ارشاد القلوب (کتاب)

نویسنده	حسن دیلمی
موضوع	احادیث اخلاقی
زبان	عربی
تعداد جلد	2
ارشاد القلوب

ارشادالقلوب از تألیفات حسن بن ابی الحسن دیلمی (قرن نهم) است. این کتاب در دو مجلد تألیف شده که جلد اول آن در موضوع اخلاق و دربردارنده مواعظ و نصایح از قرآن و حدیث و بزرگان گذشته است و جلد دوم در فضایل امام علی علیه السلام و شرح غزوات و مکارم اخلاق آن امام همام و مناظرات علمی اوست.

مؤلّف

مؤلّف کتاب، «حسن بن ابی‌الحسن دیلمی»، از محدثان قرن هشتم هجری و از شاگردان شهید اول و فخر المحققین حلی است.

دیلمی، عارفی نامدار و فرزانه و متبحر در فقه، حدیث، عرفان و تاریخ و از نامداران حوزه‌های علمیه شیعه بود که با تألیف آثار ارزشمندی چون «ارشاد القلوب»، «غررالاخبار و دررالآثار» و «اعلام الدین» در وعظ و ارشاد مردم کوشید.

وی در بین علمای شیعه از جایگاه شایسته و والایی برخوردار است و علامه مجلسی دو کتاب ارزشمند اعلام‌ الدین و ارشاد القلوب آن بزرگوار را در بحارالانوار خود نقل کرده است. ابن فهد حلی صاحب «عدة الداعی» از شاگردان مبرز اوست.

معرفی اجمالی كتاب

موضوع كتاب در مواعظ با استفاده از قرآن و سنت و ذكر فضائل امیرالمومنین و سایر ائمه علیهم‌السلام و ذكر روایات آن‌ها می‌باشد.

این كتاب كه در یك مجلد چاپ شده، در اصل دو جزء بوده كه جزء اول كتاب در حكمت‌ها و مواعظ قرآن و سنت است و جزء دوم در فضائل امیرالمؤمنین و اولاد طاهرین آن حضرت علیهم‌السلام می‌باشد.

مصنف در مقدمه كتاب می‌فرماید: «چون دیدم سلطان شهوت و غضب بر مردم تسلط یافته و مردم مشغول به خود شده‌اند و آخرت را فراموش كرده‌اند، این كتاب را نوشتم و آن را «ارشاد القلوب الی الصواب» نام نهادم تا هر كس به آن عمل كند از عذاب الیم الهی در امان بماند».

دیلمی در كتاب خود روایات را به طور مستقیم از پیامبر و ائمه علیهم‌السلام نقل كرده و دلیل كار خود را شهرت داشتن این روایات در كتب روایی ذكر می‌كند ولی با این حال كسی روایات كتاب را مرسله ندانسته و تمام روایات آن را مسند می‌دانند. از آن جا كه مؤلف روایات را بدون سند ذكر كرده، كاملاً مشهود است كه قصد دیلمی تألیف كتاب روایی نبوده بلكه فقط قصد بیداركردن خفتگان و غفلت‌زدگان را با ذكر مواعظ معصومین علیهم‌السلام داشته است.

مؤلف ابتدا مواعظی گرانبها از قرآن كریم نقل كرده پس از آن مواعظ پیامبر و ائمه علیهم‌السلام را آورده، سپس ابواب كتاب را آغاز نموده است. عناوین باب‌ها طوری تنظیم شده كه بیشترین اثر تذكاری و موعظه‌ای و اخلاقی را برای خواننده كتاب به دنبال داشته باشد.

در جزء اول ابتدا بحث موعظه سپس ذمّ دنیا و دنیاگرایی و امراض قلبی و رذائل اخلاقی را مطرح كرده و پس از آن به بحث توبه، خوف و رجاء و صفات حسنه از قبیل شكر، یقین و سایر موارد به طور مفصل پرداخته و در لابه‌لای فصول، بحث‌هایی با عنوان مواعظ یا احادیثی از امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام و احادیث منتخبه را آورده است.

در جزء دوم كتاب كه در چاپ حاضر با جزء اول در یك مجلد چاپ شده است بحث مبسوطی در فضائل و مناقب اهل بیت علیهم‌السلام مانند انتساب تمام علوم به امیرالمومنین علی علیه‌السلام، فضائل آن حضرت، فضائل حضرت فاطمه سلام الله علیها، شجاعت و جنگ‌های مولای متقیان، كلمات آن حضرت، مناظرات و احتجاج‌های حضرت با علمای ادیان مختلف، فضل امت پیامبر صلی الله علیه و آله بر سایر امت‌ها، فضایل سایر ائمه اطهار علیهم‌السلام و معجزات و كرامات قبر شریف حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام در نجف اشرف و ذكر جریانات تاریخی مستند پیرامون آن می‌باشد.

دیلمی از این مباحث استفاده اخلاقی كرده و از آنجایی كه خود اهل سیر و سلوك و اهل عمل بوده، كلامی گیرا و نفسی گرم داشته كه مطالعه كننده تحت تأثیر آن قرار می‌گیرد.

سید محسن امین و سید شهاب الدین مرعشی، با توجه به بعضی مستندات چنین استنباط كرده‌اند كه جزء دوم كتاب از دیلمی نیست و بعداً ملحق به كتاب او شده است و شواهدی نیز آورده‌اند كه نام كتاب با موضوع جزء دوم كتاب و با جزء اول هیچ تناسبی ندارد. البته این نظر مورد تأیید بسیاری از علما واقع نشده است. حق این است كه تمام كتاب نوشته دیلمی بوده و جزء دوم را به جهت ذكر فضائل و مناقب ائمه و تأثیر آن بر نفوس و استفاده اخلاقی از آن‌ها به رشته تحریر درآورده است.

ویژگی‌های کتاب

در ویژگی این کتاب بسیار گفته شده است و بعضی از بزرگان در تقریظی که بر این کتاب نوشته اند ابیاتی سروده اند. مرحوم سید علی صدرالدین، معروف به «سید علی خان شیرازی» دو رباعی سروده است که ترجمه آن چنین است: «این کتابی است که در معانی و مضامینش بسیار نیکو است و از ابی محمد الحسن الدیلمی است. برای مریض زمین گیر از شفا یافتن شیرین تر است و برای چشم از خواب سنگین، لذیذتر است».

«ارشاد القلوب»، کتاب گران سنگی است که در واقع از سوی این عالم شیعی در قالب وعظ به عالم تشیع هدیه شده است. زیرا در دیدگاه او ـ که منبعث از کلام گهربار رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است ـ بهترین هدیه و سوغاتی که یک مسلمان می تواند به برادر مسلمان خود بدهد. پند و اندرزی است که هدایت او را زیاد کند و او را از هلاکت نگه دارد. این کتاب سودمند، مورد استناد محدثان بزرگی چون مجلسی و شیخ حر عاملی است و از این جهت، بر دیگر آثار این مولف برتری دارد.

نام حسن بن محمد دیلمی همه جا با عنوان «واعظ شیعی» شناخته شده است؛ به طوری که کتاب گران سنگش «ارشاد القلوب» در موضوع «وعظ» شاهکاری است جاویدان که گذشت زمان به هیچ وجه نتوانسته گرد کهنگی بر آن بنشاند و از جهت احادیث ناب و غریب، زبانزد همه محدثین بعد از او می باشد.

«وعظ» و «اندرز» نزد دیلمی از موضوعیت و اهمیت ویژه ای برخوردار است. در کتاب ارشاد القلوب آنچه همه جا به چشم می خورد، وعظ است. وی در مقدمه، مواعظ قرآنی را می آورد و بلافاصله در باب اول، ثواب موعظه را مطرح کرده و در آخر باب می فرماید: «ای برادر! طول بده سکوت را، و خاموشی را شعار خود نما. و فکر تو بسیار باشد برای آخرت و پیوسته به مواعظ عمل کن و خنده را کم گردان؛ پشیمان باش بر گناهانت تا نزد خداوند آبرومند و پسندیده باشی.»

دیلمی در باب پانزدهم می فرماید: «که قلبی نورانی دارد و بر اثر همین قلب نورانی است که خدا به او توفیق داده که خود قبل از هر کسی به مواعظ خدا و اولیاء الهی عمل کند.» از این رو اغراق نیست که او را واعظی متعظ و زاهدی ناسک بدانیم.

و اگر بخواهیم حق مطلب را در مورد این سالک عارف ادا کرده باشیم، در یک کلام باید بگویم: او شیعه علی ابن ابی طالب علیه السلام است و درس زهد و تقوا را در مکتب آن حضرت آموخته است. و از این جهت اسلوب کتابش بی شباهت با «نهج البلاغه» نیست؛ چنان چه یاد خدا، قیامت و مرگ و آمادگی برای آن و دوری از دنیاگرایی، در سطر سطر «نهج البلاغه» موج می زند در «ارشاد القلوب» دیلمی نیز این معنا همه جا به چشم می خورد.

آری، حسن بن محمد دیلمی در آن شرایط حساس تاریخی هر چه گفت، از اوامر و نواهی الهی بود؛ جز به خواسته های الهی دل نبست و وظیفه خطیر خود را یادآوری روزهای خدا و بیان سرگذشت پیشینیانی می دانست که بر اثر معصیت هلاک شدند. دیلمی را باید از عالمانی بشمار آورد که شخصیت علمی خود را قربانی خدمت به مردم و ارشاد آنها کرده اند؛ وی با بیان مواعظ شیوای معصومین علیهم السلام، در واقع مرهمی بود بر زخم های درونی آنها در آن شرایط سخت.

ویژگی های مواعظ دیلمی:

• الف) ایجاز و اختصار:

آشنایان با فن موعظه و خطابه، می دانند که موعظه هر چه کوتاه تر باشد در روح شنونده موثرتر خواهد بود؛ دانشمندان علوم ادبی نیز اختصار را از ویژگی های لازم برای هر موعظه ای می دانند. رعایت این ویژگی در مواعظ دیلمی، بیانگر تبحر و آشنایی او با علوم ادبی است. سید شهاب الدین مرعشی نجفی نیز در کتاب «مفرج الکروب فی ترجمه صاحب ارشاد القلوب» به این موضوع اشاره دارد که: «کتاب ارشاد القلوب علامه محدث بارع زاهد ناسک شیخ ابی محمد الحسن دیلمی ـ با این که خیلی مختصر و حجمش کم است ـ جامع کثیری از احادیث قدسیه و روایات مأثوره پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و عترت طاهرین و کلمات درّبار دانشمندان صالح از گذشتگان است.»

• ب) تواضع و فروتنی واعظ:

حسن بن محمد دیلمی، واعظی است که روح تواضع و فروتنی در سرتاسر مواعظش نمایان است و همین عامل سبب تأثیر مضاعف این نصایح گردیده است. دیلمی به جهت رعایت تواضع، در کل کتاب به ندرت از خود چیزی آورده است. و اکثر مطالب کتابش را مواعظ قرآن و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و عترت طاهرین اش و حکایات و سخنان بزرگان تشکیل می دهد در مواضعی هم که او احیاناً از خود توصیه ای دارد غالبا با این تعابیر مطرح می کند: «چنین می گوید بنده فقیر و محتاج حسن دیلمی؛ چنین می گوید دیلمی». این فروتنی سبب گردیده است تا خواننده خود را با دوستی صمیمی و خیرخواه مواجه ببیند.

• ج) جامعیت نظری و عملی:

مواعظ دیلمی، خواب راحت را از مخاطب می گیرد و بیش از هر چیز، او را به عمل و تلاش وامی دارد. قصد و هدف دیلمی نوشتن کتاب اخلاق و مباحث نظری آن نیست، که غالباً در روح مخاطب حالت انکار ایجاد می کند، وعظ او بیان واقعیات زندگی انسان و بیان اسباب هلاک و یا عوامل نجات دهنده که در راه تکامل انسان وجود دارد. لذا سطر سطر مواعظ او مخاطب را از خواب غفلت بیدار می گرداند. صراحت و قاطعیت او هر خواننده ای را وامی دارد که به تأمل و تفکر بپردازد و عمل صالح را پیشه خود کند.

• د) آمیختگی با حکمت:

آراسته و مزین بودن مواعظ دیلمی با حکمت ها و معارف قدسی معصومین علیه السلام از دیگر ویژگی های آن بشمار می آید. این عامل سبب جاودانگی «ارشاد القلوب» شده است، به مصداق آیه شریفه «ادع الی سبیل ربک بالحکمه والموعظه الحسنه».

آخرین سخن در وصف این کتاب، این که مرحوم مرعشی نجفی می نویسد: «مخفی نیست همان طور که بدن انسان دچار امراض می شود، دل انسان نیز در معرض مرض و کسالت است؛ چنان چه روایاتی بر آن دلالت دارد و از جمله معالجاتی که در مورد امراض دل بسیار سودمند است، وعظ و ارشاد و یادآوری منجیات و مهلکات است و راهنمایی های افراد پاک و روشن ضمیر است که بسیاری را از مفاسد دور نگه می دارد. و خداوند دانشمندان بزرگی را که در این راه تلاش کرده و با تألیفات خود چراغ هدایت را برافروخته اند، بهره مند سازد. و از بهترین این کتاب ها «ارشاد القلوب» علامه محدث ثقه بارع زاهد ناسک شیخ ابی محمد الحسن الدیلمی است با این که خیلی مختصر و حجمش کوچک است ولی جامع کثیری از احادیث قدسیه و روایات مأثوره از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و عترت طاهرین و کلمات درّبار دانشمندان صالح از گذشتگان است».

این کتاب به قلم شیخ شرف الدین بحرانی تلخیص شده و از آن، چند ترجمه شده است که معروفترین آن ها ترجمه سید هدایت الله مسترحمی جرقویه ای و دیگری ترجمه حاج سید عبدالحسین رضائی و تصحیح این اثر توسط محمدباقر بهبودی می باشد.

منابع

• حافظ فرزانه، مرکز مطالعات و پژوهش‌هاي فرهنگي حوزه علميه، سایت اندیشه قم.
• گلشن ابرار، جلد 4، زندگی نامه "حسن بن محمد الدیلمى" از نعمت الله فروغي.

متن کتاب

ارشاد القلوب