بحر الفوائد (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۵: سطر ۵:
 
|تصویر= [[پرونده:بحر الفوائد.jpg|240px|وسط]]
 
|تصویر= [[پرونده:بحر الفوائد.jpg|240px|وسط]]
  
|نویسنده= ميرزا محمدحسن آشتيانى تهرانى
+
|نویسنده= میرزا محمدحسن آشتیانی
  
 
|موضوع= اصول فقه شیعه
 
|موضوع= اصول فقه شیعه
سطر ۱۱: سطر ۱۱:
 
|زبان= عربی  
 
|زبان= عربی  
  
|تعداد جلد= 4
+
|تعداد جلد= ۴
  
 
|عنوان افزوده1=  
 
|عنوان افزوده1=  
سطر ۲۴: سطر ۲۴:
  
 
}}
 
}}
كتاب بحرالفوائد في شرح الفرائد، تأليف ميرزا محمدحسن آشتيانى تهرانى از بزرگان فقه و از مراجع زمان خود مى‌باشد. (1248-1319 هجرى قمرى) اين كتاب شرح فرائد الأصول (معروف به رسائل) شيخ مرتضى انصارى است.
+
'''«بحرالفوائد فی شرح الفرائد»''' تألیف [[میرزا محمدحسن آشتیانی|میرزا محمدحسن آشتیانى]] (م، ۱۳۱۹ ق)، کتابی در موضوع [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول فقه]] و در شرح «[[فرائد الاصول (کتاب)|فرائد الأصول]]» اثر استادش [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ مرتضى انصارى]] است. این کتاب به اتفاق مدرسان حوزه‌های علمیه [[ایران]]، از بهترین حواشی و شروح «فرائد» می‌باشد.
  
ميرزا محمدحسن آشتيانى از مبرزترين شاگردان شيخ انصارى است و تقريرات او گسترده‌ترين و مفصل‌ترين تقريرات درس شيخ مى‌باشد.
+
==مؤلف==
 +
آیت الله [[میرزا محمدحسن آشتیانی]] (۱۳۱۹-۱۲۴۸ ق) فقیه اصولی و عالم مجاهد [[شیعه]] و از شاگردان [[شیخ مرتضی انصاری]] است و تقریرات او گسترده‌ترین و مفصل‌ترین تقریرات درس شیخ انصاری مى‌باشد. [[سید حسین طباطبائی قمی|آقا حسین قمی]]، [[آیت الله محمدعلی شاه آبادی|میرزا محمد شاه آبادی]]، [[سید اسماعیل مرعشی]] و [[میرزا محمد فیض قمی]]، از شاگردان او هستند.
  
==تاريخ تأليف‌==
+
میرزاى آشتیانی نقش فعال و مؤثری در نهضت مبارزه با امتیاز تنباکو و ابلاغ فتوای [[میرزا محمدحسن شیرازی|میرزای شیرازی]] در تحریم آن داشت. آن عالم ربانی مواظب طاعات و عبادات و [[نماز شب]] و [[زیارت عاشورا]] و [[زیارت جامعه کبیره]] و مجدّ در نشر معارف اسلامی و تألیف کتب و جواب استفتائات بود.
  
ميرزاى آشتيانى اين كتاب را در نجف اشرف تأليف نموده است ولى هنگام تدريس در تهران آن را پاكنويس و منقّح كرده است.
+
==معرفی کتاب==
 +
[[میرزا محمدحسن آشتیانی|میرزاى آشتیانی]] «بحرالفوائد» را هنگامی نوشت که در [[نجف]] اشرف در درس [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]] شرکت می‌کرد؛ ولى هنگام تدریس در [[تهران]] آن را پاکنویس و منقّح کرد و در سال ۱۳۱۵ هـ.ق به چاپ رسانید.  
  
==ترتيب كتاب‌==
+
بنا به نظر شیخ [[آقا بزرگ تهرانی]]، در میان ۴۰ حاشیه که بر «[[فرائد الاصول (کتاب)|فرائد الأصول]]» (معروف به رسائل) نگاشته شده، «بحرالفوائد» از همه آنها پرمایه‌تر، بهتر و مفیدتر است.
  
كتاب بحرالفوائد در چهار قسمت تدوين شده است:
+
کتاب بحرالفوائد، داراى متنى بسیار روان و عمیق است و برخلاف سایر کتابهاى اصولى مشکل پیچیدگى در عبارت را ندارد و نام اکثر مآخذ مطالب و صاحبان نظریه‌ها در آن مشخص شده که باعث استفاده بهتر خواننده از کتاب مى‌شود.
  
* قسمت اول: شامل بحث حجيت قطع و حجيت ظن و مباحث مربوط به آنها يعنى حجيت قول لغوى، اجماع منقول، حجيت خبر واحد، مقدمات دليل انسداد و حجيت ظن در اصول دين است.
+
یکى از نکات مثبت کتاب حاضر آن است که مؤلف به مأخذ و مصدر کلام شیخ مراجعه کرده و مطالب را با اطلاع کامل بیان مى‌فرماید و احیانا اگر در موردى مطلبى را پیدا نکرده باشد اعلام مى‌کند؛ یا این که صریحاً اعلام مى‌کند آنچه به مأخذ نسبت داده شده وجود نداشته و استناد شیخ اعظم صحیح نمى‌باشد.  
  
مؤلف، اين قسمت از كتاب را در [[شعبان]] سال 1307 به پايان رسانده است و نگارنده آن احمد تفرشى مى‌باشد. اين قسمت 300 صفحه است. قابل ذكر است كه در سه قسمت بعد، عناوين بحث در ابتداى آن مشخص شده است اما در اين قسمت عنوان كلى هذا كتاب بحرالفوائد في شرح الفرائد نوشته شده است در حالى كه مثلاً بايد عنوان «في حجّية القطع والظن و ما يتعلّق بهما» نوشته مى‌شد.
+
ویژگى دیگر آن که، مؤلف به دلیل احاطه کامل به نظریات اصولى گاهى در کتاب منشأ و تاریخچه نظریه اصولى خاصى را مطرح کرده است. یا در رابطه با دلیل اجتهادى و فقاهتى تاریخچه این نظریه را بیان مى‌فرماید.  
  
* قسمت دوم: شامل بحث أصالة البرائة و مسائل مرتبط به آن، يعنى تفاوت حكم ظاهرى و واقعى، دلايل عقلى و نقلى برائت و احتياط، شبهات محصوره و غيرمحصوره، دوران امر بين واجب و حرام و در انتها قاعده لاضرر مى‌باشد.
+
در این کتاب، مؤلف گاهى به دلیل نیاز به طرح مباحث دقیق [[فلسفه|فلسفى]] و [[فقه|فقهى]]، احاطه خود را بر این مسائل نشان داده است. ایشان در بحث‌هایى همچون اجماع منقول، کلمات فقهاء و نظریاتشان را بخوبى تبیین مى‌فرماید.  
  
اين قسمت در [[ربيع الثانى]] سال 1308 هجرى قمرى به پايان رسيده و در سال 1315 به وسيله محمد بن احمد خوانسارى نوشته شده و 233 صفحه است. اين قسمت در دارالطباعة آقا سيد مرتضى در همان سال به چاپ رسيده است.
+
از نکات دیگر در متن کتاب این است که در مواردى به دنبال نام شیخ اعظم لفظ «دام ظلّه» وجود دارد که نشانگر نوشته شدن متن در زمان حیات شیخ مى‌باشد و در مواردى دیگر کلمه «قدس‌ سرّه» که نشان دهنده نوشته شدن آن متن و یا تصحیح آن بعد از حیات شیخ اعظم است.<br />کتاب بحرالفوائد نه تنها یک اثر علمى است، بلکه یک اثر عملى براى نشان دادن تقواى در نوشتار و برخورد با نظریات علمى بزرگان مى‌باشد و از عجله در انتقاد و مناقشه در مسائل علمى اثرى در این کتاب دیده نمى‌شود، بلکه به عکس، توصیه‌هاى اخلاقى، علمى مصنف به کرات در کتاب دیده مى‌شود. در قسمتهاى مختلف کتاب، حق‌شناسى و احترام خاص مصنف نسبت به علماى سابق بخصوص شیخ اعظم انصارى را مى‌توان ملاحظه کرد. مؤلف به خاطر احترام خاصى که نسبت به استادش شیخ اعظم دارد هرگز از عبارت «یرد علیه» استفاده نکرده، بلکه از عبارت «لا یخلو عن مناقشة» و امثال لفظ مناقشه استفاده کرده و حتى گاهى در مقام توجیه برآمده است.  
  
* قسمت سوم: استصحاب و دلايل عقلى و نقلى آن و معارضه آن با اصول ديگر و شبهات و رد آنها است. در اين قسمت، مؤلف تاريخ اتمام آن را مشخص نكرده است ولى نگارش آن در سال 1315 به پايان رسيده و در 233 صفحه است. نگارنده آن نيز احمد بن حسين طاوى تفرشى مى‌باشد. و در دارالطباعة آقا سيد مرتضى در همان سال چاپ شده است.
+
==محتوای کتاب‌==
  
* قسمت چهارم: بحث تعادل و تراجيح است. اين قسمت مختصرتر از قسمتهاى ديگر و در 69 صفحه انتشار يافته است. مؤلف، اين قسمت را در [[شعبان]] 1315 هجرى قمرى به پايان رسانده و نگارنده آن احمد تفرشى است. ناشر آن نيز سيد محمدعلى شيرازى و مصحح آن شيخ مسيح بن قاسم طالقانى از شاگردان مؤلف مى‌باشد.
+
کتاب بحرالفوائد در چهار قسمت تدوین شده است:
  
آن طور كه از خاتمه قسمتهاى دوم تا چهارم فهميده مى‌شود، مؤلف در حالى به اين كتاب همت گماشته است كه تشتت افكار و فشار ناراحتى‌ها و مشكلات او را احاطه كرده بوده و از طرفى در خاتمه قسمت چهارم مى‌نويسد كه كار بسيار عجيبى كرده، زيرا در حالى بعضى از قسمتهاى كتاب را نوشته است كه بسيارى از نوشته‌هايش گم شده بوده و اين بر مشكلات كار او اضافه مى‌كرده است.
+
*قسمت اول: شامل بحث حجیت قطع و حجیت ظن و مباحث مربوط به آنها یعنى حجیت قول لغوى، اجماع منقول، حجیت [[خبر واحد]]، مقدمات دلیل انسداد و حجیت ظن در [[اصول دین]] است. مؤلف، این قسمت از کتاب را در [[شعبان]] سال ۱۳۰۷ در ۳۰۰ صفحه به پایان رسانده است و نگارنده آن احمد تفرشى مى‌باشد. این قسمت است.  
  
بنابراين، با توجه به اين عبارتها و با توجه به شرايط مؤلف كه بعد از نهضت تحريم تنباكو در سال 1309 به اين امر مبادرت ورزيده است، بعضى از نقايص موجود در كتاب را مى‌توان توجيه كرد.
+
*قسمت دوم: شامل بحث [[اصل برائت|اصالة البرائة]] و مسائل مرتبط به آن، یعنى تفاوت حکم ظاهرى و واقعى، دلایل عقلى و نقلى برائت و احتیاط، شبهات محصوره و غیرمحصوره، دوران امر بین واجب و حرام و در انتها [[قاعده لاضرر]] مى‌باشد. این قسمت در [[ربیع الثانی]] سال ۱۳۰۸ هجرى قمرى به پایان رسیده و در سال ۱۳۱۵ به وسیله محمد بن احمد خوانسارى نوشته شده و ۲۳۳ صفحه است.  
  
==شيوه تأليف‌==
+
*قسمت سوم: [[استصحاب]] و دلایل عقلى و نقلى آن و معارضه آن با اصول دیگر و شبهات و رد آنها است. در این قسمت، مؤلف تاریخ اتمام آن را مشخص نکرده، ولى نگارش آن در سال ۱۳۱۵ به پایان رسیده و در ۲۳۳ صفحه است. نگارنده آن نیز احمد بن حسین طاوى تفرشى مى‌باشد.
  
كتاب بحرالفوائد، داراى متنى بسيار روان و عميق است و برخلاف ساير كتابهاى اصولى مشكل پيچيدگى در عبارت را ندارد و نام اكثر مآخذ مطالب و صاحبان نظريه‌ها در آن مشخص شده كه باعث استفاده بهتر خواننده از كتاب مى‌شود.
+
*قسمت چهارم: بحث [[تعادل و تراجیح|تعادل و تراجیح]] است. این قسمت مختصرتر از قسمتهاى دیگر و در ۶۹ صفحه انتشار یافته است. مؤلف، این قسمت را در [[شعبان]] ۱۳۱۵ هجرى قمرى به پایان رسانده و نگارنده آن احمد تفرشى است.  
  
در قسمتهاى مختلف كتاب، حق‌شناسى و احترام خاص مصنف نسبت به شيخ اعظم انصارى را مى‌توان ملاحظه كرد از جمله: فإن ما ذكرنا من التحقيق رشحة من رشحات تحقيقاته و ذره من ذرات فيوضاته... كيف و هو مبتكر في الفن بما لم يسبقه سابق. (قسمت اول كتاب، صفحه 52)
+
آن طور که از خاتمه قسمتهاى دوم تا چهارم فهمیده مى‌شود، مؤلف در حالى به این کتاب همت گماشته است که تشتت افکار و فشار ناراحتى‌ها و مشکلات او را احاطه کرده بوده و از طرفى در خاتمه قسمت چهارم مى‌نویسد که کار بسیار عجیبى کرده، زیرا در حالى بعضى از قسمتهاى کتاب را نوشته است که بسیارى از نوشته‌هایش گم شده بوده و این بر مشکلات کار او اضافه مى‌کرده است. بنابراین، با توجه به این عبارتها و با توجه به شرایط مؤلف که بعد از نهضت تحریم تنباکو در سال ۱۳۰۹ به این امر مبادرت ورزیده است، بعضى از نقایص موجود در کتاب را مى‌توان توجیه کرد.
  
الذي صرف عمره في علم الشريعة مع ما عليه من التفرد في دقة النظر و استقامة الرأي والاطلاع على فتاوى الفقهاء رضوان الله عليهم في عصره فجزاه الله عن الإسلام خيراً.
+
به دلیل احاطه کامل مؤلف به نظریات [[شیخ انصارى]]، کتاب بحرالفوائد از مهمترین منابع دستیابى به نظریات واقعى شیخ اعظم مى‌باشد که گاهى در رسائل به اشتباه مطرح شده است. اصولا در کتاب بحرالفوائد به کرّات عبارت «فی مجلس البحث» دیده مى‌شود که نشان از مباحثات علمى بین مصنف و شیخ اعظم دارد و تفاوت نظریات مطرح شده در جلسات بحث با متن رسائل را نشان مى‌دهد تا جایى که در قسمتى از کتاب نظر شیخ اعظم را در مورد نیاز به تغییر در عبارتهاى رسائل مطرح مى‌فرماید.
  
==دقت و نكته سنجى‌==
+
==منابع‌ و مآخذ کتاب==
  
به دليل احاطه كامل مؤلف به نظريات شيخ انصارى، كتاب بحرالفوائد از مهمترين منابع دستيابى به نظريات واقعى شيخ اعظم مى‌باشد كه گاهى در رسائل به اشتباه مطرح شده است. مثلاً در بحث مخالفت التزاميه در شبهه حكميه مى‌فرمايند: لايخفى عليك أنه دام ظله و إن سلّم هذا الظهور في المقام و قوّاه إلا أنه دام ظله لم يسلّمه في الجزء الثانى من الكتاب و حكم على سبيل الجزم بعدم وجوب التزام بأحد الحكمين.
+
میرزاى آشتیانى در کتاب بحرالفوائد از کتب بسیارى در فنون مختلف از قبیل [[فقه]]، [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]]، [[حدیث]]، [[علم لغت|لغت]] و... استفاده کرده که به ذکر برخى از مهمترین منابع ایشان بسنده مى‌کنیم:
  
يا در مبحث حجيت قطع مى‌فرمايند: و بهذا قد صرّح دام ظله في مجلس البحث ولكنّك خبير بأن استفادته من العبارة في غاية الإشكال. همچنين: فتأمل حتى لا يختلط عليك مرامه - قدس‌سره - في المقام فتكون ممن يورد عليه من غير وقوف على المراد.
+
#[[الذریعة الی اصول الشریعة (کتاب)|الذریعة إلى أصول الشریعة]]، المسائل الرسیة (الأسئلة الرسیة) والإنتصار تألیف [[سید مرتضی|سید مرتضى علم الهدى]] (متوفى ۴۳۶ قمرى)
 +
#[[العدة فی اصول الفقه (کتاب)|عدة الأصول]]، تجرید العقائد، [[التبیان (کتاب)|التبیان]]، الخلاف، [[المبسوط فی فقه الامامیه (کتاب)|المبسوط]]، [[الاستبصار (کتاب)|الإستبصار]] و شرح رساله علم، تألیف [[شیخ طوسى]] (متوفى ۴۶۰ ق)
 +
#[[معارج الاصول (کتاب)|معارج الأصول]] و المعتبر، تألیف [[محقق حلی|محقق حلى جعفر بن حسن]] (متوفى ۶۷۶ هجرى قمرى)
 +
#[[مختلف الشیعه (کتاب)|مختلف الشیعة]]، النهایة، التذکرة و منتهى الوصول إلى علمی الکلام و الأصول، تألیف [[علامه حلى]] (متوفى ۷۲۶ هجرى قمرى)
 +
#غایة البادی فی شرح المبادی، تألیف محمد بن على جرجانى، شاگرد [[علامه حلى]]. (متوفى ۷۲۸ هجرى قمرى)
 +
#نهایة المأمول فی شرح تهذیب الوصول (شرح [[تهذیب الوصول الی علم الاصول (کتاب)|تهذیب]] علامه حلى) تألیف سید عمیدالدین اعرجى. (متوفى ۷۵۴ هجرى)
 +
#[[الدروس الشرعیة فی فقه الامامیة (کتاب)|الدروس]] و [[ذکری الشیعه فی احکام الشریعه (کتاب)|ذکرى الشیعة]]، تألیف [[شهید اول|شهید اول]] (شهادت، ۷۸۶ هجرى قمرى)
 +
#[[عوالى اللئالى (کتاب)|عوالی اللآلی]]، تألیف [[ابن ابی جمهور احسائی|ابن ابى جمهور احسائى]] (متوفى ۹۰۱ هجرى)
 +
#[[جامع المقاصد فى شرح القواعد (کتاب)|جامع المقاصد]]، تألیف [[محقق ثانی|محقق کرکى]] (متوفى ۹۴۰ هجرى قمرى)
 +
#[[تمهید القواعد (شهید ثانی) (کتاب)|تمهید القواعد]]، روض الجنان، شرح الألفیة و [[مسالک الافهام فی شرح شرایع الاسلام (کتاب)|مسالک الأفهام]] تألیف [[شهید ثانی|شهید ثانى]] (متوفى ۹۶۶ هجرى قمرى)
 +
#[[معالم الدین و ملاذ المجتهدین (کتاب)|معالم الدین و ملاذ المجتهدین]]، تألیف [[حسن بن زین الدین عاملی|حسن بن زین الدین]] (متوفى ۱۰۱۱ هجرى قمرى)
 +
#حبل المتین و [[زبدة الاصول (کتاب)|زبدة الأصول]]، تألیف [[شیخ بهایی|شیخ بهائى]] (متوفى ۱۰۳۱ هجرى قمرى)
 +
#[[الفوائد المدنیه و الشواهد المکیه (کتاب)|الفوائد المدنیة]]، تألیف [[محمدامین استرآبادی|محمدامین استرآبادى]] (متوفى ۱۰۳۳ هجرى قمرى)
 +
#حاشیه بر معالم، تألیف [[سلطان العلماء]] (متوفى ۱۰۶۴ هجرى قمرى)
 +
#غایة المأمول فی شرح زبدة الأصول، تألیف جواد بن سعید کاظمى، مشهور به [[فاضل جواد]] (متوفى ۱۰۶۵ هجرى)
 +
#[[الوافیه فی اصول الفقه (کتاب)|الوافیة]]، تألیف [[ملا عبدالله فاضل تونی|ملا عبداللّه فاضل تونى]] (متوفى ۱۰۷۱ قمرى)
 +
#حاشیه بر معالم و شرح زبدة الأصول، تألیف [[ملا صالح مازندرانی|ملا صالح مازندرانى]]. (متوفى ۱۰۸۱ قمرى)
 +
#کفایة المقتصد فی الفقه و ذخیرة المعاد فی شرح الإرشاد، تألیف [[محقق سبزواری|محقق سبزوارى]] (متوفى ۱۰۹۰ هجرى قمرى)
 +
#حاشیه بر شرح مختصر الأصول، تألیف [[آقا جمال خوانساری|جمال الدین بن محمد خوانسارى]] (متوفى ۱۱۲۵ هجرى قمرى)
 +
#الفوائد الجدیدة، تألیف [[وحید بهبهانی|وحید بهبهانى]] (متوفى ۱۲۰۶ قمرى)
 +
#[[کشف الغطاء عن مبهمات شریعة الغراء (کتاب)|کشف الغطاء]]، تألیف [[شیخ جعفر کاشف الغطاء|شیخ جعفر کاشف الغطاء]] (متوفى ۱۲۲۷ هجرى قمرى)
 +
#الوافی، شرح الوافیة تونى والمحصول فی الأصول، تألیف [[سید محسن اعرجی|سید محسن بن حسن اعرجى]]
 +
#[[ریاض المسائل (کتاب)|ریاض المسائل]]، تألیف [[سید علی طباطبایی|سید على بن محمد طباطبایى]] (متوفى ۱۲۳۱ هجرى قمرى)
 +
#أجوبة المسائل و [[قوانین الاصول (کتاب)|القوانین المحکمة فی الأصول]]، تألیف [[میرزای قمی|میرزا ابوالقاسم قمى]] (متوفى ۱۲۳۱ هجرى قمرى)
 +
#المناهج فی الأصول، تألیف شیخ اسداللّه بن اسماعیل تسترى کاظمى (متوفى ۱۲۳۷ هجرى قمرى)
 +
#[[مفاتیح الاصول (کتاب)|مفاتیح الأصول]]، المصابیح فی شرح المفاتیح و مناهل الأحکام، تألیف [[سید محمد مجاهد|سید محمد مجاهد]] (متوفى ۱۲۴۲ هجرى)
 +
#مناهج الأحکام و [[عوائد الایام من مهمات ادلة الاحکام (کتاب)|عوائد الأیام]]، تألیف [[ملا احمد نراقی|ملا احمد نراقى]] (متوفى ۱۲۴۴ قمرى)
 +
#[[هدایة المسترشدین (کتاب)|هدایة المسترشدین فی شرح معالم الدین]]، تألیف [[شیخ محمدتقی اصفهانی|شیخ محمدتقى اصفهانى]] (متوفى ۱۲۴۸ هجرى قمرى)
 +
#الفصول الغرویة، تألیف شیخ محمدحسین بن عبدالرحیم اصفهانى (متوفى ۱۲۵۰ هجرى قمرى)
  
اصولا در كتاب بحرالفوائد به كرّات عبارت «في مجلس البحث» ديده مى‌شود كه نشان از مباحثات علمى بين مصنف و شيخ اعظم دارد و تفاوت نظريات مطرح شده در جلسات بحث با متن رسائل را نشان مى‌دهد تا جايى كه در قسمتى از كتاب نظر شيخ اعظم را در مورد نياز به تغيير در عبارتهاى رسائل مطرح مى‌فرمايند: فإن كلام شيخنا - قدس‌سره - في هذا الأمر لايخلو عن تشويش و اضطراب على ما في الكتاب مع كثير اهتمامه بشأنه و قد كان بانياً على تغيير عبارة الكتاب في الأمر الثاني في كثير من مواضعه و قد دعى قبله، جزاه اللّه عن الدين و عنّا خير الجزاء.
+
==منابع==
 
 
==اثرى علمى اخلاقى‌==
 
 
 
كتاب بحرالفوائد نه تنها يك اثر علمى است، بلكه يك اثر عملى براى نشان دادن تقواى در نوشتار و برخورد با نظريات علمى بزرگان مى‌باشد و از عجله در انتقاد و مناقشه در مسائل علمى اثرى در اين كتاب ديده نمى‌شود، بلكه به عكس، توصيه‌هاى اخلاقى، علمى مصنف به كرات در كتاب ديده مى‌شود. به عنوان مثال: قد طال البحث بيني و بين شيخنا - قدس‌سره - في مجلس المذاكرة في الإشكال المذكور في هذا المقام و مسألة اجتماع الأمر والنهي ولم يحصل لي من إفاداته ما يدفع به الإشكال عن نفسي لكني أسئلك التأمل في هذا المقام و عدم المسارعة فيه و أن لاتسلك سبيل طلبة عصرنا من الإيراد على كل ما يسمعونه من غير تأمل في موضوع القضية و محمولها و إلا فالسهو و الخطاء بمنزلة الطبيعة الثانية لغير الإنسان الكامل الذي عصمه اللّه منهما.
 
 
 
مؤلف به خاطر احترام خاصى كه نسبت به استادش شيخ اعظم قدس‌سره دارد هرگز از عبارت «يرد عليه» استفاده نكرده، بلكه از عبارت لا يخلو عن مناقشة و امثال لفظ مناقشه استفاده كرده و حتى گاهى در مقام توجيه برآمده است. مثلا: كأنه سهو من قلمه الشريف أو مبني على المسامحة في الإطلاق... فلا تحسبنّه غير خبير بهذه المطالب الواضحة كيف و هو مبتكر في الفن.
 
 
 
اين احترام نه فقط نسبت به استادش، بلكه نسبت به علماى سابق نيز ديده مى‌شود. مثلا راجع به [[شيخ طوسى]] مى‌فرمايد: «قدس اللّه نفسه الزكية و طيب تربته الشريفة». و راجع به كاشف الغطاء چنين مى‌گويد: «فقيه عصره طيب اللّه رمسه».
 
 
 
==ويژگيهاى كتاب‌==
 
 
 
يكى از نكات مثبت كتاب حاضر آن است كه مؤلف به مأخذ و مصدر كلام شيخ مراجعه كرده و مطالب را با اطلاع كامل بيان مى‌فرمايد و احيانا اگر در موردى مطلبى را پيدا نكرده باشد اعلام مى‌كند: لم أر الجواب المذكور والفرق بين الضررين في النسخة الموجودة عندي من عدّة الشيخ قدس‌سره...
 
 
 
يا اين كه صريحاً اعلام مى‌كند آنچه به مأخذ نسبت داده شده وجود نداشته و استناد شيخ اعظم صحيح نمى‌باشد: و أنت خبير بأن التقييد المذكور في كلام شيخنا الأستاد العلامة... ليس موجوداً في كلام الجزائري بل ولاحكاه عنه غيره...
 
 
 
ويژگى ديگر آن كه، مؤلف به دليل احاطه كامل به نظريات اصولى گاهى در كتاب منشأ و تاريخچه نظريه اصولى خاصى را مطرح كرده است. مثلاً در بحث حجيت ظن مطلق، صاحب اين نظريه را وحيد بهبهانى و سيد على صاحب رياض (هم‌درس ايشان) دانسته كه بعدها شاگرد وحيد بهبهانى يعنى محقق قمى در انتشار اين نظريه اهتمام خاصى را مبذول داشته است. (صفحه 228 سطر 18، قسمت اول كتاب)
 
 
 
يا در رابطه با دليل اجتهادى و فقاهتى تاريخچه اين نظريه را بيان مى‌فرمايد. (قسمت دوم كتاب صفحه 4 سطر 10)
 
 
 
در اين كتاب، مؤلف گاهى به دليل نياز به طرح مباحث دقيق فلسفى و فقهى، احاطه خود را بر اين مسائل نشان داده و هيولى، صورت، جسم طبيعى، تعليمى، اقسام جواهر و امثال آن را توضيح مى‌دهد. (صفحه 36 كتاب)
 
 
 
ايشان در بحث‌هايى همچون اجماع منقول، كلمات فقهاء و نظرياتشان را بخوبى تبيين مى‌فرمايد. (صفحه 134 و 135 كتاب)
 
 
 
از نكات جالب در متن كتاب اين است كه در مواردى به دنبال نام شيخ اعظم لفظ دام ظله وجود دارد كه نشانگر نوشته شدن متن در زمان حيات شيخ مى‌باشد و در مواردى ديگر كلمه قدس‌سره كه نشان دهنده نوشته شدن آن متن و يا تصحيح آن بعد از حيات شيخ اعظم است.
 
 
 
اين تفاوت گاهى در يك قسمت از كتاب و در چند صفحه متوالى ديده مى‌شود و گاهى بين قسمتهاى مختلف كتاب ديده مى‌شود كه به نظر مى‌رسد براى اطلاع از زمان نگارش قسمتهاى مختلف كتاب مى‌توان از اين شواهد استفاده كرد.
 
 
 
نكته ديگر اين كه مؤلف در كتاب كلماتى را به فارسى ترجمه كرده، در حالى كه نيازى به ترجمه فارسى نبوده يا اين كه شعرهايى را با عبارتهاى فارسى آورده است در حالى كه نيازى به اين كار ديده نمى‌شود. مثل بد كاريست - بد آدميست - پاى استدلاليان چوبين بود - جمع صورت با چنين معنى ژرف، نيست ممكن جز ز سلطان شگرف - جسم جوهر در ذات پيوسته است، اگر گسسته بودى قابل ابعاد نبودى.
 
 
 
ميرزاى آشتيانى در كتاب بحرالفوائد لفظ «الأستاذ العلاّمة» را بسيار تكرار كرده است و گاهى در يك سطر، دو بار اين عبارت تكرار مى‌شود مانند: ...على ما ذكره الأستاذ العلامة من الإيراد بأن هذه الأخبار، كما تشهد لما ذكره الأستاذ العلامة... كذلك تشهد...
 
  
==اشارات نويسنده‌==
+
*نرم افزار اصول فقه، مرکز تحقیقات کامپیوتری نور.
 
 
در كتاب بحرالفوائد از بعضى بزرگان و كتابهاى آنها به صورت كنايه يا اختصار نام برده شده كه به بعضى از آنها اشاره مى‌شود:
 
 
 
# بعض أفاضل مقاربي عصرنا في الفصول، يا بعض أفاضل المتأخرين كه مقصود شيخ محمدحسين بن عبدالرحيم اصفهانى (متوفى 1252) صاحب كتاب الفصول الغروية است.
 
# بعض المحققين في تعليقاته على المعالم كه شيخ محمدتقى بن عبدالرحيم اصفهانى (متوفى 1248 هجرى قمرى) صاحب هداية المسترشدين مراد است.
 
# السلطان كه مقصود سلطان العلماء (خليفة السلطان) سيد علاءالدين حسين بن رفيع الدين حسينى (متوفى 1064 هجرى قمرى) صاحب حاشيه بر معالم است.
 
# بعض السادة من الأجلة، مراد از آن بحرالعلوم، سيد محمدمهدى بن سيد مرتضى طباطبايى (متوفى 1212 هجرى قمرى) صاحب مصابيح الأحكام مى‌باشد.
 
# بعض أفاضل المتأخرين في عوائده، مقصود كتاب عوائد الأيام، تأليف ملا احمد بن مهدى نراقى كاشانى است. (متوفى 1244 هجرى)
 
# محكى صد، يعنى جامع المقاصد تأليف محقق ثانى، ابوالحسن على بن حسين بن عبدالعالى كركى. (متوفى 940 قمرى)
 
# الشيخ في الزبدة، يعنى زبدة الأصول، تأليف شيخ بهائى. (متوفى 1031 هجرى قمرى)
 
# شارح الدروس، (شارح الروضة) استاد محقق آقا حسين بن جمال الدين محمد خوانسارى. (متوفى 1098 هجرى قمرى)
 
# سيد مشايخه في المفاتيح، مقصود مفاتيح الأصول، تأليف سيد محمد مجاهد بن سيد على است.
 
 
 
==منابع‌==
 
 
 
ميرزاى آشتيانى در كتاب بحرالفوائد از كتب بسيارى در فنون مختلف از قبيل فقه، اصول، حديث، لغت و... استفاده كرده كه به ذكر برخى از مهمترين منابع ايشان بسنده مى‌كنيم:
 
 
 
# الذريعة إلى أصول الشريعة، المسائل الرسية (الأسئلة الرسية) والإنتصار تأليف سيد مرتضى علم الهدى على بن حسين موسوى. (متوفى 436 قمرى)
 
# عدة الأصول، تجريد العقائد، التبيان، الخلاف، المبسوط، الإستبصار و شرح رساله علم، تأليف شيخ طوسى. (متوفى 460 هجرى)
 
# معارج الأصول و المعتبر، تأليف محقق حلى جعفر بن حسن. (متوفى 676 هجرى قمرى)
 
# مختلف الشيعة، النهاية، التذكرة و منتهى الوصول إلى علمي الكلام و الأصول، تأليف علامه حلى، حسن بن يوسف. (متوفى 726 هجرى قمرى)
 
# غاية البادي في شرح المبادي، تأليف محمد بن على جرجانى، شاگرد [[علامه حلى]]. (متوفى 728 هجرى قمرى)
 
# نهاية المأمول في شرح تهذيب الوصول إلى علم الأصول (شرح تهذيب علامه حلى) تأليف سيد عميدالدين عبدالمطلب اعرجى. (متوفى 754 هجرى)
 
# الدروس و ذكرى الشيعة، تأليف شهيد اول، محمد بن جمال الدين مكى. (شهادت، 786 هجرى قمرى)
 
# عوالي اللآلي، تأليف شيخ محمد بن على، معروف به ابن ابى جمهور احسائى. (متوفى 901 هجرى)
 
# جامع المقاصد، تأليف محقق ثانى، محقق كركى، ابوالحسن على بن حسين كركى. (متوفى 940 هجرى قمرى)
 
# تمهيد القواعد، روض الجنان، شرح الألفية و مسالك الأفهام تأليف شهيد ثانى. (متوفى 966 هجرى قمرى)
 
# معالم الدين و ملاذ المجتهدين، تأليف جمال الدين ابومنصور حسن بن زين الدين. (متوفى 1011 هجرى قمرى)
 
# حبل المتين و زبدة الأصول، تأليف شيخ بهائى، محمد بن حسين. (متوفى 1031 هجرى قمرى)
 
# الفوائد المدنية والفوائد المكية، تأليف ملا محمدامين بن محمد شريف، محدث استرآبادى. (متوفى 1033 هجرى قمرى)
 
# حاشيه بر معالم، تأليف سلطان العلماء، سيد علاءالدين حسين بن رفيع الدين آملى. (متوفى 1064 هجرى قمرى)
 
# شرح زبدة الأصول به نام غاية المأمول في شرح زبدة الأصول، تأليف جواد بن سعيد كاظمى، مشهور به فاضل جواد. (متوفى 1065 هجرى)
 
# الوافية، تأليف فاضل تونى، ملا عبداللّه بن محمد بشروى خراسانى. (متوفى 1071 قمرى)
 
# حاشيه بر معالم و شرح زبدة الأصول ملا صالح مازندرانى. (متوفى 1081 قمرى)
 
# كفاية المقتصد في الفقه و ذخيرة المعاد في شرح الإرشاد، تأليف محقق سبزوارى، محمدباقر بن محمد مؤمن. (متوفى 1090 هجرى قمرى)
 
# حاشيه بر شرح مختصر الأصول، تأليف جمال الدين بن محمد خوانسارى. (متوفى 1125 هجرى قمرى)
 
# الفوائد الجديدة، تأليف وحيد بهبهانى، آقا محمدباقر بن محمد اكمل. (متوفى 1206 قمرى)
 
# كشف الغطاء، تأليف شيخ جعفر بن شيخ خضر كاشف الغطاء نجفى. (متوفى 1227 هجرى قمرى)
 
# الوافي، شرح الوافية تونى والمحصول في الأصول، تأليف سيد محسن بن حسن اعرجى معروف به محقق كاظمى.
 
# رياض المسائل، تأليف سيد على بن محمد طباطبايى حائرى. (متوفى 1231 هجرى قمرى)
 
# أجوبة المسائل والقوانين المحكمة في الأصول، تأليف محقق قمى، ميرزا ابوالقاسم بن محمدحسن گيلانى. (متوفى 1231 هجرى قمرى)
 
# المناهج في الأصول، تأليف شيخ اسداللّه بن اسماعيل تسترى كاظمى. (متوفى 1237 هجرى قمرى)
 
# مفاتيح الأصول، المصابيح في شرح المفاتيح (كاشانى) و مناهل الأحكام، تأليف سيد محمد مجاهد بن سيد على صاحب رياض العلماء. (متوفى 1242 هجرى)
 
# مناهج الأحكام و عوائد الأيام، تأليف ملا احمد بن مهدى نراقى كاشانى. (متوفى 1244 قمرى)
 
# هداية المسترشدين في شرح معالم الدين، تأليف شيخ محمدتقى بن عبدالرحيم اصفهانى. (متوفى 1248 هجرى قمرى)
 
# الفصول الغروية، تأليف شيخ محمدحسين بن عبدالرحيم اصفهانى. (متوفى 1250 هجرى قمرى)
 
 
 
==چاپ‌==
 
 
 
كتاب بحرالفوائد در يك جلد بزرگ و در حدود 836 صفحه چاپ شده است. اين چاپ در سال 1315 هجرى قمرى در تهران انجام شده، سپس در سال 1403 هجرى قمرى در انتشارات كتابخانه آيت الله العظمى مرعشى نجفى تجديد چاپ شده است‌.
 
 
 
==متن کتاب بحر الفوائد==
 
[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/78925/بحر-الفوائد--في-شرح-الفرائد بحر الفوائد]
 
 
 
==منابع==
 
* نرم افزار اصول فقه، مرکز نور.
 
  
 
[[رده:منابع اصول فقه]]
 
[[رده:منابع اصول فقه]]
 
{{منابع اصول فقه}}
 
{{منابع اصول فقه}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۲

بحر الفوائد.jpg
نویسنده میرزا محمدحسن آشتیانی
موضوع اصول فقه شیعه
زبان عربی
تعداد جلد ۴

بحر الفوائد

«بحرالفوائد فی شرح الفرائد» تألیف میرزا محمدحسن آشتیانى (م، ۱۳۱۹ ق)، کتابی در موضوع اصول فقه و در شرح «فرائد الأصول» اثر استادش شیخ مرتضى انصارى است. این کتاب به اتفاق مدرسان حوزه‌های علمیه ایران، از بهترین حواشی و شروح «فرائد» می‌باشد.

مؤلف

آیت الله میرزا محمدحسن آشتیانی (۱۳۱۹-۱۲۴۸ ق) فقیه اصولی و عالم مجاهد شیعه و از شاگردان شیخ مرتضی انصاری است و تقریرات او گسترده‌ترین و مفصل‌ترین تقریرات درس شیخ انصاری مى‌باشد. آقا حسین قمی، میرزا محمد شاه آبادی، سید اسماعیل مرعشی و میرزا محمد فیض قمی، از شاگردان او هستند.

میرزاى آشتیانی نقش فعال و مؤثری در نهضت مبارزه با امتیاز تنباکو و ابلاغ فتوای میرزای شیرازی در تحریم آن داشت. آن عالم ربانی مواظب طاعات و عبادات و نماز شب و زیارت عاشورا و زیارت جامعه کبیره و مجدّ در نشر معارف اسلامی و تألیف کتب و جواب استفتائات بود.

معرفی کتاب

میرزاى آشتیانی «بحرالفوائد» را هنگامی نوشت که در نجف اشرف در درس شیخ انصاری شرکت می‌کرد؛ ولى هنگام تدریس در تهران آن را پاکنویس و منقّح کرد و در سال ۱۳۱۵ هـ.ق به چاپ رسانید.

بنا به نظر شیخ آقا بزرگ تهرانی، در میان ۴۰ حاشیه که بر «فرائد الأصول» (معروف به رسائل) نگاشته شده، «بحرالفوائد» از همه آنها پرمایه‌تر، بهتر و مفیدتر است.

کتاب بحرالفوائد، داراى متنى بسیار روان و عمیق است و برخلاف سایر کتابهاى اصولى مشکل پیچیدگى در عبارت را ندارد و نام اکثر مآخذ مطالب و صاحبان نظریه‌ها در آن مشخص شده که باعث استفاده بهتر خواننده از کتاب مى‌شود.

یکى از نکات مثبت کتاب حاضر آن است که مؤلف به مأخذ و مصدر کلام شیخ مراجعه کرده و مطالب را با اطلاع کامل بیان مى‌فرماید و احیانا اگر در موردى مطلبى را پیدا نکرده باشد اعلام مى‌کند؛ یا این که صریحاً اعلام مى‌کند آنچه به مأخذ نسبت داده شده وجود نداشته و استناد شیخ اعظم صحیح نمى‌باشد.

ویژگى دیگر آن که، مؤلف به دلیل احاطه کامل به نظریات اصولى گاهى در کتاب منشأ و تاریخچه نظریه اصولى خاصى را مطرح کرده است. یا در رابطه با دلیل اجتهادى و فقاهتى تاریخچه این نظریه را بیان مى‌فرماید.

در این کتاب، مؤلف گاهى به دلیل نیاز به طرح مباحث دقیق فلسفى و فقهى، احاطه خود را بر این مسائل نشان داده است. ایشان در بحث‌هایى همچون اجماع منقول، کلمات فقهاء و نظریاتشان را بخوبى تبیین مى‌فرماید.

از نکات دیگر در متن کتاب این است که در مواردى به دنبال نام شیخ اعظم لفظ «دام ظلّه» وجود دارد که نشانگر نوشته شدن متن در زمان حیات شیخ مى‌باشد و در مواردى دیگر کلمه «قدس‌ سرّه» که نشان دهنده نوشته شدن آن متن و یا تصحیح آن بعد از حیات شیخ اعظم است.
کتاب بحرالفوائد نه تنها یک اثر علمى است، بلکه یک اثر عملى براى نشان دادن تقواى در نوشتار و برخورد با نظریات علمى بزرگان مى‌باشد و از عجله در انتقاد و مناقشه در مسائل علمى اثرى در این کتاب دیده نمى‌شود، بلکه به عکس، توصیه‌هاى اخلاقى، علمى مصنف به کرات در کتاب دیده مى‌شود. در قسمتهاى مختلف کتاب، حق‌شناسى و احترام خاص مصنف نسبت به علماى سابق بخصوص شیخ اعظم انصارى را مى‌توان ملاحظه کرد. مؤلف به خاطر احترام خاصى که نسبت به استادش شیخ اعظم دارد هرگز از عبارت «یرد علیه» استفاده نکرده، بلکه از عبارت «لا یخلو عن مناقشة» و امثال لفظ مناقشه استفاده کرده و حتى گاهى در مقام توجیه برآمده است.

محتوای کتاب‌

کتاب بحرالفوائد در چهار قسمت تدوین شده است:

  • قسمت اول: شامل بحث حجیت قطع و حجیت ظن و مباحث مربوط به آنها یعنى حجیت قول لغوى، اجماع منقول، حجیت خبر واحد، مقدمات دلیل انسداد و حجیت ظن در اصول دین است. مؤلف، این قسمت از کتاب را در شعبان سال ۱۳۰۷ در ۳۰۰ صفحه به پایان رسانده است و نگارنده آن احمد تفرشى مى‌باشد. این قسمت است.
  • قسمت دوم: شامل بحث اصالة البرائة و مسائل مرتبط به آن، یعنى تفاوت حکم ظاهرى و واقعى، دلایل عقلى و نقلى برائت و احتیاط، شبهات محصوره و غیرمحصوره، دوران امر بین واجب و حرام و در انتها قاعده لاضرر مى‌باشد. این قسمت در ربیع الثانی سال ۱۳۰۸ هجرى قمرى به پایان رسیده و در سال ۱۳۱۵ به وسیله محمد بن احمد خوانسارى نوشته شده و ۲۳۳ صفحه است.
  • قسمت سوم: استصحاب و دلایل عقلى و نقلى آن و معارضه آن با اصول دیگر و شبهات و رد آنها است. در این قسمت، مؤلف تاریخ اتمام آن را مشخص نکرده، ولى نگارش آن در سال ۱۳۱۵ به پایان رسیده و در ۲۳۳ صفحه است. نگارنده آن نیز احمد بن حسین طاوى تفرشى مى‌باشد.
  • قسمت چهارم: بحث تعادل و تراجیح است. این قسمت مختصرتر از قسمتهاى دیگر و در ۶۹ صفحه انتشار یافته است. مؤلف، این قسمت را در شعبان ۱۳۱۵ هجرى قمرى به پایان رسانده و نگارنده آن احمد تفرشى است.

آن طور که از خاتمه قسمتهاى دوم تا چهارم فهمیده مى‌شود، مؤلف در حالى به این کتاب همت گماشته است که تشتت افکار و فشار ناراحتى‌ها و مشکلات او را احاطه کرده بوده و از طرفى در خاتمه قسمت چهارم مى‌نویسد که کار بسیار عجیبى کرده، زیرا در حالى بعضى از قسمتهاى کتاب را نوشته است که بسیارى از نوشته‌هایش گم شده بوده و این بر مشکلات کار او اضافه مى‌کرده است. بنابراین، با توجه به این عبارتها و با توجه به شرایط مؤلف که بعد از نهضت تحریم تنباکو در سال ۱۳۰۹ به این امر مبادرت ورزیده است، بعضى از نقایص موجود در کتاب را مى‌توان توجیه کرد.

به دلیل احاطه کامل مؤلف به نظریات شیخ انصارى، کتاب بحرالفوائد از مهمترین منابع دستیابى به نظریات واقعى شیخ اعظم مى‌باشد که گاهى در رسائل به اشتباه مطرح شده است. اصولا در کتاب بحرالفوائد به کرّات عبارت «فی مجلس البحث» دیده مى‌شود که نشان از مباحثات علمى بین مصنف و شیخ اعظم دارد و تفاوت نظریات مطرح شده در جلسات بحث با متن رسائل را نشان مى‌دهد تا جایى که در قسمتى از کتاب نظر شیخ اعظم را در مورد نیاز به تغییر در عبارتهاى رسائل مطرح مى‌فرماید.

منابع‌ و مآخذ کتاب

میرزاى آشتیانى در کتاب بحرالفوائد از کتب بسیارى در فنون مختلف از قبیل فقه، اصول، حدیث، لغت و... استفاده کرده که به ذکر برخى از مهمترین منابع ایشان بسنده مى‌کنیم:

  1. الذریعة إلى أصول الشریعة، المسائل الرسیة (الأسئلة الرسیة) والإنتصار تألیف سید مرتضى علم الهدى (متوفى ۴۳۶ قمرى)
  2. عدة الأصول، تجرید العقائد، التبیان، الخلاف، المبسوط، الإستبصار و شرح رساله علم، تألیف شیخ طوسى (متوفى ۴۶۰ ق)
  3. معارج الأصول و المعتبر، تألیف محقق حلى جعفر بن حسن (متوفى ۶۷۶ هجرى قمرى)
  4. مختلف الشیعة، النهایة، التذکرة و منتهى الوصول إلى علمی الکلام و الأصول، تألیف علامه حلى (متوفى ۷۲۶ هجرى قمرى)
  5. غایة البادی فی شرح المبادی، تألیف محمد بن على جرجانى، شاگرد علامه حلى. (متوفى ۷۲۸ هجرى قمرى)
  6. نهایة المأمول فی شرح تهذیب الوصول (شرح تهذیب علامه حلى) تألیف سید عمیدالدین اعرجى. (متوفى ۷۵۴ هجرى)
  7. الدروس و ذکرى الشیعة، تألیف شهید اول (شهادت، ۷۸۶ هجرى قمرى)
  8. عوالی اللآلی، تألیف ابن ابى جمهور احسائى (متوفى ۹۰۱ هجرى)
  9. جامع المقاصد، تألیف محقق کرکى (متوفى ۹۴۰ هجرى قمرى)
  10. تمهید القواعد، روض الجنان، شرح الألفیة و مسالک الأفهام تألیف شهید ثانى (متوفى ۹۶۶ هجرى قمرى)
  11. معالم الدین و ملاذ المجتهدین، تألیف حسن بن زین الدین (متوفى ۱۰۱۱ هجرى قمرى)
  12. حبل المتین و زبدة الأصول، تألیف شیخ بهائى (متوفى ۱۰۳۱ هجرى قمرى)
  13. الفوائد المدنیة، تألیف محمدامین استرآبادى (متوفى ۱۰۳۳ هجرى قمرى)
  14. حاشیه بر معالم، تألیف سلطان العلماء (متوفى ۱۰۶۴ هجرى قمرى)
  15. غایة المأمول فی شرح زبدة الأصول، تألیف جواد بن سعید کاظمى، مشهور به فاضل جواد (متوفى ۱۰۶۵ هجرى)
  16. الوافیة، تألیف ملا عبداللّه فاضل تونى (متوفى ۱۰۷۱ قمرى)
  17. حاشیه بر معالم و شرح زبدة الأصول، تألیف ملا صالح مازندرانى. (متوفى ۱۰۸۱ قمرى)
  18. کفایة المقتصد فی الفقه و ذخیرة المعاد فی شرح الإرشاد، تألیف محقق سبزوارى (متوفى ۱۰۹۰ هجرى قمرى)
  19. حاشیه بر شرح مختصر الأصول، تألیف جمال الدین بن محمد خوانسارى (متوفى ۱۱۲۵ هجرى قمرى)
  20. الفوائد الجدیدة، تألیف وحید بهبهانى (متوفى ۱۲۰۶ قمرى)
  21. کشف الغطاء، تألیف شیخ جعفر کاشف الغطاء (متوفى ۱۲۲۷ هجرى قمرى)
  22. الوافی، شرح الوافیة تونى والمحصول فی الأصول، تألیف سید محسن بن حسن اعرجى
  23. ریاض المسائل، تألیف سید على بن محمد طباطبایى (متوفى ۱۲۳۱ هجرى قمرى)
  24. أجوبة المسائل و القوانین المحکمة فی الأصول، تألیف میرزا ابوالقاسم قمى (متوفى ۱۲۳۱ هجرى قمرى)
  25. المناهج فی الأصول، تألیف شیخ اسداللّه بن اسماعیل تسترى کاظمى (متوفى ۱۲۳۷ هجرى قمرى)
  26. مفاتیح الأصول، المصابیح فی شرح المفاتیح و مناهل الأحکام، تألیف سید محمد مجاهد (متوفى ۱۲۴۲ هجرى)
  27. مناهج الأحکام و عوائد الأیام، تألیف ملا احمد نراقى (متوفى ۱۲۴۴ قمرى)
  28. هدایة المسترشدین فی شرح معالم الدین، تألیف شیخ محمدتقى اصفهانى (متوفى ۱۲۴۸ هجرى قمرى)
  29. الفصول الغرویة، تألیف شیخ محمدحسین بن عبدالرحیم اصفهانى (متوفى ۱۲۵۰ هجرى قمرى)

منابع

  • نرم افزار اصول فقه، مرکز تحقیقات کامپیوتری نور.
منابع اصول فقه
متون به ترتیب تاریخ وفات مولفین
التذکرة بأصول الفقه

شیخ مفید

(م413ق)

الذریعه

سید مرتضی

(436-335)

عدة الاصول

شیخ طوسی

(460-385)

غنیة النزوع

ابن زهره

(585-510)

تهذیب الوصول

علامه حلی

(726-648)

مبادی الوصول

علامه حلی

(726-648)

القواعد و الفوائد

شهید اول

(786-734)

تمهید القواعد

شهید ثانی

(965-911)

معالم الدین

صاحب معالم

(م1011)

زبدة الاصول

شیخ بهائی

(1030-953)

الوافیه فی الاصول

فاضل تونی

(م 1071)

الفوائد الحائریه

وحید بهبهانی

(م1206)

قوانین الاصول

میرزای قمی

(م1231)

فرائد الاصول

شیخ انصاری

(م1281)

کفایة الاصول

آخوند خراسانی

(م1329)

مفاتیح الاصول

سید محمد مجاهد

(م1342)

فوائد الاصول (نائینی)

میرزا محمدحسین نائینی

(1355-1276)

وقایة الأذهان

محمد رضا نجفی اصفهانی

(م 1362)

اصول الفقه

شيخ محمدرضا مظفر

(م 1383)

منتهی الاصول

سید محمد حسن بجنوردی

(1395-1316)

المعالم الجدیده

سید محمد باقر صدر

(1399-1355)

اصول الاستنباط

سید علی نقی حیدری

(1403-1325)

مناهج الوصول

امام خمینی

(1409-1320)

الاصول العامه

سید محمد تقی حکیم

(1346-)

شروح
شروح معالم الدین ← حاشیه معالم، سلطان العلماء (م 1064) - حاشیه معالم، ملا محمد صالح مازندرانی (م 1081) - هدایة المسترشدین، شیخ محمدتقی اصفهانی (م 1248)
شروح فرائد الاصول ← أوثق الوسائل، میرزا موسی بن جعفر بن احمد تبریزی - بحر الفوائد، میرزا محمد حسن آشتیانی - درر الفوائد فی الحاشیه علی الفرائد، آخوند خراسانی - فوائد الرضویه، آقا رضا همدانی
شروح کفایه ← انوار الهدایه، امام خمینی - حاشیة الکفایه، علامه طباطبائی - الحاشیة علی الکفایه، سید حسین بروجردی - حقائق الاصول، سید محسن حکیم - عنایة الاصول، سید مرتضی حسینی یزدی

منتهی الدرایه، سید محمد جعفر جزائری شوشتری - نهایة الدرایة، آیت الله کمپانی - نهایة النهایة، میرزا علی ایروانی