فردوس: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
باغى كه جامع همه گونه درختان گل و ميوه باشد. بهترين جاى [[بهشت]].  
+
'''«فِرْدَوْس»''' از واژگان [[قرآن|قرآنی]] به معنای باغى است كه در آن همه‌گونه میوه و گل و ساير اسباب تمتّع و لذت جمع است و به تعبیری «فردوس»، یکی از نامهای [[بهشت]] موعود است. مطابق برخی [[احادیث]]، «فردوس» برترین و بالاترین جایگاه بهشت است.
 +
 +
==معنای لغوی==
 +
"فردوس" -به گفته بعضی- در اصل یک لغت رومی منقول به عربی است؛<ref>زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۸، ص۳۹۲.</ref> و بعضی آن را عربی و بعضی اصل آن را«پردیس» در فارسی می‌ دانند و به معنی "باغ" است، یا باغ مخصوصی که تمام نعمتها و مواهب الهی در آن جمع است و لذا می‌ توان آن را به عنوان "[[بهشت]] برین" (بهترین و برترین باغهای بهشت) نامید.<ref>تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، ج۱۴، ص۲۰۲.</ref>   
 +
 +
کلمه "فردوس" در زبان فارسی به معنای بهشت یا باغ سرسبز و دلپذیر است و به مکانی ایده‌آل و پر از نعمت و آسایش اشاره دارد. در متون اسلامی، "فردوس" به عنوان بالاترین مرتبه بهشت و جایگاه خاص مؤمنان از آن یاد می‌شود. در [[مجمع البیان]] از زجّاج نقل كرده: فردوس باغى است شامل مزايا و محاسن تمام باغ‌ها.<ref>طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۶۸.</ref>
 +
 
 +
گروهى گفته‌اند فردوس دره‌هایى است كه انواع علف‌ها در آن‌ها می‌رويد.<ref>فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۲، ص۲۳۶.</ref>
 +
 
 +
[[طبرسی]] خود فرموده: فردوس باغى است كه در آن ميوه، گل و ساير اسباب تمتّع و لذت جمع است.<ref>طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۶۸.</ref>
 +
 
 +
[[زمخشری]] در «[[الکشاف عن حقائق غوامض التنزئل (کتاب)|الکشّاف]]» گفته: «الْفِرْدَوْسُ‌: هو البستان الواسع الجامع لاصناف الثّمر.»<ref>زمخشری، جارالله، الکشاف، ج۳، ص۱۷۸.</ref>
 +
 
 +
در «[[القاموس المحیط (کتاب)|القاموس المحیط]]» آن‌ را باغى كه جامع ميوه‌هاى تمام باغات است گفته. قول «[[اقرب الموارد (اقرب الموارد)|اقرب الموارد]]» نيز قول صاحب قاموس است.<ref>فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۲، ص۲۳۶؛ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۱۳۹.</ref>
  
 
==فردوس در قرآن==
 
==فردوس در قرآن==
سطر ۵: سطر ۱۸:
 
اين كلمه دوبار در [[قرآن]] آمده است:
 
اين كلمه دوبار در [[قرآن]] آمده است:
  
*{{متن قرآن|«إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ كانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلا»}}.<ref> كهف: 107 </ref>
+
*{{متن قرآن|«إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ كانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلا»}}.<ref> [[سوره كهف]]، آیه۱۰۷.</ref> (اما کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، باغهای بهشت برین محل پذیرایی آنان خواهد بود.)
*{{متن قرآن|«الَّذينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فيها خالِدُون‏»}}.<ref>المؤمنون: 11.</ref>
+
 
 +
*{{متن قرآن|«الَّذينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فيها خالِدُون‏»}}.<ref>[[سوره مؤمنون]]، آیه۱۱.</ref> (وارثانى كه بهشت برين را به ارث مى‌برند و جاودانه در آن خواهند ماند.)
 +
 
 +
مراد از ذكر اين كلمه، بيان وسعت نعمت‌هاى بهشتى است و اين‌كه تمام وسایل راحتى در آن جمع است، كه فرموده: {{متن قرآن|«وَ فِيها ما تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ‌»}}<ref>[[سوره زخرف]]، آیه۷۱.</ref> (و در آن‌جا هر چه دل‌ها مى‌خواهد و چشم‌ها از آن لذت مى‌برد آماده است.)
 +
 
 +
و جمله‌ {{متن قرآن|«جَنَّاتُ‌ الْفِرْدَوْسِ‌»}} باغ‌هاى بهشت) مثل‌ {{متن قرآن|«جَنَّاتِ النَّعِيمِ‌»}}<ref>[[سوره یونس]]، آیه۹.</ref> (باغ‌هاى پر نعمت بهشتى) است. چنانكه [[راغب اصفهانی]]، «نعیم» را نعمت كثيره معنى كرده؛<ref>راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۸۱۵.</ref> و نیز مثل‌: {{متن قرآن|«جَنَّاتِ عَدْنٍ‌»}}<ref>[[سوره رعد]]، آیه۲۳.</ref> (باغ‌هاى جاويدان بهشتى) و {{متن قرآن|«جَنَّاتُ الْمَأْوى‌»}}<ref>[[سوره سجده]]، آیه۱۹.</ref> است.
 +
 
 +
در آيه‌ {{متن قرآن|«كانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ‌ الْفِرْدَوْسِ‌ نُزُلًا»}}<ref>[[سوره کهف]]، آیه۱۰۷.</ref> فردوس صفت جنّات و مؤنّث است <ref>طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۷، ص۱۵۹.</ref> چنانکه به کلمه "فردوس" هم ضمیر مذکر برمی گردد و هم مؤنث.  و مفرد مؤنّث صفت جمع مؤنّث آيد،؛ يعنى: «بهشت‌هاى واسع و پر نعمت منزل آن‌هاست.»
  
 
==فردوس در روایات==
 
==فردوس در روایات==
 +
از [[احادیث]] استفاده می‌شود که «فردوس» بخشی از [[بهشت]] و برترین و بالاترین جایگاه آن است که در این بخش [[پیامبر اکرم]]، [[ائمه|امامان]] و برخی پیروان راستین آنان ساکن هستند.
  
از [[امام علی علیه السلام|اميرالمؤمنين]] (ع) روايت است كه هر كه يك شب كامل را به [[تلاوت قرآن]] و ركوع و سجود و [[ذكر خدا]] بسر برد، خداوند تبارك و تعالى به [[ملائكه]] بفرمايد: اى فرشتگانم! بنده ام را بنگريد كه شبى را محض خوشنودى من زنده داشته، او را در فردوس جاى دهيد... .<ref> بحار: 8/186 </ref>
+
*از [[حضرت رسول]] صلی الله علیه وآله روایت شده که بهشت را صد درجه است و میان هر درجه با درجه دیگر به مقدار فاصله آسمان است با زمین، بالاترین درجه آن فردوس است که چهار رود بزرگ بهشت از آن مى جوشد و هرگاه از خداوند مسئلت و حاجتى داشتید فردوس را از حضرتش درخواست نمائید.<ref>تفسیر مجمع البیان.</ref>
 +
*از [[امام علی علیه السلام|اميرالمؤمنين]] علیه السلام روايت است كه هر كه يك شب كامل را به [[تلاوت قرآن]] و ركوع و سجود و [[ذكر خدا]] بسر برد، خداوند تبارك و تعالى به [[ملائكه]] بفرمايد: اى فرشتگانم! بنده ام را بنگريد كه شبى را محض خوشنودى من زنده داشته، او را در فردوس جاى دهيد... .<ref> بحارالانوار، ج۸ ص۱۸۶. </ref>
 +
*امیرالمؤمنین علیه السلام در وصف بهشت چنین مى فرماید: درجاتى است که هر یک بر دیگرى برترى خاص خود را دارد و جایگاههائى که با یکدیگر متغایرند، نعمتهایش پایان نپذیرد و ساکنان آن هرگز از آن کوچ نکنند، جاویدانند که براى همیشه در عنفوان جوانى در آن زندگی کنند، وطن گزینان که هیچگاه نومیدى نداشته باشند.<ref>بحارالانوار، ج۸ ص۱۶۲.</ref>
 +
*در روایتی از پیامبر اکرم آمده است: «هنگامی که از خداوند متعال تقاضا می‌کنید، فردوس را تقاضا کنید که وسط بهشت، ‌و قسمت اعلی و برتر آن است و بر فراز آن [[عرش]] خدا است و از فردوس نهرهای بهشتی سرچشمه می‌گیرد.»<ref>پیام قرآن، ناصر مکارم شیرازی، ج ۶، ص ۳۵۱، به نقل از روح المعانی، ج ۱۶، ص ۴۷.</ref>
 +
*در حدیث دیگری از حضرت علی علیه السّلام چنین می‌خوانیم: «برای هر چیزی محل اعلایی است و محل اعلای بهشت فردوس است و آن برای محمد و آل محمد است.»<ref> بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۲۴، ص ۲۶۹.</ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 
+
==منابع==
==منبع==
+
*[[قاموس قرآن]]، سید علی‌اکبر قرشی، "فردوس"، ج۵، ص۱۵۸-۱۵۹. 
 
+
*[[فرهنگ معارف و معاریف]]، سید مصطفی حسینی دشتی.
*سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.  
+
*[[فرهنگ قرآن]]، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، "فردوس".   
 
+
*[https://www.porseman.com/article/%D9%81%D8%B1%D9%82-%D8%A8%D9%87%D8%B4%D8%AA-%D9%81%D8%B1%D8%AF%D9%88%D8%B3-%D8%A8%D8%A7-%D8%A8%D9%87%D8%B4%D8%AA-%D9%85%D8%B9%D9%85%D9%88%D9%84%D9%8A/163231 "فرق بهشت فردوس با بهشت معمولی"، سایت پرسمان].
 +
{{قرآن}}
 +
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:بهشت]]
 
[[رده:بهشت]]
[[رده:واژگان قرآنی]]
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۴۶

«فِرْدَوْس» از واژگان قرآنی به معنای باغى است كه در آن همه‌گونه میوه و گل و ساير اسباب تمتّع و لذت جمع است و به تعبیری «فردوس»، یکی از نامهای بهشت موعود است. مطابق برخی احادیث، «فردوس» برترین و بالاترین جایگاه بهشت است.

معنای لغوی

"فردوس" -به گفته بعضی- در اصل یک لغت رومی منقول به عربی است؛[۱] و بعضی آن را عربی و بعضی اصل آن را«پردیس» در فارسی می‌ دانند و به معنی "باغ" است، یا باغ مخصوصی که تمام نعمتها و مواهب الهی در آن جمع است و لذا می‌ توان آن را به عنوان "بهشت برین" (بهترین و برترین باغهای بهشت) نامید.[۲]

کلمه "فردوس" در زبان فارسی به معنای بهشت یا باغ سرسبز و دلپذیر است و به مکانی ایده‌آل و پر از نعمت و آسایش اشاره دارد. در متون اسلامی، "فردوس" به عنوان بالاترین مرتبه بهشت و جایگاه خاص مؤمنان از آن یاد می‌شود. در مجمع البیان از زجّاج نقل كرده: فردوس باغى است شامل مزايا و محاسن تمام باغ‌ها.[۳]

گروهى گفته‌اند فردوس دره‌هایى است كه انواع علف‌ها در آن‌ها می‌رويد.[۴]

طبرسی خود فرموده: فردوس باغى است كه در آن ميوه، گل و ساير اسباب تمتّع و لذت جمع است.[۵]

زمخشری در «الکشّاف» گفته: «الْفِرْدَوْسُ‌: هو البستان الواسع الجامع لاصناف الثّمر.»[۶]

در «القاموس المحیط» آن‌ را باغى كه جامع ميوه‌هاى تمام باغات است گفته. قول «اقرب الموارد» نيز قول صاحب قاموس است.[۷]

فردوس در قرآن

اين كلمه دوبار در قرآن آمده است:

  • «إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ كانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلا».[۸] (اما کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، باغهای بهشت برین محل پذیرایی آنان خواهد بود.)
  • «الَّذينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فيها خالِدُون‏».[۹] (وارثانى كه بهشت برين را به ارث مى‌برند و جاودانه در آن خواهند ماند.)

مراد از ذكر اين كلمه، بيان وسعت نعمت‌هاى بهشتى است و اين‌كه تمام وسایل راحتى در آن جمع است، كه فرموده: «وَ فِيها ما تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ‌»[۱۰] (و در آن‌جا هر چه دل‌ها مى‌خواهد و چشم‌ها از آن لذت مى‌برد آماده است.)

و جمله‌ «جَنَّاتُ‌ الْفِرْدَوْسِ‌» باغ‌هاى بهشت) مثل‌ «جَنَّاتِ النَّعِيمِ‌»[۱۱] (باغ‌هاى پر نعمت بهشتى) است. چنانكه راغب اصفهانی، «نعیم» را نعمت كثيره معنى كرده؛[۱۲] و نیز مثل‌: «جَنَّاتِ عَدْنٍ‌»[۱۳] (باغ‌هاى جاويدان بهشتى) و «جَنَّاتُ الْمَأْوى‌»[۱۴] است.

در آيه‌ «كانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ‌ الْفِرْدَوْسِ‌ نُزُلًا»[۱۵] فردوس صفت جنّات و مؤنّث است [۱۶] چنانکه به کلمه "فردوس" هم ضمیر مذکر برمی گردد و هم مؤنث. و مفرد مؤنّث صفت جمع مؤنّث آيد،؛ يعنى: «بهشت‌هاى واسع و پر نعمت منزل آن‌هاست.»

فردوس در روایات

از احادیث استفاده می‌شود که «فردوس» بخشی از بهشت و برترین و بالاترین جایگاه آن است که در این بخش پیامبر اکرم، امامان و برخی پیروان راستین آنان ساکن هستند.

  • از حضرت رسول صلی الله علیه وآله روایت شده که بهشت را صد درجه است و میان هر درجه با درجه دیگر به مقدار فاصله آسمان است با زمین، بالاترین درجه آن فردوس است که چهار رود بزرگ بهشت از آن مى جوشد و هرگاه از خداوند مسئلت و حاجتى داشتید فردوس را از حضرتش درخواست نمائید.[۱۷]
  • از اميرالمؤمنين علیه السلام روايت است كه هر كه يك شب كامل را به تلاوت قرآن و ركوع و سجود و ذكر خدا بسر برد، خداوند تبارك و تعالى به ملائكه بفرمايد: اى فرشتگانم! بنده ام را بنگريد كه شبى را محض خوشنودى من زنده داشته، او را در فردوس جاى دهيد... .[۱۸]
  • امیرالمؤمنین علیه السلام در وصف بهشت چنین مى فرماید: درجاتى است که هر یک بر دیگرى برترى خاص خود را دارد و جایگاههائى که با یکدیگر متغایرند، نعمتهایش پایان نپذیرد و ساکنان آن هرگز از آن کوچ نکنند، جاویدانند که براى همیشه در عنفوان جوانى در آن زندگی کنند، وطن گزینان که هیچگاه نومیدى نداشته باشند.[۱۹]
  • در روایتی از پیامبر اکرم آمده است: «هنگامی که از خداوند متعال تقاضا می‌کنید، فردوس را تقاضا کنید که وسط بهشت، ‌و قسمت اعلی و برتر آن است و بر فراز آن عرش خدا است و از فردوس نهرهای بهشتی سرچشمه می‌گیرد.»[۲۰]
  • در حدیث دیگری از حضرت علی علیه السّلام چنین می‌خوانیم: «برای هر چیزی محل اعلایی است و محل اعلای بهشت فردوس است و آن برای محمد و آل محمد است.»[۲۱]

پانویس

  1. زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۸، ص۳۹۲.
  2. تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، ج۱۴، ص۲۰۲.
  3. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۶۸.
  4. فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۲، ص۲۳۶.
  5. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۶۸.
  6. زمخشری، جارالله، الکشاف، ج۳، ص۱۷۸.
  7. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۲، ص۲۳۶؛ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۱۳۹.
  8. سوره كهف، آیه۱۰۷.
  9. سوره مؤمنون، آیه۱۱.
  10. سوره زخرف، آیه۷۱.
  11. سوره یونس، آیه۹.
  12. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۸۱۵.
  13. سوره رعد، آیه۲۳.
  14. سوره سجده، آیه۱۹.
  15. سوره کهف، آیه۱۰۷.
  16. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۷، ص۱۵۹.
  17. تفسیر مجمع البیان.
  18. بحارالانوار، ج۸ ص۱۸۶.
  19. بحارالانوار، ج۸ ص۱۶۲.
  20. پیام قرآن، ناصر مکارم شیرازی، ج ۶، ص ۳۵۱، به نقل از روح المعانی، ج ۱۶، ص ۴۷.
  21. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۲۴، ص ۲۶۹.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن
مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه