غفار (اسم الله)
اسم «غفّار» از صفات خداوند متعال در قرآن به صورت معرفه و نکره پنج بار آمده است چنانکه مى‌فرماید: «وَ إِنِّى لَغَفّارٌ لِمَنْ تابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صالحاً ثُمَّ اهْتَدى». (طه/۸۲) «من آمرزنده کسى هستم که توبه کند و ایمان بیاورد وعمل صالح انجام دهد».
و نیز مى فرماید: «فَقُلتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ انَّهُ كانَ غَفّاراً». (نوح/۱۰) («نوح مى گوید به قوم خود) گفتم از پروردگارتان طلب آمرزش کنید، او آمرزنده گناهان است».
و در سه مورد دیگر این اسم با اسم «عزیز» همراه آمده است، چنان که مى‌فرماید:
«رَبُّ السَّماواتِ وَ الأَرضِ وَما بَيْنَهُما العَزيزُ الغَفّار». (ص/۶۶) «پروردگار آسمانها و زمین و آنچه که در میان آنها قرار دارد که توانا و آمرزنده است».
و نیز مى فرماید: «...كُلٌّ يَجْرى لأَجَل مُسَمّىً أَلا هُوَ العَزِيزُ الغَفّار». (زمر/۵) «هر یک از این اجرام سماوى تا زمان معینى در حرکتند، آگاه باش که او قدرتمند و بخشنده است».
و درجاى دیگر مى فرماید: «...وَ أَنَا أَدْعُوكُمْ إِلَى العَزيزِ الغَفّار». (غافر/۴۲) «من شما را به سوى خداى توانا و آمرزنده دعوت مى کنم».
شاید علت این که اسم «غفّار» همراه با اسم «عزیز» آمده، این است که بخشایندگى او به خاطر عجز و ناتوانى نیست، بلکه او در عین قدرت مى بخشد، و این خود کمال است.
نمایش این اسم در زندگى بشر این است که در مواردى که مصلحت ایجاب مى کند، در عین قدرت، از تقصیر دیگران درگذریم؛ چنانکه در برخى از روایات آمده است از صفات کمال، عفو و گذشت در عین قدرت است.
منابع
