علّام الغیوب (اسم الله)
اسم هشتادم: علاّم الغیوب؛
این اسم در قرآن چهار با آمده و در همه موارد وصف خدا قرار گرفته است:
۱. «...تَعْلَمُ ما فِى نَفْسى وَ لا أَعْلَمُ ما فِى نَفْسِک إِنَّک أَنْتَ عَلاّم الغُیوب».(مائده/۱۱۶)
«آنچه در ضمیر من است تو مى دانى و آنچه در ذات تو است نمى دانم، تو همه اسرار نهان را مى دانى».
۲. «أَلَمْ یعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ یعْلَمُ سَرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ وَ انَّ اللّهَ عَلاّمُ الغُیوب».(توبه/۷۸)
«آیا نمى دانند که خدا اسرار و سخنان در گوش آنان را مى داند، خداوند از همه امور پنهان آگاه است».
۳. «...قالُوا لاعِلْمَ لَنا إِنَّک أَنْتَ عَلاّمُ الغُیوب».(مائده/۱۰۹)
«رسولان گفتند ما را دانشى نیست تو آگاه از همه امور پنهان هستى».
۴. «...إِنَّ رَبِّى یقْذِفُ بِالحَقِّ عَلاّمُ الغُیوب».(سبأ/۴۸)
«پروردگارم حق را به دلها القا مى کند او است آگاه از همه غیب ها».
آیات یاد شده در صدد حصر آگاهى از غیب به خدا است، و نکته آن قبلاً بیان شد.
منبع
منشور جاوید، جعفر سبحانی، صفحه ۲۹۱، پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سبحانی
