تفسیر القرآن الکریم (ملاصدرا) (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
(اضافه کردن رده) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{ | + | {{مشخصات کتاب |
| − | |||
| − | + | |عنوان= | |
| − | + | |تصویر=[[پرونده:تفسیر القرآن الکریم.jpg|240px|وسط]] | |
| − | + | |نویسنده= ملاصدرا | |
| − | + | |موضوع=تفسیر قرآن/ شیعه | |
| − | + | |زبان=عربی | |
| − | + | |تعداد جلد=۷ | |
| − | + | |عنوان افزوده1=تصحيح | |
| − | + | |افزوده1= محمد خواجوى | |
| − | + | |عنوان افزوده2= | |
| − | + | |افزوده2= | |
| − | + | |لینک=[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39176/تفسير-القرآن-الكريم تفسير ملاصدرا] | |
| − | + | }} | |
| + | |||
| + | '''«تفسیر القرآن الکریم»''' تألیف [[ملاصدرا|صدرالمتألهین شیرازی]] (م، ۱۰۵۰ ق)، تفسیری [[فلسفه|فلسفی]] و [[عرفان|عرفانی]] از برخى سوره‌هاى [[قرآن کریم]] به زبان عربی است. ملاصدرا یکی از منابع مهم فهم و پرده برداشتن از معانی قرآن را [[عقل]] می‌داند و با همین روش و نکته سنجی‌های ژرف‌نگرانه به لطایف قرآن می‌پردازد و در سراسر [[تفسیر قرآن|تفسیر]] خود، اشارات ربانی و نکات عرفانی را مطرح می‌کند. | ||
| + | ==مؤلف== | ||
| + | [[ملاصدرا|محمد بن ابراهیم صدرالدین شیرازى]] (۹۷۹-۱۰۵۰ ق)، معروف به صدرالمتألهین و ملاصدرا، فیلسوف بزرگ جهان اسلام و صاحب مکتب [[فلسفه|فلسفى]] «[[حکمت متعالیه]]» است. از اساتید بزرگ ایشان، [[شیخ بهایی|شیخ بهایی]]، [[میرداماد|میرداماد]] و [[میرفندرسکی]] می باشند و [[فیض کاشانی]] و [[ملا عبدالرزاق لاهیجی]] از معروف‌ترین شاگردان او هستند. مهمترین کتاب ملاصدرا «الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة» معروف به «[[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار اربعه]]» است که او نظام فلسفی خود را در آن تبیین کرد. | ||
| − | + | ==شیوه تفسیر== | |
| − | این تفسیر با ژرف نگرى عقلانى، ذوق عرفانى و نگرشى شیعى با عباراتى رسا، زیبا، روان و با توجه به آیات هم مضمون و استفاده از روایات تفسیرى نگارش یافته و در میان تفاسیر | + | این [[تفسیر]] با ژرف نگرى عقلانى، ذوق [[عرفان|عرفانى]] و نگرشى [[شیعه|شیعى]] با عباراتى رسا، زیبا، روان و با توجه به آیات هم مضمون و استفاده از روایات تفسیرى نگارش یافته و در میان تفاسیر شیعه جزء تفاسیر جامع به حساب مى آید. این اثر، تفسیرى است که مؤلف آن به ابعاد گوناگون [[قرآن]] پرداخته و به نکات ادبى، لغت شناسى، تاریخی، [[علم کلام|کلامى]] و [[اخلاق|اخلاقى]] اشاره کرده و هر بحث را در جایگاه خود به خوبى تقریر کرده است. |
| − | شیوه مفسر در ارائه مطالب چنین است | + | شیوه مفسر در ارائه مطالب چنین است که نخست به روش دیگر تفاسیر، معانى لغات، اعراب و اختلاف قرائت‌ها را مى آورد. پس از آن، آراى عالمان فن و مفسران به نام را نقل مى کند و در پایان هر بخش، چنانچه خودِ او نظرى مستقل داشته باشد، با استدلال مى آورد. |
| − | استاد سید جلال الدین آشتیانى درباره این تفسیر چنین نوشته اند: «این تفسیر را ملاصدرا بر [[سوره حمد|سوره فاتحه | + | استاد [[سید جلال الدین آشتیانی|سید جلال الدین آشتیانى]] درباره این تفسیر چنین نوشته اند: «این تفسیر را ملاصدرا بر [[سوره حمد|سوره فاتحه الکتاب]] و قسمت زیادى از [[سوره بقره]]، [[آیه نور]]، [[سوره یس]]، [[سوره واقعه]]، [[سوره حدید]]، [[سوره جمعه]]، [[سوره سجده]]، [[سوره الطارق]]، [[سوره الأعلى]]، [[سوره الزلزال]]، [[سوره الضحى]] و [[سوره طلاق]] و چند [[آیه]] دیگر نوشته است. در این تفسیر متعرض اقوال مفسرین و روایات وارده از طریق [[اهل البیت|اهل بیت]] عصمت و طهارت گردیده است. این کتاب حاوى عمده مبانى و مسائل راجع به مبدأ و [[معاد]] و معارف [[فقه]] است و آرا و افکار عرفانى آخوند، بیشتر در این کتاب موجود است. عالى ترین مباحث مربوط به تفسیر که برخى از این مباحث را در اول تفسیر خود آورده اند، در خلال این کتاب موجود است و به خصوص تفسیر فاتحه الکتاب آخوند اثر بى نظیر است. قسمتى از این تفسیر را در شهر [[قم]] تألیف کرده است». |
| − | در | + | ==منابع تفسیر== |
| + | [[ملاصدرا]] در تفسیر خود، ابتدا به سراغ تفاسیر و عقاید پیروان هریک از فرقه‌ها، حتى آنهایى که با مذاق او سازگار نبوده‌اند، رفته و به این ترتیب، به شیوه اغلب مفسران به بحث‌هاى [[صرف|صرفى]] و [[علم نحو|نحوى]] و [[بلاغت|بلاغى]] و روایى و اختلاف قرائت و اقوال [[صحابی|صحابه]] و [[تابعین|تابعین]] پرداخته و گاه آنها را نقد کرده است. وى در این موارد، از تفاسیر مشهور، مانند [[تفسیر غرائب القرآن و رغائب الفرقان (کتاب)|تفسیر نیشابورى]]، [[انوار التنزیل و اسرار التأویل (کتاب)|بیضاوى]]، ثعالبى، [[تفسیر قمی (کتاب)|على بن ابراهیم قمى]] و خصوصاً [[الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل (کتاب)|کشاف زمخشرى]] و [[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]] بهره گرفته است. | ||
| − | + | ملاصدرا در موارد بسیار، براى تفسیر آیات، از دیگر آیات استفاده کرده؛ مثلاً، در تفسیر [[سوره حمد]] که مجموعاً هفت آیه دارد، بیش از صد بار به آیات دیگر استناد کرده است.. | |
| − | این | + | ملاصدرا در مرحله دوم تفسیر قرآن، مطالبى از خود یا کسانى که آنها را «أهل الکشف و الإشارة» یا «أهل اللّه» نامیده، آورده است. این مطالب، مشتمل بر لطایف [[عرفان|عرفانى]] و حکمى‌اند. در این مرحله، او از سخنان [[خواجه عبدالله انصاری|خواجه عبداللّه انصارى]]، [[بایزید بسطامی|بایزید بسطامى]]، جُنَید بغدادى، سهل تُستَرى و خصوصاً از غزالى، [[محیی الدین ابن عربی|ابن عربى]] و شارحان آثار ابن عربى، مانند [[محمد بن اسحاق صدرالدین قونوی|صدرالدین قونوى]] و قیصرى، استفاده کرده و آراى آنان را با لحنى ستایش‌آمیز نقل نموده است. از اشعار عرفانى [[مولوی|مولوى]] و [[عطار نیشابوری|عطار]] و [[سنائی|سنایى]]، که آنها را از حکیمان شمرده، نیز بهره گرفته است. ملاصدرا برخى اشعار فارسى خود را نیز در ضمن تفاسیرش آورده است. |
| − | == | + | او به آرا و آثار فیلسوفان اسلامى و پیش از [[اسلام]] نیز توجه کرده و آنان را ستوده است. وى از رساله نیروزیه [[ابن سینا|ابوعلى سینا]]، که او را استاد فیلسوفان مسلمان خوانده، مطالب فراوانى در تفسیر [[حروف مقطعه]] نقل کرده. همچنین از کتاب اثولوجیا، منسوب به ارسطو، مطالبى درباره نشئه‌هاى سه‌گانه انسان نقل نموده و آن را با قرآن تطبیق داده است. |
| − | + | ||
| + | ==وضعیت کتاب== | ||
| + | تفاسیر ملاصدرا به ترتیب سوره‌هاى قرآن، تنظیم و در یک جلد، به کوشش شیخ احمد شیرازى به نام «تفسیر ملاصدرا» چاپ سنگى شد. سه بار نیز این رساله‌ها در هفت مجلد به نام «التفسیر الکبیر» و «تفسیر القرآن الکریم» به چاپ رسیده است (چاپ اول: قم ۱۳۶۱ - ۱۳۶۴ش). | ||
| + | |||
| + | برخى از سوره‌هاى مجموعه تفاسیر ملاصدرا نیز به فارسى ترجمه شده است، از جمله تفسیر سوره‌هاى [[سوره واقعه|واقعه]]، [[سوره جمعه|جمعه]]، [[سوره الطارق|طارق]]، [[سوره اعلی|اعلى]]، [[سوره زلزال|زلزال]] و [[سوره نور|نور]]، توسط محمد خواجوى در چهار مجلد چاپ شده است (تهران ۱۳۶۳ش). | ||
| + | |||
| + | ==منابع== | ||
| + | |||
| + | *محمدرضا ضمیری، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی. | ||
| + | *ویکی نور. | ||
| + | |||
| + | [[رده:تفاسیر عرفانی]] | ||
[[رده:تفاسیر]] | [[رده:تفاسیر]] | ||
| + | [[رده:آثار ملاصدرا]] | ||
| + | {{تفسیر قرآن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۰
 | |
| نویسنده | ملاصدرا |
| موضوع | تفسیر قرآن/ شیعه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | ۷ |
| تصحيح | محمد خواجوى |
|
| |
«تفسیر القرآن الکریم» تألیف صدرالمتألهین شیرازی (م، ۱۰۵۰ ق)، تفسیری فلسفی و عرفانی از برخى سوره‌هاى قرآن کریم به زبان عربی است. ملاصدرا یکی از منابع مهم فهم و پرده برداشتن از معانی قرآن را عقل می‌داند و با همین روش و نکته سنجی‌های ژرف‌نگرانه به لطایف قرآن می‌پردازد و در سراسر تفسیر خود، اشارات ربانی و نکات عرفانی را مطرح می‌کند.
مؤلف
محمد بن ابراهیم صدرالدین شیرازى (۹۷۹-۱۰۵۰ ق)، معروف به صدرالمتألهین و ملاصدرا، فیلسوف بزرگ جهان اسلام و صاحب مکتب فلسفى «حکمت متعالیه» است. از اساتید بزرگ ایشان، شیخ بهایی، میرداماد و میرفندرسکی می باشند و فیض کاشانی و ملا عبدالرزاق لاهیجی از معروف‌ترین شاگردان او هستند. مهمترین کتاب ملاصدرا «الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة» معروف به «اسفار اربعه» است که او نظام فلسفی خود را در آن تبیین کرد.
شیوه تفسیر
این تفسیر با ژرف نگرى عقلانى، ذوق عرفانى و نگرشى شیعى با عباراتى رسا، زیبا، روان و با توجه به آیات هم مضمون و استفاده از روایات تفسیرى نگارش یافته و در میان تفاسیر شیعه جزء تفاسیر جامع به حساب مى آید. این اثر، تفسیرى است که مؤلف آن به ابعاد گوناگون قرآن پرداخته و به نکات ادبى، لغت شناسى، تاریخی، کلامى و اخلاقى اشاره کرده و هر بحث را در جایگاه خود به خوبى تقریر کرده است.
شیوه مفسر در ارائه مطالب چنین است که نخست به روش دیگر تفاسیر، معانى لغات، اعراب و اختلاف قرائت‌ها را مى آورد. پس از آن، آراى عالمان فن و مفسران به نام را نقل مى کند و در پایان هر بخش، چنانچه خودِ او نظرى مستقل داشته باشد، با استدلال مى آورد.
استاد سید جلال الدین آشتیانى درباره این تفسیر چنین نوشته اند: «این تفسیر را ملاصدرا بر سوره فاتحه الکتاب و قسمت زیادى از سوره بقره، آیه نور، سوره یس، سوره واقعه، سوره حدید، سوره جمعه، سوره سجده، سوره الطارق، سوره الأعلى، سوره الزلزال، سوره الضحى و سوره طلاق و چند آیه دیگر نوشته است. در این تفسیر متعرض اقوال مفسرین و روایات وارده از طریق اهل بیت عصمت و طهارت گردیده است. این کتاب حاوى عمده مبانى و مسائل راجع به مبدأ و معاد و معارف فقه است و آرا و افکار عرفانى آخوند، بیشتر در این کتاب موجود است. عالى ترین مباحث مربوط به تفسیر که برخى از این مباحث را در اول تفسیر خود آورده اند، در خلال این کتاب موجود است و به خصوص تفسیر فاتحه الکتاب آخوند اثر بى نظیر است. قسمتى از این تفسیر را در شهر قم تألیف کرده است».
منابع تفسیر
ملاصدرا در تفسیر خود، ابتدا به سراغ تفاسیر و عقاید پیروان هریک از فرقه‌ها، حتى آنهایى که با مذاق او سازگار نبوده‌اند، رفته و به این ترتیب، به شیوه اغلب مفسران به بحث‌هاى صرفى و نحوى و بلاغى و روایى و اختلاف قرائت و اقوال صحابه و تابعین پرداخته و گاه آنها را نقد کرده است. وى در این موارد، از تفاسیر مشهور، مانند تفسیر نیشابورى، بیضاوى، ثعالبى، على بن ابراهیم قمى و خصوصاً کشاف زمخشرى و مجمع البیان بهره گرفته است.
ملاصدرا در موارد بسیار، براى تفسیر آیات، از دیگر آیات استفاده کرده؛ مثلاً، در تفسیر سوره حمد که مجموعاً هفت آیه دارد، بیش از صد بار به آیات دیگر استناد کرده است..
ملاصدرا در مرحله دوم تفسیر قرآن، مطالبى از خود یا کسانى که آنها را «أهل الکشف و الإشارة» یا «أهل اللّه» نامیده، آورده است. این مطالب، مشتمل بر لطایف عرفانى و حکمى‌اند. در این مرحله، او از سخنان خواجه عبداللّه انصارى، بایزید بسطامى، جُنَید بغدادى، سهل تُستَرى و خصوصاً از غزالى، ابن عربى و شارحان آثار ابن عربى، مانند صدرالدین قونوى و قیصرى، استفاده کرده و آراى آنان را با لحنى ستایش‌آمیز نقل نموده است. از اشعار عرفانى مولوى و عطار و سنایى، که آنها را از حکیمان شمرده، نیز بهره گرفته است. ملاصدرا برخى اشعار فارسى خود را نیز در ضمن تفاسیرش آورده است.
او به آرا و آثار فیلسوفان اسلامى و پیش از اسلام نیز توجه کرده و آنان را ستوده است. وى از رساله نیروزیه ابوعلى سینا، که او را استاد فیلسوفان مسلمان خوانده، مطالب فراوانى در تفسیر حروف مقطعه نقل کرده. همچنین از کتاب اثولوجیا، منسوب به ارسطو، مطالبى درباره نشئه‌هاى سه‌گانه انسان نقل نموده و آن را با قرآن تطبیق داده است.
وضعیت کتاب
تفاسیر ملاصدرا به ترتیب سوره‌هاى قرآن، تنظیم و در یک جلد، به کوشش شیخ احمد شیرازى به نام «تفسیر ملاصدرا» چاپ سنگى شد. سه بار نیز این رساله‌ها در هفت مجلد به نام «التفسیر الکبیر» و «تفسیر القرآن الکریم» به چاپ رسیده است (چاپ اول: قم ۱۳۶۱ - ۱۳۶۴ش).
برخى از سوره‌هاى مجموعه تفاسیر ملاصدرا نیز به فارسى ترجمه شده است، از جمله تفسیر سوره‌هاى واقعه، جمعه، طارق، اعلى، زلزال و نور، توسط محمد خواجوى در چهار مجلد چاپ شده است (تهران ۱۳۶۳ش).
منابع
- محمدرضا ضمیری، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی.
- ویکی نور.
| تفسیر قرآن | |
| درباره تفسیر قرآن: | تفسیر قرآن -تاریخ تفسیر - روشهای تفسیری قرآن |
|---|---|
| اصطلاحات: | اسباب نزول -اسرائیلیات -سیاق آیات |
| شاخه های تفسیر قرآن: |
تفسیر روایی (تفاسیر روایی) • تفسیر اجتهادی (تفاسیر اجتهادی) • تفسیر فقهی ( تفاسیر فقهی) • تفسیر ادبی ( تفاسیر ادبی) • تفسیر تربیتی ( تفاسیر تربیتی) • تفسیر كلامی ( تفاسیر كلامی) • تفسیر فلسفی ( تفاسیر فلسفی ) • تفسیر عرفانی (تفاسیر عرفانی ) • تفسیر علمی (تفاسیر علمی) |
| روشهای تفسیری قرآن: |
|
| تفاسیر به تفکیک مذهب مولف: |
|
