صالح المؤمنین
بر اساس روایات عامّه[۱] و خاصّه[۲] مقصود از «صالح المؤمنین» در آیه «اِن تَتوبا اِلَى اللّهِ فَقَد صَغَت قُلوبُکما واِن تَظاهَرا عَلَیهِ فَاِنَّ اللّهَ هُوَ مَولهُ وجِبریلُ وصالِحُ المُؤمِنینَ والمَلائِکةُ بَعدَ ذلِک ظَهیر»[۳]، امام على علیه السلام مى باشد. گفتنى است مفسران امامیه[۴] و اهل سنت[۵] نیز «صالح المؤمنین» را امام على علیه السلام دانسته اند. بنابراین مى توان گفت: این لقب ویژه حضرت على علیه السلام است که با این نام شناخته مى شده است.[۶]
برخی نکاتی که از این آیه استفاده می شود عبارتند از:
- حمایت و پشتیبانى «صالح المؤمنین» از رسول خدا صلى الله علیه و آله در برابر توطئه برخى از همسرانش.
- همسویى «صالح المؤمنین» با خداوند، جبرئیل و فرشتگان در امداد و یارى پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله.
- تعیین امام على علیه السلام در جایگاه «صالح المؤمنین» و بهترین بنده برگزیده خدا از جانب رسول خدا صلى الله علیه و آله.[۷]
پانویس
- ↑ الدّرّالمنثور، ج۸، ص۲۲۴.
- ↑ تفسیر قمى، ج۲، ص۳۹۳؛ تفسیر نورالثقلین، ج۵، ص۳۷۰، ح۱۰ و ۱۱ و ۱۴.
- ↑ (سوره تحریم، ۴)
- ↑ التّبیان، ج۱۰، ص۴۸.
- ↑ روح المعانى، ج ۱۵، جزء ۲۷، ص ۲۲۸.
- ↑ مجمع البیان، ج۹-۱۰، ص۴۷۴-۴۷۵.
- ↑ بنابر این که مقصود از «صالح المؤمنین» بهترین بنده مؤمن باشد. گفتنى است این لقبى بوده که پیامبر صلى الله علیه و آله، امام على علیه السلام را بدان معرفى نموده است. (مجمع البیان، ج۹-۱۰، ص۴۷۴-۴۷۵).
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد ۱۸، صفحه ۲۲۹.
