انوار درخشان در تفسیر قرآن (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ انوار درخشان (کتاب) را به انوار درخشان در تفسیر قرآن (کتاب) منتقل کرد) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''«انوار درخشان در تفسیر قرآن»''' تألیف آیت‌الله [[سید محمد حسینی همدانی]] (م، ۱۳۷۵ ش)، [[تفسیر قرآن|تفسیر]] کامل [[قرآن]] به زبان فارسى در دوره معاصر است. این تفسیر با آمیزه‌ای از سبک [[فلسفه|فلسفی]]، [[عرفان|عرفانی]]، [[اخلاق|اخلاقی]]، روایی و در مواردی به شیوه [[تفسیر قرآن به قرآن]] نگاشته شده است. | |
{{مشخصات کتاب | {{مشخصات کتاب | ||
|عنوان= | |عنوان= | ||
| − | |تصویر=[[پرونده:انوار درخشان.jpg| | + | |تصویر=[[پرونده:انوار درخشان.jpg|۲۴۰px|وسط]] |
| − | |نویسنده=محمد حسینی همدانی | + | |نویسنده=سید محمد حسینی همدانی |
|موضوع=تفسیر قرآن | |موضوع=تفسیر قرآن | ||
| سطر ۱۲: | سطر ۱۲: | ||
|زبان=فارسی | |زبان=فارسی | ||
| − | |تعداد جلد= | + | |تعداد جلد=۱۸ |
| − | |عنوان افزوده1= | + | |عنوان افزوده1=تحقیق |
| − | |افزوده1= محمدباقر | + | |افزوده1= محمدباقر بهبودی |
|عنوان افزوده2= | |عنوان افزوده2= | ||
| سطر ۲۲: | سطر ۲۲: | ||
|افزوده2= | |افزوده2= | ||
| − | |لینک=[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/ | + | |لینک=[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/۸۶۹۳۱/انوار-درخشان-در-تفسیر-قرآن انوار درخشان] |
}} | }} | ||
| − | == | + | ==مؤلف== |
| + | آیت الله [[سید محمد حسینی همدانی|سید محمد حسینى همدانى نجفى]]، فقیه و مفسر [[شیعه]] معاصر، در سال ۱۳۲۲ ق. در خانواده علم و تقوى در شهر [[نجف]] اشرف متولد شد. پدرش آیت الله سید على همدانى از شاگردان مرحوم [[ملا حسینقلی همدانی|ملا حسینقلى همدانى]] و [[سید احمد کربلایی|سید احمد کربلایى]] بود. | ||
| − | + | علامه مفسر همدانى از اساتید بزرگی چون [[میرزا محمدحسین نائینی|میرزای نائینى]]، [[محمدحسین غروی اصفهانی|شیخ محمدحسین اصفهانى]] و [[سید علی آقا قاضی|سید على آقا قاضى]] بهره برد و از ایشان اجازه [[اجتهاد]] گرفت. | |
| − | + | برخی آثار علمى ایشان عبارتند از: تفسیر انوار درخشان، شرح [[اصول کافی]] (در شش جلد)، معاد جسمانی و روحانی، مسیحا مژده مهدی موعود، تقریرات درس مرحوم نائینى، تقریرات درس فقه محقق اصفهانی که به چاپ نرسیده است. | |
| − | + | مرحوم علامه حسینى همدانى، سرانجام در سحرگاه یکشنبه ۱۵ [[جمادی الاول|جمادى الاول]] ۱۴۱۷ (۱۳۷۵ ش) بدرود حیات گفت و پس از انتقال پیکر پاکش به [[مشهد]] مقدس، در جوار مرقد [[شیخ بهایی|شیخ بهایى]] به خاک سپرده شد. | |
| − | + | ==معرفی کتاب== | |
| − | + | تعداد مجلدات تفسیر «انوار درخشان»، ۱۸ جلد و از تاریخ ۱۳۸۰ تا ۱۴۰۴ ق، نگارش و نشر یافته است، بنابراین زمان نگارش آن حدود ۲۴ سال مى‌باشد. | |
| − | + | مؤلف درباره انگیزه نگارش این تفسیر، در آغاز کتاب چنین مى‌نویسد: «چنین گوید بنده ذلیل سید محمد حسینى نجفى عربزاده، مدت ها در فکر بودم که صحایف چندى در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] و شرح آیات کریمه از قبسات واقفان بر اسرار آنها بنگارم و از کتاب عزیز تفأل و مسئلت خیر نموده، کریمه: «و جَعلَها کلمةً باقیةً فى عَقِبه» ([[سوره زخرف]]، ۲۸) استهلال شد و از حکیم حمید نیز با ابتهال مسئلت نموده که آن را از تفألات مقضیه فرماید». | |
| − | + | ویژگى مهم این [[تفسیر قرآن|تفسیر]] را باید در بحث‌هاى معنوى و [[اخلاق|اخلاقى]] و انسان‌شناسى آن دانست. از دیگر بحث‌هاى تفسیرى انوار درخشان، مباحث اجتماعى است که به زندگى انسان معاصر و فراز و نشیبها و دگرگونى هاى روحى و معنوى و مادى او توجه مى کند و آیات [[قرآن]] را متناسب با اهداف تربیتى و اصلاح حال انسان و تشریع قوانین مطرح مى سازد و در تلاش براى ایجاد رابطه و همگونى بین هدف [[دین]] و هدف اجتماعى مى باشد. از دیگر ویژگی های بارز این تفسیر، استفاده فراوان از احادیث [[اهل بیت]] (ع) می باشد که این ویژگی با تقید بسیار زیاد مفسر در تحلیل مطالب تفسیری و ارائه این [[تفسیر اجتهادی]] همراه شده است. | |
| − | + | نگارش این تفسیر با نثر و ادبیات فارسى در قالب فرهنگ عمومى [[حوزه علمیه|حوزه‌هاى علمیه]] [[شیعه]] و ترکیب جمله‌هاى فارسى همراه با اصطلاحات عربى متداول است. گرچه این نثر در تمام مجلدات تفسیر یکسان نیست، اما در مجلدات نخست آن آمیختگى کلمات با اصطلاحات [[فلسفه|فلسفى]] و [[عرفان|عرفانى]] بیشتر، و در مجلدات بعدى نثر آن اندکى آسان‌تر و خوش‌خوان‌تر مى‌گردد. در مجموع، مخاطبان تفسیر، افراد آگاه و آشنا با اصطلاحات [[علوم اسلامى]] و [[ادبیات عرب]] و اهل مطالعه در رشته تفسیر هستند، نه توده مردم. | |
| − | + | یکی از نکات شایان ذکر در تفسیر «انوار درخشان»، گرایش قابل توجه [[تفسیر اجتهادی|اجتهادی]] و نقد و تحلیل عقلی در ذکر احتمالات است. به همین دلیل، مفسر در مواردی که ظاهراً با دلیل عقلی تعارضی وجود داشته باشد، حقیقت عقلی را مقدم می دارد و به ظاهر [[آیه]] اکتفا نمی کند. | |
| − | == | + | ==محتوای کتاب== |
| − | تعداد مجلدات | + | مفسر گرانقدر، در آغاز [[تفسیر]] مقدمه‌اى در باب اهمیت [[قرآن]] و جایگاه آن در میان مسلمانان دارد و همچنین به مسأله لزوم آموزش قرآن به فرزندان و قرائت آن و بحث کیفیت [[نزول قرآن]] اشاره دارد. |
| + | |||
| + | مطالب تفسیرى کتاب بر دو قسم است؛ آنچه از ادبیات، لغت، روایات، وجوه و احتمالات تفسیرى و شرح و توضیح جملات گفته شده، بخش نقلیات تفسیر را تشکیل مى‌دهد و آنچه که به تحلیل و توصیف و نتیجه‌گیرى و برداشت هدایتى و [[اخلاق|اخلاقى]] از آیات برمى‌گردد، در مجموع دیدگاه مفسّر را تشکیل مى‌دهد و با تعبیر «مفسر مى‌گوید» بیان شده است. | ||
| + | |||
| + | روش نگارش این تفسیر چنین است که پس از ذکر نام [[سوره]] و احیانا تعداد [[آیه|آیات]] و [[سوره های مکی و مدنی|مدنى و مکى]] بودن آنها، آیه یا چند آیه هم موضوع و وابسته به یکدیگر را نگاشته، سپس زیر عنوان «خلاصه» ترجمانى از آیه را به ترتیب آیات بیان مى کند و آنگاه با عنوان «شرح» آیات کریمه را تفسیر مى کند. | ||
| + | |||
| + | در این بخش، رابطه آیه پیشین را با آیات پسین شرح داده و سپس آیه را به چند جمله مجزا از یکدیگر در آورده و هر یک از آن قسمتها را از نظر قواعد ادبى [[صرف]] و [[نحو]]، [[بلاغت]] و [[علم لغت|لغت]] مورد بحث قرار مى دهد، آنگاه به تبیین و توضیح مفاد آیه مى پردازد. روش مولف در تمام مجلدات از این جهت یکسان نیست، مثلا در جلد اول به تجزیه و ترکیب و برخى اطلاعات علوم قرآنى مانند: نام سوره و آیه اشاره دارد، در صورتى که این اطلاعات در جلدهاى بعدى کم یا اصلا وجود ندارد. | ||
| + | |||
| + | در پایان، شرح روایات تفسیرى را مى آورد که شاهد و دلیلى است بر آنچه که تفسیر کرده یا توضیح بیشترى است در مفهوم آیه. | ||
| + | |||
| + | ==منابع تفسیر== | ||
| + | عمده ترین منابع کتاب، در بخش نقل روایات است که از بخش عظیمى از جوامع روایى [[شیعه]] و [[سنی|سنى]] نقل گردیده است، اهم این منابع به شرح زیر مى باشند: | ||
| + | |||
| + | * ۱. [[تفسیر منسوب به امام حسن عسکری علیه السلام (کتاب)|تفسیر منسوب به امام حسن عسکرى]] علیه السلام: راوى این تفسیر محمد بن قاسم استرآبادى (م. قرن چهارم) است. | ||
| + | * ۲. [[تفسیر عیاشی (کتاب)|تفسیر عیاشى]]: اثر [[محمد بن مسعود عیاشی|محمد بن مسعود عیاشى]] (م. قرن سوم) این تفسیر نیز روایى و از [[اهل بیت]] نقل [[حدیث]] مى کند. | ||
| + | * ۳. [[تفسیر قمی (کتاب)|تفسیر قمى]]: این تفسیر منسوب به [[علی بن ابراهیم قمی|على بن ابراهیم قمى]] (م. بعد از ۳۰۷ ق) است و در حقیقت گردآورى از چند تفسیر است که یکى از آنها تفسیر قمى است. | ||
| + | * ۴. [[الکافی (کتاب)|الکافى]]: اثر [[شیخ کلینی|محمد بن یعقوب کلینى]] (م. ۳۲۸ ق) از کتابهاى چهارگانه حدیثى مقبول شیعه. | ||
| + | * ۵. [[من لایحضره الفقیه (کتاب)|من لا یحضره الفقیه]]: اثر [[شیخ صدوق|شیخ صدوق]] (م. ۳۲۹ ق) از کتابهاى چهار گانه حدیثى شیعه. | ||
| + | * ۶. [[تهذیب الأحکام (کتاب)|تهذیب الاحکام]]: اثر [[شیخ طوسی|شیخ طوسى]] (م. ۴۶۰ ق)، از کتابهاى چهارگانه حدیثى شیعه. | ||
| + | * ۷. [[الاستبصار]]: اثر شیخ طوسى، از کتابهاى چهارگانه حدیثى مقبول شیعه. | ||
| + | * ۸. [[قرب الاسناد (کتاب)|قرب الاسناد]]: عبدالله بن جعفر حمیرى (م. حدود ۲۹۰ ق)، از راویان مورد اعتماد و کتاب حدیثى است. | ||
| + | * ۹ تا ۱۳. [[معانى الأخبار (کتاب)|معانى الاخبار]]، [[عیون اخبارالرضا (کتاب)|عیون اخبار الرضا]]، [[التوحید (کتاب)|التوحید]]، [[علل الشرائع (کتاب)|علل الشرایع]] و [[الخصال (کتاب)|الخصال]]: از دیگر آثار [[شیخ صدوق|شیخ صدوق]]. | ||
| + | * ۱۴. [[مناقب ابن شهر آشوب (کتاب)|مناقب آل ابى طالب]]: اثر [[ابن شهر آشوب|محمد بن على ابن شهر آشوب]] (م. ۵۸۸ ق) کتابى است کلامى خبرى که در شرح احوالات پیامبر و اهل بیت و مناقب آنها و گفتار دانشمندان بزرگ در این باره است. | ||
| + | * ۱۵. [[الدعوات (کتاب)|الدعوات]]: اثر [[قطب الدین راوندی|قطب الدین راوندى]] (م. ۵۷۳ ق)، درباره ادعیه مأثوره از اهل بیت است. | ||
| + | * ۱۶. [[الاحتجاج (کتاب)|الاحتجاج]]: اثر [[احمد بن علی طبرسی|احمد بن على طبرسى]] (م. ۵۸۸ ق) کتابى است حدیثى. | ||
| + | * ۱۷. [[البرهان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر برهان]]: اثر [[سید هاشم بحرانی|سید هاشم بحرانى]] (م. ۱۱۰۷ ق) تفسیرى است اثرى بر طبق مذاق شیعه. | ||
| + | * ۱۸. [[بحارالأنوار (کتاب)|بحار الانوار]]: اثر [[علامه مجلسى]] (م. ۱۱۱۰ ق) مجموعه اخبار در موضوعات مختلف از کتابهاى گوناگون شیعه است. | ||
| + | |||
| + | در قسمت منابع تفسیرى که مؤلف از آنها بهره برده است، تعداد اندکى یاد شده است: | ||
| + | |||
| + | * ۱. تفسیر [[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]]: اثر [[فضل بن حسن طبرسی|فضل بن حسن طبرسى]] (م. ۵۴۸ ق). | ||
| + | * ۲. [[الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل (کتاب)|الکشاف]]: اثر [[زمخشری|جار الله محمود بن عمر زمخشرى]] (م. ۵۳۸ ق). | ||
| + | * ۳. [[التفسیر الکبیر (کتاب)|مفاتیح الغیب]]: اثر [[فخر رازى|فخر الدین رازى]] (م. ۶۰۶ ق). | ||
| + | * ۴. تفسیر [[الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور (کتاب)|الدر المنثور]]: اثر [[جلال الدین سیوطی|جلال الدین سیوطى]] (م. ۹۱۰ ق). | ||
| + | |||
| + | مؤلف در ذکر روایات، تنها نام کتاب را یاد مى کند، بدون آنکه جلد و صفحه را مشخص کند، همچنین در برخى از موارد تنها به ذکر [[امام|امام معصوم]] بسنده مى کند، بدون آنکه نام کتاب و صفحه آن را تعیین کند. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * نرم افزار جامع | + | *[[نرم افزار جامع تفاسیر نور|نرم افزار جامع التفاسیر]]، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی. |
| − | * | + | *"چهره درخشان و انوار درخشان"، محمدعلى ايازى، [https://quran.isca.ac.ir/fa/Article/Detail/8678/%DA%86%D9%87%D8%B1%D9%87-%D8%AF%D8%B1%D8%AE%D8%B4%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B1-%D8%AF%D8%B1%D8%AE%D8%B4%D8%A7%D9%86 پرتال جامع علوم و معارف قرآن]. |
| − | + | *"انوار درخشان در تفسیر قرآن"، علی اسعدی، سروش وحی، تیر ۱۳۸۵، شماره ۲۴، در دسترس در: [http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/0/5996/62509 سایت حوزه]. | |
| − | [ | + | |
| − | [[رده:تفاسیر | + | [[رده:تفاسیر]][[رده:تفاسیر اجتهادی]] |
| − | [[رده: | + | [[رده:تفسیرهای شیعه]] |
{{تفسیر قرآن}} | {{تفسیر قرآن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۴۸
«انوار درخشان در تفسیر قرآن» تألیف آیت‌الله سید محمد حسینی همدانی (م، ۱۳۷۵ ش)، تفسیر کامل قرآن به زبان فارسى در دوره معاصر است. این تفسیر با آمیزه‌ای از سبک فلسفی، عرفانی، اخلاقی، روایی و در مواردی به شیوه تفسیر قرآن به قرآن نگاشته شده است.
 | |
| نویسنده | سید محمد حسینی همدانی |
| موضوع | تفسیر قرآن |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | ۱۸ |
| تحقیق | محمدباقر بهبودی |
|
| |
مؤلف
آیت الله سید محمد حسینى همدانى نجفى، فقیه و مفسر شیعه معاصر، در سال ۱۳۲۲ ق. در خانواده علم و تقوى در شهر نجف اشرف متولد شد. پدرش آیت الله سید على همدانى از شاگردان مرحوم ملا حسینقلى همدانى و سید احمد کربلایى بود.
علامه مفسر همدانى از اساتید بزرگی چون میرزای نائینى، شیخ محمدحسین اصفهانى و سید على آقا قاضى بهره برد و از ایشان اجازه اجتهاد گرفت.
برخی آثار علمى ایشان عبارتند از: تفسیر انوار درخشان، شرح اصول کافی (در شش جلد)، معاد جسمانی و روحانی، مسیحا مژده مهدی موعود، تقریرات درس مرحوم نائینى، تقریرات درس فقه محقق اصفهانی که به چاپ نرسیده است.
مرحوم علامه حسینى همدانى، سرانجام در سحرگاه یکشنبه ۱۵ جمادى الاول ۱۴۱۷ (۱۳۷۵ ش) بدرود حیات گفت و پس از انتقال پیکر پاکش به مشهد مقدس، در جوار مرقد شیخ بهایى به خاک سپرده شد.
معرفی کتاب
تعداد مجلدات تفسیر «انوار درخشان»، ۱۸ جلد و از تاریخ ۱۳۸۰ تا ۱۴۰۴ ق، نگارش و نشر یافته است، بنابراین زمان نگارش آن حدود ۲۴ سال مى‌باشد.
مؤلف درباره انگیزه نگارش این تفسیر، در آغاز کتاب چنین مى‌نویسد: «چنین گوید بنده ذلیل سید محمد حسینى نجفى عربزاده، مدت ها در فکر بودم که صحایف چندى در تفسیر و شرح آیات کریمه از قبسات واقفان بر اسرار آنها بنگارم و از کتاب عزیز تفأل و مسئلت خیر نموده، کریمه: «و جَعلَها کلمةً باقیةً فى عَقِبه» (سوره زخرف، ۲۸) استهلال شد و از حکیم حمید نیز با ابتهال مسئلت نموده که آن را از تفألات مقضیه فرماید».
ویژگى مهم این تفسیر را باید در بحث‌هاى معنوى و اخلاقى و انسان‌شناسى آن دانست. از دیگر بحث‌هاى تفسیرى انوار درخشان، مباحث اجتماعى است که به زندگى انسان معاصر و فراز و نشیبها و دگرگونى هاى روحى و معنوى و مادى او توجه مى کند و آیات قرآن را متناسب با اهداف تربیتى و اصلاح حال انسان و تشریع قوانین مطرح مى سازد و در تلاش براى ایجاد رابطه و همگونى بین هدف دین و هدف اجتماعى مى باشد. از دیگر ویژگی های بارز این تفسیر، استفاده فراوان از احادیث اهل بیت (ع) می باشد که این ویژگی با تقید بسیار زیاد مفسر در تحلیل مطالب تفسیری و ارائه این تفسیر اجتهادی همراه شده است.
نگارش این تفسیر با نثر و ادبیات فارسى در قالب فرهنگ عمومى حوزه‌هاى علمیه شیعه و ترکیب جمله‌هاى فارسى همراه با اصطلاحات عربى متداول است. گرچه این نثر در تمام مجلدات تفسیر یکسان نیست، اما در مجلدات نخست آن آمیختگى کلمات با اصطلاحات فلسفى و عرفانى بیشتر، و در مجلدات بعدى نثر آن اندکى آسان‌تر و خوش‌خوان‌تر مى‌گردد. در مجموع، مخاطبان تفسیر، افراد آگاه و آشنا با اصطلاحات علوم اسلامى و ادبیات عرب و اهل مطالعه در رشته تفسیر هستند، نه توده مردم.
یکی از نکات شایان ذکر در تفسیر «انوار درخشان»، گرایش قابل توجه اجتهادی و نقد و تحلیل عقلی در ذکر احتمالات است. به همین دلیل، مفسر در مواردی که ظاهراً با دلیل عقلی تعارضی وجود داشته باشد، حقیقت عقلی را مقدم می دارد و به ظاهر آیه اکتفا نمی کند.
محتوای کتاب
مفسر گرانقدر، در آغاز تفسیر مقدمه‌اى در باب اهمیت قرآن و جایگاه آن در میان مسلمانان دارد و همچنین به مسأله لزوم آموزش قرآن به فرزندان و قرائت آن و بحث کیفیت نزول قرآن اشاره دارد.
مطالب تفسیرى کتاب بر دو قسم است؛ آنچه از ادبیات، لغت، روایات، وجوه و احتمالات تفسیرى و شرح و توضیح جملات گفته شده، بخش نقلیات تفسیر را تشکیل مى‌دهد و آنچه که به تحلیل و توصیف و نتیجه‌گیرى و برداشت هدایتى و اخلاقى از آیات برمى‌گردد، در مجموع دیدگاه مفسّر را تشکیل مى‌دهد و با تعبیر «مفسر مى‌گوید» بیان شده است.
روش نگارش این تفسیر چنین است که پس از ذکر نام سوره و احیانا تعداد آیات و مدنى و مکى بودن آنها، آیه یا چند آیه هم موضوع و وابسته به یکدیگر را نگاشته، سپس زیر عنوان «خلاصه» ترجمانى از آیه را به ترتیب آیات بیان مى کند و آنگاه با عنوان «شرح» آیات کریمه را تفسیر مى کند.
در این بخش، رابطه آیه پیشین را با آیات پسین شرح داده و سپس آیه را به چند جمله مجزا از یکدیگر در آورده و هر یک از آن قسمتها را از نظر قواعد ادبى صرف و نحو، بلاغت و لغت مورد بحث قرار مى دهد، آنگاه به تبیین و توضیح مفاد آیه مى پردازد. روش مولف در تمام مجلدات از این جهت یکسان نیست، مثلا در جلد اول به تجزیه و ترکیب و برخى اطلاعات علوم قرآنى مانند: نام سوره و آیه اشاره دارد، در صورتى که این اطلاعات در جلدهاى بعدى کم یا اصلا وجود ندارد.
در پایان، شرح روایات تفسیرى را مى آورد که شاهد و دلیلى است بر آنچه که تفسیر کرده یا توضیح بیشترى است در مفهوم آیه.
منابع تفسیر
عمده ترین منابع کتاب، در بخش نقل روایات است که از بخش عظیمى از جوامع روایى شیعه و سنى نقل گردیده است، اهم این منابع به شرح زیر مى باشند:
- ۱. تفسیر منسوب به امام حسن عسکرى علیه السلام: راوى این تفسیر محمد بن قاسم استرآبادى (م. قرن چهارم) است.
- ۲. تفسیر عیاشى: اثر محمد بن مسعود عیاشى (م. قرن سوم) این تفسیر نیز روایى و از اهل بیت نقل حدیث مى کند.
- ۳. تفسیر قمى: این تفسیر منسوب به على بن ابراهیم قمى (م. بعد از ۳۰۷ ق) است و در حقیقت گردآورى از چند تفسیر است که یکى از آنها تفسیر قمى است.
- ۴. الکافى: اثر محمد بن یعقوب کلینى (م. ۳۲۸ ق) از کتابهاى چهارگانه حدیثى مقبول شیعه.
- ۵. من لا یحضره الفقیه: اثر شیخ صدوق (م. ۳۲۹ ق) از کتابهاى چهار گانه حدیثى شیعه.
- ۶. تهذیب الاحکام: اثر شیخ طوسى (م. ۴۶۰ ق)، از کتابهاى چهارگانه حدیثى شیعه.
- ۷. الاستبصار: اثر شیخ طوسى، از کتابهاى چهارگانه حدیثى مقبول شیعه.
- ۸. قرب الاسناد: عبدالله بن جعفر حمیرى (م. حدود ۲۹۰ ق)، از راویان مورد اعتماد و کتاب حدیثى است.
- ۹ تا ۱۳. معانى الاخبار، عیون اخبار الرضا، التوحید، علل الشرایع و الخصال: از دیگر آثار شیخ صدوق.
- ۱۴. مناقب آل ابى طالب: اثر محمد بن على ابن شهر آشوب (م. ۵۸۸ ق) کتابى است کلامى خبرى که در شرح احوالات پیامبر و اهل بیت و مناقب آنها و گفتار دانشمندان بزرگ در این باره است.
- ۱۵. الدعوات: اثر قطب الدین راوندى (م. ۵۷۳ ق)، درباره ادعیه مأثوره از اهل بیت است.
- ۱۶. الاحتجاج: اثر احمد بن على طبرسى (م. ۵۸۸ ق) کتابى است حدیثى.
- ۱۷. تفسیر برهان: اثر سید هاشم بحرانى (م. ۱۱۰۷ ق) تفسیرى است اثرى بر طبق مذاق شیعه.
- ۱۸. بحار الانوار: اثر علامه مجلسى (م. ۱۱۱۰ ق) مجموعه اخبار در موضوعات مختلف از کتابهاى گوناگون شیعه است.
در قسمت منابع تفسیرى که مؤلف از آنها بهره برده است، تعداد اندکى یاد شده است:
- ۱. تفسیر مجمع البیان: اثر فضل بن حسن طبرسى (م. ۵۴۸ ق).
- ۲. الکشاف: اثر جار الله محمود بن عمر زمخشرى (م. ۵۳۸ ق).
- ۳. مفاتیح الغیب: اثر فخر الدین رازى (م. ۶۰۶ ق).
- ۴. تفسیر الدر المنثور: اثر جلال الدین سیوطى (م. ۹۱۰ ق).
مؤلف در ذکر روایات، تنها نام کتاب را یاد مى کند، بدون آنکه جلد و صفحه را مشخص کند، همچنین در برخى از موارد تنها به ذکر امام معصوم بسنده مى کند، بدون آنکه نام کتاب و صفحه آن را تعیین کند.
منابع
- نرم افزار جامع التفاسیر، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
- "چهره درخشان و انوار درخشان"، محمدعلى ايازى، پرتال جامع علوم و معارف قرآن.
- "انوار درخشان در تفسیر قرآن"، علی اسعدی، سروش وحی، تیر ۱۳۸۵، شماره ۲۴، در دسترس در: سایت حوزه.
| تفسیر قرآن | |
| درباره تفسیر قرآن: | تفسیر قرآن -تاریخ تفسیر - روشهای تفسیری قرآن |
|---|---|
| اصطلاحات: | اسباب نزول -اسرائیلیات -سیاق آیات |
| شاخه های تفسیر قرآن: |
تفسیر روایی (تفاسیر روایی) • تفسیر اجتهادی (تفاسیر اجتهادی) • تفسیر فقهی ( تفاسیر فقهی) • تفسیر ادبی ( تفاسیر ادبی) • تفسیر تربیتی ( تفاسیر تربیتی) • تفسیر كلامی ( تفاسیر كلامی) • تفسیر فلسفی ( تفاسیر فلسفی ) • تفسیر عرفانی (تفاسیر عرفانی ) • تفسیر علمی (تفاسیر علمی) |
| روشهای تفسیری قرآن: |
|
| تفاسیر به تفکیک مذهب مولف: |
|
