سنت: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | + | '''«سنت»''' در لغت به معناى شیوه و روش است<ref>الإفصاح، ج۲، ص۱۲۸۰.</ref> و در اصطلاح بسته به مورد استفاده معانی مختلفی دارد، از جمله: | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | #به معنای [[مستحب]]؛ که عمل به آن [[ثواب]] دارد و ترک آن [[عذاب|عقاب]] ندارد. | |
| + | #عملی که مطابق عمل صاحب [[شرع]] است. در مقابل این لفظ، [[بدعت]] قرار دارد. | ||
| + | #سنت به معنای «سخن و عمل و تقریر<ref>مقصود از تقریر این است که شخصی در حضور پیامبر کاری را انجام دهد و آن حضرت در مورد آن ساکت بماند با اینکه به آن شخص توجّه داشته و به کار او آگاه است. چرا که سکوت ایشان دلیلی بر تأیید ایشان از کار آن شخص است. زیرا اگر آن را خلاف می دانستند بنا به وظیفه پیامبری و هدایت حتما تذکر می دادند.</ref> [[پیامبر اسلام|پیامبر]]» در نزد [[اهل سنت]] و «سخن و عمل و تقریر [[معصوم]]» نزد [[شیعه]]، یکی از [[منابع اجتهاد در فقه شیعه|منابع استنباط]] [[احکام شرعی]] است.<ref>رک: فرمانیان، فرق تسنن، ۱۳۸۶ش، ص۱۸.</ref> | ||
| − | برخی از علمای اهل | + | «معصومین» در نزد شیعه علاوه بر [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]]، [[ائمه اطهار|امامان]] و [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت فاطمه]] (سلام الله علیهم اجمعین) هستند. دلیل شیعه در '''سنت''' دانستن قول و فعل و تقریر [[ائمه اطهار]] و استناد بدانها -علاوه بر معصوم دانستن ایشان- که خود لزوم تبعیت از آنها را در پی دارد، برخى از آیات [[قرآن|قرآن مجید]] و احادیث [[متواتر]] است؛ از آن جمله [[حدیث ثقلین]] از پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) است که فرمود: «من دو چیز گرانبها بعد از خود براى شما باقى مى‌گذارم که به آنها رجوع کنید و مادام که به این دو رجوع نمایید گمراه نخواهید شد، کتاب خدا و [[عترت|عترتم]]، یعنی [[اهل البیت|اهل بیتم]]».<ref>شیخ مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۲۳۳؛ صحیح ترمذی، حدیث ۳۷۸۶.</ref> |
| + | |||
| + | برخی از علمای [[اهل سنت]]، سنت [[صحابه]] را نیز همچون سنت پیامبر [[حجت]] دانسته‌اند.<ref>به عنوان نمونه شاطبى در الموافقات، ج ۴، ص ۷۴. </ref> اهل سنت معتقدند هر کس اطلاق نام صحابی بر او صحیح باشد، [[عدالت|عادل]] است.<ref>الاصابة فى تمییز الصحابة، ج ۱، ص ۱۶۲.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | *ابن حجر عسقلانی، الإصابة فى | + | *ابن حجر عسقلانی، الإصابة فى تمییز الصحابة، تحقیق عادل احمد عبد الموجود، بیروت، دارالکتب العلمیة، ط الأولى، ۱۴۱۵/م۱۹۹۵ق. |
*فرمانیان، مهدی، فرق تسنن، قم، نشر ادیان، ۱۳۸۶ش. | *فرمانیان، مهدی، فرق تسنن، قم، نشر ادیان، ۱۳۸۶ش. | ||
| − | * | + | *مفید، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، قم، موسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۳ ق. |
| − | *موسى، | + | *موسى، حسین یوسف، الإفصاح فى فقه اللغة، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ چهارم، ۱۴۱۰ق. |
{{فقه/اصول فقه}} | {{فقه/اصول فقه}} | ||
| − | + | {{حدیث}} | |
[[رده:منابع اجتهاد در فقه شیعه]] | [[رده:منابع اجتهاد در فقه شیعه]] | ||
[[رده:اصطلاحات حدیثی]] | [[رده:اصطلاحات حدیثی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۲۳
«سنت» در لغت به معناى شیوه و روش است[۱] و در اصطلاح بسته به مورد استفاده معانی مختلفی دارد، از جمله:
- به معنای مستحب؛ که عمل به آن ثواب دارد و ترک آن عقاب ندارد.
- عملی که مطابق عمل صاحب شرع است. در مقابل این لفظ، بدعت قرار دارد.
- سنت به معنای «سخن و عمل و تقریر[۲] پیامبر» در نزد اهل سنت و «سخن و عمل و تقریر معصوم» نزد شیعه، یکی از منابع استنباط احکام شرعی است.[۳]
«معصومین» در نزد شیعه علاوه بر پیامبر اکرم، امامان و حضرت فاطمه (سلام الله علیهم اجمعین) هستند. دلیل شیعه در سنت دانستن قول و فعل و تقریر ائمه اطهار و استناد بدانها -علاوه بر معصوم دانستن ایشان- که خود لزوم تبعیت از آنها را در پی دارد، برخى از آیات قرآن مجید و احادیث متواتر است؛ از آن جمله حدیث ثقلین از پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) است که فرمود: «من دو چیز گرانبها بعد از خود براى شما باقى مى‌گذارم که به آنها رجوع کنید و مادام که به این دو رجوع نمایید گمراه نخواهید شد، کتاب خدا و عترتم، یعنی اهل بیتم».[۴]
برخی از علمای اهل سنت، سنت صحابه را نیز همچون سنت پیامبر حجت دانسته‌اند.[۵] اهل سنت معتقدند هر کس اطلاق نام صحابی بر او صحیح باشد، عادل است.[۶]
پانویس
- ↑ الإفصاح، ج۲، ص۱۲۸۰.
- ↑ مقصود از تقریر این است که شخصی در حضور پیامبر کاری را انجام دهد و آن حضرت در مورد آن ساکت بماند با اینکه به آن شخص توجّه داشته و به کار او آگاه است. چرا که سکوت ایشان دلیلی بر تأیید ایشان از کار آن شخص است. زیرا اگر آن را خلاف می دانستند بنا به وظیفه پیامبری و هدایت حتما تذکر می دادند.
- ↑ رک: فرمانیان، فرق تسنن، ۱۳۸۶ش، ص۱۸.
- ↑ شیخ مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۲۳۳؛ صحیح ترمذی، حدیث ۳۷۸۶.
- ↑ به عنوان نمونه شاطبى در الموافقات، ج ۴، ص ۷۴.
- ↑ الاصابة فى تمییز الصحابة، ج ۱، ص ۱۶۲.
منابع
- ابن حجر عسقلانی، الإصابة فى تمییز الصحابة، تحقیق عادل احمد عبد الموجود، بیروت، دارالکتب العلمیة، ط الأولى، ۱۴۱۵/م۱۹۹۵ق.
- فرمانیان، مهدی، فرق تسنن، قم، نشر ادیان، ۱۳۸۶ش.
- مفید، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، قم، موسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۳ ق.
- موسى، حسین یوسف، الإفصاح فى فقه اللغة، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ چهارم، ۱۴۱۰ق.
| فقه/اصول فقه | ||
| اصول فقه | مبحث الفاظ: مشتق، اوامر، نواهی، مفاهیم، عام و خاص ، مطلق و مقید ، مجمل و مبین | منابع اصول فقه |
| ملازمات عقلیه: مستقلات عقلیه و غیر مستقلات عقلیه | ||
| مباحث حجت: کتاب، سنت، اجماع، حجیت ظواهر، شهرت، سیره ، قیاس، تعادل و تراجیح | ||
| مباحث اصول عملیه :اصل برائت، اصل احتیاط، اصل تخییر، اصل استصحاب | ||
| پیوندهای مرتبط: | رده:اصول فقه | رده:اصولیون | رده:منابع اصول فقه | رده:اصطلاحات اصول فقه | قواعد فقهی | احکام |
