الکافی (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
|نویسنده= محمد بن یعقوب کلینی | |نویسنده= محمد بن یعقوب کلینی | ||
| − | |موضوع= احاديث شيعه | + | |موضوع= احاديث شيعه |
|زبان= عربی | |زبان= عربی | ||
| − | |تعداد جلد= | + | |تعداد جلد= ۸ |
|عنوان افزوده1= مصحح | |عنوان افزوده1= مصحح | ||
| − | |افزوده1= | + | |افزوده1= علی‌اكبر غفاری |
|عنوان افزوده2= | |عنوان افزوده2= | ||
| سطر ۲۲: | سطر ۲۲: | ||
|افزوده2= | |افزوده2= | ||
| − | |لینک= | + | |لینک= [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/78614/%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A7%D9%81%D9%8A/&from=search&&query=%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A7%D9%81%D9%8A&field=title&count=20&resTypes=200&execute=true#!resource الکافی] |
}} | }} | ||
| − | کتاب '''«الکافی»''' | + | کتاب '''«الکافی»''' تألیف [[محمد بن یعقوب کلینی]] (م، ۳۲۹ ق)، از مهمترین و معتبرترین کتب [[حدیث|حدیثى]] [[شیعه]] و اولین کتاب جامع روایی و یکی از «[[کتب اربعه]]» است. این کتاب در سه بخش «[[اصول کافی|اصول]]» در احادیث اعتقادی، «فروع» در احادیث [[فقه|فقهی]] و «روضه» در احادیث با موضوعات متفرقه تنظیم شده است. که از این بین اصول کافی شهرت بیشتری دارد. |
| + | |||
| + | «الکافی» پیوسته مورد توجه عالمان شیعه بوده و آثار متعددی پیرامون آن نوشته شده است، از جمله «شرح اصول کافی» از [[ملاصدرا|ملاصدرای شیرازی]] و «[[مرآة العقول فی شرح اخبار آل الرسول (کتاب)|مرآة العقول]]» در شرح آن از [[علامه مجلسی]]. | ||
==مؤلف== | ==مؤلف== | ||
| − | + | [[شیخ کلینی|محمد بن یعقوب کلینی رازی]] معروف به «ثقةالاسلام کلینی» (م، ۳۲۹ ق)، از محدثان بزرگ [[شیعه]] است. او با برخی [[محدث|محدثان]] که بدون واسطه از [[امام هادی علیه السلام|امام هادی]] یا [[امام حسن عسکری علیه السلام|امام حسن عسکری]] (علیهماالسلام) [[حدیث]] شنیده‌اند، ملاقات کرده است. [[احمد بن محمد بن عیسی اشعری]]، [[احمد ابن ادریس|احمد بن ادریس قمی]]، [[عبدالله بن جعفر حمیری]] و [[علی بن ابراهیم قمی]]، از مشایخ و اساتید او هستند. | |
| − | همچنین از شیخ کلینی، بسیاری از محدثان بزرگ روایت نموده اند که از جمله می توان [[جعفر بن محمد | + | همچنین از شیخ کلینی، بسیاری از محدثان بزرگ روایت نموده اند که از جمله می توان [[جعفر بن محمد قولویه|ابن قولویه]] (صاحب [[کامل الزیارات]])، [[هارون بن موسی تلعکبری|هارون بن موسی تلعکبری]]، ابوالفضل شیبانی و [[محمد بن ابراهیم نعمانی]] (صاحب [[الغیبة نعمانی]]) را نام برد. |
| − | کلینى از جمله کسانی است که کلیه علمای رجال، وی را با عبارات موکد توثیق نموده اند. [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]] درباره اش می نویسد: «أوثق الناس فی الحدیث و أثبتهم»، موثق ترین و ثابت ترین کسان در حدیث است. لذا کلینی به «ثقة الاسلام» معروف گردید.<ref> | + | کلینى از جمله کسانی است که کلیه علمای رجال، وی را با عبارات موکد توثیق نموده اند. [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]] درباره اش می نویسد: «أوثق الناس فی الحدیث و أثبتهم»، موثق ترین و ثابت ترین کسان در حدیث است. لذا کلینی به «ثقة الاسلام» معروف گردید.<ref>علم الحدیث، ص ۷۶.</ref> [[ابن طاووس حلی]] می گوید: توثیق و امانت کلینی مورد اتفاق همگان است.<ref>مقدمه الکافی.</ref> |
کتاب «'''الکافی'''» مهمترین اثر شیخ کلینی است. برخی دیگر از آثار او عبارتند از: الرد علی القرامطه، تعبیر الرؤیا، رسائل الائمة الاطهار، کتاب الرجال. | کتاب «'''الکافی'''» مهمترین اثر شیخ کلینی است. برخی دیگر از آثار او عبارتند از: الرد علی القرامطه، تعبیر الرؤیا، رسائل الائمة الاطهار، کتاب الرجال. | ||
==انگیزه تألیف== | ==انگیزه تألیف== | ||
| − | مطابق با گفتار [[شیخ کلینی|شیخ | + | مطابق با گفتار [[شیخ کلینی|شیخ کلینى]] در مقدمه کتاب، یکى از [[شیعه|شیعیان]] و برادران دینی اش -که احتمالا محمد بن احمد- صفوانی یا [[محمد بن ابراهیم النعمانى|محمد بن ابراهیم نعمانی]] بوده- به او نامه نوشته است که مردم زمان ما علم و دانش را رها کرده و در جهل و نادانى غوطه ور شده اند، نام خود را مسلمان گذاشته و از مقرّرات واقعى [[اسلام]] خبرى ندارند. تنها از روى عادت و تقلید از نیاکان خود اعمالى را بنام دین انجام می دهند و در اعمال مهم و غیر مهم به عقل خود اکتفا می کنند. و از او خواسته است که به عنوان شخص آگاه به [[احادیث]]، برای خود او و برای مردم زمانش کتابی بنویسید که مرجع همگان قرار گیرد: «وقلتَ انک تحبّ ان یکون عندک کتاب کافٍ یجمع فیه علم الدین».<ref>روضات الجنات، فهرست مرکزی دانشگاه، ۱۴۶۳/۵.</ref> |
| − | شیخ کلینی در پاسخ او می گوید: «و تو | + | شیخ کلینی در پاسخ او می گوید: «و تو یادآور شدى که مطالبى برایت مشکل شده که بواسطه اختلاف روایات وارده در آنها حقیقت آنها را نمی فهمى و دانسته اى که اختلاف روایت مربوط باختلاف علل و اسباب آن است و بدانشمند مورد اعتمادى که در این قسمت وارد باشد دسترسى ندارى تا با او مذاکره و گفتگو کنى و گفتى که می خواهم کتابى داشته باشم که تمام قسمتهاى علم [[دین|دین]] در آن باشد که دانش‌جو را بى نیاز کند و مرجع هدایت خواه باشد و کسى که علم دین و عمل به اخبار صحیح [[ائمه اطهار|امامان]] صادق و سنتهاى ثابته مورد عمل را خواهد از آن کتاب برگیرد و واجبات خدا و [[سنت]] پیغمبر (ص) را از روى آن کتاب انجام دهد و گفتى که اگر چنین کتابى باشد امیدوارم خداى تعالى به وسیله آن و به یارى و توفیق خویش برادران و هم مذهبان ما را اصلاح کند و به هدایتشان متوجه کند. پس بدان اى برادر کسی را نمی رسد که به نظر خویش روایات مختلفه اى را که از امامان علیهم السّلام رسیده است تشخیص دهد مگر به دستور خود امام علیه السّلام؛ و آن به یکى از سه راه است: ۱- روایت را با [[قرآن]] بسنجید و آن را که مطابق قرآن است بگیرید و آن را که مخالف است رد کنید. ۲- روایتى که مطابق گفتار [[عامه]] است رها کنید، زیرا هدایت در مخالفت ایشان است. ۳- روایتى که مورد اتفاق است بگیرید، زیرا در مورد اتفاق تردیدى نیست. و ما با این دستور فقط مقدار کمى از روایات را تشخیص می دهیم و (نسبت به باقى روایات مختلف) راهى وسیعتر و بااحتیاطتر از این نمی دانیم که علم آنها را به خود امام رد کنیم و دستور آسانى که امام علیه السّلام داده است بپذیریم که فرموده است: هر کدام از دو روایت مختلف را که گردن نهید، براى شما جایز است. خدا را شکر که تألیف کتابى را که خواستى میسر کرد...».<ref>أصول الکافی، ترجمه مصطفوى، ج۱، ص۹</ref> |
==محتوای کتاب== | ==محتوای کتاب== | ||
| سطر ۵۰: | سطر ۵۲: | ||
'''اصول کافی:''' | '''اصول کافی:''' | ||
| − | *کتاب العقل والجهل که تنها یک باب دارد، مشتمل بر | + | *کتاب العقل والجهل که تنها یک باب دارد، مشتمل بر ۳۶ روایت است. توصیه هاى [[امام کاظم]] علیه السلام به [[هشام بن حکم|هشام]]، در این کتاب آمده است. |
*کتاب فضل العلم داراى ابواب پرشمارى است که مباحث برخى از آن ها عبارت اند از: «وجوب دانش پژوهى»، «آنان که از راه دانش نان مى خورند»، «صفت علم»، «فضیلتِ دانش و دانشوران»، «نگارش و فضیلت آن»، «صفت عالم»، «[[تقلید]]»، «حق عالم»، «بدعت و رأى و قیاس» «نهى از سخن بدون دانش»، «وجود همه نیازمندى هاى مردم در قرآن و سنت». | *کتاب فضل العلم داراى ابواب پرشمارى است که مباحث برخى از آن ها عبارت اند از: «وجوب دانش پژوهى»، «آنان که از راه دانش نان مى خورند»، «صفت علم»، «فضیلتِ دانش و دانشوران»، «نگارش و فضیلت آن»، «صفت عالم»، «[[تقلید]]»، «حق عالم»، «بدعت و رأى و قیاس» «نهى از سخن بدون دانش»، «وجود همه نیازمندى هاى مردم در قرآن و سنت». | ||
| سطر ۱۲۶: | سطر ۱۲۸: | ||
#تاریخ زندگى برخى اصحاب و اشخاص نظیر: [[ابوذر غفاری|ابوذر]]، ثمامة بن أثال، [[زید بن علی بن الحسین|زید بن على]]، [[سلمان فارسی|سلمان]]، [[جعفر طیار|جعفر بن ابى طالب]]. | #تاریخ زندگى برخى اصحاب و اشخاص نظیر: [[ابوذر غفاری|ابوذر]]، ثمامة بن أثال، [[زید بن علی بن الحسین|زید بن على]]، [[سلمان فارسی|سلمان]]، [[جعفر طیار|جعفر بن ابى طالب]]. | ||
| − | البته | + | البته بعضى علما، بخش «روضه» را از آثار کلینی و جزء کتاب «الکافی» نمی دانند، بلکه آن را به «[[ابن ادریس حلی|ابن ادریس]]»، صاحب «[[السرائر الحاوى لتحریر الفتاوى (کتاب)|سرائر]]» نسبت می دهند؛ در مقابل، اشخاص زیادی این بخش را جزء الکافى و از آنِ کلینى دانسته اند.<ref>برای پیگیری این بحث، می توان به کتاب الکلینی و الکافی، صفحه ۴۰۸ تا ۴۱۵ و نیز کتاب الکلینی و کتابه الکافی، صفحه ۱۳۲ تا ۱۴۰ مراجعه کرد.</ref> [[ملا خلیل قزوینی]] در آغاز شرح فارسی خود بر کافی (که موسوم است به الصافی) در انتساب روضه به کلینی تشکیک می کند. زیرا احادیث روضه از لحاظ محکمی و اتقان در نقل، به مانند دو بخش دیگر کافی (اصول و فروع) نیست. ولی [[محدث نوری|حاجی نوری]] در خاتمه «[[مستدرک الوسائل (کتاب)|مستدرک]]» سخن وی را رد می کند. |
| − | بهترین دلیلی که روضه از آن کلینی است، سخن [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]] و [[شیخ طوسی]] و [[ابن شهر آشوب]] است که روضه را در شمار کتب کافی و از آنِ کلینی دانسته اند.<ref>کتاب الروضه من اخر کتاب الکافی (فهرست شیخ)... له الکافی منها... الروضه (معالم العلماء) صنف الکتاب المعروف بالکلینی یسمی الکافی فی عشرین سنه شرح کتبه... کتاب الروضه (رجال نجاشی ، ص | + | بهترین دلیلی که روضه از آن کلینی است، سخن [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]] و [[شیخ طوسی]] و [[ابن شهر آشوب]] است که روضه را در شمار کتب کافی و از آنِ کلینی دانسته اند.<ref>کتاب الروضه من اخر کتاب الکافی (فهرست شیخ)... له الکافی منها... الروضه (معالم العلماء) صنف الکتاب المعروف بالکلینی یسمی الکافی فی عشرین سنه شرح کتبه... کتاب الروضه (رجال نجاشی ، ص ۲۹۲).</ref> و دلیل دیگر، وجود روضه در نسخه های الکافی موجود است. |
| − | آری چنان که اشاره شد، روایات روضه از لحاظ محکمی متن و [[سند حدیث|سند]] همسان فروع کافی نیست. و این از آن جهت است که اهتمامی را که دانشمندان در صحت و وثاقت [[سند حدیث|سند]] احادیث [[ | + | آری چنان که اشاره شد، روایات روضه از لحاظ محکمی متن و [[سند حدیث|سند]] همسان فروع کافی نیست. و این از آن جهت است که اهتمامی را که دانشمندان در صحت و وثاقت [[سند حدیث|سند]] احادیث [[احکام|احکام]] داشته و دارند، در احادیث فضائل و خطب که بیشتر جنبه وعظ و ارشاد دارد، ندارند. زیرا طبق قاعده ی (تسامح در ادلّه سنن) که [[فقها]] از احادیث «من بلغ»<ref>حدیث من بلغ بدین سان نقل شده: من بلغه ثواب من الله علی عمل فعمل ذلک العمل التماس ذلک الثواب اوتیته و ان لم یکن الحدیث کما بلغه. یعنی خداوند به کسی که حدیثی راجع به ثواب عملی شنیده و برای درک ثواب مزبور آن عمل را به جا آورده ثواب آن کار را می دهد گرچه حدیث چنان که شنیده نباشد (علم الحدیث، ص ۱۲۷، چاپ دوم، نقل از کافی).</ref> استفاده کرده اند، در نقل روایاتی که متضمن حکم [[استحباب|استحبابی]] و کراهتی یا درباره ی فضائل و مناقب و نیز [[موعظه|مواعظ]] و حکم است، تسامح رواست. |
==سلسله روایی کلینی== | ==سلسله روایی کلینی== | ||
| سطر ۱۳۶: | سطر ۱۳۸: | ||
از طریق سلسله [[سند حدیث|اسناد]] روایات «الکافی»، فهرست نسبتاً مفصلی از [[مشایخ]] [[حدیث]] شیخ کلینی به دست می آید که تعدادشان به بیش از سی نفر می رسد. این تعداد مشایخ، به معنای انعکاس روایات قابل توجهی از هر یک در مجموعه الکافی نیست؛ بلکه کلینی عمده قریب به اتفاق روایاتش را از هشت نفر زیر نقل کرده است: | از طریق سلسله [[سند حدیث|اسناد]] روایات «الکافی»، فهرست نسبتاً مفصلی از [[مشایخ]] [[حدیث]] شیخ کلینی به دست می آید که تعدادشان به بیش از سی نفر می رسد. این تعداد مشایخ، به معنای انعکاس روایات قابل توجهی از هر یک در مجموعه الکافی نیست؛ بلکه کلینی عمده قریب به اتفاق روایاتش را از هشت نفر زیر نقل کرده است: | ||
| − | *[[علی بن ابراهیم قمی]] با | + | *[[علی بن ابراهیم قمی]] با ۷۰۶۸ روایت. |
| − | *[[محمد بن | + | *[[محمد بن یحیی عطار قمی|محمد بن یحیی عطار اشعری قمی]] با ۵۰۷۳ روایت. |
| − | *ابوعلی اشعری قمی با | + | *ابوعلی اشعری قمی با ۸۷۵ روایت. |
| − | *[[ | + | *[[حسین بن محمد اشعری قمی|حسین بن محمد اشعری قمی]] با ۸۳۰ روایت. |
| − | *محمد بن اسماعیل نیشابوری با | + | *محمد بن اسماعیل نیشابوری با ۷۵۸ روایت. |
| − | *حمید بن زیاد کوفی با | + | *حمید بن زیاد کوفی با ۴۵۰ روایت. |
| − | *[[احمد بن ادریس اشعرى قمى|احمد بن ادریس اشعری قمی]] | + | *[[احمد بن ادریس اشعرى قمى|احمد بن ادریس اشعری قمی]] ۱۵۴ روایت. |
| − | *علی بن محمد با | + | *علی بن محمد با ۷۶ روایت. |
==تعداد روایات الکافی== | ==تعداد روایات الکافی== | ||
| − | تعداد روایات کتاب «الکافى» را با رقم هاى مختلف گفته اند: [[شیخ یوسف بحرانی|شیخ یوسف بحرانى]] در «لؤلؤة البحرین»، | + | تعداد روایات کتاب «الکافى» را با رقم هاى مختلف گفته اند: [[شیخ یوسف بحرانی|شیخ یوسف بحرانى]] در «لؤلؤة البحرین»، ۱۶۱۹۹ [[حدیث]]، دکتر حسین على محفوظ در مقدمه کافى، ۱۵۱۷۶ حدیث، [[علامه مجلسى]]، ۱۶۱۲۱ حدیث و برخى از معاصران مثل شیخ عبدالرسول الغفار، ۱۵۵۰۳ حدیث شمارش کرده اند.<ref>الکلینى والکافى، ص ۴۰۲.</ref> |
| − | البته این اختلاف رقمها ناشى از شیوه شمردن احادیث است. به این معنى که برخى روایتى را که با دو [[سند حدیث|سند]] ذکر شده است، دو روایت، و بعضى آن را یک روایت به حساب آورده اند. گروهى روایات [[حدیث مرسل|مرسله]] را نیز که با عبارت «وفى روایة اخرى» آمده است یک حدیث شمرده اند و برخى آن را در شمارش به حساب نیاورده اند. البته در موارد نادر هم مى تواند علت اختلاف، نبودنِ برخى روایات در برخى نسخه ها باشد.<ref>الکلینى والکافى، ص | + | البته این اختلاف رقمها ناشى از شیوه شمردن احادیث است. به این معنى که برخى روایتى را که با دو [[سند حدیث|سند]] ذکر شده است، دو روایت، و بعضى آن را یک روایت به حساب آورده اند. گروهى روایات [[حدیث مرسل|مرسله]] را نیز که با عبارت «وفى روایة اخرى» آمده است یک حدیث شمرده اند و برخى آن را در شمارش به حساب نیاورده اند. البته در موارد نادر هم مى تواند علت اختلاف، نبودنِ برخى روایات در برخى نسخه ها باشد.<ref>الکلینى والکافى، ص ۳۹۹.</ref> |
| − | همچنین ذکر شده که کافی به نقل «عین الغزل» از «لؤلؤة البحرین»، | + | همچنین ذکر شده که کافی به نقل «عین الغزل» از «لؤلؤة البحرین»، ۱۶۱۹۹ حدیث است که طبق اصطلاح متأخرین (که حدیث را به پنج قسم اصلی تقسیم کرده اند) بدین قرار می باشد: [[حدیث صحیح|حدیث صحیح]]: ۱۱۱۸،<ref>در روضات الجنات، چاپ دوم سنگی، ۵۰۷۲ حدیث نوشته است که مسلماً اشتباه نسخه نویس است.</ref> [[حدیث موثق|حدیث موثق]]: ۱۱۱۸، [[حدیث قوی|حدیث قوی]] و [[حدیث حسن|حدیث حسن]] ۳۲۲، [[حدیث ضعیف|حدیث ضعیف]] ۹۴۸۷. در [[روضات الجنات]] نیز همین تعداد را با اختلافی از لؤلؤة البحرین نقل می کند.<ref>خوشبختانه نسخه های کافی از نظر تعداد احادیث اختلافی ندارد.</ref> |
| − | == | + | ==ویژگى‌هاى کتاب== |
*نویسنده این کتاب، دوران [[نواب اربعه]] و بخشى از زمان [[امام حسن عسکری]] علیه السلام را درک کرده است. | *نویسنده این کتاب، دوران [[نواب اربعه]] و بخشى از زمان [[امام حسن عسکری]] علیه السلام را درک کرده است. | ||
| سطر ۱۵۹: | سطر ۱۶۱: | ||
*کتاب داراى عناوینى کوتاه و گویا است که محتواى روایات باب را نشان مى دهد. | *کتاب داراى عناوینى کوتاه و گویا است که محتواى روایات باب را نشان مى دهد. | ||
*روایات بدون دخل و تصرف نقل شده و توضیحات مصنف با روایت ها مشتبه نمى شود. | *روایات بدون دخل و تصرف نقل شده و توضیحات مصنف با روایت ها مشتبه نمى شود. | ||
| − | *مصنف سعى مى کند [[حدیث]] درست تر و روشن تر را، در اول باب قرار داده و سپس احادیث مبهم و مجمل را ذکر کند.<ref>اصول کافى، ج | + | *مصنف سعى مى کند [[حدیث]] درست تر و روشن تر را، در اول باب قرار داده و سپس احادیث مبهم و مجمل را ذکر کند.<ref>اصول کافى، ج ۱، ص ۱۰، مقدمه مترجم: سید جواد مصطفوى.</ref> |
*یکی از امتیازات کافی این است که کلینی سلسله [[سند حدیث|سند]] را تا به [[معصوم]]، در هر حدیث نقل می کند، و آنجا که صدر سند را حذف کرده است، جایی است که از کتاب دیگر نقل کرده و سلسله سند را به آن کتاب حواله می دهد. تمام سند حدیث در آن ذکر شده و از این جهت با کتب [[تهذیب الأحکام (کتاب)|تهذیب]] و [[الاستبصار (کتاب)|استبصار]] و [[من لایحضره الفقیه (کتاب)|من لایحضره الفقیه]] متفاوت است. | *یکی از امتیازات کافی این است که کلینی سلسله [[سند حدیث|سند]] را تا به [[معصوم]]، در هر حدیث نقل می کند، و آنجا که صدر سند را حذف کرده است، جایی است که از کتاب دیگر نقل کرده و سلسله سند را به آن کتاب حواله می دهد. تمام سند حدیث در آن ذکر شده و از این جهت با کتب [[تهذیب الأحکام (کتاب)|تهذیب]] و [[الاستبصار (کتاب)|استبصار]] و [[من لایحضره الفقیه (کتاب)|من لایحضره الفقیه]] متفاوت است. | ||
*مؤلف روایاتى را نقل مى کند که با عنوان باب سازگار است و از نقل احادیث معارض خوددارى کرده است. | *مؤلف روایاتى را نقل مى کند که با عنوان باب سازگار است و از نقل احادیث معارض خوددارى کرده است. | ||
| سطر ۱۶۸: | سطر ۱۷۰: | ||
==الکافی در نظر عالمان== | ==الکافی در نظر عالمان== | ||
| − | * «[[شیخ مفید]]» درباره کتاب الکافى مى گوید: الکافى از برترین کتاب هاى شیعه و پرفایده | + | *«[[شیخ مفید]]» درباره کتاب الکافى مى گوید: الکافى از برترین کتاب هاى شیعه و پرفایده ترین آنهاست.<ref>تصحیح الاعتقاد، ص ۲۰۲.</ref> |
| − | * «[[شهید اول]]»، در [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] خود به [[ابن خازن]]، ضمن شمردن کتب حدیثى شیعه مى نویسد: همانند کتاب کافى در حدیث شیعه نوشته نشده است.<ref>بحارالانوار، ج | + | *«[[شهید اول]]»، در [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] خود به [[ابن خازن]]، ضمن شمردن کتب حدیثى شیعه مى نویسد: همانند کتاب کافى در حدیث شیعه نوشته نشده است.<ref>بحارالانوار، ج ۱۰۷، ص ۱۹۰.</ref> |
| − | * «[[شهید ثانی|شهید ثانى]]» در اجازه خود به شیخ ابراهیم میسى، کافی را به همراه سه کتاب: [[من لایحضره الفقیه]]، [[تهذیب الأحکام]] و [[الاستبصار]]، از پایه هاى [[ایمان]] و ستون هاى [[اسلام]] مى شمارد.<ref>بحارالانوار، ج | + | *«[[شهید ثانی|شهید ثانى]]» در اجازه خود به شیخ ابراهیم میسى، کافی را به همراه سه کتاب: [[من لایحضره الفقیه]]، [[تهذیب الأحکام]] و [[الاستبصار]]، از پایه هاى [[ایمان]] و ستون هاى [[اسلام]] مى شمارد.<ref>بحارالانوار، ج ۱۰۸، ص ۱۳۸.</ref> |
| − | * «[[محقق کرکی]]» می گوید: این کتاب از [[احادیث]] شرعی و اسرار دینی مقداری جمع آوری نموده که در کتاب دیگری یافت نمی شود. | + | *«[[محقق کرکی]]» می گوید: این کتاب از [[احادیث]] شرعی و اسرار دینی مقداری جمع آوری نموده که در کتاب دیگری یافت نمی شود. |
| − | * «[[محمدتقی مجلسی|محمدتقى مجلسى]]» نیز ادعا مى کند: همانند کافى در میان مسلمانان نگاشته نشده است.<ref> | + | *«[[محمدتقی مجلسی|محمدتقى مجلسى]]» نیز ادعا مى کند: همانند کافى در میان مسلمانان نگاشته نشده است.<ref> بحارالأنوار، ج ۱۱۰، ص ۷۰.</ref> و هر که در اخبار و ترتیب کتاب کلینی دقت کند درمی یابد که او از جانب خداوند تبارک و تعالی مؤید بوده است.<ref>اصول کافی، ثقة الاسلام کلینی (ره)، ترجمه سید جواد مصطفوی (ره)، انتشارات وفا، ج ۱، مقدمه مترجم، ص ۸.</ref> |
| − | * «[[فیض کاشانی|فیض کاشانی]]» می گوید: کافی شریفترین و کاملترین و جامعترین کتاب است زیرا که در میان آن ها شامل اصول و خالی از عیب و فضول است. | + | *«[[فیض کاشانی|فیض کاشانی]]» می گوید: کافی شریفترین و کاملترین و جامعترین کتاب است زیرا که در میان آن ها شامل اصول و خالی از عیب و فضول است. |
| − | * «[[محمدامین استرآبادی|محمدامین استرآبادی]]» در کتاب [[الفوائد المدنیه (کتاب)|فوائد المدنیه]] می گوید: ما از اساتید و علمای خود شنیده ایم که در [[اسلام]] کتابی تالیف نشده که برابر یا نزدیک کتاب کافی است.<ref>مقدمه اصول کافی، سید جواد مصطفوی.</ref> | + | *«[[محمدامین استرآبادی|محمدامین استرآبادی]]» در کتاب [[الفوائد المدنیه (کتاب)|فوائد المدنیه]] می گوید: ما از اساتید و علمای خود شنیده ایم که در [[اسلام]] کتابی تالیف نشده که برابر یا نزدیک کتاب کافی است.<ref>مقدمه اصول کافی، سید جواد مصطفوی.</ref> |
| − | * «[[علامه مجلسى|محمدباقر مجلسى]]» در کتاب [[مرآة العقول]]، شرح مبسوط وی بر کتاب کافى، مى نویسد: کتاب کافى از تمام کتب اصول، مضبوط‌تر و جامعتر است و بهترین و بزرگ ترین تألیف فرقه ناجیه ([[شیعه امامیه]]) است.<ref> | + | *«[[علامه مجلسى|محمدباقر مجلسى]]» در کتاب [[مرآة العقول]]، شرح مبسوط وی بر کتاب کافى، مى نویسد: کتاب کافى از تمام کتب اصول، مضبوط‌تر و جامعتر است و بهترین و بزرگ ترین تألیف فرقه ناجیه ([[شیعه امامیه]]) است.<ref>مرآة العقول، ج ۱، ص ۳.</ref> |
| − | * «[[بحرالعلوم|علامه بحرالعلوم]]» در رجال خود می نویسد: الکافی کتاب مفیدی است که در تمام کتب حدیث نظیر ندارد. هم از لحاظ کثرت احادیث و حسن ترتیب و هم به واسطه ضبط در نقل. به علاوه این کتاب در زمان [[غیبت صغری]] و پیش نظر سفراء آن حضرت در بیست سال انجام شده است.<ref>رجال بحرالعلوم، ج | + | *«[[بحرالعلوم|علامه بحرالعلوم]]» در رجال خود می نویسد: الکافی کتاب مفیدی است که در تمام کتب حدیث نظیر ندارد. هم از لحاظ کثرت احادیث و حسن ترتیب و هم به واسطه ضبط در نقل. به علاوه این کتاب در زمان [[غیبت صغری]] و پیش نظر سفراء آن حضرت در بیست سال انجام شده است.<ref>رجال بحرالعلوم، ج ۱.</ref> |
| − | * «[[ | + | *«[[عبدالله مامقانی|شیخ عبدالله مامقانى]]» مى نویسد: همانند کافى در اسلام نگاشته نشده و گفته مى شود این کتاب بر [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|امام زمان]] عرضه شده و آن حضرت آن را پسندیده و فرموده است: «این کتاب براى شیعیان ما کافى است».<ref>تنقیح المقال، ج ۳، ص ۲۰۲.</ref> |
| − | * «[[شیخ آقا بزرگ تهرانی|شیخ آقا بزرگ تهرانى]]» کتابشناس بزرگ مى نویسد: «کافى برترینِ [[کتب اربعه]] است؛ مانند آن درباره روایات [[اهل البیت|اهل بیت]] نگاشته نشده است».<ref> | + | *«[[شیخ آقا بزرگ تهرانی|شیخ آقا بزرگ تهرانى]]» کتابشناس بزرگ مى نویسد: «کافى برترینِ [[کتب اربعه]] است؛ مانند آن درباره روایات [[اهل البیت|اهل بیت]] نگاشته نشده است».<ref>الذریعه، ج ۱۷، ص ۲۴۵.</ref> |
| − | * «[[آیت الله سید ابوالقاسم خویی|آیت الله خویی]]» در کتاب [[معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة (کتاب)|معجم رجال حدیث]]، از قول استادش [[میرزا محمدحسین نائینی|آیت الله نائینی]]، مناقشه در اسناد روایات کافی را حرفه و ترفند عاجزان و ناتوانان خوانده است.<ref> | + | *«[[آیت الله سید ابوالقاسم خویی|آیت الله خویی]]» در کتاب [[معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة (کتاب)|معجم رجال حدیث]]، از قول استادش [[میرزا محمدحسین نائینی|آیت الله نائینی]]، مناقشه در اسناد روایات کافی را حرفه و ترفند عاجزان و ناتوانان خوانده است.<ref>معجم رجال الحدیث، ج ۱، ص ۹۹.</ref> |
| − | * «[[سید محسن حکیم]]» در [[ | + | *«[[سید محسن حکیم]]» در [[مستمسک العروة الوثقی (کتاب)|مستمسک عروة الوثقی]]، کافی را یکی از کتب اربعه می داند که محور عمل شیعه می باشد.<ref>مستمسک عروة الوثقی، فهرست رموز کتاب.</ref> |
==شرح و حاشیه و ترجمه کتاب== | ==شرح و حاشیه و ترجمه کتاب== | ||
| − | کتاب الکافى از دوره هاى نخست، مورد توجه عالمان و حدیث پژوهان بوده، بنابراین کارهاى بسیارى درباره آن انجام شده است. [[شیخ آقا بزرگ تهرانی|شیخ آقا بزرگ تهرانى]]، در [[الذریعه الی تصانیف الشیعه|الذریعه]]، | + | کتاب الکافى از دوره هاى نخست، مورد توجه عالمان و حدیث پژوهان بوده، بنابراین کارهاى بسیارى درباره آن انجام شده است. [[شیخ آقا بزرگ تهرانی|شیخ آقا بزرگ تهرانى]]، در [[الذریعه الی تصانیف الشیعه|الذریعه]]، ۲۷ شرح بر اصول، یا تمامى الکافی معرفى کرده؛<ref> الذریعة الى تصانیف الشیعه، ج ۱۳، ص ۹۴، ۱۰۰؛ ج ۱۴، ص ۲۶-۲۲۸؛ المعجم المفهرس لالفاظ بحارالأنوار، ج ۱، ص ۶۶-۶۷.</ref> چنانکه ده [[حاشیه]] بر این کتاب شمرده است.<ref>الذریعة الى تصانیف الشیعه، ج ۶، ص ۱۸۱؛ المعجم المفهرس لالفاظ بحارالأنوار، ج ۱، ص ۶۶.</ref> در این جا برخى از آثاری را که پیرامون کتاب کافى منتشر شده، در چند بخش معرفى مى کنیم: |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | در این جا برخى از آثاری را که پیرامون کتاب کافى منتشر شده، در چند بخش معرفى مى کنیم: | ||
'''الف). شرح و حاشیه''' | '''الف). شرح و حاشیه''' | ||
| − | #«التعلیقة على کتاب الکافی»، میرداماد (م | + | #«التعلیقة على کتاب الکافی»، نوشته [[میرداماد|میرداماد]] (م ۱۰۴۱ ق). این تعلیقه، تا کتاب الحجة از اصول کافى ادامه دارد و متن روایات نیز همراه تعلیقه چاپ شده است. همچنین شارح، کتابى دیگر به نام «[[الرواشح السماویة فی شرح الاحادیث الامامیة (کتاب)|الرواشح السماویة]]» دارد که در آن برخى قواعد علم حدیث را نگاشته و مقدمه کافى را شرح کرده، و به عبارتی جلد اول این تعلیقه محسوب مى شود. |
| − | #«شرح اصول الکافی»، [[ملاصدرا|صدرالدین الشیرازى]] (م | + | #«شرح اصول الکافی»، نوشته [[ملاصدرا|صدرالدین الشیرازى]] (م ۱۰۵۰ ق). این شرح تا پایان کتاب الحجة از اصول کافى ادامه دارد. |
| − | #«جامع الاحادیث والأقوال»، نوشته شیخ قاسم بن | + | #«جامع الاحادیث والأقوال»، نوشته شیخ قاسم بن محمد الوندی (متوفی بعد از ۱۱۰۰ ق). |
| − | #«الدر المنظوم من کلام المعصوم»، نوشته شیخ علی بن محمد | + | #«الدر المنظوم من کلام المعصوم»، نوشته شیخ علی بن محمد نوه [[حسن بن زین الدین عاملی|حسن بن زین‌الدین شهید ثانی]] (م ۱۱۰۴ ق). |
| − | # | + | #«[[مرآة العقول فی شرح اخبار آل الرسول (کتاب)|مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول]]» نوشته [[علامه مجلسی]] (م ۱۱۱۰ ق). |
| − | #«[[الوافی]]» نوشته [[فیض کاشانی]] متوفای | + | #«[[الوافی]]» نوشته [[فیض کاشانی]] متوفای ۱۰۹۱ هجری. |
| − | # | + | #«الشافی فی شرح الکافی»، نوشته [[ملا خلیل قزوینی|ملاخلیل قزوینی]] (م ۱۰۸۹ ق) به عربی. |
| − | # | + | #«صافى در شرح کافى»، نوشته ملاخلیل قزوینی، به زبان فارسی. |
| − | #حاشیه [[میرفندرسکی|سید میر ابوطالب | + | #«حاشیه» ابوالحسن شریف فتونی عاملی متوفای ۱۱۳۸ هجری. |
| + | #حاشیه [[میرفندرسکی|سید میر ابوطالب فندرسکی]] (میرفندرسکی) (م، ۱۰۵۰ ق). | ||
#حاشیه شیخ زین الدین ابوالحسن علی بن شیخ حسن [[صاحب معالم]]. | #حاشیه شیخ زین الدین ابوالحسن علی بن شیخ حسن [[صاحب معالم]]. | ||
| − | #حاشیه شیخ محمد بن حسن بن زین الدین شهید ثانی معروف به شیخ محمد سبط عاملی | + | #حاشیه شیخ محمد بن حسن بن زین الدین شهید ثانی معروف به شیخ محمد سبط عاملی (م ۱۰۳۰ قرالحدیث، ۱۳۸). |
| − | #«الحاشیة على اُصول الکافی»، رفیع الدین محمد بن حیدر النائینى، تحقیق: محمد حسین درایتى (قم، | + | #«الحاشیة على اُصول الکافی»، رفیع الدین محمد بن حیدر النائینى، تحقیق: محمد حسین درایتى (قم، دا۳ش) ۶۷۲ ص، وزیرى. |
| − | #«الحاشیة على اُصول الکافی»، سید بدرالدین بن أحمد الحسینى العاملی، تحقیق: على | + | #«الحاشیة على اُصول الکافی»، سید بدرالدین بن أحمد الحسینى العاملی، تحقیق: على فاضلى، وزیرى. |
| − | #«شرح الکافی، الاصول والروضة»، [[ملا صالح مازندرانی|محمد صالح المازندرانى]]، التعلیق: میرزا ابوالحسن شعرانى | + | #«شرح الکافی، الاصول والروضة»، [[ملا صالح مازندرانی|محمد صالح المازندرانى]]، التعلیق: [[علامه شعرانی|میرزا ابوالحسن شعرانى]] . این شرح، تنها اصول کافى و روضه را دربر دارد. |
| − | #«الشافی فی شرح الاصول الکافی»، | + | #«الشافی فی شرح الاصول الکافی»، ۳ جبدالحسین المظفر. |
| − | '''ب). ترجمه''' | + | '''ب).''' '''تلخیص''' '''و ترجمه''' |
| − | #«اصول کافی»، ترجمه و شرح: سید جواد | + | #«اصول کافی»، ترجمه و شرح: سید جواد مصطفوی؛ این ترجمه، همراه با متن احادیث است. |
| − | #«الروضة من الکافی»، ترجمه و شرح: سید هاشم رسولى محلاتى (تهران، انتشارات علمیه اسلامیه) | + | #«الروضة من الکافی»، ترجمه و شرح: سید هاشم رسولى محلاتى (تهران، انتشارات علمیه اسلامیه) ۲ ج، ۲۹۷ + ۲۵۹ ص. در این کتاب، متن عربى احادیث نیز درج شده است. |
| − | #«الکافی»، ترجمه به انگلیسى، | + | #«الکافی»، ترجمه به انگلیسى، تاکنون ۱۳ جلد از آن به همراه متن عربی منتشر شده است. |
#«تحفة الاولیاء» نوشته محمد علی بن حاج محمد حسن اردکانی. | #«تحفة الاولیاء» نوشته محمد علی بن حاج محمد حسن اردکانی. | ||
| − | + | #«گزیده کافى»، ترجمه و تحقیق: محمدباقر بهبودى ، ۶ جزء در سه مجلد. | |
| − | + | #«خلاصه اى از اصول کافى»، ترجمه: على اصغر خسروى شبسترى. | |
| − | + | #«درخشان پرتوى از اصول کافى»، سید محمد حسینى همدانى. | |
| − | |||
| − | #«گزیده کافى»، ترجمه و تحقیق: محمدباقر بهبودى | ||
| − | #«خلاصه اى از اصول کافى»، ترجمه: على اصغر خسروى | ||
| − | #«درخشان پرتوى از اصول کافى»، سید محمد حسینى همدانى | ||
| − | |||
| − | ''' | + | '''ج). معجم و راهنما''' |
| − | #«المعجم المفهرس لالفاظ اصول الکافی»، الیاس کلانترى. | + | #«المعجم المفهرس لالفاظ اصول الکافی»، الیاس کلانترى. |
| − | #«المعجم المفهرس لالفاظ الاصول من الکافی»، على رضا برازش | + | #«المعجم المفهرس لالفاظ الاصول من الکافی»، على رضا برازش. |
| − | #«الهادى الى الفاظ اصول الکافی»، سید جواد مصطفوى | + | #«الهادى الى الفاظ اصول الکافی»، سید جواد مصطفوى. |
| − | #«فهرس احادیث اصول الکافی»، مجمع البحوث الاسلامیة. | + | #«فهرس احادیث اصول الکافی»، مجمع البحوث الاسلامیة. |
| − | #«فهرس احادیث الروضة من الکافی»، مجمع البحوث الاسلامیه. | + | #«فهرس احادیث الروضة من الکافی»، مجمع البحوث الاسلامیه. |
| − | #«فهرس احادیث الفروع من الکافی»، مجمع البحوث الاسلامیة. | + | #«فهرس احادیث الفروع من الکافی»، مجمع البحوث الاسلامیة. |
| − | #«فهرس احادیث الکافی»، بنیاد پژوهش | + | #«فهرس احادیث الکافی»، بنیاد پژوهش هاى اسلامى [[آستان قدس رضوی|آستان قدس رضوى]]. |
| − | ''' | + | '''د). اسناد و رجال کافى''' |
| − | #«تجرید اسانید الکافى و تنقیحها»، | + | #«تجرید اسانید الکافى و تنقیحها»، [[آیت الله بروجردی|سید حسین طباطبایى بروجردى]] (م ۱۳۴۰ ش). |
| − | #«الموسوعة الرجالیة»، | + | #«الموسوعة الرجالیة»، آیت‌الله شیخ جواد تبریزى (م ۱۳۸۵ ش)، رجال و اسناد روایات کتاب کافى. |
'''ه). درباره کافى''' | '''ه). درباره کافى''' | ||
| − | #«دفاع عن الکافی»، ثامر هاشم حبیب العمیدى | + | #«رموز التفاسیر الواقعة فی الکافی والروضة»، نوشته [[ملا خلیل قزوینی]]. |
| − | #«الشیخ الکلینی البغدادی و کتابه الکافی»، ثامر هاشم حبیب العمیدی | + | #«دفاع عن الکافی»، ثامر هاشم حبیب العمیدى. |
| − | #«بین الکلینی و خصومه، موقف محمد ابو زهرة من الکلینی»، عبدالرسول الغفار | + | #«الشیخ الکلینی البغدادی و کتابه الکافی»، ثامر هاشم حبیب العمیدی. در این کتاب شرحى مفصل از زندگانى شخصى و علمى کلینى، تلاش هاى علمى پیرامون کافى و روش کلینى در فروع ارائه شده است. |
| − | #«بحوث حول روایات الکافی»، امین ترمس العاملی | + | #«بین الکلینی و خصومه، موقف محمد ابو زهرة من الکلینی»، عبدالرسول الغفار. در این کتاب، ایرادهایى که محمد ابو زهره از نویسندگان مصرى، بر کتاب کافى داشته، مورد تجزیه، نقد و تحلیل قرار گرفته است. |
| − | #«دراسات فی الکافی للکلینی والصحیح للبخاری»، هاشم معروف الحسنى ( | + | #«بحوث حول روایات الکافی»، امین ترمس العاملی. |
| − | #«ثلاثیات الکلینی و قرب الاسناد»، امین ترمس العاملی | + | #«دراسات فی الکافی للکلینی والصحیح للبخاری»، هاشم معروف الحسنى (۱۳۸۸ ق/ ۱۹۶۸ م). نویسنده در این کتاب، بحث هاى مقارن و مقایسه اى میان کافى و [[صحیح بخاری (کتاب)|صحیح بخارى]] انجام داده و موضوعاتى را از دو کتاب برگزیده و داورى کرده است. |
| − | #«الکلینی | + | #«ثلاثیات الکلینی و قرب الاسناد»، امین ترمس العاملی. در این اثر پس از مقدمه - که شرحى است از زندگانى کلینى و اصطلاحات ثلاثیات - روایات کلینى که با سه واسطه به [[معصوم]] مى رسد، گردآوری شده که مجموع آن ۱۳۵ روایت است. |
| − | + | #«الکلینی و الکافی»، الدکتور عبدالرسول الغفار. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | *کافی، محمدمهدی خوش قلب، برگرفته از «حیاة الشیخ محمد بن کلینی» دکتر ثامر عمیدی. | |
| − | *کافی، | + | *فرهنگ کتب حدیثی شیعه، سید محمود مدنی بجستانی. |
| − | *فرهنگ کتب حدیثی شیعه، سید محمود مدنی بجستانی | + | *آشنایی با متون حدیث و نهج البلاغه، مهدی مهریزی. |
| − | *آشنایی با متون حدیث و نهج البلاغه، مهدی مهریزی | + | *شیخ کلینی، ماهنامه پاسدار اسلام شماره ۲، در دسترس در [http://www.hawzah.net/Hawzah/Articles/Articles.aspx?LanguageID=1&id=6370 سایت حوزه]. |
| − | *شیخ کلینی، ماهنامه پاسدار اسلام شماره | + | *کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی، محمدرضا ضمیری. |
| − | *کتابشناسی تفصیلی مذاهب | + | *أصول الكافی، ترجمه مصطفوى، کتابفروشی اسلامیه. |
| − | |||
| − | *أصول | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
{{سنجش کیفی | {{سنجش کیفی | ||
|سنجش=شده | |سنجش=شده | ||
| سطر ۲۸۸: | سطر ۲۶۴: | ||
|رده= دارد | |رده= دارد | ||
}} | }} | ||
| − | |||
[[رده:منابع حدیثی]] | [[رده:منابع حدیثی]] | ||
| − | [[رده:کتابهای اعتقادی]] | + | [[رده:منابع اعتقادی]][[رده:کتابهای اعتقادی]] |
| − | [[رده:منابع فقهی]] | + | [[رده:منابع فقهی]][[رده:منابع فقه روایی]][[رده:منابع فقه شیعه]] |
| − | [[رده:منابع فقه روایی]] | ||
[[رده:کتب اربعه حدیث شیعه]] | [[رده:کتب اربعه حدیث شیعه]] | ||
| − | + | [[رده: مقاله های مهم]] | |
| − | |||
{{حدیث}} | {{حدیث}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۲
 | |
| نویسنده | محمد بن یعقوب کلینی |
| موضوع | احاديث شيعه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | ۸ |
| مصحح | علی‌اكبر غفاری |
|
| |
کتاب «الکافی» تألیف محمد بن یعقوب کلینی (م، ۳۲۹ ق)، از مهمترین و معتبرترین کتب حدیثى شیعه و اولین کتاب جامع روایی و یکی از «کتب اربعه» است. این کتاب در سه بخش «اصول» در احادیث اعتقادی، «فروع» در احادیث فقهی و «روضه» در احادیث با موضوعات متفرقه تنظیم شده است. که از این بین اصول کافی شهرت بیشتری دارد.
«الکافی» پیوسته مورد توجه عالمان شیعه بوده و آثار متعددی پیرامون آن نوشته شده است، از جمله «شرح اصول کافی» از ملاصدرای شیرازی و «مرآة العقول» در شرح آن از علامه مجلسی.
محتویات
مؤلف
محمد بن یعقوب کلینی رازی معروف به «ثقةالاسلام کلینی» (م، ۳۲۹ ق)، از محدثان بزرگ شیعه است. او با برخی محدثان که بدون واسطه از امام هادی یا امام حسن عسکری (علیهماالسلام) حدیث شنیده‌اند، ملاقات کرده است. احمد بن محمد بن عیسی اشعری، احمد بن ادریس قمی، عبدالله بن جعفر حمیری و علی بن ابراهیم قمی، از مشایخ و اساتید او هستند.
همچنین از شیخ کلینی، بسیاری از محدثان بزرگ روایت نموده اند که از جمله می توان ابن قولویه (صاحب کامل الزیارات)، هارون بن موسی تلعکبری، ابوالفضل شیبانی و محمد بن ابراهیم نعمانی (صاحب الغیبة نعمانی) را نام برد.
کلینى از جمله کسانی است که کلیه علمای رجال، وی را با عبارات موکد توثیق نموده اند. نجاشی درباره اش می نویسد: «أوثق الناس فی الحدیث و أثبتهم»، موثق ترین و ثابت ترین کسان در حدیث است. لذا کلینی به «ثقة الاسلام» معروف گردید.[۱] ابن طاووس حلی می گوید: توثیق و امانت کلینی مورد اتفاق همگان است.[۲]
کتاب «الکافی» مهمترین اثر شیخ کلینی است. برخی دیگر از آثار او عبارتند از: الرد علی القرامطه، تعبیر الرؤیا، رسائل الائمة الاطهار، کتاب الرجال.
انگیزه تألیف
مطابق با گفتار شیخ کلینى در مقدمه کتاب، یکى از شیعیان و برادران دینی اش -که احتمالا محمد بن احمد- صفوانی یا محمد بن ابراهیم نعمانی بوده- به او نامه نوشته است که مردم زمان ما علم و دانش را رها کرده و در جهل و نادانى غوطه ور شده اند، نام خود را مسلمان گذاشته و از مقرّرات واقعى اسلام خبرى ندارند. تنها از روى عادت و تقلید از نیاکان خود اعمالى را بنام دین انجام می دهند و در اعمال مهم و غیر مهم به عقل خود اکتفا می کنند. و از او خواسته است که به عنوان شخص آگاه به احادیث، برای خود او و برای مردم زمانش کتابی بنویسید که مرجع همگان قرار گیرد: «وقلتَ انک تحبّ ان یکون عندک کتاب کافٍ یجمع فیه علم الدین».[۳]
شیخ کلینی در پاسخ او می گوید: «و تو یادآور شدى که مطالبى برایت مشکل شده که بواسطه اختلاف روایات وارده در آنها حقیقت آنها را نمی فهمى و دانسته اى که اختلاف روایت مربوط باختلاف علل و اسباب آن است و بدانشمند مورد اعتمادى که در این قسمت وارد باشد دسترسى ندارى تا با او مذاکره و گفتگو کنى و گفتى که می خواهم کتابى داشته باشم که تمام قسمتهاى علم دین در آن باشد که دانش‌جو را بى نیاز کند و مرجع هدایت خواه باشد و کسى که علم دین و عمل به اخبار صحیح امامان صادق و سنتهاى ثابته مورد عمل را خواهد از آن کتاب برگیرد و واجبات خدا و سنت پیغمبر (ص) را از روى آن کتاب انجام دهد و گفتى که اگر چنین کتابى باشد امیدوارم خداى تعالى به وسیله آن و به یارى و توفیق خویش برادران و هم مذهبان ما را اصلاح کند و به هدایتشان متوجه کند. پس بدان اى برادر کسی را نمی رسد که به نظر خویش روایات مختلفه اى را که از امامان علیهم السّلام رسیده است تشخیص دهد مگر به دستور خود امام علیه السّلام؛ و آن به یکى از سه راه است: ۱- روایت را با قرآن بسنجید و آن را که مطابق قرآن است بگیرید و آن را که مخالف است رد کنید. ۲- روایتى که مطابق گفتار عامه است رها کنید، زیرا هدایت در مخالفت ایشان است. ۳- روایتى که مورد اتفاق است بگیرید، زیرا در مورد اتفاق تردیدى نیست. و ما با این دستور فقط مقدار کمى از روایات را تشخیص می دهیم و (نسبت به باقى روایات مختلف) راهى وسیعتر و بااحتیاطتر از این نمی دانیم که علم آنها را به خود امام رد کنیم و دستور آسانى که امام علیه السّلام داده است بپذیریم که فرموده است: هر کدام از دو روایت مختلف را که گردن نهید، براى شما جایز است. خدا را شکر که تألیف کتابى را که خواستى میسر کرد...».[۴]
محتوای کتاب
«الکافی» از سه بخش جداگانه تشکیل شده است:
- اصول، شامل احادیث اعتقادی؛ مؤلف گرانقدر در بخش اول کتاب، طى هشت فصل (کتاب)، به تبیین اصول اعتقادى شیعه و برخى مطالب دیگر که با مسائل اعتقادى ارتباط دارد، پرداخته است.
- فروع کافی، حاوی احادیث فقهی؛
- روضه کافی، شامل احادیث متفرقه؛
اصول کافی:
- کتاب العقل والجهل که تنها یک باب دارد، مشتمل بر ۳۶ روایت است. توصیه هاى امام کاظم علیه السلام به هشام، در این کتاب آمده است.
- کتاب فضل العلم داراى ابواب پرشمارى است که مباحث برخى از آن ها عبارت اند از: «وجوب دانش پژوهى»، «آنان که از راه دانش نان مى خورند»، «صفت علم»، «فضیلتِ دانش و دانشوران»، «نگارش و فضیلت آن»، «صفت عالم»، «تقلید»، «حق عالم»، «بدعت و رأى و قیاس» «نهى از سخن بدون دانش»، «وجود همه نیازمندى هاى مردم در قرآن و سنت».
- کتاب التوحید نیز به موضوعاتى چون: «حدوث عالم و پدید آورنده آن»، «پایین ترین درجات شناخت خدا»، «نهى از سخن گفتن در کیفیت او»، «باطل کردن نظریه دیدن خدا»، «صفات ذات خدا»، «اراده و دیگر صفات فعل خدا»، «معانى اسماء الهى»، «مشیت و اراده»، «سعادت و شقاوت»، «جبر و قدر و امر بین الامرین» پرداخته شده است.
- کتاب الحجة که پس از کتاب ایمان و کفر، گسترده ترین بخش کتاب اصول کافى است، روایات زیادى در بیش از یکصد و سى باب، نقل شده که به سرفصل های آن به صورت کلى اشاره مى شود:
- نیاز به حجت
- طبقات انبیاى رسل و ائمه اطهار
- تفاوت میان رسول، نبى و محدث
- شناخت امام و لزوم اطاعت از او
- صفات ائمه (والیان امر، خازنان علم، نور الهى، ارکان زمین و...)
- عرضه اعمال بر ائمه
- ائمه، وارثان علم انبیا
- آنچه نزد ائمه است (علم کامل قرآن، کتب انبیا، صحیفه فاطمة، جفر، جامعه و...)
- دانش ائمه و افزونى جهات مختلف آن
- نصوص دالِ بر امامت یکایک ائمه دوازده گانه
- گزیده هایى از تاریخ زندگانى معصومان.
- کتاب الایمان و الکفر، گسترده ترین بخش اصول کافى و مشتمل بر بیش از دویست باب است. مباحث اصلى این کتاب عبارت اند از: «خلقت مؤمن و کافر»، «معنى اسلام و ایمان»، «صفات مؤمن و حقایق ایمان»، «اصول و فروع کفر»، «گناهان و آثار، درجات و انواع آن ها» و «انواع کفر».
- کتاب الدعاء در دو بخش تنظیم شده است: قسم اول در بیان فضیلت دعا و آداب آن است. در این بخش، ابتدا به «آثار دعا»، «تغییر قضاى الهى به وسیله دعا»، «شفاى همه دردها» و استجابت آن پرداخته شده، سپس آداب دعا همانند: «تقدم در دعا»، «رو به قبله نشستن و یاد خدا در هنگام دعا»، «دعاى پنهان»، «اوقات مناسب دعا» و «اجتماع افراد در دعا» تبیین شده است. در بخش دوم، متن برخى ادعیه و اذکار کوتاه که به صورت مطلق یا ویژه برخى از حالات است، گردآورى شده است. نظیر: دعا هنگام بیدار شدن و خروج از منزل، به دنبال نمازها، هنگام بیمارى ها، و یا هنگام قرائت قرآن.
- کتاب فضل القرآن در چهارده باب، فضیلت حاملان قرآن، و نیز فضیلت تعلم، حفظ، قرائت و ترتیل آن را تبیین کرده است. همچنین مقدار فضیلت خواندن قرآن در هر روز نیز در این کتاب معین شده است.
- در آخرین عنوان از بخش «اصول» کافى، (کتاب العشرة)، لزوم معاشرت، معاشرت نیک، معاشران خوب و بد و نیز برخى از آداب و وظایف معاشرت و روابط اجتماعى نظیر: سلام گفتن به یکدیگر، احترام بزرگسالان، احترام کریمان، رعایت امانت در جلسات، حق همسایه، حق همسر، نامه نگارى و... بررسى شده است.
فروع کافی:
بخش دوم کتاب کافی که «فروع الکافی» نام دارد دربردارنده روایات مربوط به مسائل فقهى است. فروع کافى بزرگترین بخش کتاب کافى به حساب مى آید. در این بخش عناوین زیر وجود دارد:
- کتاب الطهارة
- کتاب الحیض
- کتاب الجنائز
- کتاب الصلاة
- کتاب الزکاة والصدقه
- کتاب الصیام
- کتاب الحج
- کتاب الجهاد
- کتاب المعیشة
- کتاب النکاح
- کتاب العقیقه
- کتاب الطلاق
- کتاب العتق والتدبیر والمکاتبه
- کتاب الصید
- کتاب الذبائح
- کتاب الاطعمه
- کتاب الاشربة
- کتاب الزى والتجمل والمروة
- کتاب الدواجن
- کتاب الوصایا
- کتاب المواریث
- کتاب الحدود
- کتاب الدیات
- کتاب الشهادات
- کتاب القضا والاحکام
- کتاب الایمان والنذور والکفارات.
یادآورى مى شود، در فروع کافى برخى از عنوان ها که معمولاً در کتب فقهى به صورت مستقل آورده مى شوند، به مناسبت، ضمن عنوان هاى یاد شده آمده اند. مثلاً اجاره، بیع، رهن، عاریه، ودیعه، و امثال آن در عنوان المعیشة، امر به معروف در عنوان الجهاد و نیز زیارت نامه ها در عنوان الحج آمده است.
روضه الکافی:
در سومین بخش از کتاب الکافى که به نام «روضه» شهرت دارد، روایات مربوط به موضوعات مختلف و متنوع، بدون هیچ ترتیب و نظم خاصى گردآورى شده است. براى نمونه، به برخى از موضوعات آن اشاره مى شود:
- تأویل و تفسیر برخى آیات قرآن مجید
- توصیه ها و اندرزهاى ائمه اطهار علیهم السلام
- رؤیا و انواع آن
- دردها و درمان ها
- کیفیت آفرینش جهان هستى و برخى از پدیده هاى آن
- تاریخ بعضى از پیامبران بزرگ
- فضیلت شیعه و وظایف آن
- برخى مسائل تاریخ صدر اسلام و زمان خلافت امیرمؤمنان
- حضرت مهدى علیه السلام و صفات او و نیز اصحاب و ویژگى هاى زمان حضور او
- تاریخ زندگى برخى اصحاب و اشخاص نظیر: ابوذر، ثمامة بن أثال، زید بن على، سلمان، جعفر بن ابى طالب.
البته بعضى علما، بخش «روضه» را از آثار کلینی و جزء کتاب «الکافی» نمی دانند، بلکه آن را به «ابن ادریس»، صاحب «سرائر» نسبت می دهند؛ در مقابل، اشخاص زیادی این بخش را جزء الکافى و از آنِ کلینى دانسته اند.[۵] ملا خلیل قزوینی در آغاز شرح فارسی خود بر کافی (که موسوم است به الصافی) در انتساب روضه به کلینی تشکیک می کند. زیرا احادیث روضه از لحاظ محکمی و اتقان در نقل، به مانند دو بخش دیگر کافی (اصول و فروع) نیست. ولی حاجی نوری در خاتمه «مستدرک» سخن وی را رد می کند.
بهترین دلیلی که روضه از آن کلینی است، سخن نجاشی و شیخ طوسی و ابن شهر آشوب است که روضه را در شمار کتب کافی و از آنِ کلینی دانسته اند.[۶] و دلیل دیگر، وجود روضه در نسخه های الکافی موجود است.
آری چنان که اشاره شد، روایات روضه از لحاظ محکمی متن و سند همسان فروع کافی نیست. و این از آن جهت است که اهتمامی را که دانشمندان در صحت و وثاقت سند احادیث احکام داشته و دارند، در احادیث فضائل و خطب که بیشتر جنبه وعظ و ارشاد دارد، ندارند. زیرا طبق قاعده ی (تسامح در ادلّه سنن) که فقها از احادیث «من بلغ»[۷] استفاده کرده اند، در نقل روایاتی که متضمن حکم استحبابی و کراهتی یا درباره ی فضائل و مناقب و نیز مواعظ و حکم است، تسامح رواست.
سلسله روایی کلینی
از طریق سلسله اسناد روایات «الکافی»، فهرست نسبتاً مفصلی از مشایخ حدیث شیخ کلینی به دست می آید که تعدادشان به بیش از سی نفر می رسد. این تعداد مشایخ، به معنای انعکاس روایات قابل توجهی از هر یک در مجموعه الکافی نیست؛ بلکه کلینی عمده قریب به اتفاق روایاتش را از هشت نفر زیر نقل کرده است:
- علی بن ابراهیم قمی با ۷۰۶۸ روایت.
- محمد بن یحیی عطار اشعری قمی با ۵۰۷۳ روایت.
- ابوعلی اشعری قمی با ۸۷۵ روایت.
- حسین بن محمد اشعری قمی با ۸۳۰ روایت.
- محمد بن اسماعیل نیشابوری با ۷۵۸ روایت.
- حمید بن زیاد کوفی با ۴۵۰ روایت.
- احمد بن ادریس اشعری قمی ۱۵۴ روایت.
- علی بن محمد با ۷۶ روایت.
تعداد روایات الکافی
تعداد روایات کتاب «الکافى» را با رقم هاى مختلف گفته اند: شیخ یوسف بحرانى در «لؤلؤة البحرین»، ۱۶۱۹۹ حدیث، دکتر حسین على محفوظ در مقدمه کافى، ۱۵۱۷۶ حدیث، علامه مجلسى، ۱۶۱۲۱ حدیث و برخى از معاصران مثل شیخ عبدالرسول الغفار، ۱۵۵۰۳ حدیث شمارش کرده اند.[۸]
البته این اختلاف رقمها ناشى از شیوه شمردن احادیث است. به این معنى که برخى روایتى را که با دو سند ذکر شده است، دو روایت، و بعضى آن را یک روایت به حساب آورده اند. گروهى روایات مرسله را نیز که با عبارت «وفى روایة اخرى» آمده است یک حدیث شمرده اند و برخى آن را در شمارش به حساب نیاورده اند. البته در موارد نادر هم مى تواند علت اختلاف، نبودنِ برخى روایات در برخى نسخه ها باشد.[۹]
همچنین ذکر شده که کافی به نقل «عین الغزل» از «لؤلؤة البحرین»، ۱۶۱۹۹ حدیث است که طبق اصطلاح متأخرین (که حدیث را به پنج قسم اصلی تقسیم کرده اند) بدین قرار می باشد: حدیث صحیح: ۱۱۱۸،[۱۰] حدیث موثق: ۱۱۱۸، حدیث قوی و حدیث حسن ۳۲۲، حدیث ضعیف ۹۴۸۷. در روضات الجنات نیز همین تعداد را با اختلافی از لؤلؤة البحرین نقل می کند.[۱۱]
ویژگى‌هاى کتاب
- نویسنده این کتاب، دوران نواب اربعه و بخشى از زمان امام حسن عسکری علیه السلام را درک کرده است.
- نویسنده این کتاب، به جهت نزدیکى زمانى با نویسندگان اصول، توانسته روایاتى را با واسطه هاى کمتر نقل کند؛ از همین رو بخشى از روایات کافى با سه واسطه نقل شده است.[۱۲]
- کتاب داراى عناوینى کوتاه و گویا است که محتواى روایات باب را نشان مى دهد.
- روایات بدون دخل و تصرف نقل شده و توضیحات مصنف با روایت ها مشتبه نمى شود.
- مصنف سعى مى کند حدیث درست تر و روشن تر را، در اول باب قرار داده و سپس احادیث مبهم و مجمل را ذکر کند.[۱۳]
- یکی از امتیازات کافی این است که کلینی سلسله سند را تا به معصوم، در هر حدیث نقل می کند، و آنجا که صدر سند را حذف کرده است، جایی است که از کتاب دیگر نقل کرده و سلسله سند را به آن کتاب حواله می دهد. تمام سند حدیث در آن ذکر شده و از این جهت با کتب تهذیب و استبصار و من لایحضره الفقیه متفاوت است.
- مؤلف روایاتى را نقل مى کند که با عنوان باب سازگار است و از نقل احادیث معارض خوددارى کرده است.
- مؤلف روایات را در غیر ابواب خود قرار نداده است.
- کتاب از تنظیم و تبویب دقیق و منطقى برخوردار است؛ از عقل و جهل و سپس علم و آن گاه توحید شروع مى کند؛ در واقع برخى از مباحث معرفت شناسى را در مرحله نخست قرار داده و سپس به مباحث توحید و امامت مى رسد، آنگاه روایات اخلاقى را نقل کرده تا به فروع و احکام مى رسد و در پایان جُنگى متنوع از احادیث را جمع نموده است.
- جامعیت الکافى نسبت به مباحث عقیدتى، اخلاقى و فقهى، از دیگر امتیازهاى آن است.
الکافی در نظر عالمان
- «شیخ مفید» درباره کتاب الکافى مى گوید: الکافى از برترین کتاب هاى شیعه و پرفایده ترین آنهاست.[۱۴]
- «شهید اول»، در اجازه خود به ابن خازن، ضمن شمردن کتب حدیثى شیعه مى نویسد: همانند کتاب کافى در حدیث شیعه نوشته نشده است.[۱۵]
- «شهید ثانى» در اجازه خود به شیخ ابراهیم میسى، کافی را به همراه سه کتاب: من لایحضره الفقیه، تهذیب الأحکام و الاستبصار، از پایه هاى ایمان و ستون هاى اسلام مى شمارد.[۱۶]
- «محقق کرکی» می گوید: این کتاب از احادیث شرعی و اسرار دینی مقداری جمع آوری نموده که در کتاب دیگری یافت نمی شود.
- «محمدتقى مجلسى» نیز ادعا مى کند: همانند کافى در میان مسلمانان نگاشته نشده است.[۱۷] و هر که در اخبار و ترتیب کتاب کلینی دقت کند درمی یابد که او از جانب خداوند تبارک و تعالی مؤید بوده است.[۱۸]
- «فیض کاشانی» می گوید: کافی شریفترین و کاملترین و جامعترین کتاب است زیرا که در میان آن ها شامل اصول و خالی از عیب و فضول است.
- «محمدامین استرآبادی» در کتاب فوائد المدنیه می گوید: ما از اساتید و علمای خود شنیده ایم که در اسلام کتابی تالیف نشده که برابر یا نزدیک کتاب کافی است.[۱۹]
- «محمدباقر مجلسى» در کتاب مرآة العقول، شرح مبسوط وی بر کتاب کافى، مى نویسد: کتاب کافى از تمام کتب اصول، مضبوط‌تر و جامعتر است و بهترین و بزرگ ترین تألیف فرقه ناجیه (شیعه امامیه) است.[۲۰]
- «علامه بحرالعلوم» در رجال خود می نویسد: الکافی کتاب مفیدی است که در تمام کتب حدیث نظیر ندارد. هم از لحاظ کثرت احادیث و حسن ترتیب و هم به واسطه ضبط در نقل. به علاوه این کتاب در زمان غیبت صغری و پیش نظر سفراء آن حضرت در بیست سال انجام شده است.[۲۱]
- «شیخ عبدالله مامقانى» مى نویسد: همانند کافى در اسلام نگاشته نشده و گفته مى شود این کتاب بر امام زمان عرضه شده و آن حضرت آن را پسندیده و فرموده است: «این کتاب براى شیعیان ما کافى است».[۲۲]
- «شیخ آقا بزرگ تهرانى» کتابشناس بزرگ مى نویسد: «کافى برترینِ کتب اربعه است؛ مانند آن درباره روایات اهل بیت نگاشته نشده است».[۲۳]
- «آیت الله خویی» در کتاب معجم رجال حدیث، از قول استادش آیت الله نائینی، مناقشه در اسناد روایات کافی را حرفه و ترفند عاجزان و ناتوانان خوانده است.[۲۴]
- «سید محسن حکیم» در مستمسک عروة الوثقی، کافی را یکی از کتب اربعه می داند که محور عمل شیعه می باشد.[۲۵]
شرح و حاشیه و ترجمه کتاب
کتاب الکافى از دوره هاى نخست، مورد توجه عالمان و حدیث پژوهان بوده، بنابراین کارهاى بسیارى درباره آن انجام شده است. شیخ آقا بزرگ تهرانى، در الذریعه، ۲۷ شرح بر اصول، یا تمامى الکافی معرفى کرده؛[۲۶] چنانکه ده حاشیه بر این کتاب شمرده است.[۲۷] در این جا برخى از آثاری را که پیرامون کتاب کافى منتشر شده، در چند بخش معرفى مى کنیم:
الف). شرح و حاشیه
- «التعلیقة على کتاب الکافی»، نوشته میرداماد (م ۱۰۴۱ ق). این تعلیقه، تا کتاب الحجة از اصول کافى ادامه دارد و متن روایات نیز همراه تعلیقه چاپ شده است. همچنین شارح، کتابى دیگر به نام «الرواشح السماویة» دارد که در آن برخى قواعد علم حدیث را نگاشته و مقدمه کافى را شرح کرده، و به عبارتی جلد اول این تعلیقه محسوب مى شود.
- «شرح اصول الکافی»، نوشته صدرالدین الشیرازى (م ۱۰۵۰ ق). این شرح تا پایان کتاب الحجة از اصول کافى ادامه دارد.
- «جامع الاحادیث والأقوال»، نوشته شیخ قاسم بن محمد الوندی (متوفی بعد از ۱۱۰۰ ق).
- «الدر المنظوم من کلام المعصوم»، نوشته شیخ علی بن محمد نوه حسن بن زین‌الدین شهید ثانی (م ۱۱۰۴ ق).
- «مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول» نوشته علامه مجلسی (م ۱۱۱۰ ق).
- «الوافی» نوشته فیض کاشانی متوفای ۱۰۹۱ هجری.
- «الشافی فی شرح الکافی»، نوشته ملاخلیل قزوینی (م ۱۰۸۹ ق) به عربی.
- «صافى در شرح کافى»، نوشته ملاخلیل قزوینی، به زبان فارسی.
- «حاشیه» ابوالحسن شریف فتونی عاملی متوفای ۱۱۳۸ هجری.
- حاشیه سید میر ابوطالب فندرسکی (میرفندرسکی) (م، ۱۰۵۰ ق).
- حاشیه شیخ زین الدین ابوالحسن علی بن شیخ حسن صاحب معالم.
- حاشیه شیخ محمد بن حسن بن زین الدین شهید ثانی معروف به شیخ محمد سبط عاملی (م ۱۰۳۰ قرالحدیث، ۱۳۸).
- «الحاشیة على اُصول الکافی»، رفیع الدین محمد بن حیدر النائینى، تحقیق: محمد حسین درایتى (قم، دا۳ش) ۶۷۲ ص، وزیرى.
- «الحاشیة على اُصول الکافی»، سید بدرالدین بن أحمد الحسینى العاملی، تحقیق: على فاضلى، وزیرى.
- «شرح الکافی، الاصول والروضة»، محمد صالح المازندرانى، التعلیق: میرزا ابوالحسن شعرانى . این شرح، تنها اصول کافى و روضه را دربر دارد.
- «الشافی فی شرح الاصول الکافی»، ۳ جبدالحسین المظفر.
ب). تلخیص و ترجمه
- «اصول کافی»، ترجمه و شرح: سید جواد مصطفوی؛ این ترجمه، همراه با متن احادیث است.
- «الروضة من الکافی»، ترجمه و شرح: سید هاشم رسولى محلاتى (تهران، انتشارات علمیه اسلامیه) ۲ ج، ۲۹۷ + ۲۵۹ ص. در این کتاب، متن عربى احادیث نیز درج شده است.
- «الکافی»، ترجمه به انگلیسى، تاکنون ۱۳ جلد از آن به همراه متن عربی منتشر شده است.
- «تحفة الاولیاء» نوشته محمد علی بن حاج محمد حسن اردکانی.
- «گزیده کافى»، ترجمه و تحقیق: محمدباقر بهبودى ، ۶ جزء در سه مجلد.
- «خلاصه اى از اصول کافى»، ترجمه: على اصغر خسروى شبسترى.
- «درخشان پرتوى از اصول کافى»، سید محمد حسینى همدانى.
ج). معجم و راهنما
- «المعجم المفهرس لالفاظ اصول الکافی»، الیاس کلانترى.
- «المعجم المفهرس لالفاظ الاصول من الکافی»، على رضا برازش.
- «الهادى الى الفاظ اصول الکافی»، سید جواد مصطفوى.
- «فهرس احادیث اصول الکافی»، مجمع البحوث الاسلامیة.
- «فهرس احادیث الروضة من الکافی»، مجمع البحوث الاسلامیه.
- «فهرس احادیث الفروع من الکافی»، مجمع البحوث الاسلامیة.
- «فهرس احادیث الکافی»، بنیاد پژوهش هاى اسلامى آستان قدس رضوى.
د). اسناد و رجال کافى
- «تجرید اسانید الکافى و تنقیحها»، سید حسین طباطبایى بروجردى (م ۱۳۴۰ ش).
- «الموسوعة الرجالیة»، آیت‌الله شیخ جواد تبریزى (م ۱۳۸۵ ش)، رجال و اسناد روایات کتاب کافى.
ه). درباره کافى
- «رموز التفاسیر الواقعة فی الکافی والروضة»، نوشته ملا خلیل قزوینی.
- «دفاع عن الکافی»، ثامر هاشم حبیب العمیدى.
- «الشیخ الکلینی البغدادی و کتابه الکافی»، ثامر هاشم حبیب العمیدی. در این کتاب شرحى مفصل از زندگانى شخصى و علمى کلینى، تلاش هاى علمى پیرامون کافى و روش کلینى در فروع ارائه شده است.
- «بین الکلینی و خصومه، موقف محمد ابو زهرة من الکلینی»، عبدالرسول الغفار. در این کتاب، ایرادهایى که محمد ابو زهره از نویسندگان مصرى، بر کتاب کافى داشته، مورد تجزیه، نقد و تحلیل قرار گرفته است.
- «بحوث حول روایات الکافی»، امین ترمس العاملی.
- «دراسات فی الکافی للکلینی والصحیح للبخاری»، هاشم معروف الحسنى (۱۳۸۸ ق/ ۱۹۶۸ م). نویسنده در این کتاب، بحث هاى مقارن و مقایسه اى میان کافى و صحیح بخارى انجام داده و موضوعاتى را از دو کتاب برگزیده و داورى کرده است.
- «ثلاثیات الکلینی و قرب الاسناد»، امین ترمس العاملی. در این اثر پس از مقدمه - که شرحى است از زندگانى کلینى و اصطلاحات ثلاثیات - روایات کلینى که با سه واسطه به معصوم مى رسد، گردآوری شده که مجموع آن ۱۳۵ روایت است.
- «الکلینی و الکافی»، الدکتور عبدالرسول الغفار.
پانویس
- ↑ علم الحدیث، ص ۷۶.
- ↑ مقدمه الکافی.
- ↑ روضات الجنات، فهرست مرکزی دانشگاه، ۱۴۶۳/۵.
- ↑ أصول الکافی، ترجمه مصطفوى، ج۱، ص۹
- ↑ برای پیگیری این بحث، می توان به کتاب الکلینی و الکافی، صفحه ۴۰۸ تا ۴۱۵ و نیز کتاب الکلینی و کتابه الکافی، صفحه ۱۳۲ تا ۱۴۰ مراجعه کرد.
- ↑ کتاب الروضه من اخر کتاب الکافی (فهرست شیخ)... له الکافی منها... الروضه (معالم العلماء) صنف الکتاب المعروف بالکلینی یسمی الکافی فی عشرین سنه شرح کتبه... کتاب الروضه (رجال نجاشی ، ص ۲۹۲).
- ↑ حدیث من بلغ بدین سان نقل شده: من بلغه ثواب من الله علی عمل فعمل ذلک العمل التماس ذلک الثواب اوتیته و ان لم یکن الحدیث کما بلغه. یعنی خداوند به کسی که حدیثی راجع به ثواب عملی شنیده و برای درک ثواب مزبور آن عمل را به جا آورده ثواب آن کار را می دهد گرچه حدیث چنان که شنیده نباشد (علم الحدیث، ص ۱۲۷، چاپ دوم، نقل از کافی).
- ↑ الکلینى والکافى، ص ۴۰۲.
- ↑ الکلینى والکافى، ص ۳۹۹.
- ↑ در روضات الجنات، چاپ دوم سنگی، ۵۰۷۲ حدیث نوشته است که مسلماً اشتباه نسخه نویس است.
- ↑ خوشبختانه نسخه های کافی از نظر تعداد احادیث اختلافی ندارد.
- ↑ رجوع شود به: امین ترمس عاملى، ثلاثیات الکلینى و قرب الاسناد.
- ↑ اصول کافى، ج ۱، ص ۱۰، مقدمه مترجم: سید جواد مصطفوى.
- ↑ تصحیح الاعتقاد، ص ۲۰۲.
- ↑ بحارالانوار، ج ۱۰۷، ص ۱۹۰.
- ↑ بحارالانوار، ج ۱۰۸، ص ۱۳۸.
- ↑ بحارالأنوار، ج ۱۱۰، ص ۷۰.
- ↑ اصول کافی، ثقة الاسلام کلینی (ره)، ترجمه سید جواد مصطفوی (ره)، انتشارات وفا، ج ۱، مقدمه مترجم، ص ۸.
- ↑ مقدمه اصول کافی، سید جواد مصطفوی.
- ↑ مرآة العقول، ج ۱، ص ۳.
- ↑ رجال بحرالعلوم، ج ۱.
- ↑ تنقیح المقال، ج ۳، ص ۲۰۲.
- ↑ الذریعه، ج ۱۷، ص ۲۴۵.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج ۱، ص ۹۹.
- ↑ مستمسک عروة الوثقی، فهرست رموز کتاب.
- ↑ الذریعة الى تصانیف الشیعه، ج ۱۳، ص ۹۴، ۱۰۰؛ ج ۱۴، ص ۲۶-۲۲۸؛ المعجم المفهرس لالفاظ بحارالأنوار، ج ۱، ص ۶۶-۶۷.
- ↑ الذریعة الى تصانیف الشیعه، ج ۶، ص ۱۸۱؛ المعجم المفهرس لالفاظ بحارالأنوار، ج ۱، ص ۶۶.
منابع
- کافی، محمدمهدی خوش قلب، برگرفته از «حیاة الشیخ محمد بن کلینی» دکتر ثامر عمیدی.
- فرهنگ کتب حدیثی شیعه، سید محمود مدنی بجستانی.
- آشنایی با متون حدیث و نهج البلاغه، مهدی مهریزی.
- شیخ کلینی، ماهنامه پاسدار اسلام شماره ۲، در دسترس در سایت حوزه.
- کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی، محمدرضا ضمیری.
- أصول الكافی، ترجمه مصطفوى، کتابفروشی اسلامیه.
