سوره عنکبوت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۴: سطر ۴:
 
|بعدی=روم
 
|بعدی=روم
 
|شماره=۲۹
 
|شماره=۲۹
|جزء=20 و 21
+
|جزء=۲۰ و ۲۱
 
|محل نزول=مکه
 
|محل نزول=مکه
 
|ترتیب نزول=۸۵
 
|ترتیب نزول=۸۵
 
|تعداد آیه=۶۹
 
|تعداد آیه=۶۹
 
}}
 
}}
 +
'''«سوره عنکبوت»''' بیست و نهمین [[سوره]] از [[قرآن|قرآن کریم]] است و دارای ۶۹ [[آیه]] می باشد.
  
 +
==نزول سوره عنکبوت==
  
سوره عنکبوت بیست و نهمین سوره از قرآن است و دارای 69 آیه است.
+
تمام آیات سوره عنکبوت به گفتار عکرمه و عطا و کلبى در [[مکه]] نازل شده و بنا به گفتار قتاده و [[ابن عباس]] در یکى از دو قولش نزول آن را در [[مدینه]] مى‌دانند و [[حسن بصری]] گوید: تمامى آن در مکه بجز ده [[آیه|آیه]] از اولش که در مدینه آمده و ابن عباس نیز در نظر دیگرش موافق این گفتار بوده و از یحیى بن سلام حکایت می نماید.
  
==نزول سوره عنکبوت==
+
این سوره در ترتیب مصحف، بیست و نهمین سوره و در [[ترتیب نزول سوره ها|ترتیب نزول]]، هشتاد و پنجمین سوره در [[قرآن|قرآن کریم]] است که پیش از آن [[سوره روم]] و پس از آن [[سوره مطففین]] نازل شده است.
  
تمام آیات سوره عنکبوت  به گفتار عكرمه و عطا و كلبى در [[مكه]] نازل شده و بنا به گفتار قتاده و ابن عباس در يكى از دو قولش نزول آن را در [[مدينه]] مى‌دانند و حسن گويد: تمامى آن در مكه بجز ده آيه از اولش كه در مدينه آمده و ابن عباس نيز در نظر ديگرش موافق اين گفتار بوده و از يحيى بن سلام حكايت مي نمايد.
+
==عدد آیات سوره ==
  
این سوره در ترتیب مصحف بیست و نهمین سوره و در ترتیب نزول هشتاد و پنجمین  سوره قرآن کریم است که پیش از آن [[سوره روم]] و پس از آن [[سوره مطففین]] نازل شده است.  
+
این سوره به اتفاق تمام دانشمندان [[تفسیر قرآن|تفسیر]]، ۶۹ [[آیه|آیه]] می باشد و قراء [[کوفه|کوفه]] «الم» را یک آیه و قراء [[حجاز]] {{متن قرآن|«تَقْطَعُونَ السَّبِیلَ»}} را یک آیه و قراء [[بصره]] و [[شام]] {{متن قرآن|«مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ»}} را آیه‌اى می دانند.
  
==عدد آيات سوره عنکبوت==
+
==محتوا و هدف سوره ==
 +
غرض سوره به طورى که از اول و آخرش و [[سیاق آیات|سیاق]] جارى در سراسرش استفاده می شود، این است که: غرض [[الله|خداى تعالى]] از [[ایمان|ایمان]] مردم، تنها این نیست که به زبان بگویند ایمان آوردیم، بلکه غرض، حقیقت ایمان است، که تندباد [[فتنه|فتنه‌ها]] آن را تکان نمی دهد، و دگرگونى حوادث، دگرگونش نمی سازد، بلکه هر چه فتنه‌ها بیشتر فشار بیاورد، پا بر جا و ریشه‌دارتر می گردد.
 +
پس غرض سوره، اعلام این معنا است که مردم خیال نکنند به صرف اینکه بگویند ایمان آوردیم دست از سرشان برمی دارند، و در بوته آزمایش قرار نمی گیرند، نه، بلکه حتما [[امتحان الهی|امتحان]] می شوند، تا آنچه در دل نهان دارند ظاهر شود و معلوم شود ایمان است یا [[کفر|کفر]]: {{متن قرآن|«فَلَیعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ لَیعْلَمَنَّ الْکاذِبِینَ»}} پس خدا حتما باید معلوم کند آن کسانى را که در دعوى ایمان راست می گویند، و آنهایى که در این دعوى دروغگویند". 
 +
                     
 +
پس فتنه و محنت، یکى از سنت‌هاى الهى است که به هیچ وجه و در باره هیچ کس از آن گذشت نمی شود، همان طور که در امت‌هاى گذشته از قبیل قوم [[حضرت نوح علیه السلام|نوح]]، [[قوم عاد|عاد]]، [[ثمود]]، قوم [[حضرت ابراهیم علیه السلام|ابراهیم]]، [[قوم لوط|لوط]]، [[حضرت شعیب علیه السلام|شعیب]] و [[حضرت موسی علیه السلام|موسى]] جریان یافت، و جمعى [[استقامت]] ورزیده و جمعى دیگر هلاک شدند و در امت‌هاى حاضر و آینده نیز جریان خواهد داشت، و خدا به کسى [[ظلم]] نکرده و نمی کند، این خود [[امّت|امت‌ها]] و اشخاصند که به خود ظلم می کنند.
 +
پس کسى که می گوید من به خدا ایمان آوردم، باید در برابر ایمانش [[صبر]] کند، و خداى یگانه را بپرستد و چون قیام به وظایف دینى برایش دشوار و یا غیر ممکن شد باید به دیارى دیگر مهاجرت کند، دیارى و سرزمینى که در آنجا بتواند به وظیفه‌هاى خود عمل کند، چون، زمین خدا وسیع است.
  
اين سوره به اتفاق تمام دانشمندان تفسير 69 آيه مي باشد و قراء كوفه «الم» را يك آيه و قراء حجاز «تَقْطَعُونَ السَّبِيلَ» را يك آيه و قراء بصره و شام «مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ» را آيه‌اى مي دانند.
+
و هرگز نباید به خاطر ترس از گرسنگى و سایر امور زندگى از مهاجرت چشم بپوشد، براى اینکه [[رزق]] بندگان به عهده خدا است، {{متن قرآن|«وَ کأَینْ مِنْ دَابَّةٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ یرْزُقُها وَ إِیاکمْ»}} و چه بسیار جنبده که خودش متحمل رزقش نیست، بلکه خدا است که رزق آنها و رزق شما را می دهد".
  
==فضيلت سوره عنکبوت==
+
و اما مشرکین که مؤمنین را آزار می کردند با اینکه مؤمنین بغیر از اینکه می گفتند:
 +
پروردگار ما اللَّه است، هیچ جرمى مرتکب نشده بودند، آنها هم باید بدانند که با این رفتار خود خدا را عاجز نمی کنند، و به ستوه نمی آورند، و نمی توانند خواست خود را علیه خواست خدا به کرسى بنشانند، بلکه خود این آزارشان هم که گفتیم [[فتنه]] و آزمایش مؤمنین است، فتنه و آزمایش خودشان نیز هست، و چنان نیست که از [[علم الهی|علم]] و تقدیر الهى خارج باشد، بلکه این خدا است که آنان را در چنین بوته‌اى از آزمایش قرار داده، و دارد علیه آنان ضبط می کند، تا اگر خواست در همین دنیا به وبال آن گرفتارشان کند، و اگر خواست این [[عذاب]] را تاخیر انداخته در روزى که به سوى او برمی گردند، و دیگر راه گریزى ندارند، عذاب کند.
  
ابى بن كعب از پيامبر صلی الله علیه و آله روايت كند كه حضرت فرمود: هر كه [[سوره عنكبوت]] را قرائت كند به عدد آنچه را كه مؤمن و منافق وجود دارد ده برابرش به او پاداش داده خواهد شد.
+
و اما آن چه به عنوان حجت و دلیل براى خود درست کرده و دل بدان خوش کرده‌اند، سخن باطل و دلیل مردودى است که هیچ جا به دردشان نمی خورد، و [[حجت]] علیه آنان تمام است.<ref> ترجمه المیزان، ج‌۱۶، ص: ۱۴۶ </ref>
  
ابوبصير از [[امام صادق]] علیه السلام روايت كند كه هر كس سوره عنكبوت و روم را در شب بيست و سوم ماه [[رمضان]] بخواند به خدا سوگند كه از بهشتيان بوده و در اين گفتار هرگز استثناء نكنم و از خداوند نترسم كه اين قسم را بر من گناه بنويسد، چون مي دانم اين دو سوره نزد پروردگار ارجمند است.
+
==فضیلت سوره ==
 +
[[ابی بن کعب|ابى بن کعب]] از [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه و آله روایت کند که حضرت فرمود: هر که [[سوره عنکبوت]] را قرائت کند، به عدد آنچه را که [[مومن|مؤمن]] و [[نفاق|منافق]] وجود دارد ده برابرش به او پاداش داده خواهد شد.
  
== هدف سوره عنکبوت==
+
[[ابو بصیر]] از [[امام صادق]] علیه السلام روایت کند که هر کس سوره عنکبوت و [[سوره روم|روم]] را در شب بیست و سوم [[ماه رمضان]] بخواند، به خدا سوگند که از [[بهشت|بهشتیان]] بوده و در این گفتار هرگز استثناء نکنم و از [[الله|خداوند]] نترسم که این [[قسم]] را بر من گناه بنویسد، چون می دانم این دو سوره نزد پروردگار ارجمند است.
غرض سوره به طورى كه از اول و آخرش و سياق جارى در سراسرش استفاده میشود، اين است كه: غرض خداى تعالى از ايمان مردم تنها اين نيست كه به زبان بگويند ايمان آورديم، بلكه غرض، حقيقت ايمان است، كه تندباد فتنه‌ها آن را تكان نمیدهد، و دگرگونى حوادث، دگرگونش نمیسازد، بلكه هر چه فتنه‌ها بيشتر فشار بياورد، پا بر جا و ريشه‌دارتر میگردد.
 
پس غرض سوره اعلام اين معنا است كه مردم خيال نكنند به صرف اينكه بگويند ايمان آورديم دست از سرشان برمیدارند، و در بوته آزمايش قرار نمیگيرند، نه، بلكه حتما امتحان میشوند، تا آنچه در دل نهان دارند ظاهر شود و معلوم شود ايمان است يا كفر،" فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْكاذِبِينَ- پس خدا حتما بايد معلوم كند آن كسانى را كه در دعوى ايمان راست میگويند، و آنهايى كه در اين دعوى دروغگويند". 
 
                     
 
پس فتنه و محنت يكى از سنت‌هاى الهى است كه به هيچ وجه و در باره هيچ كس از آن گذشت نمیشود، همان طور كه در امت‌هاى گذشته از قبيل قوم نوح، عاد، ثمود، قوم ابراهيم، لوط، شعيب و موسى جريان يافت، و جمعى استقامت ورزيده و جمعى ديگر هلاك شدند و در امت‌هاى حاضر و آينده نيز جريان خواهد داشت، و خدا به كسى ظلم نكرده، و نمیكند، اين خود امت‌ها و اشخاصند كه به خود ظلم میكنند.
 
پس كسى كه میگويد من به خدا ايمان آوردم بايد در برابر ايمانش صبر كند، و خداى يگانه را بپرستد و چون قيام به وظايف دينى برايش دشوار و يا غير ممكن شد بايد به ديارى ديگر مهاجرت كند، ديارى و سرزمينى كه در آنجا بتواند به وظيفه‌هاى خود عمل كند، چون، زمين خدا وسيع است.
 
 
 
و هرگز نبايد به خاطر ترس از گرسنگى و ساير امور زندگى از مهاجرت چشم بپوشد، براى اينكه رزق بندگان به عهده خدا است،" وَ كَأَيِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ يَرْزُقُها وَ إِيَّاكُمْ- و چه بسيار جنبده كه خودش متحمل رزقش نيست بلكه خدا است كه رزق آنها و رزق شما را میدهد".
 
و اما مشركين كه مؤمنين را آزار میكردند با اينكه مؤمنين بغير از اينكه میگفتند:
 
پروردگار ما اللَّه است، هيچ جرمى مرتكب نشده بودند، آنها هم بايد بدانند كه با اين رفتار خود خدا را عاجز نمیكنند، و به ستوه نمیآورند، و نمیتوانند خواست خود را عليه خواست خدا به كرسى بنشانند، بلكه خود اين آزارشان هم كه گفتيم فتنه و آزمايش مؤمنين است، فتنه و آزمايش خودشان نيز هست، و چنان نيست كه از علم و تقدير الهى خارج باشد، بلكه اين خدا است كه آنان را در چنين بوته‌اى از آزمايش قرار داده، و دارد عليه آنان ضبط میكند، تا اگر خواست در همين دنيا به وبال آن گرفتارشان كند، و اگر خواست اين عذاب را تاخير انداخته در روزى كه به سوى او برمیگردند، و ديگر راه گريزى ندارند، عذاب كند.
 
و اما آن چه به عنوان حجت و دليل براى خود درست كرده و دل بدان خوش كرده‌اند، سخن باطل و دليل مردودى است كه هيچ جا به دردشان نمیخورد، و حجت عليه آنان تمام است <ref> ترجمه الميزان، ج‌16، ص: 146 </ref>
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
*فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‌19، ص3.
+
 
*محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج‌16، ص: 146 ، قم 1374
+
*فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‌۱۹، ص۳.
*[http://wiki.ahlolbait.com/index.php/%D8%AA%D8%B1%D8%AA%DB%8C%D8%A8_%D9%86%D8%B2%D9%88%D9%84_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%87%D8%A7 ترتیب نزول سوره ها]، در همین دانشنامه
+
*محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج‌۱۶، ص۱۴۶ ، قم ۱۳۷۴.
 +
*[http://wiki.ahlolbait.com/index.php/%D8%AA%D8%B1%D8%AA%DB%8C%D8%A8_%D9%86%D8%B2%D9%88%D9%84_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%87%D8%A7 ترتیب نزول سوره ها]، در همین دانشنامه.
 +
 
 
==پیوست==
 
==پیوست==
[[سوره عنکبوت/متن و ترجمه]]
+
[[سوره عنکبوت/متن و ترجمه|'''سوره عنکبوت/متن و ترجمه''']]
 
+
{{فهرست سوره های قرآن
 +
|سوره=۲۹.[[سوره عنکبوت|العنكبوت]]
 +
|قبلی=۲۸.[[سوره قصص|القصص]]
 +
|بعدی=۳۰.[[سوره روم|الروم]]
 +
}}
 
{{قرآن}}
 
{{قرآن}}
  
 
[[رده:سوره های قرآن]]
 
[[رده:سوره های قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۴۵

<<قصص عنکبوت روم>>
شماره: ۲۹
جزء : ۲۰ و ۲۱
محل نزول: مکه
ترتيب نزول : ۸۵
تعداد آیه : ۶۹
متن و ترجمه سوره

فهرست سوره‌های قرآن

«سوره عنکبوت» بیست و نهمین سوره از قرآن کریم است و دارای ۶۹ آیه می باشد.

نزول سوره عنکبوت

تمام آیات سوره عنکبوت به گفتار عکرمه و عطا و کلبى در مکه نازل شده و بنا به گفتار قتاده و ابن عباس در یکى از دو قولش نزول آن را در مدینه مى‌دانند و حسن بصری گوید: تمامى آن در مکه بجز ده آیه از اولش که در مدینه آمده و ابن عباس نیز در نظر دیگرش موافق این گفتار بوده و از یحیى بن سلام حکایت می نماید.

این سوره در ترتیب مصحف، بیست و نهمین سوره و در ترتیب نزول، هشتاد و پنجمین سوره در قرآن کریم است که پیش از آن سوره روم و پس از آن سوره مطففین نازل شده است.

عدد آیات سوره

این سوره به اتفاق تمام دانشمندان تفسیر، ۶۹ آیه می باشد و قراء کوفه «الم» را یک آیه و قراء حجاز «تَقْطَعُونَ السَّبِیلَ» را یک آیه و قراء بصره و شام «مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ» را آیه‌اى می دانند.

محتوا و هدف سوره

غرض سوره به طورى که از اول و آخرش و سیاق جارى در سراسرش استفاده می شود، این است که: غرض خداى تعالى از ایمان مردم، تنها این نیست که به زبان بگویند ایمان آوردیم، بلکه غرض، حقیقت ایمان است، که تندباد فتنه‌ها آن را تکان نمی دهد، و دگرگونى حوادث، دگرگونش نمی سازد، بلکه هر چه فتنه‌ها بیشتر فشار بیاورد، پا بر جا و ریشه‌دارتر می گردد. پس غرض سوره، اعلام این معنا است که مردم خیال نکنند به صرف اینکه بگویند ایمان آوردیم دست از سرشان برمی دارند، و در بوته آزمایش قرار نمی گیرند، نه، بلکه حتما امتحان می شوند، تا آنچه در دل نهان دارند ظاهر شود و معلوم شود ایمان است یا کفر: «فَلَیعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ لَیعْلَمَنَّ الْکاذِبِینَ» پس خدا حتما باید معلوم کند آن کسانى را که در دعوى ایمان راست می گویند، و آنهایى که در این دعوى دروغگویند".

پس فتنه و محنت، یکى از سنت‌هاى الهى است که به هیچ وجه و در باره هیچ کس از آن گذشت نمی شود، همان طور که در امت‌هاى گذشته از قبیل قوم نوح، عاد، ثمود، قوم ابراهیم، لوط، شعیب و موسى جریان یافت، و جمعى استقامت ورزیده و جمعى دیگر هلاک شدند و در امت‌هاى حاضر و آینده نیز جریان خواهد داشت، و خدا به کسى ظلم نکرده و نمی کند، این خود امت‌ها و اشخاصند که به خود ظلم می کنند. پس کسى که می گوید من به خدا ایمان آوردم، باید در برابر ایمانش صبر کند، و خداى یگانه را بپرستد و چون قیام به وظایف دینى برایش دشوار و یا غیر ممکن شد باید به دیارى دیگر مهاجرت کند، دیارى و سرزمینى که در آنجا بتواند به وظیفه‌هاى خود عمل کند، چون، زمین خدا وسیع است.

و هرگز نباید به خاطر ترس از گرسنگى و سایر امور زندگى از مهاجرت چشم بپوشد، براى اینکه رزق بندگان به عهده خدا است، «وَ کأَینْ مِنْ دَابَّةٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ یرْزُقُها وَ إِیاکمْ» و چه بسیار جنبده که خودش متحمل رزقش نیست، بلکه خدا است که رزق آنها و رزق شما را می دهد".

و اما مشرکین که مؤمنین را آزار می کردند با اینکه مؤمنین بغیر از اینکه می گفتند: پروردگار ما اللَّه است، هیچ جرمى مرتکب نشده بودند، آنها هم باید بدانند که با این رفتار خود خدا را عاجز نمی کنند، و به ستوه نمی آورند، و نمی توانند خواست خود را علیه خواست خدا به کرسى بنشانند، بلکه خود این آزارشان هم که گفتیم فتنه و آزمایش مؤمنین است، فتنه و آزمایش خودشان نیز هست، و چنان نیست که از علم و تقدیر الهى خارج باشد، بلکه این خدا است که آنان را در چنین بوته‌اى از آزمایش قرار داده، و دارد علیه آنان ضبط می کند، تا اگر خواست در همین دنیا به وبال آن گرفتارشان کند، و اگر خواست این عذاب را تاخیر انداخته در روزى که به سوى او برمی گردند، و دیگر راه گریزى ندارند، عذاب کند.

و اما آن چه به عنوان حجت و دلیل براى خود درست کرده و دل بدان خوش کرده‌اند، سخن باطل و دلیل مردودى است که هیچ جا به دردشان نمی خورد، و حجت علیه آنان تمام است.[۱]

فضیلت سوره

ابى بن کعب از پیامبر صلی الله علیه و آله روایت کند که حضرت فرمود: هر که سوره عنکبوت را قرائت کند، به عدد آنچه را که مؤمن و منافق وجود دارد ده برابرش به او پاداش داده خواهد شد.

ابو بصیر از امام صادق علیه السلام روایت کند که هر کس سوره عنکبوت و روم را در شب بیست و سوم ماه رمضان بخواند، به خدا سوگند که از بهشتیان بوده و در این گفتار هرگز استثناء نکنم و از خداوند نترسم که این قسم را بر من گناه بنویسد، چون می دانم این دو سوره نزد پروردگار ارجمند است.

پانویس

  1. ترجمه المیزان، ج‌۱۶، ص: ۱۴۶

منابع

  • فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‌۱۹، ص۳.
  • محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج‌۱۶، ص۱۴۶ ، قم ۱۳۷۴.
  • ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه.

پیوست

سوره عنکبوت/متن و ترجمه

سوره قبلی:

۲۸.القصص

۲۹.العنكبوت سوره بعدی:

۳۰.الروم

۱.سوره فاتحه ۲.سوره بقره ۳.سوره آل عمران ۴.سوره نساء ۵.سوره مائده ۶.سوره انعام ۷.سوره اعراف ۸.سوره انفال ۹.سوره توبه ۱۰.سوره یونس ۱۱.سوره هود ۱۲.سوره یوسف ۱۳.سوره رعد ۱۴.سوره ابراهیم ۱۵.سوره حجر ۱۶.سوره نحل ۱۷.سوره اسراء ۱۸.سوره کهف ۱۹.سوره مریم ۲۰.سوره طه ۲۱.سوره انبیاء ۲۲.سوره حج ۲۳.سوره مومنون ۲۴.سوره نور ۲۵.سوره فرقان ۲۶.سوره شعراء ۲۷.سوره نمل ۲۸.سوره قصص ۲۹.سوره عنکبوت ۳۰.سوره روم ۳۱.سوره لقمان ۳۲.سوره سجده ۳۳.سوره احزاب ۳۴.سوره سبأ ۳۵.سوره فاطر ۳۶.سوره یس ۳۷.سوره صافات ۳۸.سوره ص ۳۹.سوره زمر ۴۰.سوره غافر ۴۱.سوره فصلت ۴۲.سوره شوری ۴۳.سوره زخرف ۴۴.سوره دخان ۴۵.سوره جاثیه ۴۶.سوره احقاف ۴۷.سوره محمد ۴۸.سوره فتح ۴۹.سوره حجرات ۵۰.سوره ق ۵۱.سوره ذاریات ۵۲.سوره طور ۵۳.سوره نجم ۵۴.سوره قمر ۵۵.سوره الرحمن ۵۶.سوره واقعه ۵۷.سوره حدید ۵۸.سوره مجادله ۵۹.سوره حشر ۶۰.سوره ممتحنه ۶۱.سوره صف ۶۲.سوره جمعه ۶۳.سوره منافقون ۶۴.سوره تغابن ۶۵.سوره طلاق ۶۶.سوره تحریم ۶۷.سوره ملک ۶۸.سوره قلم ۶۹.سوره الحاقه ۷۰.سوره معارج ۷۱.سوره نوح ۷۲.سوره جن ۷۳.سوره مزمل ۷۴.سوره مدثر ۷۵.سوره قیامه ۷۶.سوره انسان ۷۷.سوره مرسلات ۷۸.سوره نبأ ۷۹.سوره نازعات ۸۰.سوره عبس ۸۱.سوره تکویر ۸۲.سوره انفطار ۸۳.سوره مطففین ۸۴.سوره انشقاق ۸۵.سوره بروج ۸۶.سوره طارق ۸۷.سوره اعلی ۸۸.سوره غاشیه ۸۹.سوره فجر ۹۰.سوره بلد ۹۱.سوره شمس ۹۲.سوره لیل ۹۳.سوره ضحی ۹۴.سوره انشراح ۹۵.سوره تین ۹۶.سوره علق ۹۷.سوره قدر ۹۸.سوره بینه ۹۹.سوره زلزال ۱۰۰.سوره عادیات ۱۰۱.سوره قارعه ۱۰۲.سوره تکاثر ۱۰۳.سوره عصر ۱۰۴.سوره همزه ۱۰۵.سوره فیل ۱۰۶.سوره قریش ۱۰۷.سوره ماعون ۱۰۸.سوره کوثر ۱۰۹.سوره کافرون ۱۱۰.سوره نصر ۱۱۱.سوره مسد ۱۱۲.سوره اخلاص ۱۱۳.سوره فلق ۱۱۴.سوره ناس

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن