مراح لبيد لكشف معنى القرآن المجيد (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «اين تفسير كه نام كامل آن« مراح لبيد لكشف معنى القرآن المجيد» است از تفاسير صو...» ایجاد کرد)
 
جز
 
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
اين تفسير كه نام كامل آن« مراح لبيد لكشف معنى القرآن المجيد» است از تفاسير صوفيه به شمار مى‌آيد كه مؤلف در نگارش آن بسيار از فتوحات مكيه محيى الدين بن عربى متأثر بوده است. به رغم ديگر آثار صوفيه، با رويكرد اشاره‌اى نگارش نيافته است، بلكه مؤلف در سراسر تفسير خود كه شامل تمامى سوره‌هاى قرآن است، به معناى ظاهرى مفردات و عبارات قرآنى پايبند است. موجز و در دو جلد، به زبان عربى نگارش يافته است.
+
{{مشخصات کتاب
  
اين تفسير با مقدمه‌اى مختصر در بيان اهداف و انگيزه تأليف اثر، آغاز شده و مباحث معمول علوم قرآنى را متعرض نگشته است، مصادر خود و كتب مورد استفاده را بيان مى‌دارد.
+
|عنوان=
  
==انگيزه نگارش تفسير==
+
|تصویر= [[پرونده:Marah labid.jpg|240px|وسط]]
  
مفسر در مقدمه مختصر خود در بيان انگيزه نگارش اين اثر مى‌نويسد: دوستان پيشنهاد نوشتن تفسيرى بر قرآن را، مى‌دادند، امّا در اين امر ترديد داشتم و خوف آن بود كه از مصاديق تفسير به رأى گردد، پس از مدتى به جهت اقتدا به علماى سلف در تدوين علم و به يادگار نهادن آن براى مردم، اقدام به نگاشتن تفسير نمودم.
+
|نویسنده= محمد بن عمر نووی
  
==منابع تفسير==
+
|موضوع= تفسیر اهل سنت
  
مفسر در مقدمه به عمده‌ترين منابع خود اشاره دارد كه از اين قرارند: فتوحات الهيه، مفاتيح الغيب، سراج منير، تنوير المقباس و تفسير ابى السعود. البته اضافه بر اين كتب، از منابع تفسيرى و روايى ديگرى بهره برده است كه محقق اين اثر در پاورقى آنها را ذكر مى‌نمايد. از جمله تفاسير: تفسير طبرى، قرطبى، در المنثور، سيوطى، ابن كثير، اسباب النزول واحدى، زادالمسير ابن جوزى و كتب روايى و غير آنها از قبيل: حلية الاولياء ابو نعيم، فتح البارى ابن حجر، كنز العمال، صحاح مسلم، احمد، نسائى، بخارى، ابن ماجه، ترمذى، معجم صغير طبرانى، مجمع الزوائد هيثمى، دلائل النبوة بيهقى، البداية و النهاية ابن كثير، تاريخ طبرى، تاريخ بغداد خطيب بغدادى، كشف الخفاء عجلونى، مشكاة المصابيح تبريزى، طبقات ابن سعد، اتحاف السادة المتقين زبيدى، تاريخ جرجانى سهمى، جمع الجوامع سيوطى، شرح السنة بغوى، مستدرك حاكم، الاسماء و الصفات بيهقى، المصنف ابن ابى شيبة، السنن الكبرى بيهقى و...
+
|زبان= عربی
  
==روش تفسير==
+
|تعداد جلد= 2
  
روش كلى نووى در اين اثر به اين شكل است كه، پس از ذكر نام سوره اطلاعات كلى درباره آن از قبيل، مكى، مدنى بودن، شماره آيات و تعداد كلمات، ارائه مى‌نمايد. آنگاه به شرح و بيان تك واژگان مى‌پردازد. سبك نگارش مؤلف آسان، قابل فهم و موجز است، وى در تطبيق آيات با مصاديق گاه به افراط مى‌گرايد و روايات و شأن نزولهاى غير متقن، بسيار در تفسيرش ديده مى‌شود. در نقل روايات، سند آنها را ذكر نكرده، اشاره‌اى به منبع آنها نيز ندارد، بين صحيح و ضعيف آنها تمييز قائل نمى‌شود، بدين جهت از نقل اسرائيليات و قصه‌هاى جعلى يهود اجتناب نمى‌ورزد. از آن جمله نقل قصه شرك همسر سليمان( ع) و جهل حضرت به آن و عدم تدبر ايشان در اداره حكومت، ذيل آيه 102 سوره بقره جلد 1 صفحه 35- 37.
+
|عنوان افزوده1= حاشیه نویس
مصنف در مواردى به مسائل حرفى كلمات قرآنى و اعراب و تركيب آنها در جملات مى‌پردازد مانند ج 1 صفحه 370 ذيل آيه 40 سوره اعراف بحث صرفى درباره كلمه« غواش».
 
  
در قرائت به وجوه مختلف آن و مرويات از تابعين و غير آنها، مى‌پردازد و بدون ترجيح قرائتى معين، بحث را بسط مى‌دهد. و گاه وجوه قرائت را متذكر مى‌شود. درباره رسم الخط برخى كلمات نيز اشارتى دارد مانند ج 1 صفحه 10 ذيل آيه 9 سوره بقره كلمه« يخادعون».
+
|افزوده1= محمدامين الضناوی
  
مباحث فقهى بر اساس مذهب مشخص مؤلف( شافعى) در ذيل آيات احكام قرآن بدون استدلال و بسط آنها و گاهى با نقل ديدگاه ديگر مذاهب اسلامى، بيان شده است، گاهى نيز به ذكر حكمت احكام مبادرت مى‌ورزد، مانند ج 1 صفحه 249 ذيل آيه 3 سوره مائده درباره حرمت گوشت خنزير. در مسائل اعتقادى و كلامى ديدگاه ايشان، ديدگاه اهل سنت و جماعت است مباحثى نظير، رؤيت خداوند، عرش، گناهان كبيره، جبر و اختيار و- بر اساس آن ديدگاه بيان شده است.
+
|عنوان افزوده2=
  
با اينكه تفسير نووى، موجز مى‌باشد ولى نقل داستانهاى تاريخ در آن نمايان است مانند جلد 1 صفحه 445 ذيل آيه 30 سوره توبه.
+
|افزوده2=
  
مفسر، ذيل آيه 61 سوره آل عمران( آيه مباهله) در جلد 1 صفحه 130 به نقل داستان مباهله پيامبر صلى الله عليه و آله با مسيحيان نجران پرداخته و نام مبارك پنج تن پيامبر( ص)، امام على( ع)، فاطمه( س) و حسنين( ع) را به عنوان شركت كنندگان در مباهله را ذكر مى‌نمايد.
+
|لینک=
ذيل آيه 33 سوره احزاب نيز در جلد 2 صفحه 254 نام مبارك حضرت على( ع) و فاطمه( س) و حسنين( ع) را به عنوان مصداق اهل بيت، بيان مى‌دارد.
 
  
به طور خلاصه بايد گفت كه اين تفسير از تفاسير موجز و مختصرى بوده كه اهتمام مؤلف آن به اين بوده كه از سياق لفظ و بيان مدلول آيه و تفسير آن، ذكر قرائتها و فضل تلاوت آيات و نقل آثار و روايات وارده در معانى آيات و اسباب نزول آنها، خارج نگردد.
+
}}
نووى به سال 1305 ق از نوشتن اين تفسير فراغت يافت.
+
«مراح لبید لکشف معنى القرآن المجید»، از تفاسیر [[تصوف|صوفیه]] به شمار مى‌آید که مؤلف در نگارش آن بسیار از «[[فتوحات مکیه (کتاب)|فتوحات مکیه]]» [[محیی الدین ابن عربی|محیى الدین بن عربى]] متأثر بوده است. به رغم دیگر آثار صوفیه، با رویکرد اشاره‌اى نگارش نیافته است، بلکه مؤلف در سراسر تفسیر خود که شامل تمامى سوره‌هاى [[قرآن]] است، به معناى ظاهرى مفردات و عبارات قرآنى پایبند است. موجز و در دو جلد، به زبان عربى نگارش یافته است.
  
==تحقيق اثر==
+
==انگیزه نگارش تفسیر==
  
تفسير مراح لبيد به تحقيق محمد امين الضّناوى انجام گرفته كه ضمن مقدمه‌اى كوتاه روش خود را بيان داشته است، ضبط نص كتاب، تصحيح آن و ارائه توضيحات در پاورقى به همراه ذكر منابع اقوال و روايات، و بيان شرح مختصرى از مؤلف و آثار ايشان، از تلاشهاى محقق گرانقدر در احياء اين اثر مى‌باشد.
+
«محمد بن عمر نووی الجاوی» (م 1316 ق) در مقدمه مختصر خود در بیان انگیزه نگارش این اثر مى‌نویسد: دوستان پیشنهاد نوشتن [[تفسیر قرآن|تفسیرى]] بر قرآن را، مى‌دادند، امّا در این امر تردید داشتم و خوف آن بود که از مصادیق [[تفسیر به رأی]] گردد، پس از مدتى به جهت اقتدا به علماى سلف در تدوین علم و به یادگار نهادن آن براى مردم، اقدام به نگاشتن تفسیر نمودم.
 +
 
 +
==منابع تفسیر==
 +
 
 +
مفسر در مقدمه به عمده‌ترین منابع خود اشاره دارد که از این قرارند:
 +
 
 +
[[فتوحات مکیه (کتاب)|فتوحات مکیه]]، [[مفاتيح الغيب (کتاب)|مفاتیح الغیب]]، سراج منیر، تنویر المقباس و تفسیر ابى السعود. البته اضافه بر این کتب، از منابع تفسیرى و روایى دیگرى بهره برده است که محقق این اثر در پاورقى آنها را ذکر مى‌نماید. از جمله: [[تفسیر طبری (کتاب)|تفسیر طبرى]]، تفسیر قرطبى، [[الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور (کتاب)|در المنثور]] [[سیوطی|سیوطى]]، تفسیر ابن کثیر، اسباب النزول واحدى، زادالمسیر ابن جوزى؛
 +
 
 +
و کتب روایى و غیر آنها از قبیل: حلیة الاولیاء [[ابونعیم اصفهانی|ابونعیم]]، فتح البارى [[ابن حجرعسقلانی|ابن حجر]]، [[کنز العمال|کنز العمال]]، [[صحیح مسلم (کتاب)|صحیح مسلم]]، مسند [[احمد بن حنبل|احمد]]، [[سنن نسائی (کتاب)|سنن نسائى]]، [[صحیح بخاری (کتاب)|صحیح بخارى]]، [[سنن ابن ماجه (کتاب)|سنن ابن ماجه]]، [[سنن ترمذی (کتاب)|سنن ترمذى]]، معجم صغیر طبرانى، مجمع الزوائد هیثمى، دلائل النبوة بیهقى، البدایة و النهایة ابن کثیر، [[تاریخ طبری (کتاب)|تاریخ طبرى]]، [[تاریخ بغداد (کتاب)|تاریخ بغداد]] خطیب بغدادى، کشف الخفاء عجلونى، مشکاة المصابیح تبریزى، طبقات ابن سعد، اتحاف السادة المتقین زبیدى، تاریخ جرجانى سهمى، جمع الجوامع سیوطى، شرح السنة بغوى، [[مستدرک حاکم نیشابوری (کتاب)|مستدرک حاکم]]، الاسماء و الصفات بیهقى، المصنف ابن ابى شیبة، السنن الکبرى بیهقى و... .
 +
 
 +
==روش تفسیر==
 +
 
 +
این تفسیر با مقدمه‌اى مختصر در بیان اهداف و انگیزه تألیف اثر، آغاز شده و مباحث معمول [[علوم قرآن|علوم قرآنى]] را متعرض نگشته است.
 +
 
 +
روش کلى نووى در این اثر به این شکل است که، پس از ذکر نام [[سوره]] اطلاعات کلى درباره آن از قبیل، [[سوره های مکی و مدنی|مکى و مدنى]] بودن، شماره آیات و تعداد کلمات، ارائه مى‌نماید. آنگاه به شرح و بیان تک واژگان مى‌پردازد. سبک نگارش مؤلف آسان، قابل فهم و موجز است، وى در تطبیق آیات با مصادیق گاه به افراط مى‌گراید و روایات و [[اسباب نزول|شأن نزول]] هاى غیر متقن، بسیار در تفسیرش دیده مى‌شود. در نقل روایات، [[سند حدیث|سند]] آنها را ذکر نکرده، اشاره‌اى به منبع آنها نیز ندارد، بین صحیح و ضعیف آنها تمییز قائل نمى‌شود، بدین جهت از نقل [[اسرائیلیات|اسرائیلیات]] و قصه‌هاى جعلى [[یهود|یهود]] اجتناب نمى‌ورزد. از آن جمله نقل قصه شرک همسر [[حضرت سلیمان علیه السلام|سلیمان]]( ع) و جهل حضرت به آن و عدم تدبر ایشان در اداره حکومت، ذیل آیه ۱۰۲ [[سوره بقره]] جلد ۱ صفحه ۳۵- ۳۷.
 +
 
 +
مصنف در مواردى به مسائل حرفى کلمات قرآنى و [[اعراب قرآن|اعراب]] و ترکیب آنها در جملات مى‌پردازد، مانند ج۱ صفحه ۳۷۰ ذیل آیه ۴۰ [[سوره اعراف]]، بحث صرفى درباره کلمه« غواش».
 +
 
 +
در قرائت به وجوه مختلف آن و مرویات از [[تابعین|تابعین]] و غیر آنها، مى‌پردازد و بدون ترجیح قرائتى معین، بحث را بسط مى‌دهد. و گاه وجوه قرائت را متذکر مى‌شود. درباره رسم الخط برخى کلمات نیز اشارتى دارد، مانند ج ۱ صفحه ۱۰ ذیل آیه ۹ سوره بقره کلمه «یخادعون».
 +
 
 +
مباحث فقهى بر اساس مذهب مشخص مؤلف ([[شافعی|شافعى]]) در ذیل [[آیات الاحکام|آیات الاحکام]] قرآن بدون استدلال و بسط آنها و گاهى با نقل دیدگاه دیگر مذاهب اسلامى، بیان شده است، گاهى نیز به ذکر حکمت احکام مبادرت مى‌ورزد، مانند ج ۱ صفحه ۲۴۹ ذیل آیه ۳ [[سوره مائده]] درباره حرمت گوشت خنزیر. در مسائل اعتقادى و کلامى دیدگاه ایشان، دیدگاه [[اهل سنت|اهل سنت و جماعت]] است؛ مباحثى نظیر، رؤیت خداوند، [[عرش]]، گناهان کبیره، [[جبر]] و اختیار و ... بر اساس آن دیدگاه بیان شده است.
 +
 
 +
با اینکه تفسیر نووى، موجز مى‌باشد ولى نقل داستانهاى تاریخ در آن نمایان است، مانند جلد ۱ صفحه ۴۴۵ ذیل آیه ۳۰ [[سوره توبه]].
 +
 
 +
مفسر، ذیل آیه ۶۱ [[سوره آل عمران]] ([[آیه مباهله|آیه مباهله]]) در جلد ۱ صفحه ۱۳۰ به نقل داستان مباهله [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه و آله با مسیحیان [[نجران]] پرداخته و نام مبارک پنج تن: پیامبر (ص)، [[امام علی علیه السلام|امام على]] (ع)، [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه]] (س) و [[امام حسن علیه السلام|امام حسن]] و [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]] (ع) را به عنوان شرکت کنندگان در مباهله را ذکر مى‌نماید.
 +
ذیل آیه ۳۳ [[سوره احزاب]] نیز در جلد ۲ صفحه ۲۵۴ نام مبارک حضرت على(ع) و فاطمه(س) و حسنین(ع) را به عنوان مصداق [[اهل البیت|اهل بیت]]، بیان مى‌دارد.
 +
 
 +
به طور خلاصه باید گفت که این تفسیر از تفاسیر موجز و مختصرى بوده که اهتمام مؤلف آن به این بوده که از سیاق لفظ و بیان مدلول آیه و تفسیر آن، ذکر قرائتها و فضل [[تلاوت قرآن|تلاوت]] آیات و نقل آثار و روایات وارده در معانى آیات و اسباب نزول آنها، خارج نگردد.
 +
نووى به سال ۱۳۰۵ ق از نوشتن این تفسیر فراغت یافت.
  
 
==نسخه شناسى==
 
==نسخه شناسى==
  
تفسير مراح لبيد در سال 1400 ق 1980 م در حاشيه كتاب« الوجيز فى تفسير القرآن العزيز» تأليف ابو الحسن على بن احمد واحدى 4682 ق) در بيروت، دار الفكر للطباعة و النشر و التوزيع به طبع رسيده است. و به سال 1405 ق در چاپخانه عبد الرزاق افست گرديد.
+
تفسیر مراح لبید در سال ۱۴۰۰ ق ۱۹۸۰ م در حاشیه کتاب «الوجیز فى تفسیر القرآن العزیز» تألیف ابو الحسن على بن احمد واحدى (۴۶۸۲ ق) در بیروت، دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع به طبع رسیده است. و به سال ۱۴۰۵ ق در چاپخانه عبد الرزاق افست گردید.
نسخه حاضر با تحقيق محمد امين الصناوى توسط منشورات محمد على بيضون، دارالكتب العلمية در بيروت، لبنان در دو جلد به قطع وزيرى به سال 1417 ه- 1997 م، به عنوان چاپ اول به دوستداران قرآن عرضه شده است. در پايان هر جلد فهرستى از آيات و سوره‌هاى تفسير شده ارائه شده است.
+
نسخه حاضر با تحقیق محمد امین الضناوى توسط منشورات محمد على بیضون، دارالکتب العلمیة در بیروت، لبنان در دو جلد به قطع وزیرى به سال ۱۴۱۷ ه- ۱۹۹۷ م، به عنوان چاپ اول به دوستداران قرآن عرضه شده است. محقق ضمن مقدمه‌اى کوتاه روش خود را بیان داشته است. ضبط نص کتاب، تصحیح آن و ارائه توضیحات در پاورقى به همراه ذکر منابع اقوال و روایات، و بیان شرح مختصرى از مؤلف و آثار ایشان، از تلاشهاى محقق گرانقدر در احیاء این اثر مى‌باشد. در پایان هر جلد فهرستى از آیات و سوره‌هاى تفسیر شده ارائه شده است.
  
 
==منابع مقاله==
 
==منابع مقاله==
  
1- مقدمه تحقيق تفسير و دو مجلد آن
+
۱- مقدمه تحقیق تفسیر و دو مجلد آن.
 +
 
 +
۲- دانشنامه قرآن و قرآن پژوهى، به کوشش بهاء الدین خرمشاهى، جلد ۱ ص ۷۵۵ و جلد ۲ ص ۲۲۸۴.
 +
 
 +
۳- المفسرون حیاتهم و منهجهم، سید محمد على ایازى، صفحه ۶۹.
 +
 
 +
==منبع==
  
2- دانشنامه قرآن و قرآن پژوهى به كوشش بهاء الدين خرمشاهى جلد 1 ص 755 و جلد 2 ص 2284
+
نرم افزار [[نرم افزار جامع تفاسیر نور|جامع التفاسیر نور]].
  
3- المفسرون حياتهم و منهجهم سيد محمد على ايازى صفحه 69
+
{{تفسیر قرآن}}
 +
[[رده: تفاسیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۰۰

Marah labid.jpg
نویسنده محمد بن عمر نووی
موضوع تفسیر اهل سنت
زبان عربی
تعداد جلد 2
حاشیه نویس محمدامين الضناوی

«مراح لبید لکشف معنى القرآن المجید»، از تفاسیر صوفیه به شمار مى‌آید که مؤلف در نگارش آن بسیار از «فتوحات مکیه» محیى الدین بن عربى متأثر بوده است. به رغم دیگر آثار صوفیه، با رویکرد اشاره‌اى نگارش نیافته است، بلکه مؤلف در سراسر تفسیر خود که شامل تمامى سوره‌هاى قرآن است، به معناى ظاهرى مفردات و عبارات قرآنى پایبند است. موجز و در دو جلد، به زبان عربى نگارش یافته است.

انگیزه نگارش تفسیر

«محمد بن عمر نووی الجاوی» (م 1316 ق) در مقدمه مختصر خود در بیان انگیزه نگارش این اثر مى‌نویسد: دوستان پیشنهاد نوشتن تفسیرى بر قرآن را، مى‌دادند، امّا در این امر تردید داشتم و خوف آن بود که از مصادیق تفسیر به رأی گردد، پس از مدتى به جهت اقتدا به علماى سلف در تدوین علم و به یادگار نهادن آن براى مردم، اقدام به نگاشتن تفسیر نمودم.

منابع تفسیر

مفسر در مقدمه به عمده‌ترین منابع خود اشاره دارد که از این قرارند:

فتوحات مکیه، مفاتیح الغیب، سراج منیر، تنویر المقباس و تفسیر ابى السعود. البته اضافه بر این کتب، از منابع تفسیرى و روایى دیگرى بهره برده است که محقق این اثر در پاورقى آنها را ذکر مى‌نماید. از جمله: تفسیر طبرى، تفسیر قرطبى، در المنثور سیوطى، تفسیر ابن کثیر، اسباب النزول واحدى، زادالمسیر ابن جوزى؛

و کتب روایى و غیر آنها از قبیل: حلیة الاولیاء ابونعیم، فتح البارى ابن حجر، کنز العمال، صحیح مسلم، مسند احمد، سنن نسائى، صحیح بخارى، سنن ابن ماجه، سنن ترمذى، معجم صغیر طبرانى، مجمع الزوائد هیثمى، دلائل النبوة بیهقى، البدایة و النهایة ابن کثیر، تاریخ طبرى، تاریخ بغداد خطیب بغدادى، کشف الخفاء عجلونى، مشکاة المصابیح تبریزى، طبقات ابن سعد، اتحاف السادة المتقین زبیدى، تاریخ جرجانى سهمى، جمع الجوامع سیوطى، شرح السنة بغوى، مستدرک حاکم، الاسماء و الصفات بیهقى، المصنف ابن ابى شیبة، السنن الکبرى بیهقى و... .

روش تفسیر

این تفسیر با مقدمه‌اى مختصر در بیان اهداف و انگیزه تألیف اثر، آغاز شده و مباحث معمول علوم قرآنى را متعرض نگشته است.

روش کلى نووى در این اثر به این شکل است که، پس از ذکر نام سوره اطلاعات کلى درباره آن از قبیل، مکى و مدنى بودن، شماره آیات و تعداد کلمات، ارائه مى‌نماید. آنگاه به شرح و بیان تک واژگان مى‌پردازد. سبک نگارش مؤلف آسان، قابل فهم و موجز است، وى در تطبیق آیات با مصادیق گاه به افراط مى‌گراید و روایات و شأن نزول هاى غیر متقن، بسیار در تفسیرش دیده مى‌شود. در نقل روایات، سند آنها را ذکر نکرده، اشاره‌اى به منبع آنها نیز ندارد، بین صحیح و ضعیف آنها تمییز قائل نمى‌شود، بدین جهت از نقل اسرائیلیات و قصه‌هاى جعلى یهود اجتناب نمى‌ورزد. از آن جمله نقل قصه شرک همسر سلیمان( ع) و جهل حضرت به آن و عدم تدبر ایشان در اداره حکومت، ذیل آیه ۱۰۲ سوره بقره جلد ۱ صفحه ۳۵- ۳۷.

مصنف در مواردى به مسائل حرفى کلمات قرآنى و اعراب و ترکیب آنها در جملات مى‌پردازد، مانند ج۱ صفحه ۳۷۰ ذیل آیه ۴۰ سوره اعراف، بحث صرفى درباره کلمه« غواش».

در قرائت به وجوه مختلف آن و مرویات از تابعین و غیر آنها، مى‌پردازد و بدون ترجیح قرائتى معین، بحث را بسط مى‌دهد. و گاه وجوه قرائت را متذکر مى‌شود. درباره رسم الخط برخى کلمات نیز اشارتى دارد، مانند ج ۱ صفحه ۱۰ ذیل آیه ۹ سوره بقره کلمه «یخادعون».

مباحث فقهى بر اساس مذهب مشخص مؤلف (شافعى) در ذیل آیات الاحکام قرآن بدون استدلال و بسط آنها و گاهى با نقل دیدگاه دیگر مذاهب اسلامى، بیان شده است، گاهى نیز به ذکر حکمت احکام مبادرت مى‌ورزد، مانند ج ۱ صفحه ۲۴۹ ذیل آیه ۳ سوره مائده درباره حرمت گوشت خنزیر. در مسائل اعتقادى و کلامى دیدگاه ایشان، دیدگاه اهل سنت و جماعت است؛ مباحثى نظیر، رؤیت خداوند، عرش، گناهان کبیره، جبر و اختیار و ... بر اساس آن دیدگاه بیان شده است.

با اینکه تفسیر نووى، موجز مى‌باشد ولى نقل داستانهاى تاریخ در آن نمایان است، مانند جلد ۱ صفحه ۴۴۵ ذیل آیه ۳۰ سوره توبه.

مفسر، ذیل آیه ۶۱ سوره آل عمران (آیه مباهله) در جلد ۱ صفحه ۱۳۰ به نقل داستان مباهله پیامبر صلى الله علیه و آله با مسیحیان نجران پرداخته و نام مبارک پنج تن: پیامبر (ص)، امام على (ع)، فاطمه (س) و امام حسن و امام حسین (ع) را به عنوان شرکت کنندگان در مباهله را ذکر مى‌نماید. ذیل آیه ۳۳ سوره احزاب نیز در جلد ۲ صفحه ۲۵۴ نام مبارک حضرت على(ع) و فاطمه(س) و حسنین(ع) را به عنوان مصداق اهل بیت، بیان مى‌دارد.

به طور خلاصه باید گفت که این تفسیر از تفاسیر موجز و مختصرى بوده که اهتمام مؤلف آن به این بوده که از سیاق لفظ و بیان مدلول آیه و تفسیر آن، ذکر قرائتها و فضل تلاوت آیات و نقل آثار و روایات وارده در معانى آیات و اسباب نزول آنها، خارج نگردد. نووى به سال ۱۳۰۵ ق از نوشتن این تفسیر فراغت یافت.

نسخه شناسى

تفسیر مراح لبید در سال ۱۴۰۰ ق ۱۹۸۰ م در حاشیه کتاب «الوجیز فى تفسیر القرآن العزیز» تألیف ابو الحسن على بن احمد واحدى (۴۶۸۲ ق) در بیروت، دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع به طبع رسیده است. و به سال ۱۴۰۵ ق در چاپخانه عبد الرزاق افست گردید. نسخه حاضر با تحقیق محمد امین الضناوى توسط منشورات محمد على بیضون، دارالکتب العلمیة در بیروت، لبنان در دو جلد به قطع وزیرى به سال ۱۴۱۷ ه- ۱۹۹۷ م، به عنوان چاپ اول به دوستداران قرآن عرضه شده است. محقق ضمن مقدمه‌اى کوتاه روش خود را بیان داشته است. ضبط نص کتاب، تصحیح آن و ارائه توضیحات در پاورقى به همراه ذکر منابع اقوال و روایات، و بیان شرح مختصرى از مؤلف و آثار ایشان، از تلاشهاى محقق گرانقدر در احیاء این اثر مى‌باشد. در پایان هر جلد فهرستى از آیات و سوره‌هاى تفسیر شده ارائه شده است.

منابع مقاله

۱- مقدمه تحقیق تفسیر و دو مجلد آن.

۲- دانشنامه قرآن و قرآن پژوهى، به کوشش بهاء الدین خرمشاهى، جلد ۱ ص ۷۵۵ و جلد ۲ ص ۲۲۸۴.

۳- المفسرون حیاتهم و منهجهم، سید محمد على ایازى، صفحه ۶۹.

منبع

نرم افزار جامع التفاسیر نور.

***
تفسیر قرآن
درباره تفسیر قرآن: تفسیر قرآن -تاریخ تفسیر - روشهای تفسیری قرآن
اصطلاحات: اسباب نزول -اسرائیلیات -سیاق آیات
شاخه های تفسیر قرآن:

تفسیر روایی (تفاسیر روایی) • تفسیر اجتهادی (تفاسیر اجتهادی) • تفسیر فقهی ( تفاسیر فقهی) • تفسیر ادبی ( تفاسیر ادبی) • تفسیر تربیتی ( تفاسیر تربیتی) • تفسیر كلامی ( تفاسیر كلامی) • تفسیر فلسفی ( تفاسیر فلسفی ) • تفسیر عرفانی (تفاسیر عرفانی ) • تفسیر علمی (تفاسیر علمی)

روشهای تفسیری قرآن:
تفاسیر به تفکیک مذهب مولف: