شدید المحال (اسم الله): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه جدید)
 
جز (مهدی موسوی صفحهٔ شدید المحال را به شدید المحال (اسم الله) منتقل کرد)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
اسم هفتاد و چهارم:شديد المحال
+
'''اسم هفتاد و چهارم: شدید المحال؛'''
  
اين اسم در قرآن يك بار و به عنوان وصف خدا آمده است چنان كه مى فرمايد:
+
این اسم در [[قرآن]] یک بار و به عنوان وصف [[الله|خدا]] آمده است چنان که مى فرماید:
  
(...وَ هُمْ يُجادِلُونَ فِى اللّهِ وَ هُوَ شَدِيدُ المِحال).(رعد/13)
+
{{متن قرآن|«...وَ هُمْ یجادِلُونَ فِى اللّهِ وَ هُوَ شَدِیدُ المِحال»}}.([[سوره رعد|رعد]]/۱۳) «آنان درباره خدا با هم جدل مى کنند و عذاب خدا سخت است».
  
«آنان درباره خدا با هم جدل مى كنند وعذاب خدا سخت است».
+
هرگاه لفظ «محال» مصدر فعل ثلاثى «مَحُلَ» باشد به معنى عقاب و کیفر است، و اگر مصدر فعل ثلاثى «حَوَلَ» یا «حِیلَ» باشد، به گونه اى که حرف میم زاید باشد، در این صورت به معنى [[حیله|حیله]] خواهد بود، و مسلماً اِسناد حیله به خدا همان گونه که در اسم ([[خیرالماکرین|خیر الماکرین]]) بیان شد، از باب «مشاکله» است، یعنى خدا به ظاهر کارى را صورت مى دهد که مجرمان فکر مى کنند به سود آنها است، در حالى که به زیانشان مى باشد و حقیقت این حیله در برخى از [[آیه|آیات]] به عنوان «[[استدراج]]» بیان شده است، چنان که مى فرماید:
  
هرگاه لفظ «محال» مصدر فعل ثلاثى «مَحُلَ» باشد به معنى عقاب و كيفر است، و اگر مصدر فعل ثلاثى «حَوَلَ» يا «حِيَلَ» باشد، به گونه اى كه حرف ميم زايد باشد، در اين صورت به معنى حيله خواهد بود، و مسلماً اِسناد حيله به خدا همان گونه كه در اسم (خير الماكرين)بيان شد، از باب «مشاكله» است يعنى خدا به ظاهر كارى را صورت مى دهد كه مجرمان فكر مى كنند به سود آنها است در حالى كه به زيانشان مى باشد و حقيقت اين حيله در برخى از آيات به عنوان «استدراج» بيان شده است چنان كه مى فرمايد:
+
{{متن قرآن|«وَ الَّذِینَ کذَّبُوا بِآیاتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیثُ لا یعْلَمُونَ»}}.([[سوره اعراف|اعراف]]/۱۸۲) «آنان که آیات ما را تکذیب کرده اند، به تدریج از راهى که نمى دانند، گرفتارشان مى کنیم».
  
(وَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ).(اعراف/182)
+
و باز مى فرماید:
  
«آنان كه آيات ما را تكذيب كرده اند، به تدريج از راهى كه نمى دانند، گرفتارشان مى كنيم».
+
{{متن قرآن|«فَذَرْنى وَ مَنْ یکذِّبُ بِهذَا الحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیثُ لا یعْلَمُونَ»}}.([[سوره قلم|قلم]]/۴۴) «تکذیب کننده قرآن را به من واگذار به زودى آنها را از راهى که نمى دانند، گرفتار مى کنیم».
  
و باز مى فرمايد:
+
==منابع==
 
 
(فَذَرْنى وَ مَنْ يُكَذِّبُ بِهذَا الحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ).(قلم/44)
 
 
 
«تكذيب كننده قرآن را به من واگذار به زودى آنها را از راهى كه نمى دانند، گرفتار مى كنيم». <ref> [http://shia.ir/fa/persian/book?bookID=167&page=11#id280_p280  منشور جاوید، جعفر سبحانی، صفحه۲۸۰،  پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سبحانی] </ref>
 
 
 
== پانویس ==
 
 
 
<references/>
 
  
 +
* [http://tohid.ir/fa/index/book?bookID=167&page=11#id280_p280 منشور جاوید، جعفر سبحانی، صفحه۲۸۰، پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سبحانی]
 
{{اسماء الله}}
 
{{اسماء الله}}
  
 
[[رده:اسماء و صفات الهی]]
 
[[رده:اسماء و صفات الهی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۴۸

اسم هفتاد و چهارم: شدید المحال؛

این اسم در قرآن یک بار و به عنوان وصف خدا آمده است چنان که مى فرماید:

«...وَ هُمْ یجادِلُونَ فِى اللّهِ وَ هُوَ شَدِیدُ المِحال».(رعد/۱۳) «آنان درباره خدا با هم جدل مى کنند و عذاب خدا سخت است».

هرگاه لفظ «محال» مصدر فعل ثلاثى «مَحُلَ» باشد به معنى عقاب و کیفر است، و اگر مصدر فعل ثلاثى «حَوَلَ» یا «حِیلَ» باشد، به گونه اى که حرف میم زاید باشد، در این صورت به معنى حیله خواهد بود، و مسلماً اِسناد حیله به خدا همان گونه که در اسم (خیر الماکرین) بیان شد، از باب «مشاکله» است، یعنى خدا به ظاهر کارى را صورت مى دهد که مجرمان فکر مى کنند به سود آنها است، در حالى که به زیانشان مى باشد و حقیقت این حیله در برخى از آیات به عنوان «استدراج» بیان شده است، چنان که مى فرماید:

«وَ الَّذِینَ کذَّبُوا بِآیاتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیثُ لا یعْلَمُونَ».(اعراف/۱۸۲) «آنان که آیات ما را تکذیب کرده اند، به تدریج از راهى که نمى دانند، گرفتارشان مى کنیم».

و باز مى فرماید:

«فَذَرْنى وَ مَنْ یکذِّبُ بِهذَا الحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیثُ لا یعْلَمُونَ».(قلم/۴۴) «تکذیب کننده قرآن را به من واگذار به زودى آنها را از راهى که نمى دانند، گرفتار مى کنیم».

منابع

اسماء الله در قرآن
تعداد:۱۳۵
الف اله، اَحَد، اوّل، آخِر، اعلى، اکرم، اعلم، ارحم الراحمین، احکم الحاکمین، احسن الخالقین، اهل التقوی، اهل‌ المغفرة، اقرب، ابقى، اسرع الحاسبین.
ب بارى، باطن، بدیع، بَرّ، بصیر.
ت توّاب.
ج جبّار، جامع.
ح حکیم، حلیم، حیّ، حق، حمید، حسیب، حفیظ، حفى.
خ خبیر، خالق، خلاق، خیر، خیرالماکرین، خیرالرازقین، خیرالفاصلین، خیرالحاکمین، خیرالفاتحین، خیرالغافرین، خیرالوارثین، خیرالراحمین، خیرالمنزلین.
ذ ذوالعرش، ذوالطول، ذوانتقام، ذوالفضل العظیم، ذوالرحمة، ذوالقوة، ذوالجلال و الاکرام، ذوالمعارج.
ر رحمان، رحیم، رؤوف، رب، رفیع الدرجات، رزاق، رقیب.
س سمیع، سلام، سریع الحساب، سریع العقاب.
ش شهید، شاکر، شکور، شدید العذاب، شدید العقاب، شدید المحال.
ص صمد.
ظ ظاهر.
ع عالِمُ غيبِ السماواتِ و الأرضِ، علیم، عزیز، عفوّ، على، عظیم، علام‌الغیوب، عالم الغیب و الشهادة.
غ غافرالذنب،غالب، غفار، غفور، غنى.
ف فالق الاصباح، فالق الحب و النوى، فاطر، فتّاح.
ق قوى، قدوس، قیوم، قاهر، قهار، قریب، قادر، قدیر، قابل‌التوب، القائم على کل نفس.
ک کبیر، کریم، کافی.
ل لطیف.
م مؤمن، مهیمن، متکبر، مصوِّر، مجید، مجیب، مبین، مولی، محیط، مقیت، متعال، محیى، متین، مقتدر، مستعان، مبدى، مالک الملک.
ن نصیر ، نور.
و وهاب، واحد، ولی، والی، واسع، وکیل، ودود.
ه هادی.