ودود (اسم الله)
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
اسم صد و سى و دوم: الودود
لفظ «ودود» در قرآن دو بار آمده و وصف خدا قرار گرفته است، چنان که مى فرماید:
(وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّـکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ إِنَّ رَبِّى رَحِیمٌ وَدود).(هود/90)
«از پروردگارتان طلب مغفرت کنید پس به سوى او برگردید، پروردگار من مهربان و دوستدار(بندگان خویش) است». صفحه 386
(إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَ یُعِید*وَ هُوَ الغَفُورُ الوَدُود).(بروج/13ـ14)
«او است که مى آفریند و پس از مرگ باز مى گرداند، او آمرزنده و دوستدار است».
ابن فارس مى گوید:«ودود» بر وزن فعول حاکى از محبت است، و مى تواند به معنى مفعول (محبوب) باشد زیرا خدا محبوب اولیاء ومؤمنان است، و مى تواند به معنى فاعل باشد(دوستدار) مانند غفور که به معنى غافر است و مفاد آن این است که خدا بندگان صالح خود را دوست مى دارد.و از این که در کنار رحیم و غفور آمده است مناسب همان معنى دوم است.
نمایش این اسم در زندگى بشر روشن است، بشر با اعمال صالح خود مى تواند محبوبیتى در میان مردم کسب کند چنان که مى فرماید:
(إِنَّ الّذینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدّاً).(مریم/96)
«آنان که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند، خدا دوستى آنان را در دلها مى افکند». [۱]
پانویس
