آیه مباهله
آیه 61 سوره آلعمران که درباره «مُباهله» پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله با مسیحیان نجران نازل شده، به «آیه مُباهله»[۱] شهرت یافته است.
«مُباهله» به معنى تضرّع و زارى دو گروه مخالف يكديگر به درگاه خدا و تقاضاى لعنت و هلاكت براى طرف مقابل كه از نظر او اهل باطل است.[۲]
شیخ طوسى به نقل از ابن عباس و حسن بصری و قتادة گويد: اين آيات درباره وفد نجران نازل گرديد كه دو نفر آنان بنام سيد و عاقب به رسول خدا صلى الله علیه وآله گفتند: آيا ديده اى كه فرزندى بدون پدر متولد شود؟ بر اساس این آیه، وقتى مسیحیان نجران از روى لجاجت و عناد سخن رسول خدا صلى الله علیه وآله را درباره یگانگى آفریدگار و شخصیت حضرت عیسی علیهالسلام نپذیرفتند، خداوند به پیامبر دستور داد كه آنان را براى نفرین بر ضد یكدیگر بخواند و هر دو گروه در برابر هم بایستند و از خدا بخواهند كه هر كس در این موضوع دروغگو است، خداوند بر او غضب كند.
در روایات پرشمارى از شیعه و سنى آمده که پیامبر صلى الله علیه وآله در صبح روز مقرر آمد؛ در حالى كه امام حسین علیه السلام را در آغوش داشت و دست امام حسن علیه السلام را گرفته بود و حضرت فاطمه و امام على علیهماالسلام در پشت سر پیامبر حركت مىكردند. حضرت به آنها گفت: وقتى من دعا كردم، شما آمین بگویید. وقتى بزرگ مسیحیان چنین دید (که پیامبر با اهل بيت خود آمده)، خطاب به همراهانش گفت: اى گروه نصارا! همانا صورتهایى را مىبینم كه اگر از خدا بخواهند كوه را از جاى بَركَند، مىكَنَد. مباهله نكنید كه نابود مىشوید؛ آنگاه آنان تسلیم پیامبر شدند و به پرداخت جزیه گردن نهادند.[۳]
واقعه مباهله، در بيست و چهارم يا بيست و پنجم ماه ذىالحجّه و در بيرون شهر مدينه بود كه اكنون داخل شهر قرار دارد و در آن محل، مسجدى به نام «مسجد الاجابة» -که تا مسجد النبى تقريباً حدود پانصد متر است- ساخته شده است.
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص399.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص118.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج1، ص528.