صالح المؤمنین

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


بر اساس روایات عامّه[۱] و خاصّه[۲] مقصود از «صالح المؤمنین» در آیه «اِن تَتوبا اِلَى اللّهِ فَقَد صَغَت قُلوبُکما واِن تَظاهَرا عَلَیهِ فَاِنَّ اللّهَ هُوَ مَولهُ وجِبریلُ وصالِحُ المُؤمِنینَ والمَلائِکةُ بَعدَ ذلِک ظَهیر»[۳]، امام على علیه السلام مى باشد. گفتنى است مفسران امامیه[۴] و اهل سنت[۵] نیز «صالح المؤمنین» را امام على علیه السلام دانسته اند. بنابراین مى توان گفت: این لقب ویژه حضرت على علیه السلام است که با این نام شناخته مى شده است.[۶]

برخی نکاتی که از این آیه استفاده می شود عبارتند از:

  • حمایت و پشتیبانى «صالح المؤمنین» از رسول خدا صلى الله علیه و آله در برابر توطئه برخى از همسرانش.

پانویس

  1. الدّرّالمنثور، ج۸، ص۲۲۴.
  2. تفسیر قمى، ج۲، ص۳۹۳؛ تفسیر نورالثقلین، ج۵، ص۳۷۰، ح۱۰ و ۱۱ و ۱۴.
  3. (سوره تحریم، ۴)
  4. التّبیان، ج۱۰، ص۴۸.
  5. روح المعانى، ج ۱۵، جزء ۲۷، ص ۲۲۸.
  6. مجمع البیان، ج۹-۱۰، ص۴۷۴-۴۷۵.
  7. بنابر این که مقصود از «صالح المؤمنین» بهترین بنده مؤمن باشد. گفتنى است این لقبى بوده که پیامبر صلى الله علیه و آله، امام على علیه السلام را بدان معرفى نموده است. (مجمع البیان، ج۹-۱۰، ص۴۷۴-۴۷۵).


منابع