سوره قمر
| <<نجم | قمر | الرحمن>> | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
سوره قمر پنجاه و چهارمین سوره از قرآن است و دارای 55 آیه است.
نزول
سوره قمر مکی است. این سوره در ترتیب مصحف پنجاه و چهارمین سوره و در ترتیب نزول سی و هفتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره الطارق و پس از آن سوره ص نازل شده است.
فضيلت سوره
ابى بن كعب از پیامبر صلى اللَّه عليه و آله روايت نموده كه آن حضرت فرمودند: كسى كه سوره (اقتربت الساعة) را در هر روز قرائت كند روز قيامت برانگيخته شود در حالى كه صورتش مانند ماه شب چهارده است و كسى كه آن را در هر شب بخواند افضل است و روز قيامت خواهد آمد در حالى كه چهره و صورتش بر چهره‌هاى مردم درخشندگى و برافروخته‌گى دارد.
يزيد بن خليفه از امام صادق عليه السلام حديث نموده كه فرمود: هر كس سوره مباركه (اقتربت الساعة) را قرائت نمايد خداوند وى را از قبرش بر ناقه و شترى از شتران بهشت بيرون آورد.
محتوای سوره
اين سوره به جز دو آيه از آخرش كه متقين را وعده بهشت و حضور در نزد خداى تعالى می‌دهد بقيه آياتش يكسره مربوط به انذار و تهديد است، نخست در اين سوره به معجزه شق القمر اشاره مى‌كند، كه رسول خدا (ص) آن را به خاطر مطالبه قومش آورد. و سپس می‌فرمايد كه: همان قوم او را ساحر خواندند، و نبوتش را تكذيب نموده هم چنان هواهاى نفسانى را پيروى كردند، با اينكه خبرهاى تكان دهنده‌اى از اخبار روز قيامت و از داستانهاى امم منقرضه در گذشته بگوششان خورد.
آن گاه دوباره به نقل پاره‌اى از آن داستانها بر مى‌گردد، اما پيداست كه با خشم و عتاب آنها را نقل مى‌كند و بد حاليشان در روز قيامت هنگام بيرون شدن از قبرها و حضورشان را براى حساب خاطرنشان می‌سازد.
و سپس به داستانهايى از قوم نوح، عاد، ثمود، قوم لوط، و دودمان فرعون، و عذابهاى دردناكى كه به خاطر تكذيبشان پيامبران را بر سر آنان آمد، پرداخته، می‌فرمايد: قوم پيامبر اسلام نزد خدا عزيزتر از آنان نيستند، و ايشان هم مانند آنها نمیتوانند خدا را عاجز سازند، و در آخر همانطور كه گفتيم سوره را با بشارت به متقين ختم میكند [۱]
پانویس
- ↑ ترجمه الميزان، ج19، ص: 89
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج24، ص3.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج19، ص: 89، قم 1374.
- ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه
پیوست
