مقیت
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
اسم صد و بيست و سوم. المُقيت؛
لفظ «مقيت» يك بار در قرآن آمده و وصف خدا قرار گرفته است، چنان كه مى فرمايد:
«مَنْْ يَشْفَع شَفاعَةً حَسَنَةً يَكُنْ لَهُ نَصِيبٌ مِنْها وَ مَنْ يَشْفَع شَفاعَةً سَيّئَةً يَكُنْ لَهُ كِفْلٌ مِنْها وَ كانَ اللّهُ عَلى كُلِّ شَىء مُقِيتاً».(نساء/85)
«هر كس در كار نيكى شفاعت كند او را از آن نصيبى است و هركس در كار بدى شفاعت نمايد او را از آن بهره اى است و خدا نگهبان همه چيز است».
شیخ صدوق مى گويد: «مقيت» به معنى حافظ و رقيب است، و اگر به روزى «قوت» مى گويند زيرا مايه حفظ بدن است.[۱]
پانویس
منبع
منشور جاوید، جعفر سبحانی، صفحه۳۶۶ و ۳۶۷، پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سبحانی.