التفسیر لکتاب الله المنیر (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۵: سطر ۵:
 
|تصویر=[[پرونده:التفسير لكتاب الله المنير.jpg|240px|وسط]]
 
|تصویر=[[پرونده:التفسير لكتاب الله المنير.jpg|240px|وسط]]
  
|نویسنده= محمد كرمي حويزي
+
|نویسنده= محمد کرمی حویزی
  
 
|موضوع= تفاسیر شیعه
 
|موضوع= تفاسیر شیعه
سطر ۱۱: سطر ۱۱:
 
|زبان= عربی
 
|زبان= عربی
  
|تعداد جلد=8
+
|تعداد جلد=۸
  
 
|عنوان افزوده1=
 
|عنوان افزوده1=
سطر ۲۴: سطر ۲۴:
  
 
}}
 
}}
نام كامل آن« التفسير للكتاب الله المنير» و نام ديگر آن« التفسير المنير» مى باشد. به زبان عربى و در 8 مجلد، شامل تمام قرآن، به ترتيب سوره‌هاست. يكى از تفاسير فشرده و از نظر نثر مخصوص به خود است. روش مفسر، تحليلى و بيانى است. بدون اينكه بخواهد بحثهاى ادبى، لغوى و قرائت را مطرح كند. نگرش مفسر به مباحث قرآن، نگرشى اجتماعى و اخلاقى است. به جنبه‌هاى عقلى و فلسفى نيز توجه دارد.
+
'''«التفسیر لِکتاب الله المُنیر»''' اثر محمد کرمی حویزی (م، ۱۴۲۳ ق)، از [[تفسیر اجتهادی|تفاسیر اجتهادی]] [[شیعه]]، شامل تمام [[قرآن|قرآن کریم]] و به زبان عربى است. روش مفسر، تحلیلى و بیانى است و به مباحث قرآن، نگرشى اجتماعى و اخلاقى داشته است.  
  
==انگيزه==
+
==انگیزه تفسیر==
  
مفسر در مقدمه اجمالى خود بر تفسير انگيزه خود را ارائه مباحثى در جهت بيان و تثبيت روشى در زندگى فردى و اجتماعى مى‌داند، مطابق با روش صحيحى كه قرآن آن را مطرح كرده و عقول انسانى نيز در پى آن هستند. بدين جهت محور مطالب تفسير را، زندگى اجتماعى انسان قرار داده است و بقيه مباحث را در حاشيه آن مى‌داند.
+
مفسر در مقدمه اجمالى خود بر «التفسیر لکتاب الله المنیر»، انگیزه خود را ارائه مباحثى در جهت بیان و تثبیت روشى در زندگى فردى و اجتماعى مى‌داند، مطابق با روش صحیحى که [[قرآن]] آن را مطرح کرده و عقول انسانى نیز در پى آن هستند. بدین جهت محور مطالب تفسیر را، زندگى اجتماعى [[انسان]] قرار داده است و بقیه مباحث را در حاشیه آن مى‌داند.
  
==روش تفسير==
+
تدوین این تفسیر ۸ جلدی، در ۵ [[ماه ربیع الاول|ربیع الاول]] سال ۱۴۰۱ قمری پایان یافته است.
  
روش مفسر در مطرح كردن مباحث بدين طريق است كه در سوره‌ها پس از ارائه اطلاعات كلى مانند نام سوره، محل نزول، عدد آيات، و بيان فضل آن، آيه به آيه به پيش مى‌رود، پس از ذكر آيه به موضوعى خاص مناسب با آن مى‌پردازد، در صورت داشتن اسباب نزول آن را ذكر كرده، به توضيح چارچوب كلى آيه و شرح بيانى مختصرى از آن، اهتمام مى‌ورزد، بر لغات خاص آيه كه داراى معانى محورى و مورد نظر آن است تكيه كرده در صورت اغماض به شرح لغوى آن همت مى‌گمارد و محورى مى‌گردد جهت توضيح و تبيين آن آيه و بدون در نظر گرفتن نكات ادبى، بلاغى و قرائتى، به شرح پيام و دعوت آيه و نكات حياتى آن در زندگى فردى و اجتماعى انسان، مى‌پردازد.
+
==روش تفسیر==
  
ملاك دسته‌بندى آيات و نوشتن آنها در بالاى صفحه، موضوع آنهاست. از خصوصيات روش ايشان، اجتناب از بحثهاى اضافى، تفننى، ذكر اقوال و نقل قول از ديگران است.
+
روش مفسر در مطرح کردن مباحث بدین طریق است که پس از ارائه اطلاعات کلى مانند نام [[سوره]]، محل نزول، عدد آیات، و بیان فضل سوره، [[آیه]] به آیه به پیش مى‌رود، پس از ذکر آیه به موضوعى خاص مناسب با آن مى‌پردازد. در صورت داشتن [[اسباب نزول]] آن را ذکر کرده، سپس به توضیح چارچوب کلى آیه و شرح بیانى مختصرى از آن، اهتمام مى‌ورزد. بر لغات خاص آیه که داراى معانى محورى و مورد نظر آن است تکیه کرده، و به شرح لغوى آن همت مى‌گمارد. در انتها به شرح پیام و دعوت آیه و نکات حیاتى آن در زندگى فردى و اجتماعى انسان، مى‌پردازد.
  
بنابر اين روش مستمر ذكر آيه، بحثهاى لغوى و ادبى مختصر الفاظ آيه و در نهايت توضيح معانى آن در تمام تفسير پى‌گيرى شده است، و گاه روايات متناسب با تفسير را نقل مى‌كند.
+
بنابراین، روش مستمر ذکر آیه، بحثهاى لغوى و ادبى مختصر الفاظ آیه و در نهایت توضیح معانى آن، در تمام تفسیر پى‌گیرى شده است، و گاه [[حدیث|روایات]] متناسب با تفسیر را نقل مى‌کند. از خصوصیات روش ایشان، اجتناب از بحثهاى اضافى، تفنّنى، ذکر اقوال و نقل قول از دیگران است.
  
در آيات احكام، به شكل مختصر به ديدگاه شيعه درباره آن آيه و حكم مستنبط از آن با مختصر استدلال و ذكر موارد خلاف بين شيعه و اهل سنت( بدون تعصب يا برخورد توهين آميز) مى پردازد. به عنوان نمونه، ذيل آيه 6 سوره مائده:{{متن قرآن|«
+
ملاک دسته‌بندى آیات و نوشتن آنها در بالاى صفحه، موضوع آنهاست. در [[آیات الاحکام|آیات الاحکام]]، به شکل مختصر به دیدگاه [[شیعه]] درباره آیه مورد نظر و حکم مستنبط از آن با مختصر استدلال و ذکر موارد خلاف بین شیعه و [[اهل سنت]] (بدون [[تعصب]]) مى پردازد. به عنوان نمونه، ذیل آیه ۶ [[سوره مائده]]:{{متن قرآن|«
« فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ»}}و سوره نساء آيه 24:{{متن قرآن|«وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ ...»}}دو بحث وضو و جواز متعه را بيان مى‌دارد. در اين بخش آيات ناسخ و منسوخ را نيز اشاره دارد. مانند ج 1 ص 320 حكم زن بعد از وفات همسر.
+
« فَاغْسِلُوا وُجُوهَکمْ وَأَیدِیکمْ إِلَى الْمَرَافِقِ»}} و آیه ۲۴ [[سوره نساء]]:{{متن قرآن|«وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ ...»}}، دو بحث [[وضو]] و جواز [[متعه]] را بیان مى‌دارد. در این بخش آیات [[ناسخ و منسوخ]] را نیز اشاره دارد، مانند حکم زن بعد از وفات همسر.
  
در مسائل عقيدتى و كلامى نيز ديدگاه شيعه مورد نظر اوست. و در مسائل امامت، عصمت، الامر بين الامرين در جبر و اختيار، توحيد، رؤيت خداوند و موارد ديگر تبيين‌گر آن اعتقاد، مى‌باشد.
+
در مسائل عقیدتى و [[کلام|کلامى]] نیز دیدگاه شیعه مورد نظر اوست؛ در مسائل [[امامت]]، [[عصمت]]، [[امر بین الامرین|الامر بین الامرین]] در [[جبر]] و [[اختیار|اختیار]]، [[توحید]]، رؤیت خداوند و موارد دیگر، تبیین‌گر آن اعتقاد مى‌باشد. به عنوان نمونه ذیل آیه ۱۴۸ [[سوره انعام]] {{متن قرآن|«سَیقُولُ الَّذِینَ أَشْرَکوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَکنَا»}}، مسئله جبر و اختیار را مطرح کرده و دیدگاه شیعه را ترجیح داده و تبیین مى‌نماید.
  
به عنوان نمونه ذيل آيه 148 سوره انعام{{متن قرآن|«سَيَقُولُ الَّذِينَ أَشْرَكُوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكْنَا»}}در جلد سوم تفسير ص 245 مسئله جبر و اختيار را مطرح و ديدگاه شيعه را ترجيح و تبيين مى‌نمايد.
+
موضع مفسر در برابر اخبار [[اسرائیلیات|اسرائیلیات]]، اجتناب از نقل آنها، رد مطالبى که به نوعى توهین به انبیاء و [[ملائکه]] محسوب مى‌گردد و توجیه در مواردى که مخالفت با آن، با تفسیر آیه سازگار نباشد، مانند آنچه در قصه هاروت و ماروت و آنچه به [[حضرت سلیمان علیه السلام|حضرت سلیمان]] (ع) نسبت داده شده است.
  
موضع مفسر در برابر اخبار اسرائيليات، اجتناب از نقل آنها، رد مطالبى كه به نوعى توهين به انبياء و ملائكه محسوب مى‌گردد و توجيه در مواردى كه مخالفت با آن، با تفسير آيه سازگار نباشد مانند ج 1 صفحه 125 در قصه هاروت و ماروت و آنچه به حضرت سليمان( ع) نسبت داده شده است.
+
گاهى نیز در پایان توضیحات، خلاصه بحث را ارائه مى‌دهد و تحت عنوان نکات استفاده شده از آیات، به تلخیص آن مى‌پردازد.  
  
گاهى نيز در پايان توضيحات، خلاصه بحث را ارائه مى‌دهد و با تحت عنوان نكات استفاده شده از آيات به تلخيص آن مى‌پردازد. در مقدمه و لابلاى تفسير به منابع اقوال و اخبار و آثار اشاره ندارد.
+
دیدگاه تبیینى مفسر سبب شده که بحثهاى موضوعى فراوانى را لابلاى توضیح آیات مطرح نماید، که در فهرستهاى موضوعات کتاب نمایان است. از آن جمله‌اند مباحث عقایدى ذیل [[سوره توحید]]، شامل: العقیدة فى القرآن: ۱- اثبات الصانع، توحید الصانع، صفات الصانع و منها العدل ۲- النبوات العامة و خصوصیة الاسلام و علو رتبة نبیه، ۳- الوصایة و الامامة و بحث در آیه انذار، [[آیه تطهیر]]، [[واقعه غدیر|واقعه غدیر]]، [[آیه مباهله]]، [[حدیث کساء|حدیث کساء]]، [[حدیث ثقلین|حدیث ثقلین]]، [[حدیث منزلت|حدیث منزلت]] و ۴- بحث [[معاد]]، شامل [[معاد جسمانی|معاد جسمانى]]، حساب و عقاب و [[ثواب]] و... .
ديدگاه تبيينى ايشان سبب شده كه بحثهاى موضوعى فراوانى را لابلاى توضيح آيات مطرح نمايد. كه در فهرستهاى موضوعات كتاب نمايان است. از آن جمله‌اند مباحث عقايدى ذيل سوره توحيد جلد 8 ص 298، شامل: العقيدة فى القرآن: 1- اثبات الصانع، توحيد الصانع، صفات الصانع و منها العدل 2- النبوات العامة و خصوصية الاسلام و علو رتبة نبيه، 3- الوصاية و الامامة و بحث در آيه انذار، آيه تطهير، غدير، آيه مباهله، حديث كساء، حديث ثقلين، حديث منزلت و 4- بحث معاد، شامل معاد جسمانى، حساب و عتاب و ثواب و...
 
  
==مقدمه و خاتمه تفسير==
+
==مقدمه و خاتمه تفسیر==
  
مفسر مقدمه‌اى كوتاه در زمينه مباحث علوم قرآنى و بحثهاى تمهيدى تفسير نگاشته و درباره جايگاه رفيع قرآن، مقايسه آن با كلام عربى انسانها، كلمات، شيوه تركيب جملات، اسلوب بيان، سبك استدلال، برهان، ارشادات و موعظه‌ها، نظم و تقرير، حكمتها، تاريخ و سير آن، سخن گفته است. همچنين درباره نزول و ويژگى سوره‌هاى مكى و مدنى اشاره دارد.
+
مفسر مقدمه‌اى کوتاه در زمینه مباحث [[علوم قرآن|علوم قرآنى]] و بحثهاى تمهیدى [[تفسیر قرآن|تفسیر]] نگاشته و درباره جایگاه رفیع [[قرآن]]، مقایسه آن با کلام عربى انسانها، کلمات، شیوه ترکیب جملات، اسلوب بیان، سبک استدلال، [[برهان]]، ارشادات و موعظه‌ها، نظم و تقریر، حکمتها، تاریخ و سیر آن، سخن گفته است. همچنین درباره [[نزول قرآن|نزول]] و ویژگى [[سوره های مکی و مدنی|سوره‌هاى مکى و مدنى]] اشاره دارد.
  
ايشان در انتهاى تفسير به عنوان خاتمه( صفحه 332 ج 8 به بعد) بحثى درباره« مضامين قرآن مجيد» و بيان مهمترين اهداف قرآن، ارائه مى‌دهند و در آن 4 هدف اساسى را مطرح مى‌كنند: 1- اثبات صانع و تحقق روز قيامت 2- بيان سيره انبياء به عنوان سيره متقن، معقول و معتدل. 3- تربيت انسانها و رشد دادن اخلاق فاضله، 4- بيان احكام و قوانين شرعى جهت اداره جامعه.
+
ایشان در انتهاى تفسیر به عنوان خاتمه، بحثى درباره «مضامین قرآن مجید» و بیان مهمترین اهداف قرآن، ارائه مى‌دهد و در آن ۴ هدف اساسى را مطرح مى‌کند: ۱- اثبات صانع و تحقق روز [[قیامت]] ۲- بیان سیره انبیاء به عنوان سیره متقن، معقول و معتدل. ۳- تربیت انسانها و رشد دادن [[اخلاق]] فاضله، ۴- بیان [[احکام شرعی|احکام]] و قوانین شرعى جهت اداره جامعه.
  
پس از آن به بررسى برخى اشكالات مطرح شده درباره قرآن، پرداخته و در صدد پاسخگويى به آنها بر مى‌آيد. اشكالاتى از قبيل الف) مجمع بودن قرآن و مشكل شدن فهم آن، ب) تكرار زياد ذكر بهشت و نعمتهاى آن و جهنم و عذابهاى آن، ج) تكرار زياد قصص انبياء با عبارات مشابه د) اشكال بر بحث جهاد، قتل كفار و مشركين، سفك دماء و...
+
پس از آن به بررسى برخى اشکالات مطرح شده درباره قرآن پرداخته و در صدد پاسخگویى به آنها بر مى‌آید. اشکالاتى از قبیل الف) مجمل بودن قرآن و مشکل شدن فهم آن، ب) تکرار زیاد ذکر [[بهشت]] و نعمتهاى آن و [[جهنم]] و عذابهاى آن، ج) تکرار زیاد [[قصه‌ های قرآن|قصص]] انبیاء با عبارات مشابه، د) اشکال بر بحث [[جهاد]]، قتل کفار و مشرکین، سفک دماء و...
  
سپس بحثهايى درباره 1- دين 2- انشعاب مسلمين 3- دورى مردم اين عصر از دين 4- وظيفه انسان عاقل آزاد متدين در دنياى امروز مطرح مى‌كند. در اين بخش از بحثهاى اجتماعى به بررسى وضعيت قرن 20 از نظر فساد و فحشاء، قتل و جنگ، تمدن غربى، وظيفه فرد مسلمان، علما و فقه اسلامى، جنگ ايران و عراق و دشمنى امريكا، مى‌پردازد. و در نهايت خلاصه‌اى از شرح حال خود را بيان مى‌دارد.
+
سپس بحثهایى درباره [[دین|دین]]، انشعاب مسلمین، دورى مردم این عصر از دین، و وظیفه انسان عاقل آزاد متدین در دنیاى امروز مطرح مى‌کند. در این بخش از بحثهاى اجتماعى به بررسى وضعیت قرن ۲۰ میلادی از نظر [[فساد]] و فحشاء، قتل و جنگ، تمدن غربى، وظیفه فرد مسلمان، علما و [[فقه]] اسلامى، جنگ [[ایران]] و [[عراق]] و دشمنى امریکا، مى‌پردازد و در نهایت خلاصه‌اى از شرح حال خود را بیان مى‌دارد.
  
تدوين اين تفسير در 5 ربيع الاول سال 1401 ه ق پايان يافته است.
+
==منابع==
  
==نسخه شناسى==
+
* [[دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی (کتاب)|دانشنامه قرآن و قرآن پژوهى]]، به کوشش بهاءالدین خرمشاهى، ج ۱ ص ۷۴۷.
 
+
* المفسرون حیاتهم و منهجهم، سید محمدعلى ایازى، ص ۳۵۲.
اين تفسير در سال 1402 ق در قم توسط مفسر محترم در چاپخانه علميه به قطع وزيرى در 8 جلد به زيور طبع آراسته شده است.
+
* [[طبقات مفسران شیعه (کتاب)|طبقات مفسران شیعه]]، عقیقى بخشایشى، ج ۵ ص ۸.
 
+
* [[نرم افزار جامع تفاسیر نور|نرم افزار جامع التفاسیر نور]]، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
فهرست تفصيلى مطالب هر جزء در انتهاى آن چشم نواز محققين خواهد بود.
 
 
 
==منابع مقاله==
 
 
 
1- مقدمه و خاتمه تفسير به همراه ساير مجلدات آن
 
 
 
2- دانشنامه قرآن و قرآن پژوهى به كوشش بهاء الدين خرمشاهى ج 1 صفحه 747 و ج 2 ص 1871
 
 
 
3- المفسرون حياتهم و منهجهم سيد محمد على ايازى صفحه 352
 
 
 
4- طبقات مفسران شيعه دكتر عقيقى بخشايشى ج 5 صفحه 8
 
 
 
==منبع==
 
 
 
نرم افزار جامع التفاسیر ، بخش کتابشناسی
 
==متن کتاب التفسير لكتاب الله المنير==
 
[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39199/التفسير-لكتاب-الله-المنير التفسير لكتاب الله المنير]
 
 
{{تفسیر قرآن}}
 
{{تفسیر قرآن}}
[[رده: تفاسیر]]
+
[[رده: تفاسیر]][[رده:تفاسیر اجتهادی]][[رده:تفسیرهای شیعه]]

نسخهٔ ‏۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۲

التفسير لكتاب الله المنير.jpg
نویسنده محمد کرمی حویزی
موضوع تفاسیر شیعه
زبان عربی
تعداد جلد ۸

التفسير لكتاب الله المنير

«التفسیر لِکتاب الله المُنیر» اثر محمد کرمی حویزی (م، ۱۴۲۳ ق)، از تفاسیر اجتهادی شیعه، شامل تمام قرآن کریم و به زبان عربى است. روش مفسر، تحلیلى و بیانى است و به مباحث قرآن، نگرشى اجتماعى و اخلاقى داشته است.

انگیزه تفسیر

مفسر در مقدمه اجمالى خود بر «التفسیر لکتاب الله المنیر»، انگیزه خود را ارائه مباحثى در جهت بیان و تثبیت روشى در زندگى فردى و اجتماعى مى‌داند، مطابق با روش صحیحى که قرآن آن را مطرح کرده و عقول انسانى نیز در پى آن هستند. بدین جهت محور مطالب تفسیر را، زندگى اجتماعى انسان قرار داده است و بقیه مباحث را در حاشیه آن مى‌داند.

تدوین این تفسیر ۸ جلدی، در ۵ ربیع الاول سال ۱۴۰۱ قمری پایان یافته است.

روش تفسیر

روش مفسر در مطرح کردن مباحث بدین طریق است که پس از ارائه اطلاعات کلى مانند نام سوره، محل نزول، عدد آیات، و بیان فضل سوره، آیه به آیه به پیش مى‌رود، پس از ذکر آیه به موضوعى خاص مناسب با آن مى‌پردازد. در صورت داشتن اسباب نزول آن را ذکر کرده، سپس به توضیح چارچوب کلى آیه و شرح بیانى مختصرى از آن، اهتمام مى‌ورزد. بر لغات خاص آیه که داراى معانى محورى و مورد نظر آن است تکیه کرده، و به شرح لغوى آن همت مى‌گمارد. در انتها به شرح پیام و دعوت آیه و نکات حیاتى آن در زندگى فردى و اجتماعى انسان، مى‌پردازد.

بنابراین، روش مستمر ذکر آیه، بحثهاى لغوى و ادبى مختصر الفاظ آیه و در نهایت توضیح معانى آن، در تمام تفسیر پى‌گیرى شده است، و گاه روایات متناسب با تفسیر را نقل مى‌کند. از خصوصیات روش ایشان، اجتناب از بحثهاى اضافى، تفنّنى، ذکر اقوال و نقل قول از دیگران است.

ملاک دسته‌بندى آیات و نوشتن آنها در بالاى صفحه، موضوع آنهاست. در آیات الاحکام، به شکل مختصر به دیدگاه شیعه درباره آیه مورد نظر و حکم مستنبط از آن با مختصر استدلال و ذکر موارد خلاف بین شیعه و اهل سنت (بدون تعصب) مى پردازد. به عنوان نمونه، ذیل آیه ۶ سوره مائده:« « فَاغْسِلُوا وُجُوهَکمْ وَأَیدِیکمْ إِلَى الْمَرَافِقِ» و آیه ۲۴ سوره نساء:«وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ ...»، دو بحث وضو و جواز متعه را بیان مى‌دارد. در این بخش آیات ناسخ و منسوخ را نیز اشاره دارد، مانند حکم زن بعد از وفات همسر.

در مسائل عقیدتى و کلامى نیز دیدگاه شیعه مورد نظر اوست؛ در مسائل امامت، عصمت، الامر بین الامرین در جبر و اختیار، توحید، رؤیت خداوند و موارد دیگر، تبیین‌گر آن اعتقاد مى‌باشد. به عنوان نمونه ذیل آیه ۱۴۸ سوره انعام «سَیقُولُ الَّذِینَ أَشْرَکوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَکنَا»، مسئله جبر و اختیار را مطرح کرده و دیدگاه شیعه را ترجیح داده و تبیین مى‌نماید.

موضع مفسر در برابر اخبار اسرائیلیات، اجتناب از نقل آنها، رد مطالبى که به نوعى توهین به انبیاء و ملائکه محسوب مى‌گردد و توجیه در مواردى که مخالفت با آن، با تفسیر آیه سازگار نباشد، مانند آنچه در قصه هاروت و ماروت و آنچه به حضرت سلیمان (ع) نسبت داده شده است.

گاهى نیز در پایان توضیحات، خلاصه بحث را ارائه مى‌دهد و تحت عنوان نکات استفاده شده از آیات، به تلخیص آن مى‌پردازد.

دیدگاه تبیینى مفسر سبب شده که بحثهاى موضوعى فراوانى را لابلاى توضیح آیات مطرح نماید، که در فهرستهاى موضوعات کتاب نمایان است. از آن جمله‌اند مباحث عقایدى ذیل سوره توحید، شامل: العقیدة فى القرآن: ۱- اثبات الصانع، توحید الصانع، صفات الصانع و منها العدل ۲- النبوات العامة و خصوصیة الاسلام و علو رتبة نبیه، ۳- الوصایة و الامامة و بحث در آیه انذار، آیه تطهیر، واقعه غدیر، آیه مباهله، حدیث کساء، حدیث ثقلین، حدیث منزلت و ۴- بحث معاد، شامل معاد جسمانى، حساب و عقاب و ثواب و... .

مقدمه و خاتمه تفسیر

مفسر مقدمه‌اى کوتاه در زمینه مباحث علوم قرآنى و بحثهاى تمهیدى تفسیر نگاشته و درباره جایگاه رفیع قرآن، مقایسه آن با کلام عربى انسانها، کلمات، شیوه ترکیب جملات، اسلوب بیان، سبک استدلال، برهان، ارشادات و موعظه‌ها، نظم و تقریر، حکمتها، تاریخ و سیر آن، سخن گفته است. همچنین درباره نزول و ویژگى سوره‌هاى مکى و مدنى اشاره دارد.

ایشان در انتهاى تفسیر به عنوان خاتمه، بحثى درباره «مضامین قرآن مجید» و بیان مهمترین اهداف قرآن، ارائه مى‌دهد و در آن ۴ هدف اساسى را مطرح مى‌کند: ۱- اثبات صانع و تحقق روز قیامت ۲- بیان سیره انبیاء به عنوان سیره متقن، معقول و معتدل. ۳- تربیت انسانها و رشد دادن اخلاق فاضله، ۴- بیان احکام و قوانین شرعى جهت اداره جامعه.

پس از آن به بررسى برخى اشکالات مطرح شده درباره قرآن پرداخته و در صدد پاسخگویى به آنها بر مى‌آید. اشکالاتى از قبیل الف) مجمل بودن قرآن و مشکل شدن فهم آن، ب) تکرار زیاد ذکر بهشت و نعمتهاى آن و جهنم و عذابهاى آن، ج) تکرار زیاد قصص انبیاء با عبارات مشابه، د) اشکال بر بحث جهاد، قتل کفار و مشرکین، سفک دماء و...

سپس بحثهایى درباره دین، انشعاب مسلمین، دورى مردم این عصر از دین، و وظیفه انسان عاقل آزاد متدین در دنیاى امروز مطرح مى‌کند. در این بخش از بحثهاى اجتماعى به بررسى وضعیت قرن ۲۰ میلادی از نظر فساد و فحشاء، قتل و جنگ، تمدن غربى، وظیفه فرد مسلمان، علما و فقه اسلامى، جنگ ایران و عراق و دشمنى امریکا، مى‌پردازد و در نهایت خلاصه‌اى از شرح حال خود را بیان مى‌دارد.

منابع

***
تفسیر قرآن
درباره تفسیر قرآن: تفسیر قرآن -تاریخ تفسیر - روشهای تفسیری قرآن
اصطلاحات: اسباب نزول -اسرائیلیات -سیاق آیات
شاخه های تفسیر قرآن:

تفسیر روایی (تفاسیر روایی) • تفسیر اجتهادی (تفاسیر اجتهادی) • تفسیر فقهی ( تفاسیر فقهی) • تفسیر ادبی ( تفاسیر ادبی) • تفسیر تربیتی ( تفاسیر تربیتی) • تفسیر كلامی ( تفاسیر كلامی) • تفسیر فلسفی ( تفاسیر فلسفی ) • تفسیر عرفانی (تفاسیر عرفانی ) • تفسیر علمی (تفاسیر علمی)

روشهای تفسیری قرآن:
تفاسیر به تفکیک مذهب مولف: