مجمع البیان (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
|تصویر= [[پرونده:مجمع البيان في تفسير القرآن.jpg|240px|وسط]] | |تصویر= [[پرونده:مجمع البيان في تفسير القرآن.jpg|240px|وسط]] | ||
| − | |نویسنده= | + | |نویسنده= فضل بن حسن طبرسى |
| − | |موضوع= | + | |موضوع= تفاسیر شیعه |
|زبان= عربی | |زبان= عربی | ||
| − | |تعداد جلد= | + | |تعداد جلد= ۱۰ |
|عنوان افزوده1= مصحح | |عنوان افزوده1= مصحح | ||
| سطر ۲۳: | سطر ۲۳: | ||
|افزوده2= | |افزوده2= | ||
| − | |لینک= [http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/38622/مجمع-البيان-في-تفسير-القرآن | + | |لینک= [http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/38622/مجمع-البيان-في-تفسير-القرآن مجمع البیان] |
}} | }} | ||
| − | تفسیر مجمع البیان از تفاسیر مهم قرن ششم و به زبان عربی است. سبک و شیوه تدوین و تبویب این [[تفسیر قرآن|تفسیر]] در میان همه تفسیر های [[اهل سنت]] و [[شیعه]]، | + | '''تفسیر مجمع البیان''' معروفترین اثر [[شیخ طبرسی]] (م، ۵۴۸ ق)، از تفاسیر مهم قرن ششم هجری و به زبان عربی است. سبک و شیوه تدوین و تبویب این [[تفسیر قرآن|تفسیر]] در میان همه تفسیر های [[اهل سنت]] و [[شیعه]]، بی سابقه و کم نظیر است، زیرا نظمی متین و خاص و مرتب با روش علمی و ساده دارد. |
| + | ==معرفی مؤلف== | ||
| + | [[شیخ طبرسی|فضل بن حسن بن فضل طبرسى]]، معروف به امین‌الاسلام طبرسى در حدود سال‌هاى ۴۶۰ تا ۴۷۰ قمری به دنیا آمد. از مهم‌ترین اساتید ایشان مى‌توان به: [[ابو علی طوسی|ابوعلى بن شیخ طوسی]] و [[جعفر بن محمد دوریستی|شیخ جعفر دوریستى]] که از شاگردان [[شیخ مفید]] است، اشاره نمود. از تألیفات مهم وی، [[اعلام الورى (کتاب)|اعلام الوری باعلام الهدی]] و دو [[تفسیر قرآن|تفسیر]] [[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]] و [[جوامع الجامع (کتاب)|جوامع الجامع]] می باشد. امین‌الاسلام طبرسى در سال ۵۴۸ هجرى در سبزوار از دنیا رفت در [[مشهد]] مقدس به خاک سپرده شد. | ||
| + | مؤلف [[تاریخ بیهقی (کتاب)|تاریخ بیهقی]] (ابوالحسن علی بیهقی) در مورد طبرسی گوید: این امام در [[علم نحو|نحو]] فرید عصر بود و در علوم دیگر به درجه افادت رسید. | ||
| − | + | [[شیخ منتجب الدین رازی]] در کتاب [[فهرست شیخ منتجب الدین (کتاب)|فهرست]] در مورد استاد خویش می نویسد: الشیخ الامام، امین الدین ابوعلی و الفضل بن الحسن الطبرسی ثقة، فاضل، دین، عین... . | |
| − | + | دیگران نیز مانند [[علامه حلی]]، [[ابن شهر آشوب|ابن شهر آشوب مازندرانی]] (شاگرد طبرسی)، [[علامه مجلسى|علامه مجلسی]]، [[شیخ یوسف بحرانی]] و [[سید محمدباقر موسوی خوانساری|خوانساری]] و [[سید محسن امین]] و دیگران... هر یک به زبانی در [[عدل|عدالت]] و وثاقت و فضل و جلالت او سخن گفته اند. | |
| − | + | ==انگیزه نگارش== | |
| − | + | گرایش روحی بر نوشتن تفسیر با ابتکار و سبکی منحصر به فرد که از روزگار جوانی در او جولان داشت و همچنین تشویق یار و دوست نزدیکش، محمد بن یحیی (از [[سادات]] آل‌زباره و از شخصیت‌های برجسته سبزوار) دو عامل و انگیزه‌ای است که مؤلف محترم خود در مقدمه بدان اشاره کرده است. | |
| − | در همان شب قبرش به دست فردی | + | برخی از مورخان با بیان داستانی از [[شیخ طبرسی|طبرسی]]، انگیزه دیگری را در باب علت نوشتن تفسیر دخیل می‌دانند. آن حکایت از این قرار است: زمانی سکته‌ای بر علامه عارض می‌شود و خاندانش به این گمان که او به رحمت ایزدی پیوسته است وی را به خاک می‌سپارند. او پس از مدتی به هوش آمده، خود را درون قبر می‌بیند و هیچ راهی را برای خارج شدن و رهایی از آن نمی‌یابد. در آن حال [[نذر]] می‌کند که اگر خداوند او را از درون [[قبر]] نجات دهد کتابی را در [[تفسیر قرآن]] بنویسد. در همان شب قبرش به دست فردی کفن دزد نبش می‌شود و آن گورکن پس از شکافتن قبر شروع به بازکردن کفن‌های او می‌کند. در آن هنگام علامه دست او را می‌گیرد! کفن دزد از ترس، تمام بدنش به لرزه می‌افتد... علامه طبرسی به منظور آرام ساختن او، ماجرای خود را شرح می‌دهد و کفن دزد نیز آرام شده، با درخواست علامه که قادر به حرکت نبود، او را بر پشت خود می‌نهد و به منزلش می‌رساند. طبرسی نیز به پاس زحمات آن گورکن، کفن‌های خود را به همراه مقدار بسیاری پول به او هدیه می‌کند. طبرسی نیز پس از آن به نذر خود وفا کرده، کتاب مجمع البیان را می‌نویسد.<ref>ریاض العلماء، ج ۲، ص ۳۵۸؛ روضات الجنات، ج ۵، ص ۳۶۲؛ مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۴۸۷، در ضمن نمونه همین ماجرا به مولا فتح‌الله کاشانی نویسنده تفسیر منهج‌الصادقین (متوفی ۹۸۸ ق.) نیز نسبت داده شده است. ر.ک: روضات الجنات، همان.</ref> |
| + | ==اهمیت کتاب== | ||
| + | تفسیر مجمع البیان، یکى از مهم ترین و ارجمندترین تفاسیر جهان [[اسلام]] است که دانشمندان [[شیعه]] و [[اهل سنت|سنى]] آن را مورد توجه قرار داده و از آن به عنوان یکى از منابع [[تفسیر قرآن|تفسیر]] یاد کرده اند و آن را از جمله تفاسیر قدیم دانسته اند که به نیکوترین صورت با الگوى مناسب و ضمن سر عنوان مکرر و ثابت تنظیم شده است. | ||
| − | + | [[شیخ محمود شلتوت|شیخ شلتوت]]، مفتى بزرگ [[اهل سنت]] و دانشمند روشن‌بین کشور [[مصر]] در مقدمه اى که بر این تفسیر نگاشته است، مى نویسد: مجمع البیان در میان کتاب‌هاى تفسیرى بى همتا است. این تفسیر داراى گستردگى ژرف و تنوع در مطالب و ترتیب ممتازى است که در میان تفاسیر پیش از او بى نظیر و در میان آثار پس از او کم نظیر است. | |
| − | مجمع البیان در | + | اهمیت مجمع البیان به سبب جامعیت، اتقان و استحکام مطالب، ترتیب دقیق، تفسیر روشن و سودمند و انصاف در نقد و بررسى آرا است. مجمع البیان شامل مباحثى چون: قرائت، [[اعراب قرآن|اعراب]]، لغات، بیان مشکلات، ذکر مطالب مربوط به معانى و بیان، [[اسباب نزول|شأن نزول]] آیات، اخبار وارد در آیات و شرح و تبیین [[قصه های قرآن|قصص]] و حکایات است. |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | مولف کتاب از دانشمندانی است که از علوم مختلف آگاهی دارد و دهها تالیف از خود بیادگار گذاشته اما عمده کوشش وی در راه [[تفسیر قرآن|تفسیر]] صرف شده است. [[علامه امینی]] در [[شهداء الفضيلة (کتاب)|شهداء الفضیله]] می نویسد: تفسیر وی به مجمع البیان به تنهائی کافیست که دریای فضل و تبحر علمی او را بنمایاند تفسیری که نور حقیقت می‌بارد و پرتو دانش و بینش وحی الهی می‌تابد کتابی که هیچ کس از آن بی نیاز نتواند بود. | |
| − | + | در واقع تفسیر مجمع البیان دائرة المعارف مرتبی است که تمام فنون [[قرآن]] را در خود جمع کرده و علاوه بر آن دارای امتیاز دیگری است و آن این که در تفسیر آیات قرآنی علاوه بر روایات از [[اهل البیت|اهل بیت]] پیامبر، از روایات مذاهب مختلف اسلامی [[اهل سنت|اهل تسنن]] نیز نقل نموده که این از خصوصیات منحصر بفرد این کتاب تفسیری می‌باشد. | |
| − | + | عبدالجلیل رازی در کتاب «النقض» خود گوید: اگر شیعه [[امامیه]] بخواهد از مفسران خود لافی بزند...، از تفسیر [[امام باقر علیه السلام|امام محمدباقر]] و از قول [[امام صادق علیه السلام|جعفر الصادق]] و [[امام حسن عسکری علیه السلام|امام حسن عسکری]] (علیهم السلام) و بعد از آن از تفسیر شیخ کبیر [[شیخ طوسی|ابوجعفر طوسی]] و [[فتال نیشابوری|شیخ محمد فتال]] و تفسیر خواجه [[شیخ طبرسی|ابوعلی طبرسی]] باید بزند که آن اولی ها همه [[معصوم]] و آخری ها همه عالم و امین و معتمد بودند. | |
| − | + | مرحوم [[قاضی نورالله شوشتری|قاضى نورالله شوشترى]] در [[مجالس المؤمنین]] خود مى نویسد: «تفسیر کبیر او که مسمی به مجمع البیان است، در جامعیت او در فنون، فضل و کمال بیان کافى و دلیل وافى است».<ref> مجالس المؤمنین، ج ۱، ص ۴۹۰.</ref> | |
==روش تألیف کتاب== | ==روش تألیف کتاب== | ||
| − | تفسیر | + | شیخ طبرسی خود در مقدمه این کتاب در مورد نگارش این تفسیر چنین می گوید: «آستین همت بالا زدم و نهایت جد و جهد را بکار بستم و دیدار بیدار داشتم و اندیشه به زحمت افکندم و بسیار تفکر کردم و تفاسیر گوناگون را در پیش رو نهادم و از خداوند سبحان توفیق و تیسیر طلبیدم و نگارش کتابی را آغاز کردم که در نهایت فشردگی و پیراستگی و حسن نظم و ترتیب است و حاوی انواع و اقسام دانش تفسیر است و درّ و گوهرهایی اعم از علم قرائت، اعراب و لغت، پیچیدگی و مشکلات، معانی و جوانب، [[اسباب نزول|نزول]] و اخبار، قصص و آثار، حدود و [[احکام]] و [[حلال]] و [[حرام]] دربردارد و از خدشه‌هایی که مبطلان آن مطرح کرده‌اند سخن گفته و سخنی را آورده‌ام که تنها اصحاب ما رضی الله عنهم متعرض آن شده‌اند و استدلالات بسیاری را در صحت اعتقادات خود اعم از اصول و فروع و معقول و منقول به گونه‌ای معتدل و مختصر و بالاتر از ایجاز و پایین‌تر از تفصیل دربردارد؛ زیرا اندیشه‌های عصر حاضر تاب تحمل سنگینی فراوان ندارد و از تلاش در میادین مسابقات بزرگ ناتوان است زیرا از علما تنها نامی مانده و از علوم تنها رمقی».<ref>مجمع البیان، امین الاسلام طبرسی، ج ۱، ص ۱۰.</ref> |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | در | + | علامه طبرسی تفسیر خود را در مدت هفت سال و با اقتباس از تفسیر «[[التبیان (کتاب)|التبیان]]» اثر [[شیخ طوسی]]، تدوین کرد و هر یک از فنون مختلف قرآنی را به صورت جدا از هم و در قالبی منظم و مرتب بیان نمود. این نظم خاص سبب گردید که دانشمندان [[شیعه]] و [[اهل سنت|سنی]]، آن تفسیر را بر بسیاری از تفاسیر دیگر برتری داده، آن را مورد ستایش قرار دهند.<ref>طبرسی و مجمع البیان، ج ۲، ص ۴۲، نویسنده در این کتاب صفحاتی را به مقایسه این دو تفسیر اختصاص داده است.</ref> شایان ذکر است که در تفاسیر قبل از مجمع‌البیان، روایات و اقوال در تفاسیر مختلف به طور نامنظم ضبط می‌گردیده، به طوری که گاهی فنی با فن دیگر درمی‌آمیخت و خواننده به سختی می‌توانست مطلبی را که می‌خواست بدست آورد. حتی در پاره‌ای از موارد به طور خسته کننده‌ای تفضیل داده می‌شد و یا برعکس در پاره‌ای از موارد مطالب به حدی مختصر می‌بود که مقصود خواننده از آن مطلب حاصل نمی‌گشت اما در میان مفسرین کمتر کسی بود که به این مهم توجه کند و به خواننده القا کند که در جو قرآن قرار گیرد، تفسیر مجمع‌البیان یکی از آنهاست که توانسته در میان کتب تفسیری با بحثهای فراوان و عمیقی که دارد دارای نظمی بی نظیر باشد، مطالبش دسته بندی شده و خواص تفسیر را از دست ندهد و توجه داشته باشد که تفسیر فنی است در خدمت قرآن نه در خدمت لغت و فقها و نه در تطبیق با [[علم نحو]]. |
| − | + | چنانکه گفته شد، این تفسیر بسیار متأثر از «[[التبیان|تفسیر تبیان]]» [[شیخ طوسى]] است؛ با این تفاوت که طبرسى با تقسیم بندى مباحث، زمینه استفاده بهتر و گزینش آسان تر استفاده کننده را فراهم ساخته است. | |
| − | + | مجمع البیان در ده جلد تدوین و در پنج مجلد چاپ شده است. این کتاب با مقدمه‌ای مفید آغاز شده و موضوعاتی در هفت فن به قرار ذیل در آن مطرح شده است: تعداد آیات [[قرآن]] و ثمره آشنایی با آن، ذکر اسامی قرّاء مشهور قرآن و نظرات آنان، تعریف تفسیر، تأویل و معنی، نام‌های [[قرآن]] و معانی آن، یادی از [[علوم قرآن]] و مسائل مربوط به آن و کتاب‌هایی که در مورد آن تألیف شده است، [[احادیث]] مشهور پیرامون فضیلت قرآن و اهل آن و بیان آنچه که برای قاری قرآن نیکوست (چون زیبا خواندن الفاظ قرآن). | |
| − | + | او در پایه‌ای از موارد به دنبال معنی آیات و به منظور توضیح بیشتر، به مطلبی اشاره و آن موضوع را با عنوان «فصل» مشخص می‌کند. عناوینی چون [[تقوا]]، خصوصیت هدایت و هدی، [[توبه]] و شرایط آن، [[اخلاص]]، نام [[پیامبر اسلام|محمد]] صلی الله علیه و آله و بالاخره چکیده‌ای از پندها و حکمت‌های لقمان حکیم نمونه‌هایی از این فصل‌ها می‌باشد. همچنین [[احادیث]] و روایات بسیاری در این تفسیر وجود دارد که تعداد آن بیش از هزار و سیصد [[حدیث]] است. | |
| − | + | تفسیر مجمع البیان یکی از بهترین کتابهای تفسیری است که با اسلوب و ترتیب ویژه‌ای نوشته شده؛ مولف در هر باب، اقوال را بدون اینکه مورد رد و اعتراض قرار دهد، نقل می‌کند و انتخاب یک قول را به عهده فکر و ذهن خواننده می‌گذارد. به بیان دیگر روش او در مجمع البیان این است که ابتدا دسته ای مختلف از آن گروه آیات را بررسی و حلاجی می کند. ابتدا از نظر قرائت و اختلاف قرائت و قضاوت در بین قرائت های مختلف، سپس از نظر لغت و مشکلات لغوی، سپس از نظر اعراب، سپس از نظر [[اسباب نزول|اسباب النزول]]، سپس معنای مبسوط و مفتح آن گروه [[آیه|آیات]] را به دست می دهد و سرانجام تحت عنوان "نظم"، ربط و پیوند معنایی آیات را به همدیگر و نیز ربط هر گروه آیات را به گروه قبلی و نیز و بعدی و نیز ربط [[سوره]] ها را با یکدیگر باز می نمایاند. | |
| − | + | مؤلف همچنین نظریات مفسران [[اهل سنت|عامه]] را نقل و با روش عالمانه نقد مى کند. نویسنده مجمع‌البیان تا حد زیادی توانسته اخلاص عملی خود را در برابر عاطفه مذهبی خودش حفظ کند، ایشان هرگز در هماهنگی با عواطف خود، در حمله به مخالفین مذهبش راه افراط را نمی‌پیماید. | |
| − | |||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | |||
*محمدرضا ضمیری، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی. | *محمدرضا ضمیری، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی. | ||
| − | *مجمع البیان فی تفسیر القرآن، [http://www.tahoordanesh.com/page.php?pid=10585 | + | *مجمع البیان فی تفسیر القرآن، [http://www.tahoordanesh.com/page.php?pid=10585 دایرةالمعارف طهور]، بازیابی: ۴ اردیبهشت ۱۳۹۳. |
| − | *[http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%D8%AA%D9%81%D8%B3%DB%8C%D8%B1+%D9%85%D8%AC%D9%85%D8%B9+%D8%A7%D9%84%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D9%86&SSOReturnPage=Check&Rand=0 دانشنامه رشد]، بازیابی: | + | *[http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%D8%AA%D9%81%D8%B3%DB%8C%D8%B1+%D9%85%D8%AC%D9%85%D8%B9+%D8%A7%D9%84%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D9%86&SSOReturnPage=Check&Rand=0 دانشنامه رشد]، بازیابی: ۴ اردیبهشت ۱۳۹۳. |
| − | *مجموعه [[گلشن ابرار (کتاب)|گلشن ابرار]]، جلد | + | *مجموعه [[گلشن ابرار (کتاب)|گلشن ابرار]]، جلد ۱، زندگی نامه "شیخ طبرسی" از محمدباقر پورامینی. |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | [http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39284/ترجمه-مجمع-البيان-في-تفسير-القرآن | + | ==متن کتاب== |
| + | *[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39244/مجمع-البيان-في-تفسير-القرآن '''تفسیر مجمع البیان'''] | ||
| + | *[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39284/ترجمه-مجمع-البيان-في-تفسير-القرآن '''ترجمه مجمع البیان'''] | ||
[[رده:تفاسیر]] | [[رده:تفاسیر]] | ||
[[رده:آثار فضل بن حسن طبرسی]] | [[رده:آثار فضل بن حسن طبرسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۵۲
 | |
| نویسنده | فضل بن حسن طبرسى |
| موضوع | تفاسیر شیعه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | ۱۰ |
| مصحح | محسن الامین العاملی |
|
| |
تفسیر مجمع البیان معروفترین اثر شیخ طبرسی (م، ۵۴۸ ق)، از تفاسیر مهم قرن ششم هجری و به زبان عربی است. سبک و شیوه تدوین و تبویب این تفسیر در میان همه تفسیر های اهل سنت و شیعه، بی سابقه و کم نظیر است، زیرا نظمی متین و خاص و مرتب با روش علمی و ساده دارد.
معرفی مؤلف
فضل بن حسن بن فضل طبرسى، معروف به امین‌الاسلام طبرسى در حدود سال‌هاى ۴۶۰ تا ۴۷۰ قمری به دنیا آمد. از مهم‌ترین اساتید ایشان مى‌توان به: ابوعلى بن شیخ طوسی و شیخ جعفر دوریستى که از شاگردان شیخ مفید است، اشاره نمود. از تألیفات مهم وی، اعلام الوری باعلام الهدی و دو تفسیر مجمع البیان و جوامع الجامع می باشد. امین‌الاسلام طبرسى در سال ۵۴۸ هجرى در سبزوار از دنیا رفت در مشهد مقدس به خاک سپرده شد.
مؤلف تاریخ بیهقی (ابوالحسن علی بیهقی) در مورد طبرسی گوید: این امام در نحو فرید عصر بود و در علوم دیگر به درجه افادت رسید.
شیخ منتجب الدین رازی در کتاب فهرست در مورد استاد خویش می نویسد: الشیخ الامام، امین الدین ابوعلی و الفضل بن الحسن الطبرسی ثقة، فاضل، دین، عین... .
دیگران نیز مانند علامه حلی، ابن شهر آشوب مازندرانی (شاگرد طبرسی)، علامه مجلسی، شیخ یوسف بحرانی و خوانساری و سید محسن امین و دیگران... هر یک به زبانی در عدالت و وثاقت و فضل و جلالت او سخن گفته اند.
انگیزه نگارش
گرایش روحی بر نوشتن تفسیر با ابتکار و سبکی منحصر به فرد که از روزگار جوانی در او جولان داشت و همچنین تشویق یار و دوست نزدیکش، محمد بن یحیی (از سادات آل‌زباره و از شخصیت‌های برجسته سبزوار) دو عامل و انگیزه‌ای است که مؤلف محترم خود در مقدمه بدان اشاره کرده است.
برخی از مورخان با بیان داستانی از طبرسی، انگیزه دیگری را در باب علت نوشتن تفسیر دخیل می‌دانند. آن حکایت از این قرار است: زمانی سکته‌ای بر علامه عارض می‌شود و خاندانش به این گمان که او به رحمت ایزدی پیوسته است وی را به خاک می‌سپارند. او پس از مدتی به هوش آمده، خود را درون قبر می‌بیند و هیچ راهی را برای خارج شدن و رهایی از آن نمی‌یابد. در آن حال نذر می‌کند که اگر خداوند او را از درون قبر نجات دهد کتابی را در تفسیر قرآن بنویسد. در همان شب قبرش به دست فردی کفن دزد نبش می‌شود و آن گورکن پس از شکافتن قبر شروع به بازکردن کفن‌های او می‌کند. در آن هنگام علامه دست او را می‌گیرد! کفن دزد از ترس، تمام بدنش به لرزه می‌افتد... علامه طبرسی به منظور آرام ساختن او، ماجرای خود را شرح می‌دهد و کفن دزد نیز آرام شده، با درخواست علامه که قادر به حرکت نبود، او را بر پشت خود می‌نهد و به منزلش می‌رساند. طبرسی نیز به پاس زحمات آن گورکن، کفن‌های خود را به همراه مقدار بسیاری پول به او هدیه می‌کند. طبرسی نیز پس از آن به نذر خود وفا کرده، کتاب مجمع البیان را می‌نویسد.[۱]
اهمیت کتاب
تفسیر مجمع البیان، یکى از مهم ترین و ارجمندترین تفاسیر جهان اسلام است که دانشمندان شیعه و سنى آن را مورد توجه قرار داده و از آن به عنوان یکى از منابع تفسیر یاد کرده اند و آن را از جمله تفاسیر قدیم دانسته اند که به نیکوترین صورت با الگوى مناسب و ضمن سر عنوان مکرر و ثابت تنظیم شده است.
شیخ شلتوت، مفتى بزرگ اهل سنت و دانشمند روشن‌بین کشور مصر در مقدمه اى که بر این تفسیر نگاشته است، مى نویسد: مجمع البیان در میان کتاب‌هاى تفسیرى بى همتا است. این تفسیر داراى گستردگى ژرف و تنوع در مطالب و ترتیب ممتازى است که در میان تفاسیر پیش از او بى نظیر و در میان آثار پس از او کم نظیر است.
اهمیت مجمع البیان به سبب جامعیت، اتقان و استحکام مطالب، ترتیب دقیق، تفسیر روشن و سودمند و انصاف در نقد و بررسى آرا است. مجمع البیان شامل مباحثى چون: قرائت، اعراب، لغات، بیان مشکلات، ذکر مطالب مربوط به معانى و بیان، شأن نزول آیات، اخبار وارد در آیات و شرح و تبیین قصص و حکایات است.
مولف کتاب از دانشمندانی است که از علوم مختلف آگاهی دارد و دهها تالیف از خود بیادگار گذاشته اما عمده کوشش وی در راه تفسیر صرف شده است. علامه امینی در شهداء الفضیله می نویسد: تفسیر وی به مجمع البیان به تنهائی کافیست که دریای فضل و تبحر علمی او را بنمایاند تفسیری که نور حقیقت می‌بارد و پرتو دانش و بینش وحی الهی می‌تابد کتابی که هیچ کس از آن بی نیاز نتواند بود.
در واقع تفسیر مجمع البیان دائرة المعارف مرتبی است که تمام فنون قرآن را در خود جمع کرده و علاوه بر آن دارای امتیاز دیگری است و آن این که در تفسیر آیات قرآنی علاوه بر روایات از اهل بیت پیامبر، از روایات مذاهب مختلف اسلامی اهل تسنن نیز نقل نموده که این از خصوصیات منحصر بفرد این کتاب تفسیری می‌باشد.
عبدالجلیل رازی در کتاب «النقض» خود گوید: اگر شیعه امامیه بخواهد از مفسران خود لافی بزند...، از تفسیر امام محمدباقر و از قول جعفر الصادق و امام حسن عسکری (علیهم السلام) و بعد از آن از تفسیر شیخ کبیر ابوجعفر طوسی و شیخ محمد فتال و تفسیر خواجه ابوعلی طبرسی باید بزند که آن اولی ها همه معصوم و آخری ها همه عالم و امین و معتمد بودند.
مرحوم قاضى نورالله شوشترى در مجالس المؤمنین خود مى نویسد: «تفسیر کبیر او که مسمی به مجمع البیان است، در جامعیت او در فنون، فضل و کمال بیان کافى و دلیل وافى است».[۲]
روش تألیف کتاب
شیخ طبرسی خود در مقدمه این کتاب در مورد نگارش این تفسیر چنین می گوید: «آستین همت بالا زدم و نهایت جد و جهد را بکار بستم و دیدار بیدار داشتم و اندیشه به زحمت افکندم و بسیار تفکر کردم و تفاسیر گوناگون را در پیش رو نهادم و از خداوند سبحان توفیق و تیسیر طلبیدم و نگارش کتابی را آغاز کردم که در نهایت فشردگی و پیراستگی و حسن نظم و ترتیب است و حاوی انواع و اقسام دانش تفسیر است و درّ و گوهرهایی اعم از علم قرائت، اعراب و لغت، پیچیدگی و مشکلات، معانی و جوانب، نزول و اخبار، قصص و آثار، حدود و احکام و حلال و حرام دربردارد و از خدشه‌هایی که مبطلان آن مطرح کرده‌اند سخن گفته و سخنی را آورده‌ام که تنها اصحاب ما رضی الله عنهم متعرض آن شده‌اند و استدلالات بسیاری را در صحت اعتقادات خود اعم از اصول و فروع و معقول و منقول به گونه‌ای معتدل و مختصر و بالاتر از ایجاز و پایین‌تر از تفصیل دربردارد؛ زیرا اندیشه‌های عصر حاضر تاب تحمل سنگینی فراوان ندارد و از تلاش در میادین مسابقات بزرگ ناتوان است زیرا از علما تنها نامی مانده و از علوم تنها رمقی».[۳]
علامه طبرسی تفسیر خود را در مدت هفت سال و با اقتباس از تفسیر «التبیان» اثر شیخ طوسی، تدوین کرد و هر یک از فنون مختلف قرآنی را به صورت جدا از هم و در قالبی منظم و مرتب بیان نمود. این نظم خاص سبب گردید که دانشمندان شیعه و سنی، آن تفسیر را بر بسیاری از تفاسیر دیگر برتری داده، آن را مورد ستایش قرار دهند.[۴] شایان ذکر است که در تفاسیر قبل از مجمع‌البیان، روایات و اقوال در تفاسیر مختلف به طور نامنظم ضبط می‌گردیده، به طوری که گاهی فنی با فن دیگر درمی‌آمیخت و خواننده به سختی می‌توانست مطلبی را که می‌خواست بدست آورد. حتی در پاره‌ای از موارد به طور خسته کننده‌ای تفضیل داده می‌شد و یا برعکس در پاره‌ای از موارد مطالب به حدی مختصر می‌بود که مقصود خواننده از آن مطلب حاصل نمی‌گشت اما در میان مفسرین کمتر کسی بود که به این مهم توجه کند و به خواننده القا کند که در جو قرآن قرار گیرد، تفسیر مجمع‌البیان یکی از آنهاست که توانسته در میان کتب تفسیری با بحثهای فراوان و عمیقی که دارد دارای نظمی بی نظیر باشد، مطالبش دسته بندی شده و خواص تفسیر را از دست ندهد و توجه داشته باشد که تفسیر فنی است در خدمت قرآن نه در خدمت لغت و فقها و نه در تطبیق با علم نحو.
چنانکه گفته شد، این تفسیر بسیار متأثر از «تفسیر تبیان» شیخ طوسى است؛ با این تفاوت که طبرسى با تقسیم بندى مباحث، زمینه استفاده بهتر و گزینش آسان تر استفاده کننده را فراهم ساخته است.
مجمع البیان در ده جلد تدوین و در پنج مجلد چاپ شده است. این کتاب با مقدمه‌ای مفید آغاز شده و موضوعاتی در هفت فن به قرار ذیل در آن مطرح شده است: تعداد آیات قرآن و ثمره آشنایی با آن، ذکر اسامی قرّاء مشهور قرآن و نظرات آنان، تعریف تفسیر، تأویل و معنی، نام‌های قرآن و معانی آن، یادی از علوم قرآن و مسائل مربوط به آن و کتاب‌هایی که در مورد آن تألیف شده است، احادیث مشهور پیرامون فضیلت قرآن و اهل آن و بیان آنچه که برای قاری قرآن نیکوست (چون زیبا خواندن الفاظ قرآن).
او در پایه‌ای از موارد به دنبال معنی آیات و به منظور توضیح بیشتر، به مطلبی اشاره و آن موضوع را با عنوان «فصل» مشخص می‌کند. عناوینی چون تقوا، خصوصیت هدایت و هدی، توبه و شرایط آن، اخلاص، نام محمد صلی الله علیه و آله و بالاخره چکیده‌ای از پندها و حکمت‌های لقمان حکیم نمونه‌هایی از این فصل‌ها می‌باشد. همچنین احادیث و روایات بسیاری در این تفسیر وجود دارد که تعداد آن بیش از هزار و سیصد حدیث است.
تفسیر مجمع البیان یکی از بهترین کتابهای تفسیری است که با اسلوب و ترتیب ویژه‌ای نوشته شده؛ مولف در هر باب، اقوال را بدون اینکه مورد رد و اعتراض قرار دهد، نقل می‌کند و انتخاب یک قول را به عهده فکر و ذهن خواننده می‌گذارد. به بیان دیگر روش او در مجمع البیان این است که ابتدا دسته ای مختلف از آن گروه آیات را بررسی و حلاجی می کند. ابتدا از نظر قرائت و اختلاف قرائت و قضاوت در بین قرائت های مختلف، سپس از نظر لغت و مشکلات لغوی، سپس از نظر اعراب، سپس از نظر اسباب النزول، سپس معنای مبسوط و مفتح آن گروه آیات را به دست می دهد و سرانجام تحت عنوان "نظم"، ربط و پیوند معنایی آیات را به همدیگر و نیز ربط هر گروه آیات را به گروه قبلی و نیز و بعدی و نیز ربط سوره ها را با یکدیگر باز می نمایاند.
مؤلف همچنین نظریات مفسران عامه را نقل و با روش عالمانه نقد مى کند. نویسنده مجمع‌البیان تا حد زیادی توانسته اخلاص عملی خود را در برابر عاطفه مذهبی خودش حفظ کند، ایشان هرگز در هماهنگی با عواطف خود، در حمله به مخالفین مذهبش راه افراط را نمی‌پیماید.
پانویس
- ↑ ریاض العلماء، ج ۲، ص ۳۵۸؛ روضات الجنات، ج ۵، ص ۳۶۲؛ مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۴۸۷، در ضمن نمونه همین ماجرا به مولا فتح‌الله کاشانی نویسنده تفسیر منهج‌الصادقین (متوفی ۹۸۸ ق.) نیز نسبت داده شده است. ر.ک: روضات الجنات، همان.
- ↑ مجالس المؤمنین، ج ۱، ص ۴۹۰.
- ↑ مجمع البیان، امین الاسلام طبرسی، ج ۱، ص ۱۰.
- ↑ طبرسی و مجمع البیان، ج ۲، ص ۴۲، نویسنده در این کتاب صفحاتی را به مقایسه این دو تفسیر اختصاص داده است.
منابع
- محمدرضا ضمیری، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی.
- مجمع البیان فی تفسیر القرآن، دایرةالمعارف طهور، بازیابی: ۴ اردیبهشت ۱۳۹۳.
- دانشنامه رشد، بازیابی: ۴ اردیبهشت ۱۳۹۳.
- مجموعه گلشن ابرار، جلد ۱، زندگی نامه "شیخ طبرسی" از محمدباقر پورامینی.
متن کتاب
| تفسیر قرآن | |
| درباره تفسیر قرآن: | تفسیر قرآن -تاریخ تفسیر - روشهای تفسیری قرآن |
|---|---|
| اصطلاحات: | اسباب نزول -اسرائیلیات -سیاق آیات |
| شاخه های تفسیر قرآن: |
تفسیر روایی (تفاسیر روایی) • تفسیر اجتهادی (تفاسیر اجتهادی) • تفسیر فقهی ( تفاسیر فقهی) • تفسیر ادبی ( تفاسیر ادبی) • تفسیر تربیتی ( تفاسیر تربیتی) • تفسیر كلامی ( تفاسیر كلامی) • تفسیر فلسفی ( تفاسیر فلسفی ) • تفسیر عرفانی (تفاسیر عرفانی ) • تفسیر علمی (تفاسیر علمی) |
| روشهای تفسیری قرآن: |
|
| تفاسیر به تفکیک مذهب مولف: |
|
