مختصر نویسی متوسط است
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

الکافی (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (الكافى را به الکافی منتقل کرد)
جز
(۲۹ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۸ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
−
{{نوشته های اعضای دانشنامه}}
+
{{خوب}}
−
==الکافی==
+
{{مشخصات کتاب
  
−
'''معرفی کتاب کافی:'''
+
|عنوان=
  
−
كتاب «الكافي» يكى از مهم  ترين و معتبرترين كتب حديثى [[شيعه]] و ماندگارترين اثر [[محمد بن یعقوب کلینی]] است. كلينى از جمله کسانی است که كليه علماي رجال، وي را با عبارات موکد توثيق نموده اند.
+
|تصویر= [[پرونده:الکافی.jpg|240px|وسط]]
  
−
[[نجاشی]] درباره اش مي نويسد: «أوثق الناس في الحديث و أثبتهم»، موثق ‌ترين و ثابت ‌ترين كسان در [[حدیث]] است. و همين جمله را [[علامه حلی]] و [[ابن ‌داوود]] تكرار مي ‌كنند. لذا کلینی به ثقه الاسلام معروف گرديد.(1)
+
|نویسنده= محمد بن یعقوب کلینی
  
−
علامه [[بحرالعلوم]] در رجال خود پس از ذكر روايت نبوي (كه خداوند در رأس هر صد سال كسي را كه [[دين]] را از اندلس تجديد كند برمي انگيزد.) مي نويسد: [[ابن اثير]](2) كليني را مجدد مذهب اماميه در رأس قرن سوم شمرده.  
+
|موضوع= احاديث شيعه.
  
−
آن گاه اضافه مي كند: سخن اين دانشمند كلام حقي است كه خداوند بر زبانش جاري ساخته. كسي که در كافي، به دقت، نظر و تأمل كند برايش روشني اين سخن آشكار مي گردد و مي داند كه وي مصداق اين حديث است. زيرا كافي كتاب مفيدي است كه در تمام كتب حديث نظير ندارد. هم از لحاظ كثرت احاديث و حسن ترتيب و هم به واسطه  ضبط در نقل. به علاوه كه اين كتاب در زمان [[غيبت صغری]] امام و پيش نظر سفراء آن حضرت در بيست سال انجام شده.(3)
+
|زبان= عربی
  
−
[[ابن طاووس حلی]] می گوید: توثیق و امانت کلینی مورد اتفاق همگان است. [[ابن حجر عسقلانی]] می گوید: کلینی از رؤسا فضلاء شیعه است در ایام مقتدر عباسی.
+
|تعداد جلد= 8
  
−
ملا محمد تقی مجلسی می گوید: [[حق]] این است که در میان علماء شیعه مانند کلینی نیامده است، و هر که در اخبار و ترتیب کتاب او دقت کند درمی یابد که او از جانب خداوند تبارک و تعالی مؤید بوده است.
+
|عنوان افزوده1= مصحح
  
−
'''اهميت کافی:'''
+
|افزوده1= علي أكبر الغفاري
  
−
براى دريافت اهميت اين كتاب، ابتدا سخنانى از بزرگان حديث و پيشتازان اين ميدان را يادآور مى  شويم و سپس به برخى از ويژگى  هاى كتاب مى  پردازيم.
+
|عنوان افزوده2=
  
−
شیخ کلینی در پاسخ کسی که از او درخواست نوشتن کتاب جامعی نموده ‌است، می  گوید: «در کافی تمام آن چه متعلم در فنون علم [[دین]]، به آن نیاز دارد و قصد عمل به اخبار درست و سنن صحیح دارد، جمع شده ‌است».
+
|افزوده2=
  
−
[[شیخ حر عاملی]] این سخن کلینی را بیانی صریح در شهادت به صحت احادیث کافی ـ البته به اصطلاح قدما ـ می  داند. (صحیح به اصطلاح قدما به معنی قطعیت صدور از معصوم با قرائن قطعی یا تواتر یا شهرت صحت اصول و منابع اصلی است.)
+
|لینک= * [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/78614/%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A7%D9%81%D9%8A/&from=search&&query=%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A7%D9%81%D9%8A&field=title&count=20&resTypes=200&execute=true#!resource الکافی]
 +
}}
 +
کتاب '''«الکافی»''' یکى از مهمترین و معتبرترین کتب حدیثى [[شیعه]] اثر [[محمد بن یعقوب کلینی]] است. این کتاب اولین کتاب جامع روایی و یکی از مجموعه [[کتب اربعه]] حدیث شیعه است.
  
−
«[[شيخ مفيد]]» كه از معاصران كلينى به شمار مى  رود، درباره كتاب كافى مى  نويسد: كتاب كافى از برترين كتاب  هاى شيعه و پرفايده  ترين آن هاست.(4) «شهيد اول»، محمد بن مكى، در اجازه خود به ابن خازن، ضمن شمردن كتب حديثى شيعه مى  نويسد: همانند كتاب كافى، در حديث شيعه نوشته نشده است.(5)
+
==مؤلف==
 +
محمد بن یعقوب بن اسحاق کلینی رازی معروف به [[شیخ کلینی|ثقةالاسلام کلینی]] (م ۳۲۸ هجری قمری)، از محدثان بزرگ [[شیعه]] است که در زمان [[غیبت صغری|غیبت صغرای]] [[امام مهدی]] (ع) به دنیا آمده و با برخی [[محدث|محدثان]] که بدون واسطه از [[امام حسن عسکری علیه السلام]] یا [[امام هادی علیه السلام]] حدیث شنیده‌اند، ملاقات کرده است. از کلینی بسیاری از محدثان بزرگ روایت نموده اند که از جمله می توان به [[جعفر بن محمد قولويه|ابن قولویه]] (مولف [[کامل الزیارات]])، [[هارون بن موسی تلعکبری|هارون بن موسی تلعكبری]]، ابوالفضل شیبانی و [[محمد بن ابراهیم نعمانی]] (صاحب [[الغیبة نعمانی]]) را نام برد. <ref>[[شیخ کلینی]]، همین دانشنامه</ref>
  
−
«شهيد ثانى» در اجازه خود به شيخ ابراهيم ميسى، کافی را به همراه سه كتاب: [[من لایحضره الفقیه]]، [[تهذیب الأحكام]] و [[الاستبصار]]، از پايه  هاى [[ايمان]] و ستون  هاى [[اسلام]] مى  شمارد.(6)
+
کافی مهمترین اثر شیخ کلینی است و [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]] مدت زمان تالیف آن را بیست سال گفته است.<ref>رجال نجاشی، ج1، ص377، شماره 1026</ref>
 +
کلینى از جمله کسانی است که کلیه علمای رجال، وی را با عبارات موکد توثیق نموده اند.
  
−
علامه «محمد تقى مجلسى» نيز ادعا مى  كند: همانند كافى در ميان مسلمانان نگاشته نشده است.(7)
+
نجاشی درباره اش می نویسد: «أوثق الناس فی الحدیث و أثبتهم»، موثق ‌ترین و ثابت ‌ترین کسان در [[حدیث]] است. و همین جمله را [[علامه حلی]] و [[ابن داوود حلی|ابن ‌داوود]] تکرار می ‌کنند. لذا کلینی به ثقه الاسلام معروف گردید.<ref>[[علم الحدیث]]، ص 76.</ref>
  
−
و علامه «محمد باقر مجلسى» در كتاب [[مرآة العقول]]، شرح مبسوط وی بر كتاب كافى، مى  نويسد: كتاب كافى از تمام كتب اصول، مضبوط‌تر و جامع تر است و بهترين و بزرگ ترين تأليف فره ناجيه ([[شيعه اماميه]]) است.(8)
+
علامه [[بحرالعلوم]] در رجال خود پس از ذکر روایت نبوی (که خداوند در رأس هر صد سال کسی را که [[دین]] را از [[اندلس]] تجدید کند برمی انگیزد.) می نویسد: [[مجدالدین ابن اثیر|ابن اثیر]]<ref>منظور ابی السعادات مبارک بن محمد (م 606) صاحب جامع الاصول و برادر صاحب کامل التواریخ است.</ref> کلینی را مجدد مذهب [[امامیه]] در رأس قرن سوم شمرده است.  
  
−
علامه «[[شيخ عبدالله مامقانى]]» مى  نويسد: همانند كافى در اسلام نگاشته نشده و گفته مى شود. اين كتاب بر امام زمان عرضه شده و آن حضرت آن را پسنديده و فرموده است: «اين كتاب براى شيعيان ما كافى است».(9)
+
آن گاه اضافه می کند: سخن این دانشمند کلام حقی است که خداوند بر زبانش جاری ساخته. کسی که در کافی، به دقت، نظر و تأمل کند برایش روشنی این سخن آشکار می گردد و می داند که وی مصداق این حدیث است. زیرا کافی کتاب مفیدی است که در تمام کتب حدیث نظیر ندارد. هم از لحاظ کثرت احادیث و حسن ترتیب و هم به واسطه ضبط در نقل. به علاوه که این کتاب در زمان [[غیبت صغری]] امام و پیش نظر سفراء آن حضرت در بیست سال انجام شده.<ref>رجال [[بحرالعلوم]]، ج 1؛ در روضات از مولی خلیلی قزوینی شارح کافی نقل می کند که محتمل است احادیثی را که کلینی به عنوان قال العالم در کافی ذکر فرموده مرادش حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه شریف باشد. چنان که محدث نیشابوری حکایت عرضه داشتن کافی را بر امام و گفته ی حضرت که کافی (کاف لشیعتنا) نقل می کند.</ref>
  
−
و بالأخره كتاب  شناس بزرگ، علامه «[[شيخ آقا بزرگ تهرانى]]» مى  نويسد: «كافى برترينِ [[كتب اربعه]] است؛ مانند آن درباره روايات اهل بيت نگاشته نشده است».(10) آیت الله خویی در کتاب معجم رجال حدیث، از قول استادش مرحوم آیت الله نائینی، مناقشه در اسناد روایات کافی را حرفه و ترفند عاجزان و ناتوانان خوانده ‌است.(11)
+
[[ابن طاووس حلی]] می گوید: توثیق و امانت کلینی مورد اتفاق همگان است.<ref>مقدمه الكافي.</ref> [[ابن حجر عسقلانی]] می گوید: کلینی از رؤسا فضلاء شیعه است در ایام [[مقتدر (خلیفه عباسی)|مقتدر عباسی]].<ref>روضات الجنات في احوال العلماء والسادات، ص 525.</ref>
  
−
آیت الله سید محسن حکیم در مستمسک عروة الوثقی، کافی را یکی از کتب اربعه می داند که محور عمل شیعه می  باشد.(12)
+
[[محمدتقی مجلسی|ملا محمدتقی مجلسی]] می گوید: حق این است که در میان علماء شیعه مانند کلینی نیامده است، و هر که در اخبار و ترتیب کتاب او دقت کند درمی یابد که او از جانب خداوند تبارک و تعالی مؤید بوده است.<ref>اصول کافی، ثقة الاسلام کلینی (ره)، ترجمه سید جواد مصطفوی (ره)، انتشارات وفا، ج 1، مقدمه مترجم، ص 8.</ref>
  
−
[[محقق کرکی]] می گوید: این کتاب از [[احادیث]] شرعی و اسرار دینی مقداری جمع آوری نموده که در کتاب دیگری یافت نمی شود. ملا محسن فیض کاشانی می گوید: کافی شریفترین و کاملترین و جامعترین کتاب است زیرا که در میان آن ها شامل اصول و خالی از عیب و فضول است.
+
==انگیزه تألیف==
 +
مطابق با گفتار كلينى در مقدمه كتاب، يكى از [[شیعه|شيعيان]] و برادران دينيش به او نامه نوشته و يا پيغام داده است كه مردم زمان ما علم و دانش را رها كرده و در جهل و نادانى غوطه‏ ور شده‏ اند، نام خود را مسلمان گذاشته و از مقرّرات واقعى [[اسلام]] خبرى ندارند. تنها از روى عادت و تقليد از نياكان خود اعمالى را بنام دين انجام ميدهند و در اعمال مهم و غیر مهم به عقل خود اکتفا می کنند. و از او خواسته است که به عنوان شخص آگاه به احادیث برای خود او و برای مردم زمانش کتابی بنویسید که مرجع همگان قرار گیرد.  
  
−
مولی محمد امین استرآبادی در کتاب [[فوائد المدینه]] می گوید: ما از اساتید و علمای خود شنیده ایم که در [[اسلام]] کتابی تالیف نشده که برابر یا نزدیک کتاب کافی است.(13) 
+
شیخ کلینی در پاسخ او می گوید:
  
−
'''مزايا و ويژگى  هاى کتاب کافی:'''
+
و تو يادآور شدى كه مطالبى برايت مشكل شده كه بواسطه اختلاف روايات وارده در آنها حقيقت آنها را نمي فهمى و دانسته‏ اى كه اختلاف روايت مربوط باختلاف علل و اسباب آنست و بدانشمند مورد اعتمادى كه در اين قسمت وارد باشد دسترسى ندارى تا با او مذاكره و گفتگو كنى و گفتى كه ميخواهم كتابى داشته باشم كه تمام‏ قسمتهاى علم [[دین|دين]] در آن باشد كه دانشجو را بى‏ نياز كند و مرجع هدايت خواه باشد و كسى كه علم دين و عمل باخبار صحيح [[ائمه اطهار|امامان]] صادق و سنتهاى ثابته مورد عمل را خواهد از آن كتاب برگيرد و واجبات خدا و [[سنت]] پيغمبر (ص) را از روى آن كتاب انجام دهد و گفتى كه اگر چنين كتابى باشد اميدوارم خداى تعالى به وسيله آن و به يارى و توفيق خويش برادران و هم مذهبان ما را اصلاح كند و بهدايتشان متوجه كند. پس بدان اى برادر- كه خدايت هدايت كند- كسي را نميرسد كه بنظر خويش روايات مختلفه‏ اى را كه از امامان عليهم السّلام رسيده است تشخيص دهد مگر بدستور خود امام عليه السّلام. و آن به يكى از سه راه است:
  
−
* 1. نويسنده این کتاب، دوران نواب اربعه و بخشى از زمان [[امام حسن عسکری]] علیه السلام را درك كرده است.
+
1- روايت را با [[قرآن]] بسنجيد آن را كه مطابق قرآنست بگيريد و آن را كه مخالف است رد كنيد.
  
−
* 2. نويسنده این کتاب، به جهت نزديكى زمانى با نويسندگان [[اصول]]، توانسته رواياتى را با واسطه  هاى كمتر نقل كند؛ از همين رو بخشى از روايات كافى با سه واسطه نقل شده است.(14)
+
2- روايتى كه مطابق گفتار [[عامه]] است رها كنيد زيرا هدايت در مخالفت ايشانست.
  
−
* 3. داراى عناوينى كوتاه و گويا است كه محتواى روايات باب را نشان مى  دهد.  
+
3- روايتى كه مورد اتفاقست بگيريد زيرا در مورد اتفاق ترديدى نيست.  
  
−
* 4. روايات بدون دخل و تصرف نقل شده و توضيحات مصنف با روايت  ها مشتبه نمى  شود.
+
و ما با اين دستور فقط مقدار كمى از روايات را تشخيص ميدهيم و (نسبت بباقى روايات مختلف) راهى وسيعتر و بااحتياطتر از اين نميدانيم كه علم آنها را بخود امام رد كنيم و دستور آسانى كه امام عليه السّلام داده است بپذيريم كه فرموده است: هر كدام از دو روايت مختلف را كه گردن نهيد براى شما جايز است. خدا را شكر كه تأليف كتابى را كه خواستى ميسر كرد. اميدوارم چنان كه خواستى باشد. اگر در آن كوتاهى رفته باشد در نيت ما كه خيرخواهى است كوتاهى نبوده. زيرا خير خواهى برادران و هم مذهبان بر ما واجب است بعلاوه ما اميدواريم كه با مردم اين زمان و آنها كه تا پايان دنيا از اين كتاب استفاده و بآن عمل مي كنند در ثواب شريك باشيم‏.<ref>أصول الكافي، ترجمه مصطفوى، ج‏1، ص9</ref>
  
−
* 5. مصنف سعى مى  كند [[حدیث]] درست تر و روشن تر را، در اول باب قرار داده و سپس احاديث مبهم و مجمل را ذكر كند.(15)
+
==وجه تسمیه الکافی==
  
−
* 6. یکی از امتیازات کافی این است که کلینی سلسله سند را تا به امام، در هر حدیث نقل می کند، و آن جا که صدر سند را حذف کرده است، جایی است که از کتاب دیگر نقل کرده و سلسله سند را به آن کتاب حواله می دهد. تمام سند حديث در آن ذكر شده و از اين جهت با تهذيب و استبصار و من لايحضره الفقيه متفاوت است.
+
با مطالعه مقدمه کافی روشن می ‌شود که مرحوم کلینی این کتاب را به تقاضای یکی از دوستان و مریدان خود که احتمالا محمد بن احمد بن عبدالله بن قضاعه صفوانی یا [[محمد بن ابراهیم النعمانى|محمد بن ابراهیم نعمانی]] بوده، نوشته است. او از شیخ کلینی درخواست می ‌کند با نوشتن کتاب جامع مذهبی خود گامی در جهت رفع نابسامانی ‌های موجود بردارد. آنجا که گوید: «وقلت انک تحب ان یکون عندک کتاب کافٍ یجمع فیه علم الدین»،<ref>[[روضات الجنات]]، فهرست مرکزی دانشگاه، 1463/5.</ref> گفتی که مایلی نزدت کتابی باشد که با جامعیت در علوم دین، کافی باشد.
  
−
* 7. رواياتى را نقل مى  كند كه با عنوان باب سازگار است و از نقل احاديث معارض خوددارى كرده است.
+
==محتوای کتاب==
  
−
* 8. روايات را در غير ابواب خود قرار نداده است.
+
الکافی از سه بخش جداگانه تشکیل شده است:
  
−
* 9. از تنظيم و تبويب دقيق و منطقى برخوردار است؛ از عقل و جهل و سپس علم و آن  گاه [[توحيد]] شروع مى  كند؛ در واقع برخى از مباحث [[معرفت  شناسى]] را در مرحله نخست قرار داده و سپس به مباحث توحيد و [[امامت]] مى  رسد، آن گاه روايات اخلاقى را نقل كرده تا به فروع و [[احکام]] مى  رسد و در پايان جُنگى متنوع از [[احادیث]] را جمع نموده است.
+
*اصول، شامل روایات [[عقاید|اعتقادی]]؛
 +
*فروع، حاوی روایات [[فقه|فقهی]]؛
 +
*روضه، شامل احادیث متفرقه؛
  
−
* 10. جامعيت كافى نسبت به مباحث عقيدتى، اخلاقى و فقهى از ديگر امتيازهاى آن است.
+
مؤلف گرانقدر در بخش اول کتاب، طىِ هشت فصل که خود آن ها را کتاب نامیده است، به تبیین اصول اعتقادى [[شیعه]] و برخى مطالب دیگر که با مسائل اعتقادى ارتباط دارد، پرداخته است. وى هر عنوان را به ابواب مختلفى تقسیم کرده و در هر باب روایات متعددى را نقل کرده است. برخى از این عنوان ها مانند باب الکفر و الإیمان بیش از دویست باب دارند. البته تعداد ذکر شده در هر باب بسیار متغیر است؛ گاه در یک باب، تنها یک روایت ذکر شده در حالى که در بعضى ابواب، ده ها روایت آمده است.
  
−
'''وجه تسميه ي كافي:'''
+
'''اصول کافی:'''
  
−
با مطالعه مقدمه كافی روشن می ‌شود كه مرحوم كلینی این كتاب را به تقاضای یكی از دوستان و مریدان خود كه احتمالا محمد بن احمد بن عبدالله بن قضاعه صفوانی یا محمد بن ابراهیم نعمانی بوده، نوشته است. او از شیخ كلینی درخواست می ‌كند با نوشتن (كتاب جامع مذهبی خود گامی در جهت رفع نابسامانی ‌های موجود بردارد.
+
*کتاب العقل والجهل که تنها یک باب دارد، مشتمل بر 36 روایت است. توصیه هاى [[امام کاظم]] علیه السلام به [[هشام بن حکم|هشام]]، در این کتاب آمده است.
  
−
آن جا كه گويد: «وقلت انك تحب ان يكون عندك كتاب كاف يجمع فيه علم الدين»،(16) گفتي كه مايلي نزدت كتابي باشد كه با جامعيت در علوم دين، كافي باشد.
+
*کتاب فضل العلم داراى ابواب پرشمارى است که مباحث برخى از آن ها عبارت  اند از: «وجوب دانش  پژوهى»، «آنان که از راه دانش نان مى  خورند»، «صفت علم»، «فضیلتِ دانش و دانشوران»، «نگارش و فضیلت آن»، «صفت عالم»، «[[تقلید]]»، «حق عالم»، «بدعت و رأى و قیاس» «نهى از سخن بدون دانش»، «وجود همه نیازمندى هاى مردم در قرآن و سنت».
  
−
'''بخش های کتاب کافی:'''
+
*کتاب التوحید نیز به موضوعاتى چون: «حدوث عالم و پدید آورنده آن»، «پایین ترین درجات شناخت خدا»، «نهى از سخن گفتن در کیفیت او»، «باطل کردن نظریه دیدن خدا»، «صفات ذات خدا»، «اراده و دیگر صفات فعل خدا»، «معانى اسماء الهى»، «مشیت و اراده»، «سعادت و شقاوت»، «جبر و قدر و امر بین الامرین» پرداخته شده است.
  
−
اين كتاب از سه بخش جداگانه تشكيل شده است:
+
*کتاب الحجة که پس از ایمان و کفر، گسترده ترین بخش کتاب اصول کافى است، روایات زیادى در بیش از یکصد و سى باب، نقل شده که به سرفصل های آن به صورت کلى اشاره مى  شود:
  
−
* 1) اصول، شامل روایات اعتقادی؛
+
#نیاز به حجت
 +
#طبقات انبیاى رسل، [[ائمه  اطهار]]
 +
#تفاوت میان رسول، نبى و محدث
 +
#شناخت امام و لزوم اطاعت از او
 +
#صفات ائمه (والیان امر، خازنان علم، نور الهى، ارکان زمین و...)
 +
#عرضه اعمال بر ائمه
 +
#ائمه، وارثان علم انبیا
 +
#آنچه نزد ائمه است (علم کامل [[قرآن]]، کتب انبیا، صحیفه فاطمة، جفر، جامعه و...)
 +
#دانش ائمه و افزونى جهات مختلف آن
 +
#نصوص دالِ بر امامت یکایک ائمه دوازده گانه
 +
#گزیده  هایى از تاریخ زندگانى معصومان.
  
−
* 2) فروع، حاوی روایات فقهی؛
+
*کتاب الایمان و الکفر، گسترده  ترین بخش اصول کافى و مشتمل بر بیش از دویست باب است. مباحث اصلى این کتاب عبارت  اند از: «خلقت مؤمن و کافر»، «معنى اسلام و ایمان»، «صفات مؤمن و حقایق ایمان»، «اصول و فروع کفر»، «گناهان و آثار، درجات و انواع آن ها» و «انواع کفر».
  
−
* 3) روضه، شامل احادیث متفرقه؛
+
*کتاب الدعاء در دو بخش تنظیم شده است: قسم اول در بیان فضیلت [[دعا]] و آداب آن است. در این بخش، ابتدا به «آثار دعا»، «تغییر قضاى الهى به وسیله دعا»، «شفاى همه دردها» و استجابت آن پرداخته شده، سپس آداب دعا همانند: «تقدم در دعا»، «رو به [[قبله]] نشستن و یاد خدا در هنگام [[دعا]]»، «دعاى پنهان»، «اوقات مناسب دعا» و «اجتماع افراد در دعا» تبیین شده است. در بخش دوم، متن برخى ادعیه و اذکار کوتاه که به صورت مطلق یا ویژه برخى از حالات است، گردآورى شده است. نظیر: دعا هنگام بیدار شدن و خروج از منزل، به دنبال [[نماز]]ها، هنگام بیمارى  ها، و یا هنگام قرائت [[قرآن]].
  
−
مؤلف گرانقدر در بخش اول كتاب، طىِ هشت فصل که خود آن ها را کتاب نامیده است. به تبيين اصول اعتقادى شيعه و برخى مطالب ديگر كه با مسائل اعتقادى ارتباط دارد، پرداخته است.
+
*کتاب فضل القرآن در چهارده باب، فضیلت حاملان قرآن، و نیز فضیلت تعلم، حفظ، قرائت و ترتیل آن را تبیین کرده است. همچنین مقدار فضیلت خواندن قرآن در هر روز نیز در این کتاب معین شده است.
  
−
وى هر عنوان را به ابواب مختلفى تقسيم كرده و در هر باب روايات متعددى را نقل كرده است. برخى از اين عنوان ها مانند باب الکفر والإیمان بيش از دويست باب دارند. البته تعداد ذكر شده در هر باب بسيار متغير است؛ گاه در يك باب، تنها يك روايت ذكر شده، در حالى كه در بعضى ابواب، ده  ها روايت آمده است.
+
*در آخرین عنوان از بخش «اصول» کافى، (کتاب العشرة)، لزوم معاشرت، معاشرت نیک، معاشران خوب و بد و نیز برخى از آداب و وظایف معاشرت و روابط اجتماعى نظیر: سلام گفتن به یکدیگر، احترام بزرگسالان، احترام کریمان، رعایت امانت در جلسات، حق همسایه، حق همسر، نامه نگارى و... بررسى شده است.
  
−
'''عناوين اصلى اصول کافی:'''
+
'''فروع کافی:'''
  
−
1. کتاب [[العقل والجهل]] كه تنها يك باب دارد، مشتمل بر 36 روايت است. توصيه  هاى [[امام کاظم]] علیه السلام به هشام، در اين كتاب آمده است.
+
بخش دوم کتاب کافی که «فروع الکافی» نام دارد دربردارنده روایات مربوط به مسائل [[فقه|فقهى]] است. فروع کافى بزرگترین بخش کتاب کافى به حساب مى آید. در این بخش عناوین زیر وجود دارد:
  
−
2. کتاب [[فضل العلم]] داراى ابواب پرشمارى است كه مباحث برخى از آن ها عبارت  اند از: «[[وجوب دانش  پژوهى]]»، «آنان كه از راه دانش نان مى  خورند»، «صفت علم»، «فضيلتِ دانش و دانشوران»، «نگارش و فضيلت آن»، «صفت عالم»، «[[تقليد]]»، «[[حق]] عالم»، «[[بدعت و رأى و قياس]]» «نهى از سخن بدون دانش»، «وجود همه نيازمندى  هاى مردم در [[قرآن]] و سنت».
+
#کتاب الطهارة
 +
#کتاب الحیض
 +
#کتاب الجنائز
 +
#کتاب الصلاة
 +
#کتاب الزکاة والصدقه
 +
#کتاب الصیام
 +
#کتاب الحج
 +
#کتاب الجهاد
 +
#کتاب المعیشة
 +
#کتاب النکاح
 +
#کتاب العقیقه
 +
#کتاب الطلاق
 +
#کتاب العتق والتدبیر والمکاتبه
 +
#کتاب الصید
 +
#کتاب الذبائح
 +
#کتاب الاطعمه
 +
#کتاب الاشربة
 +
#کتاب الزى والتجمل والمروة
 +
#کتاب الدواجن
 +
#کتاب الوصایا
 +
#کتاب المواریث
 +
#کتاب الحدود
 +
#کتاب الدیات
 +
#کتاب الشهادات
 +
#کتاب القضا والاحکام
 +
#کتاب الایمان والنذور والکفارات.
  
−
3. کتاب التوحيد نيز به موضوعاتى چون: «حدوث عالم و پديد آورنده آن»، «پايين  ترين درجات شناخت خدا»، «نهى از سخن گفتن در كيفيت او»، «باطل كردن نظريه ديدن خدا»، «[[صفات ذات خدا]]»، «[[اراده و ديگر صفات فعل خدا]]»، «[[معانى اسماء الهى]]»، «[[مشيت و اراده]]»، «[[سعادت و شقاوت]]»، «[[جبر و قدر و امر بين الامرين]]» پرداخته شده است.
+
یادآورى مى شود، در فروع کافى برخى از عنوان  ها که معمولاً در کتب فقهى به صورت مستقل آورده مى  شوند به مناسبت، ضمن عنوان  هاى یاد شده آمده اند. مثلاً اجاره، بیع، رهن، عاریه، ودیعه، و امثال آن، در عنوان المعیشة، [[امر به معروف]]، در عنوان الجهاد و نیز [[زیارتنامه|زیارت نامه]] ها در عنوان الحج آمده است.  
  
−
4. کتاب الحجة كه پس از [[ايمان]] و كفر، گسترده  ترين بخش كتاب [[اصول كافى]] است، روايات زيادى در بيش از يكصد و سى باب، نقل شده كه به سرفصل های آن به صورت كلى اشاره مى  شود:
+
'''روضه الکافی:'''
  
−
* 1. [[نياز به حجت ]]
+
در سومین بخش از کتاب الکافى که به نام «روضه» شهرت دارد، روایات مربوط به موضوعات مختلف و متنوع، بدون هیچ ترتیب و نظم خاصى گردآورى شده است. براى نمونه، به برخى از موضوعات آن اشاره مى شود:
  
−
* 2. [[طبقات انبياى رسل]]، [[ائمه  اطهار]]
+
#[[تأویل]] و [[تفسیر قرآن|تفسیر]] برخى آیات [[قرآن مجید]]
 +
#توصیه ها و اندرزهاى [[ائمه اطهار]] علیهم السلام
 +
#رؤیا و انواع آن
 +
#دردها و درمان ها
 +
#کیفیت آفرینش جهان هستى و برخى از پدیده هاى آن
 +
#تاریخ بعضى از [[پیامبران]] بزرگ
 +
#فضیلت [[شیعه]] و وظایف آن
 +
#برخى مسائل [[تاریخ اسلام|تاریخ صدر اسلام]] و زمان خلافت [[امام علی علیه السلام|امیرمؤمنان]]
 +
#[[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|مهدى]] علیه السلام و صفات او و نیز اصحاب و ویژگى هاى زمان حضور او
 +
#تاریخ زندگى برخى اصحاب و اشخاص، نظیر [[ابوذر غفاری|ابوذر]]، ثمامة بن أثال، زید بن على، [[سلمان فارسی|سلمان]]، [[جعفر طیار|جعفر بن ابى طالب]].
  
−
* 3. [[تفاوت ميان رسول]]، [[نبى و محدث ]]
+
===آیا روضه، جزء «الکافی» است؟===
  
−
* 4. [[شناخت امام و لزوم اطاعت از او]]
+
بعضى، بخش روضه را از آثار کلینی نمی دانند، بلکه آن را به «[[ابن ادریس حلی|ابن ادریس]]»، صاحب «[[السرائر الحاوى لتحرير الفتاوى (کتاب)|سرائر]]» نسبت می دهند؛ بنابراین، روضه را جزء کتاب کافی به حساب نمی آورند. در مقابل، اشخاص زیادی این بخش را جزء کافى و از آنِ کلینى دانسته اند. برای پیگیری این بحث، می توان به کتاب الکلینی و الکافی، صفحه 408 تا 415 و نیز کتاب الکلینی و کتابه الکافی، صفحه 132 تا 140 مراجعه کرد. [[ملا خلیل قزوینی]] در آغاز شرح فارسی خود بر کافی (که موسوم است به الصافی) در انتساب روضه به کلینی تشکیک می کند. چه احادیث روضه از لحاظ محکمی و اتقان در نقل، به مانند دو بخش دیگر کافی (اصول و فروع) نیست. ولی [[محدث نوری|حاجی نوری]] در خاتمه [[مستدرک الوسائل (کتاب)|مستدرک]] سخن وی را رد می کند.
  
−
* 5. [[صفات ائمه]] ([[واليان امر]]، [[خازنان علم]]، [[نور الهى]]، [[اركان زمين]] و...)
+
بهترین دلیلی که روضه از آن کلینی است سخن [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]] و [[شیخ طوسی]] و [[ابن شهر آشوب]] است که روضه را در شمار کتب کافی و از آن کلینی دانسته اند.<ref>کتاب الروضه من اخر کتاب الکافی (فهرست شیخ)... له الکافی منها... الروضه (معالم العلماء) صنف الکتاب المعروف بالکلینی یسمی الکافی فی عشرین سنه شرح کتبه... کتاب الروضه (رجال نجاشی ، ص 292).</ref> و دیگری وجود روضه است در نسخه های کافی موجود است.
  
−
* 6. [[عرضه اعمال بر ائمه ]]
+
آری چنان که اشاره شد روایات روضه از لحاظ محکمی متن و [[سند حدیث|سند]] همسان فروع نیست. و این از آن جهت است که اهتمامی را که دانشمندان در صحت و وثاقت سند احادیث [[احكام|احکام]] داشته و دارند در احادیث فضائل و خطب که بیشتر جنبه وعظ و ارشاد دارد، ندارند. زیرا طبق قاعده ی (تسامح در ادله ی سنن) که [[فقها]] از احادیث «من بلغ»<ref>حدیث من بلغ بدین سان نقل شده: من بلغه ثواب من الله علی عمل فعمل ذلک العمل التماس ذلک الثواب اوتیته و ان لم یکن الحدیث کما بلغه. یعنی خداوند به کسی که حدیثی راجع به ثواب عملی شنیده و برای درک ثواب مزبور آن عمل را به جا آورده ثواب آن کار را می دهد گرچه حدیث چنان که شنیده نباشد (علم الحدیث، ص 127، چاپ دوم، نقل از کافی).</ref> استفاده کرده اند، در نقل روایاتی که متضمن حکم [[استحباب|استحبابی]] و کراهی یا درباره ی فضائل و مناقب و نیز [[موعظه|مواعظ]] و حکم است، تسامح رواست.
  
−
* 7. ائمه، وارثان علم انبيا
+
==سلسله روایی کلینی==
  
−
* 8. آن چه نزد ائمه است (علم كامل [[قرآن]]، كتب انبيا، [[صحيفه فاطمة]]، جفر، جامعه و...)
+
از طریق سلسله [[سند حدیث|اسناد]] روایات کافی، فهرست نسبتاً مفصلی از مشایخ [[حدیث]] کلینی به دست می ‌آید که تعدادشان به بیش از سی نفر می ‌رسد. این تعداد [[مشایخ]] به معنای انعکاس روایات قابل توجهی از هر یک در مجموعه کافی نیست؛ بلکه کلینی عمده قریب به اتفاق روایاتش را از هشت نفر زیر نقل کرده ‌است:
  
−
* 9. دانش ائمه و افزونى جهات مختلف آن
+
*[[علی بن ابراهیم قمی]] با 7068 روایت.
 +
*[[محمد بن يحيى عطار قمى|محمد بن یحیی عطار اشعری قمی]] با 5073 روایت.
 +
*ابوعلی اشعری قمی با 875 روایت.
 +
*[[حسين بن محمد اشعرى قمى|حسین بن محمد اشعری قمی]] با 830 روایت.
 +
*محمد بن اسماعیل نیشابوری با 758 روایت.
 +
*حمید بن زیاد کوفی با 450 روایت.
 +
*[[احمد بن ادریس اشعرى قمى|احمد بن ادریس اشعری قمی]] 154 روایت.
 +
*علی بن محمد با 76 روایت.
  
−
* 10. نصوص دالِ بر امامت يكايك ائمه دوازده گانه
+
==تعداد روایات الکافی==
  
−
* 11. گزيده هايى از تاريخ زندگانى معصومان
+
تعداد روایات کتاب کافى را با رقم  هاى مختلف گفته اند: یوسف بحرانى در لؤلؤة البحرین، 16199، دکتر حسین على محفوظ در مقدمه کافى، 15176، [[علامه مجلسى]]، 16121 و برخى از معاصران مثل شیخ عبدالرسول الغفار، 15503 حدیث شمارش کرده اند.<ref>الکلینى والکافى، ص 402.</ref>
  
−
5. [[کتاب الايمان والكفر]]، گسترده ترين بخش [[اصول كافى]] و مشتمل بر بيش از دويست باب است. مباحث اصلى اين كتاب عبارت  اند از: «[[خلقت مؤمن و كافر]]»، «[[معنى اسلام و ايمان]]»، «[[صفات مؤمن و حقايق ايمان]]»، «[[اصول و فروع كفر]]»، «[[گناهان و آثار]]، درجات و انواع آن ها» و «[[انواع کفر]]».
+
البته این اختلاف رقم ها ناشى از شیوه شمردن [[احادیث]] است. به این معنى که برخى روایتى را که با دو [[سند حدیث|سند]] ذکر شده است، دو روایت، و بعضى آن را یک روایت به حساب آورده اند. گروهى روایات [[حدیث مرسل|مرسله]] را نیز که با عبارت «وفى روایة اخرى» آمده است یک حدیث شمرده اند و برخى آن را در شمارش به حساب نیاورده اند. البته در موارد نادر هم مى  تواند علت اختلاف، نبودنِ برخى روایات در برخى نسخه  ها باشد.<ref>الکلینى والکافى، ص 399.</ref>
  
−
6. [[کتاب الدعاء]] در دو بخش تنظيم شده است: قسم اول در بيان فضيلت دعا و آداب آن است. در این بخش، ابتدا به «آثار دعا»، «تغيير قضاى الهى به وسيله دعا»، «شفاى همه دردها» و استجابت آن پرداخته شده، سپس آداب دعا همانند:
+
همچنین ذکر شده که کافی به نقل عین الغزل از لؤلؤه البحرین، 16199 حدیث است که طبق اصطلاح متأخرین (که حدیث را به پنج قسم اصلی تقسیم کرده اند) بدین قرار می باشد: [[حدیث صحیح|صحیح]]: 1118،<ref>در روضات الجنات، چاپ دوم سنگی، 5072 حدیث نوشته است که مسلماً اشتباه نسخه نویس است.</ref>  [[حدیث موثق|موثق]]: 1118، [[حدیث قوی|قوی]] و [[حدیث حسن|حسن]] 322، [[حدیث ضعیف|ضعیف]] 9487. در [[روضات الجنات]] نیز همین تعداد را با اختلافی از لؤلؤه البحرین نقل می کند.<ref>خوشبختانه نسخه های کافی از نظر تعداد احادیث اختلافی ندارد.</ref>
  
−
«[[تقدم در دعا]]»، «رو به [[قبله]] نشستن و ياد خدا در هنگام [[دعا]]»، «[[دعاى پنهان]]»، «[[اوقات مناسب دعا]]» و «[[اجتماع افراد در دعا]]» تبیین شده است. در بخش دوم، متن برخى ادعيه و اذكار كوتاه كه به صورت مطلق يا ويژه برخى از حالات است، گردآورى شده است. نظير: دعا هنگام بيدار شدن و خروج از منزل، به دنبال [[نماز]]ها، هنگام بيمارى  ها، و یا هنگام [[قرائت قرآن]].
+
==مزایا و ویژگى هاى کتاب کافی==
  
−
7. کتاب [[فضل القرآن]] در چهارده باب، [[فضيلت حاملان قرآن]]، و نیز [[فضيلت تعلم]]، حفظ، [[قرائت و ترتيل]] آن را تبيين كرده است. همچنین مقدار فضيلت خواندن [[قرآن]] در هر روز نيز در این کتاب معین شده است.
+
*نویسنده این کتاب، دوران [[نواب اربعه]] و بخشى از زمان [[امام حسن عسکری]] علیه السلام را درک کرده است.
 +
*نویسنده این کتاب، به جهت نزدیکى زمانى با نویسندگان [[اصول اربعمائه‌‌‌|اصول]]، توانسته روایاتى را با واسطه  هاى کمتر نقل کند؛ از همین رو بخشى از روایات کافى با سه واسطه نقل شده است.<ref> رجوع شود به: امین ترمس عاملى، ثلاثیات الکلینى و قرب الاسناد. </ref>
 +
*داراى عناوینى کوتاه و گویا است که محتواى روایات باب را نشان مى  دهد.
 +
*روایات بدون دخل و تصرف نقل شده و توضیحات مصنف با روایت  ها مشتبه نمى  شود.
 +
*مصنف سعى مى  کند [[حدیث]] درست تر و روشن تر را، در اول باب قرار داده و سپس احادیث مبهم و مجمل را ذکر کند.<ref>اصول کافى، ج 1، ص 10، مقدمه مترجم: سید جواد مصطفوى.</ref>
 +
*یکی از امتیازات کافی این است که کلینی سلسله سند را تا به [[امام]]، در هر حدیث نقل می کند، و آن جا که صدر سند را حذف کرده است، جایی است که از کتاب دیگر نقل کرده و سلسله سند را به آن کتاب حواله می دهد. تمام سند حدیث در آن ذکر شده و از این جهت با [[تهذیب الأحکام (کتاب)|تهذیب]] و [[الاستبصار (کتاب)|استبصار]] و [[من لایحضره الفقیه (کتاب)|من لایحضره الفقیه]] متفاوت است.
 +
*روایاتى را نقل مى  کند که با عنوان باب سازگار است و از نقل احادیث معارض خوددارى کرده است.
 +
*روایات را در غیر ابواب خود قرار نداده است.
 +
*از تنظیم و تبویب دقیق و منطقى برخوردار است؛ از عقل و جهل و سپس علم و آن  گاه [[توحید]] شروع مى  کند؛ در واقع برخى از مباحث [[معرفت شناسی|معرفت  شناسى]] را در مرحله نخست قرار داده و سپس به مباحث توحید و [[امامت]] مى رسد، آنگاه روایات [[اخلاق|اخلاقى]] را نقل کرده تا به فروع و [[احکام]] مى  رسد و در پایان جُنگى متنوع از [[احادیث]] را جمع نموده است.
 +
*جامعیت کافى نسبت به مباحث [[عقاید|عقیدتى]]، اخلاقى و [[فقه|فقهى]] از دیگر امتیازهاى آن است.
  
−
8. در آخرين عنوان از بخش «اصول» كافى، ([[کتاب العشرة]])، لزوم معاشرت، معاشرت نيك، معاشران خوب و بد و نيز برخى از آداب و وظايف معاشرت و روابط اجتماعى نظير: سلام گفتن به يكديگر، احترام بزرگسالان، احترام كريمان، رعايت امانت در جلسات، حق همسايه، حق همسر، نامه  نگارى و... بررسى شده است.
+
==نظرات درباره کتاب کافی==
  
−
'''عناوین اصلی فروع کافی:'''
+
شیخ کلینی در پاسخ کسی که از او درخواست نوشتن کتاب جامعی نموده ‌است، می  گوید: «در کافی تمام آن چه متعلم در فنون علم [[دین]]، به آن نیاز دارد و قصد عمل به اخبار درست و [[سنت|سنن]] صحیح دارد، جمع شده ‌است».
  
−
بخش دوم كتاب کافی كه «[[فروع الكافي]]» نام دارد دربردارنده روايات مربوط به مسائل فقهى است. در اين بخش عناوين زير وجود دارد:
+
[[شیخ حر عاملی]] این سخن کلینی را بیانی صریح در شهادت به صحت احادیث کافی ـ البته به اصطلاح قدما ـ می  داند. ([[حدیث صحیح|صحیح]] به اصطلاح قدما به معنی قطعیت صدور از [[معصوم]] با قرائن قطعی یا [[تواتر]] یا شهرت صحت [[اصول اربعمائه‌‌‌|اصول]] و منابع اصلی است.)
  
−
1. كتاب الطهارة، 2. كتاب الحيض، 3. كتاب الجنائز، 4. كتاب الصلاة، 5. كتاب الزكاة والصدقه، 6. كتاب الصيام، 7. كتاب الحج، 8. كتاب الجهاد، 9. كتاب المعيشة، 10. كتاب النكاح، 11. كتاب العقيقه، 12. كتاب الطلاق، 13. كتاب العتق والتدبير والمكاتبه، 14. كتاب الصيد، 15. كتاب الذبائح، 16. كتاب الاطعمه، 17. كتاب الاشربة، 18. كتاب الزى والتجمل والمروة، 19. كتاب الدواجن، 20. كتاب الوصايا، 21. كتاب المواريث، 22. كتاب الحدود، 23. كتاب الديات، 24. كتاب الشهادات، 25. كتاب القضا والاحكام، 26. كتاب الايمان والنذور والكفارات.
+
«[[شیخ مفید]]» که از معاصران کلینى به  شمار مى  رود، درباره کتاب کافى مى  نویسد: کتاب کافى از برترین کتاب  هاى شیعه و پرفایده  ترین آن هاست.<ref>تصحیح الاعتقاد، ص 202.</ref> «[[شهید اول]]، محمد بن مکى»، در [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] خود به [[ابن خازن]]، ضمن شمردن کتب حدیثى شیعه مى نویسد: همانند کتاب کافى، در حدیث شیعه نوشته نشده است.<ref>بحارالانوار، ج 107، ص 190.</ref>
  
−
يادآورى مى  شود، در فروع كافى برخى از عنوان  ها كه معمولاً در كتب فقهى به صورت مستقل آورده مى  شوند به مناسبت، ضمن عنوان هاى ياد شده آمده اند. مثلاً اجاره، بيع، رهن، عاريه، وديعه، و امثال آن، در عنوان المعيشة، [[امر به معروف]]، در عنوان الجهاد و نيز زيارت نامه ها در عنوان الحج آمده است.
+
«[[شهید ثانی|شهید ثانى]]» در اجازه خود به شیخ ابراهیم میسى، کافی را به همراه سه کتاب: [[من لایحضره الفقیه]]، [[تهذیب الأحکام]] و [[الاستبصار]]، از پایه هاى [[ایمان]] و ستون  هاى [[اسلام]] مى شمارد.<ref>بحارالانوار، ج 108، ص 138.</ref>
  
−
فروع كافى بزرگترين بخش كتاب كافى به حساب مى  آيد.
+
علامه «[[محمدتقی مجلسی|محمد تقى مجلسى]]» نیز ادعا مى  کند: همانند کافى در میان مسلمانان نگاشته نشده است.<ref> [[بحارالأنوار]]، ج 110، ص 70.</ref>
  
−
'''روضه کافی:'''
+
و علامه «[[علامه مجلسى|محمد باقر مجلسى]]» در کتاب [[مرآة العقول]]، شرح مبسوط وی بر کتاب کافى، مى  نویسد: کتاب کافى از تمام کتب اصول، مضبوط‌تر و جامعتر است و بهترین و بزرگ ترین تألیف فرقه ناجیه ([[شیعه امامیه]]) است.<ref>[[مرآة العقول]]، ج 1، ص 3.</ref>
  
−
در سومين بخش از كتاب كافى كه به نام «روضه» شهرت دارد، روايات مربوط به موضوعات مختلف و متنوع، بدون هيچ ترتيب و نظم خاصى گردآورى شده است. براى نمونه، به برخى از موضوعات آن اشاره مى  شود:
+
علامه «[[شيخ عبدالله مامقانی|شیخ عبدالله مامقانى]]» مى  نویسد: همانند کافى در اسلام نگاشته نشده و گفته مى  شود این کتاب بر [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|امام زمان]] عرضه شده و آن حضرت آن را پسندیده و فرموده است: «این کتاب براى شیعیان ما کافى است».<ref>[[تنقیح المقال]]، ج 3، ص 202.</ref>
  
−
* 1. تأويل و تفسير برخى آيات [[قرآن مجيد]]
+
کتابشناس بزرگ، علامه «[[شیخ آقا بزرگ تهرانی|شیخ آقا بزرگ تهرانى]]» مى  نویسد: «کافى برترینِ [[کتب اربعه]] است؛ مانند آن درباره روایات [[اهل البیت|اهل بیت]] نگاشته نشده است».<ref>[[الذریعه]]، ج 17، ص 245.</ref>
  
−
* 2. توصيه ها و اندرزهاى [[ائمه اطهار]] علیهم السلام
+
[[آیت الله سید ابوالقاسم خویی|آیت الله خویی]] در کتاب [[معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة (کتاب)|معجم رجال حدیث]]، از قول استادش مرحوم [[میرزا محمدحسین نائینی|آیت الله نائینی]]، مناقشه در اسناد روایات کافی را حرفه و ترفند عاجزان و ناتوانان خوانده ‌است.<ref>[[معجم رجال الحدیث]]، ج 1، ص 99.</ref>
  
−
* 3. رؤيا و انواع آن
+
آیت الله [[سید محسن حکیم]] در [[مستمسك العروة الوثقى (کتاب)|مستمسک عروة الوثقی]]، کافی را یکی از کتب اربعه می  داند که محور عمل شیعه می  باشد.<ref>مستمسک عروة الوثقی، فهرست رموز کتاب.</ref>
  
−
* 4. دردها و درمان  ها
+
[[محقق کرکی]] می گوید: این کتاب از [[احادیث]] شرعی و اسرار دینی مقداری جمع آوری نموده که در کتاب دیگری یافت نمی شود.  
  
−
* 5. كيفيت آفرينش جهان هستى و برخى از پديده  هاى آن
+
[[فیض کاشانی|ملا محسن فیض کاشانی]] می گوید: کافی شریفترین و کاملترین و جامعترین کتاب است زیرا که در میان آن ها شامل اصول و خالی از عیب و فضول است.
  
−
* 6. تاريخ بعضى از [[پیامبران]] بزرگ
+
[[محمدامین استرآبادی|محمد امین استرآبادی]] در کتاب [[فوائد المدنیه]] می گوید: ما از اساتید و علمای خود شنیده ایم که در [[اسلام]] کتابی تالیف نشده که برابر یا نزدیک کتاب کافی است.<ref>مقدمه اصول کافی، سید جواد مصطفوی.</ref> 
  
−
* 7. فضيلت [[شيعه]] و وظايف آن
+
==پژوهش‌هاى انجام شده درباره الکافى==
  
−
* 8. برخى مسائل تاريخ صدر اسلام و زمان خلافت اميرمؤمنان
+
کتاب کافى از دوره هاى نخست، مورد توجه عالمان و حدیث پژوهان بوده، بنابراین کارهاى بسیارى درباره آن انجام شده است. شیخ آقا بزرگ تهرانى، در [[الذریعه الی تصانیف الشیعه|الذریعه]]، 27 شرح بر اصول، یا تمامى کتاب معرفى کرده؛<ref> الذریعة الى تصانیف الشیعه، ج 13، ص 94، 100؛ ج 14، ص 26 - 228؛ المعجم المفهرس لالفاظ بحارالأنوار، ج 1، ص 66 – 67.</ref> چنان که ده حاشیه بر این کتاب شمرده است.<ref>الذریعة الى تصانیف الشیعه، ج 6، ص 181؛ المعجم المفهرس لالفاظ بحارالأنوار، ج 1، ص 66.</ref>
  
−
* 9. مهدى علیه السلام و صفات او و نيز اصحاب و ويژگى  هاى زمان حضور او
+
همچنین برخى دیگر از نویسندگان، کارهاى بسیارى را پیرامون کافى ذکر کرده اند که بیشتر آن ها تاکنون به چاپ نرسیده یا در دسترس نیستند.<ref>ثامر هاشم حبیب، الشیخ الکلینى البغدادى و کتاب الکافى، ص 158 – 177.</ref>
  
−
* 10. تاريخ زندگى برخى اصحاب و اشخاص، نظير ابوذر، [[ثمامة بن أثال]]، [[زيد بن على، سلمان]]، جعفر بن ابى طالب.
+
از معروف ‌ترین شرح ‌ها و حاشیه ‌های این کتاب می ‌توان به [[مرآة العقول فی شرح اخبار آل الرسول (کتاب)|مرآه ‌العقول]] علامه مجلسی، شرح اصول کافی تالیف امیر اسماعیل خاتون ‌آبادی، شرح اصول کافی از [[ملاصدرا|ملاصدرای شیرازی]]، شرح [[ملا خلیل قزوینی|ملاخلیل قزوینی]] بر اصول کافی به زبان فارسی موسوم به صافی و شرح عربی همین دانشمند به نام شافی و [[الرواشح السماویه (کتاب)|الرواشح السماویه]] تالیف [[ميرداماد|سید محمدباقر محقق داماد]] اشاره کرد.
  
−
'''سلسله روایی:'''
+
گفتنی است، کنگره بین المللی بزرگداشت [[ثقة الاسلام  کلینی]]، در حال حاضر، بخش قابل توجهی از آثار مربوط به کافی را که تاکنون منتشر نشده اند، در دست آماده سازی و انتشار دارد. در این جا برخى از آثاری را که پیرامون کتاب کافى منتشر شده، در چند بخش معرفى مى  کنیم:
  
−
از طریق سلسله اسناد روایات کافی، فهرست نسبتاً مفصلی از مشایخ [[حدیث]] او به دست می ‌آید که تعدادشان به بیش از سی نفر می ‌رسد. این تعداد مشایخ به معنای انعکاس روایات قابل توجهی از هر یک در مجموعه کافی نیست؛ بلکه کلینی عمده قریب به اتفاق روایاتش را از هشت نفر زیر نقل کرده ‌است:
+
'''الف). شرح و حاشیه'''
  
−
* [[علی بن ابراهیم قمی]] با 7068 روایت.
+
#«التعلیقة على کتاب الکافی»، محمد باقر حسینى مشهور به میرداماد(م 1041 ق)، تحقیق: سید مهدى رجایى (قم، مطبعة خیام، 1403ق)، 22 + 404 ص. این تعلیقه، تا کتاب الحجة از اصول کافى ادامه دارد و متن روایات نیز همراه تعلیقه چاپ شده است. همچنین شارح، کتابى دیگر به نام «الرواشح السماویة» دارد که در آن برخى قواعد علم حدیث را نگاشته و مقدمه کافى را شرح کرده، و به عبارتی جلد اول این تعلیقه محسوب مى  شود.
 +
#«شرح اصول الکافی»، [[ملاصدرا|صدرالدین الشیرازى]] (م 1050 ق)، (تهران، مکتبة محمودى 1391 ق) 492 ص. این شرح تا پایان کتاب الحجة از اصول کافى ادامه دارد. در ضمن، این شرح با تصحیح محمد خواجوى در 2 جلد، توسط مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگى به چاپ رسیده است. همچنین خواجوى این شرح را ترجمه نموده و در 2 جلد، همان انتشارات به چاپ رسانده است.
 +
#«جامع الاحادیث والأقوال»، نوشته شیخ قاسم بن محمدبن جواد بن الوندی متوفی بعد از سال 1100 هجری.
 +
#«الدر المنظوم من کلام المعصوم»، نوشته شیخ علی بن محمد بن حسن بن زین الدین شهید ثانی درگذشت 1104 هجری، تحقیق: محمد حسین درایتی (قم، دارالحدیث، 1385 ش) 717 صفحه (1 ج)، وزیری.
 +
#«مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول» نوشته [[علامه مجلسی]]، درگذشته به سال 1110 هجری. (تهران، دارالکتب الاسلامیة، 1404ق / 1363 ش، دوم؛ 26 ج)
 +
#«[[الوافی]]» نوشته [[فیض کاشانی]] متوفای 1091 هجری.
 +
#حاشیه علامه مجلسی.
 +
#«حاشیه ابوالحسن شریف فتونی عاملی» متوفای 1138 هجری.
 +
#حاشیه [[میرفندرسکی|سید میر ابوطالب بن میرزا بیک فندرسکی]] از افاضل اوائل قرن دوازدهم هجری.
 +
#حاشیه شیخ زین الدین ابوالحسن علی بن شیخ حسن [[صاحب معالم]].
 +
#حاشیه شیخ محمد بن حسن بن زین الدین شهید ثانی معروف به شیخ محمد سبط عاملی درگذشت سال 1030 هجری.
 +
#«الحاشیة على اُصول الکافی»، رفیع الدین محمد بن حیدر النائینى، تحقیق: محمد حسین درایتى (قم، دارالحدیث، 1383ش) 672 ص، وزیرى.
 +
#«الحاشیة على اُصول الکافی»، سید بدرالدین بن أحمد الحسینى العاملی، تحقیق: على فاضلى (قم، دارالحدیث، 1383ش) 352 ص، وزیرى.
 +
#«شرح الکافی، الاصول والروضة»، [[ملا صالح مازندرانی|محمد صالح المازندرانى]]، التعلیق: میرزا ابوالحسن شعرانى (تهران، المکتبة الاسلامیة، 1342) 12 ج. این شرح، تنها اصول کافى و روضه را دربر دارد.
 +
#«الشافی فی شرح الاصول الکافی»، 3 ج، عبدالحسین المظفر. (دوم: مطبعة الغری، نجف، 1389 ق - 1969 م)
  
−
* [[محمد بن یحیای عطار اشعری قمی]] با 5073 روایت.
+
'''ب). ترجمه'''
  
−
* [[ابوعلی اشعری قمی]] با 875 روایت.
+
#«اصول کافی»، ترجمه و شرح: سید جواد مصطفوی (تهران، دفتر نشر فرهنگ اهل بیت، 2 ج)؛ این ترجمه، همراه با متن احادیث است.
 +
#«الروضة من الکافی»، ترجمه و شرح: سید هاشم رسولى محلاتى (تهران، انتشارات علمیه اسلامیه) 2 ج، 297 + 259 ص. در این کتاب، متن عربى احادیث نیز درج شده است.
 +
#«الکافی»، ترجمه به انگلیسى، المؤسسة العالمیة للخدمات الاسلامیة. تاکنون 13 جلد از آن به همراه متن عربی منتشر شده است.
 +
#«تحفة الاولیاء» نوشته محمد علی بن حاج محمد حسن اردکانی.
 +
#«الصافی» شرح اصول کافی و شرح فروع کافی نوشته شیخ خلیل بن غازی قزوینی.
  
−
* [[ابن ‌عامر حسین بن محمد اشعری قمی]] با 830 روایت.
+
'''ج). تلخیص'''
  
−
* [[محمد بن اسماعیل نیشابوری]] با 758 روایت.
+
#«گزیده کافى»، ترجمه و تحقیق: محمدباقر بهبودى (تهران، شرکت انتشارات علمى و فرهنگى، 1363)، 6 جزء در سه مجلد. (ج 1: معارف و آداب؛ ج 2: طهارت، صلات؛ ج 3: زکات، روزه؛ ج 4: حج، معیشت؛ ج 5: ازدواج، آشامیدنى  ها؛ ج 6: زیب و زینت، گل ها).
 +
#«خلاصه اى از اصول کافى»، ترجمه: على اصغر خسروى شبسترى، (تهران، کتاب فروشى امیرى، 1351 ش)، 270 ص.
 +
#«درخشان پرتوى از اصول کافى»، سید محمد حسینى همدانى (قم، مؤلف، 1406ق).
 +
#محمد جعفر بن محمد صفی ناعسی فارسی این کتاب را خلاصه کرده است.
  
−
* [[حمید بن زیاد کوفی]] با 450 روایت.
+
'''د). معجم و راهنما'''
  
−
* [[احمد بن ادریس اشعری قمی]] 154 روایت.
+
#«المعجم المفهرس لالفاظ اصول الکافی»، الیاس کلانترى. (تهران، انتشارات کعبه)
 +
#«المعجم المفهرس لالفاظ الاصول من الکافی»، على رضا برازش. (تهران، منظمة الاعلام الاسلامى، 1408 ق - 1988 م، اول) 2 ج، 2011 ص.
 +
#«الهادى الى الفاظ اصول الکافی»، سید جواد مصطفوى. (آستان قدس رضوى، مشهد، 1406 ق)، ج 1، ص 413 ص، تا حرف شین.
 +
#«فهرس احادیث اصول الکافی»، مجمع البحوث الاسلامیة. ([[آستان قدس رضوى]]، مشهد، 1409 ق)
 +
#«فهرس احادیث الروضة من الکافی»، مجمع البحوث الاسلامیه. (آستان قدس رضوى، مشهد، 1408 ق)
 +
#«فهرس احادیث الفروع من الکافی»، مجمع البحوث الاسلامیة. (آستان قدس رضوى، مشهد، 1410ق)
 +
#«فهرس احادیث الکافی»، بنیاد پژوهش  هاى اسلامى آستان قدس رضوى.
  
−
* علی بن محمد با 76 روایت.
+
'''ز). اسناد و رجال کافى'''
  
−
'''تعداد روايات :'''
+
#«تجرید اسانید الکافى و تنقیحها»، حاج میرزا مهدى صادقى. (قم، 1409 ق)
 +
#«الموسوعة الرجالیة»، حسین طباطبایى بروجردى، 7 ج، تصحیح و تکمیل: میرزا حسن النورى. (مجمع البحوث الاسلامیة، مشهد، 1413 ق /1992 م) جلد یک از این مجموعه با عنوان: «ترتیب اسانید کتاب الکافی»، در 567 صفحه و جلد چهارم آن با عنوان «رجالُ أسانید او طبقات رجال الکافی»، در 468 صفحه، مربوط به کافى مى  باشد.
  
−
تعداد روايات كتاب كافى را با رقم  هاى مختلف گفته  اند: يوسف بحرانى در لؤلؤة البحرين 16199، دكتر حسين على محفوظ در مقدمه كافى 15176، [[علامه مجلسى]] 16121 و برخى از معاصران مثل [[شيخ عبدالرسول الغفار]] 15503 حديث شمارش كرده اند.(17)
+
'''ه). درباره کافى'''
  
−
البته اين اختلاف رقم ها ناشى از شيوه شمردن [[احاديث]] است. به اين معنى كه برخى روايتى را كه با دو سند ذكر شده است، دو روايت، و بعضى آن را يك روايت به حساب آورده اند. گروهى روايات مرسله را نيز كه با عبارت «وفى رواية اخرى» آمده است يك حديث شمرده اند و برخى آن را در شمارش به حساب نياورده اند. البته در موارد نادر هم مى  تواند علت اختلاف، نبودنِ برخى روايات در برخى نسخه  ها باشد.(18)
+
#«دفاع عن الکافی»، ثامر هاشم حبیب العمیدى (مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، 1415 ق /1995 م) 2 ج، 768 + 789 ص.
 +
#«الشیخ الکلینی البغدادی و کتابه الکافی»، ثامر هاشم حبیب العمیدی (مکتب الاعلام الاسلامى، قم، 1414 ق / 1372 ش)، 495 ص. در این کتاب شرحى مفصل از زندگانى شخصى و علمى کلینى، تلاش هاى علمى پیرامون کافى و روش کلینى در فروع ارائه شده است.
 +
#«بین الکلینی و خصومه، موقف محمد ابو زهرة من الکلینی»، عبدالرسول الغفار (دارالمحجة البیضاء، بیروت، 1415 ق / 1995 م)، 96 ص. در این کتاب، ایرادهایى که محمد ابو زهره از نویسندگان مصرى، بر کتاب کافى داشته، مورد تجزیه، نقد و تحلیل قرار گرفته است.
 +
#«بحوث حول روایات الکافی»، امین ترمس العاملی (مؤسسة دارالهجرة، قم، 1415 ق)، 200 ص.
 +
#«دراسات فی الکافی للکلینی والصحیح للبخاری»، هاشم معروف الحسنى (1388 / 1968 م)، 365 ص. نویسنده در این کتاب، بحث  هاى مقارن و مقایسه  اى میان کافى و صحیح بخارى انجام داده و موضوعاتى را از دو کتاب برگزیده و داورى کرده است.
 +
#«ثلاثیات الکلینی و قرب الاسناد»، امین ترمس العاملی (مؤسسة دارالحدیث الثقافیة، قم 1417 ق / 1375 ش)، 445 ص. در این اثر پس از مقدمه - که شرحى است از زندگانى کلینى و اصطلاحات ثلاثیات - روایات کلینى که با سه واسطه به معصوم مى  رسد، گردآوری شده که مجموع آن 135 روایت است.
 +
#«الکلینی والکافی»، الدکتور عبدالرسول الغفار (مؤسسة النشر الاسلامى، قم، 1416 ق)، 589 ص.
  
−
همچنین ذکر شده که كافي به نقل [[عين الغزل]] از [[لؤلؤه البحرين]]، 16199 حديث است كه طبق اصطلاح متأخرين (كه حديث را به پنج قسم اصلي تقسيم كرده اند) بدين قرار مي باشد: صحيح: 1118،(19)  موثق: 1118، قوي و حسن 322، ضعيف 9487. در [[روضات الجنات]] نيز همين تعداد را با اختلافي از لؤلؤه البحرين نقل مي كند.(20)
+
'''و). تحقیق'''
−
 
 
−
'''پژوهش  هاى انجام شده درباره كافى :'''
 
−
 
 
−
كتاب كافى از دوره هاى نخست، مورد توجه عالمان و حدیث پژوهان بوده، بنابراین كارهاى بسيارى درباره آن انجام شده است. شيخ آقا بزرگ تهرانى، در الذريعه، 27 شرح بر اصول، يا تمامى كتاب معرفى كرده؛(21)  چنان كه ده حاشيه بر اين كتاب شمرده است.(22)
 
−
 
 
−
همچنين برخى ديگر از نويسندگان، كارهاى بسيارى را پيرامون كافى ذكر كرده اند كه بیشتر آن ها تاکنون به چاپ نرسيده يا در دسترس نيستند.(23)
 
−
 
 
−
از معروف ‌ترین شرح ‌ها و حاشیه ‌های این كتاب می ‌توان به مرآه ‌العقول علامه مجلسی، شرح اصول كافی تالیف امیر اسماعیل خاتون ‌آبادی، شرح اصول كافی از ملاصدرای شیرازی، شرح ملاخلیل قزوینی بر اصول كافی به زبان فارسی موسوم به صافی و شرح عربی همین دانشمند به نام شافی و الرواشح السماویه فی شرح الكافی تالیف سید محمد باقر محقق داماد اشاره كرد.
 
−
 
 
−
گفتنی است، کنگره بین المللی بزرگداشت [[ثقة الاسلام  کلینی]]، در حال حاضر، بخش قابل توجهی از آثار مربوط به کافی را که تاکنون منتشر نشده اند، در دست آماده سازی و انتشار دارد.
 
−
 
 
−
در اين جا برخى از آثاری را كه پيرامون كتاب كافى منتشر شده، در چند بخش معرفى مى  كنيم:
 
−
 
 
−
'''<I>الف). شرح و حاشيه </I>'''
 
−
 
 
−
1. «التعليقة على كتاب الكافي»، محمد باقر حسينى مشهور به ميرداماد(م 1041 ق)، تحقيق: سيد مهدى رجايى (قم، مطبعة خيام، 1403ق)، 22 + 404 ص.
 
−
 
 
−
اين تعليقه، تا [[كتاب الحجة]] از [[اصول كافى]] ادامه دارد و متن روايات نيز همراه تعليقه چاپ شده است. همچنين شارح، كتابى ديگر به نام «[[الرواشح السماوية]]» دارد كه در آن برخى قواعد علم حديث را نگاشته و مقدمه كافى را شرح كرده، و به عبارتی جلد اول اين تعليقه محسوب مى  شود.
 
−
 
 
−
2. «شرح اُصول الكافي»، صدرالدين الشيرازى،(م 1050 ق)، (تهران، مكتبة محمودى 1391 ق) 492 ص. اين شرح تا پايان كتاب الحجة از اصول كافى ادامه دارد. در ضمن، اين شرح با تصحيح محمد خواجوى در 2 جلد، توسط مؤسسه مطالعات و تحقيقات فرهنگى به چاپ رسيده است. همچنين خواجوى اين شرح را ترجمه نموده و در 2 جلد، همان انتشارات به چاپ رسانده است.
 
−
 
 
−
3. «جامع الاحادیث والأقوال»، نوشته شیخ قاسم بن محمدبن جواد بن الوندی متوفی بعد از سال 1100 هجری.
 
−
 
 
−
4. «الدر المنظوم من کلام المعصوم»، نوشته شیخ علی بن محمد بن حسن بن زین الدین شهید ثانی درگذشت 1104 هجری، تحقیق: محمد حسین درایتی (قم، دارالحدیث، 1385 ش) 717 صفحه (1 ج)، وزیری.
 
−
 
 
−
5. «شرح ملاصدرای شیرازی»، درگذشت 1050.
 
−
 
 
−
6. «مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول» نوشته [[علامه مجلسی]]، درگذشته به سال 1110 هجری. (تهران، دارالكتب الاسلامية، 1404ق / 1363 ش، دوم؛ 26 ج)
 
−
 
 
−
5. «[[الوافي]]» نوشته فیض کاشانی متوفای 1091 هجری.
 
−
 
 
−
6. حاشیه علامه مجلسی.
 
−
 
 
−
7. «حاشیه ابوالحسن شریف فتونی عاملی» متوفای 1138 هجری.
 
−
 
 
−
8. حاشیه سید میر ابوطالب بن میرزا بیک [[فندرسکی]] از افاضل اوائل قرن دوازدهم هجری.
 
−
 
 
−
9. حاشیه شیخ زین الدین ابوالحسن علی بن شیخ حسن صاحب معالم.
 
−
 
 
−
10. حاشیه شیخ محمد بن حسن بن زین الدین شهید ثانی معروف به شیخ محمد سبط عاملی درگذشت سال 1030 هجری.
 
−
 
 
−
11. «الحاشية على اُصول الكافي»، رفيع الدين محمد بن حيدر النائينى، تحقيق: محمد حسين درايتى (قم، دارالحديث، 1383ش) 672 ص، وزيرى.
 
−
 
 
−
12. «الحاشية على اُصول الكافي»، سيد بدرالدين بن أحمد الحسينى العاملي، تحقيق: على فاضلى (قم، دارالحديث، 1383ش) 352 ص، وزيرى.
 
−
 
 
−
13. «شرح الكافي، الاصول والروضة»، محمد صالح المازندرانى، التعليق: ميرزا ابوالحسن شعرانى (تهران، المكتبة الاسلامية، 1342) 12 ج. اين شرح، تنها [[اصول كافى]] و روضه را دربر دارد.
 
−
 
 
−
14. «الشافي في شرح الاصول الکافي»، 3 ج، عبدالحسین المظفر. (دوم: مطبعة الغری، نجف، 1389 ق - 1969 م)
 
−
 
 
−
'''<I>ب). ترجمه</I>'''
 
−
 
 
−
1. «اصول کافی»، ترجمه و شرح: سید جواد مصطفوی (تهران، دفتر نشر فرهنگ اهل بیت، 2 ج)؛ این ترجمه، همراه با متن احادیث است.
 
−
 
 
−
2. «الروضة من الكافي»، ترجمه و شرح: سيد هاشم رسولى محلاتى (تهران، انتشارات علميه اسلاميه) 2 ج، 297 + 259 ص. در اين كتاب، متن عربى احاديث نیز درج شده است.
 
−
 
 
−
3. «الكافي»، ترجمه به انگليسى، المؤسسة العالمية للخدمات الاسلامية. تاكنون 13 جلد از آن به همراه متن عربی منتشر شده است.
 
−
 
 
−
4. «[[تحفة الاولیاء]]» نوشته محمد علی بن حاج محمد حسن اردکانی.
 
−
 
 
−
5. «الصافی» شرح اصول کافی و شرح فروع کافی نوشته شیخ خلیل بن غازی قزوینی.
 
−
 
 
−
'''<I>ج). تلخيص </I>'''
 
−
 
 
−
1. «گزيده كافى»، ترجمه و تحقيق: محمد باقر بهبودى (تهران، شركت انتشارات علمى و فرهنگى، 1363)، 6 جزء در سه مجلد. (ج 1: معارف و آداب؛ ج 2: طهارت، صلات؛ ج 3: [[زكات]]، [[روزه]]؛ ج 4: حج، معيشت؛ ج 5: ازدواج، آشاميدنى  ها؛ ج 6: زيب و زينت، گل  ها)
 
−
 
 
−
2. «خلاصه  اى از اصول كافى»، ترجمه: على اصغر خسروى شبسترى، (تهران، كتاب فروشى اميرى، 1351 ش)، 270 ص.
 
−
 
 
−
3. «درخشان پرتوى از اصول كافى»، سيد محمد حسينى همدانى. (قم، مؤلف، 1406ق)
 
−
 
 
−
4. محمد جعفر بن محمد صفی ناعسی فارسی این کتاب را خلاصه کرده است.
 
−
 
 
−
'''<I>د). معجم و راهنما</I>'''
 
−
 
 
−
1. «المعجم المفهرس لالفاظ اصول الكافي»، الياس كلانترى. (تهران، انتشارات كعبه)
 
−
 
 
−
2. «المعجم المفهرس لالفاظ الاصول من الكافي»، على رضا برازش. (تهران، منظمة الاعلام الاسلامى، 1408 ق - 1988 م، اول) 2 ج، 2011 ص.
 
−
 
 
−
3. «الهادى الى الفاظ اصول الكافي»، سيد جواد مصطفوى. (آستان قدس رضوى، مشهد، 1406 ق)، ج 1، ص 413 ص، تا حرف شين.
 
−
 
 
−
4. «فهرس احاديث اصول الكافي»، مجمع البحوث الاسلامية. ([[آستان قدس رضوى]]، مشهد، 1409 ق)
 
−
 
 
−
5. «فهرس احاديث الروضة من الكافي»، مجمع البحوث الاسلاميه. (آستان قدس رضوى، مشهد، 1408 ق)
 
−
 
 
−
6. «فهرس احاديث الفروع من الكافي»، مجمع البحوث الاسلامية. (آستان قدس رضوى، مشهد، 1410ق)
 
−
 
 
−
7. «فهرس احاديث الكافي»، بنياد پژوهش  هاى اسلامى آستان قدس رضوى.
 
−
 
 
−
'''<I>ز). اسناد و رجال كافى </I>'''
 
−
 
 
−
1. «تجريد اسانيد الكافى و تنقيحها»، حاج ميرزا مهدى صادقى. (قم، 1409 ق)
 
−
 
 
−
2. «الموسوعة الرجالية»، حسين طباطبايى بروجردى، 7 ج، تصحيح و تكميل: ميرزا حسن النورى. (مجمع البحوث الاسلامية، مشهد، 1413 ق /1992 م)
 
−
 
 
−
جلد يك از اين مجموعه با عنوان: «ترتيب اسانيد كتاب الكافي»، در 567 صفحه و جلد چهارم آن با عنوان «رجالُ أسانيد او طبقات رجال الكافي»، در 468 صفحه، مربوط به كافى مى  باشد.
 
−
 
 
−
'''<I>ه). درباره كافى </I>'''
 
−
 
 
−
1. «[[دفاع عن الكافي]]»، ثامر هاشم حبيب العميدى (مركز الغدير للدراسات الاسلامية، 1415 ق /1995 م) 2 ج، 768 + 789 ص.
 
−
 
 
−
2. «[[الشيخ الكليني البغدادي و كتابه الكافي]]»، ثامر هاشم حبيب العميدي (مكتب الاعلام الاسلامى، قم، 1414 ق / 1372 ش)، 495 ص. در اين كتاب شرحى مفصل از زندگانى شخصى و علمى كلينى، تلاش  هاى علمى پيرامون كافى و روش كلينى در فروع ارائه شده است.
 
−
 
 
−
3. «بین الكليني و خصومه، موقف محمد ابو زهرة من الکلینی»، عبدالرسول الغفار (دارالمحجة البيضاء، بيروت، 1415 ق / 1995 م)، 96 ص. در اين كتاب، ايرادهايى كه محمد ابو زهره از نويسندگان مصرى، بر كتاب كافى داشته، مورد تجزيه، نقد و تحليل قرار گرفته است.
 
−
 
 
−
4. «بحوث حول روايات الكافي»، امين ترمس العاملي (مؤسسة دارالهجرة، قم، 1415 ق)، 200 ص.
 
−
 
 
−
5. «دراسات في الكافي للكليني والصحيح للبخاري»، هاشم معروف الحسنى (1388 / 1968 م)، 365 ص. نویسنده در این کتاب، بحث  هاى مقارن و مقايسه  اى ميان كافى و صحيح بخارى انجام داده و موضوعاتى را از دو كتاب برگزيده و داورى كرده است.
 
−
 
 
−
6. «ثلاثيات الكليني و قرب الاسناد»، امين ترمس العاملي (مؤسسة دارالحديث الثقافية، قم 1417 ق / 1375 ش)، 445 ص. در اين اثر پس از مقدمه - كه شرحى است از زندگانى كلينى و [[اصطلاحات ثلاثيات]] - روايات كلينى كه با سه واسطه به معصوم مى  رسد، گردآوری شده كه مجموع آن 135 روايت است.
 
−
 
 
−
7. «الكليني والكافي»، الدكتور عبدالرسول الغفار (مؤسسة النشر الاسلامى، قم، 1416 ق)، 589 ص.
 
−
 
 
−
'''<I>و). تحقیق</I>'''
 
  
 
بر این کتاب تحقیقات فراوانی نگاشته شده است مانند:
 
بر این کتاب تحقیقات فراوانی نگاشته شده است مانند:
  
−
1. رموز التفاسیر الواقعة في الکافي والروضة نوشته مولی خلیل بن غازی قزوینی.
+
#رموز التفاسیر الواقعة فی الکافی والروضة نوشته مولی خلیل بن غازی قزوینی.
−
 
+
#جامع الرواة نوشته حاج محمد اردبیلی از شاگردان علامه مجلسی.
−
2. جامع الرواة نوشته حاج محمد اردبیلی از شاگردان علامه مجلسی.
+
#الفوائد الکاشفة نوشته محمد حسین طباطبایی تبریزی.
−
 
+
#البیان البدیع نوشته سید حسن صدر.
−
3. الفوائد الکاشفة نوشته محمد حسین طباطبایی تبریزی.
+
#رجال الکافی حاج سید حسین طباطبایی بروجردی.
−
 
 
−
4. البیان البدیع نوشته سید حسن صدر.
 
−
 
 
−
5. رجال الکافي حاج سید حسین طباطبایی بروجردی.
 
−
 
 
−
'''مقايسه ي كافي با صحاح سته:'''
 
−
 
 
−
شهيد در ذكري و نيز جمعي به تبع وي نوشته اند كه كافي بيش از صحاح سته ي اهل سنت حديث دارد. و حتي در الذريعه آمده: احاديث صحيح بخاري حدود هفت هزار است و بقيه ي صحاح سته (صحيح مسلم، سنن ترمذي، سنن ابوداوود، سنن ابن ماجه، سنن نساني) از نه هزار تجاوز نمي كند. بنابراين جمع احاديث شش صحيح مزبور شانزده هزار مي باشد كه كتاب كافي به تنهائي 199 حديث بيش از آن ها دارد.
 
−
 
 
−
ولي اين سخن درست نيست، چه كافي را اگر با اسقاط مكررات به حساب آوريم خيلي كمتر از شانزده هزار حديث دارد. و با حساب مكررات گرچه به اين تعداد مي رسد ولي صحيح بخاري نيز به اين حساب 9082 حديث است.(24)
 
−
 
 
−
چنان كه صحيح مسلم نيز شامل 7275 حديث مي باشد.(25) بنابراين احاديث بخاري و مسلم به تنهائي بالغ بر 17357 حديث مي گردد. و چهار كتاب ديگر اهل سنت نيز گرچه كوچكتر از بخاري و مسلم است، ولي مثلاً سنن ابن داوود 4800 حديث را شامل است.(26) و سنن ترمذي حدود پنج هزار حديث آمده. و سنن ابن ماجه 4341 حديث دارد و سنن نسائي از سن ابوداوود كمتر نيست.
 
−
 
 
−
منتهي شماره ي احاديث [[كتب اربعه]]، مسلما بيش از [[صحاح سته]] است. زيرا مجموع احاديث كتب اربعه بالغ بر 44 هزار و اندي است.(27)
 
−
 
 
−
در صورتي كه صحاح سته حدود 27 هزار حديث يا اندكي كم و بيش است. به هر حال اين مزيتي براي [[دين اسلام]] است كه دستورات و [[احكام]] آن كه از حضرت رسول اكرم توسط رجال موثق [[اهل سنت]] و يا به وسيله ي خاندان [[نبوت]]. (كه [[شيعه]] افتخار پيروي آنان را دارد.)
 
−
 
 
−
'''آيا روضه، جزء «الکافي» است؟'''
 
−
 
 
−
بعضى، بخش [[روضه]] را از آثار کلینی نمی دانند بلکه آن را به «[[ابن ادریس]]»، صاحب سرائر نسبت می دهند؛ بنابراین، روضه را جزء کتاب کافی به حساب نمی آورند. در مقابل اشخاص زیادی این بخش را جزء كافى و از آنِ كلينى دانسته اند. برای پیگیری اين بحث، می توان به كتاب الكليني و الكافي، صفحه 408 تا 415 و نيز كتاب الكليني و كتابه الكافي، صفحه 132 تا 140 مراجعه کرد.
 
−
 
 
−
ملا خليل قزويني در آغاز شرح فارسي خود بر كافي (كه موسوم است به الصافي) در انتساب روضه به كليني تشكيك مي كند. چه احاديث روضه از لحاظ محكمي و اتقان در نقل، به مانند دو بخش ديگر كافي ([[اصول و فروع]]) نيست. ولي حاجي نوري در خاتمه ي مستدرك سخن وي را رد مي كند.
 
−
 
 
−
بهترين دليلي كه روضه از آن كليني است سخن نجاشي و [[شيخ طوسی]] و [[ابن شهر آشوب]] است كه روضه را در شمار كتب كافي و از آن كليني دانسته اند.(28) و ديگر وجود روضه است در نسخه هاي كافي موجود است.
 
−
 
 
−
آري چنان كه اشاره شد روايات روضه از لحاظ محكمي متن و سند همسان فروع نيست. و اين از آن جهت است كه اهتمامي را كه دانشمندان در صحت و ثاقت سند احاديث احكام داشته و دارند در احاديث فضائل و خطب كه بيشتر جنبه ي وعظ و ارشاد دارد، ندارند.
 
−
 
 
−
زيرا طبق قاعده ي (تسامح در ادله ي سنن) كه فقها از احاديث (من بلغ).(29) استفاده كرده اند، در نقل رواياتي كه متضمن حكم استحبابي و كراهي يا درباره ي فضائل و مناقب و نيز مواعظ و حكم است، تسامح رواست.
 
−
 
 
−
پی ‌نوشت
 
−
 
 
−
(1). [[علم الحديث]]، ص 76.
 
−
 
 
−
(2). منظور ابي السعادات مبارک بن محمد (م 606) صاحب [[جامع الصول]] و برادر صاحب [[کامل التواريخ]] است.
 
−
 
 
−
(3). رجال [[بحر العلوم]]، ج 1؛ در روضات از مولي خليلي قزويني شارح کافي نقل مي کند که محتمل است احاديثي را که کليني به عنوان قال العالم در کافي ذکر فرموده مرادش حضرت ولي عصر عجل الله تعالی فرجه شریف باشد. چنان که محدث نيشابوري حکايت عرضه داشتن کافي را بر امام و گفته ي حضرت که کافي (کاف لشيعتنا) نقل مي کند.
 
−
 
 
−
(4). تصحيح الاعتقاد، ص 202.
 
−
 
 
−
(5). بحارالانوار، ج 107، ص 190.
 
−
 
 
−
(6). بحارالانوار، ج 108، ص 138.
 
−
 
 
−
(7). [[بحارالأنوار]]، ج 110، ص 70.
 
−
 
 
−
(8). [[مرآة العقول]]، ج 1، ص 3.
 
−
 
 
−
(9). [[تنقيح المقال]]، ج 3، ص 202.
 
−
 
 
−
(10). [[الذريعه]]، ج 17، ص 245.
 
−
 
 
−
(11). [[معجم رجال الحدیث]]، ج 1، ص 99.
 
−
 
 
−
(12). [[مستمسک عروة الوثقی]]، فهرست رموز کتاب.
 
−
 
 
−
(13). مقدمه اصول کافی، سید جواد مصطفوی.
 
−
 
 
−
(14). رجوع شود به: امين ترمس عاملى، ثلاثيات الكلينى و قرب الاسناد.
 
−
 
 
−
(15). اصول كافى، ج 1، ص 10، مقدمه مترجم: سيد جواد مصطفوى.
 
−
 
 
−
(16). [[روضات الجنات]]، فهرست مرکزي دانشگاه، 1463/5.
 
−
 
 
−
(17). الكلينى والكافى، ص 402.
 
−
 
 
−
(18). [[الكلينى والكافى]]، ص 399.
 
−
 
 
−
(19). در روضات الجنات، چاپ دوم سنگي، 5072 حديث نوشته است که مسلماً اشتباه نسخه نويس است.
 
−
 
 
−
(20). خوشبختانه نسخه هاي کافي از نظر تعداد احاديث اختلافي ندارد.
 
−
 
 
−
(21). الذريعة الى تصانيف الشيعه، ج 13، ص 94، 100؛ ج 14، ص 26 - 228؛ المعجم المفهرس لالفاظ بحارالأنوار، ج 1، ص 66 – 67.
 
−
 
 
−
(22). الذريعة الى تصانيف الشيعه، ج 6، ص 181؛ المعجم المفهرس لالفاظ بحارالأنوار، ج 1، ص 66.
 
  
−
(23). ثامر هاشم حبيب، الشيخ الكلينى البغدادى و كتاب الكافى، ص 158 – 177.
+
==پانویس==
 +
<references />
  
−
(24). علم الحديث، نقل از [[ابن حجر]] و [[ابن خلدون]]؛ گرچه در [[کشف الظنون]] به نقل از ابن صلاح احاديث صحيح بخاري را 7275 حديث نوشته. ولي ظاهراً وي در نقل از ابن صلاح اشتباه کرده است.
+
==منابع==
  
−
(25). علم الحديث، نقل از تقريب نووي.
+
*کافی، محمد مهدی خوش قلب، بر گرفته از «حیاة الشیخ محمد بن کلینی»، دکتر ثامر عمیدی
 +
*فرهنگ کتب حدیثی شیعه، سید محمود مدنی بجستانی
 +
*آشنایی با متون حدیث و نهج البلاغه، مهدی مهریزی
 +
*شیخ کلینی، ماهنامه پاسدار اسلام شماره 2، در دسترس در [http://www.hawzah.net/Hawzah/Articles/Articles.aspx?LanguageID=1&id=6370 سایت حوزه]
 +
*کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی (با اضافات)، محمد رضا ضمیری
 +
*[[شیخ کلینی]]، همین دانشنامه
 +
*أصول الكافي، ترجمه مصطفوى، کتابفروشی اسلامیه
  
−
(26). همان.
+
==متن کتاب==
 +
[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/78614/%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A7%D9%81%D9%8A/&from=search&&query=%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A7%D9%81%D9%8A&field=title&count=20&resTypes=200&execute=true#!resource '''الكافی''']
  
−
(27). چه، احاديث کافي 16199 و من لايحضر 9044 و تهذيب 13590 و استبصار 5511 حديث است که جمعاً 44344 حديث مي شود.
+
<br />
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= خوب
 +
|رعایت اختصار= متوسط
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده= دارد
 +
}}
  
−
(28). کتاب الروضه من اخر کتاب الکافي (فهرست شيخ)... له الکافي منها... الروضه (معالم العلماء) صنف الکتاب المعروف بالکليني يسمي الکافي في عشرين سنه شرح کتبه... کتاب الروضه (رجال نجاشي ، ص 292).
 
  
−
(29). حديث من بلغ بدين سان نقل شده: من بلغه ثواب من الله علي عمل فعمل ذلک العمل التماس ذلک الثواب اوتيته و ان لم يکن الحديث کما بلغه. يعني خداوند به کسي که حديثي راجع به ثواب عملي شنيده و براي درک ثواب مزبور آن عمل را به جا آورده ثواب آن کار را مي دهد گرچه حديث چنان که شنيده نباشد (علم الحديث، ص 127، چاپ دوم، نقل از کافي).
 
−
 
−
==منابع:==
 
−
 
−
(1). کافی، محمد مهدی خوش قلب،بر گرفته از «[[حیاة الشیخ محمد بن کلینی]]»، دکتر ثامر عمیدی؛ «[[فرهنگ کتب حدیثی شیعه]]»، سید محمود مدنی بجستانی؛ «[[آشنایی با متون حدیث و نهج البلاغه]]»، مهدی مهریزی از [http://www.kulayni.com/persian/index.php?option=com_content&task=view&i  d=15&Itemid=38 وب گاه کنگره بین المللی بزرگداشت ثقة الاسلام کلینی]
 
−
 
−
(2). الکافی، [http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%84%DA%A9%D8%A7%D9%81%DB%8C دانشنامه آزاد ویکی پدیا]
 
−
 
−
(3). اصول کافی، روش ها و مقایسه کوتاه با صحاح اهل سنت، [http://askdin.com/showthread.php?p=8092 مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی]
 
−
 
−
(4). شیخ کلینی، ماهنامه پاسدار اسلام شماره 2، [http://www.hawzah.net/Hawzah/Articles/Articles.aspx?LanguageID=1&id=6370 سایت حوزه]
 
−
 
−
(5). کتابشناسي تفصيلي مذاهب اسلامي (با اضافات)، محمد رضا ضمیری
 
−
 
−
(6). [http://www.pasokhgoo.ir/fa/node/6372 مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی]
 
−
 
−
'''پيوندها'''
 
−
 
−
* '''[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource.do?action=resource&id=38505&scope=95YYli2geUFF5OlsWYfOhgp8B7e1asw6&flowLastAction=view&from=search&query=%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A7%D9%81%D9%8A&field=&collectionPID=0&lang=&count=20&execute=true کتاب الكافى]'''
 
 
[[رده:منابع حدیثی]]
 
[[رده:منابع حدیثی]]
−
[[رده:منابع اعتقادی]]
+
[[رده:کتابهای اعتقادی]]
 
[[رده:منابع فقهی]]
 
[[رده:منابع فقهی]]
 +
[[رده:منابع فقه روایی]]
 +
[[رده:کتب اربعه حدیث شیعه]]
 +
[[رده: مقاله های مهم]]
 +
 +
{{حدیث}}

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۰۲

Confirm3.jpg

الکافی.jpg
نویسنده محمد بن یعقوب کلینی
موضوع احاديث شيعه.
زبان عربی
تعداد جلد 8
مصحح علي أكبر الغفاري

کتاب «الکافی» یکى از مهمترین و معتبرترین کتب حدیثى شیعه اثر محمد بن یعقوب کلینی است. این کتاب اولین کتاب جامع روایی و یکی از مجموعه کتب اربعه حدیث شیعه است.

مؤلف

محمد بن یعقوب بن اسحاق کلینی رازی معروف به ثقةالاسلام کلینی (م ۳۲۸ هجری قمری)، از محدثان بزرگ شیعه است که در زمان غیبت صغرای امام مهدی (ع) به دنیا آمده و با برخی محدثان که بدون واسطه از امام حسن عسکری علیه السلام یا امام هادی علیه السلام حدیث شنیده‌اند، ملاقات کرده است. از کلینی بسیاری از محدثان بزرگ روایت نموده اند که از جمله می توان به ابن قولویه (مولف کامل الزیارات)، هارون بن موسی تلعكبری، ابوالفضل شیبانی و محمد بن ابراهیم نعمانی (صاحب الغیبة نعمانی) را نام برد. [۱]

کافی مهمترین اثر شیخ کلینی است و نجاشی مدت زمان تالیف آن را بیست سال گفته است.[۲] کلینى از جمله کسانی است که کلیه علمای رجال، وی را با عبارات موکد توثیق نموده اند.

نجاشی درباره اش می نویسد: «أوثق الناس فی الحدیث و أثبتهم»، موثق ‌ترین و ثابت ‌ترین کسان در حدیث است. و همین جمله را علامه حلی و ابن ‌داوود تکرار می ‌کنند. لذا کلینی به ثقه الاسلام معروف گردید.[۳]

علامه بحرالعلوم در رجال خود پس از ذکر روایت نبوی (که خداوند در رأس هر صد سال کسی را که دین را از اندلس تجدید کند برمی انگیزد.) می نویسد: ابن اثیر[۴] کلینی را مجدد مذهب امامیه در رأس قرن سوم شمرده است.

آن گاه اضافه می کند: سخن این دانشمند کلام حقی است که خداوند بر زبانش جاری ساخته. کسی که در کافی، به دقت، نظر و تأمل کند برایش روشنی این سخن آشکار می گردد و می داند که وی مصداق این حدیث است. زیرا کافی کتاب مفیدی است که در تمام کتب حدیث نظیر ندارد. هم از لحاظ کثرت احادیث و حسن ترتیب و هم به واسطه ضبط در نقل. به علاوه که این کتاب در زمان غیبت صغری امام و پیش نظر سفراء آن حضرت در بیست سال انجام شده.[۵]

ابن طاووس حلی می گوید: توثیق و امانت کلینی مورد اتفاق همگان است.[۶] ابن حجر عسقلانی می گوید: کلینی از رؤسا فضلاء شیعه است در ایام مقتدر عباسی.[۷]

ملا محمدتقی مجلسی می گوید: حق این است که در میان علماء شیعه مانند کلینی نیامده است، و هر که در اخبار و ترتیب کتاب او دقت کند درمی یابد که او از جانب خداوند تبارک و تعالی مؤید بوده است.[۸]

انگیزه تألیف

مطابق با گفتار كلينى در مقدمه كتاب، يكى از شيعيان و برادران دينيش به او نامه نوشته و يا پيغام داده است كه مردم زمان ما علم و دانش را رها كرده و در جهل و نادانى غوطه‏ ور شده‏ اند، نام خود را مسلمان گذاشته و از مقرّرات واقعى اسلام خبرى ندارند. تنها از روى عادت و تقليد از نياكان خود اعمالى را بنام دين انجام ميدهند و در اعمال مهم و غیر مهم به عقل خود اکتفا می کنند. و از او خواسته است که به عنوان شخص آگاه به احادیث برای خود او و برای مردم زمانش کتابی بنویسید که مرجع همگان قرار گیرد.

شیخ کلینی در پاسخ او می گوید:

و تو يادآور شدى كه مطالبى برايت مشكل شده كه بواسطه اختلاف روايات وارده در آنها حقيقت آنها را نمي فهمى و دانسته‏ اى كه اختلاف روايت مربوط باختلاف علل و اسباب آنست و بدانشمند مورد اعتمادى كه در اين قسمت وارد باشد دسترسى ندارى تا با او مذاكره و گفتگو كنى و گفتى كه ميخواهم كتابى داشته باشم كه تمام‏ قسمتهاى علم دين در آن باشد كه دانشجو را بى‏ نياز كند و مرجع هدايت خواه باشد و كسى كه علم دين و عمل باخبار صحيح امامان صادق و سنتهاى ثابته مورد عمل را خواهد از آن كتاب برگيرد و واجبات خدا و سنت پيغمبر (ص) را از روى آن كتاب انجام دهد و گفتى كه اگر چنين كتابى باشد اميدوارم خداى تعالى به وسيله آن و به يارى و توفيق خويش برادران و هم مذهبان ما را اصلاح كند و بهدايتشان متوجه كند. پس بدان اى برادر- كه خدايت هدايت كند- كسي را نميرسد كه بنظر خويش روايات مختلفه‏ اى را كه از امامان عليهم السّلام رسيده است تشخيص دهد مگر بدستور خود امام عليه السّلام. و آن به يكى از سه راه است:

1- روايت را با قرآن بسنجيد آن را كه مطابق قرآنست بگيريد و آن را كه مخالف است رد كنيد.

2- روايتى كه مطابق گفتار عامه است رها كنيد زيرا هدايت در مخالفت ايشانست.

3- روايتى كه مورد اتفاقست بگيريد زيرا در مورد اتفاق ترديدى نيست.

و ما با اين دستور فقط مقدار كمى از روايات را تشخيص ميدهيم و (نسبت بباقى روايات مختلف) راهى وسيعتر و بااحتياطتر از اين نميدانيم كه علم آنها را بخود امام رد كنيم و دستور آسانى كه امام عليه السّلام داده است بپذيريم كه فرموده است: هر كدام از دو روايت مختلف را كه گردن نهيد براى شما جايز است. خدا را شكر كه تأليف كتابى را كه خواستى ميسر كرد. اميدوارم چنان كه خواستى باشد. اگر در آن كوتاهى رفته باشد در نيت ما كه خيرخواهى است كوتاهى نبوده. زيرا خير خواهى برادران و هم مذهبان بر ما واجب است بعلاوه ما اميدواريم كه با مردم اين زمان و آنها كه تا پايان دنيا از اين كتاب استفاده و بآن عمل مي كنند در ثواب شريك باشيم‏.[۹]

وجه تسمیه الکافی

با مطالعه مقدمه کافی روشن می ‌شود که مرحوم کلینی این کتاب را به تقاضای یکی از دوستان و مریدان خود که احتمالا محمد بن احمد بن عبدالله بن قضاعه صفوانی یا محمد بن ابراهیم نعمانی بوده، نوشته است. او از شیخ کلینی درخواست می ‌کند با نوشتن کتاب جامع مذهبی خود گامی در جهت رفع نابسامانی ‌های موجود بردارد. آنجا که گوید: «وقلت انک تحب ان یکون عندک کتاب کافٍ یجمع فیه علم الدین»،[۱۰] گفتی که مایلی نزدت کتابی باشد که با جامعیت در علوم دین، کافی باشد.

محتوای کتاب

الکافی از سه بخش جداگانه تشکیل شده است:

  • اصول، شامل روایات اعتقادی؛
  • فروع، حاوی روایات فقهی؛
  • روضه، شامل احادیث متفرقه؛

مؤلف گرانقدر در بخش اول کتاب، طىِ هشت فصل که خود آن ها را کتاب نامیده است، به تبیین اصول اعتقادى شیعه و برخى مطالب دیگر که با مسائل اعتقادى ارتباط دارد، پرداخته است. وى هر عنوان را به ابواب مختلفى تقسیم کرده و در هر باب روایات متعددى را نقل کرده است. برخى از این عنوان ها مانند باب الکفر و الإیمان بیش از دویست باب دارند. البته تعداد ذکر شده در هر باب بسیار متغیر است؛ گاه در یک باب، تنها یک روایت ذکر شده در حالى که در بعضى ابواب، ده ها روایت آمده است.

اصول کافی:

  • کتاب العقل والجهل که تنها یک باب دارد، مشتمل بر 36 روایت است. توصیه هاى امام کاظم علیه السلام به هشام، در این کتاب آمده است.
  • کتاب فضل العلم داراى ابواب پرشمارى است که مباحث برخى از آن ها عبارت اند از: «وجوب دانش پژوهى»، «آنان که از راه دانش نان مى خورند»، «صفت علم»، «فضیلتِ دانش و دانشوران»، «نگارش و فضیلت آن»، «صفت عالم»، «تقلید»، «حق عالم»، «بدعت و رأى و قیاس» «نهى از سخن بدون دانش»، «وجود همه نیازمندى هاى مردم در قرآن و سنت».
  • کتاب التوحید نیز به موضوعاتى چون: «حدوث عالم و پدید آورنده آن»، «پایین ترین درجات شناخت خدا»، «نهى از سخن گفتن در کیفیت او»، «باطل کردن نظریه دیدن خدا»، «صفات ذات خدا»، «اراده و دیگر صفات فعل خدا»، «معانى اسماء الهى»، «مشیت و اراده»، «سعادت و شقاوت»، «جبر و قدر و امر بین الامرین» پرداخته شده است.
  • کتاب الحجة که پس از ایمان و کفر، گسترده ترین بخش کتاب اصول کافى است، روایات زیادى در بیش از یکصد و سى باب، نقل شده که به سرفصل های آن به صورت کلى اشاره مى شود:
  1. نیاز به حجت
  2. طبقات انبیاى رسل، ائمه اطهار
  3. تفاوت میان رسول، نبى و محدث
  4. شناخت امام و لزوم اطاعت از او
  5. صفات ائمه (والیان امر، خازنان علم، نور الهى، ارکان زمین و...)
  6. عرضه اعمال بر ائمه
  7. ائمه، وارثان علم انبیا
  8. آنچه نزد ائمه است (علم کامل قرآن، کتب انبیا، صحیفه فاطمة، جفر، جامعه و...)
  9. دانش ائمه و افزونى جهات مختلف آن
  10. نصوص دالِ بر امامت یکایک ائمه دوازده گانه
  11. گزیده هایى از تاریخ زندگانى معصومان.
  • کتاب الایمان و الکفر، گسترده ترین بخش اصول کافى و مشتمل بر بیش از دویست باب است. مباحث اصلى این کتاب عبارت اند از: «خلقت مؤمن و کافر»، «معنى اسلام و ایمان»، «صفات مؤمن و حقایق ایمان»، «اصول و فروع کفر»، «گناهان و آثار، درجات و انواع آن ها» و «انواع کفر».
  • کتاب الدعاء در دو بخش تنظیم شده است: قسم اول در بیان فضیلت دعا و آداب آن است. در این بخش، ابتدا به «آثار دعا»، «تغییر قضاى الهى به وسیله دعا»، «شفاى همه دردها» و استجابت آن پرداخته شده، سپس آداب دعا همانند: «تقدم در دعا»، «رو به قبله نشستن و یاد خدا در هنگام دعا»، «دعاى پنهان»، «اوقات مناسب دعا» و «اجتماع افراد در دعا» تبیین شده است. در بخش دوم، متن برخى ادعیه و اذکار کوتاه که به صورت مطلق یا ویژه برخى از حالات است، گردآورى شده است. نظیر: دعا هنگام بیدار شدن و خروج از منزل، به دنبال نمازها، هنگام بیمارى ها، و یا هنگام قرائت قرآن.
  • کتاب فضل القرآن در چهارده باب، فضیلت حاملان قرآن، و نیز فضیلت تعلم، حفظ، قرائت و ترتیل آن را تبیین کرده است. همچنین مقدار فضیلت خواندن قرآن در هر روز نیز در این کتاب معین شده است.
  • در آخرین عنوان از بخش «اصول» کافى، (کتاب العشرة)، لزوم معاشرت، معاشرت نیک، معاشران خوب و بد و نیز برخى از آداب و وظایف معاشرت و روابط اجتماعى نظیر: سلام گفتن به یکدیگر، احترام بزرگسالان، احترام کریمان، رعایت امانت در جلسات، حق همسایه، حق همسر، نامه نگارى و... بررسى شده است.

فروع کافی:

بخش دوم کتاب کافی که «فروع الکافی» نام دارد دربردارنده روایات مربوط به مسائل فقهى است. فروع کافى بزرگترین بخش کتاب کافى به حساب مى آید. در این بخش عناوین زیر وجود دارد:

  1. کتاب الطهارة
  2. کتاب الحیض
  3. کتاب الجنائز
  4. کتاب الصلاة
  5. کتاب الزکاة والصدقه
  6. کتاب الصیام
  7. کتاب الحج
  8. کتاب الجهاد
  9. کتاب المعیشة
  10. کتاب النکاح
  11. کتاب العقیقه
  12. کتاب الطلاق
  13. کتاب العتق والتدبیر والمکاتبه
  14. کتاب الصید
  15. کتاب الذبائح
  16. کتاب الاطعمه
  17. کتاب الاشربة
  18. کتاب الزى والتجمل والمروة
  19. کتاب الدواجن
  20. کتاب الوصایا
  21. کتاب المواریث
  22. کتاب الحدود
  23. کتاب الدیات
  24. کتاب الشهادات
  25. کتاب القضا والاحکام
  26. کتاب الایمان والنذور والکفارات.

یادآورى مى شود، در فروع کافى برخى از عنوان ها که معمولاً در کتب فقهى به صورت مستقل آورده مى شوند به مناسبت، ضمن عنوان هاى یاد شده آمده اند. مثلاً اجاره، بیع، رهن، عاریه، ودیعه، و امثال آن، در عنوان المعیشة، امر به معروف، در عنوان الجهاد و نیز زیارت نامه ها در عنوان الحج آمده است.

روضه الکافی:

در سومین بخش از کتاب الکافى که به نام «روضه» شهرت دارد، روایات مربوط به موضوعات مختلف و متنوع، بدون هیچ ترتیب و نظم خاصى گردآورى شده است. براى نمونه، به برخى از موضوعات آن اشاره مى شود:

  1. تأویل و تفسیر برخى آیات قرآن مجید
  2. توصیه ها و اندرزهاى ائمه اطهار علیهم السلام
  3. رؤیا و انواع آن
  4. دردها و درمان ها
  5. کیفیت آفرینش جهان هستى و برخى از پدیده هاى آن
  6. تاریخ بعضى از پیامبران بزرگ
  7. فضیلت شیعه و وظایف آن
  8. برخى مسائل تاریخ صدر اسلام و زمان خلافت امیرمؤمنان
  9. مهدى علیه السلام و صفات او و نیز اصحاب و ویژگى هاى زمان حضور او
  10. تاریخ زندگى برخى اصحاب و اشخاص، نظیر ابوذر، ثمامة بن أثال، زید بن على، سلمان، جعفر بن ابى طالب.

آیا روضه، جزء «الکافی» است؟

بعضى، بخش روضه را از آثار کلینی نمی دانند، بلکه آن را به «ابن ادریس»، صاحب «سرائر» نسبت می دهند؛ بنابراین، روضه را جزء کتاب کافی به حساب نمی آورند. در مقابل، اشخاص زیادی این بخش را جزء کافى و از آنِ کلینى دانسته اند. برای پیگیری این بحث، می توان به کتاب الکلینی و الکافی، صفحه 408 تا 415 و نیز کتاب الکلینی و کتابه الکافی، صفحه 132 تا 140 مراجعه کرد. ملا خلیل قزوینی در آغاز شرح فارسی خود بر کافی (که موسوم است به الصافی) در انتساب روضه به کلینی تشکیک می کند. چه احادیث روضه از لحاظ محکمی و اتقان در نقل، به مانند دو بخش دیگر کافی (اصول و فروع) نیست. ولی حاجی نوری در خاتمه مستدرک سخن وی را رد می کند.

بهترین دلیلی که روضه از آن کلینی است سخن نجاشی و شیخ طوسی و ابن شهر آشوب است که روضه را در شمار کتب کافی و از آن کلینی دانسته اند.[۱۱] و دیگری وجود روضه است در نسخه های کافی موجود است.

آری چنان که اشاره شد روایات روضه از لحاظ محکمی متن و سند همسان فروع نیست. و این از آن جهت است که اهتمامی را که دانشمندان در صحت و وثاقت سند احادیث احکام داشته و دارند در احادیث فضائل و خطب که بیشتر جنبه وعظ و ارشاد دارد، ندارند. زیرا طبق قاعده ی (تسامح در ادله ی سنن) که فقها از احادیث «من بلغ»[۱۲] استفاده کرده اند، در نقل روایاتی که متضمن حکم استحبابی و کراهی یا درباره ی فضائل و مناقب و نیز مواعظ و حکم است، تسامح رواست.

سلسله روایی کلینی

از طریق سلسله اسناد روایات کافی، فهرست نسبتاً مفصلی از مشایخ حدیث کلینی به دست می ‌آید که تعدادشان به بیش از سی نفر می ‌رسد. این تعداد مشایخ به معنای انعکاس روایات قابل توجهی از هر یک در مجموعه کافی نیست؛ بلکه کلینی عمده قریب به اتفاق روایاتش را از هشت نفر زیر نقل کرده ‌است:

تعداد روایات الکافی

تعداد روایات کتاب کافى را با رقم هاى مختلف گفته اند: یوسف بحرانى در لؤلؤة البحرین، 16199، دکتر حسین على محفوظ در مقدمه کافى، 15176، علامه مجلسى، 16121 و برخى از معاصران مثل شیخ عبدالرسول الغفار، 15503 حدیث شمارش کرده اند.[۱۳]

البته این اختلاف رقم ها ناشى از شیوه شمردن احادیث است. به این معنى که برخى روایتى را که با دو سند ذکر شده است، دو روایت، و بعضى آن را یک روایت به حساب آورده اند. گروهى روایات مرسله را نیز که با عبارت «وفى روایة اخرى» آمده است یک حدیث شمرده اند و برخى آن را در شمارش به حساب نیاورده اند. البته در موارد نادر هم مى تواند علت اختلاف، نبودنِ برخى روایات در برخى نسخه ها باشد.[۱۴]

همچنین ذکر شده که کافی به نقل عین الغزل از لؤلؤه البحرین، 16199 حدیث است که طبق اصطلاح متأخرین (که حدیث را به پنج قسم اصلی تقسیم کرده اند) بدین قرار می باشد: صحیح: 1118،[۱۵] موثق: 1118، قوی و حسن 322، ضعیف 9487. در روضات الجنات نیز همین تعداد را با اختلافی از لؤلؤه البحرین نقل می کند.[۱۶]

مزایا و ویژگى هاى کتاب کافی

  • نویسنده این کتاب، دوران نواب اربعه و بخشى از زمان امام حسن عسکری علیه السلام را درک کرده است.
  • نویسنده این کتاب، به جهت نزدیکى زمانى با نویسندگان اصول، توانسته روایاتى را با واسطه هاى کمتر نقل کند؛ از همین رو بخشى از روایات کافى با سه واسطه نقل شده است.[۱۷]
  • داراى عناوینى کوتاه و گویا است که محتواى روایات باب را نشان مى دهد.
  • روایات بدون دخل و تصرف نقل شده و توضیحات مصنف با روایت ها مشتبه نمى شود.
  • مصنف سعى مى کند حدیث درست تر و روشن تر را، در اول باب قرار داده و سپس احادیث مبهم و مجمل را ذکر کند.[۱۸]
  • یکی از امتیازات کافی این است که کلینی سلسله سند را تا به امام، در هر حدیث نقل می کند، و آن جا که صدر سند را حذف کرده است، جایی است که از کتاب دیگر نقل کرده و سلسله سند را به آن کتاب حواله می دهد. تمام سند حدیث در آن ذکر شده و از این جهت با تهذیب و استبصار و من لایحضره الفقیه متفاوت است.
  • روایاتى را نقل مى کند که با عنوان باب سازگار است و از نقل احادیث معارض خوددارى کرده است.
  • روایات را در غیر ابواب خود قرار نداده است.
  • از تنظیم و تبویب دقیق و منطقى برخوردار است؛ از عقل و جهل و سپس علم و آن گاه توحید شروع مى کند؛ در واقع برخى از مباحث معرفت شناسى را در مرحله نخست قرار داده و سپس به مباحث توحید و امامت مى رسد، آنگاه روایات اخلاقى را نقل کرده تا به فروع و احکام مى رسد و در پایان جُنگى متنوع از احادیث را جمع نموده است.
  • جامعیت کافى نسبت به مباحث عقیدتى، اخلاقى و فقهى از دیگر امتیازهاى آن است.

نظرات درباره کتاب کافی

شیخ کلینی در پاسخ کسی که از او درخواست نوشتن کتاب جامعی نموده ‌است، می گوید: «در کافی تمام آن چه متعلم در فنون علم دین، به آن نیاز دارد و قصد عمل به اخبار درست و سنن صحیح دارد، جمع شده ‌است».

شیخ حر عاملی این سخن کلینی را بیانی صریح در شهادت به صحت احادیث کافی ـ البته به اصطلاح قدما ـ می داند. (صحیح به اصطلاح قدما به معنی قطعیت صدور از معصوم با قرائن قطعی یا تواتر یا شهرت صحت اصول و منابع اصلی است.)

«شیخ مفید» که از معاصران کلینى به شمار مى رود، درباره کتاب کافى مى نویسد: کتاب کافى از برترین کتاب هاى شیعه و پرفایده ترین آن هاست.[۱۹] «شهید اول، محمد بن مکى»، در اجازه خود به ابن خازن، ضمن شمردن کتب حدیثى شیعه مى نویسد: همانند کتاب کافى، در حدیث شیعه نوشته نشده است.[۲۰]

«شهید ثانى» در اجازه خود به شیخ ابراهیم میسى، کافی را به همراه سه کتاب: من لایحضره الفقیه، تهذیب الأحکام و الاستبصار، از پایه هاى ایمان و ستون هاى اسلام مى شمارد.[۲۱]

علامه «محمد تقى مجلسى» نیز ادعا مى کند: همانند کافى در میان مسلمانان نگاشته نشده است.[۲۲]

و علامه «محمد باقر مجلسى» در کتاب مرآة العقول، شرح مبسوط وی بر کتاب کافى، مى نویسد: کتاب کافى از تمام کتب اصول، مضبوط‌تر و جامعتر است و بهترین و بزرگ ترین تألیف فرقه ناجیه (شیعه امامیه) است.[۲۳]

علامه «شیخ عبدالله مامقانى» مى نویسد: همانند کافى در اسلام نگاشته نشده و گفته مى شود این کتاب بر امام زمان عرضه شده و آن حضرت آن را پسندیده و فرموده است: «این کتاب براى شیعیان ما کافى است».[۲۴]

کتابشناس بزرگ، علامه «شیخ آقا بزرگ تهرانى» مى نویسد: «کافى برترینِ کتب اربعه است؛ مانند آن درباره روایات اهل بیت نگاشته نشده است».[۲۵]

آیت الله خویی در کتاب معجم رجال حدیث، از قول استادش مرحوم آیت الله نائینی، مناقشه در اسناد روایات کافی را حرفه و ترفند عاجزان و ناتوانان خوانده ‌است.[۲۶]

آیت الله سید محسن حکیم در مستمسک عروة الوثقی، کافی را یکی از کتب اربعه می داند که محور عمل شیعه می باشد.[۲۷]

محقق کرکی می گوید: این کتاب از احادیث شرعی و اسرار دینی مقداری جمع آوری نموده که در کتاب دیگری یافت نمی شود.

ملا محسن فیض کاشانی می گوید: کافی شریفترین و کاملترین و جامعترین کتاب است زیرا که در میان آن ها شامل اصول و خالی از عیب و فضول است.

محمد امین استرآبادی در کتاب فوائد المدنیه می گوید: ما از اساتید و علمای خود شنیده ایم که در اسلام کتابی تالیف نشده که برابر یا نزدیک کتاب کافی است.[۲۸]

پژوهش‌هاى انجام شده درباره الکافى

کتاب کافى از دوره هاى نخست، مورد توجه عالمان و حدیث پژوهان بوده، بنابراین کارهاى بسیارى درباره آن انجام شده است. شیخ آقا بزرگ تهرانى، در الذریعه، 27 شرح بر اصول، یا تمامى کتاب معرفى کرده؛[۲۹] چنان که ده حاشیه بر این کتاب شمرده است.[۳۰]

همچنین برخى دیگر از نویسندگان، کارهاى بسیارى را پیرامون کافى ذکر کرده اند که بیشتر آن ها تاکنون به چاپ نرسیده یا در دسترس نیستند.[۳۱]

از معروف ‌ترین شرح ‌ها و حاشیه ‌های این کتاب می ‌توان به مرآه ‌العقول علامه مجلسی، شرح اصول کافی تالیف امیر اسماعیل خاتون ‌آبادی، شرح اصول کافی از ملاصدرای شیرازی، شرح ملاخلیل قزوینی بر اصول کافی به زبان فارسی موسوم به صافی و شرح عربی همین دانشمند به نام شافی و الرواشح السماویه تالیف سید محمدباقر محقق داماد اشاره کرد.

گفتنی است، کنگره بین المللی بزرگداشت ثقة الاسلام کلینی، در حال حاضر، بخش قابل توجهی از آثار مربوط به کافی را که تاکنون منتشر نشده اند، در دست آماده سازی و انتشار دارد. در این جا برخى از آثاری را که پیرامون کتاب کافى منتشر شده، در چند بخش معرفى مى کنیم:

الف). شرح و حاشیه

  1. «التعلیقة على کتاب الکافی»، محمد باقر حسینى مشهور به میرداماد(م 1041 ق)، تحقیق: سید مهدى رجایى (قم، مطبعة خیام، 1403ق)، 22 + 404 ص. این تعلیقه، تا کتاب الحجة از اصول کافى ادامه دارد و متن روایات نیز همراه تعلیقه چاپ شده است. همچنین شارح، کتابى دیگر به نام «الرواشح السماویة» دارد که در آن برخى قواعد علم حدیث را نگاشته و مقدمه کافى را شرح کرده، و به عبارتی جلد اول این تعلیقه محسوب مى شود.
  2. «شرح اصول الکافی»، صدرالدین الشیرازى (م 1050 ق)، (تهران، مکتبة محمودى 1391 ق) 492 ص. این شرح تا پایان کتاب الحجة از اصول کافى ادامه دارد. در ضمن، این شرح با تصحیح محمد خواجوى در 2 جلد، توسط مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگى به چاپ رسیده است. همچنین خواجوى این شرح را ترجمه نموده و در 2 جلد، همان انتشارات به چاپ رسانده است.
  3. «جامع الاحادیث والأقوال»، نوشته شیخ قاسم بن محمدبن جواد بن الوندی متوفی بعد از سال 1100 هجری.
  4. «الدر المنظوم من کلام المعصوم»، نوشته شیخ علی بن محمد بن حسن بن زین الدین شهید ثانی درگذشت 1104 هجری، تحقیق: محمد حسین درایتی (قم، دارالحدیث، 1385 ش) 717 صفحه (1 ج)، وزیری.
  5. «مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول» نوشته علامه مجلسی، درگذشته به سال 1110 هجری. (تهران، دارالکتب الاسلامیة، 1404ق / 1363 ش، دوم؛ 26 ج)
  6. «الوافی» نوشته فیض کاشانی متوفای 1091 هجری.
  7. حاشیه علامه مجلسی.
  8. «حاشیه ابوالحسن شریف فتونی عاملی» متوفای 1138 هجری.
  9. حاشیه سید میر ابوطالب بن میرزا بیک فندرسکی از افاضل اوائل قرن دوازدهم هجری.
  10. حاشیه شیخ زین الدین ابوالحسن علی بن شیخ حسن صاحب معالم.
  11. حاشیه شیخ محمد بن حسن بن زین الدین شهید ثانی معروف به شیخ محمد سبط عاملی درگذشت سال 1030 هجری.
  12. «الحاشیة على اُصول الکافی»، رفیع الدین محمد بن حیدر النائینى، تحقیق: محمد حسین درایتى (قم، دارالحدیث، 1383ش) 672 ص، وزیرى.
  13. «الحاشیة على اُصول الکافی»، سید بدرالدین بن أحمد الحسینى العاملی، تحقیق: على فاضلى (قم، دارالحدیث، 1383ش) 352 ص، وزیرى.
  14. «شرح الکافی، الاصول والروضة»، محمد صالح المازندرانى، التعلیق: میرزا ابوالحسن شعرانى (تهران، المکتبة الاسلامیة، 1342) 12 ج. این شرح، تنها اصول کافى و روضه را دربر دارد.
  15. «الشافی فی شرح الاصول الکافی»، 3 ج، عبدالحسین المظفر. (دوم: مطبعة الغری، نجف، 1389 ق - 1969 م)

ب). ترجمه

  1. «اصول کافی»، ترجمه و شرح: سید جواد مصطفوی (تهران، دفتر نشر فرهنگ اهل بیت، 2 ج)؛ این ترجمه، همراه با متن احادیث است.
  2. «الروضة من الکافی»، ترجمه و شرح: سید هاشم رسولى محلاتى (تهران، انتشارات علمیه اسلامیه) 2 ج، 297 + 259 ص. در این کتاب، متن عربى احادیث نیز درج شده است.
  3. «الکافی»، ترجمه به انگلیسى، المؤسسة العالمیة للخدمات الاسلامیة. تاکنون 13 جلد از آن به همراه متن عربی منتشر شده است.
  4. «تحفة الاولیاء» نوشته محمد علی بن حاج محمد حسن اردکانی.
  5. «الصافی» شرح اصول کافی و شرح فروع کافی نوشته شیخ خلیل بن غازی قزوینی.

ج). تلخیص

  1. «گزیده کافى»، ترجمه و تحقیق: محمدباقر بهبودى (تهران، شرکت انتشارات علمى و فرهنگى، 1363)، 6 جزء در سه مجلد. (ج 1: معارف و آداب؛ ج 2: طهارت، صلات؛ ج 3: زکات، روزه؛ ج 4: حج، معیشت؛ ج 5: ازدواج، آشامیدنى ها؛ ج 6: زیب و زینت، گل ها).
  2. «خلاصه اى از اصول کافى»، ترجمه: على اصغر خسروى شبسترى، (تهران، کتاب فروشى امیرى، 1351 ش)، 270 ص.
  3. «درخشان پرتوى از اصول کافى»، سید محمد حسینى همدانى (قم، مؤلف، 1406ق).
  4. محمد جعفر بن محمد صفی ناعسی فارسی این کتاب را خلاصه کرده است.

د). معجم و راهنما

  1. «المعجم المفهرس لالفاظ اصول الکافی»، الیاس کلانترى. (تهران، انتشارات کعبه)
  2. «المعجم المفهرس لالفاظ الاصول من الکافی»، على رضا برازش. (تهران، منظمة الاعلام الاسلامى، 1408 ق - 1988 م، اول) 2 ج، 2011 ص.
  3. «الهادى الى الفاظ اصول الکافی»، سید جواد مصطفوى. (آستان قدس رضوى، مشهد، 1406 ق)، ج 1، ص 413 ص، تا حرف شین.
  4. «فهرس احادیث اصول الکافی»، مجمع البحوث الاسلامیة. (آستان قدس رضوى، مشهد، 1409 ق)
  5. «فهرس احادیث الروضة من الکافی»، مجمع البحوث الاسلامیه. (آستان قدس رضوى، مشهد، 1408 ق)
  6. «فهرس احادیث الفروع من الکافی»، مجمع البحوث الاسلامیة. (آستان قدس رضوى، مشهد، 1410ق)
  7. «فهرس احادیث الکافی»، بنیاد پژوهش هاى اسلامى آستان قدس رضوى.

ز). اسناد و رجال کافى

  1. «تجرید اسانید الکافى و تنقیحها»، حاج میرزا مهدى صادقى. (قم، 1409 ق)
  2. «الموسوعة الرجالیة»، حسین طباطبایى بروجردى، 7 ج، تصحیح و تکمیل: میرزا حسن النورى. (مجمع البحوث الاسلامیة، مشهد، 1413 ق /1992 م) جلد یک از این مجموعه با عنوان: «ترتیب اسانید کتاب الکافی»، در 567 صفحه و جلد چهارم آن با عنوان «رجالُ أسانید او طبقات رجال الکافی»، در 468 صفحه، مربوط به کافى مى باشد.

ه). درباره کافى

  1. «دفاع عن الکافی»، ثامر هاشم حبیب العمیدى (مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، 1415 ق /1995 م) 2 ج، 768 + 789 ص.
  2. «الشیخ الکلینی البغدادی و کتابه الکافی»، ثامر هاشم حبیب العمیدی (مکتب الاعلام الاسلامى، قم، 1414 ق / 1372 ش)، 495 ص. در این کتاب شرحى مفصل از زندگانى شخصى و علمى کلینى، تلاش هاى علمى پیرامون کافى و روش کلینى در فروع ارائه شده است.
  3. «بین الکلینی و خصومه، موقف محمد ابو زهرة من الکلینی»، عبدالرسول الغفار (دارالمحجة البیضاء، بیروت، 1415 ق / 1995 م)، 96 ص. در این کتاب، ایرادهایى که محمد ابو زهره از نویسندگان مصرى، بر کتاب کافى داشته، مورد تجزیه، نقد و تحلیل قرار گرفته است.
  4. «بحوث حول روایات الکافی»، امین ترمس العاملی (مؤسسة دارالهجرة، قم، 1415 ق)، 200 ص.
  5. «دراسات فی الکافی للکلینی والصحیح للبخاری»، هاشم معروف الحسنى (1388 / 1968 م)، 365 ص. نویسنده در این کتاب، بحث هاى مقارن و مقایسه اى میان کافى و صحیح بخارى انجام داده و موضوعاتى را از دو کتاب برگزیده و داورى کرده است.
  6. «ثلاثیات الکلینی و قرب الاسناد»، امین ترمس العاملی (مؤسسة دارالحدیث الثقافیة، قم 1417 ق / 1375 ش)، 445 ص. در این اثر پس از مقدمه - که شرحى است از زندگانى کلینى و اصطلاحات ثلاثیات - روایات کلینى که با سه واسطه به معصوم مى رسد، گردآوری شده که مجموع آن 135 روایت است.
  7. «الکلینی والکافی»، الدکتور عبدالرسول الغفار (مؤسسة النشر الاسلامى، قم، 1416 ق)، 589 ص.

و). تحقیق

بر این کتاب تحقیقات فراوانی نگاشته شده است مانند:

  1. رموز التفاسیر الواقعة فی الکافی والروضة نوشته مولی خلیل بن غازی قزوینی.
  2. جامع الرواة نوشته حاج محمد اردبیلی از شاگردان علامه مجلسی.
  3. الفوائد الکاشفة نوشته محمد حسین طباطبایی تبریزی.
  4. البیان البدیع نوشته سید حسن صدر.
  5. رجال الکافی حاج سید حسین طباطبایی بروجردی.

پانویس

  1. ↑ شیخ کلینی، همین دانشنامه
  2. ↑ رجال نجاشی، ج1، ص377، شماره 1026
  3. ↑ علم الحدیث، ص 76.
  4. ↑ منظور ابی السعادات مبارک بن محمد (م 606) صاحب جامع الاصول و برادر صاحب کامل التواریخ است.
  5. ↑ رجال بحرالعلوم، ج 1؛ در روضات از مولی خلیلی قزوینی شارح کافی نقل می کند که محتمل است احادیثی را که کلینی به عنوان قال العالم در کافی ذکر فرموده مرادش حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه شریف باشد. چنان که محدث نیشابوری حکایت عرضه داشتن کافی را بر امام و گفته ی حضرت که کافی (کاف لشیعتنا) نقل می کند.
  6. ↑ مقدمه الكافي.
  7. ↑ روضات الجنات في احوال العلماء والسادات، ص 525.
  8. ↑ اصول کافی، ثقة الاسلام کلینی (ره)، ترجمه سید جواد مصطفوی (ره)، انتشارات وفا، ج 1، مقدمه مترجم، ص 8.
  9. ↑ أصول الكافي، ترجمه مصطفوى، ج‏1، ص9
  10. ↑ روضات الجنات، فهرست مرکزی دانشگاه، 1463/5.
  11. ↑ کتاب الروضه من اخر کتاب الکافی (فهرست شیخ)... له الکافی منها... الروضه (معالم العلماء) صنف الکتاب المعروف بالکلینی یسمی الکافی فی عشرین سنه شرح کتبه... کتاب الروضه (رجال نجاشی ، ص 292).
  12. ↑ حدیث من بلغ بدین سان نقل شده: من بلغه ثواب من الله علی عمل فعمل ذلک العمل التماس ذلک الثواب اوتیته و ان لم یکن الحدیث کما بلغه. یعنی خداوند به کسی که حدیثی راجع به ثواب عملی شنیده و برای درک ثواب مزبور آن عمل را به جا آورده ثواب آن کار را می دهد گرچه حدیث چنان که شنیده نباشد (علم الحدیث، ص 127، چاپ دوم، نقل از کافی).
  13. ↑ الکلینى والکافى، ص 402.
  14. ↑ الکلینى والکافى، ص 399.
  15. ↑ در روضات الجنات، چاپ دوم سنگی، 5072 حدیث نوشته است که مسلماً اشتباه نسخه نویس است.
  16. ↑ خوشبختانه نسخه های کافی از نظر تعداد احادیث اختلافی ندارد.
  17. ↑ رجوع شود به: امین ترمس عاملى، ثلاثیات الکلینى و قرب الاسناد.
  18. ↑ اصول کافى، ج 1، ص 10، مقدمه مترجم: سید جواد مصطفوى.
  19. ↑ تصحیح الاعتقاد، ص 202.
  20. ↑ بحارالانوار، ج 107، ص 190.
  21. ↑ بحارالانوار، ج 108، ص 138.
  22. ↑ بحارالأنوار، ج 110، ص 70.
  23. ↑ مرآة العقول، ج 1، ص 3.
  24. ↑ تنقیح المقال، ج 3، ص 202.
  25. ↑ الذریعه، ج 17، ص 245.
  26. ↑ معجم رجال الحدیث، ج 1، ص 99.
  27. ↑ مستمسک عروة الوثقی، فهرست رموز کتاب.
  28. ↑ مقدمه اصول کافی، سید جواد مصطفوی.
  29. ↑ الذریعة الى تصانیف الشیعه، ج 13، ص 94، 100؛ ج 14، ص 26 - 228؛ المعجم المفهرس لالفاظ بحارالأنوار، ج 1، ص 66 – 67.
  30. ↑ الذریعة الى تصانیف الشیعه، ج 6، ص 181؛ المعجم المفهرس لالفاظ بحارالأنوار، ج 1، ص 66.
  31. ↑ ثامر هاشم حبیب، الشیخ الکلینى البغدادى و کتاب الکافى، ص 158 – 177.

منابع

  • کافی، محمد مهدی خوش قلب، بر گرفته از «حیاة الشیخ محمد بن کلینی»، دکتر ثامر عمیدی
  • فرهنگ کتب حدیثی شیعه، سید محمود مدنی بجستانی
  • آشنایی با متون حدیث و نهج البلاغه، مهدی مهریزی
  • شیخ کلینی، ماهنامه پاسدار اسلام شماره 2، در دسترس در سایت حوزه
  • کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی (با اضافات)، محمد رضا ضمیری
  • شیخ کلینی، همین دانشنامه
  • أصول الكافي، ترجمه مصطفوى، کتابفروشی اسلامیه

متن کتاب

الكافی



برگرفته از «https://wiki.ahlolbait.com/index.php?title=الکافی_(کتاب)&oldid=123482»
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام تلگرام قرآن و حدیث کانال قرآن و حدیث در ایتا
مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه