امیرالمؤمنین

«امیرالمؤمنین» به معنی فرمانده و پیشوای مؤمنان، لقب مخصوص امام علی علیه‌السلام است. مطابق با روایت پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله، «امیرالمؤمنین» عنوانی است که خدای تعالی به علی بن ابی طالب داده است.

امیرالمؤمنین در اعتقاد شیعه

بعد از اسلام، کسانی را که از سوی رسول خدا صلی الله علیه وآله و خلفا به فرماندهی ماموریت‌های جنگی منصوب می‌شدند، «امیر» می‌نامیدند. اما عنوان «امیرالمومنین» به معنی خلیفه و فرمانده کل قوای اسلام و پیشوای مومنان است. روایات شیعه دلالت دارد بر این که لقب «امیرالمومنین» مخصوص علی بن ابی‌طالب علیه السلام است و بر هیچ کس جز او حتی بر سایر ائمه اطهار علیهم السلام نیز نباید اطلاق شود.

در حدیثی از پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله آمده است که: «خدا علی -علیه السلام- را امیرالمؤمنین نامیده است».

مطابق با روایتی پیامبر از عده ای خواست تا به حضرت علی با لقب «امیرالمؤمنین» سلام کنند (سلّموا علی علیّ بإمرة المؤمنین) و آنها - که ابوبکر و عمر نیز از جمله آنها بودند - به همان نحوه که پیامبر امر کرده بود، به او سلام کردند.

امیرالمؤمنین در بین اهل سنت

ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه گفته است: «نزد محدّثین، خطاب نمودن على (ع) به لقب «امیرالمؤمنین» توسط رسول اللّه (ص) در حال حیاتش به ثبوت نرسیده، ولى با القاب دیگر مانند «یعسوب الدین» و یا «یعسوب المؤمنین» مخاطب ساخته است که همان معنى «امیرالمؤمنین» را مى‌‏رساند».

اما این سخن ابن ابی الحدید درست نیست، چرا که از اهل سنت درباره اعطای لقب «امیرالمؤمنین» به امام علی (ع) روایات بسیاری در دست است، تا جایی که سید ابن طاووس کتاب «الیقین بإختصاص مولانا علی بإمرة المؤمنین» را به این مطلب اختصاص داده است.

از جمله روایات اهل سنت، روایتی است که ابونعیم اصفهانی در «حلیة الاولیاء» از انس بن مالک روایت کرده است که رسول خدا درباره علی (ع) فرمود: «او امیرالمومنین و پیشوای نیکوکاران و فرمانده سواران مجاهد و خاتم اوصیاء است». همچنین ابن مردویه اصفهانی، از دانشمندان اهل سنت در کتاب «مناقب» روایتی آورده است که مطابق با آن جبرئیل در محضر رسول خدا (ص)، حضرت علی (ع) را امیرالمومنین خواند. از ام سلمه نیز روایتی در این باره رسیده است.

اما دور ماندن امام علی (ع) از خلافت، مجال آن را به وجود دارد که این لقب برای دیگران از خلفا نیز به کار برده شود. مطابق با گفته ابن خلدون، این عنوان اولین بار بر خلیفه دوم عمر بن خطاب اطلاق شد و آنگاه در عهد خلفای راشدین دیگر و خلفای بنی امیه و بنی عباس نیز هر یک از خلفا «امیرالمؤمنین» خوانده می‌شدند.

اهمیت لقب امیرالمؤمنین

علامه طهرانی در خصوص اهمیت لقب امیرالمومنین می گوید: این لقب از مهمترین القاب آن حضرت است و از میان «سید المسلمین» و «یعسوب الدین» و «قائد الغرالمحجّلین» و «امام البررة» و «قاتل الفجرة» و «خلیفة رسول‌الله» و «وصیه» و «وزیره» و امثال اینها، مهم‌تر و در درجه بالاتر و جلوتری قرار دارد و به همین جهت، رسول ‌الله مردم را امر کردند که به حضرت علی بن ابیطالب سلام نموده و او را بدین لقب نام برند و تحیت بگویند. و این لقب عنوان اعتباری نیست، بلکه بیان حقیقتی است و کشف سری که در آن حضرت موجود بوده است چون امیر و رئیس به هر چه اضافه شود راجع به معنی و حقیقت آن شی‌ء است. امیر جیش یعنی شخصی که از نقطه نظر فن رزم آزمائی بر تمام جیش مقدم است و امیرالامراء یعنی شخصی که از نقطه نظر امارت بر سایر امراء برتری دارد. امیرالمؤمنین یعنی شخصی که از نقطه نظر ایمان، رئیس و سپهسالار مؤمنین است ولذا ابن‌ عباس گوید: قال رسول‌ الله: ما أنزل الله آیة فیها «یا ایها الذین آمنوا» الا و علی راسها و امیرها. ... بنابر این هر جا که در قرآن «یا ایها الذین آمنوا» گفته شده یا خطاب به مؤمنین بدون این لفظ بوده یا تعریف و تمجید از مؤمنین شده و به خصلتى آنان را ستوده، در رأس و طلیعه آن امیر المؤمنین علیه السلام قرار دارد.

چند روایت در مورد لقب امیرالمومنین

• ۱) عبدالله بن عباس می گوید: «به خدا قسم ما او علی بن ابی طالب به امیرالمومنین نام نبردیم تا اینکه رسول خدا صلی اله علیه و آله او را به آن نامگذاری کرد. روزی با رسول خدا در یکی از کوچه های مدینه می رفتیم که علی (ع) از راه رسید و به رسول خدا این گونه سلام کرد: «السلام علیک یا رسول الله و رحمة الله و برکاته». پیامبر نیز در پاسخ فرمود: «و علیک السلام یا امیرالمومنین». از لقبی که رسول خدا به علی بن ابی طالب داد، تعجب کردم و به پیامبر گفتم: «ای رسول خدا، آنچه درباره پسر عمویم، علی گفتی از روی محبت و دوستی شخصی با او بود یا لقبی از ناحیه خداوند؟». رسول خدا فرمود: «نه، به خدا سوگند آنچه درباره علی گفتم با چشم خودم دیده‌ام». پرسیدم: «ای رسول خدا چه دیدید؟» پیامبر فرمود: «در شب معراج به هر دری از درهای بهشت نظر می‌کردم، روی آن نوشته شده بود: علی بن ابیطالب از هفتاد هزار سال پیش از خلقت آدم امیرالمومنین بوده است».
• ۲) به ابوذر غفاری گفته شد که: وصیت کن! گفت: وصیت کرده‌‏ام، گفته شد: به که وصیت کرده‏‌اى؟ گفت: به امیر مؤمنان. گفته شد: به عثمان؟ گفت: نه، به آن که به حقیقت امیر مؤمنان است (یعنى) على بن ابى طالب علیه السّلام. همانا او قوام و پایه نظام زمین، و تربیت دهنده این امت است، اگر او را از دست دهید زمین را و آنچه بر او است دگرگون خواهید یافت.
• ۳) در المناقب خوارزمی از ابن‌عباس نقل شده است: «نزد رسول خدا نشسته بودم که علی بن ابی‌طالب وارد شد و به رسول‌ خدا سلام کرد. رسول‌ خدا در پاسخ سلام او فرمود: و علیک السلام یا امیرالمؤمنین و رحمة الله و برکاته. حضرت علی گفت: در حالی‌ که شما زنده هستی، به من امیرالمؤمنین می‌گویید؟ پیامبر فرمود: آری! در حال حیات من نیز ای علی، تو امیرالمؤمنین هستی. دیروز در حالی‌ که من و جبرئیل با هم سخن می‌گفتیم تو بر ما گذشتی و سلام نکردی. جبرئیل گفت: چرا امیرالمؤمنین بر ما گذشت و سلام نکرد؟ به خدا سوگند اگر سلام کرده بود، ما خوشحال می‌شدیم و پاسخش را می‌دادیم. علی علیه‌السلام گفت: ای رسول خدا! دیروز تو را با دحیه کلبی دیدم خلوت کرده‌ای و سخن می‌گویید، نخواستم سخن شما را قطع کنم. پیامبر فرمود: او دحیه نبود او جبرئیل بود و من به جبرئیل گفتم: چگونه علی را امیرالمؤمنین نامیدی؟ جبرئیل گفت: خداوند در جنگ بدر به من وحی فرستاد که بر تو فرود بیایم و فرمان دهم که به علی بن ابی‌طالب، امیرالمؤمنین، فرمان دهی میان دو صف لشکر حاضر شود و قدرت‌نمایی کند که خداوند او را در آسمان امیرالمؤمنین نهاده است. آن‌گاه رسول‌ خدا ادامه داد: تو ای علی! امیرالمؤمنین در آسمان و زمین هستی، جز کافر بعد از من کسی بر تو پیشی نمی‌گیرد و جز کافر پس از من از تو جدا نمی‌شود و آسمانیان تو را امیرالمؤمنین می‌نامند.»
• ۴) رسول خدا صلی الله علیه و آله بر فراز منبر در ضمن گفتاری به مردم فرمود: ای مردم، خداوند مرا به عنوان رسول و فرستاده اش به سوی شما برانگیخت و به من فرمان داده که علی را به عنوان امیر بر شما بگمارم، پس هر کس که من پیامبر اویم علی امیر اوست. امیر بودن علی از ناحیه خداوند است. خداوند به من فرمان داده که این خبر را به شما اعلام کنم تا او را اطاعت کنید و هرگاه شما را فرمان داد، گوش دهید و چون شما را از کاری نهی کرد آن را واگذارید. آگاه باشید هیچکدام از شما بر علی امیر نیست، نه در زمان حیات من و نه پس از مرگ من. خداوند علی را امیر شما قرار داد و او را امیرالمومنین نامیده است و پیش از او و پس از او هیچکس را امیرالمومنین ننامیده و نخواهد نامید.

منابع

• "امام علی و لقب امیرالمؤمنین"، سایت اطلاع رسانی استاد حسین انصاریان، بازیابی: ۸ اسفند ۱۳۹۲.
• ابن مردویه، مناقب على بن ابى طالب، قم، دار الحدیث، ۱۳۸۲ش.
• ابونعیم اصفهانی، حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۴۰۷ق.
• سید محمدحسین حسینی طهرانی، امام شناسی، در دسترس در پایگاه علوم و معارف اسلامی.
• شیخ مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ ق.
• محمد کلینی، الکافی، تهران، اسلامیه، ۱۴۰۷ق.
• محمدباقر مجلسى، بحارالأنوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.