علامه حسن زاده آملی: تفاوت بین نسخهها
(افزودن 1 رده) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۵۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | == | + | {{خوب}} |
| + | '''«علامه حسن حسنزاده آملی»''' (۱۳۰۷-۱۴۰۰ ش)، عارف، فیلسوف، حکیم، فقیه و ادیب معاصر [[شیعه]] و از شاگردان [[علامه شعرانی]] و [[علامه طباطبایى]] بود. ایشان در [[ریاضی]]، [[علم هیئت|هیئت]]، ادبیات، [[شعر]]، [[طب]] و علوم غریبه تسلط و تبحر داشت و ملقب به «علامه ذوالفنون» بود. علامه حسنزاده سالها در [[حوزه علميه قم|حوزه علمیه قم]] به تدریس آثار [[فلسفه|فلسفی]] و [[عرفان|عرفانی]] و ریاضیات و هیئت پرداخت و تألیفات ارزشمندی در این علوم از خود به یادگار گذاشت. | ||
| + | {{شناسنامه عالم | ||
| + | |نام کامل = حسن حسنزاده آملی | ||
| + | |تصویر=[[پرونده:HasanZadeh.jpg|۲۲۰px|center]] | ||
| + | |زادروز = ۱۳۰۷ شمسی | ||
| + | |زادگاه = آمل | ||
| + | |وفات = ۱۴۰۰ شمسی | ||
| + | |مدفن = آمل | ||
| + | |اساتید = [[علامه طباطبایی]]، [[علامه شعرانی]]، [[میرزا مهدی الهی قمشه ای|میرزا مهدی الهی قمشهای]]، [[شیخ محمدتقی آملی]]، [[سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]]... | ||
| + | |شاگردان = داوود صمدی آملی، مهدی شبزندهدار، سید محمدرضا مدرسی یزدی، اسماعیل منصوری لاریجانی، حسن رمضانی، رضا ولایی،... | ||
| + | |آثار = [[تکمله منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه (کتاب)|تکمله منهاج البراعه]]، الهى نامه، [[انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه]]، نهج الولایه، وحدت از دیدگاه عارف و حکیم، تعلیقات بر [[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار]]، فصل الخطاب فی عدم تحریف کتاب ربالارباب،... | ||
| + | }} | ||
| + | ==زندگینامه== | ||
| − | + | حسن حسن زاده آملی در اواخر سال ۱۳۰۷ شمسی در لاریجان آمل متولد شد. در حالی که شش ساله بود، به مکتبخانه خدمت یک معلم روحانی شرفیاب شد، تا اینکه در خردسالی تمام [[قرآن]] را به خوبی یاد گرفت. | |
| − | در | + | ==تحصیلات و استادان== |
| + | علامه حسن زاده در سال ۱۳۲۳ شمسی تحصیلات کتب ابتدائیه را در مدرسه روحانی (حوزه علمیه) که در میان طلّاب علوم دینیّه معمول و متداول است، از [[نصاب الصبیان (کتاب)|نصاب الصبیان]] و رساله عملیه فارسی آیت الله [[سید ابوالحسن اصفهانی]] (چون ایشان مرجع علی الاطلاق در آن زمان بودند) و کلیات [[سعدی]]، [[گلستان سعدی (کتاب)|گلستان سعدی]] و [[جامع المقدمات (کتاب)|جامع المقدمات]] و شرح الفیه سیوطی و [[الحاشیه علی تهذیب المنطق (کتاب)|حاشیه ملا عبدالله بر تهذیب منطق]] و شرح جامی بر کافیه نحو و شمسیه در [[منطق]] و شرح نظام در [[صرف]]، [[مطول (کتاب)|مطوّل]] در [[علم معانی|معانی]] و [[علم بیان|بیان]] و [[بدیع]] و [[معالم الدین و ملاذ المجتهدین (کتاب)|معالم]] در [[اصول فقه|اصول]]، تبصره در [[فقه]] و [[قوانین الاصول (کتاب)|قوانین]] در اصول تا مبحث عام و خاص را، در آمل از محضر مبارک روحانیین آن شهر از جمله: محمد آقا غروی و آقا عزیزالله طبرسی و آقا شیخ احمد اعتمادی و آقا عبدالله اشراقی و آقا ابوالقاسم رجائی و ...، فرا گرفتند و نیز از آیت الله عزیزالله طبرسی تعلیم [[خط]] می گرفتند. او خود در آمل چند کتاب مقدماتی را تدریس می کردند. | ||
| − | + | '''مهاجرت به تهران:''' | |
| − | + | ایشان در شهریور ۱۳۲۹ هجری شمسی به [[تهران]] آمدند و چند سالی در مدرسه حاج ابوالفتح به سر بردند و باقی کتب [[شرح لمعه]] و [[قوانین الاصول (کتاب)|قوانین]] تا آخر جلدین آنرا در محضر شریف مرحوم آیت الله آقا سید احمد لواسانی درس خواندند. | |
| − | + | و بعد از آن چندین سال در مدرسه مروی به سر بردند و به ارشاد جناب آیت الله [[شیخ محمدتقی آملی]] به محضر مبارک علامه [[علامه شعرانی|میرزا ابوالحسن شعرانی]] رسیدند و آن بزرگوار چون پدری مهربان، سالیانی دراز در کنف عنایتش، همّ خویش را به تربیت و تعلیم ایشان مصروف داشت -به مدت ۱۳ سال- و از فنونی چند دری بروی ایشان گشود: | |
| − | + | *از علوم منقول: تمام [[مکاسب (کتاب)|مکاسب]] و [[فرائد الاصول (کتاب)|رسائل]] [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]] (قدس سره) و جلدین [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایه]] [[آخوند خراسانی]] (قدس سره) و پس از آن کتاب طهارت و کتابهای صلوة و خمس و زکات و حج و ارث [[جواهر الکلام (کتاب)|جواهر]] را به صورت درس فقه خارج استدلالی محققانه، تا اینکه مطمئن شد و باور نمود که بر استنباط فروع از اصول تواناست و به قوه [[اجتهاد]] رسیده است. | |
| + | *از معقول: اکثر شرح [[خواجه نصیرالدین طوسی|خواجه طوسی]] (قدس سره) بر [[اشارات و تنبیهات (کتاب)|اشارات]] [[ابن سینا]] (قدس سره) و اکثر [[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار]] [[ملاصدرا]] (قدس سره) و کتاب نفس و حیوان و نبات و تشریح [[شفا (کتاب)|شفای]] شیخ الرئیس که از کتاب نفس تا آخر طبیعیات شفاء است. | ||
| + | *از [[تفسیر قرآن|تفسیر]]: تمام دوره [[مجمع البیان (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]] [[شیخ طبرسی|طبرسی]] از بدو تا ختم آن. | ||
| + | *از کتب قرائت و [[تجوید]]: شرح شاطبیه به نام «شراج المبتدی و تذکار المقری المنتهی» که شرح علامه شیخ علی بن قاصح عذری بر [[قصیده]] لامیه منظومه علامه شیخ قاسم بن فیره رعینی شاطبی در علم قرائات است. این قصیده ۱۳۷۵ [[بیت (شعر)|بیت]] دارد که [[قافیه]] همه ابیات فقط «لام» است. شرح شاطبیه (در علم قرائات و معرفت قاریان) از کتابهای درسی بود که در مراکز علمی خوانده می شد و استاد [[علامه شعرانی]] (قدس سره) آنرا پیش پدرش خوانده بود. | ||
| + | *از کتب [[ریاضی]] و [[علم هیئت|نجوم]]: رساله فارسی ملاعلی قوشچی در [[علم هیئت]]، شرح قاضی زاده رومی بر «الملخّص الهیه» از مؤلفات محمّد بن محمود خوارزمی چغمینی معروف به «شرح چغمینی»، استدراک بر تشریح الافلاک [[شیخ بهایی]] تألیف علامه شعرانی، کتاب «الاصول» مشهور به اصول اقلیدس صوری به تحریر [[خواجه نصیرالدین طوسی|خواجه طوسی]] که حاوی پانزده مقاله در حساب و هندسه است که همه مسائلش به براهین ریاضی مبرهن است. | ||
| + | *شرح علامه خفری بر «تذکره فی الهیئه» اثر [[محقق طوسی]] در علم هیئت که شرحی استدلالی است بر مسائل هیئت. بعد از تعلّم شرح خفری بر تذکره به زیج بهادری که اتمّ و ادقّ و اجدّ زیجات است، پرداختند. | ||
| + | *تعلیم کتاب کبیر مجسطی تألیف بطلیموس قلوذی به تحریر طوسی در علم هیئت است و شریفترین مصنف در این علم است و نیز مقصد اسنی و مطلب اعلی و نهایة النهایات در درس هیئت استدلالی می باشد، همانگونه که شرح خفری یاد شده و اُکَر ثاوذسیوس و اُکَر مالاناوؤس و کتاب «الکرة المتحرکه» تألیف اوطوقوس به تحریر خواجه طوسی و رساله قسطابن لوقا در عمل به کره ذات الکرسی و نظایر این کتاب از متوسطات و اصول اقلیدس و کتابهای پایین تر از آن در حساب و هندسه و هیئت از بدایات در این رشته طبق مراتب درجاتی که نزد اهل هیئت معمول است می باشند. | ||
| + | *استخراج تقویم نجومی که چهار سال تعلیم آن در محضر علامه شعرانی طول کشید. استاد علامه حسن زاده به غوص در مسایل آن تا آنجا متبحر شدند که بر استخراج آن متمهّر گشتند و آنرا به طور کامل شرح کردند که هنوز چاپ نگشته است. از این زیج نه سال استخراج تقویم کردند که چاپ و منتشر شد. | ||
| + | *در عمل به آلات رصدی: اسطرلاب و ربع مجیّب به نحو کمال و معرفت آلاتی که در کتابهای یاد شده مذکور است. | ||
| + | *از کتب [[طب|طبّ]]: قانونچه محمد بن محمود چغمینی، شرح الاسباب نفیس بن عوض بن حکیم طبیب، تشریح کلیات قانون [[ابن سینا|شیخ الرئیس]]. | ||
| + | *در علم [[درایه الحدیث|درایه]] و [[علم رجال|رجال]]: دوره کامل رساله استاد علامه شعرانی که تاکنون چاپ نگشته است و دوره کامل «جامع الرواة اردبیلی» علیه الرحمه. | ||
| + | *در [[حدیث]] و روایت: جامع [[الوافى (کتاب)|وافی]] [[فیض کاشانی]] (رضوان الله تعالی علیه). پس از خواندن جامع وافی به انخراط در سلک روات دین و انسلاک در سلسله جمله احادیث صادره از [[اهل البیت|اهل بیت]] عصمت و وحی مشرف گشته است که دستخط شریف علامه شعرانی در کتاب «در آسمان معرفت» ایشان آمده است. | ||
| − | + | در آن سنوات آیت الله [[سید ابوالحسن رفیعی قزوینی|میرزا ابوالحسن رفیعی قزوینی]] (قدس سره) از قزوین به تهران تشریف فرما شدند و اقامت فرمودند که به هدایت جناب استاد شعرانی به حضور شریفش تشرّف یافتند و حدود ۵ سال در محضر مبارکش نیز به تحصیل علوم عقلی و نقلی و عرفانی از [[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار]] صدر اعظم فلاسفه و شرح علامه محمد بن حمزه مشهور به ابن فناری بر مصباح الانس [[صدرالدین قونوی|صدر الدین قونوی]] و خارج فقه (طهارت و صلوه و اجاره از روی متن [[عروة الوثقى (کتاب)|عروة الوثقی]] فقیه آقا [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمد کاظم یزدی]]) و خارج اصول (از متن [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایه الاصول]] [[آخوند خراسانی]]) مشتغل بودند و به «فاضل آملی» از زبان مبارک ایشان وصف می شدند. | |
| − | و | + | ایشان همچنین تمام حکمت منظومه [[حاج ملاهادی سبزواری|حکیم سبزواری]] و مبحث نفس اسفار و حدود نصف شرح خواجه بر اشارات شیخ الرئیس را نزد آیت الله حکیم [[میرزا مهدی الهی قمشه ای|الهی قمشه ای]] تلمذ نمودند. و نیز در مجلس [[تفسیر قرآن]] آن جناب خوشه چین بودند که همه درسها بیش از ده سال در بیت شریف حکیم متأله الهی قمشه ای بعد از نماز مغرب و عشاء برگزار می شد. |
| − | + | و نیز مدتی مدید در تهران در درس خارج فروع فقهیه و اصول علامه جناب آیت الله [[شیخ محمدتقی آملی]] شرکت فرمودند. | |
| − | از | + | و همچنین از اعاظمی که در تهران به ادراک محضرشان بهره مند بودند، جناب حکیم الهی و عارف صمدانی استاد محمدحسین فاضل تونی (رحمه الله تعالی علیه) است که قسمتی از طبیعیات شفا و شرح علامه قیصری بر [[فصوص الحکم ابن عربی (کتاب)|فصوص]] شیخ اکبر [[محیی الدین ابن عربی|محی الدین عربی]] را نزد ایشان تلمذ نمودند. |
| − | + | و قسمتی از طبیعیات شفا را در محضر مبارک جناب آیت الله [[میرزا احمد آشتیانی]] خوانده اند. و یکی از آن بزرگواران شیخ جلیل مفضال و خدوم علم و کمال و بارع در علوم عقلیه و نقلیه حاج شیخ علی محمد جولستانی (رحمه الله تعالی علیه) بود که در فراگیری «لئالی منتظمه» در [[منطق]] -تصنیف [[حاج ملاهادی سبزواری]]- پیش ایشان شاگردی نمودند. | |
| − | + | '''مهاجرت به قم:''' | |
| − | بعد از ورود به قم، تدریس معارف حقّه | + | علامه حسن زاده در ۲۲ مهر ۱۳۴۲ شمسى به قصد اقامت در [[قم]]، تهران را ترک گفته و بعد از ورود به قم، تحصیل و تدریس معارف حقّه الهى و تعلیم فنون [[ریاضی|ریاضى]] را شروع کردند. |
| − | + | ایشان به مدت ۱۷ سال از محضر قدسی [[علامه طباطبایى|علامه طباطبائی]] بهره بردند و در خدمت ایشان کتابهای زیر را خواندند: کتاب «تمهید القواعد» [[ابن ترکه|صائن الدین علی بن ترکه]]، کتاب برهان منطق [[شفا (کتاب)|شفاء]] [[ابن سینا]]، جلد نهم [[اسفار]] [[ملاصدرا|صدرالمتألهین]]، کتاب توحید و معاد [[بحارالأنوار (کتاب)|بحارالانوار]] [[علامه مجلسى|مجلسی]]. علامه حسن زاده سوگند یاد کرده و می فرمایند: «به جانم سوگند مهمترین چیزی که در محضر شریف او جوهر عاقل را مبتهج می کرد، اصول علمیّه و امهّات عقلیه ای بود که القاء می فرمود و هر یک از آنها دری بود که درهای دیگری از آن گشوده می شد. به خداوند سوگند از محضر روحانی او علم و عمل فیضان می کرد؛ حتی سکوتش نطقی بود که هیمانی ملکوتی را حکایت می کرد.» | |
| − | از | + | از جمله اساتید دیگر ایشان، زبده علمای عامل و عمده عرفای شامخ، [[سید محمدحسن الهی طباطبایی|سید محمدحسن الهی طباطبائی]] – برادر علامه سید محمدحسین طباطبائی – بود که در فنون علوم غریبه اوفاق، جفر، رمل علم حروف، علم عدد و... از محضرشان بهره مند گردیدند. |
| − | + | همچنین به مدت چهار سال یا بیشتر، جهت تعلم علوم ارثماطیقی در محضر گرانقدر عالم متقی، [[سید مهدی قاضی طباطبایی]] -فرزند [[سید علی آقا قاضی|سید علی قاضی تبریزی]]-، مشرف بوده اند. به فرمایش علامه حسن زاده: «ایشان در تعلیم من بذل جهد فرمود و او را بر من حقی است عظیم.» | |
| − | + | و نیز سالیانى در قم به محضر مبارک تنى چند از آیات عظام در دروس [[فقه]] افتخار تشرف داشتند. خود مى فرمایند: «به خداوند سوگند قلم و زبان به اداى شکر محشار نیکى هایى که این مشایخ عظام در حقّ ما نموده اند وافى نیست؛ اگر چه علة العلل و مفیض على الاطلاق، الله ربّ العالمین است.» | |
| − | + | ==تدریس و شاگردان== | |
| − | + | برخی از دروسی که استاد حسن زاده تدریس فرمودند، به شرح ذیل می باشد: | |
| − | و | + | *تدریس چهار دوره [[اشارات و تنبیهات (کتاب)|اشارات]] با شرح خواجه که در هر دوره ای با تصحیح دقیق و تعلیقات و شرحی محققانه همراه بوده است. |
| + | *تدریس مصباح الانس به مدت هشت سال در [[حوزه علميه قم|حوزه علمیه قم]]. | ||
| + | *تدریس شرح فصوص الحکم قیصری چهار دوره که برای شاگردان املاء می فرمود و آنان می نوشتند. | ||
| + | *تدریس یک دوره کامل [[شفا (کتاب)|شفاء]] شیخ الرئیس که در ضمن تدریس از روی چندین نسخه تصحیح شده و تعلیقات و حواشی نمودند. | ||
| + | *تدریس چهار دوره تمهید القواعد در [[حوزه علمیه قم]] که هر دوره اش حدود چهار سال به طول انجامید. | ||
| + | *تدریس «اُکَر مانالاؤس» که مدت سه سال در حوزه علمیه قم بطول انجامید. | ||
| + | *تدریس دو کتاب «اُکَر ثاوذوسیوس و مساکن» به تحریر [[خواجه نصیرالدین طوسی|خواجه طوسی]]. | ||
| + | *تدریس اصول اقلیدس. | ||
| + | *تدریس دروس [[علم هیئت|هیئت]] و دیگر رشته های [[ریاضی]]. | ||
| − | + | همچنین ایشان در مدت اقامت در [[تهران]] در طی سیزده سال یا بیشتر، همراه با اشتغال به تحصیل علوم از آن محاضر عالیه، طبق روش معهود و سیره جاریه بین علمای روحانی به تعلیم و تدریس در حوزه علمیه نیز اشتغال داشتند و کتابهای ذیل را تدریس فرمودند: | |
| − | + | [[معالم الدین و ملاذ المجتهدین (کتاب)|معالم الاصول]]، [[مطول (کتاب)|مطوّل]] تفتازانی، که شش دوره به تدریس آن توفیق داشت، [[کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد (کتاب)|کشف المراد]] در علم [[علم کلام|کلام]]، [[قوانین الاصول (کتاب)|قوانین]] در [[اصول فقه|اصول]]، شرح [[محقق طوسی]] بر اشارات شیخ رئیس در حکمت مشائیّه، [[شرح لمعه]] در [[فقه]]، لئالی منتظمه، جوهر نضید، [[الحاشیه علی تهذیب المنطق (کتاب)|حاشیه ملا عبدالله]]، شرح شمسیه در علم [[منطق]]، تشریح الافلاک [[شیخ بهایی]]، اصول اقلیدس و... . | |
| − | از | + | از جمله شاگردان ایشان عبارتند از: |
| + | *رضا ولایی، | ||
| + | *مهدی شبزندهدار، | ||
| + | *سید محمدرضا مدرسی یزدی، | ||
| + | *اسماعیل منصوری لاریجانی، | ||
| + | *داوود صمدی آملی، | ||
| + | *حسن رمضانی، | ||
| + | *مهدی احدی، | ||
| + | *سید یدالله یزدان پناه، | ||
| + | *نورالله طبرسی، | ||
| + | *سید حسن شجاعی کیاسری، | ||
| + | *مهدی سمندری، | ||
| + | *دکتر محمود امامی نجفآبادی. | ||
| + | ==آثار و تألیفات== | ||
| + | [[پرونده:Elahy.jpg|thumb|left|الهی نامه - یکی از آثار علامه حسن زاده]] | ||
| − | + | علامه حسن زاده آملى خود در این رابطه می گوید: براى اینکه [[نفس]] را مشغول باید داشت که حکما فرموده اند «نفس را مشغول بدار وگرنه او تو را مشغول مى کند»، تعلیقات و [[حاشیه|حواشى]] بر کتب درسى از معقول و منقول و رسائل و جزوات در موضوعات و فنون گوناگون نوشته ام: | |
| − | + | ۱- [[تکمله منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه (کتاب)|تکمله منهاج البراعه]]، شرح [[نهج البلاغة]] به عربى در پنج جلد، که تکمیل «[[منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (خوئی) (کتاب)|منهاج البراعة فى شرح نهج البلاغة]]» [[میرزا حبیب الله هاشمی خویی|میرزا حبیب اللّه خویى]] است و مقدمه آن بقلم استاد علامه، میرزا [[علامه شعرانی|ابو الحسن شعرانى]] در [[تقریظ|تقریظ]] کتاب مزّین است. | |
| − | + | ۲- رساله اى در ولایت و [[امامت]]. | |
| − | + | ۳- رساله اى در رؤیت و عدم آن، بر مشرب [[حکمت]] و [[علم کلام|کلام]]. | |
| − | + | ۴- رساله اى در لقاء اللّه، بر منهل [[عرفان]]. | |
| − | + | ۵- رساله اى به نام «فصل الخطاب فى عدم تحریف کتاب رب الأرباب»، که با عنوان «[[قرآن هرگز تحریف نشده]]»، ترجمه شده است. | |
| − | در | + | ۶- رساله اى در صبح و شفق و تحقیق در صبح صادق و کاذب و بیان طایفه اى از [[آیه|آیات]] و روایات در این موضوع. |
| − | + | ۷- تصحیح و اعراب [[اصول کافی|اصول کافى]] ثقة الاسلام [[شیخ کلینی|شیخ کلینى]] که در دو جلد طبع شده است. | |
| − | + | ۸- اضبط المقال فى ضبط اسماء الرجال، رساله اى در ضبط اسماء روات [[حدیث|احادیث]] که در آخر جلد اول [[الکافی (کتاب)|کافى]] بطبع رسیده است. | |
| − | + | ۹- تصحیح خلاصه [[منهج الصادقين فى الزام المخالفين (کتاب)|منهج الصادقین]] در [[تفسیر قرآن|تفسیر قرآن]] تألیف [[ملا فتح الله کاشانی|ملافتح اللّه کاشانى]]. | |
| − | در | + | ۱۰- رساله اى در [[قرائت حفص از عاصم|قرائت حفص بن سلیمان]] و ابوبکر بن عیاش، راویان عاصم ابن ابى النجود بهدلة که در آخر تفسیر «[[منهج الصادقين فى الزام المخالفين (کتاب)|منهج الصادقین]]» مذکور بطبع رسیده است. |
| − | + | ۱۱- تصحیح «الخزائن» [[ملا احمد نراقی|ملا احمد نراقى]] با مقدمه و حواشى و تعلیقات اینجانب به عربى و فارسى. | |
| − | + | ۱۲- تصحیح کلیله و دمنه فارسى بقلم ابوالمعالى نصراللّه منشى با مقدمه و حواشى و مآخذ اشعار و امثال و ترجمه دو باب آخر آن بفارسى بقلم اینجانب. | |
| − | + | ۱۳- [[انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه]]. | |
| − | + | ۱۴- خلاصه رساله «انسان کامل از نظر نهج البلاغه». این دو رساله بمناسبت هزاره [[نهج البلاغة|نهج البلاغه]] بساحت مبارک اهل ولایت آن بنیاد خیر نهاد اهدا شد و بطبع رسید. | |
| − | + | ۱۵- تصحیح [[نصاب الصبیان (کتاب)|نصاب الصبیان]] با مقدمه و تحشیه آن، مزین به [[تقریظ]] مرحوم استاد [[علامه شعرانى]]. | |
| − | در | + | ۱۶- دروس معرفة الوقت و القبله، به عربى. در این کتاب جمیع مسائل وقت و [[قبله]] و هلال را بصورت چندین درس بر مبناى ریاضى بوجوه و طرق عدیده آورده ایم و بسیارى از آیات و روایات درباره آنها را شرح کرده ایم و به اقوال کتب فقهیه متعرض شده ایم و آنچه را که احتیاج بشرح داشت بیان کرده ایم و بر آنچه که نظر داشته ایم نظر داده ایم و مباحث متفنّنه بسیارى در آن کتاب آورده ایم که هر درس آن خود رساله اى جداگانه است. |
| − | + | ۱۷- شرح زیج بهادرى به فارسى. | |
| − | + | ۱۸- تعلیقات بر «[[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار]]» [[ملاصدرا|صدر المتالهین]] بخصوص از اول جواهر و اعراض تا آخر آن بتفصیل. | |
| − | + | ۱۹- تعلیقات بر اول تا آخر شرح [[خواجه نصیرالدین طوسی|خواجه طوسى]] بر حکمت اشارات [[ابن سینا]]. و بتصحیح کامل آن از روى چندین نسخه شرح اشارات که در اثناى سه دوره تدریس آن بتمام و کمال تاکنون اشتغال داشتم، توفیق یافتم. | |
| − | + | ۲۰- تعلیقات بر دوره منطق [[شرح منظومه سبزواری (کتاب)|منظومه متأله سبزوارى]]. | |
| − | و | + | ۲۱- رساله اى در مناسک حج و پاره اى از مسائل فقهیه در موضوعات عدیده. |
| − | + | ۲۲- تعلیقات بر هشت باب معانى شرح [[مطول (کتاب)|مطوّل]] [[مسعود بن عمر تفتازانی]]. | |
| − | + | ۲۳- شرح فصوص [[ابو نصر فارابی|فارابى]] یک دوره کامل آن بفارسى. | |
| − | + | ۲۴- رساله اى در تجرد نفس ناطقه، که در اثبات این مدّعى تاکنون بیش از هفتاد دلیل از کتب پیشینیان نقل کرده ایم و به ذکر آیات و روایات و مطالب مفید بسیار در این باب تبرّک جسته ایم. | |
| − | + | ۲۵- رساله اى در توقیفیت اسماء. | |
| − | + | ۲۶- رساله اى در ردّ [[جبر]] و [[تفویض]] و اثبات [[امر بین الامرین]] بر مبناى [[حکمت متعالیه]]. | |
| − | + | ۲۷- رساله اى در مراتب و درجات [[قرآن|قرآن مجید]]. | |
| − | + | ۲۸- دیوان اشعارم که ابتداى آن مزین به [[تقریظ]] استاد حکیم [[میرزا مهدی الهی قمشه ای|میرزا مهدى الهى قمشه اى]] -قدّس سرّه- بخطّ خود آنجناب است. | |
| − | + | ۲۹- تعلیقات و حواشى بر دوره اصول اقلیدس و شرح صدور آن بتحریر خواجه طوسى. در تصحیح این کتاب از روى چندین [[نسخه خطی|نسخه خطّى]]، که سه دوره بتدریس آن در [[حوزه علميه قم|حوزه علمیه قم]] توفیق یافته ام، زحمت بسیار کشیده ام. | |
| − | + | ۳۰- تعلیقات و حواشى بر اکرمانالاؤوس بتحریر خواجه طوسى، از آغاز تا انجام آن بتفصیل که خود بمنزله شرحى بر آنست. این کتاب در مثلثات کروى و بخصوص در شکل قطاع کرّى (شکل مانالاوس) بحث کرده است. و در ترتیب کلاسیکى ریاضیات باصطلاح دانشمندان ریاضى ما از متوسطات است. این کتاب گرانقدر را در مدّت سه سال تحصیلى در حوزه علمیه قم یکدوره تدریس و آنرا از روى چندین نسخه خطى تصحیح کامل نموده ایم و در تعلیق و تحشیه آن بسیار زحمت کشیده ایم و در اینکار اثرى قیم بجا گذاشته ایم. | |
| − | + | ۳۱- تعلیقات بر اکرثاوذوسیوس، از بدو تا ختم آن. | |
| − | + | ۳۲- تعلیقات بر مساکن، از اول تا آخر آن. | |
| − | + | ۳۳- رساله اى در میل کلّى و مسائل متعدد هندسى و نجومى که در اقبال و ادبار معدل النهار و منطقة البروج در بیان بعض از آیات [[قرآن|قرآنى]] بحث کرده ایم. | |
| − | و | + | ۳۴- رساله اى در علم اوفاق، که بیش از هفتاد درس است و بصورت دروس تنظیم شده است. |
| − | + | ۳۵- رساله اى در ظلّ (تانژانت). | |
| − | در | + | ۳۶- رساله اى در تفسیر «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ». |
| − | + | ۳۷- رساله اى در سیر و سلوک. | |
| − | + | ۳۸- الهى نامه. | |
| − | + | ۳۹- کتابى در نکات علمیه به نام هزار و یک نکته. | |
| − | + | ۴۰- رساله اى در تکسیر دائره و بیان نسبت محیط به قطر دائره یعنى بحث از پى. | |
| − | شرح | + | ۴۱- رساله اى در تحصیل بعد بین المرکزین که شرح مقاله اى از مجسطى بطلیموس است. |
| − | + | ۴۲- دروس معرفت نفس بفارسى که تاکنون در حدود یکصد و پنجاه و پنج درس نوشته شده است. | |
| − | + | ۴۳- رساله اى مفصل و مبسوط در اتحاد عقل و عاقل و معقول. | |
| − | + | ۴۴- رساله اى در مُثُل (مثل افلاطونى) و عالم مثال و مثل معلقه. | |
| − | + | ۴۵- وجیزه اى در تجدد امثال عارف و حرکت جوهرى حکیم. | |
| − | + | ۴۶- تعلیقات بر آغاز تا انجام «تحفة الأجلّة فى معرفة القبلة»، تالیف مرحوم [[سردار کابلی|سردار کابلى]]. | |
| − | + | ۴۷- رساله اى در تضاد. | |
| − | + | ۴۸- رساله اى در علم. | |
| − | + | ۴۹- رساله اى در جعل. | |
| − | شرح | + | ۵۰- تعلیقات بر شرح قیصرى بر «[[فصوص الحکم ابن عربی (کتاب)|فصوص]]» [[محیی الدین ابن عربی|محیى الدین عربى]]. |
| − | + | ۵۱- تعلیقات بر قبله ملا مظفر. | |
| − | + | ۵۲- مآخذ و مصادر [[نهج البلاغه]] و استدراکات بر آن. | |
| − | + | ۵۳- تعلیقات بر شرح [[علامه حلی|علامه حلى]] بر [[تجرید الاعتقاد (کتاب)|تجرید]] خواجه طوسى قدس سرّهما. | |
| − | + | ۵۴- رساله اى به نام مفاتیح المخازن که در حقیقت تکمله مقدمات دوازدهگانه علامه قیصرى بر شرح [[فصوص الحکم ابن عربی (کتاب)|فصوص]] [[ابن عربی|شیخ اکبر]] است. | |
| − | + | ۵۵- شرح فصوص [[ابن عربی|محیى الدین]] بفارسى یک دوره کامل آن. | |
| − | + | ۵۶- رساله انه الحق. | |
| − | + | ۵۷- نهج الولایه. | |
| − | + | ۵۸- دروس اتحاد عاقل بمعقول. | |
| − | + | ۵۹- وحدت از دیدگاه عارف و حکیم. | |
| − | + | ۶۰- سى فصل در معرفت وقت و [[قبله]]. | |
| − | + | ۶۱- شرح باب توحید حدیقه [[سنائی|سنائى غزنوى]]، و شرح ابیاتى از [[غزل|غزلیات]] خواجه [[حافظ شیرازی|حافظ]]، و حواشى بر شرح نیشابورى بر مجسطى و رسائل و جزوات و تعلیقات دیگر. | |
| − | + | ==از منظر عالمان== | |
| − | کتاب | + | *آیت الله [[علامه شعرانی|میرزا ابوالحسن شعرانى]] استاد علامه حسن زاده ضمن تأیید مقام علمى و فقهى ایشان، مى نویسد: «مولانا الاجلّ الموفق نجم الدین و نور الصبایه و مصباح العلم و شمس الهدایه شیخ حسن آملى معروف به حسن زاده در علم [[قرآن]]: لفظ و معنایش، باطن و ظاهرش، قرائت و کتابتش و دیگر امور متعلق به آن بر اقران خویش فائق و در تتبع احادیث و علوم ادبى مورد نیاز در آن بر غیر خویش برتر گشته است. کلمات کتاب شریف [[الکافی (کتاب)|کافى]] را ضبط کرده و آن را به نحوه شگفت آور اعراب گذارى کرده است. در علم نجوم و [[ریاضی|ریاضیات]] وابسته ید طولایى دارد و در استخراج افلاک و کسوفین داراى مهارت است. او در علوم شرعیه عقلیه و نقلیه سوارکار ماهر میدان مسابقه است. من او را بر استنباط فروع از اصول توانا دیدم و به او [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] دادم روایاتى که نقل آن براى من صحیح است، از من روایت نماید.»<ref>فرهیختگان تمدن شیعه به نقل از در آسمان معرفت، ص ۴۳۰.</ref> |
| + | *[[علامه طباطبایی]] در تجلیل از شاگردش می فرماید: «راهی که حسنزاده پیش گرفته است، خاک آن توتیای چشم من است.» و نیز به مناسبت دیگری فرمودهاند: «شخصیت آقای حسنزاده را جز [[امام زمان]] (عجّل الله تعالی فرجه)، کسی بدان پی نبرده است». | ||
| + | *عارف نامدار آیت الله [[سید رضا بهاءالدینی|سیّد رضا بهاء الدینی]] درباره علامه حسن زاده می فرمایند: «افرادی که از نظر علمی پشتکار دارند، توانسته اند از حوزه خوب استفاده کنند و در کنار آن به خودسازی و [[تهذیب نفس]] رسیده اند. خدمت اینان ارزش دارد و امید [[اسلام]] هستند. بنده زمانی بود که به خاطر مسائلی که پیش آمد، از حوزه و طلاب ناامید شدم و لیکن چشمم که به آقای حسن زاده آملی افتاد به کلّی از نظر خود برگشتم و امیدوار شدم.» | ||
| + | *استاد صمدی آملی از شاگردان علامه و نویسنده کتاب «شرح دفتر دل» در مقدمه آن کتاب می فرماید: این صحیفه ای است مسمی به شرح دفتر دل که شرح و تفسیر وجیزه نوریه و عرشی دفتر دل شیخ عارف، کامل مکمل، واصل به مقام منیع قرب فریضه، حضرت راقی به قله های معارف الهی، و نائل به قله بلند و رفیع اجتهاد در علوم عقلیه و نقلیه، صاحب علم و عمل، و طود عظیم تحقیق و تفکیر، حبر فاخر و بحر زاخر و عَلم علم، عارف مکاشف ربانی، فقیه صمدانی، عالم به ریاضیات عالیه از هیئت و حساب و هندسه، عالم به علوم غربیه و متحقق به حقائق الهیه و اسرار سبحانیه، مفسر تفسیر انفسی قرآن فرقان، استاد اکبر، معلم اخلاق، مراقب ادب مع الله، و مکمل نفوس شیقه الی الکمال آیة الله العظمی حضرت علامه ذوالفنون جناب حسن زاده آملی (روحی فداه) که حقیقت علم را از کوثر ولایت عظمای الهی، یعنی از دهان مطهر و منبع آب حیات انسانی، ثامن الحجج حضرت ولی الله الاعظم [[امام رضا|علی بن موسی الرضا]] علیهماالسلام چشیده است.<ref>شرح دفتر دل، داوود صمدی آملی، مقدمه.</ref> | ||
| − | + | ==توصیههای اخلاقی== | |
| − | + | '''دهان روح و تن:''' | |
| − | + | [[انسان]] دو دهان دارد: یکى گوش که دهان [[روح]] او است و دیگر دهان که دهان تن او است. این دو دهان خیلى محترم اند. انسان باید خیلى مواظب آن ها باشد. یعنى باید صادرات و واردات این دهانها را خیلى مراقب باشد. آن هایى که هرزه خوراک مى شوند، هرزه کار مى گردند. کسانى که هرزه شنو مى شوند، هرزه گو مى گردند. وقتى واردات انسان هرزه شد، صادرات او هم هرزه و پلید و کثیف مى شود. یعنى قلم او هرزه و نوشته هایش زهرآگین خواهد بود. حضرت وصى، [[امیرالمومنین|امیرالمؤمنین]] علیه السلام فرمود: «عمل نبات است و هیچ نبات از آب بى نیاز نیست و آب ها گوناگون اند. هر آبى که پاک است، آن نبات هم پاک و میوه اش شیرین خواهد بود؛ و هر آبى که پلید است، آن نبات هم پلید و میوه او تلخ است.» خود عمل، حاکى است که از چه آبى روییده شده است. | |
| − | + | '''وقت اندک و کار بسیار:''' | |
| − | در | + | بدان که باید تخم و ریشه سعادت را در این نشأة، در مزرعه دلت بکارى و غرس کنى. این جا را دریاب، این جا جاى تجارت و کسب و کار است; و وقت هم خیلى کم است. وقت خیلى کم است و ابد در پیش داریم. این جمله را از امیرالمؤمنین علیه السلام عرض کنم، فرمود: «ردوهم ورود الهیم العطاش»; یعنى شتران تشنه را مى بینید که وقتى چشمشان به نهر آب افتاد چگونه مى کوشند و مى شتابند و از یکدیگر سبقت مى گیرند که خودشان را به نهر آب برسانند، شما هم با [[قرآن]] و [[عترت]] پیغمبر و جوامع روایى که گنج هاى رحمان اند این چنین باشید. بیایید به سوى این منبع آب حیات که قرآن و عترت است. وقت خیلى کم است و ما خیلى کار داریم. امروز و فردا نکنید. [[امام صادق علیه السلام|امام صادق]] علیه السلام فرمود: «اگر پرده برداشته شود و شما آن سوى را ببینید، خواهید دید اکثر مردم به علت تسویف، به کیفر اعمال بد این جاى خودشان مبتلا شده اند.» تسویف یعنى سوف سوف کردن، یعنى امروز و فردا کردن، بهار و تابستان کردن، امسال و سال دیگر کردن. وقت نیست، و باید به جد بکوشیم تا خودمان را درست بسازیم. |
| − | + | ==تشرف علامه خدمت امام رضا علیهالسلام== | |
| − | + | علامه حسنزاده خود در این رابطه مى فرمایند: در عنفوان جوانى و آغاز درس زندگانى که در [[مسجدجامع|مسجد جامع]] آمل سرگرم بصرف ایام در اسم و فعل و حرف بودم، و محو در فرا گرفتن [[صرف]] و [[نحو]]، در سحرخیزى و [[تهجد|تهجّد]]، عزمى راسخ و ارادتى ثابت داشتم؛ در رؤیاى مبارک سحرى به ارض اقدس رضوى تشرف حاصل کردم و بزیارت جمال دلآراى ولى اللّه اعظم ثامن الحجج [[امام رضا علیه السلام|على بن موسى الرضا]] -علیه و على آبائه و ابنائه آلاف التحیة و الثنا- نائل شدم. | |
| − | و | + | در آن لیله مبارکه قبل از آنکه بحضور باهر النور امام -علیه السلام- مشرف شوم مرا به مسجدى بردند که در آن مزار حبیبى از احبّاء اللّه بود و به من فرمودند در کنار این تربت دو [[رکعت]] [[نماز]] حاجت بخوان و حاجت بخواه که برآورده است، من از روى عشق و علاقه مفرطى که به [[علم]] داشتم نماز خواندم و از خداوند سبحان علم خواستم. |
| − | + | سپس به پیشگاه والاى [[امام رضا|امام هشتم]] سلطان دین رضا -روحى لتربته الفداء، و خاک درش تاج سرم- رسیدم و عرض ادب نمودم بدون اینکه سخنى بگویم امام که آگاه به سرّ من بود و اشتیاق و التهاب و تشنگى مرا براى تحصیل آب حیات علم مى دانست فرمود نزدیک بیا، نزدیک رفتم و چشم به روى امام گشودم، دیدم با دهانش آب دهانش را جمع کرد و بر لب آورد و بمن اشارت فرمود که بنوش، امام خم شد و من زبانم را درآوردم و با تمام حرص و ولع که خواستم لبهاى امام را بخورم، از کوثر دهانش آن آب حیات را نوشیدم و در همان حال به قلبم خطور کرد که امیر المؤمنین [[امام علی علیه السلام|على]] -علیه السلام- فرمود: [[پیامبر اسلام|پیغمبر اکرم]](ص) آب دهانش را به لبش آورد و من آنرا بخوردم که هزار در علم و از هر درى هزار در دیگرى به روى من گشوده شد. | |
| − | + | پس از آن امام -علیه السلام- [[طی الأرض|طىّ الارض]] را عملا به من بنمود، که از آن خواب نوشین شیرین که از هزاران سال بیدارى من بهتر بود، بدر آمدم. به آن نوید سحرگاهى امیدوارم که روزى بگفتار [[حافظ شیرازی|حافظ]] شیرین سخن بترنّم آیم که: | |
| − | + | دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند * واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند | |
| − | + | چه مبارک سحرى بود و چه فرخنده شبى * آن شب قدر که این تازه براتم دادند | |
| − | + | ==وفات== | |
| − | + | مرحوم علامه حسن زاده آملی، سرانجام پس از عمری مجاهدت در راه ترویج معارف الهیه، در ۳ مهر ۱۴۰۰ شمسی (مصادف با ۱۸ [[صفر]] ۱۴۴۳ق) در شهر آمل درگذشت. پیکر ایشان پس از اقامه [[نماز میت|نماز]] به امامت مقام معظم رهبری [[سید علی حسینی خامنه ای|آیتالله خامنهای]] و [[تشییع]] باشکوه دهها هزار نفری مردم مردم آمل، در روستای ایرا بخش لاریجان شهرستان آمل در آرامگاهی که در یکی از اتاقهای خانهاش برای همسرش درست کرده بود، به خاک سپرده شد. | |
| − | + | ==پانویس== | |
| − | + | {{پانویس}} | |
| − | + | ==منابع== | |
| − | + | *[[نرم افزار مجموعه آثار علامه حسن زاده آملی]]، بخش شخصیت شناسی، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی. | |
| − | + | *شرح دفتر دل، داوود صمدی آملی. | |
| − | + | *[http://ghaziyunesieh.blogfa.com/post-52.aspx وبلاگ عرفان علامه قاضی]. | |
| − | + | ==آرشیو عکس و تصویر== | |
| − | + | <gallery mode="packed" heights="170"> | |
| − | + | پرونده:علامه حسن (1).jpg|حسن حسن زاده آملی در نوجوانی | |
| − | + | پرونده:حسن زاده01.jpg|alt=علامه حسن زاده و آیت الله جوادی آملی در جوانی|از راست: عبدالله جوادی آملی، جلالالدین غروی، جونی برهانی، حسن حسن زاده آملی (خرداد 1327 ش) | |
| − | + | پرونده:حسن زاده (2).jpg|حسن حسن زاده آملی | |
| − | + | پرونده:حسن زاده (4).jpg|حسن حسن زاده آملی (سال 1345 ش) | |
| − | + | پرونده:حسن زاده0.jpg|از راست تکیه به دیوار: [[میرزا هاشم آملی|هاشم اردشیر لاریجانی]] (میرزا هاشم آملی)، [[عبدالله جوادی آملی]]، حسن حسن زاده آملی و [[آیت الله محمدفاضل لنکرانی|محمد موحدی]] (فاضل لنکرانی) | |
| − | + | پرونده:علامه حسن (2).jpg|حسن حسن زاده آملی و [[سید عبدالکریم رضوی کشمیری]] | |
| − | + | پرونده:حسن زاده.jpg|alt=علامه حسن زاده و آیت الله جوادی آملی کنار پیکر علامه طباطبایی|1. عبدالله جوادی آملی، 2. حسن حسن زاده آملی و 3. محمد صادقی تهرانی نزد پیکر [[علامه طباطبايى|سید محمدحسین طباطبایی]] | |
| − | + | پرونده:حسن زاده (9).jpg|حسن حسن زاده آملی | |
| − | + | پرونده:حسن زاده (6).jpg|حسن حسن زاده آملی در لباس احرام | |
| − | + | پرونده:جعفر سبحانی (99).jpg|1. حسن حسن زاده آملی، 2. علی رجبی دوانی، 3. [[جعفر سبحانی]]، 4. داود الهامی و 5. حسن ممدوحی | |
| − | + | پرونده:شاهرودی (7).jpg|alt=علامه حسن زاده و آیت الله هاشمی شاهرودی|حسن حسن زاده آملی و [[سید محمود هاشمی شاهرودی]] | |
| − | == | + | پرونده:حسن زاده00.jpg|حسن حسن زاده آملی در منزل |
| − | + | پرونده:علامه حسن (3).jpg|از راست: مهدی سمندری و حسن حسن زاده آملی | |
| − | + | پرونده:حسن زاده (1).jpg|حسن حسن زاده آملی در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها | |
| − | + | پرونده:محمد فاضل لنكرانی (15).jpg|از راست: [[اسماعیل صالحی مازندرانی]]، عبدالله جوادی آملی، حسن حسن زاده آملی، محمد موحدی (فاضل لنکرانی) | |
| − | + | پرونده:خامنه (16).jpg|alt=عیادت رهبری از علامه حسن زاده|دیدار سید علی حسینی خامنه ای از حسن حسن زاده آملی در بیمارستان | |
| − | + | پرونده:حسن زاده (11).jpg|حسن حسن زاده آملی | |
| − | + | پرونده:علامه00 (3).jpg|تشییع پیکر حسن حسن زاده آملی در روستای ایرا | |
| − | + | پرونده:علامه00 (2).jpg|قبر حسن حسن زاده آملی در کنار همسرشان | |
| − | + | پرونده:علامه00 (1).jpg|نمای بیرونی مدفن حسن حسن زاده آملی در روستای ایرا | |
| − | + | </gallery> | |
| − | + | [[رده:علمای معاصر|حسن زاده آملی،حسن]][[رده:علماء شیعه]] | |
| − | + | [[رده:فیلسوفان|حسن زاده آملی،حسن]] | |
| − | + | [[رده:عارفان|حسن زاده آملی،حسن]] | |
| − | + | [[رده:فقیهان|حسن زاده آملی،حسن]] | |
| − | + | [[رده:منجمان|حسن زاده آملی،حسن]] | |
| − | + | [[رده:ریاضیدانان|حسن زاده آملی،حسن]] | |
| − | + | [[رده:شعرای پارسی گوی معاصر]] | |
| − | [[رده:علمای معاصر]] | + | [[رده: مقاله های مهم]] |
| − | [[رده:فیلسوفان]] | + | {{سنجش کیفی |
| − | [[رده:عارفان]] | + | |سنجش=شده |
| − | [[رده:فقیهان]] | + | |شناسه= خوب |
| − | [[رده:منجمان]] | + | |عنوان بندی مناسب= خوب |
| − | [[رده:ریاضیدانان]] | + | |کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب |
| − | [[رده: | + | |رعایت سطح مخاطب عام= خوب |
| − | [[رده: | + | |رعایت ادبیات دانشنامه ای= متوسط |
| + | |جامعیت= خوب | ||
| + | |رعایت اختصار= خوب | ||
| + | |سیر منطقی= خوب | ||
| + | |کیفیت پژوهش= خوب | ||
| + | |رده= دارد | ||
| + | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۵۱
«علامه حسن حسنزاده آملی» (۱۳۰۷-۱۴۰۰ ش)، عارف، فیلسوف، حکیم، فقیه و ادیب معاصر شیعه و از شاگردان علامه شعرانی و علامه طباطبایى بود. ایشان در ریاضی، هیئت، ادبیات، شعر، طب و علوم غریبه تسلط و تبحر داشت و ملقب به «علامه ذوالفنون» بود. علامه حسنزاده سالها در حوزه علمیه قم به تدریس آثار فلسفی و عرفانی و ریاضیات و هیئت پرداخت و تألیفات ارزشمندی در این علوم از خود به یادگار گذاشت.
 | |
| نام کامل | حسن حسنزاده آملی |
| زادروز | ۱۳۰۷ شمسی |
| زادگاه | آمل |
| وفات | ۱۴۰۰ شمسی |
| مدفن | آمل |
|
| |
| اساتید |
علامه طباطبایی، علامه شعرانی، میرزا مهدی الهی قمشهای، شیخ محمدتقی آملی، سید ابوالحسن رفیعی قزوینی... |
| شاگردان |
داوود صمدی آملی، مهدی شبزندهدار، سید محمدرضا مدرسی یزدی، اسماعیل منصوری لاریجانی، حسن رمضانی، رضا ولایی،... |
| آثار |
تکمله منهاج البراعه، الهى نامه، انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه، نهج الولایه، وحدت از دیدگاه عارف و حکیم، تعلیقات بر اسفار، فصل الخطاب فی عدم تحریف کتاب ربالارباب،... |
محتویات
زندگینامه
حسن حسن زاده آملی در اواخر سال ۱۳۰۷ شمسی در لاریجان آمل متولد شد. در حالی که شش ساله بود، به مکتبخانه خدمت یک معلم روحانی شرفیاب شد، تا اینکه در خردسالی تمام قرآن را به خوبی یاد گرفت.
تحصیلات و استادان
علامه حسن زاده در سال ۱۳۲۳ شمسی تحصیلات کتب ابتدائیه را در مدرسه روحانی (حوزه علمیه) که در میان طلّاب علوم دینیّه معمول و متداول است، از نصاب الصبیان و رساله عملیه فارسی آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی (چون ایشان مرجع علی الاطلاق در آن زمان بودند) و کلیات سعدی، گلستان سعدی و جامع المقدمات و شرح الفیه سیوطی و حاشیه ملا عبدالله بر تهذیب منطق و شرح جامی بر کافیه نحو و شمسیه در منطق و شرح نظام در صرف، مطوّل در معانی و بیان و بدیع و معالم در اصول، تبصره در فقه و قوانین در اصول تا مبحث عام و خاص را، در آمل از محضر مبارک روحانیین آن شهر از جمله: محمد آقا غروی و آقا عزیزالله طبرسی و آقا شیخ احمد اعتمادی و آقا عبدالله اشراقی و آقا ابوالقاسم رجائی و ...، فرا گرفتند و نیز از آیت الله عزیزالله طبرسی تعلیم خط می گرفتند. او خود در آمل چند کتاب مقدماتی را تدریس می کردند.
مهاجرت به تهران:
ایشان در شهریور ۱۳۲۹ هجری شمسی به تهران آمدند و چند سالی در مدرسه حاج ابوالفتح به سر بردند و باقی کتب شرح لمعه و قوانین تا آخر جلدین آنرا در محضر شریف مرحوم آیت الله آقا سید احمد لواسانی درس خواندند.
و بعد از آن چندین سال در مدرسه مروی به سر بردند و به ارشاد جناب آیت الله شیخ محمدتقی آملی به محضر مبارک علامه میرزا ابوالحسن شعرانی رسیدند و آن بزرگوار چون پدری مهربان، سالیانی دراز در کنف عنایتش، همّ خویش را به تربیت و تعلیم ایشان مصروف داشت -به مدت ۱۳ سال- و از فنونی چند دری بروی ایشان گشود:
- از علوم منقول: تمام مکاسب و رسائل شیخ انصاری (قدس سره) و جلدین کفایه آخوند خراسانی (قدس سره) و پس از آن کتاب طهارت و کتابهای صلوة و خمس و زکات و حج و ارث جواهر را به صورت درس فقه خارج استدلالی محققانه، تا اینکه مطمئن شد و باور نمود که بر استنباط فروع از اصول تواناست و به قوه اجتهاد رسیده است.
- از معقول: اکثر شرح خواجه طوسی (قدس سره) بر اشارات ابن سینا (قدس سره) و اکثر اسفار ملاصدرا (قدس سره) و کتاب نفس و حیوان و نبات و تشریح شفای شیخ الرئیس که از کتاب نفس تا آخر طبیعیات شفاء است.
- از تفسیر: تمام دوره تفسیر مجمع البیان طبرسی از بدو تا ختم آن.
- از کتب قرائت و تجوید: شرح شاطبیه به نام «شراج المبتدی و تذکار المقری المنتهی» که شرح علامه شیخ علی بن قاصح عذری بر قصیده لامیه منظومه علامه شیخ قاسم بن فیره رعینی شاطبی در علم قرائات است. این قصیده ۱۳۷۵ بیت دارد که قافیه همه ابیات فقط «لام» است. شرح شاطبیه (در علم قرائات و معرفت قاریان) از کتابهای درسی بود که در مراکز علمی خوانده می شد و استاد علامه شعرانی (قدس سره) آنرا پیش پدرش خوانده بود.
- از کتب ریاضی و نجوم: رساله فارسی ملاعلی قوشچی در علم هیئت، شرح قاضی زاده رومی بر «الملخّص الهیه» از مؤلفات محمّد بن محمود خوارزمی چغمینی معروف به «شرح چغمینی»، استدراک بر تشریح الافلاک شیخ بهایی تألیف علامه شعرانی، کتاب «الاصول» مشهور به اصول اقلیدس صوری به تحریر خواجه طوسی که حاوی پانزده مقاله در حساب و هندسه است که همه مسائلش به براهین ریاضی مبرهن است.
- شرح علامه خفری بر «تذکره فی الهیئه» اثر محقق طوسی در علم هیئت که شرحی استدلالی است بر مسائل هیئت. بعد از تعلّم شرح خفری بر تذکره به زیج بهادری که اتمّ و ادقّ و اجدّ زیجات است، پرداختند.
- تعلیم کتاب کبیر مجسطی تألیف بطلیموس قلوذی به تحریر طوسی در علم هیئت است و شریفترین مصنف در این علم است و نیز مقصد اسنی و مطلب اعلی و نهایة النهایات در درس هیئت استدلالی می باشد، همانگونه که شرح خفری یاد شده و اُکَر ثاوذسیوس و اُکَر مالاناوؤس و کتاب «الکرة المتحرکه» تألیف اوطوقوس به تحریر خواجه طوسی و رساله قسطابن لوقا در عمل به کره ذات الکرسی و نظایر این کتاب از متوسطات و اصول اقلیدس و کتابهای پایین تر از آن در حساب و هندسه و هیئت از بدایات در این رشته طبق مراتب درجاتی که نزد اهل هیئت معمول است می باشند.
- استخراج تقویم نجومی که چهار سال تعلیم آن در محضر علامه شعرانی طول کشید. استاد علامه حسن زاده به غوص در مسایل آن تا آنجا متبحر شدند که بر استخراج آن متمهّر گشتند و آنرا به طور کامل شرح کردند که هنوز چاپ نگشته است. از این زیج نه سال استخراج تقویم کردند که چاپ و منتشر شد.
- در عمل به آلات رصدی: اسطرلاب و ربع مجیّب به نحو کمال و معرفت آلاتی که در کتابهای یاد شده مذکور است.
- از کتب طبّ: قانونچه محمد بن محمود چغمینی، شرح الاسباب نفیس بن عوض بن حکیم طبیب، تشریح کلیات قانون شیخ الرئیس.
- در علم درایه و رجال: دوره کامل رساله استاد علامه شعرانی که تاکنون چاپ نگشته است و دوره کامل «جامع الرواة اردبیلی» علیه الرحمه.
- در حدیث و روایت: جامع وافی فیض کاشانی (رضوان الله تعالی علیه). پس از خواندن جامع وافی به انخراط در سلک روات دین و انسلاک در سلسله جمله احادیث صادره از اهل بیت عصمت و وحی مشرف گشته است که دستخط شریف علامه شعرانی در کتاب «در آسمان معرفت» ایشان آمده است.
در آن سنوات آیت الله میرزا ابوالحسن رفیعی قزوینی (قدس سره) از قزوین به تهران تشریف فرما شدند و اقامت فرمودند که به هدایت جناب استاد شعرانی به حضور شریفش تشرّف یافتند و حدود ۵ سال در محضر مبارکش نیز به تحصیل علوم عقلی و نقلی و عرفانی از اسفار صدر اعظم فلاسفه و شرح علامه محمد بن حمزه مشهور به ابن فناری بر مصباح الانس صدر الدین قونوی و خارج فقه (طهارت و صلوه و اجاره از روی متن عروة الوثقی فقیه آقا سید محمد کاظم یزدی) و خارج اصول (از متن کفایه الاصول آخوند خراسانی) مشتغل بودند و به «فاضل آملی» از زبان مبارک ایشان وصف می شدند.
ایشان همچنین تمام حکمت منظومه حکیم سبزواری و مبحث نفس اسفار و حدود نصف شرح خواجه بر اشارات شیخ الرئیس را نزد آیت الله حکیم الهی قمشه ای تلمذ نمودند. و نیز در مجلس تفسیر قرآن آن جناب خوشه چین بودند که همه درسها بیش از ده سال در بیت شریف حکیم متأله الهی قمشه ای بعد از نماز مغرب و عشاء برگزار می شد.
و نیز مدتی مدید در تهران در درس خارج فروع فقهیه و اصول علامه جناب آیت الله شیخ محمدتقی آملی شرکت فرمودند.
و همچنین از اعاظمی که در تهران به ادراک محضرشان بهره مند بودند، جناب حکیم الهی و عارف صمدانی استاد محمدحسین فاضل تونی (رحمه الله تعالی علیه) است که قسمتی از طبیعیات شفا و شرح علامه قیصری بر فصوص شیخ اکبر محی الدین عربی را نزد ایشان تلمذ نمودند.
و قسمتی از طبیعیات شفا را در محضر مبارک جناب آیت الله میرزا احمد آشتیانی خوانده اند. و یکی از آن بزرگواران شیخ جلیل مفضال و خدوم علم و کمال و بارع در علوم عقلیه و نقلیه حاج شیخ علی محمد جولستانی (رحمه الله تعالی علیه) بود که در فراگیری «لئالی منتظمه» در منطق -تصنیف حاج ملاهادی سبزواری- پیش ایشان شاگردی نمودند.
مهاجرت به قم:
علامه حسن زاده در ۲۲ مهر ۱۳۴۲ شمسى به قصد اقامت در قم، تهران را ترک گفته و بعد از ورود به قم، تحصیل و تدریس معارف حقّه الهى و تعلیم فنون ریاضى را شروع کردند.
ایشان به مدت ۱۷ سال از محضر قدسی علامه طباطبائی بهره بردند و در خدمت ایشان کتابهای زیر را خواندند: کتاب «تمهید القواعد» صائن الدین علی بن ترکه، کتاب برهان منطق شفاء ابن سینا، جلد نهم اسفار صدرالمتألهین، کتاب توحید و معاد بحارالانوار مجلسی. علامه حسن زاده سوگند یاد کرده و می فرمایند: «به جانم سوگند مهمترین چیزی که در محضر شریف او جوهر عاقل را مبتهج می کرد، اصول علمیّه و امهّات عقلیه ای بود که القاء می فرمود و هر یک از آنها دری بود که درهای دیگری از آن گشوده می شد. به خداوند سوگند از محضر روحانی او علم و عمل فیضان می کرد؛ حتی سکوتش نطقی بود که هیمانی ملکوتی را حکایت می کرد.»
از جمله اساتید دیگر ایشان، زبده علمای عامل و عمده عرفای شامخ، سید محمدحسن الهی طباطبائی – برادر علامه سید محمدحسین طباطبائی – بود که در فنون علوم غریبه اوفاق، جفر، رمل علم حروف، علم عدد و... از محضرشان بهره مند گردیدند.
همچنین به مدت چهار سال یا بیشتر، جهت تعلم علوم ارثماطیقی در محضر گرانقدر عالم متقی، سید مهدی قاضی طباطبایی -فرزند سید علی قاضی تبریزی-، مشرف بوده اند. به فرمایش علامه حسن زاده: «ایشان در تعلیم من بذل جهد فرمود و او را بر من حقی است عظیم.»
و نیز سالیانى در قم به محضر مبارک تنى چند از آیات عظام در دروس فقه افتخار تشرف داشتند. خود مى فرمایند: «به خداوند سوگند قلم و زبان به اداى شکر محشار نیکى هایى که این مشایخ عظام در حقّ ما نموده اند وافى نیست؛ اگر چه علة العلل و مفیض على الاطلاق، الله ربّ العالمین است.»
تدریس و شاگردان
برخی از دروسی که استاد حسن زاده تدریس فرمودند، به شرح ذیل می باشد:
- تدریس چهار دوره اشارات با شرح خواجه که در هر دوره ای با تصحیح دقیق و تعلیقات و شرحی محققانه همراه بوده است.
- تدریس مصباح الانس به مدت هشت سال در حوزه علمیه قم.
- تدریس شرح فصوص الحکم قیصری چهار دوره که برای شاگردان املاء می فرمود و آنان می نوشتند.
- تدریس یک دوره کامل شفاء شیخ الرئیس که در ضمن تدریس از روی چندین نسخه تصحیح شده و تعلیقات و حواشی نمودند.
- تدریس چهار دوره تمهید القواعد در حوزه علمیه قم که هر دوره اش حدود چهار سال به طول انجامید.
- تدریس «اُکَر مانالاؤس» که مدت سه سال در حوزه علمیه قم بطول انجامید.
- تدریس دو کتاب «اُکَر ثاوذوسیوس و مساکن» به تحریر خواجه طوسی.
- تدریس اصول اقلیدس.
- تدریس دروس هیئت و دیگر رشته های ریاضی.
همچنین ایشان در مدت اقامت در تهران در طی سیزده سال یا بیشتر، همراه با اشتغال به تحصیل علوم از آن محاضر عالیه، طبق روش معهود و سیره جاریه بین علمای روحانی به تعلیم و تدریس در حوزه علمیه نیز اشتغال داشتند و کتابهای ذیل را تدریس فرمودند:
معالم الاصول، مطوّل تفتازانی، که شش دوره به تدریس آن توفیق داشت، کشف المراد در علم کلام، قوانین در اصول، شرح محقق طوسی بر اشارات شیخ رئیس در حکمت مشائیّه، شرح لمعه در فقه، لئالی منتظمه، جوهر نضید، حاشیه ملا عبدالله، شرح شمسیه در علم منطق، تشریح الافلاک شیخ بهایی، اصول اقلیدس و... .
از جمله شاگردان ایشان عبارتند از:
- رضا ولایی،
- مهدی شبزندهدار،
- سید محمدرضا مدرسی یزدی،
- اسماعیل منصوری لاریجانی،
- داوود صمدی آملی،
- حسن رمضانی،
- مهدی احدی،
- سید یدالله یزدان پناه،
- نورالله طبرسی،
- سید حسن شجاعی کیاسری،
- مهدی سمندری،
- دکتر محمود امامی نجفآبادی.
آثار و تألیفات
علامه حسن زاده آملى خود در این رابطه می گوید: براى اینکه نفس را مشغول باید داشت که حکما فرموده اند «نفس را مشغول بدار وگرنه او تو را مشغول مى کند»، تعلیقات و حواشى بر کتب درسى از معقول و منقول و رسائل و جزوات در موضوعات و فنون گوناگون نوشته ام:
۱- تکمله منهاج البراعه، شرح نهج البلاغة به عربى در پنج جلد، که تکمیل «منهاج البراعة فى شرح نهج البلاغة» میرزا حبیب اللّه خویى است و مقدمه آن بقلم استاد علامه، میرزا ابو الحسن شعرانى در تقریظ کتاب مزّین است.
۲- رساله اى در ولایت و امامت.
۳- رساله اى در رؤیت و عدم آن، بر مشرب حکمت و کلام.
۴- رساله اى در لقاء اللّه، بر منهل عرفان.
۵- رساله اى به نام «فصل الخطاب فى عدم تحریف کتاب رب الأرباب»، که با عنوان «قرآن هرگز تحریف نشده»، ترجمه شده است.
۶- رساله اى در صبح و شفق و تحقیق در صبح صادق و کاذب و بیان طایفه اى از آیات و روایات در این موضوع.
۷- تصحیح و اعراب اصول کافى ثقة الاسلام شیخ کلینى که در دو جلد طبع شده است.
۸- اضبط المقال فى ضبط اسماء الرجال، رساله اى در ضبط اسماء روات احادیث که در آخر جلد اول کافى بطبع رسیده است.
۹- تصحیح خلاصه منهج الصادقین در تفسیر قرآن تألیف ملافتح اللّه کاشانى.
۱۰- رساله اى در قرائت حفص بن سلیمان و ابوبکر بن عیاش، راویان عاصم ابن ابى النجود بهدلة که در آخر تفسیر «منهج الصادقین» مذکور بطبع رسیده است.
۱۱- تصحیح «الخزائن» ملا احمد نراقى با مقدمه و حواشى و تعلیقات اینجانب به عربى و فارسى.
۱۲- تصحیح کلیله و دمنه فارسى بقلم ابوالمعالى نصراللّه منشى با مقدمه و حواشى و مآخذ اشعار و امثال و ترجمه دو باب آخر آن بفارسى بقلم اینجانب.
۱۳- انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه.
۱۴- خلاصه رساله «انسان کامل از نظر نهج البلاغه». این دو رساله بمناسبت هزاره نهج البلاغه بساحت مبارک اهل ولایت آن بنیاد خیر نهاد اهدا شد و بطبع رسید.
۱۵- تصحیح نصاب الصبیان با مقدمه و تحشیه آن، مزین به تقریظ مرحوم استاد علامه شعرانى.
۱۶- دروس معرفة الوقت و القبله، به عربى. در این کتاب جمیع مسائل وقت و قبله و هلال را بصورت چندین درس بر مبناى ریاضى بوجوه و طرق عدیده آورده ایم و بسیارى از آیات و روایات درباره آنها را شرح کرده ایم و به اقوال کتب فقهیه متعرض شده ایم و آنچه را که احتیاج بشرح داشت بیان کرده ایم و بر آنچه که نظر داشته ایم نظر داده ایم و مباحث متفنّنه بسیارى در آن کتاب آورده ایم که هر درس آن خود رساله اى جداگانه است.
۱۷- شرح زیج بهادرى به فارسى.
۱۸- تعلیقات بر «اسفار» صدر المتالهین بخصوص از اول جواهر و اعراض تا آخر آن بتفصیل.
۱۹- تعلیقات بر اول تا آخر شرح خواجه طوسى بر حکمت اشارات ابن سینا. و بتصحیح کامل آن از روى چندین نسخه شرح اشارات که در اثناى سه دوره تدریس آن بتمام و کمال تاکنون اشتغال داشتم، توفیق یافتم.
۲۰- تعلیقات بر دوره منطق منظومه متأله سبزوارى.
۲۱- رساله اى در مناسک حج و پاره اى از مسائل فقهیه در موضوعات عدیده.
۲۲- تعلیقات بر هشت باب معانى شرح مطوّل مسعود بن عمر تفتازانی.
۲۳- شرح فصوص فارابى یک دوره کامل آن بفارسى.
۲۴- رساله اى در تجرد نفس ناطقه، که در اثبات این مدّعى تاکنون بیش از هفتاد دلیل از کتب پیشینیان نقل کرده ایم و به ذکر آیات و روایات و مطالب مفید بسیار در این باب تبرّک جسته ایم.
۲۵- رساله اى در توقیفیت اسماء.
۲۶- رساله اى در ردّ جبر و تفویض و اثبات امر بین الامرین بر مبناى حکمت متعالیه.
۲۷- رساله اى در مراتب و درجات قرآن مجید.
۲۸- دیوان اشعارم که ابتداى آن مزین به تقریظ استاد حکیم میرزا مهدى الهى قمشه اى -قدّس سرّه- بخطّ خود آنجناب است.
۲۹- تعلیقات و حواشى بر دوره اصول اقلیدس و شرح صدور آن بتحریر خواجه طوسى. در تصحیح این کتاب از روى چندین نسخه خطّى، که سه دوره بتدریس آن در حوزه علمیه قم توفیق یافته ام، زحمت بسیار کشیده ام.
۳۰- تعلیقات و حواشى بر اکرمانالاؤوس بتحریر خواجه طوسى، از آغاز تا انجام آن بتفصیل که خود بمنزله شرحى بر آنست. این کتاب در مثلثات کروى و بخصوص در شکل قطاع کرّى (شکل مانالاوس) بحث کرده است. و در ترتیب کلاسیکى ریاضیات باصطلاح دانشمندان ریاضى ما از متوسطات است. این کتاب گرانقدر را در مدّت سه سال تحصیلى در حوزه علمیه قم یکدوره تدریس و آنرا از روى چندین نسخه خطى تصحیح کامل نموده ایم و در تعلیق و تحشیه آن بسیار زحمت کشیده ایم و در اینکار اثرى قیم بجا گذاشته ایم.
۳۱- تعلیقات بر اکرثاوذوسیوس، از بدو تا ختم آن.
۳۲- تعلیقات بر مساکن، از اول تا آخر آن.
۳۳- رساله اى در میل کلّى و مسائل متعدد هندسى و نجومى که در اقبال و ادبار معدل النهار و منطقة البروج در بیان بعض از آیات قرآنى بحث کرده ایم.
۳۴- رساله اى در علم اوفاق، که بیش از هفتاد درس است و بصورت دروس تنظیم شده است.
۳۵- رساله اى در ظلّ (تانژانت).
۳۶- رساله اى در تفسیر «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ».
۳۷- رساله اى در سیر و سلوک.
۳۸- الهى نامه.
۳۹- کتابى در نکات علمیه به نام هزار و یک نکته.
۴۰- رساله اى در تکسیر دائره و بیان نسبت محیط به قطر دائره یعنى بحث از پى.
۴۱- رساله اى در تحصیل بعد بین المرکزین که شرح مقاله اى از مجسطى بطلیموس است.
۴۲- دروس معرفت نفس بفارسى که تاکنون در حدود یکصد و پنجاه و پنج درس نوشته شده است.
۴۳- رساله اى مفصل و مبسوط در اتحاد عقل و عاقل و معقول.
۴۴- رساله اى در مُثُل (مثل افلاطونى) و عالم مثال و مثل معلقه.
۴۵- وجیزه اى در تجدد امثال عارف و حرکت جوهرى حکیم.
۴۶- تعلیقات بر آغاز تا انجام «تحفة الأجلّة فى معرفة القبلة»، تالیف مرحوم سردار کابلى.
۴۷- رساله اى در تضاد.
۴۸- رساله اى در علم.
۴۹- رساله اى در جعل.
۵۰- تعلیقات بر شرح قیصرى بر «فصوص» محیى الدین عربى.
۵۱- تعلیقات بر قبله ملا مظفر.
۵۲- مآخذ و مصادر نهج البلاغه و استدراکات بر آن.
۵۳- تعلیقات بر شرح علامه حلى بر تجرید خواجه طوسى قدس سرّهما.
۵۴- رساله اى به نام مفاتیح المخازن که در حقیقت تکمله مقدمات دوازدهگانه علامه قیصرى بر شرح فصوص شیخ اکبر است.
۵۵- شرح فصوص محیى الدین بفارسى یک دوره کامل آن.
۵۶- رساله انه الحق.
۵۷- نهج الولایه.
۵۸- دروس اتحاد عاقل بمعقول.
۵۹- وحدت از دیدگاه عارف و حکیم.
۶۰- سى فصل در معرفت وقت و قبله.
۶۱- شرح باب توحید حدیقه سنائى غزنوى، و شرح ابیاتى از غزلیات خواجه حافظ، و حواشى بر شرح نیشابورى بر مجسطى و رسائل و جزوات و تعلیقات دیگر.
از منظر عالمان
- آیت الله میرزا ابوالحسن شعرانى استاد علامه حسن زاده ضمن تأیید مقام علمى و فقهى ایشان، مى نویسد: «مولانا الاجلّ الموفق نجم الدین و نور الصبایه و مصباح العلم و شمس الهدایه شیخ حسن آملى معروف به حسن زاده در علم قرآن: لفظ و معنایش، باطن و ظاهرش، قرائت و کتابتش و دیگر امور متعلق به آن بر اقران خویش فائق و در تتبع احادیث و علوم ادبى مورد نیاز در آن بر غیر خویش برتر گشته است. کلمات کتاب شریف کافى را ضبط کرده و آن را به نحوه شگفت آور اعراب گذارى کرده است. در علم نجوم و ریاضیات وابسته ید طولایى دارد و در استخراج افلاک و کسوفین داراى مهارت است. او در علوم شرعیه عقلیه و نقلیه سوارکار ماهر میدان مسابقه است. من او را بر استنباط فروع از اصول توانا دیدم و به او اجازه دادم روایاتى که نقل آن براى من صحیح است، از من روایت نماید.»[۱]
- علامه طباطبایی در تجلیل از شاگردش می فرماید: «راهی که حسنزاده پیش گرفته است، خاک آن توتیای چشم من است.» و نیز به مناسبت دیگری فرمودهاند: «شخصیت آقای حسنزاده را جز امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه)، کسی بدان پی نبرده است».
- عارف نامدار آیت الله سیّد رضا بهاء الدینی درباره علامه حسن زاده می فرمایند: «افرادی که از نظر علمی پشتکار دارند، توانسته اند از حوزه خوب استفاده کنند و در کنار آن به خودسازی و تهذیب نفس رسیده اند. خدمت اینان ارزش دارد و امید اسلام هستند. بنده زمانی بود که به خاطر مسائلی که پیش آمد، از حوزه و طلاب ناامید شدم و لیکن چشمم که به آقای حسن زاده آملی افتاد به کلّی از نظر خود برگشتم و امیدوار شدم.»
- استاد صمدی آملی از شاگردان علامه و نویسنده کتاب «شرح دفتر دل» در مقدمه آن کتاب می فرماید: این صحیفه ای است مسمی به شرح دفتر دل که شرح و تفسیر وجیزه نوریه و عرشی دفتر دل شیخ عارف، کامل مکمل، واصل به مقام منیع قرب فریضه، حضرت راقی به قله های معارف الهی، و نائل به قله بلند و رفیع اجتهاد در علوم عقلیه و نقلیه، صاحب علم و عمل، و طود عظیم تحقیق و تفکیر، حبر فاخر و بحر زاخر و عَلم علم، عارف مکاشف ربانی، فقیه صمدانی، عالم به ریاضیات عالیه از هیئت و حساب و هندسه، عالم به علوم غربیه و متحقق به حقائق الهیه و اسرار سبحانیه، مفسر تفسیر انفسی قرآن فرقان، استاد اکبر، معلم اخلاق، مراقب ادب مع الله، و مکمل نفوس شیقه الی الکمال آیة الله العظمی حضرت علامه ذوالفنون جناب حسن زاده آملی (روحی فداه) که حقیقت علم را از کوثر ولایت عظمای الهی، یعنی از دهان مطهر و منبع آب حیات انسانی، ثامن الحجج حضرت ولی الله الاعظم علی بن موسی الرضا علیهماالسلام چشیده است.[۲]
توصیههای اخلاقی
دهان روح و تن:
انسان دو دهان دارد: یکى گوش که دهان روح او است و دیگر دهان که دهان تن او است. این دو دهان خیلى محترم اند. انسان باید خیلى مواظب آن ها باشد. یعنى باید صادرات و واردات این دهانها را خیلى مراقب باشد. آن هایى که هرزه خوراک مى شوند، هرزه کار مى گردند. کسانى که هرزه شنو مى شوند، هرزه گو مى گردند. وقتى واردات انسان هرزه شد، صادرات او هم هرزه و پلید و کثیف مى شود. یعنى قلم او هرزه و نوشته هایش زهرآگین خواهد بود. حضرت وصى، امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «عمل نبات است و هیچ نبات از آب بى نیاز نیست و آب ها گوناگون اند. هر آبى که پاک است، آن نبات هم پاک و میوه اش شیرین خواهد بود؛ و هر آبى که پلید است، آن نبات هم پلید و میوه او تلخ است.» خود عمل، حاکى است که از چه آبى روییده شده است.
وقت اندک و کار بسیار:
بدان که باید تخم و ریشه سعادت را در این نشأة، در مزرعه دلت بکارى و غرس کنى. این جا را دریاب، این جا جاى تجارت و کسب و کار است; و وقت هم خیلى کم است. وقت خیلى کم است و ابد در پیش داریم. این جمله را از امیرالمؤمنین علیه السلام عرض کنم، فرمود: «ردوهم ورود الهیم العطاش»; یعنى شتران تشنه را مى بینید که وقتى چشمشان به نهر آب افتاد چگونه مى کوشند و مى شتابند و از یکدیگر سبقت مى گیرند که خودشان را به نهر آب برسانند، شما هم با قرآن و عترت پیغمبر و جوامع روایى که گنج هاى رحمان اند این چنین باشید. بیایید به سوى این منبع آب حیات که قرآن و عترت است. وقت خیلى کم است و ما خیلى کار داریم. امروز و فردا نکنید. امام صادق علیه السلام فرمود: «اگر پرده برداشته شود و شما آن سوى را ببینید، خواهید دید اکثر مردم به علت تسویف، به کیفر اعمال بد این جاى خودشان مبتلا شده اند.» تسویف یعنى سوف سوف کردن، یعنى امروز و فردا کردن، بهار و تابستان کردن، امسال و سال دیگر کردن. وقت نیست، و باید به جد بکوشیم تا خودمان را درست بسازیم.
تشرف علامه خدمت امام رضا علیهالسلام
علامه حسنزاده خود در این رابطه مى فرمایند: در عنفوان جوانى و آغاز درس زندگانى که در مسجد جامع آمل سرگرم بصرف ایام در اسم و فعل و حرف بودم، و محو در فرا گرفتن صرف و نحو، در سحرخیزى و تهجّد، عزمى راسخ و ارادتى ثابت داشتم؛ در رؤیاى مبارک سحرى به ارض اقدس رضوى تشرف حاصل کردم و بزیارت جمال دلآراى ولى اللّه اعظم ثامن الحجج على بن موسى الرضا -علیه و على آبائه و ابنائه آلاف التحیة و الثنا- نائل شدم.
در آن لیله مبارکه قبل از آنکه بحضور باهر النور امام -علیه السلام- مشرف شوم مرا به مسجدى بردند که در آن مزار حبیبى از احبّاء اللّه بود و به من فرمودند در کنار این تربت دو رکعت نماز حاجت بخوان و حاجت بخواه که برآورده است، من از روى عشق و علاقه مفرطى که به علم داشتم نماز خواندم و از خداوند سبحان علم خواستم.
سپس به پیشگاه والاى امام هشتم سلطان دین رضا -روحى لتربته الفداء، و خاک درش تاج سرم- رسیدم و عرض ادب نمودم بدون اینکه سخنى بگویم امام که آگاه به سرّ من بود و اشتیاق و التهاب و تشنگى مرا براى تحصیل آب حیات علم مى دانست فرمود نزدیک بیا، نزدیک رفتم و چشم به روى امام گشودم، دیدم با دهانش آب دهانش را جمع کرد و بر لب آورد و بمن اشارت فرمود که بنوش، امام خم شد و من زبانم را درآوردم و با تمام حرص و ولع که خواستم لبهاى امام را بخورم، از کوثر دهانش آن آب حیات را نوشیدم و در همان حال به قلبم خطور کرد که امیر المؤمنین على -علیه السلام- فرمود: پیغمبر اکرم(ص) آب دهانش را به لبش آورد و من آنرا بخوردم که هزار در علم و از هر درى هزار در دیگرى به روى من گشوده شد.
پس از آن امام -علیه السلام- طىّ الارض را عملا به من بنمود، که از آن خواب نوشین شیرین که از هزاران سال بیدارى من بهتر بود، بدر آمدم. به آن نوید سحرگاهى امیدوارم که روزى بگفتار حافظ شیرین سخن بترنّم آیم که:
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند * واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
چه مبارک سحرى بود و چه فرخنده شبى * آن شب قدر که این تازه براتم دادند
وفات
مرحوم علامه حسن زاده آملی، سرانجام پس از عمری مجاهدت در راه ترویج معارف الهیه، در ۳ مهر ۱۴۰۰ شمسی (مصادف با ۱۸ صفر ۱۴۴۳ق) در شهر آمل درگذشت. پیکر ایشان پس از اقامه نماز به امامت مقام معظم رهبری آیتالله خامنهای و تشییع باشکوه دهها هزار نفری مردم مردم آمل، در روستای ایرا بخش لاریجان شهرستان آمل در آرامگاهی که در یکی از اتاقهای خانهاش برای همسرش درست کرده بود، به خاک سپرده شد.
پانویس
منابع
- نرم افزار مجموعه آثار علامه حسن زاده آملی، بخش شخصیت شناسی، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
- شرح دفتر دل، داوود صمدی آملی.
- وبلاگ عرفان علامه قاضی.
آرشیو عکس و تصویر
حسن حسن زاده آملی در نوجوانی
از راست: عبدالله جوادی آملی، جلالالدین غروی، جونی برهانی، حسن حسن زاده آملی (خرداد 1327 ش)
حسن حسن زاده آملی
حسن حسن زاده آملی (سال 1345 ش)
از راست تکیه به دیوار: هاشم اردشیر لاریجانی (میرزا هاشم آملی)، عبدالله جوادی آملی، حسن حسن زاده آملی و محمد موحدی (فاضل لنکرانی)
حسن حسن زاده آملی و سید عبدالکریم رضوی کشمیری
1. عبدالله جوادی آملی، 2. حسن حسن زاده آملی و 3. محمد صادقی تهرانی نزد پیکر سید محمدحسین طباطبایی
حسن حسن زاده آملی
حسن حسن زاده آملی در لباس احرام
1. حسن حسن زاده آملی، 2. علی رجبی دوانی، 3. جعفر سبحانی، 4. داود الهامی و 5. حسن ممدوحی
حسن حسن زاده آملی و سید محمود هاشمی شاهرودی
حسن حسن زاده آملی در منزل
از راست: مهدی سمندری و حسن حسن زاده آملی
حسن حسن زاده آملی در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها
از راست: اسماعیل صالحی مازندرانی، عبدالله جوادی آملی، حسن حسن زاده آملی، محمد موحدی (فاضل لنکرانی)
دیدار سید علی حسینی خامنه ای از حسن حسن زاده آملی در بیمارستان
حسن حسن زاده آملی
تشییع پیکر حسن حسن زاده آملی در روستای ایرا
قبر حسن حسن زاده آملی در کنار همسرشان
نمای بیرونی مدفن حسن حسن زاده آملی در روستای ایرا
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
