ستار تبریزی
ستار تبریزی، محمدصالح
قرن: 11
(ز 1038 ق)
شاعر، متخلص به ستار/ سیار. در عهد شاه جهان به هند رفت و مدتى در بنگاله زیست و در هندوستان به خدمت اعتقادخان برادر آصف خان رسید. از اوست:
شادم ز دلشكستگى خود كه آینه چون بشكند زیاده شود جلوه‌گاه حسن
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص205.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
