سوره شعراء
| <<فرقان | شعراء | نمل>> | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
سوره شعرا بیست و ششمین سوره قرآن است و دارای 227 آیه است.
نزول
تمام سوره شعراء مکی است، جز قسمت اخير آن از «وَالشُّعَراءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغاوُونَ» تا آخر. این سوره در ترتیب مصحف بیست و ششمین سوره و در ترتیب نزول چهل وهفتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره واقعه و پس از آن سوره نمل نازل شده است.
تعداد آيات
از نظر كوفيان و شاميان و متقدمين اهل مدينه 227 آيه و از نظر ديگران 236 آيه است.
فضيلت سوره
ابى بن كعب نقل كرده است كه پیامبر خدا فرمود: هر كس سوره شعراء بخواند، اجر او ده حسنه است و هر حسنه‌اى به اندازه عدد همه كسانى است كه تصديق و تكذيب حضرت نوح و حضرت هود و حضرت شعيب و حضرت صالح و حضرت ابراهيم كردند و بعدد همه كسانى كه تكذيب حضرت عيسى و تصديق حضرت محمد صلی الله علیه و آله كردند.
همچنین ابوبصير از امام صادق علیه السلام نقل كرده است كه هر كه «طس» هاى سه‌گانه را در شب جمعه بخواند، از اولياء خدا و در جوار اوست و خدا او را در جنة العدن كه در وسط بهشت است با انبياء و رسل و اوصياء راشدين، قرار مي دهد و هرگز در دنيا پريشانى نمى‌بيند و در آخرت اجر او بهشت است تا خشنود شود و خداوند صد حورالعين به تزويج او درمى‌آورد.
هدف سوره
غرض از اين سوره، تسليت خاطر رسول خدا (ص) است از اينكه قومش او را و قرآن نازل بر او را تكذيب كرده بودند و او آزرده شده بود و همين معنا از اولين آيه آن كه می‌فرمايد:« تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ» بر می‌آيد. آرى كفار قريش يك بار او را مجنون خواندند، بار ديگر شاعر، و اين آيات علاوه بر تسليت خاطر آن جناب، مشركين را تهديد میكند به سرنوشت اقوام گذشته و به اين منظور چند داستان از اقوام انبياى گذشته يعنى موسى و ابراهيم و نوح و هود و صالح و لوط و شعيب (ع) و سرنوشتى كه با آن روبرو شدند و كيفرى كه در برابر تكذيب خود ديدند نقل كرده است تا آن جناب از تكذيب قوم خود دل سرد و غمناك نگردد و نيز قوم آن جناب از شنيدن سرگذشت اقوام گذشته عبرت بگيرند.[۱]
پانویس
- ↑ ترجمه الميزان، ج15، ص: 347
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج18، ص3.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج14، ص: 16، قم 1374
- ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه
پیوست
