سنت

سنت در لغت به معناى شیوه و روش است و در اصطلاح بسته به مورد استفاده معانی مختلفی دارد:

1. به معنای مستحب؛ که عمل به آن ثواب دارد و ترک آن عقاب ندارد.
2. عملی که مطابق عمل صاحب شرع است. در مقابل این لفظ، بدعت است.
3. سنت به معنای «سخن و عمل و تقریر پیامبر» در نزد اهل سنت و «سخن و عمل و تقریر معصوم» نزد شیعه، یکی از منابع استنباط احکام شرعی است.

معصومین در نزد شیعه علاوه بر پیامبر، امامان و حضرت فاطمه سلام الله علیها هستند. دلیل شیعه در سنت دانستن قول و فعل و تقرير‌ ائمه اطهار و استناد بدانها علاوه بر معصوم دانستن ایشان که خود لزوم تبعیت از آنها را در پی دارد برخى از آيات قرآن مجيد و احاديث متواتر از پیامبر اسلام است. از آن جمله حدیث ثقلین که فرمود: «من دو چيز گرانبها بعد از خود براى شما باقى مى‌گذارم كه به آنها رجوع كنيد و مادام كه به اين دو رجوع نماييد گمراه نخواهيد شد، كتاب خدا وعترتم، اهل بیتم»

برخی از علمای اهل سنت، سنت صحابه را نیز همچون سنت پیامبر حجت دانسته‌اند. اهل سنت معتقدند هر کس اطلاق نام صحابی بر او صحیح باشد، عادل است.

منابع

• ابن حجر عسقلانی، الإصابة فى تمييز الصحابة، تحقيق عادل احمد عبد الموجود و على محمد معوض، بيروت، دارالكتب العلمية، ط الأولى، 1415/م1995ق.
• فرمانیان، مهدی، فرق تسنن، قم، نشر ادیان، ۱۳۸۶ش.
• مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، قم، موسسه آل البیت، چاپ اول، 1413 ق.
• موسى، حسين يوسف، الإفصاح فى فقه اللغة، قم، مكتب الاعلام الاسلامي، چاپ چهارم، 1410ق.

فقه/اصول فقه
اصول فقه	مبحث الفاظ: مشتق، اوامر، نواهی، مفاهیم، عام و خاص ، مطلق و مقید ، مجمل و مبین	منابع اصول فقه
	ملازمات عقلیه: مستقلات عقلیه و غیر مستقلات عقلیه
	مباحث حجت: کتاب، سنت، اجماع، حجیت ظواهر، شهرت، سیره ، قیاس، تعادل و تراجیح
	مباحث اصول عملیه :اصل برائت، اصل احتیاط، اصل تخییر، اصل استصحاب
پیوندهای مرتبط:	رده:اصول فقه | رده:اصولیون | رده:منابع اصول فقه | رده:اصطلاحات اصول فقه	قواعد فقهی | احکام