوت و معاد مخالفت و انکار می ‌ورزیدند. آرى می‌خواستند با انکار معاد و اصرار در اینکه چنین چیزى نیست و مسخره کردن آن، به هر راهى که ممکن باشد خود را از قید و بند آزاد کنند، چون آنها هم این قدر می فهمیدند که اگر بتوانند اصل سوم یعنى معاد را باطل کنند، آن دو اصل دیگر خود به خود باطل می شود.

و این سوره متعرض مسأله معاد و انکار مشرکین نسبت به آن است و با این مسأله ختم می شود. اما نه از این جهت که خود معاد را اثبات کند، هم چنان که در مواردى از کلام مجیدش، معاد بدان جهت که معاد است مورد نظر قرار نگرفته، بلکه از این جهت متعرض آن شده که روز جزاء است، و کسى که وعده آن را داده خداى تعالى است، و خداى تعالى هم یگانه رب ایشان است، و وعده او صدق است و در آن شکى نیست. و به همین منظور وقتى رشته کلام به احتجاج بر مساله معاد می کشد، بر مساله توحید احتجاج می کند، و آیات بیرونى -از زمینى و آسمانى- و آیات درونى را به رخ می کشد. و عذابهایى که با آن عذابها امت‌هاى گذشته را به دنبال دعوت به توحید عقوبت کرد- وقتى دعوت انبیا را نپذیرفتند، و نبوتشان را تکذیب کردند- ذکر می کند، و این نیست مگر براى همین منظور که با اثبات توحید، روز جزاء را که خداى واحد وعده داده اثبات کند، خدایى که هرگز خلف وعده نمی کند، از سوى دیگر، روز جزاء را اثبات کند که دعوت نبویه از آن خبر داده، (دعوتى که هرگز دروغ و فریب در آن وجود ندارد)، تا در نتیجه راهى براى انکار معاد برایشان باقى نماند، و نتوانند از راه انکار معاد، مسأله توحید و نبوت را هم لغو جلوه دهند، که بیانش گذشت.[۱]

فضیلت سوره

أبىّ بن کعب از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله روایت کرده: هر کس سوره ذاریات را بخواند، به تعداد هر بادى که در جهان مى‌وزد، ده حسنه به او خواهند داد.

داود بن فرقد از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که فرمودند: هر کس سوره ذاریات را در روز یا شب بخواند، خداوند زندگى او را رو به راه کرده و رزق فراوان به او خواهد داد و با چراغى نورانى قبرش را روشن مى‌کند که تا روز قیامت روشن باشد.

پانویس

  1. ترجمه المیزان، ج‌۱۸، ص: ۵۴۶

منابع

  • فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‌۲۳، ص۲۸۸.
  • محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج‌۱۸، ص۵۴۶، قم ۱۳۷۴.
  • ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه.

پیوست

سوره ذاریات/متن و ترجمه

سوره قبلی:

۵۰.ق

۵۱.الذاريات سوره بعدی:

۵۲.الطور

۱.سوره فاتحه ۲.سوره بقره ۳.سوره آل عمران ۴.سوره نساء ۵.سوره مائده ۶.سوره انعام ۷.سوره اعراف ۸.سوره انفال ۹.سوره توبه ۱۰.سوره یونس ۱۱.سوره هود ۱۲.سوره یوسف ۱۳.سوره رعد ۱۴.سوره ابراهیم ۱۵.سوره حجر ۱۶.سوره نحل ۱۷.سوره اسراء ۱۸.سوره کهف ۱۹.سوره مریم ۲۰.سوره طه ۲۱.سوره انبیاء ۲۲.سوره حج ۲۳.سوره مومنون ۲۴.سوره نور ۲۵.سوره فرقان ۲۶.سوره شعراء ۲۷.سوره نمل ۲۸.سوره قصص ۲۹.سوره عنکبوت ۳۰.سوره روم ۳۱.سوره لقمان ۳۲.سوره سجده ۳۳.سوره احزاب ۳۴.سوره سبأ ۳۵.سوره فاطر ۳۶.سوره یس ۳۷.سوره صافات ۳۸.سوره ص ۳۹.سوره زمر ۴۰.سوره غافر ۴۱.سوره فصلت ۴۲.سوره شوری ۴۳.سوره زخرف ۴۴.سوره دخان ۴۵.سوره جاثیه ۴۶.سوره احقاف ۴۷.سوره محمد ۴۸.سوره فتح ۴۹.سوره حجرات ۵۰.سوره ق ۵۱.سوره ذاریات ۵۲.سوره طور ۵۳.سوره نجم ۵۴.سوره قمر ۵۵.سوره الرحمن ۵۶.سوره واقعه ۵۷.سوره حدید ۵۸.سوره مجادله ۵۹.سوره حشر ۶۰.سوره ممتحنه ۶۱.سوره صف ۶۲.سوره جمعه ۶۳.سوره منافقون ۶۴.سوره تغابن ۶۵.سوره طلاق ۶۶.سوره تحریم ۶۷.سوره ملک ۶۸.سوره قلم ۶۹.سوره الحاقه ۷۰.سوره معارج ۷۱.سوره نوح ۷۲.سوره جن ۷۳.سوره مزمل ۷۴.سوره مدثر ۷۵.سوره قیامه ۷۶.سوره انسان ۷۷.سوره مرسلات ۷۸.سوره نبأ ۷۹.سوره نازعات ۸۰.سوره عبس ۸۱.سوره تکویر ۸۲.سوره انفطار ۸۳.سوره مطففین ۸۴.سوره انشقاق ۸۵.سوره بروج ۸۶.سوره طارق ۸۷.سوره اعلی ۸۸.سوره غاشیه ۸۹.سوره فجر ۹۰.سوره بلد ۹۱.سوره شمس ۹۲.سوره لیل ۹۳.سوره ضحی ۹۴.سوره انشراح ۹۵.سوره تین ۹۶.سوره علق ۹۷.سوره قدر ۹۸.سوره بینه ۹۹.سوره زلزال ۱۰۰.سوره عادیات ۱۰۱.سوره قارعه ۱۰۲.سوره تکاثر ۱۰۳.سوره عصر ۱۰۴.سوره همزه ۱۰۵.سوره فیل ۱۰۶.سوره قریش ۱۰۷.سوره ماعون ۱۰۸.سوره کوثر ۱۰۹.سوره کافرون ۱۱۰.سوره نصر ۱۱۱.سوره مسد ۱۱۲.سوره اخلاص ۱۱۳.سوره فلق ۱۱۴.سوره ناس

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن