خیرالحافظین (اسم الله)

«خیرُ الحافظین» از اسما و صفات خداوند و به معناى «بهترین نگهدارندگان و نگهبانان» است. این مضمون یک بار در قرآن کریم در آیه ۶۴ سوره یوسف به صورت «خیرٌ حافظاً» آمده است: «قَالَ هَلْ آمَنُکمْ عَلَیهِ إِلاَّ کمَا أَمِنتُکمْ عَلَى أَخِیهِ مِن قَبْلُ فَاللّهُ خَیرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ»؛ گفت: آیا او را به شما بسپارم، همچنان که برادرش را پیش از این به شما سپردم؟ خدا بهترین نگهدار است و اوست مهربان ترین مهربانان.

چون برادران حضرت یوسف خود را حافظ خواندند و گفتند: «لحافِظُون» پدرش حضرت یعقوب نکته بالاترى را فرمود و آن این که بهترین نگهبان خدا است.

«حافظ» در لغت یک معنى بیش ندارد، و آن مراقب و نگهدارى است و قرآن آن را به همین معنا در موارد مختلفى به کار برده است.

۱. رعایت حدود قوانین الهى، چنان که مى فرماید:

«...وَ النّاهُونَ عَنِ المُنْکرِوَ الحافِظُونَ لِحُدُودِ اللّهِ...». (توبه/۱۱۲) «بازدارندگان از زشتى ها و حافظان حدود الهى».

۲. ضبط و نوشتن چیزى، چنان که مى فرماید:

«وَ إِنَّ عَلَیکمْ لَحافِظینَ * کراماً کاتِبینَ».(انفطار/۱۰ـ۱۱) «براى شما نگهبانانى گمارده شده اند که نویسندگان بزرگوارى هستند».

۳. دفع شرّ و بلا، چنان که در گفتار برادران یوسف و حضرت یعقوب به همین معنا است؛ البته مقصود این نیست که حفظ داراى معانى سه گانه است، بلکه حفظ یک معنا بیش ندارد و اختلافها ناشى از متعلق است، هرگاه آن را به حدود و قوانین الهى نسبت دهیم، مقصود رعایت آن، و اگر به اعمال مکلفین نسبت دهیم، مقصود ضبط آنها است.

مطالب مرتبط

• خیر (اسم الله)

اسماء الله در قرآن
تعداد:۱۳۵
الف	اله، اَحَد، اوّل، آخِر، اعلى، اکرم، اعلم، ارحم الراحمین، احکم الحاکمین، احسن الخالقین، اهل التقوی، اهل‌ المغفرة، اقرب، ابقى، اسرع الحاسبین.
ب	بارى، باطن، بدیع، بَرّ، بصیر.
ت	توّاب.
ج	جبّار، جامع.
ح	حکیم، حلیم، حیّ، حق، حمید، حسیب، حفیظ، حفى.
خ	خبیر، خالق، خلاق، خیر، خیرالماکرین، خیرالرازقین، خیرالفاصلین، خیرالحاکمین، خیرالفاتحین، خیرالغافرین، خیرالوارثین، خیرالراحمین، خیرالمنزلین.
ذ	ذوالعرش، ذوالطول، ذوانتقام، ذوالفضل العظیم، ذوالرحمة، ذوالقوة، ذوالجلال و الاکرام، ذوالمعارج.
ر	رحمان، رحیم، رؤوف، رب، رفیع الدرجات، رزاق، رقیب.
س	سمیع، سلام، سریع الحساب، سریع العقاب.
ش	شهید، شاکر، شکور، شدید العذاب، شدید العقاب، شدید المحال.
ص	صمد.
ظ	ظاهر.
ع	عالِمُ غيبِ السماواتِ و الأرضِ، علیم، عزیز، عفوّ، على، عظیم، علام‌الغیوب، عالم الغیب و الشهادة.
غ	غافرالذنب،غالب، غفار، غفور، غنى.
ف	فالق الاصباح، فالق الحب و النوى، فاطر، فتّاح.
ق	قوى، قدوس، قیوم، قاهر، قهار، قریب، قادر، قدیر، قابل‌التوب، القائم على کل نفس.
ک	کبیر، کریم، کافی.
ل	لطیف.
م	مؤمن، مهیمن، متکبر، مصوِّر، مجید، مجیب، مبین، مولی، محیط، مقیت، متعال، محیى، متین، مقتدر، مستعان، مبدى، مالک الملک.
ن	نصیر ، نور.
و	وهاب، واحد، ولی، والی، واسع، وکیل، ودود.
ه	هادی.