متین (اسم الله)
اسم صد و پانزدهم: المتين
لفظ «متين» در قرآن سه بار وارد شده و در يك مورد وصف خدا قرار گرفته است، چنان كه مى فرمايد:
«ما أُريدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْق وَ ما أُريدُ أَن يُطْعِمُون * إِنَّ اللّهَ هُوَ الرَّزّاقُ ذُو القُوَّةِ المَتينُ».(ذاريات/57ـ 58)
«از آنها روزى نمى خواهم، و نمى خواهم مرا اطعام كنند، خدا است روزى دهنده و اوست صاحب نيروى استوار».
ابن فارس مى گويد: «متين» در اصل به معنى صلابت و سختى است در حالى كه رازى مى گويد: متين به معناى پشت است، و پايدارى هر حيوانى به وسيله پشت آن است، و از اين جهت نيرو را در لغت عرب «ظهر» گويند، چنان كه مى فرمايد: «وَ لَو كانَ بعضهُمْ لِبَعْض ظَهيراً». (اسراء/88) «هر چند برخى پشتيبان برخى ديگر شود» و كلام استوار را «متين» نامند.[۱]
در هر حال «متين» را از «متانت» به معنى صلابت يا از «متن» به معنى پشت بگيريم، نمى توان خدا را به اين معنا توصيف كرد، ناچار بايد لازم معناى آن را بگيريم و آن اين كه خدا موجودى است كه هرگز مغلوب ديگرى نشده و از آن متأثر نمى شود و شاهد آن جمله (ذو القوّة) است كه قبل از متين آمده است، و در گذشته يادآور شديم كه قوه با قدرت فرق دارد، قوه مرتبه شديد قوت را مى گويند، و گويا آيه دلالت مى كند كه خدا در نهايت قدرت است كه هرگز مغلوب ديگرى نمى شود و مجموعاً مساوى با واجب الوجود مى شود.
پانویس
- ↑ لوامع البينات، ص 295.
منبع
منشور جاوید، جعفر سبحانی، ج2 ص۳۵۶ و ۳۵۷، پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سبحانی