آیه مباهله: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
آیه 61 [[سوره آل عمران]]/3 به «آیه مباهله»<ref> نهج الحق، ص‌ 215.</ref> شهرت یافته است. مباهله در اصطلاح به معناى نفرین كردن دو نفر یا دو گروه بر ضد یكدیگر است. بر اساس این آیه، وقتى مسیحیان نجران از روى لجاجت و عناد سخن پیامبر را درباره یگانگى آفریدگار و شخصیت [[حضرت عیسی ]] علیه‌السلام نپذیرفتند، خداوند به پیامبر دستور داد كه آنان را براى نفرین بر ضد یكدیگر بخواند و هر دو گروه در برابر هم بایستند و از خدا بخواهند كه هر كس در این موضوع دروغ‌گو است، خداوند بر او غضب كند:
+
آیه 61 [[سوره آل عمران|سوره آل‌عمران]] که درباره «[[مباهله|مُباهله]]» [[پیامبر اسلام]] صلى الله علیه وآله با [[مسیحیت|مسیحیان]] [[نجران]] نازل شده، به «آیه مُباهله»<ref> نهج الحق، علامه حلی، ص‌ 215.</ref> شهرت یافته است.  
  
{{قرآن در قاب|«فَمَنْ حَآجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءكُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءكُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ»|سوره=3|آیه=61}}
+
{{قرآن در قاب|سوره=3|آیه=61|ترجمه=پس هر که با تو درباره او [عیسی] پس از آنکه بر تو [به واسطه وحی، نسبت به احوال وی] علم و آگاهی آمد، مجادله و ستیز کند، بگو: بیایید ما پسرانمان را و شما پسرانتان را، و ما زنانمان را و شما زنانتان را، و ما نفوسمان را و شما نفوستان را دعوت کنیم؛ سپس یکدیگر را نفرین نماییم، پس لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.}}
  
بر اساس روایات پرشمارى از شیعه و سنى، [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله در صبح روز مقرر آمد؛ در حالى كه [[امام حسین علیه السلام]] را در آغوش داشت و دست [[امام حسن علیه السلام]] را گرفته بود و [[حضرت فاطمه]] و [[امام على]] علیهماالسلام در پشت سر حضرت حركت مى‌كردند.
+
«[[مباهله|مُباهله]]» به معنى تضرّع و زارى دو گروه مخالف يكديگر به درگاه خدا و تقاضاى لعنت و هلاكت براى طرف مقابل كه از نظر او اهل باطل است.<ref>التحقيق فى كلمات القرآن.</ref>
  
حضرت به آن‌ها گفت: وقتى من دعا كردم، شما آمین بگویید. وقتى بزرگ مسیحیان چنین دید، خطاب به همراهانش گفت: اى گروه نصارا! همانا صورت‌هایى را مى‌بینم كه اگر از خدا بخواهند كوه را از جاى بَركَند، مى‌كَنَد. مباهله نكنید كه نابود مى‌شوید؛ آنگاه آنان تسلیم پیامبر شدند و به پرداخت جزیه گردن نهادند.<ref> الكشّاف، ج‌ 1، ص‌ 368 و 369.</ref>
+
[[شیخ طوسى]] به نقل از [[ابن عباس]] و [[حسن بصری]] و قتادة گويد: اين آيات درباره وفد [[نجران]] نازل گرديد كه دو نفر آنان بنام سيد و عاقب به [[رسول خدا]] صلى الله علیه وآله گفتند: آيا ديده اى كه فرزندى بدون پدر متولد شود؟ بر اساس این [[آیه]]، وقتى [[مسیحیت|مسیحیان]] نجران از روى [[لجاجت]] و عناد سخن [[رسول خدا]] صلى الله علیه وآله را درباره یگانگى آفریدگار و شخصیت [[حضرت عیسی ]] علیه‌السلام نپذیرفتند، خداوند به پیامبر دستور داد كه آنان را براى نفرین بر ضد یكدیگر بخواند و هر دو گروه در برابر هم بایستند و از خدا بخواهند كه هر كس در این موضوع دروغ‌گو است، خداوند بر او غضب كند.
 +
 
 +
در روایات پرشمارى از [[شیعه]] و [[اهل سنت|سنى]] آمده که پیامبر صلى الله علیه وآله در صبح روز مقرر آمد؛ در حالى كه [[امام حسین]] علیه السلام را در آغوش داشت و دست [[امام حسن]] علیه السلام را گرفته بود و [[حضرت فاطمه]] و [[امام على]] علیهماالسلام در پشت سر پیامبر حركت مى‌كردند.
 +
حضرت به آن‌ها گفت: وقتى من [[دعا]] كردم، شما [[آمین]] بگویید. وقتى بزرگ مسیحیان چنین دید (که پیامبر با [[اهل بيت]] خود آمده)، خطاب به همراهانش گفت: اى گروه [[مسیحیت|نصارا]]! همانا صورت‌هایى را مى‌بینم كه اگر از خدا بخواهند كوه را از جاى بَركَند، مى‌كَنَد. مباهله نكنید كه نابود مى‌شوید؛ آنگاه آنان تسلیم پیامبر شدند و به پرداخت [[جزیه]] گردن نهادند.<ref> تفسیر الكشّاف، ج‌ 1، ص‌ 368-369.</ref>
 +
 
 +
واقعه مباهله، در بيست و چهارم يا بيست و پنجم ماه [[ماه ذی الحجه|ذى‌الحجّه]] و در بيرون شهر [[مدينه]] بود كه اكنون داخل شهر قرار دارد و در آن محل، [[مسجد|مسجدى]] به نام «[[مسجد الاجابه|مسجد الاجابة]]» -که تا [[مسجد النبی (ص)|مسجد النبى]] تقريباً حدود پانصد متر است- ساخته شده است.
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص399.
 
  
==پیوند==
+
*[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص399.
[[مباهله]]
+
*[[نمونه بينات در شأن نزول آيات]]، محمدباقر محقق،‌ ص118.
 +
*[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج1، ص528.
 +
 
 +
==پیوندها==
  
 +
* [[مباهله]]
 
{{قرآن}}
 
{{قرآن}}
  
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیات سوره آل عمران]]
 
[[رده:آیات سوره آل عمران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۸

آیه 61 سوره آل‌عمران که درباره «مُباهله» پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله با مسیحیان نجران نازل شده، به «آیه مُباهله»[۱] شهرت یافته است.

مشاهده آیه در سوره

فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ

پس هر که با تو درباره او [عیسی] پس از آنکه بر تو [به واسطه وحی، نسبت به احوال وی] علم و آگاهی آمد، مجادله و ستیز کند، بگو: بیایید ما پسرانمان را و شما پسرانتان را، و ما زنانمان را و شما زنانتان را، و ما نفوسمان را و شما نفوستان را دعوت کنیم؛ سپس یکدیگر را نفرین نماییم، پس لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.

مشاهده آیه در سوره


«مُباهله» به معنى تضرّع و زارى دو گروه مخالف يكديگر به درگاه خدا و تقاضاى لعنت و هلاكت براى طرف مقابل كه از نظر او اهل باطل است.[۲]

شیخ طوسى به نقل از ابن عباس و حسن بصری و قتادة گويد: اين آيات درباره وفد نجران نازل گرديد كه دو نفر آنان بنام سيد و عاقب به رسول خدا صلى الله علیه وآله گفتند: آيا ديده اى كه فرزندى بدون پدر متولد شود؟ بر اساس این آیه، وقتى مسیحیان نجران از روى لجاجت و عناد سخن رسول خدا صلى الله علیه وآله را درباره یگانگى آفریدگار و شخصیت حضرت عیسی علیه‌السلام نپذیرفتند، خداوند به پیامبر دستور داد كه آنان را براى نفرین بر ضد یكدیگر بخواند و هر دو گروه در برابر هم بایستند و از خدا بخواهند كه هر كس در این موضوع دروغ‌گو است، خداوند بر او غضب كند.

در روایات پرشمارى از شیعه و سنى آمده که پیامبر صلى الله علیه وآله در صبح روز مقرر آمد؛ در حالى كه امام حسین علیه السلام را در آغوش داشت و دست امام حسن علیه السلام را گرفته بود و حضرت فاطمه و امام على علیهماالسلام در پشت سر پیامبر حركت مى‌كردند. حضرت به آن‌ها گفت: وقتى من دعا كردم، شما آمین بگویید. وقتى بزرگ مسیحیان چنین دید (که پیامبر با اهل بيت خود آمده)، خطاب به همراهانش گفت: اى گروه نصارا! همانا صورت‌هایى را مى‌بینم كه اگر از خدا بخواهند كوه را از جاى بَركَند، مى‌كَنَد. مباهله نكنید كه نابود مى‌شوید؛ آنگاه آنان تسلیم پیامبر شدند و به پرداخت جزیه گردن نهادند.[۳]

واقعه مباهله، در بيست و چهارم يا بيست و پنجم ماه ذى‌الحجّه و در بيرون شهر مدينه بود كه اكنون داخل شهر قرار دارد و در آن محل، مسجدى به نام «مسجد الاجابة» -که تا مسجد النبى تقريباً حدود پانصد متر است- ساخته شده است.

پانویس

  1. نهج الحق، علامه حلی، ص‌ 215.
  2. التحقيق فى كلمات القرآن.
  3. تفسیر الكشّاف، ج‌ 1، ص‌ 368-369.

منابع

پیوندها

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن