تفسیر الصراط المستقیم (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ تفسير الصراط المستقيم (کتاب) را به تفسیر الصراط المستقیم (کتاب) منتقل کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۲۴: | سطر ۲۴: | ||
}} | }} | ||
| − | + | «تفسير الصراط المستقيم»، تأليف سيد حسین بروجردى، به زبان عربى است. اين تفسير شامل تمام قرآن نمى‌باشد. روش غالب اين [[تفسير]]، روش [[تفسیر روایی|تفسیر روائى]] با استفاده از روايات [[پیامبر اسلام|پيامبر]] صلى الله عليه و آله و [[اهل البیت|اهل بيت]] عليهم السلام مى‌باشد. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==انگيزه تأليف تفسير== | ==انگيزه تأليف تفسير== | ||
| سطر ۳۸: | سطر ۳۳: | ||
==معرفی تفسیر== | ==معرفی تفسیر== | ||
| − | اين تفسير به زبان عربى و در سه مجلد بزرگ نوشته شده و شامل تمام قرآن | + | اين تفسير به زبان عربى و در سه مجلد بزرگ نوشته شده و شامل تمام [[قرآن]] نمى‌باشد. مفسر در جلد اول، 14 مقدمه را بحث كرده است که عبارتند از: |
| − | + | #حقيقت علم، انواع علوم و مراتب آنها و علم تفسير. | |
| + | #فضيلت قرآن و تمثل آن در روز قيامت و تعليم و تعلم و قرائت و حفظ آن. | ||
| + | #حقيقت قرآن و مراتب آن در كون و ظهور آن در تنزيل به شكل حروف و كلمات و قرآن ناطق. | ||
| + | #اسماء و القاب قرآن، معناى كلام نفسى، كيفيت وحى و الهام و تحدّث، و حظ [[ائمه]] علیهم السلام از وحى و الهام و معناى تلقى و انواع مكاشفات. | ||
| + | #تبيان و تفصيل بودن قرآن و بيان كيفيت انشعاب علوم از آن. | ||
| + | #معناى تفسير، تنزيل، تأويل، ظاهر، باطن، محكم، متشابه، ناسخ، منسوخ، حجيت قرآن، صحت استدلال به ظواهر آن در اصول و فروع، تفسير به رأى و ضابطه تأويل. | ||
| + | #معناى انزال و تفاوت آن با تنزيل، معناى سوره و اقسام چهارگانه آن، آيه، كلمه، حروف و ضبط سور، آيات و حروف قرآن. | ||
| + | #اين كه علم قرآن مخزون نزد اهل بيت عليهم السلام مى‌باشد و بيان اينكه انتهاء سلسله قرآن و علم تفسير، آنها هستند. | ||
| + | #قرآن در حق ائمه عليهم السلام، شيعه آنها و اعداء آنهاست. | ||
| + | #وجوه اعجاز قرآن و فرق آن با حديث قدسى. | ||
| + | #بحث سبعة احرف، اشاره به منشا اختلاف قراءات، قراءات سبعه و عشره، تواتر و جواز اخذ آنها. | ||
| + | #كيفيت قرائت، آداب ظاهرى و باطنى آن، معناى غنا و حرمت آن، معناى ترتيل و اشاره به حجب قلبيه در قرائت و كيفيت رفع آنها. | ||
| + | #احكام قراءت، وجوب، حرمت، كراهت و استحباب | ||
| + | #استشفاء و استكفاء به آيات، سبب مخالفت رسم الخط قرآن با غير آن، سجده‌هاى قرآن و كيفيت استخاره به آن. | ||
| − | + | جلد دوم نیز به [[سوره فاتحه]] اختصاص يافته و به طور مبسوط به اين سوره مى‌پردازد. و جلد سوم آغاز [[سوره بقره]] تا آيه 255 آن است. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==روش تفسير== | ==روش تفسير== | ||
| − | اگر بخواهيم روش غالب اين تفسير را توصيف نماييم، بايد گفت كه: روش مفسر، روائى و مأثور با استفاده از روايات پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام مى‌باشد و در كنار آن رويكردى | + | اگر بخواهيم روش غالب اين [[تفسير]] را توصيف نماييم، بايد گفت كه: روش مفسر، روائى و مأثور با استفاده از روايات [[پیامبر اسلام|پيامبر]] صلى الله عليه و آله و [[اهل البیت|اهل بيت]] عليهم السلام مى‌باشد و در كنار آن رويكردى [[اخباریان|اخباری]] در بعضى مسائل از خود نشان مى‌دهند (مانند بحث تجسم اعمال، ج4، ص500). |
| − | شيوه كلامى را نيز كم و بيش در تفسير خود دارد، در مباحث كلامى وارد شده و توضيحات بيش از مقام تفسير | + | شيوه [[علم کلام|كلامى]] را نيز كم و بيش در تفسير خود دارد، در مباحث كلامى وارد شده و توضيحات بيش از مقام تفسير مى‌دهد. (مانند ج3، ص506، ذيل «اياك نستعين» و بحث استعانت در اعيان ثابته، اغراض افعال الهى، نظر [[اشاعره]] و رد آن و نيز ج4، ص209، بيان مفصل مجسمه، مشبه، مجبره، مفوضه و نقد آنها) |
| − | + | بُعد تحليلى و اجتهادى و بيان احتمالات متعدد در معانى آيات و الفاظ را نيز بايد به شيوه ايشان اضافه كرد (مانند ذكر اقوال و احتمالات در «ذلك الكتاب»، ج4، ص92). | |
| − | در بيان اقوال مفسرين فقط به نقل آنها اكتفا نكرده، به نقد و بررسى آنها مى‌پردازد | + | در بيان اقوال مفسرين فقط به نقل آنها اكتفا نكرده، به نقد و بررسى آنها مى‌پردازد (مانند ج3، ص511، بحث مفصل در معناى استعانت). |
| − | در اين | + | در اين بين، نظرى به مسائل [[عرفان|عرفانى]] داشته، براى توضيح مطلب خود و گاه براى نقد، آنها را مطرح مى‌نمايند. (مانند اشاره به نظر [[مولوی|مولوى]] با استفاده از اشعار وى، ديدگاه افلاطون، كفر دانستن اعتقاد به وحدت وجود (در بحث هدايت ج3، ص540 تا 546) و همچنين اشاره به بحث عوالم الهيه (ج4، ص15 به بعد) و نقد [[محیی الدین ابن عربی|ابن عربى]] در بحث عذاب (ج4، ص263). در اين بخش گاهى بحثى مستقل به نام «تبصرة عرفانية» را مطرح مى‌نمايد. |
| − | + | روش ايشان در آغاز سوره‌ها با بيان وجه تسميه [[سوره]] آغاز و با بحثهاى متصل سوره، نزول سوره (كه سخن از [[سوره های مکی و مدنی|مكى و مدنى]] بودن و اختلاف موجود در آن مى‌باشد)، عدد [[آیه|آيات]] (كه با بيان راى كوفى، بصرى، حجازى، شامى و... به تحليل و نقد آنها مى‌پردازد) ادامه مى‌يابد. مطالبى مفصل در [[استعاذه]] و تفسير [[آیه تسمیه|بسم الله الرحمن الرحيم]] را در ابتداى [[سوره حمد]] بيان كرده كه در [[سوره بقره]] اين دو مطلب مطرح نمى‌شود. | |
| − | + | در تفسير آيات، ابتدا لغات مشكل آيات را بيان كرده به توضيح آن مى‌پردازد، سپس قرائت كلمات را در حدّ بيان بعضى قراءات شاذ و مطرح كردن برخى مسائل [[تجوید|تجويدى]] مانند موارد وقف، گوشزد كرده و گاهى نيز در اين قسمت عنوانى بنام «قراءة غريبة» بازگو مى‌كنند. پس از آن [[شأن نزول]] آيه را (در صورت دارابودن) نقل و تجزيه و تحليل مى‌نمايند. | |
| − | در تفسير | + | بعد از اتمام مباحث فوق، عنوان «تفسير فراز آيه» آغاز شده به تبيين و شرح مفصل آن مى‌پردازد. در توضيح كلمات و معنا و تفسير آنها در كنار روايات و تحليل هاى اجتهادى خود، از آيات ديگر [[قرآن]] نيز بهره مى‌برد. مفسر را از خلال بحثهاى متفاوت و شيوه‌هاى گوناگونش مى‌توان فردى بحاث و نقاد برشمرد، بدين ترتيب در بسيارى موارد بعد از مطرح كردن نظرات گوناگون در تعبيرى نظير «امّا تحقيق الحق...» ديدگاه خود را بيان مى‌دارد. |
| − | + | ذيل «الم» در [[سوره بقره]]، بحث را به كل [[حروف مقطعه]] مى‌كشاند و اقوال را بيان و تجزيه و تحليل مى‌نمايد. در بحث «دلالة الحروف والالفاظ على مدلولاتها» واضع را خداوند مى‌داند و اين دلالت را ناشى از وضع او محسوب مى‌دارد. | |
| − | + | مفسر عنوانى به نام «دليل اعجاز القرآن» ذيل برخى از آيات مطرح مى‌نمايد كه در آن بحث، از وجوه و جنبه‌هاى مختلف [[اعجاز]] آيه يا آيات مورد نظر، سخن به ميان مى‌آورد. | |
| − | + | مفسر محترم ضمن رعايت [[تفسیر ترتیبی|تفسير ترتيبى]]، از بيان موضوعات قرآنى متناسب با آيات و توضيح آنها به كمك روايات و آيات ديگر، كوتاهى نكرده و بحث هاى موضوعى زيادى را مطرح مى‌نمايند (مانند: منافقون، درجات تقوى، حقيقت الايمان، تناسخ، اقسام كفر، حقيقت اراده و كراهت، اقسام هدايت، واسطه بودن [[اهل بيت]] عليهم السلام و...). | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==نسخه‌شناسى== | ==نسخه‌شناسى== | ||
| − | + | «تفسير الصراط المستقيم» با تحقيق و بررسى فاضل محترم غلامرضا مولانا بروجردى توسط انتشارات صدر تهران انتشار يافته است. محقق محترم نخست در [[مصر]] به چاپ جلد اول آن اقدام كرده ولى به علت وجود احاديث [[ائمه اطهار|ائمه]] عليهم السلام و [[شیعه|شيعى]] بودن محتواى آن، از پخش و نشر كتاب جلوگيرى شد، ناچار در يك جزء در [[ايران]] چاپ گرديد و سپس مجددا هر سه جزء در بيروت به چاپ رسيده است. | |
| − | اين تفسير | + | آنچه در برنامه «[[نرم افزار جامع تفاسیر نور|جامع التفاسیر نور]]» موجود است، 5 جلد و تا پايان [[آیه 41 سوره بقره|آيه 41 البقره]] مى‌باشد، ولى مرحوم [[شیخ آقا بزرگ تهرانی|شيخ آقابزرگ تهرانى]] درباره اين تفسير نوشته: «سه مجلد ضخيم از اين تفسير بيرون آمده است. در جلد اول، 14 مقدمه را بحث كرده است. جلد دوم به سوره فاتحه اختصاص يافته و به‌طور مبسوط به اين سوره مى‌پردازد و جلد سوم مشتمل بر تفسير سوره بقره تا آيه 255 آن است. تاريخ تأليف اين 3 جلد از 1270 تا 1275ق، مى‌باشد». |
| − | + | ==منابع== | |
| − | |||
| − | |||
| − | + | * [[نرم افزار جامع تفاسیر نور|نرم افزار جامع التفاسیر نور]]، بخش کتابشناسی. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
[[رده:تفاسیر کلامی]] | [[رده:تفاسیر کلامی]] | ||
[[رده:تفاسیر روایی]] | [[رده:تفاسیر روایی]] | ||
نسخهٔ ۱۸ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۰
 | |
| نویسنده | حسین البروجردی |
| موضوع | تفاسیر شیعه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 5 |
| مصحح | غلامرضا بن علی اکبر البروجردی |
|
| |
«تفسير الصراط المستقيم»، تأليف سيد حسین بروجردى، به زبان عربى است. اين تفسير شامل تمام قرآن نمى‌باشد. روش غالب اين تفسير، روش تفسیر روائى با استفاده از روايات پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام مى‌باشد.
انگيزه تأليف تفسير
مفسر در ابتداى مقدمه خود بر تفسير مى‌نويسد: آنچه كه ارزش تنافس و مباهات دارد اكتساب فضائل نفسانى و علوم الهى است كه ذخيره ابدى و سبب سعادت ازلى و ابدى است. من در ابتداى جوانى توفيق يافتم كه از معقول و منقول علوم اسلامى خوشه چينم و در اصول و فروع آن عميقا تفكر نمايم و بهره وافرى برم، اما دريافتم كه اينها پوسته‌اى بيش نيست، تصميم گرفتم دوباره در معارف حقيقيه و اسرار ربانى و علوم لدنى و فيوض قدسى و اسرار دين و انوار شريعت محمدى صلی الله علیه و آله تعمق نمايم، همه آنها را در قرآن كريم يافتم كه مشتمل بر ما كان و ما يكون الى يوم الدين بلكه تا ابدالابدين است.
و نيز يافتم كه جنبه‌هاى مختلف علوم و فنون قرآن و مراتب ظهور و بطون آن را جز راسخان فى العلم دسترسى نيست پس در اخبار و آثار آنها شب و روز تعمق نموده و از انوار آنها استمداد كردم و از طرفى به عروه وثقاى صراط مستقيم الهى كه: «فى ام الكتاب لدينا لعلى حكيم» است تمسك جستم. پس از آن با بضاعتى قليل و تلاشى كثير اخبار مربوط به هر آيه را استقصاء نموده و در حل مشكلات و متشابهات به آنها رجوع كردم و در معانى لغوى، فنون ادبى، مقاصد حكمى، مسائل فقهى، اختلافات مذهبى، اصول كلامى، حقايق ربانى، علوم نبوى و امامى و علوم ديگر آنچه كه مى‌توانستم از آيات به طريق دلالات و اشارات، استنباط كردم و آنها را جهت افاده بيشتر ثبت كرده و نوشتم، نام آن را الصراط المستقيم فى تفسير الكتاب الكريم» نهادم. اميد كه نافع من و سائر مومنين از شيعه اميرالمؤمنين عليه السلام واقع شود.
معرفی تفسیر
اين تفسير به زبان عربى و در سه مجلد بزرگ نوشته شده و شامل تمام قرآن نمى‌باشد. مفسر در جلد اول، 14 مقدمه را بحث كرده است که عبارتند از:
- حقيقت علم، انواع علوم و مراتب آنها و علم تفسير.
- فضيلت قرآن و تمثل آن در روز قيامت و تعليم و تعلم و قرائت و حفظ آن.
- حقيقت قرآن و مراتب آن در كون و ظهور آن در تنزيل به شكل حروف و كلمات و قرآن ناطق.
- اسماء و القاب قرآن، معناى كلام نفسى، كيفيت وحى و الهام و تحدّث، و حظ ائمه علیهم السلام از وحى و الهام و معناى تلقى و انواع مكاشفات.
- تبيان و تفصيل بودن قرآن و بيان كيفيت انشعاب علوم از آن.
- معناى تفسير، تنزيل، تأويل، ظاهر، باطن، محكم، متشابه، ناسخ، منسوخ، حجيت قرآن، صحت استدلال به ظواهر آن در اصول و فروع، تفسير به رأى و ضابطه تأويل.
- معناى انزال و تفاوت آن با تنزيل، معناى سوره و اقسام چهارگانه آن، آيه، كلمه، حروف و ضبط سور، آيات و حروف قرآن.
- اين كه علم قرآن مخزون نزد اهل بيت عليهم السلام مى‌باشد و بيان اينكه انتهاء سلسله قرآن و علم تفسير، آنها هستند.
- قرآن در حق ائمه عليهم السلام، شيعه آنها و اعداء آنهاست.
- وجوه اعجاز قرآن و فرق آن با حديث قدسى.
- بحث سبعة احرف، اشاره به منشا اختلاف قراءات، قراءات سبعه و عشره، تواتر و جواز اخذ آنها.
- كيفيت قرائت، آداب ظاهرى و باطنى آن، معناى غنا و حرمت آن، معناى ترتيل و اشاره به حجب قلبيه در قرائت و كيفيت رفع آنها.
- احكام قراءت، وجوب، حرمت، كراهت و استحباب
- استشفاء و استكفاء به آيات، سبب مخالفت رسم الخط قرآن با غير آن، سجده‌هاى قرآن و كيفيت استخاره به آن.
جلد دوم نیز به سوره فاتحه اختصاص يافته و به طور مبسوط به اين سوره مى‌پردازد. و جلد سوم آغاز سوره بقره تا آيه 255 آن است.
روش تفسير
اگر بخواهيم روش غالب اين تفسير را توصيف نماييم، بايد گفت كه: روش مفسر، روائى و مأثور با استفاده از روايات پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام مى‌باشد و در كنار آن رويكردى اخباری در بعضى مسائل از خود نشان مى‌دهند (مانند بحث تجسم اعمال، ج4، ص500).
شيوه كلامى را نيز كم و بيش در تفسير خود دارد، در مباحث كلامى وارد شده و توضيحات بيش از مقام تفسير مى‌دهد. (مانند ج3، ص506، ذيل «اياك نستعين» و بحث استعانت در اعيان ثابته، اغراض افعال الهى، نظر اشاعره و رد آن و نيز ج4، ص209، بيان مفصل مجسمه، مشبه، مجبره، مفوضه و نقد آنها)
بُعد تحليلى و اجتهادى و بيان احتمالات متعدد در معانى آيات و الفاظ را نيز بايد به شيوه ايشان اضافه كرد (مانند ذكر اقوال و احتمالات در «ذلك الكتاب»، ج4، ص92).
در بيان اقوال مفسرين فقط به نقل آنها اكتفا نكرده، به نقد و بررسى آنها مى‌پردازد (مانند ج3، ص511، بحث مفصل در معناى استعانت).
در اين بين، نظرى به مسائل عرفانى داشته، براى توضيح مطلب خود و گاه براى نقد، آنها را مطرح مى‌نمايند. (مانند اشاره به نظر مولوى با استفاده از اشعار وى، ديدگاه افلاطون، كفر دانستن اعتقاد به وحدت وجود (در بحث هدايت ج3، ص540 تا 546) و همچنين اشاره به بحث عوالم الهيه (ج4، ص15 به بعد) و نقد ابن عربى در بحث عذاب (ج4، ص263). در اين بخش گاهى بحثى مستقل به نام «تبصرة عرفانية» را مطرح مى‌نمايد.
روش ايشان در آغاز سوره‌ها با بيان وجه تسميه سوره آغاز و با بحثهاى متصل سوره، نزول سوره (كه سخن از مكى و مدنى بودن و اختلاف موجود در آن مى‌باشد)، عدد آيات (كه با بيان راى كوفى، بصرى، حجازى، شامى و... به تحليل و نقد آنها مى‌پردازد) ادامه مى‌يابد. مطالبى مفصل در استعاذه و تفسير بسم الله الرحمن الرحيم را در ابتداى سوره حمد بيان كرده كه در سوره بقره اين دو مطلب مطرح نمى‌شود.
در تفسير آيات، ابتدا لغات مشكل آيات را بيان كرده به توضيح آن مى‌پردازد، سپس قرائت كلمات را در حدّ بيان بعضى قراءات شاذ و مطرح كردن برخى مسائل تجويدى مانند موارد وقف، گوشزد كرده و گاهى نيز در اين قسمت عنوانى بنام «قراءة غريبة» بازگو مى‌كنند. پس از آن شأن نزول آيه را (در صورت دارابودن) نقل و تجزيه و تحليل مى‌نمايند.
بعد از اتمام مباحث فوق، عنوان «تفسير فراز آيه» آغاز شده به تبيين و شرح مفصل آن مى‌پردازد. در توضيح كلمات و معنا و تفسير آنها در كنار روايات و تحليل هاى اجتهادى خود، از آيات ديگر قرآن نيز بهره مى‌برد. مفسر را از خلال بحثهاى متفاوت و شيوه‌هاى گوناگونش مى‌توان فردى بحاث و نقاد برشمرد، بدين ترتيب در بسيارى موارد بعد از مطرح كردن نظرات گوناگون در تعبيرى نظير «امّا تحقيق الحق...» ديدگاه خود را بيان مى‌دارد.
ذيل «الم» در سوره بقره، بحث را به كل حروف مقطعه مى‌كشاند و اقوال را بيان و تجزيه و تحليل مى‌نمايد. در بحث «دلالة الحروف والالفاظ على مدلولاتها» واضع را خداوند مى‌داند و اين دلالت را ناشى از وضع او محسوب مى‌دارد.
مفسر عنوانى به نام «دليل اعجاز القرآن» ذيل برخى از آيات مطرح مى‌نمايد كه در آن بحث، از وجوه و جنبه‌هاى مختلف اعجاز آيه يا آيات مورد نظر، سخن به ميان مى‌آورد.
مفسر محترم ضمن رعايت تفسير ترتيبى، از بيان موضوعات قرآنى متناسب با آيات و توضيح آنها به كمك روايات و آيات ديگر، كوتاهى نكرده و بحث هاى موضوعى زيادى را مطرح مى‌نمايند (مانند: منافقون، درجات تقوى، حقيقت الايمان، تناسخ، اقسام كفر، حقيقت اراده و كراهت، اقسام هدايت، واسطه بودن اهل بيت عليهم السلام و...).
نسخه‌شناسى
«تفسير الصراط المستقيم» با تحقيق و بررسى فاضل محترم غلامرضا مولانا بروجردى توسط انتشارات صدر تهران انتشار يافته است. محقق محترم نخست در مصر به چاپ جلد اول آن اقدام كرده ولى به علت وجود احاديث ائمه عليهم السلام و شيعى بودن محتواى آن، از پخش و نشر كتاب جلوگيرى شد، ناچار در يك جزء در ايران چاپ گرديد و سپس مجددا هر سه جزء در بيروت به چاپ رسيده است.
آنچه در برنامه «جامع التفاسیر نور» موجود است، 5 جلد و تا پايان آيه 41 البقره مى‌باشد، ولى مرحوم شيخ آقابزرگ تهرانى درباره اين تفسير نوشته: «سه مجلد ضخيم از اين تفسير بيرون آمده است. در جلد اول، 14 مقدمه را بحث كرده است. جلد دوم به سوره فاتحه اختصاص يافته و به‌طور مبسوط به اين سوره مى‌پردازد و جلد سوم مشتمل بر تفسير سوره بقره تا آيه 255 آن است. تاريخ تأليف اين 3 جلد از 1270 تا 1275ق، مى‌باشد».
منابع
- نرم افزار جامع التفاسیر نور، بخش کتابشناسی.
| تفسیر قرآن | |
| درباره تفسیر قرآن: | تفسیر قرآن -تاریخ تفسیر - روشهای تفسیری قرآن |
|---|---|
| اصطلاحات: | اسباب نزول -اسرائیلیات -سیاق آیات |
| شاخه های تفسیر قرآن: |
تفسیر روایی (تفاسیر روایی) • تفسیر اجتهادی (تفاسیر اجتهادی) • تفسیر فقهی ( تفاسیر فقهی) • تفسیر ادبی ( تفاسیر ادبی) • تفسیر تربیتی ( تفاسیر تربیتی) • تفسیر كلامی ( تفاسیر كلامی) • تفسیر فلسفی ( تفاسیر فلسفی ) • تفسیر عرفانی (تفاسیر عرفانی ) • تفسیر علمی (تفاسیر علمی) |
| روشهای تفسیری قرآن: |
|
| تفاسیر به تفکیک مذهب مولف: |
|
