متین (اسم الله): تفاوت بین نسخهها
Goodosuser (بحث | مشارکتها) جز (متین(اسم الله) را به متین (اسم الله) منتقل کرد: پیروی از قانون بقیه اسامی خاص) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
سطر ۲: | سطر ۲: | ||
اسم صد و پانزدهم: '''المتين''' | اسم صد و پانزدهم: '''المتين''' | ||
− | لفظ | + | لفظ «متين» در [[قرآن]] سه بار وارد شده و در يك مورد وصف [[الله|خدا]] قرار گرفته است، چنان كه مى فرمايد: |
− | (ما أُريدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْق وَ ما أُريدُ أَن | + | (ما أُريدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْق وَ ما أُريدُ أَن يُطْعِمُون * إِنَّ اللّهَ هُوَ الرَّزّاقُ ذُو القُوَّةِ المَتينُ).(ذاريات/57ـ 58) |
«از آنها روزى نمى خواهم، و نمى خواهم مرا اطعام كنند، خدا است روزى دهنده و اوست صاحب نيروى استوار». | «از آنها روزى نمى خواهم، و نمى خواهم مرا اطعام كنند، خدا است روزى دهنده و اوست صاحب نيروى استوار». | ||
− | |||
− | ابن فارس مى گويد:«متين» در اصل به معنى صلابت و سختى است در حالى كه رازى مى گويد: متين به معناى پشت است، و پايدارى هر حيوانى به وسيله پشت آن است، و از اين جهت نيرو را در لغت عرب «ظهر» گويند، چنان كه مى فرمايد:(وَ لَو كانَ بعضهُمْ لِبَعْض ظَهيراً).(اسراء/88) | + | [[ابن فارس]] مى گويد: «متين» در اصل به معنى صلابت و سختى است در حالى كه [[فخر رازى|رازى]] مى گويد: متين به معناى پشت است، و پايدارى هر حيوانى به وسيله پشت آن است، و از اين جهت نيرو را در لغت عرب «ظهر» گويند، چنان كه مى فرمايد: (وَ لَو كانَ بعضهُمْ لِبَعْض ظَهيراً). ([[سوره اِسراء|اسراء]]/88) «هر چند برخى پشتيبان برخى ديگر شود» و كلام استوار را «متين» نامند.<ref>لوامع البينات، ص 295.</ref> |
− | در هر حال «متين» را از «متانت» به معنى صلابت يا از «متن» به معنى پشت بگيريم، نمى توان خدا را به اين معنا توصيف كرد، ناچار بايد لازم معناى آن را بگيريم و آن اين كه خدا موجودى است كه هرگز مغلوب ديگرى نشده و از آن متأثر نمى شود و شاهد آن جمله (ذو القوّة)است كه قبل از متين آمده است، و در گذشته يادآور شديم كه قوه با قدرت فرق دارد، قوه مرتبه شديد قوت را مى گويند، و گويا آيه دلالت مى كند كه خدا در نهايت قدرت است كه هرگز مغلوب ديگرى نمى شود و مجموعاً مساوى با واجب الوجود مى شود. | + | در هر حال «متين» را از «متانت» به معنى صلابت يا از «متن» به معنى پشت بگيريم، نمى توان خدا را به اين معنا توصيف كرد، ناچار بايد لازم معناى آن را بگيريم و آن اين كه خدا موجودى است كه هرگز مغلوب ديگرى نشده و از آن متأثر نمى شود و شاهد آن جمله (ذو القوّة) است كه قبل از متين آمده است، و در گذشته يادآور شديم كه قوه با قدرت فرق دارد، قوه مرتبه شديد قوت را مى گويند، و گويا آيه دلالت مى كند كه خدا در نهايت قدرت است كه هرگز مغلوب ديگرى نمى شود و مجموعاً مساوى با واجب الوجود مى شود. |
+ | |||
+ | == پانویس == | ||
+ | <references /> | ||
== منبع == | == منبع == | ||
− | + | [http://lib.eshia.ir/26678/2/356 منشور جاوید، جعفر سبحانی، ج2 ص۳۵۶ و ۳۵۷، پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سبحانی] | |
− | < | + | <br />{{اسماء الله}} |
− | |||
− | {{اسماء الله}} | ||
[[رده:اسماء و صفات الهی]] | [[رده:اسماء و صفات الهی]] | ||
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] |
نسخهٔ ۱۵ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۰۵
اسم صد و پانزدهم: المتين
لفظ «متين» در قرآن سه بار وارد شده و در يك مورد وصف خدا قرار گرفته است، چنان كه مى فرمايد:
(ما أُريدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْق وَ ما أُريدُ أَن يُطْعِمُون * إِنَّ اللّهَ هُوَ الرَّزّاقُ ذُو القُوَّةِ المَتينُ).(ذاريات/57ـ 58)
«از آنها روزى نمى خواهم، و نمى خواهم مرا اطعام كنند، خدا است روزى دهنده و اوست صاحب نيروى استوار».
ابن فارس مى گويد: «متين» در اصل به معنى صلابت و سختى است در حالى كه رازى مى گويد: متين به معناى پشت است، و پايدارى هر حيوانى به وسيله پشت آن است، و از اين جهت نيرو را در لغت عرب «ظهر» گويند، چنان كه مى فرمايد: (وَ لَو كانَ بعضهُمْ لِبَعْض ظَهيراً). (اسراء/88) «هر چند برخى پشتيبان برخى ديگر شود» و كلام استوار را «متين» نامند.[۱]
در هر حال «متين» را از «متانت» به معنى صلابت يا از «متن» به معنى پشت بگيريم، نمى توان خدا را به اين معنا توصيف كرد، ناچار بايد لازم معناى آن را بگيريم و آن اين كه خدا موجودى است كه هرگز مغلوب ديگرى نشده و از آن متأثر نمى شود و شاهد آن جمله (ذو القوّة) است كه قبل از متين آمده است، و در گذشته يادآور شديم كه قوه با قدرت فرق دارد، قوه مرتبه شديد قوت را مى گويند، و گويا آيه دلالت مى كند كه خدا در نهايت قدرت است كه هرگز مغلوب ديگرى نمى شود و مجموعاً مساوى با واجب الوجود مى شود.
پانویس
- ↑ لوامع البينات، ص 295.
منبع
منشور جاوید، جعفر سبحانی، ج2 ص۳۵۶ و ۳۵۷، پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سبحانی